PEEL EN MAAS
GRATIS
VENRAY IN HET
VERLEDEN.
Buitenland.
Provinciaal Nieuws
manier is de zaden in de vrucht te
bewaren, zooals dat bij boonen ge
woonlijk geschiedt.
Vochtig mogen onze zaden dus
niet staan. Warmte is ook niet ge-
wenscht, ofschoon die toch minder
schade doet. Lucht moet echter
ruimschoots kunnen toetreden. Door
een slechte bewaring wordt de kiem-
kracht van de zaden aanmerkelijk
geringer. Het gevolg is, slechtere
opkomst in het voorjaar of zwak
kere kiemplantjes ontstaan uit de
zaden die wel ontkiemeD. Om zich
er van te vergewissen of de zaden
in het voorjaar en zwakkere kiem
plantjes bezitten nemen we een
kiemproef. We hebben daarvoor een
vochthoudende doek, een voeht hou
dend vloeipapier of een doorgesneden
natte turf noodig. Daar leggen we
btjv. 100 zaadjes tusschen, in rijtjes
van tien. De natte turf kunnen we
zonder meer in een verwarmd ver
trek leggen. Als we de kiemproef
tusschen een doek of een vloeipapier
nemen leggen we deze in een bakje,
dat we met een glasplaat of iets
dergelijks bedekken, op een warme
plaats zetten. De proef duurt drie
tot vijf dagen.
We zorgen er voor, dat de zaden
in die dagen voldoende vocht ter
beschikking hebben. Reeds de derde
dag zijn de meeste zaden ontkiemd
Zaad, dat slecht bewaard werd, of
dat te oud is, bezit natuurlijk een
geringe klemkracht. We namen eens
een proef met boonen, die 4 jaren
oud waren. Daarvan ontkiemden er
slechts 32. Met boonen kan men de
proef goed nemen in een natte
spons. Daar worden de boonen ge
woon ingestoken. Als we er voor
zorgen, dat de spons geregeld voch
tig blijft, kunnen we hem zelfs
heelemaal laten begroeien.
Aansluitend aan dit artikeltje
over het bewaren, willen we nog
een goeden raad geven voor het uit
zoeken van boonenzaad. Gewoonlijk
worden de boonen vooraf gepoold
en daarna zoekt men er de mooiste
zaden uit. Deze manier van uitzoe
ken durven we niet aan te bevelen.
Men krijgt zoo wel een hoeveelheid
mooi zaad, maar we weten dan niets
omtrent de vruchten waar de zaden
ingezeten hebben. Snijboonen zien
we bijv. graag lang en breed. Om
deze met meer zekerheid te kunnen
teelen, zoeken we nu onze boonen
uit, terwijl ze nog in de schaal zit.
GRAS DROGEN.
Ondanks de proeven, die de laatste
jaren genomen werden, met het
kunstmatig drogen van gras, was
daarvoor bij het publiek zeer weinig
belangstelling. Gedroogd gras is een
voedermiddel, dat hooi en zelfs
krachtvoer kan vervangen. Daarom
is er, nu de tijdsomstandigheden
daartoe dwingen, plotseling veel
belangstelling gekomen voor het
drogen van gras.
De Regeering is in dezen reeds
voorgegaan, dooreen aantal toestel
len voor het drogen te laten ver
vaardigen. Deze toestellen zullen
later onder nader te stellen voor
waarden beschikbaar worden gesteld
voor vereenlgingen en particulieren,
die met het drogen willen beginnen.
Bij het drogen van gras wordt de
massa tot het vierde deel verminderd.
Wie 20.000 Kg. gras laat drogen,
houdt dus nog 5000 Kg. over. Het
drogen van 20.000 Kg. gras kost
ongeveer f 100.
Die kosten lijken nog al vrij hoog,
maar ter zake deskundigen bereke
nen, dat er nog aan gewonnen
wordt, omdat bjj het drogen geen
verliezen optreden en omdat men in
gedroogd gras een prachtig middel
heeft om het te kort aan krachtvoer
aan te vullen.
Zij, die zich met ingang van
1 Januari op
abonneeren, ontvangen de
vóór dien datum verschij
nende nummers
BESCHREVEN DOOR EEN
TIJDGENOOT.
23
Als ik hier mededeel, dat Venray
in het bezit is van een heusch mo
nument, dat in vroegeren tijd nog al
druk besproken werd, dan zullen
wellicht vele lezers met een twijfe
lend gebaar de schouders ophalen en
denken, hiervan is mij niets bekend.
Sommigen zullen dit dan willen
erkennen en hierbij wijzen op het
standbeeld van ïiensenius, of opeen
of ander mooi kapelleke in de lan
delijke omgeving, en men zal dan
beweren, dat dit thans nog algemeen
bekend Is.
Toch is het een feit, dat ruim 43
jaar geleden in Venray, om een zeer
bijzondere reden een heel apart ge-
denkteeken is opgericht, dat echter
hoogstwaarschijnlijk ter wille zijner
eigenaardige plaatsing langzamer
hand in het vergeetboek is geraakt.
Het komt me voor, dat het pas
send is, die gebeurtenis in deze
schetsen nog eens in de herinnering
der ouderen van dagen terug te
brengen, en ik zal dus hiervan eenige
bijzonderheden mededeelen.
Op initiatief van den heer Henri
Trynes had op 18 Februari 1896, in
de Venraysche Peel, nabij het Daland,
achter Merselo, de oprichting plaats
van de zoogenaamde Ballonzui!, naar
aanleiding van het feit, dat het toen
25 jaren geleden was, dat ter ge-
genoemde plaatse een luchtballon
was gedaald.
Deze ballon was tijdens den
Fransch—Duitschen oorlog in 1870—
1871 opgestegen te Parijs, dat toen
door de Duitschers belegerd werd
en zoodanig was ingesloten, dat er
niemand uit of in kon komen.
De Parijzenaars verkeerden toen
wegens het gebrek aan levensmid
delen in zwaren nood en werden als
het ware doodgehongerd.
De drie inzittenden in den ballon
waren afgevaardigden van de Fran-
sche Regeering, die cp deze wijze
Parijs wilden verlaten, en zich belast
hadden met het overbrengen van een
officieel bericht omtrent den toestand
te Parijs, dat bestemd was om de
hulp in te roepen van een elders in
Frankrijk vertoevend gedeelte van
het Fransche leger, dat daar nog
tegen de Duitschers opereerde.
Kort na de opstijging was echter
de windrichting veranderd, en de
ballon dreef over België naar Neder
land alwaar onder Venray een geluk
kige landing kon plaats hebben.
Zooals men wel begrijpen kan,
stroomden toen van alle zijden uit
de Peel de aldaar vertoevende men-
schen naar die plaats, om het won
derbare schouwspel bij te wonen,
want men moet weten, dat toen in
deze streken een luchtballon nog
geheel onbekend was, en sommigen
in de verbeelding waren, dat het uit
de lucht vallende gevaarte recht
streeks uit den hemel kwam.
De toestand werd nog meer ge
spannen, doordat de luchtreizigers
de Fransche taal spraken, welke
toen slechts, voor enkelen verstaan
baar was.
Gelukkig was toen in de nabijheid
de oude heer Thomas Michels uit
Merselo, die wegens zijn vroegeren
schapenhandel in Frankrijk, voldoen
de met de Fransche taal op de hoogte
was, om met de neergedaalde reizi
gers een gesprek ie voeren, en hun
mede te deelen, waar zij zich bevon
den.
Men kan zich de ontsteltenis van
de Fransche heeren voorstellen, toen
zij vernamen, dat zij zoo kort bij de
Duitsche grens waren, en dus in het
grootste gevaar verkeerd hadden in
de handen der Duitschers te vallen,
of door hen te zijn neergeschoten,
want reeds in Frankrijk, toen zij de
Duitsche linies passeerden, waren
kanonschoten op hen gelost, die ge
lukkig geen doel hadden getroffen.
De nederdaling van den ballon was
in de verte ook gezien door een
schaapherder, toenmaals algemeen
bekend als den „Doove vanHansen-
berg" die zijn schaapjes in de Peel
vergastte op de magere heide. Deze
man, die niet van de slimsten was.
dacht bij dit gezicht direct aan een
buitenkansje, en zoo snel al3 zijn
oude beenen het hem veroorloofden,
liep hij naar de plaats der neder
daling.
Hij kon echter niet vlug genoeg
vooruit komen, en een paar andere
liepeu hem voorbij; de Doove, die
bang was dat de vondst, waarop hij,
als eerste waarnemer van het geval,
recht meende te hebben, hem zou
ontsnappen, riep de voorbijloopenden
toen achterna: „samen dèèleik
heb em het eerst gezien
Toen hij echter in de nabijheid
kwam en de enorme grootte aan
schouwde van den ballon, die toen
geheel ineengezakt op de heide lag,
begreep hg al spoedig, dat er niet
veel te deelen was.
BegeleicI door den heer Thomas
Michels en eenige boeren, die bij de
nederdaliDg van den ballon behulp
zaam waren geweest, begaven de
luchtreizigers, die schier uitgeput
wareD, zich naar den Rector te Mer
selo, die de Franschen door een pit
tig glas wijn weer wist op te fris-
schen en hen een stevig maal toe
diende. Eakele helpers kregen hier
van de heeren met gracieus compli
ment een flinke fooi.
Inmiddels was het gevaarte met de
ballonmand en den verderen inhoud
op een paar boeren karren geladen,
en naar Venray vervoerd, en ver
volgens naar het station Horst
Sevenum, vanwaar de ballon naar
Brussel werd gezonden.
De Fransche luchtreizigers, die zich
hier hadden bekend gemaakt als de
heeren Cavaillon, Turbiaux en Clarag.
wandelden toen met een aantal
nieuwsgierigen naar het dorp Venray.
alwaar zij in een Hotel al spoedig
de gelegenheid kregen, hunne avon
turen op breedvoerige wijze te ver
tellen aan de verschillende burgers
die de Fransche taal meester waren.
Na een gezelligen avond onder de
„bonne hommes de Venray" te heb
ben doorgebracht, vertrokken zg
's anderdaags met zeer dankbare
gevoelens naar HorstSevenum en
verder per trein naar Brussel.
Enkele jaren waren na dit zeld
zaam voorval heengegaan, en de
meesten hadden de bijzonderheden
der nederdaling al reeds vergeten,
toen de heer Henri Trynes op een
handelsreis in Parijs vertoefde en
daarbij bij toeval in kennis kwam
met den heer Edouard Cavaillon, de
toenmaals vermaarde schrijver, die
in 1871 de avontuurlijke ballonreis
naar Venray had meegemaakt.
Ook zijn reisgenooten waren toen
spoedig present en op gezellige wijze
werden daarop, onder het gebruik
van een goed glas wijn, de bijzon
derheden van die ballonreis nog eens
verteld.
Sinds dien tijd werd er nog menig
maal vriendschappelijk gecorrespon
deerd tusschen de drie Franschen en
den heer Trynes.
Tegen het jaar 1896, toen het 25
jaren geleden was, dat de lucht
ballon in Venray gedaald was, werd
door'den heer Trynes aan de Fran
sche luchtreizigers voorgesteld, om
dit feit op bijzondere wijze te geden
ken, door het plaatsen van een ge-
denkteeken in de Peel, op de plaats
waar de ballon gedaald was.
De Fransche vrienden vonden dit
aanbod zeer vereerend en toonden
zich direct bereid de feestelijke ont
hulling van dit gedenkteeken, dat
een zuil zou worden, bij wonen.
Op 18 Februari 1896 trok des
morgens bij een mooi voorjaarsweer
een groote optocht van officieele
personen en andere belangstellenden,
met de Feestcommissie en de Fan
fare „Euterpe" naar de verre Peel
achter Merselo.
Na aankomst op de wijde heide
werd door den heer Trynes eene
schitterende redevoering gehouden
in het Fransch en Hoilandsch, waar
na hg een schoone zuil onthulde,
waarop in gouden letters de bij zon
derheden van de merkwaardige bal
lonreis vermeld waren. De muziek
liet hierbij het Fransche volkslied
de Marseillaise en het Wien Neer-
landsch bloed hooren, en een alge
meen hoera weerklonk over de heide.
De Fransche heeren waren hier
door ten zeerste getroffen en met
ontroerde stem sprak de heer Cavail
lon, mede namens zijne lotgenooten,
een hartelijk dankwoord, dat geëin
digd werd met den enthousiasten
uitroep: „Vive le Roi de Hollande
De dag werd vervolgens op fees
telijke wijze doorgebracht en 0'avonds
besloten met een heerlijk Feestdiner
in het Hotel de Zwaan van den heer
Willem Poels te Venray, waarbij het
aan wederzijdsche toasten niet ont
brak.
Een der luchtreizigers, de heer
Edouard Cavaillon, toonde enkele
jaren later nog zijn bijzondere toe
genegenheid voor Venray, doordat
hij zich gedurende ruim een jaar
alhier kwam vestigen, ter voltooiing
van een belangrijk boekwerk. Hij
gevoelde zich hier onder de eenvou
dige bevolking als het ware thuis,
en bezocht o.a. de Heidsche kermis,
waarvan hij onder den titel „Uwe
Kermisse Plamaude", een breedvoe
rig verslag gaf in een dagblad van
Parij3. Bij zijn vertrek alhier nam
hij slechts noode afscheid van zgo
talrijke „bonnes amis de Venray".
De ballonzuil bleef in de eerste
jaren na de onthulling nog zoo wat
in de herinnering voortleven, vooral
door de goede zorgen van den heer
Trynes, doch nadat deze op 22 Febr.
1917 was overleden, werd er haast
niet meer over gesproken, en in den
tegenwoordigen tijd is het bij vele
inwoners van Venray haast niet meer
bekend, dat in Venray zulk een oud
gedenkteeken bestaat als de Ballon
zuil.
(Wordt vervolgd) M.
DE ALGEMEENE
TOESTAND.
De aanval op Finland.
't Is niet de eerste keer in de ge
schiedenis, dat Russische soldaten
het Finsche gebied binnentrekken,
in het begin van de 18e eeuw zoo
wel als in den aanvang van de 19e
eeuw geschiedde hetzelfde als thans.
De eerste aanval werd geleid door
Tsaar Peter, die daarmee „zijn land
een venster wilde openen naar het
Westen".
Ook nu gaat het weer om dat
venster naar het Westen.
Stalin streeft de verwezenlijking
na van den ouden Tsarendroom;
Europa te overheerschen.
Dit streven, in de geschiedenis
bekend onder den naam „pan-sla-
vische gedachte", is identiek aan
den imperialistischen geest, welke
de huidige machthebbers van het
Kremlin bezielt.
Het is een dubbele geest, Russisch
en bolsjewistisch. Stalin hseft het
naar aanleiding van den Russischen
inval in Finland nog eens in klare
woorden erkend; hg acht zich en het
Russische bolsjewisme geroepen om
de wereld te beheerschen.
Moskou moet het centrum worden
van de bolsjewistische gemeenschap
van sovjetrepublieken. Ontzettend
weerzinwekkend is de
methode,
welke de machthebbers in de laatste
maanden hebben gevolgd om hun
doel te benaderen. Weerzinwekkend
door de huichelachtige gemeenheid.
Nauwelijks is de wereld bekomen
van haar verbazing over de klaar
blijkelijke leugenachtigheid van een
verklaring, door Moskou gegeven, of
vanuit dit bolsjewistische centrum
worden opnieuw absurde beschuldi
gingen geuit, waarvan den domsten
mensch de monsterachtigheid moet
opvallen. We noemen:
de bewering, dat de Finnen Lenin
grad zouden hebben bedreigd; dat
de Finnen den aanval zouden heb
ben geopend; dat hun regeering
een onwettige dictatuur zou uit
oefenen; dat het Finsche volk in
opstand zou zgn gekomen en een
nieuwe „volksregeering" de revo
lutie leidt en tenslotte: dat Fin
nen gifgas tegen het Roode leger
zouden hebben aangewend.
De geschiedenis der nieuwe „volks
regeering" is een
afschuwelijke comedie.
Ze is door de Russen gevormd op
een ónmogelijk klein stukje grens
gebied, dat de Finnen aan de in
dringers hebben prijsgegeven.
Deze regeering rebelt derhalve
buiten het gebied, dat de Finsche
legers met mannenmoed en voor-
loopig met groot succes verdedigen.
De nieuwe volksregeering staat
onder leidiDg van Otta Kussinen
de kerel heeft in geen 20 jaar een
voet in Finland gehad
Hij is een in 1919 uitgeweken Fin
sche communist, die sedert datzelf
de jaar in Moskou woont en daar
al die jaren heeft gefungeerd als
onder-secretaris van de Komintern.
Met deze knecht van Stalin heeft
de „baas zelf" onderhandeld en hg
sloot met hem een Russisch-Finsch
pact, waarbij na u ïrlijk alle Rus
sische militaire e schen ten aanzien
van Finland werden ingewilligd.
En dag aan dag verspreidt radio-
Moskou thans de leugen, dat het
volk van Finland in opstand is ge
komen, achter dezen Otto Kussinen
als nieuwen regeeringsleider zou aan
loopen en dat het gesmeekt heeft
om de hulp van het Russische Roo
de Leger
Inmiddels zetelt
de wettige Finsche regeering
nog stevig en met vaste hand in
Helsinki, de Finsche Hoofdstad. Zg
het in gewijzigde samenstelling. De
markanste figuren uit de regeering,
die met Moskou onderhandelingen
had gevoerd, hebben zich vrijwillig
teruggetrokken om aan de Russen
het voorwendsel te ontnemen, dat de
tegenstand tegen de inwilliging van
hun eischen van een persoonlijk ka
rakter was. Ryti is thans hoofd van
de Finsche regeering. Hij heeft da
delijk weer contact gezocht met de
machthebbers in Moskou, teneinde
opnieuw te trachten langs den weg
van onderhandelingen tot overeen
stemming te komen, maar de Rus
sen hebben het aanbod afgewezen
onder voorgeven, dat ze enkel de
marionetten regering van Kussinen
als de wettige erkennen
Het stelsel dat de Russen tegen
Finland toepassen, is geheel en al
„made in Germany"
het is Hitleriaanscb. Maar een dilet
tantische navolging van een slecht
voorbeeld. Otto Kussinen moet in
Finland de rol speien, die Seyss In-
quart in Oostenrijk heeft vervuld,
Henlein in Sudetenland, Frank in
Tsechië, Foerster in Danzig.
Maar de Russen spelen hun spel
als politieke lummels. Als bolsjewis
ten mogen ze sluw zijn, als tactici
big ken ze botterikken te zijn en als
soldaten lafaards. Ze omhangen zich
met „roem", dien ze op kleine, weer
looze volken denken te behalen. In
derdaad echter loopen de zaken voor
het oogenblik nog heel anders.
Hun sluwheid echter is ongeëve
naard. 't Is nog maar enkele dagen
den, dat Stalin het in een te Moskou
gehouden rede verkondigde, dat hem
bet spoedig
herstel van den vrede
in Europa na aan het hart ligt. Nau
welgks waren zijn woorden verklon
ken, of het Roode Leger kreeg op
dracht om Finland binnen te rukken.
De waarheid is enkel deze, dat Mos
kou den oorlog heeft aangemoedigd,
teneinde, voorloopigin Oost-Europa,
zijn slag te kunnen slaan. Toen de
Russen een niet-aanvalspact sloten
met Duitschland, wisten ze, dat enkel
daardoor de Duitschers den
treurigen moed
zouden bezitten om Polen binnen te
dringen en de geallieerde Westersche
mogendheden te weerstreven, Polen
zou hedpn ten dage nog ongerept
wezen en er zou geen oorlog zijn in
Europa, wanneer de Russen zich in
het anti-agressie-front hadden ge
schaard met de Westersche demo-
cratiën. Maar dan zouden de Russen
ook de Baltische staten niet hebben
kunnen onderwerpen en de Finnen
den oorlog niet hebben kunnen aan
doen. De
Russen haten de Duitschers,
maar ze hadden den oorlog van
Duitschland met de groote Wester
sche mogendheden noodig om hun
eigen plannen te kunnen volvoeren.
In een vreedzaam Europa was dat
onmogelijk, want ze durven den strijd
met een groote mogendheid niet aan.
Indien deze hun in den loop der ge
schiedenis werd opgedrongen, hebben
hun legers altijd gefaald. Het stra
tegie is steeds een primitieve ge
weest; hun soldaten zijn enkel slacht-
materiaal.
Het Roode Leger is enkel goed ge-
genoeg voor
indrukwekkende parades
in Moskou op de bolsjewistische
feestdagen. Dan staan ze nergens
voor. Dè,n dreunt de grond onder den
stap van de massale innerlijk onbe
wogen eenheden. Dan vergaapt het
volk zich aan al het staal van
tanks en pantserwagens.
Dè.n wordt de lucht afgedekt door
de zwermen vliegmachines en ziet
het volk honderden zwaar bewapen
de manschappen tegelijk neerdalen,
hangende aan parachutes, al3 een
heir van booze engelen. Maar bij de
practische toepassing van al de ge
demonstreerde kracht falen de Rus
sen hopeloos. Dat is reeds in het
verre Oosten, in den strijd tegen
Mandsjoerge en Japanners bewezen.
En dat is óók reeds aangetoond in
den huidigen oorlog met Finland.
Uit vliegtuigen werd een afdeeling
parachutisten in de buurt van Vi-
borg neergelaten, waarschijnlijk
om den denkbeeldigen opstand van
Finsche arbeiders en boeren te on
dersteunen. maar
niet een parachutist
bereikte levend denFinschen bodem;
stuk voor stuk werden ze, hangende
aan het zweefapparaat, doorschoten.
Met hun tanks ging het ze niet
beter. Bij tientallen zijn deze ver
nietigd of overmeesterd in de val
kuilen, welke in de Finsche linies
waren gegraven.
Overal zijn de aanvallers met be
bloede koppen afgeslagen; heele
compagniën werden weggemaaid en
dat alles speelde zich af in het
voorterrein der eigenlijke Finsche
verdedigingsstellingen.
Hun vloot, welke de Finsche kust
plaatsen bombardeerde, leed even
eens gevoelige verliezenmeerdere
schepen werden getroffen door de
juist gerichte schoten der kustbatte-
rgen.
Slechts met hun vliegtuigen heb
ben ze het „succes" kunnen boeken
van den dood van tesamen enkele
honderden gedoode burgers in de
wooncentra der steden. Maar ver
scheidene vliegtuigen zgn omlaag
gehaald door het Finsche afweer
geschut.
In het barre Noorden, in het bijna
onbewoonde gebied langs de kust
der IJszee, schijnen ze een Finsch
schiereiland te hebben bezet, maar
overigens beteekent hun gebiedsver-
overing tot heden niet3. Wat ze ver
wonnen in het voorterrein van de
Finsche verdedigingslinie op de
Karelische landengte, hebben ze voor
een groot deel weer door tegenaan
vallen verloren.
Nochtans is er natuurlijk
geen hoop voor de Finnen
op den uiteindelijke afloop van den
ongelijken strijd, gevoerd door een
volk van 4 millioen tegen een van
170 millioen. Maar het is te voor
zien, dat de Finnen, gesterkt door
de sympathie van heel de wereld,
in hun „land der 10.000 meren" nog
lang weerstand zullen kunnen bieden
aan den laaghartigen inval en het
Roode Leger rooder zullen weten te
kleuren dan het is.
Jammer is, dat de steun aan Fin
land zich tot medeleven en sympa
thie moet bepalen door den strijd,
dien de andere grootmachten van
Europa juist zoo als Moskou het
gewild en bedoeld heeftmet
elkaar voeren. Vooral in de Scandi
navische landen is de weerzin tegen
den Russischen aanval groot, vele
honderden Zweden melden zich op
de Finsche consulaten voor vrijwil
lige dienstneming.
In de Scandinavische landen heeft
men niet enkel meelij met de Finnen,
maar ook
vrees voor bolsjewiseering
van Europa, waarbij de Scandina-
viërs als eersten aan de beurt zou
den komen na de onderwerping van
Finland aan Moskou. Misschien na
de Roemenen echter.
Het bolsjewistisch ge. aar is op
het oogenblik zeer zeker ernstig
dreigend voor ons werelddeel. Als de
bolsjewisten vóór de „groott" oorlog
is afgeloopen, Europa in het Noord
westen en Zuidoosten hebben aange
grepen en de Duitsche weerstand
tegen de geallieerden zou zijn ge
broken, zullen de geallieerden dan
nog sterk genoeg wezen om de
Russen uit de ruïne vau het Derde
Rg'k weg te houden De
Duitsche verantwoordelijkheid
is wel zeer groot in deze dagen,
want al deze ellende is ons wereld
deel tenslotte aangedaan door den
onberaden stap der vriendschap,
welke Berlijn in de richting van
Moskou deed.
Evenals uit de Baltische staten,
vluchten^ de volksduitschers thans
ook „en masse" uit Finland, waar
heen inderhaast door oorlogssche
pen geconvoieerde booten uit
Duitschland zijn gezonden,
Trieste gevolgen van politieke
vriendschapWelke bovendien voor
de Duitsche regeering den politieken
plicht meebracht om in Finland als
officieele beschermster der Russische
belangen op te treden, nu de Rus
sische gezant aldaar door den in
getreden oorlogstoestand gedwongen
werd om zijn paspoort te vragen.
Er is ook groote
bezorgdheid in Estland,
de noordelijkste der drie Baltische
staten, tegenover Finland gelegen
aan de Finsche Golf en bewoond
door een volk van Finschen landaard.
Men verwacht de ergste conse
quenties van deze gebeurtenissen.
Men vraagt zich af, of de Russische
regeering niet de recente overeen
komsten betreffende den wederzijd-
schen bijstand zal uitleggen als een
verplichting voor E3tland om deel
te nemen aan den oorlog.
Een ander gevolg van den Rus-
sisch.Finschen oorlog is een verdere
vervreemding der Italianen
van hun Duitsche bondgenooten. Het
anti-bolsjewisme is door de gebeur
tenissen der laatste dagen in Italië
sterk aangewakkerd.
In Rome hebben betoogingen plaats
gehad. Zoo begaven eenige honder
den jongelieden, die terugkeerden
van een voorbereidende militaire
oefening, zich naar de ambassade
van de Sovjet-unie, waar zij een be
tooging hielden tegen de invasie in
Finland door de sovjets. Zij riepen
„Finland, FinlandVandaar bega
ven zg zich naar de legatie van
Finland, waar zij een sympathie-
betooging hielden.
VENRAY, 9 Dec. 1939
LUXOR THEATER.
Zaterdag 8 en Zondag 5 en 8 uur
vertoont Luxor U„ARTISTEN-
LEED".
Gloria Grey treed voor het laatst
op. Zij zal het toneel opgeven om te
trouwen met een Schotse geleerde.
Arnold Egerton, een oud vriend
van Gloria, waarschuwt haar, dat zij
een fatale fout begaat, en dat zij 't
leven, ver weg van het toneel spoe
dig moe zal zijn. Twee jaren gaan
voorbij. Er wordt Gloria een dochter
geboren, maar zij is niet gelukkig.
Zij kan zich nog steeds niet regelen
naar het leven van Gerald, haar echt
genoot. Tenslotte, tegen den wil van
haar man, keert Gloria terug naar
het toneel om weer op te tredeD.
Gerald laat zich onmiddelrjk van
haar scheiden en haar vervallen ver
klaren van Jane, haar dochtertje.
Gloria is wanhopig maar probeert
haar verdriet te vergeten in de
trouwe en vriendelijke omgeving van
haar eigen leven... 't toneel.
Jane, nu een meisje van 18 jaar,
is verloofd met Roger Fulding, een
radio-omroeper. Zij is opgevoed met
het idee, dat haar moeder sinds
lang gestorven is.
Gloria ontmoet eens op 'n dag
Roger Fulding de verloofde van haar
dochter en wordt verliefd. Zg bren
gen samen veel tgd door.
Arnold, de vriend yan Gloria, ver
teld haar, dat Roger verliefd is op
haar kind en dat het geluk van Jane
gaat boven dat van haar.
Jane verneemt van haar vader,
dat Gloria haar moeder is. Zij gaat
regelrecht naar Roger toe en verleid
hem dit. Gloria ontvangt een tel!
gram van Jane juist' voor 't begin
der voorstelling. Na de voorstelling
wordt op haar geschoteD. Jane arri
veert wanneer Gloria naar haar
kleedkamer wordt gedragen waar
een droevig weerzien plaat3 vindt.
Na enige maanden is Gloria geheel
hersteld en vertrekt ze naar New
York om nieuw succes te boeken.
Nu is ze echter vergezeld van haar
echtgenoot en Jane.
Jane zal met Roger trouwen als
zij terugkeert. Nu zijn ze eindelijk,
na vele jaren weer herenigd.
Als twede hoofdfilm vertoont Luxor
U „LOPEZ, DE 8TRUIKROOVER"
Een wild west film, mooier en span
nender als voorheen. Een sheriff, die
zelf de grootste schurk is. Schoten
knallen, paarden trappeleD, post
koets die overvallen wordt, en ro
mantiek. Dit alles ziet U in „Lopez
de struikroover".
VERKIEZING KAMER
VAN KOOPHANDEL.
Bij de op 30 November gehouden
verkiezing, in verband met de af
treding van 4 leden der Afdeeling
Grootbedrijf eu 4 leden der Afdee
ling Kleinbedrijf van de Kamer van
Koophandel en Fabrieken voor Noor
delijk Limburg te Venlo, zijn de
navolgende candidaatstellingen in
geleverd, welke door het Hoofdstem
bureau in orde werden bevonden;
A. Voor de afdeeling Grootbedrijf
W. A. Bouts te Blerick
H. J. M. van Gasselt te Venlo
J. L. F. Kreykamp te Steyl
B. S. Th. J. Teeuwen te Tegelen.
B. Voor de afdeeling Kleinbedrijf
M. J. Gommans te Helden
W. Lenders te Helden
H. A. Peeters te Steyl
H. J. A. Verheugen te Venray
J. Th. H. Winiers te Venlo.
In verband met het feit, dat voor
de afdeeling Grootbedrijf het aantal
gestelde candidal en gelijk Is aan het
aantal te vervullen plaatsen, werden
de Heeren Bouts, van Gassel. Krey
kamp en Teeuwen door het Hoofd
stembureau bij enkele candidaatstel
ling gekozen verklaard.
Ia verband met het feit, dat voor
de afdeeling Kleinbedrijf een 5tal
geldige candidaatstellingen werden
ingediend, terwijl het aantal te ver
vullen plaatsen slecht3 4 bedraagt,
dient een stemming te worden ge
houden en werd de datum van de te
houden stemming door het Hoofd
stembureau vastgesteld op Donder
dag 21 December a.s.
Geen Carnavalsfeest in
Limburg
Naar aanleidiug van de Advents
brief van Z. H. Exc. Mgr. Dr. G.
Lemmens over de Carnaval, schrijft
het Alg. Handelsblad het volgende:
Veel animo voor het organiseeren
van Carnavalsfeesten was overigens
niet te bespeuren. In sommige plaat
sen begint de Vastenavondsperiode
op den 11XI (November), een da
tum met „narrensymboliek" in de
cijfers. De 11de November j 1. leende
zich allerminst tot zotternij; toen
was de steffiming te zeer gedrukt.
Wel gaf een carnavalsvereeniging
te Sittard een feest je," doch dat was
voor gemobiliseerden. Carnavalsver-
eenigingen hebben hier trouwens
soms een zeer uitgebreidea werk
kring. Men drnke soms aan „Momus"
in vroegere jaren cultureel enchari-
tief centrum.
Om allerlei redenen zal van pu
blieke carnavalvieriDg wel niets ko
men, ook omdat het militair gezag
dit in het in staat van beleg ver-
keerende gebied liever niet zal wil
len zien.
Vervolgens is de ware stemming
er toch niet en mede met het oog
op het geldelijke risico durft men
de voorbereiding van de kostbare
optochten etc. niet aan.
INGEZONDEN.
Mijnheer Verm,
Vóór alles wil ik mij aansluiten bij
uw woord van hulde tot den Heer
Redacteur, die aan het debat over
het schaken zoo'n royale plaats in
ruimt.
Maar, M. Verm, dat is dan ook
het eenige punt,'waarin ik met U
overeenstem.
U zegt, dat U uit de door mij ge
adviseerde uitspraak „Taartekouwer"
kunt opmaken, wie ik ben. Zoo, zoo
Een groot man heeft eens verklaard:
,Zeg mij, wat gij leest en ik zal
zeggen, wie gij zijt". Voor U geldt
blijkbaar de leuze„Zeg mij, wat
gij eet en ik zal zeggen, wie gg zijt.
Heerschen er zulke materieele op
vattingen in 't milieu, waarin U
verkeert En wanneer verder uit
uw stuk duidelijk blgkt, dat dit
milieu een bij uitstek intellectueel
milieu is, dau behoeft men zich
waarlijk niet meer af te vrageD,
welke de oorzaak is van de verwar
ring der geesten heden ten dage.
Waar de stof de toon aangeeft,
Is de geest gedoemd ten doode.
(Damocles)
U verwijt mij, dat ik alleen op de
schaduwzijden van het schaakspel
gewezen heb. Maar, had ik dat niet
aangekondigd in het begin van mijn
schrijven Heeft U zelfs geen ach
ting meer voor een man, die zijn
belofde gestand doet
Met een vernietigend dédain U
verstaat toch Fransch ziet U
neer op de relicten eener litteratuur
van 2000 jaar her. M. Verm, heeft
U bezwaar tegen relicten in 't alge
meen of alleen tegen relicten van
2000 jaar her Minacht U ook de
relicten van kunst, muziek, gods
dienst enz. Er schijnt iets te ont
breken aan uw historische vorming.
Mgn argument, dat het schaakspel
een oorlogsspel is en dus niet moet
