DERDE BLAD VAN PEEL EN MAAS AKKERTJE Gedenkwaardige Limburgers. Mgr. P. M. Wijnhoven 'n pionnier op sociaal gebied in Amerika. FEUILLETON. Jonge kracht op ouden grond Japanners en Chineezen. Buitenland. Zaterdag 23 Juli 1938 Negen en vijftigste Jaargang No 30 Hij is een der vier nog levende Prelaten, die Venray met trotsch zijn groote zonen noemt. Mg' Verriet, Mgr. Goumans, Mgr. Poels en als jongste in de rij den purperdragenden Mgr. P. Wijnhoven. Zijn levensloop begon als die van zoo menig anderen Venray- schen jongen, de lagere school en die verdere studie-ambities had, 't bekende Gymnasium der Paters Franciscanen. Piet Wijnhoven z'n jongens- en vlegeljaren 1 Die er meer van weten, hebben toen wel niet vermoed, welk een keer dit leven later nemen zou. Ook hij zelf zal wel niet gedroomd hebben, dat er eens een tijdperk voor hem aanbreken zou, dat in niets aan 'n weinig hoopvol begin beantwoordde. Troostende wetenschap voor menig ouder, die niet genoeg geloof heeft in de toekomst van een uit den aard geslagen, maar daarom niet minder goed kind dan de anderen. Voor Piet Wijn hoven behoort echter deze maat staf niet en wel om de doodeen voudige reden dat hij het twijfel achtig voorrecht had, eenig kind te zijn. Z'n kennismaking, midden in z'n gymnasiumtijd, met den vroegeren Brabnntschen kapelaan, thans Aartsbisschop van San Antonio (Texas), Mgr. A. Dros- saerts, was beslissend voor z'n verder leven. In 1904 bracht de jonge Venrayenaar, (en z'n nobele Moeder en Vader met hem), het heldenoffer, 't afscheid van familie en Vaderland, en trok met Rev. Drossaerts naar Amerika. 'n Nieuw leven was hiermede voor hem begonnen. De Ameri- kaansche studentenjaren eerst te New Orleans, later te St. Louis, waren in den vollen zin van het woord offerjaren voor den jongen Hollander. Ten andere zouden ze een voorbereiding tot diens toekomstig levensproces vormen. Er zonder had hij zich nooit zóó volkomen kunnen assimilee- ren, zóó volmaakt Amerikaan met de Amerikanen worden. Want juist hier schuilt een van de oorzaken van 't ongekende succes in z'n tallooze ondernemingen. Mgr. Wijnhoven verstaat de kunst om op allergelukkigste wijze het breed opgezette, dat 't Amerikaansche kenmerkt 'n Hol- landschen diepgang te geven. In Louisiana weet bij ervaring iedereen, dat wat Mgr. Wijnhoven onderneemt, vaster staat dan het Witte Huis op z'n grondvesten. Dat geldt voor z'n priesterwerk in den engeren zin; voor z'n (loor PAUL KUYPERS. (Nadruk verboden) 24 Marie verdroeg dat. Ze liet hem de boerderij rond beesten. Z'n papieren was hij kwijt, hij kon in eenen keer geen stukken meer maken. Bertje verdomde het nog langer op de boerderij te werken. Hij wou iets beters en hij zou iets beters. Moeder had gemeen gedaan. Hij was dit werk toch ook niet voor zijn plezier begonnen. Hij zette z'n eigen in de beste kamer aan de tafel neer, om de heeren te schrijven.... dat z'n papieren waren verbrand Nee, dat ze waren verloren? Nee, dat ging ook niet, in dit geval moesten ze altijd terecht komen. Het was trouwens heelemaal geen aanbe veling voor zijn nauwkeurigheid. Nee, wat zou hij dan schrijven aan deze heeren? Hij moest andere papieren hebben want hij kende de voorwaarden niet meer van buiten en de hand- teekeningen van de menschen, die hij aangeworven had, waren verloren. Hierover zat hij te prakkezeeren, toen Frans binnen kwam in de beste kamer. Hij was zeker door moeders gestuurd. - Ge doet 't maar niet, jongen, zet Frans Bertje voelde zich in dit verzet tegen zijn moeder in eenen keer den ver hoopten steun van vaders ontvallen. Als ze er dan allemaal tegen waren, bedankte hij ervoor om er nog 'n vinger naar uit te steken, hij deed 't toch ook niet voor z'n eigen. sociaal werk, uitvloeisel van het eerste, waarvoor men in alle kringen, onverschillig politieke kleur of godsdienstige richting, den allergrootsten eerbied heeft. Wat vrije uren als jong vice- secretaris van zijn Aartsbisschop en het bewustzijn der ontstellen de sociale nooden in 'n wereld grootstad als New-Orleans waren voldoende om in den jongen Limburger 'n sluimerende onder nemingsdrift te doen ontwaken, dje zich weldra even heerlijk als veelzijdig zou ontplooien. Op den duur is er geen klasse van medemenschen verstoken ge bleven van den overvloedige vruchtenrijkdom eener, zij het dan ook in tranen en zorgen ge groeide sociale werkzaamheid. Met medewerking der St. Vin- centius-vereeniging kregen reeds in 1910 de dakloozen van Mgr. Wijnhoven hun tehuis. Tusschen 1910—1915 had 't St. Vincent-Hotel" aan 115839 landloopers nachtverblijf geschon ken, 92442 kostelooze maaltijden verstrekt, 10000 aan werk gehol pen en kregen zij zoodoende naast stoffelijke ondersteuning hun kans om voor eens en al tijd met het verleden af te reke nen. Van zijn groote liefde voor de jeugd, die een plaats als geen ander in zijn hart heeft, spreken de volgende feiten. Overeenkomstig zijn oveitui- ging dat het katholieke kind ook recht heeftop 'n katholieke school stichtte hij er achtereenvolgens 5. Daarnaast is hij een allerwatm- ste voorvechter voor een school wetgeving, die confessioneele onderwijsinrichtingen een behoor lijke staatsondersteuning waar borgt. Voor kinderen, die het geluk eener familieopvoeding moeten missen, 't zij omdat beide of een der ouders vroegtijdig overleed, of om eenige andere reden hun plichten als opvoeders niet na komen, schiep Mgr. Wijnhovens spreekwoordelijke liefde voor het kind zijn „Hope Haven" en Madonna Mannor", gestichten die een „thuis" willen zijn voor de 100 jongens en 100 meisjes die er verblijven. Al genieten vanzelfsprekend de Roomsche kinderen van zijn vaderlijke toe genegenheid, zijn priesterhart is ruim genoeg om ook anderen er een plaats in te geven. Zoo leverde hij bij gelegenheid eener herdenking in de pers een bijdrage, waarin hij het werk prees, dat op zoo lofwaardige wijze door 't joodsche kinderhuis werd verricht. In het belang van het kind waarschuwde hij in de pers Amerika voor de gevolgen der voorgeslagen wet over den kin derarbeid. Niet minder beslisten afwijzend was 'n pennestrijd tegen het onheilvolle proefhuwe- iijk. Om slechts ten naaste bij over Mgr. Wijnhoven als sociaal wer ker volledig te zijn, dient nog gewezen op zijn prestaties als organisator van het Verbond van Katholieke Liefdadigheid. Daar heeft Mgr. Wijnhoven met 'n waarachtigen zienersblik jaren te voren met 'n staf van medehelpers verwezenlijkt, wat thans de Katholieke Actie zich voorstelt met behulp van leeken apostelen uit te voeren. Zoo is in den loop der tijden in Louisiana geen klasse der bevolking van de zegeningen zijner nooit versagende activiteit uitgesloten. In tal van officieele lichamen waarin het vertrouwen der bur gerlijke overheid hem uitnoodigde zitting te nemen, behartigt hij de belangen van machtigen en kleinen, van werkgevers en werk nemers. Een katholieke pers door hem geleid, bereikt alle lagen der Roomsche bevolking en breidt haar invloed, die zich reeds ver over de grenzen van haar ge- boo testreek uitstrekt, thans gaandeweg verder over het Zui delijk gebied der Vereenigde Staten uit. En wat Mgr. Wijnhoven voelt voer hen, die nog buiten de Moederkerk oprecht wenschen God nader te komen, bewijzen o.a. z'n laatste apologetische werken, uitsluitend voor zoeken de, niet-katholieken geschreven. Door op dat gedeelte zijner werkzaamheid, d.i. z'n priester- werk in breederen zin dan de directe zielzorg, 't scholen en kerken bouwen (Mgr. deed 't niet minder dan 7 maal) 't licht te laten vallen, leeren wtj dezen Nederlandschen priester kennen als den grooten Godsuitbeelder in zijn medemenschen, den men- schenvisscher met z'n ijzeren wil en het gouden mannenhart, dat in volle toegankelijkheid zijn rijkdom van ga/en ter beschik king stelt van hen, die er mede God nader wenschen te komen. Door zijn priester- en sociaal werk en zijn nobele karakter eigenschappen als mensch, heeft Mgr. Wijnhoven zich in Amerika een achting en invloed weten te verwerven, die niet licht te on derschatten is. Nederland en Limburg in het bijzonder, mogen terecht trotsch zijn op een landgenoot, van wien de algemeene achting, die men hem in zijn tweede vaderland toedraagt, begrijpelijkerwijze ook op zijn geboortegrond is over gegaan. Zijn hoogste kerkelijke oveiheden hebben diens ver diensten openlijk willen erkennen. Bij gelegenheid van zijn zilveren priesterjubileum schonk hem Z. H. Paus Pius XI het prelaten- purper. Mogen Mgr. Wijnhovens hoog- Nadien informeerde Bertje 'ns naar de degelijkheid van deze maatschappij bij 'n pater in de stad waar ze geves tigd moest zijn. Over de degelijkheid en betrouwbaar heid kon die pater niet zooveel zeggen, lijk hij schreef, maar wel was hem gebleken, dat de maatschappij onder dien naam en op dat adres niet be stond. Deze brief kwam op de tafel onder de lamp te liggen. Marie en Frans keken elkander aan, bijwijlen dat Bertje gebogen stond om de woorden van dezen pater voor te lezen. Met hun drieën hadden ze hun dank baaiheid voor elkaar omdat ze voor dezen trubbel gespaard waren gebleven. Bertje had naar hun willen luisteren Frans was gewonnen kunnen worden om het met Marie den jongen af te raden. In deze oogenbhkken dat de vertrouwelijkheid grooter werd bekende Bertje dat hij het toch eigenlijk graag gedaan zou hebben, maar terwilfe van dat meiske ginderwijd in het dorp dat te broos was om er 'n boerin van te maken Er waren toen ai vier zomers voor bij gegaan, waarin Bertje zijn moei zaam aandeel had in het werk op de boerderij, in den akker, ginds op de ontginning en vier winters ook, die hij met z'n broers had doorgebracht in de schuur achter de stoffende dorsch- machine, met voeieren en melken op stal en met mutserdmaken in het hosch, waar hij het zingende sligmes door de takken dreef. Bertje had z'n meiske gekregen. Hij reisde er iederen Zondag heen met den trein. Hij was stuntelig zat in de liefde bij den eersten aanvat. Hij moest in die dingen zoo nog manieren leeren. Het leerde aan. Hij kon onder hand rustig zitten op eenen divan naast zn' meiske. Daar kreeg hij thee aan gereikt met 'n koekske. Hij leerde 't al bejaarde ouders nog lange jaren De Chinees bedrijft een zeer getuigen zijn van het succes van ontwikkelde binnenscheepvaart hun begenadigd priesterkind. zeevaart ligt echter niet in zijn Moge Amerika hem nog zeer aard. De Japanner is als eiland- lang als een zijn grootste sociale bewoner een geboren zeeman. werkers bezitten. Moge Nederland steeds van de hem toegedragen hoogachting genieten en Venray met trotsch heenwijzen naar een dier beroem den onder zijne zonen, die de eer van God dienend, de wereld waarachtig beter maken. Straatsburg. WILLY PRICK. (Uit de Nedermaas) In Europa stuit men weer, ook in ontwikkelde kringen, op de verkeerde voorstelling, dat Chi neezen en Japanners zoo ongeveer hetzelfde zijn. De oorzaak van deze vergissing ligt in de gelijkheid van het menschentype, de schrijfteekens, de kunst, de tempel-architectuur en toch bestaat er nauwelijks een grooter tegenstelling, dan tusschen deze beide volken, zoo wel in het kleine als in het groote. De groet, de manier van zitten de kleeding, de haardracht der vrouwen, het schoenwerk zijn absoluut verschillend. De Chinees houdt van lawaai; de Japanner is stil. In Japan is de eerste stand de militaire stand; in China is het de geleerde, die de eerste plaats inneemt. De soldaat staat hier op de laatste plaats achter den geleerde, den boer, den ambachtsman en den koopman. De Chineezen zijn door en door vredelievend volk, de Japanners een volk, dat bij de recruteering het lot laat beslissen: „Wie wint mag dienen". De massa van het Chineesche volk doet weinig aan lichaams verzorging, met uitzondering van de tanden. De Japanner ook de -armste baadt zich dagelijks warm. De Chinees heeft groote bouw werken volbracht, zooals den Grooten Muur, het Keizerkanaal, de dijken langs zijn reusachtige rivieren, maar het ligt niet in z'n karakter, het geschapene te be houden en te verbeteren. De Japanner heeft uit ouderen tijd niets, wat zich met deze technische wonderen laat verge lijken, maar hij behoudt en on derhoudt oud en nieuw met groote zorgvuldigheid, wijl een groote liefde voor orde tot de hoofdeigenschappen van zijn ka rakter behoort. Volkomen verschillend is ook de economische samenstelling. China is voor 80 pet. een zui ver boerenland; de eenige ietwat hooger ontwikkelde nijverheid is de weverij. Japan's landbouwbevolking be droeg in 1930 slechts 49 pet., terwijl zijn industriebevolking 23 pet. uitmaakte. aardig af, zijn Brabantsche woorden met hun rauwen klank te zeggen. Het waren allemaal heele heeren, in deze familie. Hij lrwam er toe om met ver jaardagen bloemen te lalen brengen. Aan den avond dronk hij in dit huis houden mee koffie, hij at het .brood van 'n bordje In zijn linkerhand 'n vork, in zijn rechtsche een mes. Nadien had hij wezenlijk nog honger, als ze allemaal klaar waren. In den schemerigen gang, bij het naar huis gaan, kon hij het meiske in ongeziene vrijheid omhelzen, en haar bewonderen om haar blanke teerheid, die in de omsloten schemering van den gang zoo sterk tot hem spreken kwam. Nee, hij kon, nou het zoo stond gerust boer blijven, zij zou zoo'n boerinneke willen worden, ginds bij hem op het land, op hun boerderij. Hij hoefde heusch niet aan haar goeden wil te twijfelen. Ze wilde voor Bertje haar leven lang hard werken. Zeker, de liefde kan veel vergoeden van al 't ongemak in het leven, maar 't was toch hendiger, als hij een baantje had bier of daar. Nellv zou dan haar huis hebben, om te koken, te poetsen te naaien zoo een burgervrouw dat doet. Wist a-Nelly er iels af. wat het beteekende getrouwde boerin te zijn, met de zorg van heel de boerderij, voor de koeien, 't kalf. de varkens, de hennen en al 't volk, dat er af en aan loopt om melk en eieren. Als het zomer werd, mee na hun trouw al, zou ze mee moeten hooien in de dartel-wriemelende broeilucht van de beemd, ze zou op den brandenden korenakker dag neven dag gebogen moeten staan om het schrijnende, breek- rijpe stroo te binden, zij zou moeten melken 's morgens en 's avonds iederen dag, zij met haar kleine handjes, die zoo wit in de zijne lagen zij met haar frêle wezen, waar ge toch niet meer kracht van verlangen mocht, dan er China's verkeerswezen is ver ouderd, zijn spoorwegen zijn ab soluut onvoldoende. De regeering doet ongetwijfeld veel voor d aanleg van wegen en spoorwegen maar het ontbreekt haar bij de enorme uitgestrektheid van het land aan de noodige middelen Japan heeft een uitstekend, ten deele geëlectrificcerd spoorwegnet en talrijke autobusverbindingen China, is in het algemeen arm aan bosschen. Japan's wouden bedekken 60 pet. van zijn op pervlakte. Hoe is 't nu mogelijk, dat de Chinees door de blanken zoo verschillend beoordeeld wordt De oplossing van dit raadsel ligt hierin, dat het Chineesche volkskarakter een menigte legen- strijdigheden in zich bergt en dat de vreemdeling geneigd is om ervaringen, die hij persoonlijk heeft opgedaan, tot grondslag van zijn oordeel te maken. Hiervoor eenige voorbeelden. De Chineesche koopman is van oudsher bekend geweest om zijn betrouwbaarheid en royaliteit. Contracten, zelfs over hooge be dragen, worden dikwijls niet schrifrelijk gesloten; zijn woord is voldoende. Zeker, deze betrouwbaarheid is op het oogenblik lang niet meer zoo algemeen als vroeger, maar eerlijkheidshalve meet men zeg gen, dat het slechter worden van de zeden in den Chineeschen handelsstand door de aanraking met het Westen en Amerika is ingetreden. Er is geen aangenamer koop man dan de Chineesche en het feit, dat de handel zoowel in Britsch-, als in Nederlandsch Indië vooreen groot deel in Chi neesche handen ligt, is aan het uitstekende koopmanschap van de Chineezen toe te schrijven. Naast deze betrouwbaarheid in den groothandel vindt men echter een nauwelijks te gelooven talent van den kleinen handelaar om den koopers te bedriegen. Er zijn weegschalen, waarop met twee soorten gewichten ge wogen wordt, een voor het in- koopen, de énJer voor het ver- koopen. Men zou een boek kunnen schrijven over de vele trucs, die de kleine Chineesche koopman toepast om zijn klanten te be driegen. De Chinees houdt niet van 't militaire, het heldhaftige en toch onder goede leiding kan men zich geen taaier, moediger troep voor stellen dan van goed opgeleide Chineesche soldaten, in het bij zonder in de verdediging. Neem dadelijk Stop die razende kiespijn! "AKKERTJES" zijn onfeilbare pijn stillers en bevrijden U direct van zenuwpijnen, spierpijnen, hoofdpijn. Onschadelijk. Let op t AKKER-merk. Per koker van 13 stuks -12 stuivers. Per doos van 2 stuks - 2 stuivers. flADAKITIF Wij garandeeren de goede UHHMUI IC werking van "AKKERTJES", want ze bevatten een bijzondere combina tie van uiterst geneeskrachtige stoffen, volgens recept van Apotheker Dumont. 108—8 in te vinden was. Als Bertje dat zoo stond te zeggen, zette haar gezicht zich toch in een vollen lach van deze schoone verwach ting, dat ze na de ongedurigheid in de stad boerin zou zijn met de aan trekkelijkheid van dit ongedwongen vrije leven in den boerenherd, waarin de pure gezondheid van het land haar herstellend en vernieuwend tegen zou komen. Aan de zijde van dezen jongen boer zou ze dat straks beleven, want ze hoopte wezenlijk dat Bertje er niet in slagen zou ooit een baantje te vinden Och, Bertje moest 'ns weten hoe graag ze met hem als boer en boerin wonen zou onder het uitgestrekte dak van de boerderij, met heel de doening van vee en land, waai de gedeelde zorg ook door haar gedragen zou worden. En op deze oogenblikken omvatte ze Bertje met veel innigheid en met het vertrouwen, dat hij haar dit geluk wel gunnen zou. Zij was de zwakke, zij zou den trub bel aandurven en er voor vechten. Waarom zou hij dat niet durven In den vollen zomer, toen het kermis was in deze stad, kwam Bertje's meiske op de boerderij haar vacantie dooi- brengen. Ze zou slapen bij Bertje's oudsten broer, Klaas, die de laatste lente ge trouwd was. Dat ging aan. Op dien Zondagmiddag kwam dit juffrouwke in den zand-bestrooiden herd voor Frans en Marie staan en nadien voor Bertje's broers en zusters. Aangenaam kennismaken, zei ze. Mardie-nog wat 'n mondfiat Dag durske zei Frans daarop. Wat zijt ge schoon aangetrokken, antwoordde Marie. Nelly's dunne vingers kwamen in de handen van al deze boeren in den herd van haar deftigheid en haar zwakheid getuigen. Toen ze eventjes binnen was, werd ge den reuk gewaar die \an dit wit- gekleede meiske uitging. Het kwam uit haar kortgeknipte en gegolfde haren, uit haar geopend taschje, toen ze na dien met een witten kam langs haar haren deed. Dit juffrouwke schreed heen en weer in den boerenherd van Frans Davids. Onderhand zat ze naast Bertje bij het raam waar 'n volle geut zonlicht over haar heen kwam. Ze was zenuwachtig zat in 't eerst, bij deze boerenmenschen die maar naar haar kijken moesten. Frans en Marie en al het volk had den plaats genomen in dezen herd, Marie merkte dat ze er zoo bleek uit zag. Nelly moest 'ns vertellen of de reis haar niet ziek gemaakt had Dat kon wel met zoo'n warmte. Zeker, zei Bert, ze is niet lijk anderskomt het niet van de warmte dan is het van de liefde. Zoo'ne lomperdOm dit meiske in eenen keer beschaamd te maken. Nelly stond nadien voor den spiegel. M'n kleur is heel normaal, precies als altijd. Later op den middag vertelde Bertje haar, hoe dom ze was geweest door dit te zeggen. Nelly zag vandaag wezenlijk wit. Ze had moeten zeggen, dat ze ziek was. Vader en moeder gingen nou misschien denken dat ze iets mankeerde... Och, als het dat was, daar zou ze morgenvroeg wel voor zorgen en tegelijk zocht ze in haar taschje. Morgen zou ze 'n kleur hebben gelijk 'n boerin 1 Op den middag ging ze met Bertje's melken op den dries aan huis. Aan den sluitboom maakte Bertje in de holte van z'n handen 'n langen roep, die naderhand terug kwam vanaf de hooge wanden van riet, ginds rond de beemd poelen. De koeien kwamen op 'n draf TWEE JAAR BURGER OORLOG IN SPANJE. Herdenkingsplechtigheden. Zaterdag zrjn in het rechtsche Spanje de plechtigheden begonnen ter herdenking van het feit, dat twee jaar geleden de beweging tot bev? ijiing van Spanje werd ontketend. In alle steden werden in den vroegen ochtend H.H. Missen gecelebreerd, die door de bevolking en masse werden bijgewoond. Ofschoon de officieele herdenkings datum op 18 Juli is vastgesteld, zijn ook de 17e en 19e Juli als herden kingsdagen aangewezen. De 17e Juli zal voortaan met den naam „Dag van Afrika" worden aangeduid, ter herinnering aan het verzet van het leger in Marokko, terwijl de 19e Juli de „dag der nationale revolutie" zal worden ge- noem De minister van binnenlandsche zaken van de regeering van Burgos is naar Marokko vertrokken waar hij Zondag een herdenkingsrede hield. De krijgsverrichtingen. Wat de krijgsverrichtingen betreft, wordt van de Franseh-Spaansche grens gemeld, dat de troepen van generaal Varela in den Valbona- sector aan het Teruelfront het initiatief hebben genomen voor de operaties, die Mora de Rubielos tot doel hebben. In de sectoren Sarrion en Man- zanera werd de opmarsch der rech- schen voortgezet, zoodat reeds een terreinwinst van vier kilometer kon worden gefcoskt. Buitengewoon hevige gevechten hadden plaats in de omgeving, waar de roode strijdkrachten hun troepen concentreerden, teneinde het belang rijke verbindingscentrum Albentosa te verdedigen, De nationalisten slaag den er desniettemin in, de Albentosa- riv er over te steken. Vervolgens werd de opmarsch naar Albentosa vooi tgezet. De nationalisten voerden verschei den aanvallen op de stad uit, doch zjj werden telkens door de rooden teruggeslagen. Volgens berichten uit Saragossa wordt de zak rondom Albentosa langzaam gesloten. Ten Oosten van de stad bevinden zich de recbtschen thans op korten afstand van Alcotas, naar voren. Wat kennen ze je goed, Bertje - Dagelijksche omgang, Nelly Bertje molk de zingende stralen tegen den emmerbodem. Nelly stond bij jiem gebogen, behoedzaam rond kijkend naar andere koeien. Ja, deze molk nogal hendig. ze mocht het ook wel 'ns probeeren, zij met haar onbedreven vingersDe roome waren aan 't loopen ze zou er bepaald niet zooveel moei e mee hebben. Nelly veegde haar blank-witte jurk onder zich strak toen ze ging zitten op de lage melkbank. Tusschen haar klemmende beenen probeerde ze den emmer te dragen, zooals Bert ze dat voorzei. Daar zat dit meiske uit de stad met haar ver zorgde haargolven tegen deze trillende koeienhuid gebogen! Haar vingers omvatten de gtove streekels aan het behaarde uier. Ge zaagt haar kracht zetten in d'ren greep, toen de peezen van haar arm zich aan den pols boven de huid kwamen span nen. Ze probeerde te melken. De koeien waren gewoon aan een forschen, aanhoudenden greep van harde handen De koe voelde de kieteling zeker van deze meiskeshanden, die bang waren pijn te doen en die in haar on wennige knoefeling tegen het uier voor haar nooit gekende vreemdigheid had den. De koe wendde haren kop met de dwars gestoken aandachtige ooren naar achteren om, daarlusschen blonken haar blauwe slaaroogen. Toen dat ge wriemel nog langer duurde, ging de koe wat verstaan. Nelly keek omhoog. Vlak bij d'r walmde de heeteadem vam de koe over haar handen, stonden de ooren gespan nen en hadden de vooruit gekromde hoorns hun dreiging. Maar Bert, help Ze liet haar emmer pardoes vallen.

Peel en Maas | 1938 | | pagina 9