TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS AKKERTJE FEUILLETON. Jonge kracht op ouden grond Zaterdag 14 Mei 1938 Negen en vifftigste Jaargang No 20 Toewijding der Dekenaten aan Maria. En de hernieuwing van deze toewijding. Limburg aan Christus door Maria Nadat in de laatste jaren ver scheidene Dekenaten van ons Bisdom zich plechtig aan Maria hebben toegewijd, zal dit.op 15 Mei geschieden voor het Dekenaat Gennep, op 22 Mei voor het Dekenaat Heerlen, op 5 Juni voor het Dekenaat Helden en op 10 Juli voor het Dekenaat Sittard Zoo gaat meer en meer het ideaal in vervulling, dat onze beminde Bisschop zich gesteld heeft bij de aanvaarding van het herdersambt over ons Diocees. In het hart van eiken oprechten katholiek leeft de liefde tot Gods Moeder. Deze innige devotie van het Limburgsche volk heeft zich de eeuwen door uitgesproken in de bedevaartsoorden van Maria, in de talrijke kapelletjes overal verspreid in het Limburg sche land, Haar ter eere, naast de vele kruisbeelden, die een sieraad zijn van onze wegen. En in de gezinnen toont zich de Mariavereering in de versiering van Haar beeld en vooral in het dagelijksch gebed van het „Engel des Heeren" en van den Rozen krans, wanneer na het eindigen der dagtaak het gezin vereenigd is om den huiselijken haard. De harten waren dus spontaan bereid om gevolg te geven aan den bisschoppelijken oproep, die nu reeds verschillende jaren in Limburg wordt gehoord en weer klinkt van Noord tot Zuid, om de Parochies, de Dekenaten, het geheele Bisdom, al zijn bewoners individueel en tezamen, kloosters, gezinnen en vereenigingen aan Maria toe te wijden. De jeugdbeweging werd voor dit heerlijk ideaal bezield. De geesten en harten zijn voorbereid door het gebed van de kinderen in de scholen, van de geloovigen in de kerken en van de religieu zen in de kloosters. En zoo zien wij het eene Dekenaat na het andere zich toewijden aan Gods Moeder, onze Bemiddelaarster bij Gods troon. De Dekenaten, aan welke deze buitengewone eer dit jaar te beurt valt, trachten in een lange en grootsche voorbereiding deze toewijding met een plechtigheid te omringen, de Koningin des Hemels waardig. Het beste welslagen van deze plechtigheid en haar grootste sieraad zal evenwel zijn de mas sale deelneming van alle bewoners der Dekenaten. Elkeen moge Maria deze eer bewijzen. De Dekenaten, aan welke in vorige jaren hetzelfde geluk reeds ten deel gevallen is, zullen in deze; Meimaand op Zondag door PAUL KUYPEKS. (Nadruk verboden) 14 Frans was 'n boer, die aan heiland gebonden was en ermee samengegroeid Frans maakte het kruisteeken als hij aanzette om te zaaien. Marie zag dat soms wel 'ns. Hij maakte '11 kruis over het brood, dat hij aansneed om de paarden te voeren. In den kop had z'n ploeg den vorm van een kruis waar de spil, die de leidsels droeg dwars op de schroef- stang verbonden was. En als hij aan het eind van den akker z'n dubbelspan keerde, dan zaagt ge tusschen de paardenlijven het ijzeren kruis van de naderende ploeg grooter worden. Dit is de toevallige symbool, dat de boer met zijn werk over den akker heen en weer voert. Dit is zijn belijdenis in het leven. Marie kwam den dag dat het Maria- Lichtmis was ook bij Frans thuis. Het had gevroren. Marie kreeg meer tijd om bij de Davidsen te zijn, nou er toch niet geplukt kon worden. Na de Mis kwam ze al op de hoeve aan. De dagen waren kort nou in Februari en het was gauw avond. Toen beleefde ze de plechtigheid van den gang met de gewijde kaars. Ze baden eerst het rozenhoedje in den herd en nadien vatte Klaas de gewijde kaars uit de bovenste la van het kaske in de goei kamer. De stol- 29 Mei in elke parochie deze toewijding hernieuwen. Op dien dag zullen zij zich de grootsche gebeurtenis opnieuw in al haar treffende bijzonderheden voor der. geest roepen. „Deze hernieuwing is noodig," zoo zegt Vader Bisschop in Zijn schrijven aan de Parochies, die de toewijding reeds deden, „om de herinnering aan die groote daad levendig te houden, de verplichtingen daaraan ver bonden te doen nakomen en de daaraan beloofde vruchten en uitwerkselen te ondervinden." De Meimaand zal voor elkeen een waardige voorbereiding zijn van die hernieuwing, vooral het dagelijksch Rozenkransgebed en het gebed der dagelijksche her nieuwing. En elke Parochie zal haar eigen wijze vinden, om zich nog in 't bijzonder voor te bereiden op dezen dag. Zoo zal Zondag 29 Mei een gloriedag worden voor Maria in iedere Parochie, die de toewijding reeds mocht doen, een dag van zegen /oor het geestelijk leven van die Parochies, de gezinnen en de geloovigen. Limburg aan Christus door Maria Koning Leopold en Hitier op reis. De koning van België reisde derde klasse. De detectives, die hem beschermden inden sneltrein van Brussel naar Tirol, waren hem plotseling kwijt, vonden hem niet in zijn coupé. Na veel zoe ken troffen zij hem aan in een compartiment derde klas, temid den van een gezelschap eenvou dige Zwitsersche boeren. Dat bericht kwam ons tegelijk onder de oogen met de uitvoerige beschrijvingen tot in de kleinste bijzonderheden van de pracht en den praal, de indrukwekkende versieringen, de schitterende il luminatie bij de aankomst en het verblijf van Hitier te Rome. Nooit wellicht is in den loop der eeuwen te Rome iemand met dien uitbundigen luister ontvan gen. En er zijn de eeuwen door te Rome heel wat autoriteiten geweest. De tegenstelling der reis van koning Leopold en die /an Adolf Hitler is opvallend. Beide reizen zijn niet in allen deele met elkaar te vergelijken. De koning reisde niet als staats hoofd zooals Hitier. Maar een feit blijft het, dat de vorsten zich steeds eenvoudiger bewegen tusschen het volk. De koning reisde niet als staatshoofd zooals Hitier. Maar een feit blijft het, dat de vorsten zich steeds eenvoudiger bewegen tusschen het volk. De grootsche staatsie van voorheen, nam af. Koningin Wilhelmina rijdt her haaldelijk per fiets, zonder op vallend gezelschap. Koning Gus- pen schudden, toen de la zoo moeilijk open ging. Klaas stookte de kaars aan. Hij had daarbij in zijn breeden mond de eerste mompeling van een gebed. Hij vatte z'n pet af en liet drie druppels van de gewijde kaars vallen in de vettige voering, nadien op den onderrand van den rok, dien de boerin wat omhoog hield. Toen twijfelde hij even, alsof hij nadacht. Hij kwam bij Marie's. Zij hield ook den rand van haren rok omhoog. De druppels ver stijfden erop. De zoons volgden. Ze stonden recht. Ze zwegen bij deze bezigheid van vader en volgden hem daarbij met hun oogen. Klaas diupte ook de ramen, opdat het onweer daardoor niet het huis zou binnentreden. Hij bedrupte nadien de ramen in de beste kamer en op de goot Frans vatte toen de kaars over. Hij nam de ramen op de opkamer en op den zolder bij dezen rondgang. Naderhand nam Klaas de kaars weer terug. Op den stal ging hij. Zij volgden hem. De stal had zijn walmenden war men adem vanuit z'n diepte naar om hoog, waar ze door de deur binnen kwamen. Daar stonden de koeien. De „bonte" opdat ze van bliksemslag vrij zou zijn en opdat het met kalven goed zou gaan. De „kromhoorn", opdat ze dezen keer haar vrucht behouden zou De hinkvoet", opdat ze op haar ouden ag niet brul zou worden. Iedere koe kwam met haar kop in het schijnsel van de kaars. Daarenboven kwam de donkeie schaduw van Klaas, die hard op z'n zegening deed. Frans ging naar de paarden, want ge moest daar zoo in den stal krengelen en die jong dinger van paarden, daar konde-ge altijd niet van óp aan. Klaas was niet vlug genoeg meer, als het noodig mocht zijn, dat hij voor de paarden uit den weg ging. Marie stond dat af te kijken. In de flikkering van deze kaars, had ze de groote schaduw van Klaas op den taaf van Zweden speelt golf met eenvoudige lieden. De andere Skandinavische vorsten zijn de eenvoud zelve, evenals hun fa milie. Het Engelsche koningspaar verkeert voortdurend onder het volk en bezoekt herhaaldelijk de geringste onderdanen in hun wo ningen. Ófficieele ontvangsten en be zoeken geschieden ook bij de, laten wij zeggen, democratische vorsten met bijzondere plechtig heid, maar deze kan niet verge leken worden met hetgeen op de reizen van den fascistischen en van den nationaal-socialis- tischen dictator werd ten toon gespreid, al zijn wij overtuigd, dat beider leven binnenshuis eenvoudig zal zijn. Maar in hetgeen voor hen ont breekt aan eeuwenlange verbon denheid met hun volkeren, aan van geslacht op geslacht over geleverde en ingewortelde liefde van de onderdanen, aan echte aanhankelijkheid, wordt aanvul ling noodig geacht door sterk imponeerdenden glans. Deze moet als het ware het voetstuk wor den, dat hen verheft en grooter maakt. Het is de reusachtige ensceneering, die heel hun op treden naar buiten kenmerkt en aan al hun daden relief moet geven. Vandaar ook de massale organisatie, het doen optreden der tienduizenden die op deze wijze van eerbied vervuld moeten blijven voor hun grooten leider. Meer dan in Italië is dit in Duitschland het geval, waar de Führer steeds meer een mythische verschijning wordt, een steeds geheimzinniger wordende figuur, die langzamerhand op den achter grond treedt en met de woorden symboliek van een halfgod wordt omgeven. Mussolini kan het zich veroor loven, nog eens vrij en onge dwongen onder het volk te ver- keeren, vooral op het platteland, b.v. bij een oogstfeest. Hitier wordt meer op een afstand ge houden. De dictator is omringd door een talrijke garde, die voortdurend waakt voor zijn leven. En hier zien wij ook de overeenkomst met den derden Europeeschen dictator, den Russischen, die voor iedereen voortdurend meer een legendarische persoon wordt. De moderne dictator heeft een uitgebreiden veiligheidsdienst noodig. Wie vroeger en in de laatste maanden naar Rome ge reisd is, heeft de vergelijking kunnen maken tusschen de con trole van toen en nu. Ook hier zien wij een tegen stelling met andere staats- en regeeringshoofden van Europa, wier veiligheid minder gevaar blijkt te loopen, zich in ieder geval veiliger gevoelen. Wij willen Duitschland nog Italië hun grootscheepsche pracht- vertooning verwijten, maar zullen door de ensceneering de werke lijkheid blijven zien. Beide landen achten deze noodig voor het aanzien hunner regeerders, voor het eigen volk en voor den vreemdeling, maar de liefde en de trouw in andere landen heeft die uitbundigheid minder noodig. Romantiek in de maand Mei. Het platteland zegtWij trouwen in Mei I Op het Nederlandsche platteland is het altgd zoo geweest en het zal wel immer zoo blijven: er wordt bij voorkeur getrouwd in de maand Mei. Welke maand leent zich beter voor romantiek in het menschelijk leven Vraag het 't eerste het beste schoolmeisje eens wanneer de jonge lui van haar dorp gaan trouwen, in November of in Mei, dan zal zg antwoorden; in Mei Mei is de trouwmaand bij uitstek. In de stad trouwt men meer het heele jaar door. doch het platteland 1 4egt in koor; „Wij trouwen in Mei Als de vogels hun nestjes bouwen en betrekken, zie dan is het ook voor menschen de mooiste tijd om een nestje te bouwen.... Als de lammeren op de groene grasmat van de wei in 't zonnetje liggen te stoven, trouw dan! Maar, als men in Friesland aan een Elf stedentocht gaat denken en de ther mometer onder nul daalt, trouw dan niet Er is voor velen geen grooter dagelgks terugkeerend genoegen dan in schemeravond de krant te lezen en in de advertentie-rubriek te gaan neuzen, wie elkander nu weer „krij gen". Ge moet U dat dorpje op het platteland voorstellen op een avond in de maand Mei. Iedereen wacht op de krant. De rentenier heeft al een half uur in hemdsmouwen boven de onderdeur gehangen en den kant naar het postkantoortje uitgezien. Het dochtertje van den keuterboer, wiens gedoetje even buiten de dorps kom gelegen is, trippelt voor het office op en neer. Eindelijk, daar komt de postbode Even later verlaat de postdirec teur in eigen persoon het huis der openbare bediening en neemt de andere wijk. Voor zeven uur is heel het dorp ondergedoken in de kolom men. Het dorp leest de krant. Men vliegt door de groote gebeurtenis sen heen, bladert om en om, totdat de pagina komt met de vierkante hokjes, met de berichten van lieden die elkander krijgen. Dan bljjft het oog met welgevallen een halfuurtje rusten op de trouwrubriek.... Tien, twaalf, twintig paren uit de dorpen van de streek „hebben de eer''. lederen avond worden nieuwe namen gekoppeld aan de lange reeks toegevoegd. Er hangt een atmosfeer van ro mantiek boven vele boerdergen en woningen van burgers. Hier en daar ziet men vlaggen: op den nok van de boerderij, in den molen, op de mast van het schip, in den boom op het erf van den bakker, overal ont- wapperend dundoek. Alles roept U toe: Wg trouwen Maar vóór dat al die paren in de krant komen en de eere hebben.... wat is daar dan niet allemaal aan vooraf gegaan Als ge dat eens wist. Het gaat stellig weer heel anders dan vroeger; o, het gaat duizend keer weer anders. Naar het huwelgk lei den vele wegenMaar is er tegen woordig nog zooveel kleur en fleur De ouderen beweren van niet en on getwijfeld is het gelgk aan hun zgae. Daar hadt ge bijvoorbeeld de tus- schenkomst der bejaarde weduwe in den Zuidwesthoek van Friesland. Had een jongeling het oog laten vallen op een meisje van zgn stand, dan droeg hg de weduwe op om met den vader de zaak te gaan bespreken en hem vergunning te vragen het meisje te bezoeken. Dit werd de eerste maal zelden geweigerd, doch de jongeling witten muur van den achterstal gezien Nadien stond daar tegenaan ook de schaduw van Frans. Ze zag op dit oogenblik pas, hoe den omtrek van den kop en het gezicht van Klaas en Frans eender waren. Er was ook overeenstemming in den klank van hun gebed bij deze handeling. Ze zag hoe Klaas met den glans van een opkomenden lach naar Frans keek, nou hij dit werk van hem bij de paar den zag. Hij zag zeker ook de gelijke nis van hun wezen in de grove schaduw- teekening op den stalmuur. Toen Frans de paarden met de kaars bedrupt had, ging Klaas ook nog naar de varkens De zeug, opdat ze een voorspoedigen worp zou doen en de drie droppels vielen tusschen de stugge haren op den blank-rooden rug van het snuffe lende varken. Klaas was ook bijen-man. Hij vatte, toen-ie in de stallen klaar was de kaars recht in z'n handen. Hij had wel iets van een priester. Toen ging hij rond de hoeve. De mildheid van den avond was rond die boerderij. Er was geen wind. Ge hadt alleen de kilte van den Februari-dag. De kaars bleef bran den. Ze zagen Klaas den hoek omgaan aan de schuur van de boerderij Nou was-ie vóór het hui>. Het duurde 'n hortje, toen kwamen aan den anderen kant verlichte wat bevende handen met de nóg brandende kaars om den hoek. Het zou dit jaar dus een goed honrng- jaar zijn. Dit was komen vaststaan uit het feit, dat de lichtmiskaars, gedragen rond de hoeve, niet was uitgegaan. Dit was 'n oud geloof, men twijfelde daar niet aan. Zoo'n dingen had Marie op dezen dag meegemaakt Ge zaagt zooiets niet op de „Laag- hoeve". Ze had ingetogen vroomheid gezien van groote menschen, dat miste ze thuis. Daar had het weversvolk den loop over den stoep Er was veel veranderd. Driek had alleen gedachte voor zijn was dan nog niet veel wgzer gewor- den. Het meisje wachtte hem dan j op in het „lytshüs" (kleine schuur 'naast de groote), dat afgescheiden staat van het eigenlijke woonhuis. De gewoonte bracht mee, dat hg op koek en wijn moest tracteeren. Hg gaf het meisje geld om een en an der te gaan halen. Zij snelde dan naar de weduwe, die ia de zaak be trokken was. Deze wist van haar komst af en had alles gereed staan. Bleef het meisje nu wat lang weg, dan was dit een ongunstig teeken, doch kwam zij spoedig terug, dan stond zijn zaak er gunstig voor. Koek en wijn smaakten beiden dan uitstekend Bijzonder poulair is de huwelgks- maker in Friesland nooit geweest. De jongeman ging ook vroeger liever zelf op het meisje af. De overgroote kieschheid der Friesche vrouwen ge doogde geen tusschenpersoon. Een goede honderd jaar geleden woonde er te Hindeloopen een oude vrouw, die geregeld door de jonkmannen naar de dulcinea's werd afgevaardigd. Voor heel veel bloode jongelieden effende zg bet pad der min. In de ommelanden van Groningen bestond de huwelijksmakelaar wel. Had de liefde van den jongeman gesproken, dan stapte de makelaar naar het meisje in kwestie om toestemming te vragen. In het Oldambt bijvoor beeld ging hij den eersten keer met den vrijer naar het meisje, dat hg vermaakte met anecdoten, grapjes enz., teneinde de maagd in een goed humeur te brengen. Had hij op deze wijze voor den vrijer, die bg dat alles stilletjes stond te rooken, een wit voetje gekregen, dan liet hg het ver dere aan den jongeman zelf over. Bij de voltrekking van het huwelgk ontving de tusschenpersoon eenige... snuitdoeken tot belooning; elders gaf men hem wel een nieuwen hoed. Wanneer de zaak zoover gevorderd was, werden er toebereidselen voor het bruiloftsmaal getroffen. Van de vroegere trouwzeden in de Oldambster streken is het volgende bekend. Daar ging het honderd jaar geleden nog als volgt: Wanneer de ouders het over de huwelijksvoorwaarden enz. niet eens konden worden, werd er aan den knecht, die in de keuken het spit draaide, geroepen: „Spit afalsof men wilde zeggen„men komt tot geen verdrag, er is dus ook geen maaltijd". Begon men elkander met de voorwaarden evenwel weer te naderen, dan klonk het: „Spit an en de man in de keuken begon met nieuwen gver het spit te draaien. Het bruiloftsmaal was het hoogte punt van het feest. Vooral bij zeer welgestelde lieden werd er opge- discht! Vanouds heeft de Friesche petielle uit dertien gerechten bestaaD. Soms was de bruiloft een kwestie van dagen; in één dag kwam men niet gereed. Niet altgd ging het bg zoo'n ouderwetsche bruifoft kalm en stemmig toe; op zulke hoogtijden was de Friesche ingetogenheid op non-actief gezetEr werd zelfs ge schoten op vensters De bruilofts gasten mikten bg pikdonker op de vensters in den voorgevel van het huis, waar men de bruiloft vierde. Wie geen geweer had, wierp met steenen, Dit was geen beleediging, doch integendeel achtte de vader der bruid zich vereerd, als hg werd be schouwd als iemand, wien het bg zulk een heugelgke gelegenheid op de kosten van een aantal glasruiten niet aankwam. Nog in de negen, tiende eeuw, toen dit gebruik reeds verdwenen was, placht men van iemand die knappe dochters had, te zeggen: „Die zullen hem aan glazen nog wat kosten Aardige gebruiken, welke aan de verloving vooraf gingen, heeft men vroeger op het Friesche platteland gekend. Wg herinneren aan den knottendoek, dien de jongeman het meisje voorhield. Daarin zaten dan gouden ducatons. Trok het meisje den doek Daar zich toe, dan trok zij meteen den knoop vast, hetgeen wilde zeggen: ik ga er mee accoord. Dat bouwerij en het voermannen in de stad, waarmee geld te verdienen was. Mari- nus had voor haar van allerhande vreemdigheden. Jan was nog te zeer een snotneus. Zij had alleen Hanneke, dat bij haar werkte op het veld dat met haar de koeien molk en de ge zelligheid deelde van den warmen stal eu de liefde voor het vee. Het moet vooruit!", zei Driek de Zwart als hij iets voor had. Het moet vooruit, zoo dacht hij zeker ook over Marie's en Franse. Hij ging naar Klaas Davids zeggen, dat hij een boerderij te huur wist. Marie en Frans konden wel trouwen. Driek kreeg alles gedaan. Hij kreeg ook gedaan dat Klaas en de boerin zijn voorstel goedkeurden. De boerderij werd gehuurd. Nog eer het goed en wel winter was, waarna te lente Fransen Marietroüwen zouden, stierf Klaas Davids. Het was zeker een ongeweten ge beurtenis dat deze boer stierf Klaas had dagen gehad, dat hij bij fabrikanten aan tafel zat, als hij voor hen naar België ging of Frankrijk om paarden te koopen Hij was in zijnen tijd voorzitter ge weest van de hengstenvereeniging. Deze jaren waren voorbij gegaan. Klaas had er geen spijt af gehad Hij had zijn belangstelling naar z'n jongens en naar z'n boerderij gekeerd. Hij vlechtte bijenkorven bij de boerin in den herd, nou hij grijs werd en moeilijk ter been. In den boogerd had hij z'n bijenhal. Het ingetogen gezoem in den zomer, de verborgen bezigheid van z'n bijen in de dichtgesmeerde korven in den winter, dat waren dingen, waaraan ge als oude mensch zoo graag dacht. Ge zaagt Klaas gehurkt bij zijnen bijenstal zitten. Hij zat maar zoo op een steen te droezen. Hij werd dutselachtig Hu bracht de rest van z'n dagen door in de halfdonkere ruimte van den boerenherd. waarin de boerin haar waakzaamheid voor hem had en haar ijver dat alles hem naar den zin zou zijn. Hij wist z'n land in de kundige handen van zijn zoons z'n paardenhart was in Franse gekomen. Frans konde-ge van hier af door het hor zien werken in eenderen weder keer van het eene eind naar het andere van den akker. Straks zou Frans voor het laatst op de hoeve van vaders zaaien. Was het dat waar Klaas zoo'n bietje om zeurde. Ge weet het niet. 'n Oude mensch, daar krijgt ge niet zooveel woorden uit. Klaas kon er z'n verdriet van hebben. Op 'n Zaterdag kwam Klaas van de markt thuis. Ge zaagt hem aankomen. Hij liep ofdat hij zat was. Zoo dachten ze bij David's in 't eerst ook Hij kwam thuis. Hij ging recht naar de slaapkamer, zeker om zijnen jas weg te hangen, zooals hij dat altijd placht te doen. Ze zagen hem èvel niet meer terug komen in den herd. De boerin vond hem, zooals hij op 't bed gevallen was, met de pet nog op en de klompen aan de been. Hij lag met 'n gezicht in het kussen. Z'n be haarde handen hielden zijnen kop om kneld, net of-ie daar pijn in had. Ze hebben dien zwaren mensch met alleman verzorgd De boerin kon dat werk aan de zoons wel overgeven. Er was geen jong vrouwvolk in dezen herd Nou hadden ze vaders uitgetrokken. Hij was stil geworden. Hij stak zijnen kop zoo omhoog! Hij kreeg kussens achter zijnen rug gezet. Het licht van de winterzon kwam door deze lage ramen. Het scheen over de helderheid van de kamer, het scheen over de grauwe witheid van dezen begroeiden kop. De dokter kwam. Er was hier nog nooit een dokter geweest. Vader had 'n beslag gekregen. Hij moest goed verzorgd worden en het was net of dat de dokter in de kamer rondzocht naar vrouwvolk. Deze oudel boerin kon zoo'nen zieke niet verzorgen. Neem dadelijk *n bij hoofdpijn of migraine. binnen 'n kwartier ajfgePef dank zij de bijzondere samsnSfellina. Weiger namaak, let op AKKER-m«J- Per koker van 12 stuks - 12 iltoivttfe. Per doos «var» 2 stuks -"2 starved^ GARANTIE ïïflp&SSÊasfe want ze bevatten een bijzonder»«ombiija-* tie van uiterst geneeskrachtige stoffen, volgens recept van Apotheket was dan het sein, dat de jongeman haar het eerste kusje mocht geven. In vroeger eeuwen gaf de bruidegom bg het huwelijk zgn bruid een zil veren doosje ten geschenke, waario zich fraaie geldstukken, gekartelde guldens of ducatons bevonden. Der gelijke kistjes waren aan alle kaft ten versierd met in zilver gedreven figuren, liefde en huwelijkstrouw voorstellende. Op het deksel was soms ook nog een familiewapen aan gebracht. In den tegenwoordigen tgd wordt ten plattenlaude bg bruiloften over tollige drukte en weelde vermeden. Doch de feestvreugde bij deze festg- nen lijdt daar niet bij. Ook thans nog is het bruiloftsfeest in de maand Mei een aangelegenheid, die door alle genoodigden gaarne wordt bijgewoond en gevierd tot aan den morgenstond Wie wel eens zoo'n feest in een groote, leege, romantisch versierde boerenschuur heeft meegemaakt, zal hebben ervaren, dat de plattelanders op joviale en uitbundige wijze fee3t kunnen vieren. Meimaand trouw maand, dat is voor jonge harten nog altgd een tooverwoord Msb. Vergadering Stoom- zuivelfabriek Oostrum. In de zaal Linders te Oostrum hield de Stoomzuivelfabriek H. Maria hare algemeene ledenjaarvergade ring onder leiding van den Dog altgd krassen Voorzitter, de Heer Litjens uit Wanssum, die na een hartelgk welkomstwoord tot de talrijke ter vergadering gekomen leden, en spe ciaal den Weleerw. Heer Rector As- seloergs als Geestelijk Adviseur, de vergadering opende met den Chris tel ij ken groet. Nadat de Voorzitter had mede gedeeld dat een tweetal berichten van verhindering waren ingekomen, hield hij een interessante beschouwing over het afgeloopen boekjaar der fabriek. Al is de tijd een tikje beter, toch is men nog niet waar men wezen moet. Immers nog altgd moet steun en werkverschaffing in de plaats treden van verdiend loon of beloonden arbeid. Moge 1938 een voorspoediger jaar zgn. Niettegenstaande veeteeltbeperking gaat de boterproductie nog steeds cresendo- Gelukkig steeg de uitvoer ook. Er werden uitgevoerd 96 mil- lioen Kg. boter, waarvan 53 millioen naar Engeland gingen en 35 millioen naar Duitschland. Voor Duitschland Frans begreep dat. Hij reed met de brik naar de „Laag- hoeve", naar Maria's. Ja, Marie mocht zeker komen, als dat noodig was, waarom niet zei Driek. Marie deed zich wat op. Doe vaders de groeten en wenscht hem beterschap, want we hebben nog het een en ander te verhandelen, wij samen!, zei Dtiek. Marie zat dagen en nachten bij Klaas aan het bed. Ze verzorgde hem, ze legde hem proper, ze verschoonde het bed, als hij zoo gezweet had Ze ver nieuwde het ijs rond zijnen kop en bidde aan zijn bed het rozenhoedje. Ze zag door het lage raam den dag opkomen ze kon Frans zien, waar hij werkte op den akker, ze zag aan den avond de duisternis schielijk vallen over de beemden. Klaas kwam nooit bij kennis, zoudt ge hebben gezegd. Er werd over ge klaagd in den herd, dat vader sterven zou, zonder dat hijiemand „goeiendag" had gezegd. Marie fluisterde aan Klaas z'n oor: „Vader, bende wakker Dat „vader" dat zei ze werkelijk met innigheid. Vader werd niet wakker. De boerin kwam bij hem schreeuwen, hard en met veel snikken. Ze vatte z'n hand. Klaas werd niet wakker De zoons kwamen om vader wat te verleggen. Ze riepen hem bij zijnen naam. Hij werd niet wakker. Hij zei niks meer. Z'n blauwige lippen bleven voor z'n woorden gesloten. Er was niks aan te doen Frans het het ook gezien dat vader naar geen mensch meer omkeek. Hij had daar spijt zat af. Och, hij kende vaders in z'n liefde voor de paarden. Ge hadt daar de jonge merrie staan, die Klaas een maand geleden alvast voor Frans z'n uitzet had gekocht. (Wordt vervolgd)

Peel en Maas | 1938 | | pagina 7