Aan bet Duitsche front
in betjlesten
Het Portret f
UITTOCHT DER BALTISCH-
DUITSCHERS.
De Chineesche stad Tienstin 'is door; een geweldige overstrooming geteisterd. Op
ï'eze Jtoto ziet men hoe de Wewonersj trachten hun huizen zwemmend te bereiken.
In de Dantziger Bocht, in de havens van
Gotenhafen (het voormalige Gdynia) en
in Adlershorst zijn in de afgeloopen week
de eerste groepen Baltische Duitschers uit
♦-Estland, Letland en Litauen aangekomen
op den doortocht naar hun nieuwe woon
plaatsen in Oost-Oppersilezië, in de West-
Pruisische provincies of aan Weichsel en
Warthe. Zij waren de voorboden van de
rond tachtig duizend landverhuizers uit de
Randstaten, die nog in aantocht zijn.
WAAR BLIJVEN ONZE SCHEPEN?
Het is voor niemand een geheim, dat
onze handel en scheepvaart in de hoogste
mate worden belemmerd door de controle
maatregelen van bepaalde zijde. Iedereen
heeft kunnen lezen, hoe Nederlandsche
schepen ongehoord langen tijd worden op
gehouden, alvorens zij vergunning krijgen
om door te stoomen naar Nederland, al
dan niet met achterlating" van een deel van
hun lading indien ten minste niet de
geheele lading in beslag wordt genomen.
Dat andere neutrale landen zich dezelfde
behandeling moeten laten welgevallen, is
voor ons al een zeer schrale troost of,
juister gezegd, in het geheel geen troost.
Wij erkenden zekere harde noodzakelijk
heden als uitvloeisel van een onverbidde-
lijken oorlog; en als neutralen hebben wij
ons daarin te schikken. Men kan zich even
wel niet altijd onttrekken aan den indruk
dat, met een beetje goeden wil aan de zijde
der betreffende oorlogvoerende partij, deze
aangelegenheid niet te regelen zou zijn op
een voor de specifiek Nederlandsche be
langen minder nadeelige wijze.
Natuurlijk is reeds getx-acht, vex'betering
te brengen in den bestaanden toestand; en
in uitzonderingsgevallen is men daar dan
ook in geslaagd. In algemeenen zin echter
is nog geen verbetering te constateeren. Het
is bekend, dat in alle landen der wereld
de officieele molen langzaam maalt; doch
thans maalt hij zoo langzaam, dat men on-
dariks zichzelf tot de conclusie moet komen,
dat de molenaar niet de minste moeite
doet, om hem wat vlugger te latexx malen.
Zoowel particuliere als volksbelangen
worden daaxwaix ixx ons land de dupe. De
reeder moet het met leede oogen aaixzien,
dat zijn schepen weken lang weikloos lig
gen, tex'wijl de kosten van onderhoud,
gages, enz. doorgaan en verschepers van
nieuwe ladingen met smart op tonnenmaat
wachten; en de Nederlaixdsche regeering
en het Nederlaixdsche volk zien met ver
langen uit naar de kostbare ladingen, die
voor de levensmiddelenvoorziening van ons
land dringend noodig zijn en waarvan on-
omstootelijk vaststaat, dat zij niet bestemd
zijn voor of ten goede zullen komen aan
eenige oorlogvoerende partij.
Uit zekere berichten valt evenwel te con-
cludeeren, dat men wel geneigd zou zijn,
meer soepelheid te betrachten .indien men
zich van Nederlandsche zijde aan bepaalde
eisehen zou willen onderwerpen. Deze
eischen zijn echter van zoodanigen aard,
dat ze onaanvaardbaar moeten worden ge
noemd. Onaanvaardbaar in tweeërlei op
zicht. In de eerste plaats, omdat zij niet in
overeenstemming zijn te brengen met de
waai-digheid van den Nederlandschen staat,
die zich geen vooi'waarden kan laten wel
gevallen, waardoor aan haar zelfrespect te
kort zou worden gedaan. En in de tweede
plaats omdat wij het beginsel van de neu
traliteit zouden schenden, dat wij tot iede-
ren prijs moeten haxxdhaven.
Toegeven aan deze eischen zou ons te
recht door de tegenpartij als een verzaking
van dit beginsel worden aangerekend. Het
is voor ons onmogelijk en het ligt niet op
onzen weg, de maatregelen van de eene
oorlogvoex-ende pax-tij te bevorderen ten
koste van de belangen der tegenpartij. Iets
dergelijks van ons te verlangerx is, om er
het zachtste woox-d voor te gebruiken, on
tactisch. Doch de Nederlandsche regeering
is tactisch genoeg, om in dergelijke voor-
stellexi niet te treden.
IN DE AFGELOOPEN WEEK
,.tleven in een tijd van verrassin-
gen. Aangename en onaangename,
naar gelang ze al of niet strooken
met onze opvattingen over het onder
werp in kwestie. Een enkele maal
- zien we ze vooruit aankomen, vele
malen hebben we er dagen van te
voren reeds een vaag voorgevoel van.
- Deze week is het echter anders ge
weest, want de „verrassing"-bora
ontplofte op een plaats waar ver
moedelijk niemand een explosie ver
wacht had, n.l. in Italië.
Met de doortastendheid, waarmede de
laatste jax'en in de autoritaire landen de
staatszaken worden afgehandeld, heeft ook
thans Mussolini weer zijn jongste besluiten
ten uitvoer gelegd. Krachtens een Dinsdag
wereldkundig gemaakt decreet zijn in het
Italiaansche kabinet uitgebx-eide wijzigin
gen tot stand gekomen. Niet minder daxx
zes ministers, waaronder de secretaris der
facsistische pai-tij Starace, zijn van him
functie ontheven en vervangen door per
soonlijkheden, die tot nu toe in de ge
schiedenis van het modex-ne Italië minder
op den voox'grond traden. Ook buiten het
kabinet hadden mutaties plaats. Zoo is
de taak van genex-aal Pariani, de chef van
den generalen staf van het Italiaansche
leger, overgenomen door maarschalk Gra-
ziani, een van de mannen, die zich tijdens
den Abessijnschen ooi-log bijzonder onder
scheiden heeft.
In hoeverre deze kabinets-reorganisatie-
op-groote-schaal wijziging in de koei's van
het Italiaansche schip van staat zal bren
gen, is nog niet duidelijk. Het is trouwens
zeer de vraag óf er wel sprake zal zijn
van een koerswijziging, daar de belang
rijkste posten in de nieuwe regeering in
de oude handen gebleven zijn. De Duce
heeft zelf de touwtjes van Binnenlandsche
Zaken, Oorlog, Marine en Luchtvaart in
handen gehouden en zijn schoonzoon,
graaf Ciano, is aan Buitenlandsche Zaken
gebleven.
Voorshands neemt men dan ook alge
meen aan, dat deze verrassing in de toe
komst vermoedelijk minder verrassend zal
zijn, dan zij zich op het eex'ste gezicht
voordeed.
Nieuwe tegenvoorstellen van Finland.
Meer en meer blijkt, dat de Finsch-
Russïsche onderhandelingen voor beide
partijen vele moeilijkheden opleveren. Uit
het feit, dat zoowel in Helsinki als in Mos-
oku tot nu toe practisch het stilzwijgen
over den stand van zaken is bewaard, mag
men afleiden, dat nog steeds - een vreed
zame oplossing van de meeningsverschillen
verwacht en gewenscht wordt, weshalve
men er de voorkeur aan geeft de openbare
meening zooveel mogelijk buiten de dis
cussies te houden.
Amerika wijzigt neutraliteitswet.
In den nacht van Donderdag op Vrijdag
heeft de Amerikaansche Senaat zich met
groote meerderheid uitgesproken voor de
wijziging van de Neutraliteitswet en daar
mede ook voor de opheffing van het
wapenembai'go. De gewijzigde wet is thans
doox-gezonden aan het Huis van Afgevaar
digden, alwaar zij nog deze week zal wor
den behandeld. Bedx-iegen de voox-teekenen
niet, dan zal px-esident Roosevelt ook nu
succes hebben. In welingelichte kringen
acht men althans een meerderheid ver
zekerd.
Het spreekt vanzelf, dat Londen en
Pax-ijs met de opheffing van het wapen
embargo zeer ingenomen zullen zijn, daar
zij daarmedeverzekerd zijn van de pro
ducten der Amerikaansche oorlogsindustrie.
In Berlijn denkt men er anders over, het
geen onder meer blijkt uit een axlikel in
de „Deutsche diplcmatisch-politische Kor-
respondenz", waarin Amex-ika een politiek
van meten met twee maten wordt ver
weten. Voorts woi'dt in het artikel gezegd:
„Roosevelt heeft in zijn beroemde rede
van Chautauqua op 14 Augustus 19.0,:! ge
zegd, dat het een tx-agische reeks van kleine
besluiten is geweest, welke Amerika in
den wereldoorlog heeft gebracht. Men zou
nu moeten oppassen, dat niet weaerom
dex-gelijke „small decisions of each day"
het naar een oorlog zouden voeren".
Rust aan het front.
Behoudens enkele onbeteekenende scher
mutselingen heex-scht aan het Westfront
nog steeds rust. De Fransche legexherich-
ten melden „kalme nachten" en de Duit-
sche communique's spreken van „geringe
activiteit van artillei-ie en verkenners. Ove
rigens geen bijzondere gebeurtenissen".
Op zee duurt de strijd onvex-flauwd
voort. Daar de berichten elkaar strijk en
zet tegenspreken, valt moeilijk op te maken
aan welke zijde de gevoeligste verliezen
worden geleden.
Rusland bekent kleur.
Voor de Opperste Sovjet heeft volkscom
missaris van Buitenlandsche Zaken, Mo-
lotof, Dinsdagmiddag rapport uitgebracht
over den iiiterriationalen toestand.
Uit de woorden van Molotof blijkt, dat
Rusland den geallieerden thans geheel den
rug heeft toegekeerd. „Niet Duitschland
maar de geallieerden zijn de aanvallers.
Wanneer nu gesproken wordt van de groote
Eux'opeesche mogendheden, is Duitschland
een staat, die naar een zoo snel mogelijk
einde van den oorlog streeft. Engeland en
Frankrijk echter-, die nog gisteren tegen de
agx-essie te velde trokken, zijn voorstan
ders van een voortzetting van den oorlog
en tegen het sluiten van een vx-ede. De
rollen zijn thans omgekeerd. De oorlog zal
in de wereld fundamenteele veranderin
gen tengevolge hebben", aldus Molotof.
Voorts vex-klaarde de volkscommissaris
nog, dat de betrekkingen tussehen Rus
land en Duitschland gebaseerd zijn op een
permanente vi'iendschap. Met Finland
wenschen de Russen een soortgelijke over
eenkomst als met de Baltische staten en
tevens zal wox-den getracht de verstand
houding met Japan te verbeteren. Men
ziet, veel nieuws is er niet onder de zon.
Natuurlijk zijn de vriendschapsbetuigingen
in Bexiijn met vreugde ontvangen en even
natuurlijk is het dat in Parijs en Londen
een lichte teleux-stelling over Molotof's
felle verwijten aan de geallieerden merk-
baar was. Aan den anderen kant heeft de
hernieuwde proclamatie van Ruslands neu
traliteit weer eenige geruststelling ge
bracht.
VAN DE WEEK
RODOLFO GRAZIANI.
De nieuw benoemde chef van den
Italiaanschexx genei-alen staf, Rodolfo
Graziani, werd 11 Augustus 1882 in
Filettino geboi'en. Alvox-ens zijn loop
baan als militair te beginnen, stu
deerde hij geruimen tijd rechten.
Daarna nam hij in 1911 deel aan den
Libyschen veldtocht om vervolgens
in den wereldooi-log wederom op
den voox'gx-ond .te treden. Naast zijn
loopbaan als officier toonde hij reeds
vroeg groote belangstelling voor de
koloniale vraagstukken van zijn
land.
In 1926 werd hij vice-gouverneur
van Cyx-enaica waar hij opdracht
kreeg de vx-ij roex-ige Bedouinen-
stammen te kalmeeren. Op zijn be
vel werden tachtig duizend inboor
lingen in concentratiekampen onder
gebracht en vandaar uit langs het
kustgebied verspreid.
Na zijn terugkeer uit de koloniën
wei'd hij in 1934 commandant van
de belangrijke grensplaats in de
Alpen, Udine. In October van dat
jaar belastte Mussolini hem met de
inspectie der voor- en na-militaire
opleidingen, waax-mede Gx-aziani te
vens een zeer invloedrijke figuur
werd op de departementen van Oor
log, Marine en Luchtvaart.
In Maai't 1935 volgde de benoe
ming van Graziani tot gouverneur-
van Somaliland. Van deze kolonie uit
rukte hij tijdens den Abessijnschen
veldtocht met zijn Somali troepen op.
Bij Dolo versloeg hij de strijdkrach
ten van den Negus, waarmede hij
een belangrijk aandeel had in de
Italiaansche oyerwinning. Na het af
treden van maar-schalk Badoglio,
volgde Graziani hem in Juni 1936
als vice-koning van Abessinië op.
v
JW
Aan weerszijden van de grens, die
Duitschland en Frankrijk scheidt, f.'
liggen versterkingswerken, zooals
een vorig geslacht die niet gekend'
heeft. De wijze van oorlogvoeren is
trouwens ook belangrijk veranderd.
Zoowel Westwal als Maginotlinie, f
welke zich langs de grens uitstrek-
ken, zijn van die gewijzigde oor- T
logs voering 't sprekend getuigenis,
Een speciale medewerker bezocht
het gebied en geeft in onderstaand
artikel een uitvoerig exposé van
hetgeen hij zag en deelt verder tal-
looze belangwekkende bijzonderhe
den mede, die hoezeer zij ons voor
stellingsvermogen ook te boven
mogen gaan, den lezer althans eeni-
gen indruk kunnen geven van deze
hypermoderne versterkingen, die
voor het grootste deel onder het
aardoppervlak liggen en voorzoover
zij er boven uit steken, meesttijds
uitstekend gecamoufleerd werden.
Wie van een versterking slechts den sta
len koepel ziet, die boven den grond uit
steekt, zal gemakkelijk geneigd zijn te zeg
gen: „och, een kleinigheid". Maar wie dit
gezien heeft, voordat de aarde er om en
over heen geworpen werd, hij zal van deze
waanidee genezen -ijn. Meestal ter hoogte
van een huis staat in een kuil, soms vijf
tien tot twintig meter diep, een betonnen
blok en daarboven steekt de stalen koepel
uit, die op het eerste gezicht den indruk
maakt van een grooten molshoop. En in
dat beton schuilt de kracht van de vesting.
Als een corset zijn ter versteviging door
het beton stalen draden gelegd, zoo dicht
op elkaar, dat het er den schijn van heeft
dat meer ijzer dan beton gebruikt werd.
Maar ook in dezen koepel schuilt heel wat.
Het gewicht bedraagt meestal meer dan
honderd ton en wanneer mèn vele bx-uggen,
die onderweg gepasseerd moesten worden,
niet van te voren versterkt had. waren ze
waarschijnlijk onder deze enorme lasten
bezweken.
Potlood, papier en rekenlineaal.
Het was dus den 26sten Mei 1938 dat Hit-
Ier het bevel gaf om met de werkzaamhe
den voor den Westwal een aanvang te ma
ken. Natuurlijk was wel eenige arbeid van
te voren verricht. Op vele plaatsen had
de Generale Staf reeds in 1937 de terrei
nen, die voor versterkingen in aanmerking
kwamen, onder dx loupe genomen en zoo is
eigenlijk reeds in datzelfde jaar het werk
begonnen. Men had zich toen echter de
aanleg van den Westwal gedacht over vele
"jaren verdeeld. Mei 1938 werd het com
mando gegeven dat alle werkzaamheden op
een zoo kort mogelijke termijn gereed
moesten komen. En inderdaad slaagden de
Duitsche ingenieurs onder leiding van den
vestingbouwkundige Dr. Todt er in om den
Westwal in een verbluffend korten tijd te
voltooien. Geen bestaande organisatie was
groot genoeg om een dergelijk plan ten
uitvoer te leggen. Kleine stations zouden
enorme boeveelheden goederen en men-
schen hebben te vei-werken, op de kleine
landwegen, die gebruikt moesten worden,
stremde het verkeer overal door opstoppin
gen. Zij konden het enorme verkeer niet
verwerken. Tienduizenden vrachtwagens
waren plotseling noodig. Waar haalde men
die vandaan? Belangrijker nog was het
probleem, waar men de benoodfgde grond
stoffen vandaan kon halen.
Over dit moeilijke vraagstuk en de wijze,
zooals het opgelost werd, hebben wij een
architect, cCie bij den bouw van den West
wal een lexvendig aandeel had gehad, ge
sproken.
„Op een goeden dag zaten wij bij elkaar
in een hotel's" vertelde deze architect, „en
hadden niets- anders bij ons dan potlood,
papier en een> rekenlineaal en nu werd van
ons vex-langd, dat wij onmiddellijk zouden
zeggen hoeveel materiaal wij noodig zou
den hebben. Op onze afdeeling moesten
ongeveer duizend kleine versterkingen ge
bouwd worden. En toen kwamen de ge
tallen op papivu-, getallen waarbij ons hare
even stilstond: eenige honderdduizenden
tonnen cement,. 50.000 kubieke meter hout,
de maandelijksiche ijzerproductie van lan
den van middfdbaren omvang, tienduizen
den arbeiders',, wagens, bouwmachines,
werktuigen en wat niet al. Bij een dergelijk
uit den grond igestampt bedrijf, dat dage
lijks op een klesn kopstatïon zeven tot acht
kilometer wagfrns moest afladen, was vol
gens de gebruikelijke methoden niets te
beginnen. Eerst moesten wij a l'improviste
het bedrijf opzetten; er moest beton ge
maakt wox-den iiï enorme hoeveelheden, de
houtkappers moesten een bijl in hun han
den hebben. Waar men zich bevond, begon
men alvast te werken. Het was zaak dien
chaotischen. toestand zoo snel mogelijk te
verbeterden. Hoe is er in die eerste dagen
gewerkt. Dikwijls niet tien of twaalf uur
wat toch al veel is maar twintig uur per
etmaal. Dat moest gebeuren onder een
brandende zon overdag, 's nachts onder het
schelle licht van de schijnwerpers en dat
geschiedde meerdere malen per week en
dikwijls was er geen Zondag. Van eenig
comfort kon geen sprake zijn. Het arbeids-
tempo was uitputtend. Daar stond evenwel
een enonme prestatie tegenover
Op 1 October 1938 was de Westwal ge
reed, was althans een gesloten zóne ge
vormd, zoodat men van een muur van
staal en beton kon spreken, die eventueele
aanvallers zou kunnen afslaan. Nadien is
er echter ook nog intensief gewerkt. De
vestinggordel, die zich nu uitstrekt van Ba
zel tot de drielandenpunt bij Vaals, werd
nadien nog steeds verdiept, zoodat op som
mige plaatsen de breedte van dezen gordel
vijftig en meer kilometers bedraagt.
r 7 een „vredeswal"!
i
Het klinkt Ietwat paradoxaal wanneer
men bedenkt dat deze onzichtbare muur
van staal en "beton nog kort geleden door
de Duitschers;, betiteld wei-d als „vredes
wal." Niet minder dan 22000 beton- en pant-
serwerken zijn in den Westwal, naar het
schijnt zonder eenig ver-band, maar in wer
kelijkheid weldoordacht aangebracht. Alle
onderdeelen zijn zoo op elkaar ingesteld,
dat geen vierkante centimeter gx-ond, bij
wijze van spreken, vrij kan blijven van het
moordende spervuur, dat permanent uit al
die onzichtbare, maar loerende vuurmon
den kan losbreken. Te bedenken dat hier
een leger op af zal. stormende leek zou
meenen, dat zij neergemaaid zouden wor
den als vliegen.
Duivelsche prikkeldraadversperringen loo-
pen onafgebroken door de dalen, over de
steile hellingen van den Neder Rijn tot de
Zwitsersche grens. Deze versperringen wor
den bij dreigend gevaar zoo hevig door he'c
geschut van de koepels onder vuur geno
men, dat hier eenvoudig geen doorkomen
aan schijnt. Elk stuk van de veldartillerie
is op een bepaald deel van de hindernissen
gericht, evenzoo op een bepaald gedeelte
van het zich voor den wal uitstrekkende
terrein. Bij de stukken geschut van zwaar
kaliber liggen geheel uitgewerkte schietta-
bellen, sedert den dag dat de vesting ge
reed kwam. Men heeft terdege overwogen
hoe en vanwaar de vijand zou kunnen aan
gallen en dienovereenkomstig zijn maatre
gelen getroffen. De artilleriecommandant
van een afdeeling behoeft hier slechts on
een knopje te drukken om den Westwal
onbereikbaar te maken door een regen van
kogels. En daardoor zal zelfs de meest
drieste vijand niet kunnen heenbreken. Te
bedenken dat op slechts enkele kilometers
langs de andere zijde van de grens zich
een minstens even machtige Maginotlinie
uitstrekt, met evenveel verschrikkingen
toegerust. En zelfs de met tanks toegeruste
vijand zal slechs met moeite tot de eigen
lijke stellineren kunnen doordringen, want
overal wordt hem de weg versoerd. Ook
de breede dalen van Moezel en Saar bidden
hun geen gelegenheid snel op te rukken.
Het zijn niet alleen de hindernissen van
staal, draad en beton, maar vooral de val
kuilen en de zoogenaamde „asnerges",
waardoor de tank in zijn ctovmionn mestuit
zal worden. Wanneer een tank daarop blijft
Kijkje in een
der geweldige
ammunitie-op-
slagplaatsen
onder den
grond.
hangen, is zij meteen een uiterst kwetsbaar
doelwit. Op de gebogen stalen binten, die
eenigszins doen denken aan een moderne
fietsenstelling, komt de tank voo muurvast
eyx zoo ongunstig te liggen, dat de zwakste
zijde, met name de onderkant, tref baar
wordt.
Zooals eigenlijk deze geheele linies, is
ook het begrip „Luchtvexxdedigingszóne"
een absulute noviteit op militair gebied.
Ook in den Wereldoorlog waren de legers
reeds uitgerust met luchtdoelartillerie,
maar voor den vijandelijken vliegér gold
liet over het front heen te komen én wan
neer hij dan de vijandelijke jagers wist te
ontkomen, kon hij tamelijk onbekommerd
verder vliegen. Nu heeft men in den Spaan-
schen burgeroorlog geleerd dat luchtdoel
artillerie ook gebruikt kan worden voor
aanvallen op den grond. Derhalve werd de
Westwal hiervan overvloedig voorzien.
Wanneer vliegers uit Westelijke richting
zouden komen, worden zij dus eerst ont
vangen door dit geschut, dat in duizenden,
betonnen vestingwerken staat opgesteld.
Nog voordat zij de luchtverdedigingszone
hebben bereikt, is. de luchtmeldingsdienst,
die in Duitschland uitstekend georganiseerd
is, gewaarschuwd. Alle krachten, die die
nen om den aanval af te slaan, treden
oogenblikkelijk in werking. De posten bij
de Rijnbruggen en allerlei andere belang
rijke objecten voor een eventueelen aan
valler. zijn op hun hoede. In de luchtver-
dedigingszóne liggen de „waarschuwings
batterijen", wier taak het is het vuur op de
vliegtuigen te openen, terwijl de batterijen
van de hoofdzöne gewaarschuwd worden.
Het, is licht begrijpelijk dat het den vijan-
delijken vlieger zeer moeilijk zal vallen
door deze dubbele haag van verdediging
heen te breken. Dit alles wordt echter nog
gevolgd door een waarlijke verschrikking,
omdat zij hier geruimen tijd moeten vlie-
•mr) in eGn Zwaren hagel regen. Zou de vij
and er toe overgaan met zijn bommenwer
pers in duikvlucht de batterijen te willen
bard eeren, dan neemt het omringende
lichte wr^chut, dat dient ter bescherming
van d? t-Mt.erij, hem onmiddellijk onder
vuur en dan is zijn lot door de groote vuur-
snelheid van dit geschut zoo goed als beze
geld. Van dergelijk licht luchtdoelgeschut
treft men een heele haag aan langs den
Westrand van den wal. Een en ander maakt
doorbraak in combinatie, hetzij alleen, vrij
wel onmogelijk. Ook „hekkênspringers"
krijgen geen kans. Onder hen verstaat mtn
vliegers, die door zeer laag te vliegen en
gebruik te maken van lichte bodemverhef-
fingen, waardoor zij zich onzichtbaar kun
nen maken, trachten den vijand te verras
sen.
Nu hebben wij nog niet eens gesproken
van de gebruikelijke afweermiddelen. Want
onmiddellijk, wanneer het alarmsein gege
ven wordt, stijgen de jagers op. De snelheid
van deze toestellen is in onzen tijd enorm.
Bovendien is de samenwerking tussehen de
strijdkrachten in de lucht en die op den
grond uitstekend georganiseerd. Deze orga
nisatie is doorgevoerd tot diep in het land,
waar de rijksluchtbescherming de taak
overneemt. Belangrijke fabrieken en andè-
re objecten, die in aanmerking komen om
gebombardeerd te worden, zijn omgeven
door een krans van luchtdoelbatterijen, als
mede door ballon- en vlieger versperringen,
die een bombardement wel haast onmoge
lijk maken, daar de vijandelijke toestellen
gedwongen worden hoog te blijven vliegen
en dan is de trefkans nagenoeg nihil. Deze
ballonnen, onderling verbonden door stalen
kabels, zijn niet gebonden aan een vasté
plaats. Ze zijn zelfs zeer beweeglijk. Hier
tegen vliegen de toestellen zich te pletter
en de Duitschers spreken hier dan ook van
„permanent spelvuur."
Natuurlijk is de kans om over de ver
sterkte linie heen te komen, des nachts
aanzienlijk veel grooter. Luisterapparaten
en schijnwerpers houden de wacht. Over
dag zijn het honderdduizenden oogen van
menschen, die omhoog gericht zijn, zijn het
de tallooze ooren, die luisteren of er
vreemd motorgeronk te hooren is, des
nachts wordt dit alles vervangen door het
enorme luisterapparaat dat elk verdacht
geluid onmiddellijk opvangt en de geheele
verdediging en afweerorganisatie in actie
brengt. Een snelle communicatie is na
tuurlijk eerste vereischte en ook daarvoor
is gezorgd door het aanleggen van tallooze
telefoonkabels, die uitstekend beschermd
zijn. Immers wanneer het contact per tele
graaf of telefoon onmogelijk is, valt daar
mede het heele systeem. Het net is zoo in
genieus aangelegd, dat weinig meer noodig
is dan een druk op de knop om de lucht-
verdedigingszóne achter den Westwal in
actie te brengen, op die plaats waar het
noodig geacht wordt.
Wanneer men dit alles ziet en terug
denkt aan enkele maanden geleden, toen
wij hier ook langs zijn gegaan, komt er een
spijtig gevoel dat tenslotte de these dat
deze wallen, Maginot- en Siegfriedlinie. de
beste waarborgen voor het behoud van den\
vrede zouden zijn, onhoudbaar is gebleken.
In plaats dat deze geweldige versterkingen
de menschen zouden afschrikken om het
zwaard opnieuw op te vatten, zullen zij nu,
waarschijnlijk binnen afzienbaren tijd,
duizenden, wellicht honderdduizenden
slachtoffers maken. En wanneer wij de
versterkingen achter ons laten, vlamt er
een klein sprankje hoop op, dat ten slotte
nog het onmogelijke zal gebeuren, dat de
oorlog, hoe onheilspellend deze zich ook
reeds mag hebben ontwikkeld, op het laat
ste oogenblik afgewend kan worden.
(Nadruk verboden.)