DERDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
H. CAMPS
Balans-Opruiming
Langs de kruislijnen
der Europeesche
Imperia.
Een meisje in de
Wild West.
Bijzondere Koopjes
Ons weekpraatje.
Zaterdag 28 Januari 1939
Zestigste Jaargang No 4
Een onzer eigen medewerkers
naar Corsica, Rome, Tunis.
Lybië, Egypte, Palestina,
Balkan- en Donaulanden.
Een belangwekkende serie
reisbrieven.
IV.
Uit Ajaccio—Corsica.
Om 8 uur hedenmorgen - 2
Januari zou Daladier, de Fran-
sche min.-president op den krui
ser „Maarschalk Foch" in de ha
ven van Ajaccio, de hoofdstad
van Corsica, aankomen. Ik was er
reeds twee dagen eerder aan
wezig, per doodgewonen stoomer.
Ik hoop voor Daladier, dat de
overtocht hem beter is bekomen,
dan het geval was met 99 pet.
der passagiers van „mijn" boot,
de „Pascal Paoli", die er in Nice
zoo vastberaden uitzag, toen-ie
er in de kleine, veilige haven
lag gemeerd.
Het schijnt, dat de zee aan de
Cóte d'Azur even nukkig en on
betrouwbaar als mooi is. In dat
opzicht heeft ze iets van som
mige vrouwen. We waren nog
geen kwartier buitengaats, of alle
passagiers hadden de conversatie
salons aan boord verlaten en zich
terugtrokken in de cabines, waar
zich een langen avond en nog
langeren nacht drama's in succes
sie afspeelden. De koffers scho
ven van voren naar achteren, van
links naar rechts, hoeden vlogen
van de haken, jassen zwaaiden
tegen de bedden aan. Bij een
overslaand „zeetje" werd de pa
trijspoort van mijn cabine op een
proef gesteld de gevolgen
waren fataal. Het ding bleek niet
goed gesloten, gaf zich gewonnen
voor den drang enmijn bed
werd aldus zeer rijkelijk van zee
water voorzien.
Overigens heb ik me natuurlijk
als éen ware vaderlandsche zee
held gedragen nochtans was
ik zeer verheugd, toen de boot
tegen zes uur 's morgens de baai
van Ajaccio binnenvoer en daar
mee in kalmer water terecht
kwam.
De indruk, welke de Corsi-
caansche kust wekt, is overwel
digend. Heel het eiland, dat een
vierde der grootte van Nederland
heeft, (en slechts eenvijf en
twintigste van de bevolkings
sterkte) bestaat enkel uit hoog
gebergte, meerendeels onvrucht
baar en onbewoonde granietrot
sen, grillig van vorm, hier en daar
ver ir. de wolken reikende, tot
eeuwig besneeuwde, onbegaan
bare hoogten.
Machtige wolkenformaties, waar
doorheen de zon sijpelend haar
stralen giet op het berggraniet,
de grillige bochten van de kust,
FEUILLETON.
14
Vragend keek hij Dokter Morgan aan.
Nee, ook Dok Morgan was het met den
sheriff eens. Er was slechts één getui
ge, Ted Court, en te oordeelen naar
Wat die verteld had, was het King zelf
geweest die de ruzie begonnen was
Woedend wendde Nora Jane zich
toen tot Carver Volgens haar moest
hij, als advocaat, toch toegeven, dat de
man die kort geleden in Black Butte
iemand in koelen bloede neergeschoten
had en nu weer een doode op zijn ge
weten had niet maar gewoon vrij kon
blijven rondloopen. Maar Carver even
ernstig als de andere mannen, maakte
haar duidelijk dat men hier in het
Westen was, en dat er geen jury te
vinden zou zijn die Lafe's arrestatie
bevelen zou.
Ten slotte rustten haar oogen op
Court, die haar blik kalm beantwoord
de.
Zou u kunnen getuigen, dat het
zelfverdediging was vroeg ze.
Men zou mij niet vragen, Mss
Moran. Ik zou de jury alleen moeten
vertellen wat ik zeg en hoorde.
Ook gij, Brutus, mompelde ze.
Carver en Morgan keker, elkaar bij
deze wootden even aan. De sheriff
schoof onrustig op zijn stoel heen en
weer. Van alle aanwezigen voelden
zich alleen Court en Lafe op hun ge
mak.
Ik kan dus niet anders doen, zei
het meisje tenslotte dan verklaren, dat
ik als eigenares van de ranch geen
het diepe blauw der zee, leveren
tesamer. aspecten van een zeld
zame schoonheid.
Daarbij komt, daf het klimaat
van een bijzondeie mildheid is
op Nieuwjaarsdag en heden
zijn de open café-terassen in
Ajaccio boordevol bezoekers; er
is afwisselend wat zon en malsche
regen, een temperatuur buiten
van 65 60 graden.
Ik wil het hebben in dezen
brief over het bezoek van Dala
dier dat de gelegenheid heeft
moeten scheppen voor 'n massale
betooging der eensgezindheid van
de Corsicanen met het Fransche
vaderland. Tot goed begrip van
zaken dien ik eerst echter iets
van de bevolking hier te vertellen.
De Corsicanen zijn voor meer
dan 90 pet. van Italiaanschen
oorsprong en zij spreken een
Sterk verbasterd Italiaansch. Over
het algemeen verstaan ze ook
Fransch; herhaaldelijk heb ik
gesprekken beluisterd, waarbij de
eene partij zich in het Italiaansch
uitte, de andere in het Fransch,
of omgekeerd, over.
Er wordt Italiaansche en fas
cistische propaganda onder de
bevolking gemaakt over al die
dingen in een volgende brief
méér maar mijn indruk is
toch wel, dat de groote meer
derheid der Corsicanen zich
Franschen voelen. Vooral anti
fascistisch. Want in de Corsicanen
leeft zeer slerk de vrijheidszin.
Naar wetten en geboden kunnen
ze zich moeilijk schikken; ze zijn
hartstochtelijk, ruw hoewel ze
in hun wisselende stemmingen
ook bijzonder teer kunnen zijn
en ze zijn... lui.
Terwijl ik dezen brief schrijf,
en door mijn openstaande bal-
condeuren uitzie op den achter
kant van havelooze en smerige
volkswoningen, ligt een viertal
knapen, ieder met een glimmend
luchtdrukgeweer, op alles te
schieten, wat hun buren van den
overkant op hun balcons hebben
hangen of staan.
Wat de oudere Corsicanen
onder hun helblauwe of -roode
buiksjerpen dragen, daar kan
men slechts naar raden.
En toch geen onsympathiek
volk, - het is dom, althans
weinig ontwikkeld, opbruisend,
maar ook weer vriendelijk en
gast/rij. De mcesten lijken me
voor 90 procent écht, diep-voe-
lend menschelijk, maar daar
nevens zijn ze ongetwijfeld voor
10 pet. in hun gevoel en karak
ter, bandieten. Moord en doodslag
zijn geen zeldzaamheden op het
eiland; nog altijd woedt er de
bloedwraak (vendetta). Het toeris
me in de bergen is hier en daar
niet zonder gevaar.
Nu iets over het bezoek van
Daladier aan Ajaccio. De autori
teiten hebben braaf hun best
gedaan om de bevolking voor
de zaak te animeeren. De huizen
en vooral de openbare gebouwen
waren rijkelijk van nationale
vlaggen voorzien. Daartoe was
in de locale bladen door den
prefect opgewekt. Ook de katho-
moordenaar hier wensch Ie zien. Jij.
haar vinger wees naar Late Young...
jij bent ontslagen Ga weg en pak je
boeltje Kom dan hier om je geld te
halen., of nee, ga naar Mr. Carver,
ik wil je niet meer zien-
Voordat één der mannen iets zeggen
kon sloeg de deur achter haar dicht.
Het was een ellendige geschiedenis
voor de heeren, temeer daar de dood
van Evans al in Black Butte bekend
geworden was en een heele rij auto's
nu vlug naar de ranch gereden kwa
men
Het onderzoek inzake den dood van
Evans duurde kort. Court was de
eenige getuige. Op de twee vragen
van den lijkschouwer, of hij de doode
kende en of hij wist waar de moorde
naar verborgen geweest was, kon hij
kort met „nee" antwoorden.
Hij kan tijd gehad hebben weg te
komen, terwijl u den heuvel over kwam,
merkte de lijkschouwer op. Court ant
woordde daar niet op en hij zag, dat
Carver hem scherp aankeek.
Daar er geen andere vragen waren,
luidde de uitspraak, dat Evans gedood
was door een schot, dooi een onbe
kend persoon gelost
Er was een kort oponthoud voordat
men met de zaak King beginnen kon.
Carver ging naar Court en liep met
hem naar het einde van de veranda,
i waar niemand hen hooren kon
I - Hoe kwam Miss Moran zoo vlug
ter plaatse vroeg hij.
Waarom vraagt u dat haar niet
Dat heb ik gedaan. Ze vertelde
me, dat ze bij de Ziiverbron was en,
geheel toevallig, Evans zag vallen
Als ze u dat vertelde heeft het
weinig doei mij nog te vragen, wat ze
beneden deed.
Hou je bedaard, Court. Het is
mijn gewoonte niet om domme vragen
te stellen. Ik kwam den weg langs,
nauwelijks twee of drie minuten voor
dat Evans neergeschoten werd. Ik
passeerde hem een honderd yard voor-
lieke kerk van Ajaccio was ge
heel versierd met palmtakken en
binnen waren alle kolommen
met het nationale dundoek be
hangen. Op de muren waren
proclamaties aangeplakt. Aan de
havenkade was een eenvoudige
versiering aangebracht.!
De bevolking scheen dit alles
heel gezellig te vinden, maar
raakte er niet door in vervoering
Et waren van het vaste land
veel militairen en gendarmes
aangevoerd.
Toen de „Maréchal Foch",
begeleid door nog een kruiser
en drie torpedojagers, in 't zich
kwamen, stegen drie watervlieg
tuigen op uit de baai en ronk
ten zwaar, laag over de huizen
der nog maffende bewoners van
Ajaccio, eenmaal en andermaal,
telkens opnieuw, totdat de laatste
man en vrouw besloten om dan
toch ook maar eens te gaan
kijken. Ja, in Parijs schijnt mer.
de Corsicanen te kennen 1 Om 8
uur zou Daladier aan land kómen
en om prompt 7 uur liep in
Ajaccio de wekker af 1
ik moet zeggen het was in
derdaad een indrukwekkende
massa, welke zich aan de haven
kade had verzameld. De vijf
oorlogsbodems „deden 'l goed"
als machtsbetoon. Om 8 uur
precies snelde 'n aantal stooni-
barkassen op de haven aan en
vanaf den begeleidenden kruiser
openden zich de monden der
scheepskanonnen. Zwaar echo
den de doffe slagen door- en
terug vanuit de bergen.
Daladier zag er monter uit
toen hij onder hartelijk handge
klap der Corsicanen aan land
stapte en er door de autoriteiten
werd begroet. Zijn eeiste gang
was naar het plein, waar een
kunstvol monument de nage
dachtenis levendig houdt aan de
in den jongsten oorlog voor
Frankrijk gevallen Corsicanen.
Hij legde een bloemstuk aan den
voet en weer klapten de Corsi
canen in hun handen. De minis
ter-president onJerhield zich hier
nog even met een aantal oud
strijders, die met hun vaandel
aanwezig waren en toen ging de
stoet op de prefectuur aan.
Recht tegenover dit groote
gebouw lag mijn hotel, zoodat ik
me er een gralis daaldersplaatsje
kon verwerven op een der bal
cons. De weg was afgezet door
militairen, die het geweer pre
senteerden, toen Daladier
steeds maar lachende en wuivend
met de hand - passeerde, maar
onmiddelijk achter den hoogen
gast, sloot de massa zich aan en
drong zij de soldaten met opge
heven geweren doodeenvoudig
opzij. De Corsicanen hadden het
leger op vreedzame wijze ver
slagen, de heele boel lag uit
en door elkaar.
Op de prefectuur werd even
gespeecht, daarop.stond de min.-
president al weer buiten. De af
zetting der straat was intusschen
hersteld door een paar honderd
gendarmes, die hand in hand
geklemd, een dubbele keten
vormden. Het mocht wat 1
Nauwelijks was Daladier ge
passeerd of het volk drong de
gendarmes op zij en nam ze, stuk
voor stuk temidden van zich op.
Maar de stemming steeg nu
toch van minuut tot minuut. Van
de perfectuur ging het naar 't
stadhiffe. Ook daar gespeecht en
toen de Fransche regeeringsleider
er op 't balcon verscheen, was
er niet enkel handgeklap, maar
werd er ook gejuicht.
In een drafje ging 't eindelijk
weer naar de kade; de stoom-
barkassen kwamen voor. De
Marseillaise klonk, de geweren
werden gepresenteerd, Daladier
voer af, handgeklap, gejuich. Uit 1
Anderhalf uur had het bezoek
van den min.-president geduurd.
Zoo'n zelfden tijd zal Daladier in
den namiddag nog in Bastin, de
naar Italië gekeerde haven van
Corsica, te gast zijn. En dan
gaat hij naar Tunis. Corsica is
maar even „en passant" aange
daan. En dit schijnen de Corsi
canen min of meer als een ver
onachtzaming te voelen.
Er werd met nationale cocar-
des gecolporteerd en de prefect
had de bevolking ook opgewekt
om deze te dragen, aldus uiting
gevende aan den zin van eenheid
met het Fransche vaste land en
zoo stond er in de procla
matie om den man te eeren,
die met zulke vaste hand 't land
in den bewogen lijd van heden
bestuurt; maar er werden noch
cocardes gekocht noch gedragen.
Er waren wat spandoeken met
„France et la Cors sont un",
doeken, welke ijverig werden ge
kiekt door de persfotografen,
maar bepaalde geestdrift,waartoe
de Corsicanen anders gemakke
lijk vervallen, heb ik niet opge
merkt.
Dat zegt op zich zelf niets
tegen de verbondenheid der Cor
sicanen met Frankrijk. Ik zie
deze menschen zóó: ze zijn in
de eerste en voornaamste plaats
Corsicanen (met een ontembaren
vrijheidszin) op de tweede plaats
Franschen, op de derde plaats
in hun levenshouding zijn ze
Italianen.
Hun helden zijn een aantal
groote generaals, die het volk
in vrijheidsoorlogen aanvoerden.
Maar het uitsluitend Corsicanen,
zij, die de helden der Corsicanen
zijn.
Groot, héél groot is hier de
eerbied voor Napoleon, voor wien
overal op het eiland, maar vooral
vindt U in de
tot 1 Februari bij
Spotprijzen in Goud, Zilver en Horloges. Gemonteerd Kristal.
Od Pendules, Klokken en Baromefers
10 pcf. korfing. Junghans Uurwerken hiervan uitgezond.
Zie Etalage.
in Ajaccio, standbeelden zijn op
gericht. Omdat Napoleon een
Corsicaan was. En misschien ook
omdat hij niet enkel de grootste
der generaals maar de edelste
der.... bandieten was. Excuseer
me; ik geloof, dat zóó de Cor
sicanen hem bezien.
Over zeden en gewoonten van
dit interessante volk iets méér
in den volgenden brief.
NEDERLANDSCH-
BELGISCH TOERISME.
„Meer Belgen naar Nederland/'
De wensch is redelijk.
De bezwaren zijn het eveneens
Wanneer straks het zomerseizoen
aanbreekt, schrgf ik plichtsgetrouw
een artikeltje, dat tot strekking
heeft om mijn landgenooten te ani
meeren de vacantie zooveel mogelijk
in eigen land door te brengen. En
velen mijner collega's in de journa
listiek doen dat even zoo. Immers,
het hemd is nader dan de rok. Onze
hotel-, restaurant-, café- en pension
houders, alsmede de overige exploi
tanten van seizoenzaken hebben het
niet breed; ze zitten op zware las
ten. Waarom zouden we ze de lusten
niet gunnen In de laatste jaren
worden er in België, naar schatting,
5 millioen Nederlandsche guldens
per zomerseizoen verteerd.
Van het resultaat van onze goed
bedoelde aansporingen hebben we
geen al te groote verwachting. Want
als de zomer in het land is, trekken
degenen, die het „even kunnen doen,
toch weer de Zuidgrens over. Toen
de regeering een oogenblik de ge
dachte koesterde om van deze soort
uitstapjes 'n kleine belasting te
trekken, ging er een storm van ver
zet en verontwaardiging op. En de
regeering trok het ontwerp in. Zgn
we een vrg volk of zqn we het
niet
Inderdaad moet men ter zake niet
willen dwingen. Ons land is nu een
maal klein van oppervlakte en wie
zich altjjd maar binnen de grenzen
er van houdt, beperkt wel zéér zgn
gezichtsbeeld.
In den vreemde vindt men niet
enkel een ander landschapsbeeld,
maar ook andere typen van men
schen, met andere zeden en gewoon
ten. Wanneer men die leert kennen,
komt men tot het maken van ver
gelijkingen. In vele gevallen groeit
de waardeering voor wat anders is
ten onzent; in even vele gevallen
groeit ook de waardeering voor wat
bij ons is en bij anderen niet wordt
gevonden. Het oordeel rijpt, het
veroordeelen matigt zich.
En zou aan den trek naar het
buitenland voor een aangename en
leerzame vacantie geen enkel be
zwaar zijn verbonden, als die trek
maar wederkeerig was. Daarvan is
ten onzent geen sprake.
Over dezen misstand is in het
lokaal der Nederlandsche Kamer van
Koophandel van België en Luxem
burg te Brussel een bespreking ge
houden tusschen de vertegenwoor
digers der Kamers, van de Nederl.
Vereen, voor Vreemdelingenverkeer,
de A N.W.B. en de Belgische Tou-
ringclub.
Van de zijde der Kamers werd de
wensch uitgesproken, onder het mot
to „Meer Belgen naar Nederland",
het toeristenverkeer van België naar
Nederland krachtig te bevorderen.
De vergadering was het erover
eens dat Belgie niet te klagen heeft
over het aantal Nederlandsche be
zoekers, doch daarentegen laat het
toeristenverkeer van Belgie naar
Nederland heel veel te wenschen
over.
Gezocht wordt naar samenwerking
tusschen belanghebbenden om te
komen tot een gemeenschappelijke
actie voor het komende reisseizoen.
We vreezen, dat deze goed bedoel
de actie weer niet veel zal uithalen.
We hebben het recht om te verlan
gen, dat de Belgen voor hun va-
canties meer notitie zullen nemen
van ons land, maar daartegenover
moeten we ook de billijkheid erken
nen der geopperde bezwaren.
De algemeene klacht in het bui
tenland is en blijft, dat Nederland
te duur is voor toeristisch verkeer.
Waarom gaan zoovele Nederlan
ders naar Belgie
Ongetwijfeld om er b.v. eens berg
landschappen te zien, mooie oud-
Vlaamsche bouwwerken te bewon
deren en de aangenaamheden van
een verblijf aan de Belgische kust
te ondergaan. Maar in de eerste
bij het einde van de Schedel Canyon.
Ik groette hem met de hand en hij
groette terug. Als je daarover iets ge
zegd had, zou ik hebben moeten ge
tuigen
Waarom zou ik dat Als u iets
wist, zou u het den lijkschouwer ver
teld hebben en dan zouden ze u als
getuige geroepen hebben
Hoe weet jij dat ik het niet ge
daan heb
Court stak kalm een pijp op. Carver
wachtte een volle minuut, voodat hij
zijn vraag herhaalde
Hoe weet jij dat ik het niet gedaan
heb
U zei zooeven, dat u geen dom
me vragen stelt Welnu, ik ben ook
niet zoo dom om u of een ander te
beschuldigen van een moord dien hij
onmogelijk bedreven kon hebben- Ik
hoorde uw wagen passeeren. Ik zag
noch den wagen noch u, maar Miss
Moran zag u wel. Degeen, die Evans
doodde was ergens westelijk van den
weg verborgen, omdat de kogel hem
uit die richting trof. Als u me kunt
vertellen hoe u het lapte, daar heen te
gaan en dan nog bijtijds in uw wagen
te komen zoodat Mis Moran u op den
weg kon ontmoeten..
De advocaat ging niet verder op het
onderwerp door.
Die kerel van de jury, Campbell,
vroeg je een en ander. Maar toen hij
je nog een vraag stelde, zweeg je.
Waarom
Hij stelde slechts twee vragen.
Toen hij zei dat de moordenaar wellicht
tiid gehad heeft weg te komen toen ik
naderde, gaf hij sle hts zijn eigen
meening weer Ik geloof niet, dat hij
bepaald om mijn zienswijze vroeg.
Carver haalde een sigarenkoker
voor den dag en presenteerde Court
er één. Court weigerde en Carver
mompelde o ja, natuurlijk.
Hij stak zelf eeji sigaar op en rookte
eenigen tijd zwijgend.
Ik heb, begon hij, -- in mijn
schrijftafel een copie van een gedicht,
waarvan beweerd wordt dat jij het ge
maakt hebt Het heetKeizer Augustus
de Groote.
Nu gaan we over oude geschie
denis spreken. (Er was eenige vroo-
lijkheid in Court's stem). Als dit een
verhoor is, dan.... ben ik schuldig.
Een vroolijke, kleine ballade..geestig
enzoovoort.
Maar Carver ging op de plagerij
niet in.
Er klopt ergens iets niet, zei hij
rustig. Ik vraag me zelf af, waarom
de man die dat ding schreef en er
mee praalde niet zijn uiterste best deed
mij.... of Miss Moran.... in dat geval
van Jerry Evans te betrekken.
Of Miss Moran, herhaalde Court
Carver's woorden.
Carver keek vlug op, toen verdween
plotseling de vragende uitdrukking
van zijn gezicht.
Ah juist I Het heeft geen zin,haar
er in te trekken, niet En van mij geldt
hetzelfde. Court, de man die zijn mond
houden kan en vragen beantwoordt met
een kort „ja" of "nee" zonder een
hoop overbodige zinnen, die man is
wat voor mij.
Is dat een wenk voor mij om nu
te zeggen, dat ik het betreur dat heer
lijke gedicht over den Keizer gemaakt
te hebben en dan te smeeken, weer
het baantje van scheikundige te krijgen?
Je zou het weer kunnen krijgen,
of iemand anders, die even goed is
als jij. Ik kan mannen, die weten wan
neer ze praten en wanneer ze zwijgen
moeten gebruiken.
Het is mogelijk, dat ik u eens
aan deze woorden herinneren zal.
Denk er eens over na. Je weet,
waar je me vinden kunt.
Hij draaide zich vlug om en liep
weg, voordat de jongeman antwoorden
kon. Court keek hem in gedachten na.
Guus, mompelde hij, de olijf
tak.... de witto vlag.... de ferme hand
druk der vriendschap.wat gebeurt is
is gebeurd en je kleine gedicht was
een scherts, waar ik wel tegen kan.
Nee, Guus, die houding- staat je niet.
Timeo Danaos et dona ferentes (Ik
vrees de Danaërs, als ze geschenken
brengen).
Het onderzoek in zake den dood
van King duurde vrij wat langer dan
het eerste. Alle vijf cowboys van de
ranch moesten den eed afleggen en
daarna getuigen.
Tenslotte kwam Court aan de beurt.
Hij antwoordde kort en duidelijk op
alle vragen. Er waren echter twee
vragen, die hij vreesde. Nadat „Doek"
Morgan vernomen had hoe Court heette,
wat zijn beroep was en dat hij King
bij de beek vond, kwam de eerste ge
vaarlijke klip.
- Waarom zocht u hem waarom
wenschte u met hem te spreken
Hij en Evans waren vrienden ge
weest. Ik wist, dat King zich den dood
van Evans erg aantrok en wilde hem
mijn leedwezen betuigen. Dat was
alles.
Court had zonder aarzelen gespro
ken. Lafe Young, die tot nog toe de
heele zitting met koele onverschillig
heid gevolgd had, keek Court aan en
liet hem niet meer met zijn blikken los.
Het verhoor ging verder en Court
merkte tot zijn groote verlichting, dat
de Lijkschouwer op dit onderwerp niet
verder doorging. Hij vroeg niet waarom
King zich wilde verkleeden, waarom
Court op hem had gewacht en waar
ze heen hadden willen gaan.
Onder groote spanning vertelde Court
toen, wat er precies gebeurt was. Young
had na King's bedreiging de handen
werkelijk in de hoogte gestoken toen
plotseling den kleinen revolver getrok
ken en twee keer achter elkaar ge
schoten.
Toen was Lafe aan de beurt. Hij ge
tuigde, dat er nooit vijandschap tusschén
hem en den doode geweest was, en
dat de plotselinge woede en het scheld
woord van King hem verrast hadden.
Toen ik hem naar zijn revolver
grijpen zag dacht ik hij of ik, en ik
besloot, dat niet ik het zou zijn.
Een oogenblik, Lafe, viel Morgan
hem in de rede. Mr. Court, nog één
vraag. Zag u, dat King zijn revolver
trok, zooals de getuige beweert
Op de vraag, of ik dat zag of
niet, zei Court duidelijk, moet ik met
„neen" antwoorden
Wat bedoel je daar eigenlijk
mee?
Op dat oogenblik keek ik niet
naar oen getuige en zag slechts hem.
De rest ging heel vlug.
Daarna moest Lafe nog laten zien,
waar hij den kleinen revolver zoo vlug
vandaan had gehaald. Hij draaide de
lapel van zijn leeren jas om en liet
toen twee metalen veeren zien, waar-
tusschen men met gemak een klein
pistool steken ken. Als men met den
arm of iets anders tegen één ner veren
drukt, raakte het wapen van zelf los.
Met deze demonstratie, die door de
aanwezigen met verbazing en zelfs iets
als bewondering gadegeslagen werd,
was het officieele gedeelte afgeloopen.
Toen Dok Morgan en Lafe alleen
waren, zei de lijkschouwer:
Geheel particulier gesproken, Lafe
maar ten behoeve van de belasting
betalers in Tedder County wil ik je
zeggen, dat twee .zelfverdedigingen"
in één week een tikje te veel is. En
om het maar eens mild uit te drukken;
het maakt de menschen in de buurt
een beetje zenuwachtig. Ik geef je
hiermee je 45 revolver terug, maar ik
zal de andere maar houden als be
scherming van de openbare veiligheid.
Van wat ik zoo gehoord heb, Lafe
schijn je je tegenwoordige betrekking
te verlaten. Ik zou zoo denken dat het
]t beste voor jou en de anderen is, dat
je eens vacantie neemt, een héél lange
vacantie en erg ver weg van hier.
Wordt vervolgd.