TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
AKKERTJE
FEUILLETON.
Jonge kracht op
ouden grond
Zaterdag 14 Mei 1938
Negen en vifftigste Jaargang No 20
Toewijding der
Dekenaten aan
Maria.
En de hernieuwing van deze
toewijding.
Limburg aan Christus door
Maria
Nadat in de laatste jaren ver
scheidene Dekenaten van ons
Bisdom zich plechtig aan Maria
hebben toegewijd, zal dit.op 15
Mei geschieden voor het Dekenaat
Gennep, op 22 Mei voor het
Dekenaat Heerlen, op 5 Juni voor
het Dekenaat Helden en op 10
Juli voor het Dekenaat Sittard
Zoo gaat meer en meer het
ideaal in vervulling, dat onze
beminde Bisschop zich gesteld
heeft bij de aanvaarding van het
herdersambt over ons Diocees.
In het hart van eiken oprechten
katholiek leeft de liefde tot Gods
Moeder. Deze innige devotie van
het Limburgsche volk heeft zich
de eeuwen door uitgesproken
in de bedevaartsoorden van
Maria, in de talrijke kapelletjes
overal verspreid in het Limburg
sche land, Haar ter eere, naast
de vele kruisbeelden, die een
sieraad zijn van onze wegen.
En in de gezinnen toont zich
de Mariavereering in de versiering
van Haar beeld en vooral in het
dagelijksch gebed van het „Engel
des Heeren" en van den Rozen
krans, wanneer na het eindigen
der dagtaak het gezin vereenigd
is om den huiselijken haard.
De harten waren dus spontaan
bereid om gevolg te geven aan
den bisschoppelijken oproep, die
nu reeds verschillende jaren in
Limburg wordt gehoord en weer
klinkt van Noord tot Zuid, om
de Parochies, de Dekenaten, het
geheele Bisdom, al zijn bewoners
individueel en tezamen, kloosters,
gezinnen en vereenigingen aan
Maria toe te wijden.
De jeugdbeweging werd voor
dit heerlijk ideaal bezield. De
geesten en harten zijn voorbereid
door het gebed van de kinderen
in de scholen, van de geloovigen
in de kerken en van de religieu
zen in de kloosters. En zoo zien
wij het eene Dekenaat na het
andere zich toewijden aan Gods
Moeder, onze Bemiddelaarster bij
Gods troon.
De Dekenaten, aan welke deze
buitengewone eer dit jaar te beurt
valt, trachten in een lange en
grootsche voorbereiding deze
toewijding met een plechtigheid
te omringen, de Koningin des
Hemels waardig.
Het beste welslagen van deze
plechtigheid en haar grootste
sieraad zal evenwel zijn de mas
sale deelneming van alle bewoners
der Dekenaten. Elkeen moge
Maria deze eer bewijzen.
De Dekenaten, aan welke in
vorige jaren hetzelfde geluk reeds
ten deel gevallen is, zullen in
deze; Meimaand op Zondag
door PAUL KUYPEKS.
(Nadruk verboden)
14
Frans was 'n boer, die aan heiland
gebonden was en ermee samengegroeid
Frans maakte het kruisteeken als hij
aanzette om te zaaien. Marie zag dat
soms wel 'ns. Hij maakte '11 kruis over
het brood, dat hij aansneed om de
paarden te voeren.
In den kop had z'n ploeg den vorm
van een kruis waar de spil, die de
leidsels droeg dwars op de schroef-
stang verbonden was. En als hij aan
het eind van den akker z'n dubbelspan
keerde, dan zaagt ge tusschen de
paardenlijven het ijzeren kruis van de
naderende ploeg grooter worden.
Dit is de toevallige symbool, dat de
boer met zijn werk over den akker heen
en weer voert. Dit is zijn belijdenis in
het leven.
Marie kwam den dag dat het Maria-
Lichtmis was ook bij Frans thuis. Het
had gevroren. Marie kreeg meer tijd
om bij de Davidsen te zijn, nou er toch
niet geplukt kon worden.
Na de Mis kwam ze al op de hoeve
aan.
De dagen waren kort nou in Februari
en het was gauw avond.
Toen beleefde ze de plechtigheid
van den gang met de gewijde kaars.
Ze baden eerst het rozenhoedje in
den herd en nadien vatte Klaas de
gewijde kaars uit de bovenste la van
het kaske in de goei kamer. De stol-
29 Mei in elke parochie deze
toewijding hernieuwen.
Op dien dag zullen zij zich de
grootsche gebeurtenis opnieuw in
al haar treffende bijzonderheden
voor der. geest roepen.
„Deze hernieuwing is noodig,"
zoo zegt Vader Bisschop in
Zijn schrijven aan de Parochies,
die de toewijding reeds deden,
„om de herinnering aan die
groote daad levendig te houden,
de verplichtingen daaraan ver
bonden te doen nakomen en de
daaraan beloofde vruchten en
uitwerkselen te ondervinden."
De Meimaand zal voor elkeen
een waardige voorbereiding zijn
van die hernieuwing, vooral het
dagelijksch Rozenkransgebed en
het gebed der dagelijksche her
nieuwing.
En elke Parochie zal haar
eigen wijze vinden, om zich nog
in 't bijzonder voor te bereiden
op dezen dag.
Zoo zal Zondag 29 Mei een
gloriedag worden voor Maria in
iedere Parochie, die de toewijding
reeds mocht doen, een dag van
zegen /oor het geestelijk leven
van die Parochies, de gezinnen
en de geloovigen.
Limburg aan Christus door
Maria
Koning Leopold en
Hitier op reis.
De koning van België reisde
derde klasse. De detectives, die
hem beschermden inden sneltrein
van Brussel naar Tirol, waren
hem plotseling kwijt, vonden hem
niet in zijn coupé. Na veel zoe
ken troffen zij hem aan in een
compartiment derde klas, temid
den van een gezelschap eenvou
dige Zwitsersche boeren.
Dat bericht kwam ons tegelijk
onder de oogen met de uitvoerige
beschrijvingen tot in de kleinste
bijzonderheden van de pracht en
den praal, de indrukwekkende
versieringen, de schitterende il
luminatie bij de aankomst en het
verblijf van Hitier te Rome.
Nooit wellicht is in den loop
der eeuwen te Rome iemand met
dien uitbundigen luister ontvan
gen. En er zijn de eeuwen door
te Rome heel wat autoriteiten
geweest.
De tegenstelling der reis van
koning Leopold en die /an Adolf
Hitler is opvallend.
Beide reizen zijn niet in allen
deele met elkaar te vergelijken.
De koning reisde niet als staats
hoofd zooals Hitier.
Maar een feit blijft het, dat de
vorsten zich steeds eenvoudiger
bewegen tusschen het volk. De
koning reisde niet als staatshoofd
zooals Hitier.
Maar een feit blijft het, dat de
vorsten zich steeds eenvoudiger
bewegen tusschen het volk. De
grootsche staatsie van voorheen,
nam af.
Koningin Wilhelmina rijdt her
haaldelijk per fiets, zonder op
vallend gezelschap. Koning Gus-
pen schudden, toen de la zoo moeilijk
open ging. Klaas stookte de kaars
aan. Hij had daarbij in zijn breeden
mond de eerste mompeling van een
gebed. Hij vatte z'n pet af en liet drie
druppels van de gewijde kaars vallen
in de vettige voering, nadien op den
onderrand van den rok, dien de boerin
wat omhoog hield. Toen twijfelde hij
even, alsof hij nadacht. Hij kwam bij
Marie's. Zij hield ook den rand van
haren rok omhoog. De druppels ver
stijfden erop. De zoons volgden. Ze
stonden recht. Ze zwegen bij deze
bezigheid van vader en volgden hem
daarbij met hun oogen.
Klaas diupte ook de ramen, opdat
het onweer daardoor niet het huis zou
binnentreden. Hij bedrupte nadien de
ramen in de beste kamer en op de
goot Frans vatte toen de kaars over.
Hij nam de ramen op de opkamer en
op den zolder bij dezen rondgang.
Naderhand nam Klaas de kaars weer
terug. Op den stal ging hij. Zij volgden
hem. De stal had zijn walmenden war
men adem vanuit z'n diepte naar om
hoog, waar ze door de deur binnen
kwamen. Daar stonden de koeien.
De „bonte" opdat ze van bliksemslag
vrij zou zijn en opdat het met kalven
goed zou gaan.
De „kromhoorn", opdat ze dezen
keer haar vrucht behouden zou De
hinkvoet", opdat ze op haar ouden
ag niet brul zou worden. Iedere koe
kwam met haar kop in het schijnsel
van de kaars. Daarenboven kwam de
donkeie schaduw van Klaas, die hard
op z'n zegening deed. Frans ging naar
de paarden, want ge moest daar zoo
in den stal krengelen en die jong
dinger van paarden, daar konde-ge
altijd niet van óp aan. Klaas was niet
vlug genoeg meer, als het noodig
mocht zijn, dat hij voor de paarden uit
den weg ging.
Marie stond dat af te kijken. In de
flikkering van deze kaars, had ze de
groote schaduw van Klaas op den
taaf van Zweden speelt golf met
eenvoudige lieden. De andere
Skandinavische vorsten zijn de
eenvoud zelve, evenals hun fa
milie. Het Engelsche koningspaar
verkeert voortdurend onder het
volk en bezoekt herhaaldelijk de
geringste onderdanen in hun wo
ningen.
Ófficieele ontvangsten en be
zoeken geschieden ook bij de,
laten wij zeggen, democratische
vorsten met bijzondere plechtig
heid, maar deze kan niet verge
leken worden met hetgeen op
de reizen van den fascistischen
en van den nationaal-socialis-
tischen dictator werd ten toon
gespreid, al zijn wij overtuigd,
dat beider leven binnenshuis
eenvoudig zal zijn.
Maar in hetgeen voor hen ont
breekt aan eeuwenlange verbon
denheid met hun volkeren, aan
van geslacht op geslacht over
geleverde en ingewortelde liefde
van de onderdanen, aan echte
aanhankelijkheid, wordt aanvul
ling noodig geacht door sterk
imponeerdenden glans. Deze moet
als het ware het voetstuk wor
den, dat hen verheft en grooter
maakt. Het is de reusachtige
ensceneering, die heel hun op
treden naar buiten kenmerkt en
aan al hun daden relief moet
geven. Vandaar ook de massale
organisatie, het doen optreden
der tienduizenden die op deze
wijze van eerbied vervuld moeten
blijven voor hun grooten leider.
Meer dan in Italië is dit in
Duitschland het geval, waar de
Führer steeds meer een mythische
verschijning wordt, een steeds
geheimzinniger wordende figuur,
die langzamerhand op den achter
grond treedt en met de woorden
symboliek van een halfgod wordt
omgeven.
Mussolini kan het zich veroor
loven, nog eens vrij en onge
dwongen onder het volk te ver-
keeren, vooral op het platteland,
b.v. bij een oogstfeest. Hitier
wordt meer op een afstand ge
houden.
De dictator is omringd door
een talrijke garde, die voortdurend
waakt voor zijn leven. En hier
zien wij ook de overeenkomst
met den derden Europeeschen
dictator, den Russischen, die
voor iedereen voortdurend meer
een legendarische persoon wordt.
De moderne dictator heeft een
uitgebreiden veiligheidsdienst
noodig. Wie vroeger en in de
laatste maanden naar Rome ge
reisd is, heeft de vergelijking
kunnen maken tusschen de con
trole van toen en nu.
Ook hier zien wij een tegen
stelling met andere staats- en
regeeringshoofden van Europa,
wier veiligheid minder gevaar
blijkt te loopen, zich in ieder
geval veiliger gevoelen.
Wij willen Duitschland nog
Italië hun grootscheepsche pracht-
vertooning verwijten, maar zullen
door de ensceneering de werke
lijkheid blijven zien. Beide landen
achten deze noodig voor het
aanzien hunner regeerders, voor
het eigen volk en voor den
vreemdeling, maar de liefde en
de trouw in andere landen heeft
die uitbundigheid minder noodig.
Romantiek in de
maand Mei.
Het platteland zegtWij
trouwen in Mei I
Op het Nederlandsche platteland
is het altgd zoo geweest en het zal
wel immer zoo blijven: er wordt bij
voorkeur getrouwd in de maand
Mei. Welke maand leent zich beter
voor romantiek in het menschelijk
leven
Vraag het 't eerste het beste
schoolmeisje eens wanneer de jonge
lui van haar dorp gaan trouwen, in
November of in Mei, dan zal zg
antwoorden; in Mei
Mei is de trouwmaand bij uitstek.
In de stad trouwt men meer het
heele jaar door. doch het platteland
1 4egt in koor; „Wij trouwen in Mei
Als de vogels hun nestjes bouwen
en betrekken, zie dan is het ook
voor menschen de mooiste tijd om
een nestje te bouwen....
Als de lammeren op de groene
grasmat van de wei in 't zonnetje
liggen te stoven, trouw dan! Maar,
als men in Friesland aan een Elf
stedentocht gaat denken en de ther
mometer onder nul daalt, trouw dan
niet
Er is voor velen geen grooter
dagelgks terugkeerend genoegen dan
in schemeravond de krant te lezen
en in de advertentie-rubriek te gaan
neuzen, wie elkander nu weer „krij
gen". Ge moet U dat dorpje op het
platteland voorstellen op een avond
in de maand Mei. Iedereen wacht
op de krant. De rentenier heeft al
een half uur in hemdsmouwen boven
de onderdeur gehangen en den kant
naar het postkantoortje uitgezien.
Het dochtertje van den keuterboer,
wiens gedoetje even buiten de dorps
kom gelegen is, trippelt voor het
office op en neer. Eindelijk, daar
komt de postbode
Even later verlaat de postdirec
teur in eigen persoon het huis der
openbare bediening en neemt de
andere wijk. Voor zeven uur is heel
het dorp ondergedoken in de kolom
men. Het dorp leest de krant. Men
vliegt door de groote gebeurtenis
sen heen, bladert om en om, totdat
de pagina komt met de vierkante
hokjes, met de berichten van lieden
die elkander krijgen. Dan bljjft het
oog met welgevallen een halfuurtje
rusten op de trouwrubriek....
Tien, twaalf, twintig paren uit de
dorpen van de streek „hebben de
eer''. lederen avond worden nieuwe
namen gekoppeld aan de lange reeks
toegevoegd.
Er hangt een atmosfeer van ro
mantiek boven vele boerdergen en
woningen van burgers. Hier en daar
ziet men vlaggen: op den nok van
de boerderij, in den molen, op de
mast van het schip, in den boom op
het erf van den bakker, overal ont-
wapperend dundoek. Alles roept U
toe: Wg trouwen
Maar vóór dat al die paren in de
krant komen en de eere hebben....
wat is daar dan niet allemaal aan
vooraf gegaan Als ge dat eens wist.
Het gaat stellig weer heel anders
dan vroeger; o, het gaat duizend keer
weer anders. Naar het huwelgk lei
den vele wegenMaar is er tegen
woordig nog zooveel kleur en fleur
De ouderen beweren van niet en on
getwijfeld is het gelgk aan hun zgae.
Daar hadt ge bijvoorbeeld de tus-
schenkomst der bejaarde weduwe in
den Zuidwesthoek van Friesland. Had
een jongeling het oog laten vallen
op een meisje van zgn stand, dan
droeg hg de weduwe op om met den
vader de zaak te gaan bespreken en
hem vergunning te vragen het meisje
te bezoeken. Dit werd de eerste maal
zelden geweigerd, doch de jongeling
witten muur van den achterstal gezien
Nadien stond daar tegenaan ook de
schaduw van Frans.
Ze zag op dit oogenblik pas, hoe
den omtrek van den kop en het gezicht
van Klaas en Frans eender waren. Er
was ook overeenstemming in den klank
van hun gebed bij deze handeling. Ze
zag hoe Klaas met den glans van een
opkomenden lach naar Frans keek,
nou hij dit werk van hem bij de paar
den zag. Hij zag zeker ook de gelijke
nis van hun wezen in de grove schaduw-
teekening op den stalmuur. Toen Frans
de paarden met de kaars bedrupt had,
ging Klaas ook nog naar de varkens
De zeug, opdat ze een voorspoedigen
worp zou doen en de drie droppels
vielen tusschen de stugge haren op
den blank-rooden rug van het snuffe
lende varken.
Klaas was ook bijen-man. Hij vatte,
toen-ie in de stallen klaar was de
kaars recht in z'n handen. Hij had wel
iets van een priester. Toen ging hij
rond de hoeve. De mildheid van den
avond was rond die boerderij. Er was
geen wind. Ge hadt alleen de kilte van
den Februari-dag. De kaars bleef bran
den. Ze zagen Klaas den hoek omgaan
aan de schuur van de boerderij Nou
was-ie vóór het hui>. Het duurde 'n
hortje, toen kwamen aan den anderen
kant verlichte wat bevende handen met
de nóg brandende kaars om den hoek.
Het zou dit jaar dus een goed honrng-
jaar zijn. Dit was komen vaststaan uit
het feit, dat de lichtmiskaars, gedragen
rond de hoeve, niet was uitgegaan.
Dit was 'n oud geloof, men twijfelde
daar niet aan.
Zoo'n dingen had Marie op dezen
dag meegemaakt
Ge zaagt zooiets niet op de „Laag-
hoeve". Ze had ingetogen vroomheid
gezien van groote menschen, dat miste
ze thuis.
Daar had het weversvolk den loop
over den stoep Er was veel veranderd.
Driek had alleen gedachte voor zijn
was dan nog niet veel wgzer gewor-
den. Het meisje wachtte hem dan
j op in het „lytshüs" (kleine schuur
'naast de groote), dat afgescheiden
staat van het eigenlijke woonhuis.
De gewoonte bracht mee, dat hg op
koek en wijn moest tracteeren. Hg
gaf het meisje geld om een en an
der te gaan halen. Zij snelde dan
naar de weduwe, die ia de zaak be
trokken was. Deze wist van haar
komst af en had alles gereed staan.
Bleef het meisje nu wat lang weg,
dan was dit een ongunstig teeken,
doch kwam zij spoedig terug, dan
stond zijn zaak er gunstig voor.
Koek en wijn smaakten beiden dan
uitstekend
Bijzonder poulair is de huwelgks-
maker in Friesland nooit geweest.
De jongeman ging ook vroeger liever
zelf op het meisje af. De overgroote
kieschheid der Friesche vrouwen ge
doogde geen tusschenpersoon. Een
goede honderd jaar geleden woonde
er te Hindeloopen een oude vrouw,
die geregeld door de jonkmannen
naar de dulcinea's werd afgevaardigd.
Voor heel veel bloode jongelieden
effende zg bet pad der min. In de
ommelanden van Groningen bestond
de huwelijksmakelaar wel. Had de
liefde van den jongeman gesproken,
dan stapte de makelaar naar het
meisje in kwestie om toestemming
te vragen. In het Oldambt bijvoor
beeld ging hij den eersten keer met
den vrijer naar het meisje, dat hg
vermaakte met anecdoten, grapjes
enz., teneinde de maagd in een goed
humeur te brengen. Had hij op deze
wijze voor den vrijer, die bg dat alles
stilletjes stond te rooken, een wit
voetje gekregen, dan liet hg het ver
dere aan den jongeman zelf over.
Bij de voltrekking van het huwelgk
ontving de tusschenpersoon eenige...
snuitdoeken tot belooning; elders gaf
men hem wel een nieuwen hoed.
Wanneer de zaak zoover gevorderd
was, werden er toebereidselen voor
het bruiloftsmaal getroffen.
Van de vroegere trouwzeden in de
Oldambster streken is het volgende
bekend. Daar ging het honderd jaar
geleden nog als volgt:
Wanneer de ouders het over de
huwelijksvoorwaarden enz. niet eens
konden worden, werd er aan den
knecht, die in de keuken het spit
draaide, geroepen: „Spit afalsof
men wilde zeggen„men komt tot
geen verdrag, er is dus ook geen
maaltijd". Begon men elkander met
de voorwaarden evenwel weer te
naderen, dan klonk het: „Spit an
en de man in de keuken begon met
nieuwen gver het spit te draaien.
Het bruiloftsmaal was het hoogte
punt van het feest. Vooral bij zeer
welgestelde lieden werd er opge-
discht! Vanouds heeft de Friesche
petielle uit dertien gerechten bestaaD.
Soms was de bruiloft een kwestie
van dagen; in één dag kwam men
niet gereed. Niet altgd ging het bg
zoo'n ouderwetsche bruifoft kalm
en stemmig toe; op zulke hoogtijden
was de Friesche ingetogenheid op
non-actief gezetEr werd zelfs ge
schoten op vensters De bruilofts
gasten mikten bg pikdonker op de
vensters in den voorgevel van het
huis, waar men de bruiloft vierde.
Wie geen geweer had, wierp met
steenen, Dit was geen beleediging,
doch integendeel achtte de vader der
bruid zich vereerd, als hg werd be
schouwd als iemand, wien het bg
zulk een heugelgke gelegenheid op
de kosten van een aantal glasruiten
niet aankwam. Nog in de negen,
tiende eeuw, toen dit gebruik reeds
verdwenen was, placht men van
iemand die knappe dochters had, te
zeggen: „Die zullen hem aan glazen
nog wat kosten
Aardige gebruiken, welke aan de
verloving vooraf gingen, heeft men
vroeger op het Friesche platteland
gekend. Wg herinneren aan den
knottendoek, dien de jongeman het
meisje voorhield. Daarin zaten dan
gouden ducatons. Trok het meisje
den doek Daar zich toe, dan trok zij
meteen den knoop vast, hetgeen wilde
zeggen: ik ga er mee accoord. Dat
bouwerij en het voermannen in de stad,
waarmee geld te verdienen was. Mari-
nus had voor haar van allerhande
vreemdigheden. Jan was nog te zeer
een snotneus. Zij had alleen Hanneke,
dat bij haar werkte op het veld dat
met haar de koeien molk en de ge
zelligheid deelde van den warmen stal
eu de liefde voor het vee.
Het moet vooruit!", zei Driek de
Zwart als hij iets voor had. Het moet
vooruit, zoo dacht hij zeker ook over
Marie's en Franse. Hij ging naar Klaas
Davids zeggen, dat hij een boerderij
te huur wist. Marie en Frans konden
wel trouwen. Driek kreeg alles gedaan.
Hij kreeg ook gedaan dat Klaas en de
boerin zijn voorstel goedkeurden. De
boerderij werd gehuurd.
Nog eer het goed en wel winter was,
waarna te lente Fransen Marietroüwen
zouden, stierf Klaas Davids.
Het was zeker een ongeweten ge
beurtenis dat deze boer stierf
Klaas had dagen gehad, dat hij bij
fabrikanten aan tafel zat, als hij voor
hen naar België ging of Frankrijk om
paarden te koopen
Hij was in zijnen tijd voorzitter ge
weest van de hengstenvereeniging. Deze
jaren waren voorbij gegaan. Klaas had
er geen spijt af gehad Hij had zijn
belangstelling naar z'n jongens en naar
z'n boerderij gekeerd. Hij vlechtte
bijenkorven bij de boerin in den herd,
nou hij grijs werd en moeilijk ter been.
In den boogerd had hij z'n bijenhal.
Het ingetogen gezoem in den zomer,
de verborgen bezigheid van z'n bijen
in de dichtgesmeerde korven in den
winter, dat waren dingen, waaraan ge
als oude mensch zoo graag dacht. Ge
zaagt Klaas gehurkt bij zijnen bijenstal
zitten. Hij zat maar zoo op een steen
te droezen. Hij werd dutselachtig
Hu bracht de rest van z'n dagen
door in de halfdonkere ruimte van den
boerenherd. waarin de boerin haar
waakzaamheid voor hem had en haar
ijver dat alles hem naar den zin zou
zijn. Hij wist z'n land in de kundige
handen van zijn zoons z'n paardenhart
was in Franse gekomen.
Frans konde-ge van hier af door het
hor zien werken in eenderen weder
keer van het eene eind naar het andere
van den akker. Straks zou Frans voor
het laatst op de hoeve van vaders
zaaien.
Was het dat waar Klaas zoo'n bietje
om zeurde. Ge weet het niet. 'n Oude
mensch, daar krijgt ge niet zooveel
woorden uit. Klaas kon er z'n verdriet
van hebben.
Op 'n Zaterdag kwam Klaas van de
markt thuis. Ge zaagt hem aankomen.
Hij liep ofdat hij zat was. Zoo dachten
ze bij David's in 't eerst ook Hij kwam
thuis. Hij ging recht naar de slaapkamer,
zeker om zijnen jas weg te hangen,
zooals hij dat altijd placht te doen.
Ze zagen hem èvel niet meer terug
komen in den herd.
De boerin vond hem, zooals hij op 't
bed gevallen was, met de pet nog op
en de klompen aan de been. Hij lag
met 'n gezicht in het kussen. Z'n be
haarde handen hielden zijnen kop om
kneld, net of-ie daar pijn in had.
Ze hebben dien zwaren mensch met
alleman verzorgd De boerin kon dat
werk aan de zoons wel overgeven. Er
was geen jong vrouwvolk in dezen
herd
Nou hadden ze vaders uitgetrokken.
Hij was stil geworden. Hij stak zijnen
kop zoo omhoog! Hij kreeg kussens
achter zijnen rug gezet. Het licht van
de winterzon kwam door deze lage
ramen. Het scheen over de helderheid
van de kamer, het scheen over de
grauwe witheid van dezen begroeiden
kop.
De dokter kwam. Er was hier nog
nooit een dokter geweest.
Vader had 'n beslag gekregen. Hij
moest goed verzorgd worden en het
was net of dat de dokter in de kamer
rondzocht naar vrouwvolk. Deze oudel
boerin kon zoo'nen zieke niet verzorgen.
Neem dadelijk *n
bij hoofdpijn of migraine.
binnen 'n kwartier ajfgePef
dank zij de bijzondere samsnSfellina.
Weiger namaak, let op AKKER-m«J-
Per koker van 12 stuks - 12 iltoivttfe.
Per doos «var» 2 stuks -"2 starved^
GARANTIE ïïflp&SSÊasfe
want ze bevatten een bijzonder»«ombiija-*
tie van uiterst geneeskrachtige stoffen,
volgens recept van Apotheket
was dan het sein, dat de jongeman
haar het eerste kusje mocht geven.
In vroeger eeuwen gaf de bruidegom
bg het huwelijk zgn bruid een zil
veren doosje ten geschenke, waario
zich fraaie geldstukken, gekartelde
guldens of ducatons bevonden. Der
gelijke kistjes waren aan alle kaft
ten versierd met in zilver gedreven
figuren, liefde en huwelijkstrouw
voorstellende. Op het deksel was
soms ook nog een familiewapen aan
gebracht.
In den tegenwoordigen tgd wordt
ten plattenlaude bg bruiloften over
tollige drukte en weelde vermeden.
Doch de feestvreugde bij deze festg-
nen lijdt daar niet bij. Ook thans
nog is het bruiloftsfeest in de maand
Mei een aangelegenheid, die door alle
genoodigden gaarne wordt bijgewoond
en gevierd tot aan den morgenstond
Wie wel eens zoo'n feest in een
groote, leege, romantisch versierde
boerenschuur heeft meegemaakt, zal
hebben ervaren, dat de plattelanders
op joviale en uitbundige wijze fee3t
kunnen vieren. Meimaand trouw
maand, dat is voor jonge harten nog
altgd een tooverwoord
Msb.
Vergadering Stoom-
zuivelfabriek
Oostrum.
In de zaal Linders te Oostrum
hield de Stoomzuivelfabriek H. Maria
hare algemeene ledenjaarvergade
ring onder leiding van den Dog altgd
krassen Voorzitter, de Heer Litjens
uit Wanssum, die na een hartelgk
welkomstwoord tot de talrijke ter
vergadering gekomen leden, en spe
ciaal den Weleerw. Heer Rector As-
seloergs als Geestelijk Adviseur, de
vergadering opende met den Chris
tel ij ken groet.
Nadat de Voorzitter had mede
gedeeld dat een tweetal berichten
van verhindering waren ingekomen,
hield hij een interessante beschouwing
over het afgeloopen boekjaar der
fabriek. Al is de tijd een tikje beter,
toch is men nog niet waar men
wezen moet. Immers nog altgd moet
steun en werkverschaffing in de
plaats treden van verdiend loon of
beloonden arbeid. Moge 1938 een
voorspoediger jaar zgn.
Niettegenstaande veeteeltbeperking
gaat de boterproductie nog steeds
cresendo- Gelukkig steeg de uitvoer
ook. Er werden uitgevoerd 96 mil-
lioen Kg. boter, waarvan 53 millioen
naar Engeland gingen en 35 millioen
naar Duitschland. Voor Duitschland
Frans begreep dat.
Hij reed met de brik naar de „Laag-
hoeve", naar Maria's.
Ja, Marie mocht zeker komen, als
dat noodig was, waarom niet zei
Driek.
Marie deed zich wat op.
Doe vaders de groeten en wenscht
hem beterschap, want we hebben nog
het een en ander te verhandelen, wij
samen!, zei Dtiek.
Marie zat dagen en nachten bij Klaas
aan het bed. Ze verzorgde hem, ze
legde hem proper, ze verschoonde het
bed, als hij zoo gezweet had Ze ver
nieuwde het ijs rond zijnen kop en
bidde aan zijn bed het rozenhoedje.
Ze zag door het lage raam den dag
opkomen ze kon Frans zien, waar hij
werkte op den akker, ze zag aan den
avond de duisternis schielijk vallen
over de beemden.
Klaas kwam nooit bij kennis, zoudt
ge hebben gezegd. Er werd over ge
klaagd in den herd, dat vader sterven
zou, zonder dat hijiemand „goeiendag"
had gezegd.
Marie fluisterde aan Klaas z'n oor:
„Vader, bende wakker
Dat „vader" dat zei ze werkelijk met
innigheid. Vader werd niet wakker.
De boerin kwam bij hem schreeuwen,
hard en met veel snikken. Ze vatte z'n
hand. Klaas werd niet wakker
De zoons kwamen om vader wat te
verleggen. Ze riepen hem bij zijnen
naam.
Hij werd niet wakker. Hij zei niks
meer. Z'n blauwige lippen bleven voor
z'n woorden gesloten. Er was niks aan
te doen
Frans het het ook gezien dat vader
naar geen mensch meer omkeek. Hij
had daar spijt zat af. Och, hij kende
vaders in z'n liefde voor de paarden.
Ge hadt daar de jonge merrie staan,
die Klaas een maand geleden alvast
voor Frans z'n uitzet had gekocht.
(Wordt vervolgd)