DERDE BLAD VAN PEEL EN MAAS H. CAMPS Balans-Opruiming Langs de kruislijnen der Europeesche Imperia. Een meisje in de Wild West. Bijzondere Koopjes Ons weekpraatje. Zaterdag 28 Januari 1939 Zestigste Jaargang No 4 Een onzer eigen medewerkers naar Corsica, Rome, Tunis. Lybië, Egypte, Palestina, Balkan- en Donaulanden. Een belangwekkende serie reisbrieven. IV. Uit Ajaccio—Corsica. Om 8 uur hedenmorgen - 2 Januari zou Daladier, de Fran- sche min.-president op den krui ser „Maarschalk Foch" in de ha ven van Ajaccio, de hoofdstad van Corsica, aankomen. Ik was er reeds twee dagen eerder aan wezig, per doodgewonen stoomer. Ik hoop voor Daladier, dat de overtocht hem beter is bekomen, dan het geval was met 99 pet. der passagiers van „mijn" boot, de „Pascal Paoli", die er in Nice zoo vastberaden uitzag, toen-ie er in de kleine, veilige haven lag gemeerd. Het schijnt, dat de zee aan de Cóte d'Azur even nukkig en on betrouwbaar als mooi is. In dat opzicht heeft ze iets van som mige vrouwen. We waren nog geen kwartier buitengaats, of alle passagiers hadden de conversatie salons aan boord verlaten en zich terugtrokken in de cabines, waar zich een langen avond en nog langeren nacht drama's in succes sie afspeelden. De koffers scho ven van voren naar achteren, van links naar rechts, hoeden vlogen van de haken, jassen zwaaiden tegen de bedden aan. Bij een overslaand „zeetje" werd de pa trijspoort van mijn cabine op een proef gesteld de gevolgen waren fataal. Het ding bleek niet goed gesloten, gaf zich gewonnen voor den drang enmijn bed werd aldus zeer rijkelijk van zee water voorzien. Overigens heb ik me natuurlijk als éen ware vaderlandsche zee held gedragen nochtans was ik zeer verheugd, toen de boot tegen zes uur 's morgens de baai van Ajaccio binnenvoer en daar mee in kalmer water terecht kwam. De indruk, welke de Corsi- caansche kust wekt, is overwel digend. Heel het eiland, dat een vierde der grootte van Nederland heeft, (en slechts eenvijf en twintigste van de bevolkings sterkte) bestaat enkel uit hoog gebergte, meerendeels onvrucht baar en onbewoonde granietrot sen, grillig van vorm, hier en daar ver ir. de wolken reikende, tot eeuwig besneeuwde, onbegaan bare hoogten. Machtige wolkenformaties, waar doorheen de zon sijpelend haar stralen giet op het berggraniet, de grillige bochten van de kust, FEUILLETON. 14 Vragend keek hij Dokter Morgan aan. Nee, ook Dok Morgan was het met den sheriff eens. Er was slechts één getui ge, Ted Court, en te oordeelen naar Wat die verteld had, was het King zelf geweest die de ruzie begonnen was Woedend wendde Nora Jane zich toen tot Carver Volgens haar moest hij, als advocaat, toch toegeven, dat de man die kort geleden in Black Butte iemand in koelen bloede neergeschoten had en nu weer een doode op zijn ge weten had niet maar gewoon vrij kon blijven rondloopen. Maar Carver even ernstig als de andere mannen, maakte haar duidelijk dat men hier in het Westen was, en dat er geen jury te vinden zou zijn die Lafe's arrestatie bevelen zou. Ten slotte rustten haar oogen op Court, die haar blik kalm beantwoord de. Zou u kunnen getuigen, dat het zelfverdediging was vroeg ze. Men zou mij niet vragen, Mss Moran. Ik zou de jury alleen moeten vertellen wat ik zeg en hoorde. Ook gij, Brutus, mompelde ze. Carver en Morgan keker, elkaar bij deze wootden even aan. De sheriff schoof onrustig op zijn stoel heen en weer. Van alle aanwezigen voelden zich alleen Court en Lafe op hun ge mak. Ik kan dus niet anders doen, zei het meisje tenslotte dan verklaren, dat ik als eigenares van de ranch geen het diepe blauw der zee, leveren tesamer. aspecten van een zeld zame schoonheid. Daarbij komt, daf het klimaat van een bijzondeie mildheid is op Nieuwjaarsdag en heden zijn de open café-terassen in Ajaccio boordevol bezoekers; er is afwisselend wat zon en malsche regen, een temperatuur buiten van 65 60 graden. Ik wil het hebben in dezen brief over het bezoek van Dala dier dat de gelegenheid heeft moeten scheppen voor 'n massale betooging der eensgezindheid van de Corsicanen met het Fransche vaderland. Tot goed begrip van zaken dien ik eerst echter iets van de bevolking hier te vertellen. De Corsicanen zijn voor meer dan 90 pet. van Italiaanschen oorsprong en zij spreken een Sterk verbasterd Italiaansch. Over het algemeen verstaan ze ook Fransch; herhaaldelijk heb ik gesprekken beluisterd, waarbij de eene partij zich in het Italiaansch uitte, de andere in het Fransch, of omgekeerd, over. Er wordt Italiaansche en fas cistische propaganda onder de bevolking gemaakt over al die dingen in een volgende brief méér maar mijn indruk is toch wel, dat de groote meer derheid der Corsicanen zich Franschen voelen. Vooral anti fascistisch. Want in de Corsicanen leeft zeer slerk de vrijheidszin. Naar wetten en geboden kunnen ze zich moeilijk schikken; ze zijn hartstochtelijk, ruw hoewel ze in hun wisselende stemmingen ook bijzonder teer kunnen zijn en ze zijn... lui. Terwijl ik dezen brief schrijf, en door mijn openstaande bal- condeuren uitzie op den achter kant van havelooze en smerige volkswoningen, ligt een viertal knapen, ieder met een glimmend luchtdrukgeweer, op alles te schieten, wat hun buren van den overkant op hun balcons hebben hangen of staan. Wat de oudere Corsicanen onder hun helblauwe of -roode buiksjerpen dragen, daar kan men slechts naar raden. En toch geen onsympathiek volk, - het is dom, althans weinig ontwikkeld, opbruisend, maar ook weer vriendelijk en gast/rij. De mcesten lijken me voor 90 procent écht, diep-voe- lend menschelijk, maar daar nevens zijn ze ongetwijfeld voor 10 pet. in hun gevoel en karak ter, bandieten. Moord en doodslag zijn geen zeldzaamheden op het eiland; nog altijd woedt er de bloedwraak (vendetta). Het toeris me in de bergen is hier en daar niet zonder gevaar. Nu iets over het bezoek van Daladier aan Ajaccio. De autori teiten hebben braaf hun best gedaan om de bevolking voor de zaak te animeeren. De huizen en vooral de openbare gebouwen waren rijkelijk van nationale vlaggen voorzien. Daartoe was in de locale bladen door den prefect opgewekt. Ook de katho- moordenaar hier wensch Ie zien. Jij. haar vinger wees naar Late Young... jij bent ontslagen Ga weg en pak je boeltje Kom dan hier om je geld te halen., of nee, ga naar Mr. Carver, ik wil je niet meer zien- Voordat één der mannen iets zeggen kon sloeg de deur achter haar dicht. Het was een ellendige geschiedenis voor de heeren, temeer daar de dood van Evans al in Black Butte bekend geworden was en een heele rij auto's nu vlug naar de ranch gereden kwa men Het onderzoek inzake den dood van Evans duurde kort. Court was de eenige getuige. Op de twee vragen van den lijkschouwer, of hij de doode kende en of hij wist waar de moorde naar verborgen geweest was, kon hij kort met „nee" antwoorden. Hij kan tijd gehad hebben weg te komen, terwijl u den heuvel over kwam, merkte de lijkschouwer op. Court ant woordde daar niet op en hij zag, dat Carver hem scherp aankeek. Daar er geen andere vragen waren, luidde de uitspraak, dat Evans gedood was door een schot, dooi een onbe kend persoon gelost Er was een kort oponthoud voordat men met de zaak King beginnen kon. Carver ging naar Court en liep met hem naar het einde van de veranda, i waar niemand hen hooren kon I - Hoe kwam Miss Moran zoo vlug ter plaatse vroeg hij. Waarom vraagt u dat haar niet Dat heb ik gedaan. Ze vertelde me, dat ze bij de Ziiverbron was en, geheel toevallig, Evans zag vallen Als ze u dat vertelde heeft het weinig doei mij nog te vragen, wat ze beneden deed. Hou je bedaard, Court. Het is mijn gewoonte niet om domme vragen te stellen. Ik kwam den weg langs, nauwelijks twee of drie minuten voor dat Evans neergeschoten werd. Ik passeerde hem een honderd yard voor- lieke kerk van Ajaccio was ge heel versierd met palmtakken en binnen waren alle kolommen met het nationale dundoek be hangen. Op de muren waren proclamaties aangeplakt. Aan de havenkade was een eenvoudige versiering aangebracht.! De bevolking scheen dit alles heel gezellig te vinden, maar raakte er niet door in vervoering Et waren van het vaste land veel militairen en gendarmes aangevoerd. Toen de „Maréchal Foch", begeleid door nog een kruiser en drie torpedojagers, in 't zich kwamen, stegen drie watervlieg tuigen op uit de baai en ronk ten zwaar, laag over de huizen der nog maffende bewoners van Ajaccio, eenmaal en andermaal, telkens opnieuw, totdat de laatste man en vrouw besloten om dan toch ook maar eens te gaan kijken. Ja, in Parijs schijnt mer. de Corsicanen te kennen 1 Om 8 uur zou Daladier aan land kómen en om prompt 7 uur liep in Ajaccio de wekker af 1 ik moet zeggen het was in derdaad een indrukwekkende massa, welke zich aan de haven kade had verzameld. De vijf oorlogsbodems „deden 'l goed" als machtsbetoon. Om 8 uur precies snelde 'n aantal stooni- barkassen op de haven aan en vanaf den begeleidenden kruiser openden zich de monden der scheepskanonnen. Zwaar echo den de doffe slagen door- en terug vanuit de bergen. Daladier zag er monter uit toen hij onder hartelijk handge klap der Corsicanen aan land stapte en er door de autoriteiten werd begroet. Zijn eeiste gang was naar het plein, waar een kunstvol monument de nage dachtenis levendig houdt aan de in den jongsten oorlog voor Frankrijk gevallen Corsicanen. Hij legde een bloemstuk aan den voet en weer klapten de Corsi canen in hun handen. De minis ter-president onJerhield zich hier nog even met een aantal oud strijders, die met hun vaandel aanwezig waren en toen ging de stoet op de prefectuur aan. Recht tegenover dit groote gebouw lag mijn hotel, zoodat ik me er een gralis daaldersplaatsje kon verwerven op een der bal cons. De weg was afgezet door militairen, die het geweer pre senteerden, toen Daladier steeds maar lachende en wuivend met de hand - passeerde, maar onmiddelijk achter den hoogen gast, sloot de massa zich aan en drong zij de soldaten met opge heven geweren doodeenvoudig opzij. De Corsicanen hadden het leger op vreedzame wijze ver slagen, de heele boel lag uit en door elkaar. Op de prefectuur werd even gespeecht, daarop.stond de min.- president al weer buiten. De af zetting der straat was intusschen hersteld door een paar honderd gendarmes, die hand in hand geklemd, een dubbele keten vormden. Het mocht wat 1 Nauwelijks was Daladier ge passeerd of het volk drong de gendarmes op zij en nam ze, stuk voor stuk temidden van zich op. Maar de stemming steeg nu toch van minuut tot minuut. Van de perfectuur ging het naar 't stadhiffe. Ook daar gespeecht en toen de Fransche regeeringsleider er op 't balcon verscheen, was er niet enkel handgeklap, maar werd er ook gejuicht. In een drafje ging 't eindelijk weer naar de kade; de stoom- barkassen kwamen voor. De Marseillaise klonk, de geweren werden gepresenteerd, Daladier voer af, handgeklap, gejuich. Uit 1 Anderhalf uur had het bezoek van den min.-president geduurd. Zoo'n zelfden tijd zal Daladier in den namiddag nog in Bastin, de naar Italië gekeerde haven van Corsica, te gast zijn. En dan gaat hij naar Tunis. Corsica is maar even „en passant" aange daan. En dit schijnen de Corsi canen min of meer als een ver onachtzaming te voelen. Er werd met nationale cocar- des gecolporteerd en de prefect had de bevolking ook opgewekt om deze te dragen, aldus uiting gevende aan den zin van eenheid met het Fransche vaste land en zoo stond er in de procla matie om den man te eeren, die met zulke vaste hand 't land in den bewogen lijd van heden bestuurt; maar er werden noch cocardes gekocht noch gedragen. Er waren wat spandoeken met „France et la Cors sont un", doeken, welke ijverig werden ge kiekt door de persfotografen, maar bepaalde geestdrift,waartoe de Corsicanen anders gemakke lijk vervallen, heb ik niet opge merkt. Dat zegt op zich zelf niets tegen de verbondenheid der Cor sicanen met Frankrijk. Ik zie deze menschen zóó: ze zijn in de eerste en voornaamste plaats Corsicanen (met een ontembaren vrijheidszin) op de tweede plaats Franschen, op de derde plaats in hun levenshouding zijn ze Italianen. Hun helden zijn een aantal groote generaals, die het volk in vrijheidsoorlogen aanvoerden. Maar het uitsluitend Corsicanen, zij, die de helden der Corsicanen zijn. Groot, héél groot is hier de eerbied voor Napoleon, voor wien overal op het eiland, maar vooral vindt U in de tot 1 Februari bij Spotprijzen in Goud, Zilver en Horloges. Gemonteerd Kristal. Od Pendules, Klokken en Baromefers 10 pcf. korfing. Junghans Uurwerken hiervan uitgezond. Zie Etalage. in Ajaccio, standbeelden zijn op gericht. Omdat Napoleon een Corsicaan was. En misschien ook omdat hij niet enkel de grootste der generaals maar de edelste der.... bandieten was. Excuseer me; ik geloof, dat zóó de Cor sicanen hem bezien. Over zeden en gewoonten van dit interessante volk iets méér in den volgenden brief. NEDERLANDSCH- BELGISCH TOERISME. „Meer Belgen naar Nederland/' De wensch is redelijk. De bezwaren zijn het eveneens Wanneer straks het zomerseizoen aanbreekt, schrgf ik plichtsgetrouw een artikeltje, dat tot strekking heeft om mijn landgenooten te ani meeren de vacantie zooveel mogelijk in eigen land door te brengen. En velen mijner collega's in de journa listiek doen dat even zoo. Immers, het hemd is nader dan de rok. Onze hotel-, restaurant-, café- en pension houders, alsmede de overige exploi tanten van seizoenzaken hebben het niet breed; ze zitten op zware las ten. Waarom zouden we ze de lusten niet gunnen In de laatste jaren worden er in België, naar schatting, 5 millioen Nederlandsche guldens per zomerseizoen verteerd. Van het resultaat van onze goed bedoelde aansporingen hebben we geen al te groote verwachting. Want als de zomer in het land is, trekken degenen, die het „even kunnen doen, toch weer de Zuidgrens over. Toen de regeering een oogenblik de ge dachte koesterde om van deze soort uitstapjes 'n kleine belasting te trekken, ging er een storm van ver zet en verontwaardiging op. En de regeering trok het ontwerp in. Zgn we een vrg volk of zqn we het niet Inderdaad moet men ter zake niet willen dwingen. Ons land is nu een maal klein van oppervlakte en wie zich altjjd maar binnen de grenzen er van houdt, beperkt wel zéér zgn gezichtsbeeld. In den vreemde vindt men niet enkel een ander landschapsbeeld, maar ook andere typen van men schen, met andere zeden en gewoon ten. Wanneer men die leert kennen, komt men tot het maken van ver gelijkingen. In vele gevallen groeit de waardeering voor wat anders is ten onzent; in even vele gevallen groeit ook de waardeering voor wat bij ons is en bij anderen niet wordt gevonden. Het oordeel rijpt, het veroordeelen matigt zich. En zou aan den trek naar het buitenland voor een aangename en leerzame vacantie geen enkel be zwaar zijn verbonden, als die trek maar wederkeerig was. Daarvan is ten onzent geen sprake. Over dezen misstand is in het lokaal der Nederlandsche Kamer van Koophandel van België en Luxem burg te Brussel een bespreking ge houden tusschen de vertegenwoor digers der Kamers, van de Nederl. Vereen, voor Vreemdelingenverkeer, de A N.W.B. en de Belgische Tou- ringclub. Van de zijde der Kamers werd de wensch uitgesproken, onder het mot to „Meer Belgen naar Nederland", het toeristenverkeer van België naar Nederland krachtig te bevorderen. De vergadering was het erover eens dat Belgie niet te klagen heeft over het aantal Nederlandsche be zoekers, doch daarentegen laat het toeristenverkeer van Belgie naar Nederland heel veel te wenschen over. Gezocht wordt naar samenwerking tusschen belanghebbenden om te komen tot een gemeenschappelijke actie voor het komende reisseizoen. We vreezen, dat deze goed bedoel de actie weer niet veel zal uithalen. We hebben het recht om te verlan gen, dat de Belgen voor hun va- canties meer notitie zullen nemen van ons land, maar daartegenover moeten we ook de billijkheid erken nen der geopperde bezwaren. De algemeene klacht in het bui tenland is en blijft, dat Nederland te duur is voor toeristisch verkeer. Waarom gaan zoovele Nederlan ders naar Belgie Ongetwijfeld om er b.v. eens berg landschappen te zien, mooie oud- Vlaamsche bouwwerken te bewon deren en de aangenaamheden van een verblijf aan de Belgische kust te ondergaan. Maar in de eerste bij het einde van de Schedel Canyon. Ik groette hem met de hand en hij groette terug. Als je daarover iets ge zegd had, zou ik hebben moeten ge tuigen Waarom zou ik dat Als u iets wist, zou u het den lijkschouwer ver teld hebben en dan zouden ze u als getuige geroepen hebben Hoe weet jij dat ik het niet ge daan heb Court stak kalm een pijp op. Carver wachtte een volle minuut, voodat hij zijn vraag herhaalde Hoe weet jij dat ik het niet gedaan heb U zei zooeven, dat u geen dom me vragen stelt Welnu, ik ben ook niet zoo dom om u of een ander te beschuldigen van een moord dien hij onmogelijk bedreven kon hebben- Ik hoorde uw wagen passeeren. Ik zag noch den wagen noch u, maar Miss Moran zag u wel. Degeen, die Evans doodde was ergens westelijk van den weg verborgen, omdat de kogel hem uit die richting trof. Als u me kunt vertellen hoe u het lapte, daar heen te gaan en dan nog bijtijds in uw wagen te komen zoodat Mis Moran u op den weg kon ontmoeten.. De advocaat ging niet verder op het onderwerp door. Die kerel van de jury, Campbell, vroeg je een en ander. Maar toen hij je nog een vraag stelde, zweeg je. Waarom Hij stelde slechts twee vragen. Toen hij zei dat de moordenaar wellicht tiid gehad heeft weg te komen toen ik naderde, gaf hij sle hts zijn eigen meening weer Ik geloof niet, dat hij bepaald om mijn zienswijze vroeg. Carver haalde een sigarenkoker voor den dag en presenteerde Court er één. Court weigerde en Carver mompelde o ja, natuurlijk. Hij stak zelf eeji sigaar op en rookte eenigen tijd zwijgend. Ik heb, begon hij, -- in mijn schrijftafel een copie van een gedicht, waarvan beweerd wordt dat jij het ge maakt hebt Het heetKeizer Augustus de Groote. Nu gaan we over oude geschie denis spreken. (Er was eenige vroo- lijkheid in Court's stem). Als dit een verhoor is, dan.... ben ik schuldig. Een vroolijke, kleine ballade..geestig enzoovoort. Maar Carver ging op de plagerij niet in. Er klopt ergens iets niet, zei hij rustig. Ik vraag me zelf af, waarom de man die dat ding schreef en er mee praalde niet zijn uiterste best deed mij.... of Miss Moran.... in dat geval van Jerry Evans te betrekken. Of Miss Moran, herhaalde Court Carver's woorden. Carver keek vlug op, toen verdween plotseling de vragende uitdrukking van zijn gezicht. Ah juist I Het heeft geen zin,haar er in te trekken, niet En van mij geldt hetzelfde. Court, de man die zijn mond houden kan en vragen beantwoordt met een kort „ja" of "nee" zonder een hoop overbodige zinnen, die man is wat voor mij. Is dat een wenk voor mij om nu te zeggen, dat ik het betreur dat heer lijke gedicht over den Keizer gemaakt te hebben en dan te smeeken, weer het baantje van scheikundige te krijgen? Je zou het weer kunnen krijgen, of iemand anders, die even goed is als jij. Ik kan mannen, die weten wan neer ze praten en wanneer ze zwijgen moeten gebruiken. Het is mogelijk, dat ik u eens aan deze woorden herinneren zal. Denk er eens over na. Je weet, waar je me vinden kunt. Hij draaide zich vlug om en liep weg, voordat de jongeman antwoorden kon. Court keek hem in gedachten na. Guus, mompelde hij, de olijf tak.... de witto vlag.... de ferme hand druk der vriendschap.wat gebeurt is is gebeurd en je kleine gedicht was een scherts, waar ik wel tegen kan. Nee, Guus, die houding- staat je niet. Timeo Danaos et dona ferentes (Ik vrees de Danaërs, als ze geschenken brengen). Het onderzoek in zake den dood van King duurde vrij wat langer dan het eerste. Alle vijf cowboys van de ranch moesten den eed afleggen en daarna getuigen. Tenslotte kwam Court aan de beurt. Hij antwoordde kort en duidelijk op alle vragen. Er waren echter twee vragen, die hij vreesde. Nadat „Doek" Morgan vernomen had hoe Court heette, wat zijn beroep was en dat hij King bij de beek vond, kwam de eerste ge vaarlijke klip. - Waarom zocht u hem waarom wenschte u met hem te spreken Hij en Evans waren vrienden ge weest. Ik wist, dat King zich den dood van Evans erg aantrok en wilde hem mijn leedwezen betuigen. Dat was alles. Court had zonder aarzelen gespro ken. Lafe Young, die tot nog toe de heele zitting met koele onverschillig heid gevolgd had, keek Court aan en liet hem niet meer met zijn blikken los. Het verhoor ging verder en Court merkte tot zijn groote verlichting, dat de Lijkschouwer op dit onderwerp niet verder doorging. Hij vroeg niet waarom King zich wilde verkleeden, waarom Court op hem had gewacht en waar ze heen hadden willen gaan. Onder groote spanning vertelde Court toen, wat er precies gebeurt was. Young had na King's bedreiging de handen werkelijk in de hoogte gestoken toen plotseling den kleinen revolver getrok ken en twee keer achter elkaar ge schoten. Toen was Lafe aan de beurt. Hij ge tuigde, dat er nooit vijandschap tusschén hem en den doode geweest was, en dat de plotselinge woede en het scheld woord van King hem verrast hadden. Toen ik hem naar zijn revolver grijpen zag dacht ik hij of ik, en ik besloot, dat niet ik het zou zijn. Een oogenblik, Lafe, viel Morgan hem in de rede. Mr. Court, nog één vraag. Zag u, dat King zijn revolver trok, zooals de getuige beweert Op de vraag, of ik dat zag of niet, zei Court duidelijk, moet ik met „neen" antwoorden Wat bedoel je daar eigenlijk mee? Op dat oogenblik keek ik niet naar oen getuige en zag slechts hem. De rest ging heel vlug. Daarna moest Lafe nog laten zien, waar hij den kleinen revolver zoo vlug vandaan had gehaald. Hij draaide de lapel van zijn leeren jas om en liet toen twee metalen veeren zien, waar- tusschen men met gemak een klein pistool steken ken. Als men met den arm of iets anders tegen één ner veren drukt, raakte het wapen van zelf los. Met deze demonstratie, die door de aanwezigen met verbazing en zelfs iets als bewondering gadegeslagen werd, was het officieele gedeelte afgeloopen. Toen Dok Morgan en Lafe alleen waren, zei de lijkschouwer: Geheel particulier gesproken, Lafe maar ten behoeve van de belasting betalers in Tedder County wil ik je zeggen, dat twee .zelfverdedigingen" in één week een tikje te veel is. En om het maar eens mild uit te drukken; het maakt de menschen in de buurt een beetje zenuwachtig. Ik geef je hiermee je 45 revolver terug, maar ik zal de andere maar houden als be scherming van de openbare veiligheid. Van wat ik zoo gehoord heb, Lafe schijn je je tegenwoordige betrekking te verlaten. Ik zou zoo denken dat het ]t beste voor jou en de anderen is, dat je eens vacantie neemt, een héél lange vacantie en erg ver weg van hier. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1939 | | pagina 9