DERDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
AKKERTJE
Gedenkwaardige Limburgers.
Mgr. P. M. Wijnhoven
'n pionnier op sociaal gebied
in Amerika.
FEUILLETON.
Jonge kracht op
ouden grond
Japanners en
Chineezen.
Buitenland.
Zaterdag 23 Juli 1938
Negen en vijftigste Jaargang No 30
Hij is een der vier nog levende
Prelaten, die Venray met trotsch
zijn groote zonen noemt. Mg'
Verriet, Mgr. Goumans, Mgr.
Poels en als jongste in de rij
den purperdragenden Mgr. P.
Wijnhoven.
Zijn levensloop begon als die
van zoo menig anderen Venray-
schen jongen, de lagere school
en die verdere studie-ambities
had, 't bekende Gymnasium der
Paters Franciscanen.
Piet Wijnhoven z'n jongens-
en vlegeljaren 1 Die er meer van
weten, hebben toen wel niet
vermoed, welk een keer dit leven
later nemen zou. Ook hij zelf
zal wel niet gedroomd hebben,
dat er eens een tijdperk voor
hem aanbreken zou, dat in niets
aan 'n weinig hoopvol begin
beantwoordde.
Troostende wetenschap voor
menig ouder, die niet genoeg
geloof heeft in de toekomst van
een uit den aard geslagen, maar
daarom niet minder goed kind
dan de anderen. Voor Piet Wijn
hoven behoort echter deze maat
staf niet en wel om de doodeen
voudige reden dat hij het twijfel
achtig voorrecht had, eenig kind
te zijn.
Z'n kennismaking, midden in
z'n gymnasiumtijd, met den
vroegeren Brabnntschen kapelaan,
thans Aartsbisschop van San
Antonio (Texas), Mgr. A. Dros-
saerts, was beslissend voor z'n
verder leven. In 1904 bracht de
jonge Venrayenaar, (en z'n nobele
Moeder en Vader met hem), het
heldenoffer, 't afscheid van familie
en Vaderland, en trok met Rev.
Drossaerts naar Amerika.
'n Nieuw leven was hiermede
voor hem begonnen. De Ameri-
kaansche studentenjaren eerst te
New Orleans, later te St. Louis,
waren in den vollen zin van het
woord offerjaren voor den jongen
Hollander. Ten andere zouden
ze een voorbereiding tot diens
toekomstig levensproces vormen.
Er zonder had hij zich nooit
zóó volkomen kunnen assimilee-
ren, zóó volmaakt Amerikaan met
de Amerikanen worden. Want
juist hier schuilt een van de
oorzaken van 't ongekende succes
in z'n tallooze ondernemingen.
Mgr. Wijnhoven verstaat de kunst
om op allergelukkigste wijze
het breed opgezette, dat 't
Amerikaansche kenmerkt 'n Hol-
landschen diepgang te geven.
In Louisiana weet bij ervaring
iedereen, dat wat Mgr. Wijnhoven
onderneemt, vaster staat dan het
Witte Huis op z'n grondvesten.
Dat geldt voor z'n priesterwerk
in den engeren zin; voor z'n
(loor PAUL KUYPERS.
(Nadruk verboden)
24
Marie verdroeg dat. Ze liet hem de
boerderij rond beesten. Z'n papieren
was hij kwijt, hij kon in eenen keer
geen stukken meer maken.
Bertje verdomde het nog langer op
de boerderij te werken. Hij wou iets
beters en hij zou iets beters.
Moeder had gemeen gedaan. Hij was
dit werk toch ook niet voor zijn plezier
begonnen.
Hij zette z'n eigen in de beste kamer
aan de tafel neer, om de heeren te
schrijven.... dat z'n papieren waren
verbrand Nee, dat ze waren verloren?
Nee, dat ging ook niet, in dit geval
moesten ze altijd terecht komen. Het
was trouwens heelemaal geen aanbe
veling voor zijn nauwkeurigheid. Nee,
wat zou hij dan schrijven aan deze
heeren? Hij moest andere papieren
hebben want hij kende de voorwaarden
niet meer van buiten en de hand-
teekeningen van de menschen, die hij
aangeworven had, waren verloren.
Hierover zat hij te prakkezeeren, toen
Frans binnen kwam in de beste kamer.
Hij was zeker door moeders gestuurd.
- Ge doet 't maar niet, jongen, zet
Frans
Bertje voelde zich in dit verzet tegen
zijn moeder in eenen keer den ver
hoopten steun van vaders ontvallen.
Als ze er dan allemaal tegen waren,
bedankte hij ervoor om er nog 'n
vinger naar uit te steken, hij deed 't
toch ook niet voor z'n eigen.
sociaal werk, uitvloeisel van het
eerste, waarvoor men in alle
kringen, onverschillig politieke
kleur of godsdienstige richting,
den allergrootsten eerbied heeft.
Wat vrije uren als jong vice-
secretaris van zijn Aartsbisschop
en het bewustzijn der ontstellen
de sociale nooden in 'n wereld
grootstad als New-Orleans waren
voldoende om in den jongen
Limburger 'n sluimerende onder
nemingsdrift te doen ontwaken,
dje zich weldra even heerlijk als
veelzijdig zou ontplooien.
Op den duur is er geen klasse
van medemenschen verstoken ge
bleven van den overvloedige
vruchtenrijkdom eener, zij het
dan ook in tranen en zorgen ge
groeide sociale werkzaamheid.
Met medewerking der St. Vin-
centius-vereeniging kregen reeds
in 1910 de dakloozen van Mgr.
Wijnhoven hun tehuis.
Tusschen 1910—1915 had 't
St. Vincent-Hotel" aan 115839
landloopers nachtverblijf geschon
ken, 92442 kostelooze maaltijden
verstrekt, 10000 aan werk gehol
pen en kregen zij zoodoende
naast stoffelijke ondersteuning
hun kans om voor eens en al
tijd met het verleden af te reke
nen.
Van zijn groote liefde voor de
jeugd, die een plaats als geen
ander in zijn hart heeft, spreken
de volgende feiten.
Overeenkomstig zijn oveitui-
ging dat het katholieke kind ook
recht heeftop 'n katholieke school
stichtte hij er achtereenvolgens 5.
Daarnaast is hij een allerwatm-
ste voorvechter voor een school
wetgeving, die confessioneele
onderwijsinrichtingen een behoor
lijke staatsondersteuning waar
borgt.
Voor kinderen, die het geluk
eener familieopvoeding moeten
missen, 't zij omdat beide of een
der ouders vroegtijdig overleed,
of om eenige andere reden hun
plichten als opvoeders niet na
komen, schiep Mgr. Wijnhovens
spreekwoordelijke liefde voor het
kind zijn „Hope Haven" en
Madonna Mannor", gestichten
die een „thuis" willen zijn voor
de 100 jongens en 100 meisjes
die er verblijven. Al genieten
vanzelfsprekend de Roomsche
kinderen van zijn vaderlijke toe
genegenheid, zijn priesterhart is
ruim genoeg om ook anderen er
een plaats in te geven.
Zoo leverde hij bij gelegenheid
eener herdenking in de pers een
bijdrage, waarin hij het werk
prees, dat op zoo lofwaardige
wijze door 't joodsche kinderhuis
werd verricht.
In het belang van het kind
waarschuwde hij in de pers
Amerika voor de gevolgen der
voorgeslagen wet over den kin
derarbeid. Niet minder beslisten
afwijzend was 'n pennestrijd
tegen het onheilvolle proefhuwe-
iijk.
Om slechts ten naaste bij over
Mgr. Wijnhoven als sociaal wer
ker volledig te zijn, dient nog
gewezen op zijn prestaties als
organisator van het Verbond van
Katholieke Liefdadigheid.
Daar heeft Mgr. Wijnhoven
met 'n waarachtigen zienersblik
jaren te voren met 'n staf van
medehelpers verwezenlijkt, wat
thans de Katholieke Actie zich
voorstelt met behulp van leeken
apostelen uit te voeren.
Zoo is in den loop der tijden
in Louisiana geen klasse der
bevolking van de zegeningen
zijner nooit versagende activiteit
uitgesloten.
In tal van officieele lichamen
waarin het vertrouwen der bur
gerlijke overheid hem uitnoodigde
zitting te nemen, behartigt hij
de belangen van machtigen en
kleinen, van werkgevers en werk
nemers.
Een katholieke pers door hem
geleid, bereikt alle lagen der
Roomsche bevolking en breidt
haar invloed, die zich reeds ver
over de grenzen van haar ge-
boo testreek uitstrekt, thans
gaandeweg verder over het Zui
delijk gebied der Vereenigde
Staten uit.
En wat Mgr. Wijnhoven voelt
voer hen, die nog buiten de
Moederkerk oprecht wenschen
God nader te komen, bewijzen
o.a. z'n laatste apologetische
werken, uitsluitend voor zoeken
de, niet-katholieken geschreven.
Door op dat gedeelte zijner
werkzaamheid, d.i. z'n priester-
werk in breederen zin dan de
directe zielzorg, 't scholen en
kerken bouwen (Mgr. deed 't
niet minder dan 7 maal) 't licht
te laten vallen, leeren wtj dezen
Nederlandschen priester kennen
als den grooten Godsuitbeelder
in zijn medemenschen, den men-
schenvisscher met z'n ijzeren wil
en het gouden mannenhart, dat
in volle toegankelijkheid zijn
rijkdom van ga/en ter beschik
king stelt van hen, die er mede
God nader wenschen te komen.
Door zijn priester- en sociaal
werk en zijn nobele karakter
eigenschappen als mensch, heeft
Mgr. Wijnhoven zich in Amerika
een achting en invloed weten te
verwerven, die niet licht te on
derschatten is.
Nederland en Limburg in het
bijzonder, mogen terecht trotsch
zijn op een landgenoot, van wien
de algemeene achting, die men
hem in zijn tweede vaderland
toedraagt, begrijpelijkerwijze ook
op zijn geboortegrond is over
gegaan. Zijn hoogste kerkelijke
oveiheden hebben diens ver
diensten openlijk willen erkennen.
Bij gelegenheid van zijn zilveren
priesterjubileum schonk hem Z.
H. Paus Pius XI het prelaten-
purper.
Mogen Mgr. Wijnhovens hoog-
Nadien informeerde Bertje 'ns naar
de degelijkheid van deze maatschappij
bij 'n pater in de stad waar ze geves
tigd moest zijn.
Over de degelijkheid en betrouwbaar
heid kon die pater niet zooveel zeggen,
lijk hij schreef, maar wel was hem
gebleken, dat de maatschappij onder
dien naam en op dat adres niet be
stond.
Deze brief kwam op de tafel onder
de lamp te liggen. Marie en Frans
keken elkander aan, bijwijlen dat Bertje
gebogen stond om de woorden van
dezen pater voor te lezen.
Met hun drieën hadden ze hun dank
baaiheid voor elkaar omdat ze voor
dezen trubbel gespaard waren gebleven.
Bertje had naar hun willen luisteren
Frans was gewonnen kunnen worden
om het met Marie den jongen af te
raden. In deze oogenbhkken dat de
vertrouwelijkheid grooter werd bekende
Bertje dat hij het toch eigenlijk graag
gedaan zou hebben, maar terwilfe van
dat meiske ginderwijd in het dorp dat
te broos was om er 'n boerin van te
maken
Er waren toen ai vier zomers voor
bij gegaan, waarin Bertje zijn moei
zaam aandeel had in het werk op de
boerderij, in den akker, ginds op de
ontginning en vier winters ook, die hij
met z'n broers had doorgebracht in
de schuur achter de stoffende dorsch-
machine, met voeieren en melken op
stal en met mutserdmaken in het hosch,
waar hij het zingende sligmes door de
takken dreef.
Bertje had z'n meiske gekregen.
Hij reisde er iederen Zondag heen
met den trein. Hij was stuntelig zat in
de liefde bij den eersten aanvat. Hij
moest in die dingen zoo nog manieren
leeren. Het leerde aan. Hij kon onder
hand rustig zitten op eenen divan naast
zn' meiske. Daar kreeg hij thee aan
gereikt met 'n koekske. Hij leerde 't al
bejaarde ouders nog lange jaren De Chinees bedrijft een zeer
getuigen zijn van het succes van ontwikkelde binnenscheepvaart
hun begenadigd priesterkind. zeevaart ligt echter niet in zijn
Moge Amerika hem nog zeer aard. De Japanner is als eiland-
lang als een zijn grootste sociale bewoner een geboren zeeman.
werkers bezitten.
Moge Nederland steeds van de
hem toegedragen hoogachting
genieten en Venray met trotsch
heenwijzen naar een dier beroem
den onder zijne zonen, die de
eer van God dienend, de wereld
waarachtig beter maken.
Straatsburg. WILLY PRICK.
(Uit de Nedermaas)
In Europa stuit men weer, ook
in ontwikkelde kringen, op de
verkeerde voorstelling, dat Chi
neezen en Japanners zoo ongeveer
hetzelfde zijn.
De oorzaak van deze vergissing
ligt in de gelijkheid van het
menschentype, de schrijfteekens,
de kunst, de tempel-architectuur
en toch bestaat er nauwelijks
een grooter tegenstelling, dan
tusschen deze beide volken, zoo
wel in het kleine als in het
groote.
De groet, de manier van zitten
de kleeding, de haardracht der
vrouwen, het schoenwerk zijn
absoluut verschillend.
De Chinees houdt van lawaai;
de Japanner is stil. In Japan is
de eerste stand de militaire stand;
in China is het de geleerde, die
de eerste plaats inneemt. De
soldaat staat hier op de laatste
plaats achter den geleerde, den
boer, den ambachtsman en den
koopman.
De Chineezen zijn door en door
vredelievend volk, de Japanners
een volk, dat bij de recruteering
het lot laat beslissen: „Wie wint
mag dienen".
De massa van het Chineesche
volk doet weinig aan lichaams
verzorging, met uitzondering van
de tanden. De Japanner ook
de -armste baadt zich dagelijks
warm.
De Chinees heeft groote bouw
werken volbracht, zooals den
Grooten Muur, het Keizerkanaal,
de dijken langs zijn reusachtige
rivieren, maar het ligt niet in z'n
karakter, het geschapene te be
houden en te verbeteren.
De Japanner heeft uit ouderen
tijd niets, wat zich met deze
technische wonderen laat verge
lijken, maar hij behoudt en on
derhoudt oud en nieuw met
groote zorgvuldigheid, wijl een
groote liefde voor orde tot de
hoofdeigenschappen van zijn ka
rakter behoort.
Volkomen verschillend is ook
de economische samenstelling.
China is voor 80 pet. een zui
ver boerenland; de eenige ietwat
hooger ontwikkelde nijverheid is
de weverij.
Japan's landbouwbevolking be
droeg in 1930 slechts 49 pet.,
terwijl zijn industriebevolking 23
pet. uitmaakte.
aardig af, zijn Brabantsche woorden
met hun rauwen klank te zeggen. Het
waren allemaal heele heeren, in deze
familie. Hij lrwam er toe om met ver
jaardagen bloemen te lalen brengen.
Aan den avond dronk hij in dit huis
houden mee koffie, hij at het .brood
van 'n bordje In zijn linkerhand 'n
vork, in zijn rechtsche een mes. Nadien
had hij wezenlijk nog honger, als ze
allemaal klaar waren.
In den schemerigen gang, bij het
naar huis gaan, kon hij het meiske in
ongeziene vrijheid omhelzen, en haar
bewonderen om haar blanke teerheid,
die in de omsloten schemering van
den gang zoo sterk tot hem spreken
kwam.
Nee, hij kon, nou het zoo stond
gerust boer blijven, zij zou zoo'n
boerinneke willen worden, ginds bij
hem op het land, op hun boerderij. Hij
hoefde heusch niet aan haar goeden
wil te twijfelen. Ze wilde voor Bertje
haar leven lang hard werken.
Zeker, de liefde kan veel vergoeden
van al 't ongemak in het leven, maar
't was toch hendiger, als hij een baantje
had bier of daar. Nellv zou dan haar
huis hebben, om te koken, te poetsen
te naaien zoo een burgervrouw
dat doet. Wist a-Nelly er iels af. wat
het beteekende getrouwde boerin te
zijn, met de zorg van heel de boerderij,
voor de koeien, 't kalf. de varkens, de
hennen en al 't volk, dat er af en aan
loopt om melk en eieren.
Als het zomer werd, mee na hun
trouw al, zou ze mee moeten hooien
in de dartel-wriemelende broeilucht
van de beemd, ze zou op den brandenden
korenakker dag neven dag gebogen
moeten staan om het schrijnende, breek-
rijpe stroo te binden, zij zou moeten
melken 's morgens en 's avonds iederen
dag, zij met haar kleine handjes, die
zoo wit in de zijne lagen zij met haar
frêle wezen, waar ge toch niet meer
kracht van verlangen mocht, dan er
China's verkeerswezen is ver
ouderd, zijn spoorwegen zijn ab
soluut onvoldoende. De regeering
doet ongetwijfeld veel voor d
aanleg van wegen en spoorwegen
maar het ontbreekt haar bij de
enorme uitgestrektheid van het
land aan de noodige middelen
Japan heeft een uitstekend, ten
deele geëlectrificcerd spoorwegnet
en talrijke autobusverbindingen
China, is in het algemeen arm
aan bosschen. Japan's wouden
bedekken 60 pet. van zijn op
pervlakte.
Hoe is 't nu mogelijk, dat de
Chinees door de blanken zoo
verschillend beoordeeld wordt
De oplossing van dit raadsel
ligt hierin, dat het Chineesche
volkskarakter een menigte legen-
strijdigheden in zich bergt en dat
de vreemdeling geneigd is om
ervaringen, die hij persoonlijk
heeft opgedaan, tot grondslag
van zijn oordeel te maken.
Hiervoor eenige voorbeelden.
De Chineesche koopman is van
oudsher bekend geweest om zijn
betrouwbaarheid en royaliteit.
Contracten, zelfs over hooge be
dragen, worden dikwijls niet
schrifrelijk gesloten; zijn woord
is voldoende.
Zeker, deze betrouwbaarheid is
op het oogenblik lang niet meer
zoo algemeen als vroeger, maar
eerlijkheidshalve meet men zeg
gen, dat het slechter worden van
de zeden in den Chineeschen
handelsstand door de aanraking
met het Westen en Amerika is
ingetreden.
Er is geen aangenamer koop
man dan de Chineesche en het
feit, dat de handel zoowel in
Britsch-, als in Nederlandsch
Indië vooreen groot deel in Chi
neesche handen ligt, is aan het
uitstekende koopmanschap van
de Chineezen toe te schrijven.
Naast deze betrouwbaarheid in
den groothandel vindt men echter
een nauwelijks te gelooven talent
van den kleinen handelaar om
den koopers te bedriegen.
Er zijn weegschalen, waarop
met twee soorten gewichten ge
wogen wordt, een voor het in-
koopen, de énJer voor het ver-
koopen.
Men zou een boek kunnen
schrijven over de vele trucs, die
de kleine Chineesche koopman
toepast om zijn klanten te be
driegen.
De Chinees houdt niet van 't
militaire, het heldhaftige en toch
onder goede leiding kan men zich
geen taaier, moediger troep voor
stellen dan van goed opgeleide
Chineesche soldaten, in het bij
zonder in de verdediging.
Neem dadelijk
Stop die razende kiespijn!
"AKKERTJES" zijn onfeilbare pijn
stillers en bevrijden U direct van
zenuwpijnen, spierpijnen, hoofdpijn.
Onschadelijk. Let op t AKKER-merk.
Per koker van 13 stuks -12 stuivers.
Per doos van 2 stuks - 2 stuivers.
flADAKITIF Wij garandeeren de goede
UHHMUI IC werking van "AKKERTJES",
want ze bevatten een bijzondere combina
tie van uiterst geneeskrachtige stoffen,
volgens recept van Apotheker Dumont.
108—8
in te vinden was.
Als Bertje dat zoo stond te zeggen,
zette haar gezicht zich toch in een
vollen lach van deze schoone verwach
ting, dat ze na de ongedurigheid in
de stad boerin zou zijn met de aan
trekkelijkheid van dit ongedwongen vrije
leven in den boerenherd, waarin de
pure gezondheid van het land haar
herstellend en vernieuwend tegen zou
komen.
Aan de zijde van dezen jongen boer
zou ze dat straks beleven, want ze
hoopte wezenlijk dat Bertje er niet in
slagen zou ooit een baantje te vinden
Och, Bertje moest 'ns weten hoe
graag ze met hem als boer en boerin
wonen zou onder het uitgestrekte dak
van de boerderij, met heel de doening
van vee en land, waai de gedeelde
zorg ook door haar gedragen zou
worden.
En op deze oogenblikken omvatte ze
Bertje met veel innigheid en met het
vertrouwen, dat hij haar dit geluk wel
gunnen zou.
Zij was de zwakke, zij zou den trub
bel aandurven en er voor vechten.
Waarom zou hij dat niet durven
In den vollen zomer, toen het kermis
was in deze stad, kwam Bertje's meiske
op de boerderij haar vacantie dooi-
brengen.
Ze zou slapen bij Bertje's oudsten
broer, Klaas, die de laatste lente ge
trouwd was.
Dat ging aan.
Op dien Zondagmiddag kwam dit
juffrouwke in den zand-bestrooiden herd
voor Frans en Marie staan en nadien
voor Bertje's broers en zusters.
Aangenaam kennismaken, zei ze.
Mardie-nog wat 'n mondfiat
Dag durske zei Frans daarop.
Wat zijt ge schoon aangetrokken,
antwoordde Marie.
Nelly's dunne vingers kwamen in de
handen van al deze boeren in den herd
van haar deftigheid en haar zwakheid
getuigen.
Toen ze eventjes binnen was, werd
ge den reuk gewaar die \an dit wit-
gekleede meiske uitging. Het kwam
uit haar kortgeknipte en gegolfde haren,
uit haar geopend taschje, toen ze na
dien met een witten kam langs haar
haren deed. Dit juffrouwke schreed
heen en weer in den boerenherd van
Frans Davids.
Onderhand zat ze naast Bertje bij het
raam waar 'n volle geut zonlicht over
haar heen kwam. Ze was zenuwachtig
zat in 't eerst, bij deze boerenmenschen
die maar naar haar kijken moesten.
Frans en Marie en al het volk had
den plaats genomen in dezen herd,
Marie merkte dat ze er zoo bleek uit
zag. Nelly moest 'ns vertellen of de
reis haar niet ziek gemaakt had Dat
kon wel met zoo'n warmte.
Zeker, zei Bert, ze is niet lijk
anderskomt het niet van de warmte
dan is het van de liefde.
Zoo'ne lomperdOm dit meiske in
eenen keer beschaamd te maken. Nelly
stond nadien voor den spiegel.
M'n kleur is heel normaal, precies
als altijd.
Later op den middag vertelde Bertje
haar, hoe dom ze was geweest door
dit te zeggen.
Nelly zag vandaag wezenlijk wit. Ze
had moeten zeggen, dat ze ziek was.
Vader en moeder gingen nou misschien
denken dat ze iets mankeerde...
Och, als het dat was, daar zou
ze morgenvroeg wel voor zorgen en
tegelijk zocht ze in haar taschje.
Morgen zou ze 'n kleur hebben gelijk
'n boerin 1
Op den middag ging ze met Bertje's
melken op den dries aan huis. Aan den
sluitboom maakte Bertje in de holte
van z'n handen 'n langen roep, die
naderhand terug kwam vanaf de hooge
wanden van riet, ginds rond de beemd
poelen. De koeien kwamen op 'n draf
TWEE JAAR BURGER
OORLOG IN SPANJE.
Herdenkingsplechtigheden.
Zaterdag zrjn in het rechtsche
Spanje de plechtigheden begonnen
ter herdenking van het feit, dat
twee jaar geleden de beweging tot
bev? ijiing van Spanje werd ontketend.
In alle steden werden in den vroegen
ochtend H.H. Missen gecelebreerd,
die door de bevolking en masse
werden bijgewoond.
Ofschoon de officieele herdenkings
datum op 18 Juli is vastgesteld, zijn
ook de 17e en 19e Juli als herden
kingsdagen aangewezen.
De 17e Juli zal voortaan met den
naam „Dag van Afrika" worden
aangeduid, ter herinnering aan het
verzet van het leger in Marokko,
terwijl de 19e Juli de „dag der
nationale revolutie" zal worden ge-
noem
De minister van binnenlandsche
zaken van de regeering van Burgos
is naar Marokko vertrokken waar
hij Zondag een herdenkingsrede hield.
De krijgsverrichtingen.
Wat de krijgsverrichtingen betreft,
wordt van de Franseh-Spaansche
grens gemeld, dat de troepen van
generaal Varela in den Valbona-
sector aan het Teruelfront het
initiatief hebben genomen voor de
operaties, die Mora de Rubielos tot
doel hebben.
In de sectoren Sarrion en Man-
zanera werd de opmarsch der rech-
schen voortgezet, zoodat reeds een
terreinwinst van vier kilometer kon
worden gefcoskt.
Buitengewoon hevige gevechten
hadden plaats in de omgeving, waar
de roode strijdkrachten hun troepen
concentreerden, teneinde het belang
rijke verbindingscentrum Albentosa
te verdedigen, De nationalisten slaag
den er desniettemin in, de Albentosa-
riv er over te steken. Vervolgens
werd de opmarsch naar Albentosa
vooi tgezet.
De nationalisten voerden verschei
den aanvallen op de stad uit, doch
zjj werden telkens door de rooden
teruggeslagen.
Volgens berichten uit Saragossa
wordt de zak rondom Albentosa
langzaam gesloten. Ten Oosten van
de stad bevinden zich de recbtschen
thans op korten afstand van Alcotas,
naar voren.
Wat kennen ze je goed, Bertje
- Dagelijksche omgang, Nelly
Bertje molk de zingende stralen
tegen den emmerbodem. Nelly stond
bij jiem gebogen, behoedzaam rond
kijkend naar andere koeien.
Ja, deze molk nogal hendig. ze mocht
het ook wel 'ns probeeren, zij met haar
onbedreven vingersDe roome waren
aan 't loopen ze zou er bepaald niet
zooveel moei e mee hebben.
Nelly veegde haar blank-witte jurk
onder zich strak toen ze ging zitten op
de lage melkbank.
Tusschen haar klemmende beenen
probeerde ze den emmer te dragen,
zooals Bert ze dat voorzei. Daar zat
dit meiske uit de stad met haar ver
zorgde haargolven tegen deze trillende
koeienhuid gebogen!
Haar vingers omvatten de gtove
streekels aan het behaarde uier. Ge
zaagt haar kracht zetten in d'ren greep,
toen de peezen van haar arm zich aan
den pols boven de huid kwamen span
nen.
Ze probeerde te melken.
De koeien waren gewoon aan een
forschen, aanhoudenden greep van
harde handen
De koe voelde de kieteling zeker
van deze meiskeshanden, die bang
waren pijn te doen en die in haar on
wennige knoefeling tegen het uier voor
haar nooit gekende vreemdigheid had
den. De koe wendde haren kop met de
dwars gestoken aandachtige ooren naar
achteren om, daarlusschen blonken
haar blauwe slaaroogen. Toen dat ge
wriemel nog langer duurde, ging de
koe wat verstaan.
Nelly keek omhoog. Vlak bij d'r
walmde de heeteadem vam de koe over
haar handen, stonden de ooren gespan
nen en hadden de vooruit gekromde
hoorns hun dreiging.
Maar Bert, help
Ze liet haar emmer pardoes vallen.