TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
Ttö&i doetje qoed!
AKKERTJE
Langs de kruislijnen
der Europeesche
Imperia.
FEUILLETON.
Een meisje in de
Wild West.
Zaterdag 4 Maart 1939
Zestigste Jaargang No 9
Een onzer eigen medewerkers
naar Corsica, Rome, Tunis.
Lybië, Egypte, Palestina,
Balkan- en Donaulanden.
Een belangwekkende serie
reisbrieven.
CITTA DEL VATICANO.
Ik ben bij den Paus geweest.
En ik schrijf dezen brief uit diens
residentie; een residentie, welke
tevens zijn geheele souvereine
gebied omvat, voluit genaamd
„Stato della Citta del Vaticano."
Doch over het pauselijk territoir
strak iets meer éérst een en
ander over den grijzen opperher
der zeiven.
Mijn toelating tot een audiëntie
bekwam ik door de vriendelijke
bemiddeling van den bekenden
Nederlandschen, bij het Vaticaan
geaccrediteerden, bisschop: Z.H.
Exc. Mgr. Dr. Olav Smit. Deze
is in Vaticaansche kringen een
bekende persoonlijkheid; men
ziet hem vaak in de St. Pieters
kerk of de onmiddellijke omge
ving daarvan. Zijn werkzaamheid
is gewijd aan de „Propaganda
de fide", waarbij het bekeerings-
werk in de Scandinavische landen
zijn bijzondere zorg heeft. In dat
opzicht zet hij den arbeid voort
van wijlen den Nederlandschen
kardinaal Van Rossum.
Gewapend met een aanbeve
lingsbrief van Mgr. Smit wendde
ik me tot den Maestro di Camera
van Z.H. den Paus, van wien ik
tenslotte het schriftelijk bewijs
tot toelating bij de eerstvolgende
audiëntie bekwam.
De groep personen, aan wie
deze onderscheiding ten deel viel
bestond uit een aantal jongge
huwden, eenige Engelsche kloos
terlingen onder leiding var. hun
abt en voorts wat particulieren
van verscheidenen landaard.
Degenen, die aan zoo'n audiën
tie deelnemen, komen onwille
keurig onder den indruk èn van
het feit zelve èn van de entou
rage. Reeds het plein van de St,
Pieterskerk, met zijn honderden
machtige granieten zuilen, be-
treeedt men niet zonder schroom.
Bepaald fascineerend is de
aanblik van het hoog gelegen en
nog veel hooger rijzende massale
front van de hoofdkerk der zich
onder 't gezag der Pausen scha
rende christenwereld.
Het interieur is grootsch en
weidsch, licht-doorstraald, van
het rijkste marmer, de kostbaarste
eeuwenoude schilderijen, waar
voor de grootste kunstenaars aller
tijden palet en penseel hebben
beroerd. Het bevat talrijke graf
tomben van Pausen, opvolgers
van den apostel Petrus, wiens
stoffelijke resten in het midden
der kerk de Opstanding ver
19
Des Zaterdagmorgens, na de begrafe
nis van King, had ze met de mannen
gesprotten en Waiter tot voorloopig
opzichter benoemd. Nog dienzelfden
dag was hij met zijn cowboys in een
wijden boog om het ranchhuis gereden
en had zeshonderd stuk vee op de
vlakte ten Oosten van de beek ver
zameld. Al het verkoopbare vee zou
in de omrasterde weiden gehouden
worden. De kalveren zou men, ondanks
het warme weer, met het merk van de
ranch brandmerken en eveneens binnen
de omrasteringen houden, zoodat ze
dadelijk geinspecteerd konden worden.
Zouden zich bij de nieuw gebrande
merken ontstekingen voordoen, dan was
er dadelijk hulp bij de hand.
Oedurenden den geheelen volgenden
dag zag Nora Jane toe hoe de paarden
der cowboys tusschen de loeiende
kudden heen en weer reden, en hoe
elke kudde in drie deelen gesplitst
werd. In het stof, opgeworpen door de
deinende kudde, zag ze toe, hoe de
dieren gebrandmerkt werden Het stof
rook bitter door den rook van brandend
hout, schroeiend haar en geschroeide
dierenhuid. De luide uitroepen der
mannen vermengden zich met het
geloei der dieren. „Het beest op den
grond, cowboy. Een heet ijzer. Bind
hem, Bill. Vooruit, één stier.
Transpireerend en stoffig reed ze
door de koelte van den vallenden
avond naar de ranch terug. De twee
Mexicanen, Ciaudio en Miguel, die dien
dag als „vaqueros" (cowboys) hadden
beiden, grafkelder met zwaar
vergulde smeedijzeren deuren,
waarboven het middenaltaar, dat
hoog overwelfd is met een bal
dakijn op vier massief-eiken, niet
te omspannen zuilen rustende,
het overweldigt alles het ge
moed van eiken bezoeker en het
maakt hem stil.
Later, op de treden, die zich
vanuit de St. Pieter naar het lager
liggende plein spreiden, kwam
ik over onze indrukken te spre
ken met een, die óók van verre
was gekomen, -- een niet-Neder-
lander. Die zei me zóó „Wan
neer je in die kerk staat als
ongeloovige (en het leek me toe
dat de man zichzelf aldus bezag,
dan ontkom jenietiaan het ge
voelen, dat daar een plek is,
waar een bovennatuurlijke macht
en kracht Zijn zegen heeft ge
spreid: een plaats, waar eeuwen
vervloeien in de eeuwigheid, met
behoud van al het schoone, dat
de tijder. voortbrachten."
Het Vaticaan, het verblijf des
Pausen met zijn meer dan 1100
vertrekken (maar waarin ook een
groot deel van het bestuurlijke
apparaat dezer grootste organi
satie ter wereld is ondergebracht)
ligt ter weerszijden en achter
de St. Pieterskerk. De toegangen
worden bewaakt door met echte
geweren gewapende leden der
Zwitsersche garde, gekleed in
hun typische, kleurige rood,
geel, paars verticaal gestreepte
uniformen met baret.
Ook wanneer men de machtige
gangen en trappen van het Va
ticaan doorloopt op weg naar
de audiëntiezaal stuit men
telkens op leden der garde, nu
gehelmd en met een lange lans
in de hand.
De controle is scherp en tal
van keeren heb ik mijn bewijs
van toelating' moeten toonen al
vorens ik via anti-chambres, de
audiëntiezaal had bereikt.
Deze is rijk door haar smaak-
vollen eenvoud; de war.den zijn
geheel overdekt met purper doek
waarover in symmetrische orde
kostbare gobelins hangen; ook
de vloerbedekking is purper. De
zoldering is in kleine vierkanten
verdeeld, fijn geciseleerd en zwaar
verguld. Uit de afscheiding van
wanden en zolder straalt een
overvloedig indirect licht.tln het
midden van een der beide smalle
zijden staat op een kleine ver
hooging de gewelfde Pauselijke
troon. De waardigheidsbeklee-
ders, die den gasten hun plaats
wijzen in de audiëntiezaal, zijn
geheel in het purper gekleed
Ons gezelschap was nog maar
juist op z'n gemak gekomen na
den langen tocht door de Vati
caansche gangen, toen een der
waardigheidsbekleeders de komst
des Pausen aankondigde.
De deuren gingen wijd open
en als eersten traden eenige
leden der Pauselijke lijfwacht, in
gala-uniform gekleed, binnen.
Dan volgde de Maestro de Came
ra en dan we blikten allen
met eerbiedige nieuwsgierigheid
Paus Pius XI. De Paus kan
moeten helpen, reden achter haar. Hun
witte tanden fonkelden in hun donkere
gezichten.
Buenas noches, senorita
esposa.... hii brak den zin plotseling
afde meesteres verstond immers geen
Spaansch. Mijn vrouw, hij zegt, dank
voor het geld.
- Tot je dienst Ik wou, dat ik meer
had kunnen geven. Ik wensch, dat
jullie hier allen kunt blijven en tevreden
zijn.
De twee mannen glimlachten nog
maals en reden weg, de metalen deelen
van het tuig hunner paarden rinkelden
in de maat van den rit Nora Jane
Moran hoopte, dat ze haar begrepen
hadden. Haar oogen werden vochtig
door een emotie, die weinig menschen
in Amerika kennende plechtige ont
roering zich bezitter van een stuk land
te weten. Zoo vèr zij in het schemer
licht zien kon, behoorde alles aan
haar.... de bergen, de hoogvlakte, de
ravijn en de beek. En voor haar blon
ken de lichten van haar huis... Haar
huis. Het vee en de paarden behoorden
haar. En de mannen, de blanken zoowel
als de bruinen, hielden toezicht op
duizenden vierkante meters. Zij was de
heerscheres van het landgoed.... en
onwillekeurig ging ze rechtop in het
zadel zitten.
Toch liet ze Ted Court vijf dagen
lang niets van het nieuwe gevoel, dat
over haar gekomen was, merken. De
post van Viijdag bracht vier brieven.
Drie antwoorden op de aanvragen van
Courtde afzenders schreven, dat ze
geen inlichtingen van eenig beiang
geven konden. Het vierde epistel was
van Augustus J. Carver.
De hierbij ingesloten copie van
het besluit, dat de Raad van Com
missarissen gisteren heeft genomen,
spreekt voor 2ich zelf. De eenige
tegemoetkoming, die ik voor u
verkrijgen kon was, dat als de
schuld, die nu vervallen is, dade
zich na de ziekte, welke hem nu
bijna 2 jaar geleden overviel,
moeilijk meer verplaatsen; Z.H.
werd dan ook in een draagstoel
de audiëntiezaal binnengebracht
en tot dicht bij zijn troon gedra
gen. Ik heb echter zelden iemand
van den leeftijd des Pausen ge
zien, die van fzoo'n vitaliteit
blijk gaf en zulk een sterken
lichaamsbouw bezit, zoo kordaat
is van houding, zoo zelfbewust
is in zijn optreden, als Pius XI.
Toen de Paus uit zijn draag
stoel overeind rees, stond hij een
oogenblik kaarsrecht, vriendelijk
en met een blijden lach op het
gelaat, de aanwezigen toeknik
kend, ook even licht-wuivend met
de hand. Dan deed hij, geheel
zelfstandig, rechtop gaande, een
paar treden naar den troon.
Z.H. was als altijd geheel in
het wit gekleed; bij het binnen
komen en heengaan droeg hij
den rooden Paushoed, zitten
de op den troon enkel het kleine
witte calotje.
Vriendelijk knikkende zag de
Paus even den kring van aan
wezigen rond, als wilde hij ieder
persoonlijk zijn dank brengen
voor de gebrachte hulde. Dan
het was muisstil onder ons
nam Z.H. het woord. Zijn stem
iszacht, maar nu en dan
bewogen door' de gedachte, welke
hem leidden, wordt het geluid
krachtig, zoo, als men het geens
zins van zulk een hoogbejaarde
persoonlijkheid zou verwachten.
De toespraak duurde niet min
der dan twintig minuten. Ze was
in het Italiaansch gesteld en al
kon ik de rede in grootetrekken
volgen, de nuances ontgingen
me natuurlijk.
De Paus bleek bezorgd, niet
over de toekomst van de Kerk,
maar over het lot der zielen, die
thans aan zooveel beproeving
en verzoeking bloot staan. Hij
spoorde de aanwezigen aan om
trouw te zijn aan Goden Kerk en
in het bijzonder sprak Z.H. tot
de jonggehuwden, hen wijzende
op hun plichten van staat, opdat
zij het geloof, het kostbaarste
bezit der menschen, ongerept aan
hun kinderen zouden kunnen
overdragen. God verlangt in dezen
tijd van ons, aldus besloot de
Paus, dat we_allen Zijn apostelen
zullen zijn.
Even zweeg de Paus. Toen
tees hij overeind/en terwijl de
aanwezigen meerendeels het
zijn niet enkel katholieken, die
tot den Paus worden toegelaten
neerknielden en rozenkransen
en medailles te voorschijn haal
den, gaf Z.H. aan allen zijn zegen.
De Engelsche kloosterabt kwam
nog even naar den troon om den
Paus te getuigen van de kinder
lijke onderwerping en gehoor
zaamheid van hem en de zijnen,
toen zette Z.H. zich weer in
zijn draagstoel en terwijl zijn
hand wederom zegenend over de
aanwezigen ging, verliet PiusXI
voorafgegaan door de eerewacht,
de audiëntiezaal.
Ik had indrukken opgedaan,
welke me geheel mijn leven zul
len bijblijven.
Het statuut van de"onafhanke-
lijke Vaticaanstad, waar de Paus
souverein is, kwam voort uit het
Verdrag varrLateranen,waardoor
eindelijk de vrede werd hersteld
tusschen het koninkrijk Italië en
het Vaticaan, een vrede, welke
verstoord was sedert de over
weldiging in de zeventiger jaren
van de vorige eeuw, van den
Kerkelijken staat, van welke Rome
de hoofdstad was en^waar over
de Paus regeerde.
Vaticaanstad is een miniatuur
staatje en omvat behalve den St.
Pieter en het Vaticaan met zijn
tuinen, „Ij,slechts een aantal ge
bouwen waarin de kerkelijke
organen zijn gevestigd. Maar in
het Vaticaan heeft men de onaf
hankelijke positie des Pausen ten
aanzien van het wereldlijke gezag
in Italië zoo sterk mogelijk willen
accenlueeren, o.m. door den aan
leg van een klein spoorlijntje,
dat het Vaticaan op de ltaliaan-
sche spoorlijnen aansluiting geeft,
de inrichting van een eigen be
drijfje der posterijen (waaraan
verbonden de uitgifte van eigen
postzegels), een zelfstandig munt
wezen (de Pauselijke muntstuk
ken zijn overigens in heel Italië
geldig, althans in omloop) en
een eigen politie met de gebrui
kelijke aankleve van cellen enz.
De Vaticaansche post is een
bloeiend bedrijfje. Er is geen
afzonderlijk postkantoor gebouwd
maar in de Vaticaanstad is één
kamer in een der bestaande ge
bouwen voor den verkoop van
postzegels ingericht en daarvan
wordt door pelgrims en philate-
listen een druk gebruik gemaakt.
Vóór het kantoortje staat 'n
brievenbus, de eenige in Vati
caanstad 1 En uitsluitend in deze
bus, dus niet in de gewone
stadsbussen, mogen de brieven
en kaarten worden gedaan, welke
van zegels der Vaticaanstad wer
den voorzien.
De beteekenis van de onaf
hankelijke Citta del Vaticano is
voorloopig, d.i. in vredestijd,
meer van principieele waarde
dan van practische beteekenis.
Herhaaldelijk ziet men de Romein-
sche fascistische militie, en ook
wel secties van het gewone leger,
haar route nemen over het St.
Pietersplein en deze grens-
schendingen leiden niet tot oorlog.
De katholieke kerk staat niet
onwelwillend tegenover het fas
cisme in Italië, maar voorzoover
dit de rechten van de kerk en
de beginselen van het geloof
hier denk ik aan het racisme
aantast,1 kent de kerk geen tran-
sigeeren. In dat verband zij gezegd
dat de verhouding tusschen de
Italiaansche regeering en het
Vaticaan op het oogenblik nite
goed is.
Ik kwam in het Vaticaan over
deze dingen te spreken met een
kerkelijken hoogwaardigheids-
bekleeder. In zijnwerkkamer stond
op een tafeltje een fraaie kope
ren standaard, waaraan de Ita
liaansche vlag hing.
De verhouding van het
Vaticaan tot het Italiaansche rijk
en -gezag is blijkbaar niet slecht,
zoo merkte ik op met de
bedoeling om deze verhouding
ook in haar omgekeerde volgorde
tot onderwerp van ons gesprek
te krijgen.
Dat lukte. Het was géén als
zoodanig aangevraagd „interview
voor de krant" en daarom ver
meld ik van dit onderhoud slechts,
dat mijn hooge gastheer veel
begrip toonde voor bepaalde
strevingen van het Italiaansche
fascisme, maar hij bevestigde,
dat de kerk nooit zou toegeven,
zulks niet kon en niet mocht,
inzake fascistische doelstellingen
de rassentheorie betreffende
b.v. of de rechten der ouders
inzake de opvoeding der kinderen,
de huwelijkswetgeving, het be
staan van vereenigingen voor
kerkelijke (Katholieke) actie enz.
welke ingaan tegen de rechten
van God en Zijn kerk.
Mijn zegsman betreurde het,
dat de verhouding tusschen de
Italiaansche regeering en het
Vaticaan op het oogenblik niet
in alle opzichten goed is te
heeten. Maar en hier glim
lachte de prelaat deze betreu
renswaardige stand van zaken
vloeit uit de politiek voort en
politiek is wankel. De kerk bindt
zich niet aan politiekzij baseert
zich op de Eeuwige Waarheid.
Zich binden aan politiek....
Duitschland zoo vroeg ik.
Even aarzelde mijn zegsman,
toen knikte hij met overtui
ging. „Eenige jaren geleden was
de Italiaansche politiek nog anti-
Duitsch, thans is ze pro-Duiisch,
zoo ging hij voort. De Italiaansche
politiek staat zeer zeker onder
denjnvloed van de samenwerking
met Duitschland.
Zal dat over een jaar of wat
nog zoo zijn
Neen, het is voor de kerk
principieel onmogelijk om haar
houding door politieke omstan
digheden te laten bepalen, maar
ook practisch.
De kerk is geen windmolen.
Neem dadelijk 'n
als Ge U grieperig voelt.
Wacht niet totdat die besmetting de
overhand krijgt. Ga naar bed en neem
nog 'n "Akkertje". Die griep zet dan
niet door en morgen zijt ge weer „fit".
Per koker van 13 stuks - 12 stuivers.
Per doos van 2 stuks - 2 stuivers.
CADAMTIE Wij garandeeren de goede
UMKMWI IC werking van "AKKERTJES",
wan! ze bevallen een bijzondere combina
tie van uiterst geneeskrachtige stoffen,
volgens recept van Apotheker Dumont.
Zorg er voor altijd „AKKERTJES" in
huis te hebben, dan hebt Ge ze bij
de hand, want vannacht nog kunt
Ge ze noodig hebben, bij pijnen, sla
peloosheid of als koorts overvalt!
Als U mij vraagt...
(Auteursrecht voor kweekers.)
Als men, zonder daartoe het recht
verkregen te hebbn, een artikel van
een ander in druk uitgeeft, loopt
men kans wegens schending van het
auteursrecht vervolgd te worden.
Als men tegenwoordig op een of
andere uitvoering liederen zingt of
muziek ten gehoore brengt, waar
van een ander het auteursrecht heeft
verkregen, dan mag dat niet of men
moet een willekeurig vast testellen
bedrag daarvoor geven.
Als men in zijn bedrijf werktuigen
of machines of onderdeelen gebruikt
die met patentrecht (een andere
naam voor auteursrecht) is gedekt,
zonder dit van den patenthouder
verkregen te hebbeD, dan is men
strafbaar.
Over zulke gevallen is den laatsten
trjd soms heel wat te doen.
Het is wel goed, dat het geestelijk
bezit van een denker van een uit
vinder door de wet beschermd wordt,
al kan dit soms ook weer tot uit
wassen aanleiding geven.
Alleen in den land- en tuinbouw
kent men dit auteursrecht helaas
nog niet.
Tenminste niet wat betreft het
beschermen van nieuw gewonnen
soorten van cultuurgewassen. Zij, die
met taai geduld en noesten vlijt, met
gebruik maken van veel ervaringen
door studie verkregen inzicht, na
veel teleurstellingen vaak en na
jaren van beproeven, al maar be
proeven, een goed, nieuw ras ver
kregen hebben, kunnen geen wette
lijke aanspraken op dit product van
hun langdurigen zwaren en kostba
ren arbeid maken. Ieder die er kans
toe ziet het te vermenigvuldigen en
in den handel te brengen kan dit
ongestraft doen.
Hier wringt natuurlijk iets. Hier
is iets scheef. Hier wordt onbe
schermd gelaten een eigendom, die
soms schatten waard is. Wat al
schatten heeft, om maar een voor-
lijk betaald wordt, deze betaling
beschouwd zou worden als het
bewijs, dat u de verantwoordelijk
heid voor het afwikkelen van de
erfenis dragen kunt. In dat geval
zou men geen wettelijken eisch
indienen. De schuld bedraagt, zoo
als u west, zesduizend dollar plus
de rente. Als u in staat bent die
schuld te voldoen, zou ik u aan
raden mij zoo spoedig mogelijk te
schrijven.
De heer Carver verzekerde zijn
cliënte tegelijkertijd, dat hij persoonlijk
de heele actie buitengewoon betreurde
en het tevens pijnlijk vond, dat hij het
was die haar ervan in kennis stellen
moest, maar dat hij hoopte dat alles
tenslotte in orde komen zou. Hoog
achtend....
Vervloekte huichelaar, zei Court,
toen hij de laatste alinea van den brief
gelezen had. Toen keek hij vlug op.
Staat u er weikelijk zoo hopeloos
voor, Lady Jane. Trekt u het zich zoo
erg aan Drommels, u kunt den boel
immers altijd aan hem verkoopen
Maar dat wil ik juist niet. Ik wil
zijn geld niet. Ik ben hier nu pas een
paar weken, Ted, maar ik geloof, dat
ik de rest van mijn leven op deze plek
zou willen blijven.
Het is mooi hier. niet? zei hij
met zoo veel ernst, dat de woorden
hun banaliteit verloren. Ik veronder
stel, dat al die oude Spanjaarden, die
daar beneden begraven zijn, hetzelfde
gevoeld hebben.
Hij zocht zijn pijp en tabak onder de
papieren, die op den lessenaar lagen.
Ik neem aan, Lady Jane, dat u
die schuld niet betalen kunt, zooals
Zijne Majesteit Guus zoo tactvol aan
raadt
Als hij me zes millioen dollar
vroeg had hij evenveel kans ze te
krijgen. Ted, ik wilde het voor Mr
Carver niet weten, maar ik heb werke
lijk nog net vierhonderd dollar. Ik had
achthonderd dollar gespaard, toen ik
Cleveland verliet, en er waren zes
honderd dollar op oom Tom's rekening.
Toen kreeg ik de kosten van de reis
hierheen, driehonderd dollar voor Young
en ongeveer tweehonderdvijftig dollar
voor de cowboys en de Mexicanen, één
maand salaris a veertig dollar voor
Mrs. Mace, dan nog wat ik voor
voedsel en zoo heb moeten uitgeven
sedert ik hier ben.... het is gesmolten
als sneeuw voor de zon. Ook heb ik
tweehonderd dollar aan de moeder van
Tom King gezonden.
Net iets voor u. U zou haar uw
laatste cent gezonden hebben.
Ze schreef me een.... een hart-
verscheurenden brief.... Hij was haar
eenige zoon. Wel, ik dacht dat het
éénige wat ik doen kon, was haar geld
te zenden.
Verontschuldig u niet voor goede
daden, Lady Jane
Hij draaide zich in zijn stoel om en
staarde door het westelijke raam naar
de groene hellingen aan de andere
zijde van de beek. Het duurde een
volle minuut, voordat hij haar weer
aankeek.
U zou die schuld willen betalen,
Lady Jane
Natuurlijk. Het zou een uitstel
beteekenen en ons weer iets meer tijd
laten.
En tijd kunnen we niet genoeg
hebben... Nu is het oogenblik gekomen,
dat alle brave mannen naar hun beste
weten moeten helpen..Wilt u mii uw
vertrouwen schenken. Lady Jane
Wel.... natuurlijk vertrouw ik je.
Maar waarom Wat kun je doen
Heel veel... met uw hulp. Die
vierhonderd dollar die u nog hebt,
staan die op de bank of hebt u die in
contanten
ik heb ze hier... in contanten.
GoedGeef mij... hij rekende vlug
even... geef mij driehonderd dollar.
Daarna zegt u mij vaarwel tot morgen
ochtend tien uur. Op dat uur kunt u
mij in de hal van het Carvershuis
vinden. Ik zal u dan het bloedgeld,
dat Zijne Majesteit A J. verlangt, over
handigen. Ik beloof het u.
Maar Ted... hoe kan dat
Nu spreekt de vrouw. Er kan
niets volbracht worden, er kan niets
gedaan worden, of zij moet weten hoe
en wanneer en waar en waarom Lady
Jane, ik kan het u niet zeggen. Alleen
verzeker ik u, dat u er zoo zeker van
kunt zijn als van het feit, dat morgen
de zon weer opgaat. Morgen kunt u
de heele geschiedenis hooren op dit
oogenblik moet u echter op mijn woord
vertrouwen Groote haast is er niet bij...
ik zal hier niet voor het avondeten
vertrekken. Tot dan kun u er over
denken... maar niet ernaar vragen
Hij draaide vlug een stuk papier in
de schrijfmachine en tikte bijna een
minuut lang. Toen legde hij den brief,
dien hij geschreven had, voor haar
neer. De brief was geadresseerd aan
Carver en bevatte de belofte, dat het
geld Maandagochtend om tien uur be
taald zou worden.
Eén van de Mexicanen kan dezen
brief naar den hoofdweg brengen en
posten, Lady Jane Ik ben van gedach
ten veranderd en u hebt dusnogvier-
en-twintig uur om over de zaak na te
denken.
Je lijkt zoo allemachtig zeker van
je zaak, zei ze langzaam.
Dat ben ik ook. Zou u denken,
dat ik dat alles van u verlangen zou
als ik niet zeker was
Ze onderteekende den brief zwijgend
en deed hem in de enveloppe. Court
nam den brief van haar over en ging
de deur uit. Nora Jane Moran liep
naar haar eigen kamer, nam drie
honderd dollar en verliet haar kamer
om haar accountant te zoeken. Ze wilde
hem het geld zoo spoedig mogelijk
geven, om van de verantwoordelijkheid*
van haar besluit af te zjjn.
Court zat niet achter de schrijftafel.
Ze liep het huis om, vroeg aan Mrs.
Mace en den Chinees, of ze Court ge
zien hadden en liep toen naar de om
rasteringen voor het vee. Waller en
zijn mannnen waren weg; de eenige
man die er te zien was was Ciaudio,
de Mexicaan, die aan de katrol van de
put bezig was, ongeveer honderd meter
aan de andere zijde van den weg. Ze
liep naar hem toe.
Heb je Mr. Court gezien, vroeg ze.
De man keek in de donkerte van de
put.
Hij is daar, senorita.
In de put
Zeker.
Hij boog zich over den put heen en
sprak een paar vlugge Spaansche
zinnen. Een gesmoord antwoord kwam
uit de diepte.
Hè Wat O, de senorita. Ik
ben op dit oogenblik net bezig, Miss
Moran. U zult me even moeten excu-
seeren. Nog een beetje lager, Ciaudio,
erg langzaam.... muy lentamente... tot
dat ik schreeuw. Begrepen
De man scheen het te begrijpen. Hij
liet het touw heel langzaam vieren,
totdat van beneden het beloofde teeken
kwamtoen stak hij zijn hoofd weer
in der. put en verzocht om verdere
instructies. Hij liep naar de katrol terug
en begon het touw op te winden, tot
dat Gourt's hoofd boven den rand van
den put verscheen.
Vasthouden, Ciaudio.... basta
Vlug en handig sprong Court weer
op den beganen grond Waar hij tegen
de muren van den put gestooten was,
vertoonden zijn kleeren smerige vlek
ken. In zijn hand sputterde een mijn
lamp. Hij deed de lamp uit en zette
ze op den grond.
Dank je Ciaudio. Breng de boel
maar weer weg
Hij wuifde met zijn arm inde richting
van degereedschapsschuur. Het donkere
gezicht van den man was één en al