Aan bet Duitsche front in betjlesten Het Portret f UITTOCHT DER BALTISCH- DUITSCHERS. De Chineesche stad Tienstin 'is door; een geweldige overstrooming geteisterd. Op ï'eze Jtoto ziet men hoe de Wewonersj trachten hun huizen zwemmend te bereiken. In de Dantziger Bocht, in de havens van Gotenhafen (het voormalige Gdynia) en in Adlershorst zijn in de afgeloopen week de eerste groepen Baltische Duitschers uit ♦-Estland, Letland en Litauen aangekomen op den doortocht naar hun nieuwe woon plaatsen in Oost-Oppersilezië, in de West- Pruisische provincies of aan Weichsel en Warthe. Zij waren de voorboden van de rond tachtig duizend landverhuizers uit de Randstaten, die nog in aantocht zijn. WAAR BLIJVEN ONZE SCHEPEN? Het is voor niemand een geheim, dat onze handel en scheepvaart in de hoogste mate worden belemmerd door de controle maatregelen van bepaalde zijde. Iedereen heeft kunnen lezen, hoe Nederlandsche schepen ongehoord langen tijd worden op gehouden, alvorens zij vergunning krijgen om door te stoomen naar Nederland, al dan niet met achterlating" van een deel van hun lading indien ten minste niet de geheele lading in beslag wordt genomen. Dat andere neutrale landen zich dezelfde behandeling moeten laten welgevallen, is voor ons al een zeer schrale troost of, juister gezegd, in het geheel geen troost. Wij erkenden zekere harde noodzakelijk heden als uitvloeisel van een onverbidde- lijken oorlog; en als neutralen hebben wij ons daarin te schikken. Men kan zich even wel niet altijd onttrekken aan den indruk dat, met een beetje goeden wil aan de zijde der betreffende oorlogvoerende partij, deze aangelegenheid niet te regelen zou zijn op een voor de specifiek Nederlandsche be langen minder nadeelige wijze. Natuurlijk is reeds getx-acht, vex'betering te brengen in den bestaanden toestand; en in uitzonderingsgevallen is men daar dan ook in geslaagd. In algemeenen zin echter is nog geen verbetering te constateeren. Het is bekend, dat in alle landen der wereld de officieele molen langzaam maalt; doch thans maalt hij zoo langzaam, dat men on- dariks zichzelf tot de conclusie moet komen, dat de molenaar niet de minste moeite doet, om hem wat vlugger te latexx malen. Zoowel particuliere als volksbelangen worden daaxwaix ixx ons land de dupe. De reeder moet het met leede oogen aaixzien, dat zijn schepen weken lang weikloos lig gen, tex'wijl de kosten van onderhoud, gages, enz. doorgaan en verschepers van nieuwe ladingen met smart op tonnenmaat wachten; en de Nederlaixdsche regeering en het Nederlaixdsche volk zien met ver langen uit naar de kostbare ladingen, die voor de levensmiddelenvoorziening van ons land dringend noodig zijn en waarvan on- omstootelijk vaststaat, dat zij niet bestemd zijn voor of ten goede zullen komen aan eenige oorlogvoerende partij. Uit zekere berichten valt evenwel te con- cludeeren, dat men wel geneigd zou zijn, meer soepelheid te betrachten .indien men zich van Nederlandsche zijde aan bepaalde eisehen zou willen onderwerpen. Deze eischen zijn echter van zoodanigen aard, dat ze onaanvaardbaar moeten worden ge noemd. Onaanvaardbaar in tweeërlei op zicht. In de eerste plaats, omdat zij niet in overeenstemming zijn te brengen met de waai-digheid van den Nederlandschen staat, die zich geen vooi'waarden kan laten wel gevallen, waardoor aan haar zelfrespect te kort zou worden gedaan. En in de tweede plaats omdat wij het beginsel van de neu traliteit zouden schenden, dat wij tot iede- ren prijs moeten haxxdhaven. Toegeven aan deze eischen zou ons te recht door de tegenpartij als een verzaking van dit beginsel worden aangerekend. Het is voor ons onmogelijk en het ligt niet op onzen weg, de maatregelen van de eene oorlogvoex-ende pax-tij te bevorderen ten koste van de belangen der tegenpartij. Iets dergelijks van ons te verlangerx is, om er het zachtste woox-d voor te gebruiken, on tactisch. Doch de Nederlandsche regeering is tactisch genoeg, om in dergelijke voor- stellexi niet te treden. IN DE AFGELOOPEN WEEK ,.tleven in een tijd van verrassin- gen. Aangename en onaangename, naar gelang ze al of niet strooken met onze opvattingen over het onder werp in kwestie. Een enkele maal - zien we ze vooruit aankomen, vele malen hebben we er dagen van te voren reeds een vaag voorgevoel van. - Deze week is het echter anders ge weest, want de „verrassing"-bora ontplofte op een plaats waar ver moedelijk niemand een explosie ver wacht had, n.l. in Italië. Met de doortastendheid, waarmede de laatste jax'en in de autoritaire landen de staatszaken worden afgehandeld, heeft ook thans Mussolini weer zijn jongste besluiten ten uitvoer gelegd. Krachtens een Dinsdag wereldkundig gemaakt decreet zijn in het Italiaansche kabinet uitgebx-eide wijzigin gen tot stand gekomen. Niet minder daxx zes ministers, waaronder de secretaris der facsistische pai-tij Starace, zijn van him functie ontheven en vervangen door per soonlijkheden, die tot nu toe in de ge schiedenis van het modex-ne Italië minder op den voox'grond traden. Ook buiten het kabinet hadden mutaties plaats. Zoo is de taak van genex-aal Pariani, de chef van den generalen staf van het Italiaansche leger, overgenomen door maarschalk Gra- ziani, een van de mannen, die zich tijdens den Abessijnschen ooi-log bijzonder onder scheiden heeft. In hoeverre deze kabinets-reorganisatie- op-groote-schaal wijziging in de koei's van het Italiaansche schip van staat zal bren gen, is nog niet duidelijk. Het is trouwens zeer de vraag óf er wel sprake zal zijn van een koerswijziging, daar de belang rijkste posten in de nieuwe regeering in de oude handen gebleven zijn. De Duce heeft zelf de touwtjes van Binnenlandsche Zaken, Oorlog, Marine en Luchtvaart in handen gehouden en zijn schoonzoon, graaf Ciano, is aan Buitenlandsche Zaken gebleven. Voorshands neemt men dan ook alge meen aan, dat deze verrassing in de toe komst vermoedelijk minder verrassend zal zijn, dan zij zich op het eex'ste gezicht voordeed. Nieuwe tegenvoorstellen van Finland. Meer en meer blijkt, dat de Finsch- Russïsche onderhandelingen voor beide partijen vele moeilijkheden opleveren. Uit het feit, dat zoowel in Helsinki als in Mos- oku tot nu toe practisch het stilzwijgen over den stand van zaken is bewaard, mag men afleiden, dat nog steeds - een vreed zame oplossing van de meeningsverschillen verwacht en gewenscht wordt, weshalve men er de voorkeur aan geeft de openbare meening zooveel mogelijk buiten de dis cussies te houden. Amerika wijzigt neutraliteitswet. In den nacht van Donderdag op Vrijdag heeft de Amerikaansche Senaat zich met groote meerderheid uitgesproken voor de wijziging van de Neutraliteitswet en daar mede ook voor de opheffing van het wapenembai'go. De gewijzigde wet is thans doox-gezonden aan het Huis van Afgevaar digden, alwaar zij nog deze week zal wor den behandeld. Bedx-iegen de voox-teekenen niet, dan zal px-esident Roosevelt ook nu succes hebben. In welingelichte kringen acht men althans een meerderheid ver zekerd. Het spreekt vanzelf, dat Londen en Pax-ijs met de opheffing van het wapen embargo zeer ingenomen zullen zijn, daar zij daarmedeverzekerd zijn van de pro ducten der Amerikaansche oorlogsindustrie. In Berlijn denkt men er anders over, het geen onder meer blijkt uit een axlikel in de „Deutsche diplcmatisch-politische Kor- respondenz", waarin Amex-ika een politiek van meten met twee maten wordt ver weten. Voorts woi'dt in het artikel gezegd: „Roosevelt heeft in zijn beroemde rede van Chautauqua op 14 Augustus 19.0,:! ge zegd, dat het een tx-agische reeks van kleine besluiten is geweest, welke Amerika in den wereldoorlog heeft gebracht. Men zou nu moeten oppassen, dat niet weaerom dex-gelijke „small decisions of each day" het naar een oorlog zouden voeren". Rust aan het front. Behoudens enkele onbeteekenende scher mutselingen heex-scht aan het Westfront nog steeds rust. De Fransche legexherich- ten melden „kalme nachten" en de Duit- sche communique's spreken van „geringe activiteit van artillei-ie en verkenners. Ove rigens geen bijzondere gebeurtenissen". Op zee duurt de strijd onvex-flauwd voort. Daar de berichten elkaar strijk en zet tegenspreken, valt moeilijk op te maken aan welke zijde de gevoeligste verliezen worden geleden. Rusland bekent kleur. Voor de Opperste Sovjet heeft volkscom missaris van Buitenlandsche Zaken, Mo- lotof, Dinsdagmiddag rapport uitgebracht over den iiiterriationalen toestand. Uit de woorden van Molotof blijkt, dat Rusland den geallieerden thans geheel den rug heeft toegekeerd. „Niet Duitschland maar de geallieerden zijn de aanvallers. Wanneer nu gesproken wordt van de groote Eux'opeesche mogendheden, is Duitschland een staat, die naar een zoo snel mogelijk einde van den oorlog streeft. Engeland en Frankrijk echter-, die nog gisteren tegen de agx-essie te velde trokken, zijn voorstan ders van een voortzetting van den oorlog en tegen het sluiten van een vx-ede. De rollen zijn thans omgekeerd. De oorlog zal in de wereld fundamenteele veranderin gen tengevolge hebben", aldus Molotof. Voorts vex-klaarde de volkscommissaris nog, dat de betrekkingen tussehen Rus land en Duitschland gebaseerd zijn op een permanente vi'iendschap. Met Finland wenschen de Russen een soortgelijke over eenkomst als met de Baltische staten en tevens zal wox-den getracht de verstand houding met Japan te verbeteren. Men ziet, veel nieuws is er niet onder de zon. Natuurlijk zijn de vriendschapsbetuigingen in Bexiijn met vreugde ontvangen en even natuurlijk is het dat in Parijs en Londen een lichte teleux-stelling over Molotof's felle verwijten aan de geallieerden merk- baar was. Aan den anderen kant heeft de hernieuwde proclamatie van Ruslands neu traliteit weer eenige geruststelling ge bracht. VAN DE WEEK RODOLFO GRAZIANI. De nieuw benoemde chef van den Italiaanschexx genei-alen staf, Rodolfo Graziani, werd 11 Augustus 1882 in Filettino geboi'en. Alvox-ens zijn loop baan als militair te beginnen, stu deerde hij geruimen tijd rechten. Daarna nam hij in 1911 deel aan den Libyschen veldtocht om vervolgens in den wereldooi-log wederom op den voox'gx-ond .te treden. Naast zijn loopbaan als officier toonde hij reeds vroeg groote belangstelling voor de koloniale vraagstukken van zijn land. In 1926 werd hij vice-gouverneur van Cyx-enaica waar hij opdracht kreeg de vx-ij roex-ige Bedouinen- stammen te kalmeeren. Op zijn be vel werden tachtig duizend inboor lingen in concentratiekampen onder gebracht en vandaar uit langs het kustgebied verspreid. Na zijn terugkeer uit de koloniën wei'd hij in 1934 commandant van de belangrijke grensplaats in de Alpen, Udine. In October van dat jaar belastte Mussolini hem met de inspectie der voor- en na-militaire opleidingen, waax-mede Gx-aziani te vens een zeer invloedrijke figuur werd op de departementen van Oor log, Marine en Luchtvaart. In Maai't 1935 volgde de benoe ming van Graziani tot gouverneur- van Somaliland. Van deze kolonie uit rukte hij tijdens den Abessijnschen veldtocht met zijn Somali troepen op. Bij Dolo versloeg hij de strijdkrach ten van den Negus, waarmede hij een belangrijk aandeel had in de Italiaansche oyerwinning. Na het af treden van maar-schalk Badoglio, volgde Graziani hem in Juni 1936 als vice-koning van Abessinië op. v JW Aan weerszijden van de grens, die Duitschland en Frankrijk scheidt, f.' liggen versterkingswerken, zooals een vorig geslacht die niet gekend' heeft. De wijze van oorlogvoeren is trouwens ook belangrijk veranderd. Zoowel Westwal als Maginotlinie, f welke zich langs de grens uitstrek- ken, zijn van die gewijzigde oor- T logs voering 't sprekend getuigenis, Een speciale medewerker bezocht het gebied en geeft in onderstaand artikel een uitvoerig exposé van hetgeen hij zag en deelt verder tal- looze belangwekkende bijzonderhe den mede, die hoezeer zij ons voor stellingsvermogen ook te boven mogen gaan, den lezer althans eeni- gen indruk kunnen geven van deze hypermoderne versterkingen, die voor het grootste deel onder het aardoppervlak liggen en voorzoover zij er boven uit steken, meesttijds uitstekend gecamoufleerd werden. Wie van een versterking slechts den sta len koepel ziet, die boven den grond uit steekt, zal gemakkelijk geneigd zijn te zeg gen: „och, een kleinigheid". Maar wie dit gezien heeft, voordat de aarde er om en over heen geworpen werd, hij zal van deze waanidee genezen -ijn. Meestal ter hoogte van een huis staat in een kuil, soms vijf tien tot twintig meter diep, een betonnen blok en daarboven steekt de stalen koepel uit, die op het eerste gezicht den indruk maakt van een grooten molshoop. En in dat beton schuilt de kracht van de vesting. Als een corset zijn ter versteviging door het beton stalen draden gelegd, zoo dicht op elkaar, dat het er den schijn van heeft dat meer ijzer dan beton gebruikt werd. Maar ook in dezen koepel schuilt heel wat. Het gewicht bedraagt meestal meer dan honderd ton en wanneer mèn vele bx-uggen, die onderweg gepasseerd moesten worden, niet van te voren versterkt had. waren ze waarschijnlijk onder deze enorme lasten bezweken. Potlood, papier en rekenlineaal. Het was dus den 26sten Mei 1938 dat Hit- Ier het bevel gaf om met de werkzaamhe den voor den Westwal een aanvang te ma ken. Natuurlijk was wel eenige arbeid van te voren verricht. Op vele plaatsen had de Generale Staf reeds in 1937 de terrei nen, die voor versterkingen in aanmerking kwamen, onder dx loupe genomen en zoo is eigenlijk reeds in datzelfde jaar het werk begonnen. Men had zich toen echter de aanleg van den Westwal gedacht over vele "jaren verdeeld. Mei 1938 werd het com mando gegeven dat alle werkzaamheden op een zoo kort mogelijke termijn gereed moesten komen. En inderdaad slaagden de Duitsche ingenieurs onder leiding van den vestingbouwkundige Dr. Todt er in om den Westwal in een verbluffend korten tijd te voltooien. Geen bestaande organisatie was groot genoeg om een dergelijk plan ten uitvoer te leggen. Kleine stations zouden enorme boeveelheden goederen en men- schen hebben te vei-werken, op de kleine landwegen, die gebruikt moesten worden, stremde het verkeer overal door opstoppin gen. Zij konden het enorme verkeer niet verwerken. Tienduizenden vrachtwagens waren plotseling noodig. Waar haalde men die vandaan? Belangrijker nog was het probleem, waar men de benoodfgde grond stoffen vandaan kon halen. Over dit moeilijke vraagstuk en de wijze, zooals het opgelost werd, hebben wij een architect, cCie bij den bouw van den West wal een lexvendig aandeel had gehad, ge sproken. „Op een goeden dag zaten wij bij elkaar in een hotel's" vertelde deze architect, „en hadden niets- anders bij ons dan potlood, papier en een> rekenlineaal en nu werd van ons vex-langd, dat wij onmiddellijk zouden zeggen hoeveel materiaal wij noodig zou den hebben. Op onze afdeeling moesten ongeveer duizend kleine versterkingen ge bouwd worden. En toen kwamen de ge tallen op papivu-, getallen waarbij ons hare even stilstond: eenige honderdduizenden tonnen cement,. 50.000 kubieke meter hout, de maandelijksiche ijzerproductie van lan den van middfdbaren omvang, tienduizen den arbeiders',, wagens, bouwmachines, werktuigen en wat niet al. Bij een dergelijk uit den grond igestampt bedrijf, dat dage lijks op een klesn kopstatïon zeven tot acht kilometer wagfrns moest afladen, was vol gens de gebruikelijke methoden niets te beginnen. Eerst moesten wij a l'improviste het bedrijf opzetten; er moest beton ge maakt wox-den iiï enorme hoeveelheden, de houtkappers moesten een bijl in hun han den hebben. Waar men zich bevond, begon men alvast te werken. Het was zaak dien chaotischen. toestand zoo snel mogelijk te verbeterden. Hoe is er in die eerste dagen gewerkt. Dikwijls niet tien of twaalf uur wat toch al veel is maar twintig uur per etmaal. Dat moest gebeuren onder een brandende zon overdag, 's nachts onder het schelle licht van de schijnwerpers en dat geschiedde meerdere malen per week en dikwijls was er geen Zondag. Van eenig comfort kon geen sprake zijn. Het arbeids- tempo was uitputtend. Daar stond evenwel een enonme prestatie tegenover Op 1 October 1938 was de Westwal ge reed, was althans een gesloten zóne ge vormd, zoodat men van een muur van staal en beton kon spreken, die eventueele aanvallers zou kunnen afslaan. Nadien is er echter ook nog intensief gewerkt. De vestinggordel, die zich nu uitstrekt van Ba zel tot de drielandenpunt bij Vaals, werd nadien nog steeds verdiept, zoodat op som mige plaatsen de breedte van dezen gordel vijftig en meer kilometers bedraagt. r 7 een „vredeswal"! i Het klinkt Ietwat paradoxaal wanneer men bedenkt dat deze onzichtbare muur van staal en "beton nog kort geleden door de Duitschers;, betiteld wei-d als „vredes wal." Niet minder dan 22000 beton- en pant- serwerken zijn in den Westwal, naar het schijnt zonder eenig ver-band, maar in wer kelijkheid weldoordacht aangebracht. Alle onderdeelen zijn zoo op elkaar ingesteld, dat geen vierkante centimeter gx-ond, bij wijze van spreken, vrij kan blijven van het moordende spervuur, dat permanent uit al die onzichtbare, maar loerende vuurmon den kan losbreken. Te bedenken dat hier een leger op af zal. stormende leek zou meenen, dat zij neergemaaid zouden wor den als vliegen. Duivelsche prikkeldraadversperringen loo- pen onafgebroken door de dalen, over de steile hellingen van den Neder Rijn tot de Zwitsersche grens. Deze versperringen wor den bij dreigend gevaar zoo hevig door he'c geschut van de koepels onder vuur geno men, dat hier eenvoudig geen doorkomen aan schijnt. Elk stuk van de veldartillerie is op een bepaald deel van de hindernissen gericht, evenzoo op een bepaald gedeelte van het zich voor den wal uitstrekkende terrein. Bij de stukken geschut van zwaar kaliber liggen geheel uitgewerkte schietta- bellen, sedert den dag dat de vesting ge reed kwam. Men heeft terdege overwogen hoe en vanwaar de vijand zou kunnen aan gallen en dienovereenkomstig zijn maatre gelen getroffen. De artilleriecommandant van een afdeeling behoeft hier slechts on een knopje te drukken om den Westwal onbereikbaar te maken door een regen van kogels. En daardoor zal zelfs de meest drieste vijand niet kunnen heenbreken. Te bedenken dat op slechts enkele kilometers langs de andere zijde van de grens zich een minstens even machtige Maginotlinie uitstrekt, met evenveel verschrikkingen toegerust. En zelfs de met tanks toegeruste vijand zal slechs met moeite tot de eigen lijke stellineren kunnen doordringen, want overal wordt hem de weg versoerd. Ook de breede dalen van Moezel en Saar bidden hun geen gelegenheid snel op te rukken. Het zijn niet alleen de hindernissen van staal, draad en beton, maar vooral de val kuilen en de zoogenaamde „asnerges", waardoor de tank in zijn ctovmionn mestuit zal worden. Wanneer een tank daarop blijft Kijkje in een der geweldige ammunitie-op- slagplaatsen onder den grond. hangen, is zij meteen een uiterst kwetsbaar doelwit. Op de gebogen stalen binten, die eenigszins doen denken aan een moderne fietsenstelling, komt de tank voo muurvast eyx zoo ongunstig te liggen, dat de zwakste zijde, met name de onderkant, tref baar wordt. Zooals eigenlijk deze geheele linies, is ook het begrip „Luchtvexxdedigingszóne" een absulute noviteit op militair gebied. Ook in den Wereldoorlog waren de legers reeds uitgerust met luchtdoelartillerie, maar voor den vijandelijken vliegér gold liet over het front heen te komen én wan neer hij dan de vijandelijke jagers wist te ontkomen, kon hij tamelijk onbekommerd verder vliegen. Nu heeft men in den Spaan- schen burgeroorlog geleerd dat luchtdoel artillerie ook gebruikt kan worden voor aanvallen op den grond. Derhalve werd de Westwal hiervan overvloedig voorzien. Wanneer vliegers uit Westelijke richting zouden komen, worden zij dus eerst ont vangen door dit geschut, dat in duizenden, betonnen vestingwerken staat opgesteld. Nog voordat zij de luchtverdedigingszone hebben bereikt, is. de luchtmeldingsdienst, die in Duitschland uitstekend georganiseerd is, gewaarschuwd. Alle krachten, die die nen om den aanval af te slaan, treden oogenblikkelijk in werking. De posten bij de Rijnbruggen en allerlei andere belang rijke objecten voor een eventueelen aan valler. zijn op hun hoede. In de luchtver- dedigingszóne liggen de „waarschuwings batterijen", wier taak het is het vuur op de vliegtuigen te openen, terwijl de batterijen van de hoofdzöne gewaarschuwd worden. Het, is licht begrijpelijk dat het den vijan- delijken vlieger zeer moeilijk zal vallen door deze dubbele haag van verdediging heen te breken. Dit alles wordt echter nog gevolgd door een waarlijke verschrikking, omdat zij hier geruimen tijd moeten vlie- •mr) in eGn Zwaren hagel regen. Zou de vij and er toe overgaan met zijn bommenwer pers in duikvlucht de batterijen te willen bard eeren, dan neemt het omringende lichte wr^chut, dat dient ter bescherming van d? t-Mt.erij, hem onmiddellijk onder vuur en dan is zijn lot door de groote vuur- snelheid van dit geschut zoo goed als beze geld. Van dergelijk licht luchtdoelgeschut treft men een heele haag aan langs den Westrand van den wal. Een en ander maakt doorbraak in combinatie, hetzij alleen, vrij wel onmogelijk. Ook „hekkênspringers" krijgen geen kans. Onder hen verstaat mtn vliegers, die door zeer laag te vliegen en gebruik te maken van lichte bodemverhef- fingen, waardoor zij zich onzichtbaar kun nen maken, trachten den vijand te verras sen. Nu hebben wij nog niet eens gesproken van de gebruikelijke afweermiddelen. Want onmiddellijk, wanneer het alarmsein gege ven wordt, stijgen de jagers op. De snelheid van deze toestellen is in onzen tijd enorm. Bovendien is de samenwerking tussehen de strijdkrachten in de lucht en die op den grond uitstekend georganiseerd. Deze orga nisatie is doorgevoerd tot diep in het land, waar de rijksluchtbescherming de taak overneemt. Belangrijke fabrieken en andè- re objecten, die in aanmerking komen om gebombardeerd te worden, zijn omgeven door een krans van luchtdoelbatterijen, als mede door ballon- en vlieger versperringen, die een bombardement wel haast onmoge lijk maken, daar de vijandelijke toestellen gedwongen worden hoog te blijven vliegen en dan is de trefkans nagenoeg nihil. Deze ballonnen, onderling verbonden door stalen kabels, zijn niet gebonden aan een vasté plaats. Ze zijn zelfs zeer beweeglijk. Hier tegen vliegen de toestellen zich te pletter en de Duitschers spreken hier dan ook van „permanent spelvuur." Natuurlijk is de kans om over de ver sterkte linie heen te komen, des nachts aanzienlijk veel grooter. Luisterapparaten en schijnwerpers houden de wacht. Over dag zijn het honderdduizenden oogen van menschen, die omhoog gericht zijn, zijn het de tallooze ooren, die luisteren of er vreemd motorgeronk te hooren is, des nachts wordt dit alles vervangen door het enorme luisterapparaat dat elk verdacht geluid onmiddellijk opvangt en de geheele verdediging en afweerorganisatie in actie brengt. Een snelle communicatie is na tuurlijk eerste vereischte en ook daarvoor is gezorgd door het aanleggen van tallooze telefoonkabels, die uitstekend beschermd zijn. Immers wanneer het contact per tele graaf of telefoon onmogelijk is, valt daar mede het heele systeem. Het net is zoo in genieus aangelegd, dat weinig meer noodig is dan een druk op de knop om de lucht- verdedigingszóne achter den Westwal in actie te brengen, op die plaats waar het noodig geacht wordt. Wanneer men dit alles ziet en terug denkt aan enkele maanden geleden, toen wij hier ook langs zijn gegaan, komt er een spijtig gevoel dat tenslotte de these dat deze wallen, Maginot- en Siegfriedlinie. de beste waarborgen voor het behoud van den\ vrede zouden zijn, onhoudbaar is gebleken. In plaats dat deze geweldige versterkingen de menschen zouden afschrikken om het zwaard opnieuw op te vatten, zullen zij nu, waarschijnlijk binnen afzienbaren tijd, duizenden, wellicht honderdduizenden slachtoffers maken. En wanneer wij de versterkingen achter ons laten, vlamt er een klein sprankje hoop op, dat ten slotte nog het onmogelijke zal gebeuren, dat de oorlog, hoe onheilspellend deze zich ook reeds mag hebben ontwikkeld, op het laat ste oogenblik afgewend kan worden. (Nadruk verboden.)

Peel en Maas | 1939 | | pagina 10