twffdt: bi.ad van peel en maas
Langs de kruislijnen
der Europeesche
Imperia.
FEUILLETON.
Een meisje in de
Wild West.
Krakelingen.
Zaterdag 17 Juni 1939
Zestigste Jaargang No 24
Een belangwekkende serie
reisbrieven.
XXV.
Uit Cairo,—Egypte.
Na eenige dagen afwezigheid
voor een zwerftocht door het
Egyptische binnenland, keerde ik
10 uur in den avond - op
mijn hotelkamer te Cairo terug.
Tot groote en oprechte blijdschap
van Makoe Hassan, mijn Soeda-
neeschen vriend, die door den
hotelhouder is belast met een,
zij het tijdelijke, zoo volledig
mogelijke toewijding aan mijn
persoonlijkheid, te weten: derzcl-
ver lijfelijke behoeften.
Makoe Hassan is de lezer
zal het zich wel herinneren
de man van het valsche 5-pias-
terstuk. Ik geloof, dat het niet
enkel de begeerte naar piaster-
fooien is, welke Makoe Hassan
zoo gewillig en vriendschappelijk
heeft gestemd te mijnen aanzien,
integendeel.
'n Keer, dat ik hoestte, heeft-
ie me een fleschje frambozen
limonade gebracht, me daarbij
met opgeslagen oogen en de
hand op het hart verzekerende,
dat hij er niefs voor wilde heb
ben. Dat fleschje schonk hij me,
zuiver uit compassie. Makoe Has
san voelt zich gelukkig, omdat
ik „niks-groozig" tegen hem ben
en hij zwarte knecht uit Soe
dan mijn vriend mag wezen.
En in mij prijst hij alle Hollan
ders zalig.
Makoe Hassan begroette me
uitbundig bij mijn terugkeer in
den avond. Zijn gezicht was één
breede grijns van geluk en her
haaldelijk legde hij de vingertop
pen van beide zijne handen tegen
het voorhoofd om daarna de
handen tegen het hart te drukken
en te zuchten. Zöö groet hier
een inlander.
Ik vond té veel geluk op Ma
koe Hassan's aangelaat, dan dat
dit enkel mijn terugkeer zou
kunnen gelden.
Hassan, zei ik, je verbergt
me iets.
Het zweet der vergenoegenis
droop glanzend langs Hassan's
Erdalwangen en vochtig parelden
zijn witte tanden in den open
mond, toen hij bekende
Hassan gaat trouwen, mijn
heer 1
Meteen stak ik mijn handen in
mijn zakken en drukte mijn elle
boog tegen mijn portefeuille,
onwillekeurige reacties in dit
land, bij schokkende mededeeiing.
Maar onmiddellijk herstelde ik
me zelf. Verbeeld je, mijn goede
vriend Makoe Hassan...
Trouwen vroeg ik. Trou
wen Wannéér
Straks, mijnheer 1
Straks? Ik keek op mijn
34
Ik geloot, dat ik degeen ben, die
daarop het best een antwoord geven
kan.
Het was de ambtenaar Stackpole.
die onverwacht ging deelnemen aan
de discussie.
Ik heb het geval bestudeerd...
Court viel hem zonder complimen
ten in de rede.
Dit is mijn geval, Mr. Stackpole,
en tk zou u dankbaar zijn als u mij
mijn gang liet gaan, zooals ik wil.
Hij wendde zich tot Morgan en ging
voort
Het toeval wilde, dat Wallace net
afwezig was, toen ik naar San Fran
cisco geroepen werd. Toen ik terug
kwam was hij dood en ik begreep, dat
elk voorstel, dat ik doen kon, aan de
erfgenaam gedaan moest worden In
den tusschentijd gooide Carver me uit
mijn betrekking bij de hoogovens en
werd het een persoonlijke veete. Toen
verscheen Moran op het tooneet en
alle medespelers, ik zelt inbegrepen,
waren erg verrast, ik voelde, dat zij
niet in staat zou zijn, de zaak alleen
uit te vechten, dat het beter was als
ik haar hielp. Ik wilde een mooi figuur
slaandat is alles.
Als jij alleen een mooi figuur
wilde slaan, kan men hetzelfde van den
Ridder Bayard zeggen, zei Nore Jane.
Was hij niet de ridder zonder vrees
en blaam
Haar Hippen glimlachten, maar haar
blauwe oogen glinsterden verdacht,
toen ze naar den jongen man keek.
horloge ja, 't was toch reeds
10 uur in den avond.
Hassan zag mijn niet-begrijpen
ên voorkwam verdere vragen door
naderen uitleg. Straks, d.w.z. om
11 uur in den avond, ging hij
trouwen. Dan zou hij zich met
zijn kameraden-getuigen vervoe
gen ten huize van zijn a.s. schoon
vader en daar zou het contract
worden geteekend, waarbij htj
zich zijn bruid Sennap Hessein
aldus zet ik de klanken in
letters om, die Hassan, zelf niet
kunnende lezen noch schrijven
me deed hooren - ik zeg
waarbij hij zich zijn bruid Sennap
Hessein kocht, voor de som van
250 piasters (van elk omstreeks
'n gulden waarde).
Kóópen vroeg ik verbou
wereerd.
Hassan grijnsde nog guller en
breeder en knikte hevig instem
mend. Hij dacht, dat mijn verwon
dering minder het „koopen" dan
wel den prijs gold en verzekerde
me, dat de aanschaffing van een
vrouw nog altijd een dure ge
schiedenis is. Maar Hassan voelde
zich geenszins miskocht. Want
hij, Soedanees (hij bedoelde: ik
gitzwarte neger) kocht zich voor
z'n 250 piasters toch een Egyp
tische vrouw, d.i. een „bijna
blanke Arabische"... De wellust
verwrong Hassan's gelaat, terwijl
ie me dat duidelijk maakte.
En als dat contract straks
geteekend is, vroeg ik, - wat
dan Ik bedoel: kom je met je
vrouw.... Hoe oud is ze
Zeventien glunderde hij.
En jij
Drie en twintig.
Deze leeftijden zijn op zich
zelf zeer normaal hier, waar het
meisje gauwer tot vrouw is ge
rijpt dan ten onzent.
Ik wilde vragen: kom je
dan met je vrouw in het hotel
inwonen
Hij schudde heftig het hoofd.
Neen, hij had zich een eigen
kwartier gehuurd en daarin zou
hij intrek nemen met zijn jonge
vrouw. Hij bleef in het hotel
werken: 's avor.ds om half elf
zou hij eiken dag naar huis gaan
en 's morgens om half zes zou-
ie telkens weer prompt present
moeten wezen.
Waar het „huwelijksleven" dan
op neerkomt, laat ik te bedenken
over aan de fantasie van den
lezer.
Ik wenschte Makoe Hassan veel
geluk...
o—o
Het „moderne" Egypte, zoo
overdacht ik, verschilt in „zeden
en gewoonten" nog r.iet zoo heel
veel van het oude. Vrouwen tel
len daar enkel als .„bezit" van
den man.
Hassan ook, hij voelde zich
groot, dat hij eindelijk zoover
was, dat hij zich een vrouw had
kunnen „koopen". Andere waarde
dan die van „bezit" hebben de
vrouwen hier niet. Zoolang de
meisjes nog slechts den vader
toebehooren, moeten ze zich op
den achtergrond houden.
Men ziet in Egypte practisch
geen meisjes of vrouwen op straat.
De vaders houden de meisjes
verstoken, totdat ze verkocht zijn
en dan houden de nieuwe bezit
ters, de echtgenooten, haar in
hun kooien gevangen. Meisjes
en vrouwen zijn dan ook zelden
anderen dienstbaar;huishoudelijke
betrekkingen worden door jonge
en oudere mannen vervuld. Ook
het straatbeeld vertoont (buiten
de schooierende, vrouwelijke pa
ria's en de weinige „moderne"
Egyptische vrouwen en meisjes)
in hoofdzaak: mannen en jongens.
Vriendschappen bestaan al weer
enkel: tusschen mannen en jon
gelingen.
Deze vriendschappen hebben
naar het uiterlijk, vrouwelijke
vormen, ais: gearmd ioopen, met
gehaakte, vingers wandelen, zoe
nen, omhelzen en andere „lievig
heden" meer.
Het is moeilijk om te beoor-
deelen, welke gevoelens deze
vriendschappen bezielen, maar ik
voor mij had meermalen behoefte
een behoefte, welk ik noch-
thans met succes weet te onder
drukken om met de punt van
mijn schoen op die vriendschap
in te trappen.
Laat ik echter niet afdwalen,
ik had het over de „rechten"
der vrouwen, dewelke hier niet
bestaan. Zelfs toen de vorige
maand de zuster van den koning
trouwde (met den kroonprins van
Perzië) was de bruid niet bij die
plechtigheid aanwezig. Bij elk
huwelijk treedt de vader of indien
deze dood isde naaste manne
lijke bloedverwant, voor de bruid
op. Deze behoeft zelfs niet eens
kennis te dragen van wat omtrent
haar is beslist 1
o—o
Den anderen ochtend, prompt
om 8 uur verscheen Makoe Has
san als naar gewoonte voor m'n
bed, m'n ontbijt bij zich.
Ik keek m'n zwarten vriend
aan en keek nog eens. Hij zag
er merkwaardig frisch en monter
uit. Ik begon te twijfelen....
Hassan, zoo vroeg ik, die
plechtigheid van gisteravond 11
uur is toch wel doorgegaan.
Ja, ja, mijnheer 1 Hassan
zuchtte verrukte en blij. En hij
offreerde me met een blij gebaar
een bankeldoosje, gesloten met
gekruist gouddraad. Er zaten
bruidsuikers in.
Ik accepteerde, want, nietwaar
Makoe Hassan is mijn vriend.
En ik wenschte hem nogmaals
veel geluk onder overhandiging
van een geldstuk, waarmee hij
zijn geluk een weinig kon stimu-
leeren.
Enne, zoo vroeg ik ik
ben altijd discreet in zulke ge
vallen vondt je vrouwtje het
niet jammer, dat je weer zoo
vroeg naar de zaak moest?
Maar nu bleek me, dat ik me
toch geen goede voorstelling van
het geval had gemaakt. Hassan
had den avond tevoren, om 11
uur, inderdaad zijn vrouw ge
kocht en betaald, maar daarna
was hij rustig, doch vol van jong
geluk, naar het hotel terugge
keerd.
Het contract moet 's anderen
daags worden ingeschreven in
het register voor de burgerlijke
controle en een week lang krij
gen de bruid en haar vader nu
gelegenheid om hunnerzijds een
zakelijke prestatie te leveren. Zij
moeten het gehuurde „kwartier"
bemeubelen met een bed, een
tafel, enkele stoelen, een kast en
wat keukengerei. Na die week
neemt het bruidspaar daar hun
intrek. Echter, eerst na een voor
afgegaan klaterend feest, dat ge
heel op kosten van den bruide
gom wordt genoten.
Hassan rekende me voor, wat
zoo'n feest aan geld verslindt.
Muziek en een danseuse zijn het
eerst en meest benoodigd, ze
kosten tesamen ongeveer f 50.
Arabieren de volksmenschen
dansen niet, maar ze verlus
tigen zich in de typische „Oos-
tersche" dansen van meisjes, die
zich op dit vak hebben toege
legd dansen, waarbij de voeten
bijna niet van den grond komen,
maar die door lichaamsbewegin
gen de erotische driften der toe
schouwers bedoelen te wekken
en op te voeren.
Dat was dus 5 Egyptische
ponden voor muziek en dans.
En dan kwamen er nog mins
tens 15 ponden (150 gulden) bij
voor bier, cognac, whiskey enz.
Met veel omhaal noodigde
Hassan me uit voor het bruilofts
feest. Ja, ja, dat moest I De
muziek zou te mijner eere spelen.
Haha 1 Zóó maar, moedigde hij
aan, voor de fantasie....
Ik voelde me geenszins ge
geneerd door deze uitp.oodiging,
want ik zei het reeds ik
ben een vriend van Makoe Hassan.
En ik heb mijn spijt betuigd, dat
ik over drie dagen helaas,
helaas moest vertrekken.
Maar morgen laat Hassan zich
portretteeren met zijn bruid en
vóór ik afreis, krijg ik als souve
nir de trouwfoto van hei jonge
paar mee naar het verre Holland...
Hassan zal dus zijn eigen
„kwartier" betrekken in Cairo.
Hetgeen wil zeggen, dat ook hij
op zijn beurt een hok, een klein
bestanddeeltje van een immense,
groezelige steenenmassa, zal gaan
vervullen van het normale ..leven'
der inlandsche proletariërs van
stank, vliegen, kinderen, ziekten
en vuiligheid in tal van vormen
Je kunt niet door die „echte"
inlandersDuurten Ioopen, of je
maag wentelt in je lijf van weer
zin tegen de ruikbare en zichtbare
viezigheden.
Het inlandsche volk is lui en
ongezeggelijk. Je begrijpt niet,
waar het van leeft; als ze eens
wat werken, krijgen ze meer
slaag dan loon en de waar
heid gebiedt het te erkennen
ze verdienen niet beter. Van alles
verzinnen ze tot hun gebed
aan Allah toe om maar luie
rend door hun arbeidstijd heen
te komen.
De besten onder de inlanders
zijn de zwarten, meerendeels
Soedaneezen. Ze zijn gewillig en
voor hun doen betrouwbaar.
Soedaneezen vormen meestal het
huispersoneel in de groote zaken,
Er wordt, zoo lijkt het me,
bitter weinig gedaan aan de zede
lijke verheffing van het volk.
Behalve dan met geweld.
Regelmatig zie je het volk
tuig is het inderdaad vaak
ranselen door de inlandsche
politieagenten, en minstens tien
maal per dag krijgt men onge
zocht de gelegenheid om den
een of anderen delinquent naar
het „brö" te zien opbrengen 1
De kinderen wentelen zich in
en vóór de woningen in het
eigen vuilze smikkelen soms
op een korst brood, terwijl heir-
legers vliegen op de handjes en
op het gezicht zitten, maar ik
heb den indruk, dat ze hun
kostje in hoofdzaak uit het vuil
van de straat, sinaasappelschillen
en groene afval, bij mekaar schar
relen.
Er is natuurlijk waterleiding in
Cairo, maar die ligt niet of veel
te weinig in de inlanderswijken.
Heele woningblokken, waaiin
duizenden inlanders tezamen
hokken, zijn volstrekt van drink
water verstoken. Dat wordt aan
gehaald in geprepareerde geiten-
vellen zoo'n geitenhuid met
water gevuld, voorziet in een
gezin 3 a 5 weken in de behoefte
aan water. De geit is een nor
maal huisdier, zooals bij ons een
hond of een kat. Ze vreet mee
van het afval, waar het gezin
van leeft, en tracteert op melk.
Als de geit thuis niet genoeg
OETJE GOED!
Is het al niet erg genoeg voor
den kleinen jongen, dat hij zooveel
moet praten voor zijn glaasje drank
Moet hij nog blozen ook vroeg Court
ondeugend,
Als hij wil, waarom niet Haar
blik wendde zich van hem af en richtte
zich op de andere aanwezigen. Er
zijn den laatsten tijd zooveel vei rassen-
de dingen gebeurd, dat ik ieder mo
ment in Cleveland wakker te worden.
Zou het echter geen droom zijn, dan
wensch ik nu al dadelijk in bijzijn van
getuigen te zeggen, dat Ted Court de
helft van de winst van het wolframiet
hebben zal Laat dat het goede figuur
zijn, dat ik slaan wil.
Ik geloof, dat ik nu eens aan de
beurt ben en ditmaal wensch ik niet in
de rede gevallen te worden, Mr. Court.
Ik zal u een paar vragen stellen, als
u ze hier niet beantwoorden wilt, zult
u dat op een andere, ofScieeler plaats
moeten doen. In de eerste plaats: u
zei, dat uw vader een zoon was van
Thomas Cortez, die een jongere broer
was van Bartolomé. Waren er nog
meer broers
Nee.
Juist. Nu wat de afstamming van
uw vader betreft: was hij de oudste
zoon van Thomas
Ja.
En u hield Stackpole vol.
Was u de oudste zoon van uw vader
Mijn vader heette Eduardo en ik
ben de oudste zoon. Tenminste de
eenige, die nog leeft. Ik heb nog twee
broers gehad, tweelingen, die heel jong
stierven, nog voordat ik geboren werd.
Ik weet wat je zeggen wilt, Stackpole
vergeet het maar
Helaas, kan ik dat niet. Mijne
i heeren en u miss Moran...De dokter
I Morgan kan u vertellen, dat het al
sinds jaren een liefhebberij van mij is,
in oude Spaansche documenten, die
betrekking hebben op den tijd, dat de
Spanjaarden hier nog heerschten, te
I snuffelen. De oorspronkelijke schenking
van de Bar Rafter K door den Spaan-
schen onderkoning is een belangwek
kend document. Sedert den dood van
Mr. Carver is het in mijn bezit en ik
heb het wel een dozijn malen doorge
lezen. Ik geloof, dat ik u de reden,
waarom Mr. Court zich zoo voor die
ranch interesseerde, kan mededeelen.
Miss Moran, het is mijn plicht
en een zeer onaangename plichtu
te vertellen, dat u niet de eigenares
bent van die ranch. Bartolomé kon dat
landgoed niet verkoopen volgens de
bepalingen van de oorspronkelijke
schenking, die voor een document uit
dien tijd in buitengewoon duidelijke
woorden vervat zijn, moet de bezitting
steeds v^n vader op oudsten zoon
overgaan...
Als de eigenaar sterft zonder
kinderen na te laten, zooals het geval
met Bartolomé was. dan gaat de be
zitting over aan den oudsten manne-
lijken afstammeling, die het dichtst aan
den overleden bezitter geparenteerd
was. Er is geen twijfel mogelijk of de
Rancho de las Piedras Pesadas hoort
aan Mr. Court... Theodoro Cortez.
Hij zweeg, trotsch en tevreden Ted
Court zat met gebogen hoofd, een
toonbeeld van ellenue.
Vervloekt oud wijfmompelde hij
ik hoop dat je nu je zin hebt
Doch Stackpole was koppig.
Mijn beroepseed staat niet toe,
dat Miss Moran de eigenares van de
ranch worden zou.
Ik... ik geloof, dat ik u volkomen
begrijp, Mr. Stackpole.
Spierwit in het gezicht stond Nora
Jane Moran op en liep langzaam naar
de deur.
Het was duidelijk te zien, dat iedere
stap een overwinning op de opwillende
tranen beduidde.
Ik geloof; dat ik ook Mr. Court
begrijp. Neemt u me niet kwalijk...
Dr. Morgan smeet zijn stoel om, toen
hij naar haar toe liep.
Een prairiehond heeft nog meer
tact dan jij, Frank I, snauwde hij, maar
hij hield zich in, toen Spencer het woord
nam.
- Eén oogenblik, dokter... en ook
u, Miss Moran. Ik ben rechtsgeleerde...
dat is noodig om de baan te krijgen,
die ik bekleed... en ik geloof dat ik
dit geval oplossen kan tot ieders tevre
denheid. Ieder advocaat zal u beves
tigen wat ik u nu ga zeggen.
We zijn hier in de Vereenigde Sta
ten van Noord-Amerika en niet in Spanje,
en hier kan men géén goederen weg
geven mei bepalingen omtrent de erf
opvolging. Iedere erfenis komt in het
volle bezit van den erfgenaam, zonder
beperkende bepalingen over de latere
opvolging, en die kan er mee doen wat
hij wil.
Zou dit geval zich eerder voorgedaan
hebben, dan zou u dat al geweten heb
ben. Voor zoover ik het begrijp, bleef
de Cortez ranch in de familie totdat
Bart, zooals u hem noemt, ze aan
Thomas Wallace verkocht.
Volgens de Noord-Amerikaansche
wet had hij alle recht dat te doen. Het
was volmaakt wettig. Miss Moran is,
als erfgename van Wallace de tegen
woordige eigenares van het landgoed
en geen enkel lid van do Cortez fami
lie kan nog een recht doen gelden.
Van mijn part kunt u den eersten
den besten advocaat raadplegen, als u
een bevestiging van mijn woorden
hebben wilt.
Nora Jane, met één hand op den arm
van Morgan steunend wankelde weer
naar de tafel. Maar Court scheen haar
niet te zien. Hij zwaaide een vinger drei
gend onder Stackpole's neus
DRIE-EN-TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Er zijn nog een paar dingen, die ik
niet goed begrijp.
Nora Jane wendde het gezicht naar
den man, die naast haar zat. Zij en
Court waren naar de Bar Rafter K
gereden, waar Waller, met al het
respect verschuldigd aan een man, die
Lafe Young verslagen had, paarden
voor hen zadelde.
Ze waren naar de Schapen Canyon
gereden, en Court had een roestbruine,
zeer zware steen in haar hand gelegd
als een symbool van den rijkdom, die
haar te wachten stond. De paarden
suften onder een grooten eik. De jonge
man en het meisje lagen naast elkaar
op een helling, in het zonlicht van den
namiddag.
Je hebt een paar dingen verzwe
gen, dien avond bij Dr. Morgan, ging
Noia Jane door. En ik wil weten
hoe ze in het verhaal passen, dat je
ons deed.
Waarmee u bewijst, dat u een
vrouw bent, geachte dame. Hij mikte
zijn sigaret naar een hagedis, die op
een steen zat.
Ik ben er van overtuigd, dat het
eerste ding dat Eva deed toen ze in
het Paradijs kwamzelfs nog voordat
ze de meubels begon te rangschikken...
was, Adam te vragen hoe lang hij op
de club gebleven was. Vijf mannen zijn
volkomen tevreden geweest met het
verhaal, dat ik hun deed, maar één
vrouw ontdekt dadelijk al de hiaten.
Vraag maar op
Als je het me niet wilt vertellen...
Ik heb er absoluut niets tegen,
zoo lang je tenminste zwijgt over een
paar tragische seconden in het kantoor
van Guus. Dat onderwerp is voor eeuwig
vergeten, Lady Jane.
Ik wil er niet eens aan denken.
Er was een plechtige belofte in
de oogen, die hem aankeken. Het
zijn maar een paar kleinigheden. Bij
voorbeeld dat stuk papier, dat we in
zijn wagen vonden, den eersten dag
dat ik te Black Butte was, en waarmee
ik gewaarschuwd werd niet naar de
ranch te gaan, omdat men daar geen
vreemdelingen wenschte te zien. Wie
schreef dat
Ik weet het niet. Om u de waar
heid te zeggen, ik heb nooit getracht
vindt, loopt ze een blokje om
en komt weer prompt en netjes
op tijd in het eigen huis terug,
vaak trap op, trap af.
Het Egyptische volk lijdt onder
een hopelooze désorganisatie, en
het heeft behoefte aan een krach-
tigen besturenden en beschaven-
den wilde pas verworven on
afhankelijkheid, anders een zegen
voor vrije en zich zelf bewuste
volkeren, verhoogt hier slechts
den chaos.
Egypte heeft een leger, - ha-
ha En keer op keer verzekert
de regeering, dat dit leger tegen
alle eventualiteiten zal blijken
opgewassen te zijn... Maar de
leider der Wafdisten (nationalis
ten), die, hoewel in de meerder
heid, door een verstandige op
positie onder leiding van den
jongen koning van de bestuurs
zetels afgedrongen zijn, omdat
die oppositie het tenminste inziet,
dat het land 't voorloopig niet
zonder Engelsche bescherming
zal kunnen stellen, die leider
erkende dezer dagen nog, dat
het leger van Egypte een tijd van
tien jaren behoeft om zich te
kunnen organiseeren. Of Italië
het zóóveel tijd zou laten, als...
Engeland niet een eigen leger en
een vloot in Egypte onderhield
Egypte heeft een groot leger
van... deserteurs
De minister van binnenlandsche
zaken heeft een dezer dagen
overleg gepleegd met de districts
hoofden om scherpe maatregelen
te beramen tegen de deserteurs.
Enkel in 1938, zoo blijkt uiteen
officieele regeeringsmededeeling,
welke ik aan het Journal d' Egypte
ontleen, hebben Iet nu eens
op vier en vijftig duizend op-
geroepenen voor de nationale
militie, verstek laten gaan 54.000
deserteurs van één lichting
Duizenden menschen dus meer
dan ons heele jaarlijksche Neder-
landsche legercontingent. En daar
moest nou eens een einde aan
komen, vond de minister, want
dit getal van 54.000 beteekende
weer duizend méér dan in het
voorafgegane jaar.
Ik geloof wel, dat het een
moeilijke zaak is, want alle
Egyptische jongelingen dragen
een gelijksoortig gekleurd en
vervuild kleed, dat op een lang,
tot den grond afhangend nacht
hemd gelijkt. En ze hebben alle
maal dezelfde dievensnuiten. En
van beroep zijn ze allemaal
„niks". En de Burgerlijke Stand
hier, voor zoover georganiseerd,
zal wel „comme ca de rest"
zijn...
Maar 54.000 deserteurs per
jaar....
HET VADERLAND
GETROUWE.
Eenige duizende jonge mannen zijn
uit hun werkkring en uit hun gezin
gehaald om onze grenzen te helpen
bewaken. Ze volgen hun plicht. Den
vaderland getrouwe, nietwaar tot in
den doodt. Zooals we dat in het
Wilhelmus zingen.
er achter te komen Er kwamen andere
dingen, die belangrijker waren. Ik denk
dat Augustus J. dat vod schreef, alleen
om te zien of hij u gemakkelijk bang
maken kon. Hij moet kleurenblind ge
weest zijn.
Wat heeft dat er mee «te maken?
Haar vingers grepen even naar haar
koperkleurig haar. Ze bloosde en begon
vlug over iets anders.
Wat deed je in die put
Geologische onderzoekingen. Niets
anders, op mijn woord van eer Ik wilde
wilde weten, of de aardlaag die het
wolframiet bevatte zoo ver oostelijk
reikte. Dat doet ze echter niét
Ted, vroeg ze ernstig, waarom
vertelde je me alles niet... over dat
wolframiet en de rest. al eerder? Je
zou me hebben kunnen duidelijk ma
ken, hoe Carver me trachtte te bedrie
gen en ik zou je geloofd hebben.
Zou je dat werkelijk.... toen
Een glimlach ontnam zijn sarcas
me alle scherpte. Denk eens even
na. Op dat oogenblik had ik tegen
Augustus J. eigenlijk niets anders dan
mijn persoonlijke veete.
Hij zou toen eenvoudig hebben kun
nen ontkennen, iets van dat wolframiet
te weten; niemand had iets kunnen be
wijzen, als hij volhield dat hij de ranch
alleen hebben wilde voor het geval hij
zich uit de zaken terugtrekken zou.
Ik had meer tijd noodig. Ik probeer
de het met die roulette-truc en dat
mislukte. Toen verscheen de roodharige
heerscheres van de ranch, die buiten
dien ook nog een rood hoofd kreeg,
toen ik voorstelde het openen van de
safe uitjte stellen, totdat ik aanwezig kon
zijn Laat me mijn verhaal eindigen,
Lady Jane.
Ik wilde absoluut weten wat er in die
safe was, vóórdat Guus er een blik in
konslaan. U weet, hoe dat alles ging
en toen ik eindelijk tijd had den zak
met de documenten te openen zat ik
I al in den trein, die me vlug mijlen ver
Jyan Black Butte bracht.
(Slot volgt)