Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
Alleen Boter
is boter
„VENRAY"
boter
Neutraliteit.
Geen karakters
terloosheid.
Buitenland.
Provinciaal Nieuws
Zaterdag*? 'October 1939
Zestigste Jaargang No 40
PEEL EN MAAS
is zeer fijne boter
ADVERTENTIEPRIJS 1—8 regels 60 ct
per regel 71/, ct. Bö contract groote reductie
Uitgave FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY
Telefoon 51 Giro 150652
Abonnementsprijs per kwartaalvoor Venray 65 ct
buiten Venray 75 ct. Afz. nummers 5 ct
Drie neutrale landjes verliezen
in deze dagen hun vrij en fier,
hun onafhankelijk bestaan, t.w.
Estland, Letland en Litauen; de
positie van Finland wordt be
dreigd.
Duitschland en Rusland zijn
een en ander met elkaar overeen
gekomen, óver anderen zónder
anderen.
De eerder genoemde landen
zijn oprecht neutraal geweest,
juist zooals wij het zijn. Ze wil
den hun onafhankelijkheid zelfs
van geen enkele zijde gegaran
deerd zien, omdat ze haar een
vanzelfsprekend recht achtten.
Juist als wij.
Toch is hun onafhankelijkheid
ondergegaan.
We moeten beseffen, dat een
neutraliteits-houding op zich zelf
geen waarborg biedt voor veilig
heid.
Men versta me vooral niet ver
keerd: ik ben onvoorwaardelijk
vóór Nederlands neutraliteit in
het huidige Europeesche conflict.
We moeten ons houden buiten
den belangenstrijd der groote
machten in ons werelddeel, al
ware het enkel om ons volk de
onafzienbare ellende van het
vaderland als slagveld te bespa
ren. Voor het behoud van den
vrede moeten we alles doen wat
in ons vermogen en met onze
eer in overeenstemming is.
Maar we moeten ons zelf niet
gaan wijsmaken, dat we met
onze neutraiiteits-positie een bij
zonder held- en krijgshaftige
figuur maken.
Als men zoo hoort en leest,
wat er den laatsten tijd over onze
neutraliteit gezegd en geschreven
wordt, dan krijgt men den indruk,
dat wij eigenlijk de eenige kerels
van stavast in Europa zijn. De
verheerlijking van onze neutrali
teit wordt een weeë. De radio
maakt een lied populair, waarvan
het refrein verzekert, dat we op
elke dreiging van buitenaf „fier"
ons „wij blijven neutraal" laten
hooren.
Ook wanneer we aannemen,
dat in het huidige conflict mede
onze toekomst wordt beslist,
dus dat anderen feitelijk mede
voor onze belangen vechten
dan nóg behoeven we ons niet
te schamen over onze positie
van neutraliteit.
Maar we behoeven er nog
minder „frer" op te zijn.
Wanneer ik in een laan woon,
waarop de bewoners van een
nabijgelegen buurtschap, die er
nogal ruwe en gewelddadige ma
nieren op na houden, herhaalde
lijk aanvallen ondernemen, zoodat
de groote en sterke mannen uit
mijn laan eindelijk, bij 'n nieuwen
aanval, besluiten om het thans
maar eens uit te vechten, kan ik,
omdat ik klein ben en zwak
gesteld, dat het zoo is mij
onthouden van inmenging in dier.
strijd, al weet ik, dat daarin ook
het eigen belang is betrokken.
Mijn buren behoeven me dat
niet kwalijk te nemen, maar
daar tegenover is er voor mij geen
enkele reden om me in een Na
poleonshouding op te stellen en
met 'n gebaar van „Wie doet me
wat het neutraliteitslied aan
te heffen van „We vechten lekker
niet mee".
Neutraliteit wordt „fier" gehee-
ten, omdat ze beteekent: we wil
len slechts ons zelf zijn. „We
willen niet rechts, we willen niet
links, we willen blijven, wie
we waren".
Zeker, maar zijn we ook zelf
standig in staat om onze eigen
positie te verzekeren Neen
Toen Duitschland en Rusland
hun partij tegen Polen hadden
gewonnen, hebben ze over het
lot der om- en aangelegen „neu
trale" landen eenvoudig buiten
dezen om beschikt. Verzet daar
tegen zou nutteloos zijn geweest.
Wanneer de Westersche demo-
cratiën den strijd tegen de Duit-
schers zullen hebben gestreden,
dan zal kan er althans
evenzeer over óns lot worden
beschikt door de overwinnaars.
Als Frankrijk en Engeland de
hegemonie in ons werelddeel be
houden, wat zal dan ons lot
zijn
En als Duitschland zich de
macht in centraal- en west-Europa
weet te verwerven, wat zal
dan onze bestemming worden
Ik geef het antwoord op deze
tegengestelde vragen niet, want
ik ben en blijf neutraal. Zoek
het antwoord zelf lezer en als
ge het gevonden hebt, dan weet
ge, althans voor eigen gevoelen,
welke partij op het oogenblik
bezig isommedevoorons
de kastanjes uit het oorlogsvuur
te halen.
Ik wil niet pogen om me, aldus
schrijvende over onze neutrali
teitspositie, op te blazen in mijn
stelling van persoonlijke onver
antwoordelijkheid.
Wanneer in mijn handen de
beslissing zou liggen over de
vraag, of we al of niet partij
hebben te kiezen in 't Europeesche
conflict, dan zou ik decideeren:
laten we neutraal blijven en ons
slechts ten strijde bereid houden
voor het geval we worden aan
gevallen.
Precies dus zooals onze re
geering heeft beslist.
Want ik ken haast geen prijs,
welke te hoog is voor het be
houd van den vrede.
Maar ik zou daarnevens raden:
laat onze neutraliteit niet ontaar
den in lafhartigheid en geestelijk
verraad aan onze zelfstandigheid.
Wie neutraliteit zóó uitleggen,
dat men zijn hart moet verstee-
nen ten aanzien van den jammer
en de ellende van neergeslagen
volkeren en dat men z'n lippen
moet sluiten voor elk protest
tegen de verkrachting van recht
en moraal door welke partij
die wandaad dan ook worde be
gaan die heeft de vrijheid en
onafhankelijkheid var. geest reeds
verraden, welke de grootste,
wellicht de éénige waarde is van
een vrij volksbestaan.
Wie zóó de neutraliteit ver
staan en in dien zin wordt
den laatsten tijd veel propagan
da bedreven - hebben zich
reeds aan het geweld verkocht.
Ze zijn geen neutralen meer,
maar overwonnenen. Md.
DE ALGEMEENE
TOESTAND
Teneinde den lezer een beter be
grip bij te brengen van de ontwik
keling der internationale betrekkin
gen sedert het uitbreken van den
oorlog tot op den dag van heden,
beginnen we ons overzicht met een
stukje Poolsche geschiedenis uit de
jaren 19181920, welke zooal
geen excuus toch een verklaring
geeft van den onverhoedschen aan
val der Russen op de Polen en een
verklaring ook van de gevoelens van
tolerantie, welke Franschen en En
gelsehen, vooral deze laatsten, ten
aanzien van de Russische agressie
hebben laten blijken.
Als Engeland en Frankrijk omwille
van Polen den oorlog zgn ingegaan,
dan deden ze zp'ks, omdat aan Polen
objectief bezien door de Duit-
sche agressie onrecht was begaan.
Het was bovendien een onrecht, dat
de Duitschers reeds aan andere
volkeren hadden voltrokken en het
werd voor Frankrijk en Engeland
dus tenslotte een zaak van zelfbe
houd om zich tegen verdere agressie
te keeren.
Maar noch Londen noch Parijs
hebben
de Polen als lieve jongens
beoordeeld, die dêiarom bescherming
verdienden. De schrgver van dit
overzicht heeft veel sympathie voor
het Poolsche volk en hij staat ver
goelijkend tegenover de groote fouten
van dat volk, wetende hoe het door
de eeuwen heen zich heeft moeten
trachten te handhaven tegenover
machtige vijanden, welke het om
ringden. Maar feit is de Polen
hebben veel van het ongeluk, dat
thans over ze is gekomen, aan zich
zelf te wijten. Dat weten ze in
Londen en Parijs pok zéép goed.
De thans afgetreden Poolsche
regeering en ook de regeeringen,
welke haar vooraf gingen, hebben
een ondankbare draaitol-politiek ge
voerd. Meermalen keerden die regee
ringen zich af van de geallieerde
mogendheden, die aan de Polen in
1918 vrijheid en zelfstandigheid
schonken en die Polen ook later
hebben gered.
Bij voorkeur oriënteerden de Pool
sche regeeringen zich we geven
toeuit vrees op Duitschland en
pas als ze in nood kwamen, wisten
ze den weg naar Parijs en Londen
terug te vinden. De Poolsche be
stuurders matigden zich tegenover
het eigen volk bovendien dictatoriale
macht aan en gaven naar buiten
blijk van een
imperialistische geest
Ze waren hooghartig en blufferig.
Ze meenden als regeerders van Polen
een eerste viool te kunnen spelen in
het concert der Europeesche politiek
en gedroegen zich op aanmatigende
wijze als vertegenwoordigers van
een „groote mogendheid". Hun stre
ven was duidelijk gericht op het
verkrijgen van de hegemonie in
Oost-Europa, ten koste van Rus
land.
Toen in 1918 de Polen uit Fransche
en Engelsche handen hun vrijheid
herkregen, garandeerden Parijs en
Londen den herstelden Poolschen
staat als Oostgrens de Njemen-
Boeglinie,
de z.g. Curzon-linie,
een grens, die de Russen ook thans
ongeveer hebben getrokken in hun
overeenkomst met de Duitschers,
waarbij het eigenlijke Poolsche ge
bied aan Duitschland werd overge
laten. In 1918 berustten de Polen
niet in deze begrenzing. Hun leider
Pilsoedski verbond zich in 1920 met
den dictator van (Russisch) Oekraine
generaal Peltjoera, die tegen het
bolsjewistisch bestuur in opstand
was. Het Poolsche leger rukte Rus
land binnen om er zijn eigen gren
zen uit te zetten en het veroverde
zelfs de stad Kiew. Maar even plot
seling kwam de keer. Het Poolsche
leger moest terug trekken tot voor
de poorten van Warschau en het zou
zijn ondergegaan als Frankrijk toen
niet een hulpleger van 100,000 man
had gezonden onder aanvoering van
generaal Weygand, die van 1316
Augustus het Russische front voor
Warschau „oprolde" en daarmee het
befaamde „wonder aan de Weichsel"
volbracht. Vrucht van deze overwin
ning was de overeenkomst van Riga,
waar de Russen op 18 Maart 1921
bewilligden in de Poolsche Oost
grens, zooals die tot de September
dagen van dit jaar is gehandhaafd.
Wat de Russen thans hebben
ondernomen, is dus eigenlgk het
herstel van een rechtstoestand,
die de Franschen en Engelschen in
1918 zelf hebben beoogd en nage
streefd. Dat neemt echter niet weg,
dat de „manier waarop" een aan
val in den rug der Polen, terwijl
dezen zich tegen een Duitschen aan
val verdedigden laf en gemeen
moet worden geheeten.
Nochtans kan men constateeren,
dat de Polen daarmee
loon naar werken
ontvingen, want nog maar een jaar
geleden hebben zij tegenover de
Tsjecho-slowaken precies hetzelfde
gedaan, wat de Russen nu tegen
over de Polen misdreven.
Ter verduidelijking van wat we
bedoelen, moeten we weer even terug
naar het einde van den vorigeo
wereldoorlog. Toen de Poolsche staat
in die dagen werd hersteld, eischten
de Polen ook het Oostenrgksche deel
van Silezië op. De entente besliste
echter, dat ook Tsjecho-Slowakije
een klein deel van dit gebied zou
verwerven, n.l. het kolenstaatje
Teschen en omgeving. De Polen
hebben daarover altgd wrok gevoeld
tegenover Tsjechoslowakije.
Wanneer Polen het vorige jaar,
toen Tsjechoslowakije door de Duit-
sche agressie werd bedreigd, 'n
kloeke houding had aangenomen en
mét Frankrgk en Engeland voor de
rechten van dien nabuur ware op
gekomen, dan zou het daarmee zgn
eigen belang het best hebben be
hartigd. Maar Polen coquetteerde in
die dagen met de Duitschers en liet
zich door Berlgn prgzen om zgn
verstandige politiek, waarvan het
Duitsch-Poolsch vriendschapsverdrag
het tastbare voordeel had opgele
verd
En terwijl de Tsjechoslowaken
zich tegen de Duitsche aanvallers
moesten verweren, althans tegen de
Duitsche bedreiging moesten mobili-
seeren, drong het Poolsche leger aan
den anderen kant het Tsjechoalo-
waaksche gebied binnen om er het
gebied van Teschen te bezetten
Het was precies dezelfde tactiek,
welke de Russen nu tegen de Polen
toepasten.
We geven toeer zgn excuses aan
te voeren voor de Poolsche handel
wijze. De herstelde staat was nog
jong en zijn bestuurders waren oner
varen de Polen wisten zicb. boven
dien omringd van aartsvijanden en
moesten om oogenblikkelijke ge
varen te vermijden nu wel eens
heulen met de eene partij, dan weer
met de andere, maar
verraad is verraad
en verraad hebben de Polen ten
aanzien van de Tsjechoslowaken ge
pleegd, zoo goed als de Russen
tegenover de Polen, verraad door 't
lafhartige karakter van den aanval
in den rug.
De Russen zijn niet geëxcuseerd
met wat de Polen misdeden, maar
toch is het te begrijpen, dat men in
Londen en Parijs geheel anders staat
ten opzichte van den Russischen
aanval in Polen, welke ging om het
herstel van een grens, welke de ge
allieerden zelve in 1918 aan Polen
hadden toegewezen, dan tegenover
den landhonger van Duitschland,
welke Berlgn tracht te verzadigen
met verovering van door vreemde
volkeren bewoond gebied.
Toen de Russen hun aanval inzet
ten en het er op geleek, of ze zich
voor veel verder strekkende doelein
den militair met Duitschland had
den verbonden, leek het er op, of
Frankrgk en Engeland als conse
quentie van anti-agressie-verplich
tingen ook een oorlog met Rusland
zouden krijgen te voeren, maar nu
de Russen hun militaire actie hebben
beëindigd aan de Curzon-linie in
Polen is de mogelijkheid van
een vreedzaam vergelijk
met Rusland
geschapen, want al strijden de ge
allieerden voor het herstel van den
Poolschen staat, ze vechten zeker
niet voor Poolsche imperialistische
doeleinden.
Men moet al het vorenstaande we
ten om te kunnen begrijpen, wat de
Engelsche staatsman Lloyd George
bedoelde, toen hij in zijn antwoord
brief aan Raczynski, den Poolschen
ambassadeur te Londen.
Lloyd George schreef
den Poolschen ambassadeur o.m. het
volgende:
„Ik wilde voor alles aantoonen, dat
In dezen gigantischen strijd en bij de
onmetelgke offers, die wg brengen,
wij niet vechten om volkeren met
dwang weder te brengen onder
Poolsch gezag, die van een ander
ras en tegen een dergelijke onder
werping 'bezwaar hebben, doch des
tijds door het geweld der Poolsche
wapenen onderworpen zijn. Evenmin
vechten wg voor het herstel eener
regeering, die gefaald heeft op het
oogenblik, dat haar volk in nood
verkeerde.
„Wg brengen ons geheele gewicht
in den strijd voor de rechten en vrij
heden van vrije en onafhankelijke
volkeren, die na elkaar onderworpen
zQn aan wreede slavernij en mee-
doogenloos geweld.
„Ik achtte het van belang, verschil
te maken tusschen het optreden van
de sovjetunie en dat der Duitschers.
De laat3te streven naar de verovering
van gebieden, die in wezen Poolsch
zgn. De Duitsche inval had tot doel,
bg het rgk te annexeeren gebieden,
waar een besliste meerderheid der
bevolking Poolsch is naar ras en
spraak en traditie.
,De Russische troepen zijn binnen
gerukt in gebieden die niet Poolsch
waren, doch na den wereldoorlog
door Polen geannexeerd zgn, ondanks
de heftige protesten en den ge wa
penden tegenstand der bevolking.
„Het zou een daad van misdadigen
waanzin zgn, den Russischen op-
marsch op één lijn te stellen met
den Duitschen opmarsch, al zou het
zeker Hitier zeer welkom zgn, als
wg zulks deden."
Slechts wat Lloyd George schreef
over het gebied van vreemde vol
keren, dat Polen annexeerde „ondanks
de heftige protesten en den gewa-
penden tegenstand der bevolking",
moet men met de noodige reserve
beschouwen.
Want het Witrussische en Oekrain-
sche gebied, dat Polen annexeerde,
genoot geen politieke zelfstandigheid.
De Witrussen en Oekralniërs achten
het huidige sovjetgezag over zich
even „vreemd" als een Poolsch ge
zag. Ze zgn Slavische volkeren met
een eigen cultuur, iu de geschie
denis waren ze in politieken zin nu
eens aan de machthebbers in Peters
burg of Moskou, dan weer aan die
van Warschau onderworpen. Het ge
wapend verzet dat de Witrussen en
Oekrainiërs in 1918 aan de Polen
boden, was een verzet van politieke
partijgangers, n.l. van de bolsjewis
ten; het meerendeel der Witrussen
en Oekrainiërs was in die dagen
anti-bolsjewistisch en vocht onder
Peltjoera en Denikin tegen de bols
jewisten. En Peltjoera streed ver
bonden met den Poolschen maar
schalk Pilsoedski.
Wat we met deze uitvoerige uit
eenzetting beoogden is, de uitlatingen
van de Engelsche staatslieden van
Churchil o.m. duidelijk te maken,
die verklaren, dat ze door de duis
tere sfeer van verrassende feiten en
wendingen heen een belangengemeen
schap van Engeland, Frankrijk en
Rusland onderkennen. Het zijn woor
den, die in Moskou, waar men de
nieuwe grens met Polen er door er
kend kan achten, worden verstaan.
Ook uit hetgeen de laatste dagen
van uit Moskou bekend werd, valt
duidelijk op te maken, dat
Rusland in geen geval oorlog
zal voeren aan de zijde van Duitsch
land tegen de Westersche democra-
tiën. Rusland heeft dank zij den
nationaal socialistischen aartsvijand
Duitschland, voor zich zelf wer
kende, het in 1920 door Polen gean
nexeerde gebied terugverworven en
in het verloren gegane Oostzeegebied
zgn prestige hersteld. De randstaten
Estland, Letland en Litauen de
ministers van buit. zaken dezer staten
haalden deze week nog onafgebro
ken instructies te Moskou zijn in
feite Russische protectoraten gewor
den. De Russische vloot beschikt
thans weer over ijsvrije havens in de
Oostzee en de vernieuwde kracht der
Russische \^oot richt zich, kan zich
enkel richten tegen Duitschland.
Zeker, als plasdankje voor de in
schikkelijkheid van Hitier jegens
Stalin hebben de Russen de Duitsche
vredesboodschap aan het Westen
mede onderteekend, maar het staat
thans wel volkomen vast, dat Rus
land zich op geen enkele wgze met
Duitschl&nd militair heeftverbonden
of dat van plan is te doen.
Hitler moge zich zelf
hebben verlochend
door zijn vriendschap op te dringen
aan de bolsjewisten, Stalin en de
zijnen blijven het nationaal-sociaiis-
me als de kwaadste concurrentie ter
wereld beschouwen. Die Russische
gevoelens komen duidelijk tot uiting
in de overwegingen, welke zij bij
de Turksch-Russische
onderhandelingen
laten blijken. Moskou streeft de tot
standkoming na van een accoord
met Turkije over het weren van
vreemde invloeden in het Zwarte
Zee.gebied, maar Stalin en Molotow
hebben den Turkschen onderhande
laar verzekerd, dat zg geen bezwaar
hebben tegen een
T urksch-Fransch-Britschc
alliantie.
welke in haar opzet toch duidelijk
tegen Duitsche agressie is gericht.
Een Turksche missie is voor nadere
besprekingen inzake deze alliantie
van de week te Londen aangekomen
De Turksch-Fransch-Briische over
eenkomst tegen agressie zal binnen
kort ongetwijfeld kunnen worden
onderteekend.
Is het thans wel reeds vaststaand,
dat Rusland in geen geval aan de
zgde van Duitschland zal strijden,
hetzelfde kan nu met de grootst
mogelijke mate van waarschijnlijk
heid van Italië worden gezegd.
In Rome is men merkbaar ont
stemd over den gang van zaken,
door Hitier geforceerd. De Euro
peesche politiek, zoo meende men
er, dreef nu jarenlang op de
Duitsch-Italiaansche
verbondenheid
en daar sluit Hitier opeens een in
nige vriendschap met de Russen en
hij deelt met dezen alle voordeelen,
welke voor het oogenblik in Enropa
zijn te behandelen. Zelfs inder
daad ten koste van Italië, dat
zijn Poolsche vrienden overweldigd
zag en zijn invloed op den Balkan
afgesneden» Mussolini heeft blijkbaar
niets meer gevoeld voor het overleg
dat Hitier achteraf! nog met
zijn Italiaansche bondgenooten wilde
voeren. Cianois op uitnoodiglng der
Duitsche regeering nog in Berlgn
gaan praten en eten, maar hij gunde
zich
nauwelijks tijd voor 't dessert.
Een dag nadat hij in de Duitsche
hoofdstad wa3 aangekomen, zat hij
in Rome alweer tegenover zijn
schoonvader Mussolini. Uit de offi
cieuze verklaringen, welke sindsdien
te Rome zijn gedaan, kan men con-
cludeeren, dat Italië difinitief beslo
ten is om zich
buiten den oorlog te houden,
althans aan de Duitsche zijde. De
as heeft een knak gekregen, welke
met een breuk gelgk staat-
Deze feiten zijn tot Berlijn door
gedrongen en moeten waarschijnlijk
de vertraging verduidelijken, welke
in het bekendmaken van Hitler's
vredesaanbod is ontstaan.
Men weet nu wel in Berlijn
DUITSCHLAND ZAL
ALLEEN STAAN,
als de oorlog in het Westen wordt
voortgezet. En die wetenschap zal
de Nazi-leiders ongetwijfeld benau
wen.
Op het oogenblik, dat we dit over
zicht samenstellen, kennen we Hit
ler's vredesaanbod als het nog
wordt gedaan, nu de reacties in
Londea en Parijs zoo beslist afwij
zend waren ten aanzien van elke
erkenning van eenig gewelddadig
fait accompli we zeggen: we ken
nen het op het oogenblik nog niet.
Het is mogelijk, dat Hitler in zijn
aanbod b.v. ook zal opkomen voor
een vredesconferentie, waarin ook
de Italiaansche aanspraken op de
agenda zouden prijken (naast den
Duitschen eisch van koloniën) maar
het is toch in elk geval zeker:
le. dat Hitler ook de erkenning
eischt van de verovering van het
Poolsche gebied, al of niet onder de
verdoezeling van een Poolschen pro-
tectoraatstaat,
2. dat de geallieerden elk Duitsch
gewin der overweldiging van Polen
zullen verwerpen,
3e. dat de geallieerden het herstel
van het onrecht tegenover andere
volken (Tsjechen en Slowaken) zul
len eischen,
4e. dat de Nazi's daarin niet
zullen treden,
5e. dat Duitschland, verlaten door
zijn ouden bondgenoot Italië en ver
raden door zijn nieuwen vriend, het
bolsjewistische Rusland, den strijd
met Frankrgk en Engeland zal heb
ben uit te strijden.
VENRAY, 7 Oct. 1939
Eindiging Zomertijd
Burgemeester en Wethouders van
Venray brengen ter openbare kennis
dat dit jaar de vervroeging van den
wettelgken tijd met één uur zal ein
digen op ACHT OCTOBER a.s. te
drie uur voormiddag.
In den nacht van Zaterdag op Zon
dag worden te 3 uur de openbare
klokken op 2 uur gezet.
Venray, 3 October 1939.
Burgemeester en Wethouders vnd.
A. H. M. JANSSEN.
De Secretaris,
VAN HAAREN.
Aanbesteding Brandstoffen.
De Gemeente Venray zal publiek
aanbesteden de levering van 10.000
kg. antraciet-nootjes I, afmeting
50/80, der mijn Wilhelmlna, Oranje
Nassau II of Domaniale mijn, franco
plaats van bestemming („onder den
Boog" Groote Markt en kantoor Ar
beidsbeurs).
Voor het binnendoen zorgt de ge
meente zelf.
De aanbiedingen moeten uiterlgk
Vrgdag 13 October a.s. om elf uur
v.m. in gesloten enveloppe ten Ge
meentehuize worden ingeleverd.
Op 13 October des voormiddags
elf uur worden de enveloppen in de
vergadering van het College van
Burgemeester en Wethouders ge
opend.
De levering kan terstond geschie
den en moet uiterlijk 10 November
plaats hebben.
Venray, 3 October 1939.
Burgemeester en Wethouders van
Venray
A. H. M. JANSSEN.
De Secretaris,
VAN HAAREN
Fruitveiling Oostrum
der Coopenatieve Veiling ver.
te Venlo.
Volgens de in dit blad geplaatste
advertentie, beginnen de jaarlijks te
houden fruitveilingen te Oostrum
op Dinsdag 10 October a.s. te 10 u.
v.m. en tot nadere aankondiging le
deren Dinsdag.
Wij willen van deze gelegenheid
geruik maken, onze leden fruittelers
nog eens in herinnering te brengen
de voorschriften en wenken die door
den directeur der C.V.V. en den
Weled. Heer v.d. Kroft op de groote
vergadering te Venray zgn voorge
houden.
Het belooft een gezegend fruitjaar
te worden wat kwantiteit en kwali
teit betreft. Hoe 't met de prgzen
zal gaan zullen we nog moeten af
wachten. Onze export ondervindt
reeds allerlei schier onoverkomelijke
moeilijkheden. En 't ziet er inder
daad niet naar uit dat in deze toe
stand spoedig verandering zal komen.
Intusschen is door de Nederlandsche
en Duitsche regeering overeenstem
ming bereikt omtrent het door Duits
land af te nemen contingent fruit