I
P.K
r.
Jos
NieL
ModA
M'
HE%
in
is
der
Een
vooru
Laag
en min.
Provinciaal Nieuws
Binnenland.
Uit den goeden
ouden tijd.
t:
P.
Gemengde Berichten
en depressie
en pi
't Boek der Spreuken staat vol
waarschuwingen tegen de kwaad
sprekerij en haar funeste gevolgen.
God kent 't zwakke menschenhart
en weet hoe gemakkelijk de mensch
in deze fouten valt.
Kwaadspreken komt heel veel voor
en zelfs laster in meerdere of mindere
mate is niet zoo zeldzaam. Men be
weert, dat deze Kwalen vooral in
kleine dorpen hoogtij vieren, maar
de scherpe waarnemer zal consta-
teeren en toegeven, dat ook de 3teden
tt mni.-t o-raoo-9 wrtfjt wvs. p ie na er vo1 van zÜn- Waar menschenzijn,
TJ rookt graag? WRIGLEY S P.K. na a£ t en jalouzle en waar deze
elke pup, s.gaar of s.garet, verdubbelt gebreken zitteD| daar zit00kkwaad.
het rnoko-enet sprekerij en laster.
Kwaadspreken dat is zonder vol.
het rookgenot.
Het vorfrischtde adem en houdt de tanden
schoon en sterk. Kauw do verkwikkende doende reden het kwaad van iemand
P.K. na eiken maaltijd, het sterkt Uw ze- bekend maken.
nuwen en bevordert de spüsverteaing. Lasteren is van iemand iets kwaads
Koopt vandaag nog enkele pakjes en houdt vertellen wat niet waar is, of het
l"~'' H T St kwaad, dat waar is, vergrooten.
't Zijn beide leelijke, lage dingen,
Ze zijn laf en gebeuren meestal
achter iemands rug, zonder dat de
persoon in kwestie zich verdedigen
kan. En gaat het over ernstige
zaken, dan zijn de gevolgen ook
zeer treurig en vaak voor 't leven
onherstelbaar.
er steeds een paar by de hand.
Veel genot voor weinig geld: 5 cent
aaaaaaaaaaaaaa
lustige fascist)„Wacht maar
Straks komt Mussolini hier. Ik
heb jullie namen genoteerd
daar zul je wat van beleven, want
Franschen en Arabieren zullen
hier weldra niks meer te vertel
len hebben 1"
De rechtbank oordeelde den
woorden „een aanval op de
rechten en plichten van Frankrijk
in Tunisie" en verwees den heet-
hoofdigen delinquent voor twee
maanden naar de gevangenis.
OPVALLENDE KLEEDING
WIJST OP EEN EIGEN-
AARDIGEN KARAKTER
TREK.
Het is zeker een schoone zaak met
een grootsch gebaar en vrijzinnig
geen overdreven waarde te hechten
aan het uiterlijk, maar men dient
daarbij toch zekere grenzen in acht
te nemen. De uiterlijke verschijning
van den mensch is zeker geen hoofd
zaak, maar zij is toch niet geheel
ondergeschikt. Onze persoonlijkheid
wordt niet alleen bepaald door wat
wy ve richten, maar ook voor een
groot deel door den uiterlijken
mensch.
In de eerste plaats wordt dan aan
de kleeding gedacht. Doelmatigheid
is de voornaamste eisch. Het is vol
strekt niet noodig steeds de duurste
stoffen te dragen, maar smaakvol
moet men zich altijd kleeden.
Uit de kleeding kan uien altijd
iets omtrent het wezen van den
mensch afleiden. Het is niet aaD te
nemen, dat een zindelijk, ordelievend
mensch in slordige, vuile kleeren
loopt.
Chesterfield, die oude meester in
de levenskunst, zei tot zijn zoon
,,een opvallende kleeding wyst steeds
op een eigenaardigen karaktertrek."
Een mensch van tact en geest ver
mijdt daarom zorgvuldig al het op
vallende in zijn kleeding.
Nauw tot de kleediDg behoort de
lichaamsverhouding. Ook de beste
kleeding verliest bij een slechte
houding. Een gebogen hoofd, een
kromme rug, sloffige gang, groote
stijfheid in het gaan en zitten ver
storen het uiterlijke beeld. Juist in
deze opzichten ontbreekt het bij vele j
jonge menschen vooral aan de lichte,
zekere beheersching der ledematen
Overigens zeer flinke menschen zijn
als geheel veranderd wanneer zij in
gezelschap komen. Dan weet menig
een uit louter verlegenheid niet,
welke woorden hij het eerst spreken,
wat hij met zijn armen en beenen
beginnen zal. Wat baten alle voor-
deelen, wanneer men in zulke oogen-
blikken niet zijn uiterlijken mensch
weet te beheerschen Men verwekt
dan slechts een medelijdend lachje
of een ophalen van de schouders. Eu
menschen, die voor hun uiterlijk
zorg dragen kunnen bij overigens
geringere ontwikkeling het gezel
schap voor zich innemen. Ook aan
de spraak moet worden gedacht. Hoe
dikwijls laat de klank reeds te wen-
schen over, de een geeft een romme
lend geluid, de tweede bromt onver
staanbare woorden, de derde spreekt
door den neus of knarst. Het is toch
werkelijk niet zoo moeilijk om duide
lijk te spreken. Hoe aangenaam doet
een zuivere, klankvolle stem aan. Zjj
neemt reeds tevoren voor iemand in,
Ed dan nog de vorm van de taal
Hoe dikwijls wordt deze gemarteld
en verknoeid! Er wordt een zin
begonnen, waarvan men het einde
maar moet raden. Midden in een zin
begint men dikwijls met een nieuwen
Bovendien worden er dikwijls van
die algemeen gangbare uitdrukkin
gen gebruikt, welke niet op haar
plaats zijn. Aan den bouw van den
zin denkt men veel te weinig. De
grond van al die fouten is slordig
heid en gedachtenloosheid. Wanneer
wij meer opletten zou de vorm beter
zijn, indien wij beter nadachten, zou
den wij de juiste uitdrukkingen wel
vinden.
Bij het schrijven geven wij ons in
den regel veel meer moeiten om den
juisten vorm te kiezen en ons uit te
drukken, zooals het behoort. Bij het
spreken daarentegen laten wij ons
veel te veel gaan.
Er mag hier wel eens aan worden
herinnerd, dat de uiterlijke mensch
niet alleen iets uiterlijks is, maar
tegelijkertijd het uitvloeisel van den
innerlijken mensch. Het voleindigt
eigeDlyk eerst onze geheele persoon
lijkheid. Daarom werkt het met de
geheele volheid op enze mede-
menschen. Het geeft in ons beroep
niet alleen, maar in het geheele
leven eigenlijk den doorslag.
In een ververij kwam eens een
dame binnen. Ze maakte een pakje
los, haalde daar 'n wit zijden kleed
uit en vroeg aan den chef der zaak,
of hij de witte japon zwart kon
verven.
„Jawel, mevrouwniets gemakke
lijker antwoordde deze. „Over
veertien dagen heb ik 't keurig voor
U in orde en kunt U de japon terug
halen."
'n Maand of drie later verscheen
dezelfde dame weer in de ververij,
maakte een pakje los, haalde daar
de nu zwarte japon uit en vroeg aan
den chef of hij het kleed weer wit
kon verven.
„Neen, Mevrouw, 't spijt me, maar
dat gaat niet," antwoordde hij.
Gij hebt het ai begrepen, lezers
zóó is 't óók met lasteren en kwaad
spreken.
Het is zoo gemakkelijk kwaad
bekend te maken't staat soms erg
interessant te toonen, dat men van
alle geheimen uit z'n omgeving op
de hoogte is. Het is zoo gemakkelyk
zelfs om van iemand kwaad te ver
tellen, wat hij nooit deed, of iemands
fouten te verergeren en te vergrooten.
Maar hoe moeilijk, om niet te zeg
gen hoe onmogelijk, vaak tenminste,
is het, om den besmeurden naam van
den belasterde weer vlekkeloos te
maken.
Wanneer men iemand in zijn tijde
lijke goederen benadeeld heeft, heeft
meu den duren plicht dit onrecht
naar vermogen te herstellen. Anders
kan God 't kwaad niet vergeven.
Maar dit geldt evengoed en nog
meer van lasteren en kwaadspreken,
waarbij men iemand in z'n geestelijke
goederen, eer en goeden naam be
nadeeld heeft. Wij moeten dit toe
gebrachte nadeel zoodra en zoo goed
mogelijk herstellenanders wordt de
zonde niet vergeven.
Let 'ns op uw gesprekken en zie
s nauwlettend toe of gij u zelf
niet in meerdere of mindere mate op
dit kwaad betrappen moet.
Ik denk nog niet aan kwaden wil
of opzet, maar aan ondoordacht-
zaamheid in uw woorden.
„Hij of hij is 'n goeie vent, zij of
zij is 'n^aardig meisje, maar... maar..."
en dan zijn we aan de radicale af
braak toe, waar het heele gezelschap
meestal 'n handje by helpt.
„Wie heimelijk lastert, doet als de
adder, die onder het gras verscholen,
haar vergiftigen beet toebrengt"
staat er in de H. Schrift.
Dat is geen zacht-klinkende ver
gelijking, wanneer de mensch met
'n giftige adder vergeleken wordt!
Daarom wacht u voor kwaad
spreken en laster; let op uw tong,
dat kleine radde ding, dat zoo'n
grooten invloed heeft.
„De tong is een vuur: een wereld
van ongerechtigheidzegt St. Jaco
bus, „een rusteloos kwaad vol doode-
lijk venijn. Met haar zegenen weden
Heer en den Vader, met haar ook
vervloeken we de menschen, naar
Gods beeld geschapen. Neen, myn
broeders, dit moet zóó niet zijn!"
„Wie zijn tong bedwingt, zegt 't
Boek der Spreuken, bewaart zijn ziel."
Controleer uzelf. Vrees Gods recht
vaardig oordeel. Want eenmaal moet
er rekenschap worden afgelegd van
ieder ijdel woord. Eenmaal zal alle
eerroof, alle laffe en lage laster
openbaar worden.
„De beste edelsteen is die, welke
andere snijdt,
maar zelf door geen schram van
andere steenen lijdt.
Het beste menschenhart mag
gaarne lijden,
liever zelf elke snee, dan anderen
te snijden."
de omsingelingspolitiek van
Engeland,
voorafgaande aan den wereldoorlog
en na het sluiten van het verdrag
van Versailles, tengevolge waarvan
het Duitsche volk verdrukt en tot
slavernij was gebracht.
Na herinnerd te hebben aan de
gevolgen van de hongerblokkade,
aan het roover der Duitsche kolo
niën, het in beslag nemen der Duit
sche bezittingen in het buitenland
en der Duitsche handelsschepen, be-
critiseerde hij den Volkenbond in
zeer felle bewoordingen.
Vervolgens ging hij den wederop
bouw van Duitschland na, sedert 30
Januari 1933, waarbij hij opmerkte,
dat Duitschland er niet is om de
wet, die de Engelschen en de Fran
schen past, op te volgen, maar om
voor zyn levensrecht op te komen.
De Duitschers willen Diet meer af
hankelijk zyn van de genade of
ongenade van andere Staten of van
hun Staatslieden. De Duitschers
mogen door de wereld niet bemind
worden, des te meer moet er voor
worden gezorgd, dat ze gerespec
teerd worden.
De Führer toornt tegen
Engeland.
In zijn antwoord aan Enge'and
verklaarde hij, dat, indien een Britsch
Staatsman thans meent, dat alle
problemen door besprekingen
onderhandelingen moeten worden
opgelost, hg slechts zou willen op
merken Waarom zyt gij daar vijf
tien jaren geleden niet mee gekomen
Maar dan zou Duitschland noch in
zyn buitenlandsche noch in zyn
binnenlandsche politiek iets hebben
bereikt. Een indeeling in deugdzame
niet-deugdzame naties, waarby
Frankrijk en Ed geland tot de deugd
zame en Italië en Duitschland tot
de niet-deugdzame zouden behooren,
achtte Hitier niet ter beoordeeling
van menschen. In elk geval had
Engeland, dat driehonderd jaar lang
slechts als een ondeugdzame natie
had gehandeld, naar Hitiers meening;
niet het recht om op zijn ouden dag
over deugd te spreken. Tegenover de
Britsche eisch om ieder Duitsch pro
bleem gezamenlijk te bespreken
stelde de Führer ten slotte de Duit
sche wensch om elk Britsch probleem
op gelijke wijze te behandelen.
Hitier heeft, alles samenvattend,
dus wel hard teruggeslagen, maar
niet zoo hard, als men verwacht had.
De internationale toestand is in elk
geval door zijn rede er niet ongun
stiger op geworden.
JAPAN BEZET DE
SPR ATLE Y-EILANDEN.
Weer een stap verder in de
richting van Ned. Oost-Indië.
Door de Japansche regeering is
bekend gemaakt, dat de Spratley-
eilanden, een groep koraalriffen
voor de kust van Fransch-Indo-China,
onder het bestuur van de regee
ring van Forinosa zijn geplaatst.
Deze eilanden behoorden tot dus
ver aan geen enkel land toe. Sedert
1917 zijn ze echter bewoond door
Japansche onderdanen, die de eilan
den economisch ontwikkeld hebben.
De Spratleyeilanden, hebben
slechts strategische waarde. Zij lig
gen midden in de Chineesche Zee
op gelijken afstand van de Philip-
pijnen en Borneo.
Met deze daad heeft de Japansche
marine dus een nieuwe stap gedaan
in de richting van Singapore en...
Ncd. Oost-Indië.
Het driemanschap Duitschland,
Italië en Japan brengt heel wat
onrust in de wereld!
duister en verward en de gevolgen
ondervindt zij op een pijnlijk ver
rassende wijze.
De vrouw die haar naar grootvader
gebracht heeft, komt haar tegen
haar zin plotseling weer weghalen,
op een oogenblik dat de oude man
niet thuis is. De oude grootvader
blyft niet rusten alvorens hij zijn
kleindochtertje terug gevonden heeft.
Het witte doek in Luxor zal U
het verdere verloop, dat zeer aan
grijpend en pakkend is door het
zeldzame spel van Shirley Temple,
openbaren.
Als tweede hoofdnummer draait
„Mr. Moto's laatste kans," Nu War
ner Olands gemoedelijk gelaat niet
meer op het witte doek te zien zal
zyn, is Peter Lorre in zijn raadsel
achtige, eeuwig glimlachende ge
daante van den Moto de eenige
detective van het Oostersche genre,
dien het publiek nog voorloopig te
zien krijgt. In deze film is Lorre als
detective weer op zijn best.
De ontdekking van een wapen
arsenaal, is de inzet van spannende
gebeurtenissen. En tusschen dat
alles door zien we Mr. Moto onver
stoord glimlachen en jiu-jiutsu
grepen demonstreeren en wint ten
ïaatste toch de veldslag.
„Mr. Moto's laatste kans" is een
spannende film. Lorre speelt zijn rol
op de bekende manier en wint aller
sympathie.
VENRAY, 8 April 1939
Ambachtsschool Helmond.
HITLER SPREEKT TE
WILHELMSHAFEN.
Duitschland duldt geen
omsingelingspolitiek.
Zaterdagmiddag is te Wilhelms-
hafen het nieuwe slagschip van de
Duitsche vloot, de Tirpitz, van stapel
geloopen. De plechtigheid geschiedde
in tegenwoordigheid van Hitler, die
dien morgen reeds vroeg te Bremen
aankwam, waar hij door duizenden
werd begroet. Na aankomst van
Hitler had de tewaterlating een vlot
verloop.
Des middags begaf Hitier zich
naar het raadhuis van Wilhelms-
hafen, waar de burgemeester hem
het diploma van het eereburgerschap
heeft overhandigd. Vervolgens heeft
de Führer van het bordes van het
gemeentehuis een redevoering ge
houden.
De Führer
getrouw, bij
wees hy op
begon, zyn gewoonte
het verleden. Ditmaal
Lijst van gediplomeerden der Am
bachtsschool.
Uit Venray slaagden de volgende
leerlingen
Afa. TimmerenJ. F. van Bergen,
VenrayW. H. H. van Mil, Venray
Th. S. M. Valks, Venray.
Afd. AutotechniekH. L. Clevers,
H. L. K. Coopmans, J. M. van Gestel,
J. M. H. Verberk, allen uit Venray.
Afd. Electrotechniek J. H. M. van
Opbergen, Venray.
Afd. SchilderenC. H. Claes, A.
M. Coopmans, P. J. Janssen, L. G.
A. Remmen, allen uit Venray.
Medaille afd Timmeren: Th. S. M.
Valks, Venray.
Medaille afd. SchilderenA. M.
Coopmans, Venray.
Voorts waren er nog een 2-tal
leerlingen uit Venray, die na het
behalen van het 2-jarig diploma de
school nog een jaar met goed gevolg
hebben doorloopen.
TimmerenW. J. Arts, Merselo.
Electro-techniek J. W. M. Fonck,
Venray.
LUXOR-THEATER.
Voor Maandag, ten eerste„Zijn
tweede Moeder." Dit is het ontroerend
verhaal van een jong kind, dat zijn
moeder mist, omdat de wereld die
moeder heeft opgeëischt als voor
werp van haar toejuichingen. De
roem kan wreed zyn. Zoo is het
hier. Een actrice, die een zoontje
heeft, beschikt over te weinig tijd
om zich met haar kind bezig te
houden. „Men" eischt haar op. Men
wil juichen om haar. En zij mist de
kracht, om op het juiste oogenblik
den menschen, die haar op de handen
dragen, den rug toe te keeren om
tijd te vinden voor haar zoontje.
Thuis in de artistenwoning is
Marie, de kindermeid, een tweede
moeder voor den kleinen Gerd ge
worden. Tijdens een feest loopt Gerd
met een anderen kleinen rakker
weg, de bergen in, spelenderwijs.
Heel het dorp begint een onder
zoekingstocht en tenslotte worden
de kinderen ongedeerd maar uitge
put teruggevonden.
Hllde Körber geeft ontroerend spel I
te zien in de rol van het dienstmeisje
en Hilde Hildebrandt speelt de actrice
uitstekend en Fritz Eugens speelt
de rol van den kleinen Gerd aller-
charmantst.
Als tweede film volgt, Ectair de
Wolfshond in „Op Leven en Dood."
EeD sensationeele Wild-West-film,
waarin de beroemde cowboy-acteur
Ken Maynard in een landbouw- en
veestreek van Californië als farmer
knecht optreedt. Blackie en zijn
vriend Jac zyn gevreesde scherp
schutters. Er ontstaat een strijd op
leven en dood, met list en tegenlist,
brutaliteit, onversaagdheid en dapper
heid, tusschen Tullifers' mannen
(een bende dieven, brandstichters en
moordenaars) en de meer ordelijke
mannen dezer streek. De strijd wordt
eerst recht bitter-fel tegen Blackie,
als blijkt, dat Blackie eigenlijk nie
mand minder dan districts-inspecteur
is, en zijn district van de bendeplaag
wil zuiveren. Hg slaagt in dien opzet
ten slotte. Een echte cowboy-film,
spannend en emotioneel voor de
liefhebbers.
het station Maastricht ter gelegen
heid van het eeuwfeest der Spoor
wegen te versieren. De daarvoor
benoodigde gelden worden door het
te Maastricht aanwezige personeel
spontaan bijeen gebracht.
Werkloozenretraites in
Nijmegen.
In den vastentijd wordt te Nijmegen
op initiatief van de katholieke stands
organisaties voor werknemers altijd
een reeks retraites voor werkloozen
georganiseerd, welke gegeven worden
door paters Capucijnen in de ver
schillende parochies der stad.
Ditmaal is er weder een tiental
gehouden, waaraan ongeveer 500
retraitanten, zoowel ouderen als
jongeren deelnamen. Dat is evenwel
150 minder dan vorig jaar. Zondag
werden de retraites op pontificale
wijze gesloten door Z. H. Exc. Mgr.
Arnoeld, die in de kerk aan de
Groenestraat een plechtig Lof cele
breerde, waaronder hij de werkloozen
toesprak en hen prees, die het initia
tief tot deze geestelijke afzonderin
gen hadden genomen en die daaraan
hadden deelgenomen.
Veel honger en armoede werd
geleden in het Brabantsche
land.
Dezer dagen is in het Brabantsche
land tusschen Oerle en Oirschot een
gemoedelijk boertje Peerke van Roy
honderd jaar geworden.
Een redacteur van de Eindh. en
Meierijsche Crt. is hem gaan „inter
viewen" en het resultaat daarvan is
een allergenoeglijkst stuk copie ge
worden, waaraan we het volgende
ontleenen
Pastoor Smeets -f-
Vrijdag overleed te Grubbenvorst
de Zeereerw. Heer H. Smeets, Pastoor
aldaar.
Pastoor Smeets, die sinds 1919,
dus bijna 20 jaar, parochie-herder
was van Grubbenvorst, werd geboren
in 1869 te Posterholt. In 1894 werd
hg priester gewijd, waarna hij achter
eenvolgens kapelaan was te Neder-
weert en Venray.
In Augustus 1919 volgde zijn
pastoorbenoemiDg. De overledene
herdacht in 1934 in alle eenvoud zgn
40-jarig priesterfeest.
Een sleepende ziekte, die het laat
ste half jaar steeds ernstiger werd,
ondermijnde zijn krachten.
In Oirschot heb ik lang gewoond
bg Dr. Mandes-Galjee, zoo vertelt
Pirke, die goed op dreef is. Dat was
in een anderen tijd toen er nog geen
auto's waren en niet zooveel harde
wegen.
Vroeger ging ik met den dokter
de huifkar over de hei. Ik al3
koetsier en de dokter, die de koude
koorts kon genezen, erby.
De koude koorts dat was vroeger
wat, met die ziektes.
De dokter wist dat middeltje, om allemaal
de koorts af te schudden, van zijn
vader. Dat medicijn maakten ze van
den bast van een bepaalden boom.
Vroeger was dat heel anders met
die dokters. Dokter Tret kwam voor
f 3.een vrouw verlossen. En dan
moest ie te voet door heel de hei,
En dat was een eindWitte wel, dat
er maar twee dokters woonden tus
schen Oirschot en Valkenswaard.
Voor de rest stond er hier en daar
op de hei een hut en een boerenhuis.
Ik denk dat ze nou voorf 50.
niet meer te voet door de hei zouden
komen. Met den auto kost het
tegeswoordlg toch wel twintig gulden
is het niet
't Kostte toen allemaal zoo duur
niet. De boter kostte 15 cent 't pond;
gij had negen „ei-jer" voor een
dubbeltjevoor den kerkgang werd
er 30 cent op den altaar gelegd en
voor het doopen ook. Een groot wyf
met zes kinderen verdiende 20 centen
per dag. En daar moesten ze gelijk
erpels van eten. Het was toch een
armoedigen tijd.
schot. Die bouten uit een strijkijzer,
ge kent ze wel, duwden ze gloeiend
op iemands naakten rug. Er werd
dan gekwekt als in een varkenskot.
Peer keek even voor zich uit.
Moeder de vrouw was voor de
komende dagen aan het zorgen. Een
vleeschgeur vleugde plots door den
herd. De deksel van de braadpan
was opgelicht en het vieesch werd
sissend en tissend gekeerd.
Ze hadden geslacht op het feest
van Pirke.
Schaapherder.
Schapen, zoo vertelt Peerke ver
der, kunnen er hier in de streek niet
meer gehouden worden. Ze werden
immers op den weg doodgereden.
Toen ik te oud was om hard op de
boerderij te werken, ben ik lang
schaapherder geweest. In den zomer
had men het voer voor niks. Dat
was een schoone tijd. De schapen
brachten veel op als ze vet waren.
Ze gingen naar Belgie en Frankrijk
voor goede prijzen.
Ik heb wel eens een jaar gehad,
dat ik zes honderd gulden van m'n
schapen overhield.
Er is intusschen ander „volk"
binnengekomen, die Peerke al vast
komen feliciteeren. Als het dan weer
rustig is, springen de gedachten van
den honderdjarige weer naar vroe
ger, toen er geen lucifers waren,
maar iedereen gewapend was met
een ketsgetuig.
In het ketsgetuig zat een stuk
versleten hemd, dat op het ketsen
in brand vloog. Er waren geen para-
pluies, geen lampen's Avonds had
men alleen licht van een kandelaar
met een kaarke. Dekens om onder te
slapen, zooals die nu gebruikt wor
den waren er hier evenmin.
In den zomer als de vennen droog
stonden, werd een vierkante plek
mos ter grootte van een tafelblad
losgestoken. Dat was de deken
waaronder de menschen des winters
sliepen.
Uit de vennen en plassen kwam
ook de turf, die in» de open vuren
gestookt werd.
Als we vragen of Pirke ook naar
chool gegaan had, komt hg opnieuw
los.
En ofIn Oirschot ben ik op
alle drie de scholen geweest, op
Spoordonk, Dorp en Straten. In het
begin was er maar een school met
een protestantschen onderwijzer. Hij
had net zoo min examen gedaan als
m'n muts. Hg kon er niks van. Ook
de burgemeester was protestantsch.
j Dat was vroeger zoo, toen we hier
aal arm waren. Het waren geen
verkeerde menschen. Dat niet hoor.
Het was goed volk.
In Wintelre verdiende de school
meester f 80.per jaar. Op toer af
moest iedere jongen of meiske 'n
mutserd of wat plaggen meebrengen.
De schoolmeester was de grootvader
van den Oerleschen onderwijzer. In
Wintelre werden de kinderen voor
niks geleerd. Alles betaalde de ge
meente. Het was geen wonder, dat
de schoolmeester geen geld had om
koffieboonen te koopen. Kon dat
anders in een tijd, waarin zich voor
f 18.per jaar een vrouw-meid
moest verhuren
Groote
ïai
V.OIK
ver i-
Vraa
cfre
H. Ci
Ged. H
Grootestr
VENLO. Op de Coöp. Veilingver
eeniging van Maandag was de aan
voer 2.640.000 eieren.
Kippeneieren van f 3.40 tot f 3.70
Kleine eieren van f 3.00 tot f 3.30
Eendeneieren van f 2.70 tot f 3.10
ROERMOND. Op de Coöp. Veiling-
vereeniging van Maandag was de
aanvoer 6.700.000 eieren.
Kippeneieren van f 3.00 tot f 3.70
Eendeneieren van f 2.70 tot f 3.10
Ernstige aanrijding.
Te Aalst (N.B.) werd een land
bouwersknecht bij het oversteken
van den weg door een auto aange
reden en levensgevaarlijk gewond.
De zwaar gewonde is naar het St.
Josephziekenhuis te Eindhoven ver
voerd, nadat hem ter plaatse geeste
lijke en geneeskundige hulp verleend
Weer iets extra's voorde Paasch-
dagen. Als eerste hoofdnummer
Shirley Temple in „Heidi." Zoo hebt
U haar nog nooit gezien.
Gedurende lange jaren leefde een
oude, eenzame Adolph Kramer in
een Alpenhut hoog in de bergen.
Een opmerkelijke verschijning is hg
met zgn witte haren en ruigen baard:
norsch en zwijgzaam, een soort van
kluizenaar. De menschen beneden in
het dorp bemoeiden zich ook niet
met den ouden man. Maar op een
goeden dag gebeurt er iets bijzon
ders. Iemand komt een lief klein
meisje naar den ouden kluizenaar
brengenhet is zijn kleindochter en
zg zal voortaan bg haargrootvader
inwonen en het big kt, dat hij het
niet zoo kwaad meent met de kleine
Adelheid of Heidi, zooals zg zich
noemt. Beiden kunnen het best vin
den. Maar helaas! De familie-om
standigheden van de kleine meid zijn
Jongen doodgereden.
Maandagmiddag is te Middenmeer
de 14-jarige L. Veraart, die per
rijwiel van zijn werk te Wieringer-
werf naar huis ging, op tot nu toe
onopgehelderde wijze aangereden
door een hem tegemoetkomende
vrachtauto van de Laodbouw- en
cultuurmaatschappij. De jongen was
vrijwel op slag dood.
Vischomzet te IJmuiden
gestegen.
Gedurende het eerste kwartaal van 1
dit jaar werd in den Rijksafslag te
IJmuiden voor ruim 2 millioen gul
den aan visch omgezet, of twee
honderd duizend gulden meer dan in
het overeenkomstige tijdperk van
het vorig jaar.
Eeuwfeest der Spoorwegen.
Te Maastricht is een „Eeuwfeest-
Comité" opgericht, waarin zitting
hebben afgevaardigden van het ge
heele te Maastricht gestationneerde
spoorwegpersoneel.
Dit comité staat onder leiding van
den stationschef den heer J. Bellaert,
terwijl tevens de te Maastricht aan
wezige heeren ingenieurs eD inspec
teurs der N. S. zitting hebben ge
nomen in een eere-comité.
Het comité stelt zich ten doel om
Niet opnieuw
Pirke kijkt ons aan. Aan z'n oogen
kunde zien, dat van Roy honderd
jaar is. Ze hebben iets peinzends en
iets dofs gekregen in den loop der
jaren. Toch zien ze nog goed. Hg
gaat er op de zonnige dagen toch
mee naar buiten. Hij loopt er mee
over de zandige landwegen, al moet
hij geducht met zijn wandelstok
stekkeren. De beenen willen niet
meer zoo vlug als de gedachten.
Zou-de niet opnieuw willen be
ginnen Pirke, nu ge honderd jaren
achter den rug hebt.
Dè niet't Binnenwerk is goed
maar het onderstel deugt niet meer.
As 't anders was, dan wier ik 125
jaar.
Nee Peer, ik bedoel heelemaal
opnieuw.
Dat hebben ze me al dikwijl
der gevraagd. En ik zeg ook: de
niet jongen, ge wit nie hoeveul er-
moei en honger dat ze vroeger hierVdn VTOU WGfipijn
gelejen hebben. Dat zou ik niet meer
willen meemaken.
De erpels mislukten hier op den
grond bijna elk jaar. En dan waren
er geen. Hier kwam er telkens het
kwaad in. Honger hadden hier det°f volkomen lichamelijk fit zijn, is
gewone menschen meestentijds. Ikéén stap. Die stap iseen Witte Kruis
zou het niet meer mee willen makenli f l i n
en ge vereende gewoon niks poeder- ,ablet o! cachet 1 P- le O.
Pirke klopt ons met de hand opschreef ons: „Witte Kruis is het eenige
den schouder. middel dat mij van periodieke pijn
Vroeger in den goeden ouden
tijd was het hier alles. Witte wa »nBthe,Pt
akelig gezicht was In mijn jongen pr|js per poeder 5 ct. Per doos van
.f eten TérgdekvaT Reders, «abie.ten o. cache.,
geen gekkenhuizen. De gekken wer-45 ct., per koker van 24 tabletten
den aan een zware ketting geklon-BO ct Verkrijgbaar bij Apothekers
ken, die aan een „post" in den herd p.
was gemaakt. Door zoo'n soort hon-Bn yr09Js*en*
denhalsband, die aan het been was
bevestigd, werden ze vastgehouden..
In mijnen jongen tyd werden de
menschen ook nog opgehangen. Ik
ben er nooit na gaan kijken, da nie.
Maar in Oirschot en in Boxtel lagen
de galgenbulten.
Zg, die leelijk geweest waren,
werden er in het pakske opgeknoopt.
Ze bleven wel drie of vier uren ge
woon in de lucht hangen. Later
werden ze eraf gehaald en op een
kar weggereden.
Ik weet nog, dat er in Oirschot
iemand zou opgehangen worden, die
tegen zijn vader was opgestaan. De
vader kon toch niet goed hebben,
dat zijn eigen bloed aan een touw
kwam te hangen. Op het laatste
moment heeft hij gratie gevraagd en
ook gekregen. Toen hebben ze dienl
zoon 26 geeselslagen gegeven, want
dat bestond toen ook nog.
En brandmerken deden ze in Oir-P UTIM OEGSTGEEST
Echter s|
voor den
leveren is.
Groots!
Laagst]
Vakkuüi
t
Nog a
Zv ei
Reguli ei
Op Gfoi