TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS FEUILLETON. Smeulend vuur. wal een pijn? AKKERTJES Zaterdag 23 October 1937 Acht en vijftigste Jaargang No 43 De geschiedenis herhaalt zich...! Dc critici van heden hebben niet steeds zelf een schoone lei l Terecht beweegt de internatio nale critiek zich tegen die landen, die momenteel den wereldvrede bedreigen. Men kan in het mid den laten of er gegronde rede nen aanwezig zijn om zoodanig op te treden, want het „hoe en waarom" doet niets af van het feit, dat de zoogenaamde niet verzadigde landen probeeren om van de verzadigde landen terug te willen hebben, wat een oor logsstemming veroorzaakt. Maar zij, die momenteel scherpe critiek uitoefenen op de mentali teit van bepaalde Volkeren, ver geten, dat niet lang geleden de algemeene afkeuring ook hun deel was. Engeland protesteerde tegen de verovering van Abessynië door Italië, wees op de wreed heid, waarmede de arme Abes- synen werden behandeld en ver oordeelde de tactiek van den Duce. Het verzamelde zijn vloot in de Middellandsche Zee om op te treden als beschermer van de verdrukten, als handhaver van het recht, doch sloeg niet toe. Doch wat lezen wij in het goede boekje van Mr. A. Hustinx Tusschen Tafelberg en Zambesi, uitgegeven door de Uitgeverij het Spectrum te Utrecht? Dat de Transvaalsche boeren steeds het slachtoffer zijn ge weest van Engeland's hebzucht. Dat zij telkens moesten wijken voor den opmarsch der Britten, die ter wille van het „bezit" geen rekening hielden met rech ten en met menschelijkheid. Dat de Engelschen gebruik maakten van de veete tusschen de Boeren en de Kaffers en de Kaffers be nutten om de Boeren te treffen waar deze te treffen waren. De Boeren trokken op een gegeven moment uit de Kaap weg... „de Qroote Trek, die aan de Boeren republieken Oranje-Vrijstaat, Transvaal en Natal het aanzijn heeft geschonken, was begonnen (1835)" „Steeds verder dringen de Boeren het vruchtbare Natal binnen. In 1840 bereiken zij de kusten van de Indische Oceaan. Hier wordt het Oranje-blanje-bleu geplant en de Hollandsche Republiek „Natalia" uitgeroepen. De Britten, die ook reeds in Natal waren gevestigd, weigeren na eenige aarzeling de onafhan kelijkheid van deze nieuwe Staat te erkennen. Drie jaar lang moeten de Boeren tegen de Engelschen vechten, maar zien zich ten slotte genoodzaakt terug te trekken. In 1843 wordt Natal tot een Engelsche kolonie ge proclameerd." De tweede Groote Trek der Boeren komt. Zij verlaten de vruchtbare streken van Natal en Oorspronkelijke Roman door B. VIELER, schrijver van Mattesen Ties de Kiesjeskel. Nadruk verboden. 26. Heer abt, duid het me niet (en kwade, wanneer ik op dit gebied met u niet verder in discussie wensch te treden. Laat ik er echter bijvoegen, dat ik mij voorgenomen heb mei niemand, wie dan ook, over geloofs zaken te spreken, zoodat u zich niet als de eeoige teruggewezene moet beschouwen. Waarde heer dokter, ik heb et niet aan gedacht een theologisch of filosofisch dispuut met u te be ginnen en aldus te trachten u tot eea aDder inzicht te brengen. Men schen van uw slag zullen niet ge makkelijk door anderen bekeerd worden. Die moeten op een of ander manier de genade verkrijgen, dat zij zichzelf bekeeren. Een ding wil ik echter wel voorspellen: dat u bij nadere overweging uwe theorie wel overboord zult werpen, zoodra u zich ernstig met de leer van een H. Thomas van Aquine zult bezig ge houden hebben. Laat ik u, omda' we toch nog wachten moeten, een analoog geval verhalen van iemand, dien ik goed gekend heb en onge veer in dezelfde omstandigheden verkeerde als u. Deze persoon was vestigen zich in het droge, rots achtige Transvaal. Maar in Transvaal wordt dia mant ontdekt (1867). „Van alle kanten der wereld stroomt het gelukzoekers naar de Kaap. Heel de wereld spreekt weer over Zuid-Afrika. Engeland keert terug tot de oude koloniale politiek en dwingt de Oranje-Vrijstaat van het nieuwe mijngebied afstand te doen, door de grenslijn tusschen de Kaap kolonie en Oranje-Vrijstaat ge woonweg meer oostelijk te doen loopen. Naarmate er buiten die grens opnieuw diamanten werden ge vonden, werd de lijn door de Engelsche landmeters verplaatst, onder voorwendsel, dat de vorige landmeters niet goed hadden ge meten..." Zoo gaat het door vol onge rechtigdheden. Er komt een Kaffer-oorlog met de Boeren en „de Engelschen treden opnieuw ten tooneele en, onder voorwendsel, dat de Boeren niet in staat bleken de inboor lingen de baas te blijven, het geen zij gevaarlijk noemen voor alle in Zuid-Afrika wonende Europeanen, vallen zij de Boeren opnieuw aan. De tegenstand was gering. Oranje-Vrijstaat en Trans vaal worden geannexeerd." Maar de Boeren staan op. Bij de Majoeba-heuvel krijgen de Engelschen geweldig klop, in 1884 wordt de onafhankelijkheid van Transvaal en Oranje-Vrijstaat opnieuw officieel bevestigd. Twee jaar later (1886) wordt er goud ontdekt op de Witwaters- rand. Het arme Transvaal wordt opeens schatrijk, maar deze vondst bespoedigt het ontbindingsproces, dat de Zuid-Afrikaansche Boeren republieken doormaken. De grondvesten van Johannesburg worden gelegd. Kruger ziet op nieuw zijn land door „uitlanders'; overstroomd. Hoe zal hij Trans vaal als erfdeel der vaderen voor zijn stamgenooten behou den Hij wijzigt de wet op het burgerschapsrecht. Het Engelsche element onder de uitheemsche bevolking brengt weldra allerlei grieven te berde tegen het Bestuur der Boeren en stelt als voor naamste eisch politieke gelijk stelling met de eigenlijke inge zetenen. Het gevolg is, dat een nieuw Engelsch complot wordt gesmeed. De beruchte Jameson-raid in 1896 wil zich bij overrompeling meester maken van Johannes burg. Het is een jammerlijke mislukkig. Jameson valt in de handen der Boeren. Hij wordt ter dood veroordeeld, maar de nobele Kruger schenkt hem gratie, de rechtspleging overlatend aan de Engelsche Regeering, die den vrijbuiter vrij laat uitgaan en hem natuurlijk de hand boven het hoofd houdt De verhouding tusschen Enge land en de Boeren-republieken verscherpt zich. Beide rusten zich tot den onvermijdelijk oor log uit, want het goud, de heb zucht lokken. De groote Boeren de laatste afstammeling van een oud adellijk Duitsch geslacht. Als jongen van negen jaar had hij zijn moeder verloren, eene zeer godsdienstige vrouw. De vader, die een hooge staatsbetrekking bekleedde en geen tijd had zich met de opvoeding van den knaap bezig te houden, gaf hem in handen van een leeraar aan een gymnasium. Juist toen de jongeling zijn eindexamen gedaan en zijne studies aan de universiteit zou be ginnen, kwam zijn vader te overlij den, hem een groot vermogen na latend. dat tot aan de meerderjarig heid door twee voogden beheerd zou worden. Ingevolge den wensch van den overledene, ging de jongeman zich wijden aan de studie der rechis- wetenschap doch alras liet bij die varen, omdat i ij zich meer aange trokken gevoelde tot de medicijnen. Ofschoon zijn voogden zich daartegen t erzetten, met het oog op de toe komstige diplomatieke carrière, welke men voor den jongen edelman ge kozen had, kreeg hij toch zijn zin en hij wijdde zich met veel ijver aan de medische studie. Daar tusschen door diende hij nog een jaar als vrijwilliger bij de huzaren en keerde toen als luitenant der reserve weder naar de Hoogeschool terug. Met een bijzondere voorliefde had hij zich toegelegd op de oogheel kunde. Nadat hij roet groote onder scheiding gepromoveerd was, bleef hij nog een paar jaar verbonden aan de kliniek van den grootsten toen- maligen leeraar en dokter der oog heelkunde waarna hij gedurende twee verdere jaren verschillende be oorlog ontbrandt (1899—1902). Botha, de Wet, De Ia Roy vechten met hun mannen als leeuwen en weten de Engelschen aanvankelijk gevoelige nederlagen toe te brengen. Ladysmith, Mafeking, Kimber- ley worden belegerd. Bij honderd tallen bijten de „rooineks" zooals de Britten door de Boeren werden genoemd, naar de roode kragen hunner uniformen in het zand, de kogel steeds midden in het voorhoofd. De kansen echter keeren. De Boeren leggen het ten slotte af. Met geraffineerde wreedheid verbranden de Engelschen de hoeven en bezittingen der Afri- kaanders, hierbij trouw geholpen dooi de Kaffers. Vrouwen en kinderen worden naar concen tratiekampen getransporteerd. Onbeschrijflijk is de ellende, die in deze moordholen en folter- kampen is geleden. Het Vrouwenmonument te Bloemfontein legt hiervan nog getuigenis af. Op de obelisk van dit gedenkteeken staat de vol gende tekst gebeiteld Aan onze Heldinnen en lieve kinderen Uw Wil geschiede. Dit Nationale Monument is opgericht ter nagedachtenis van de 26 370 vrouwen en kinderen, die in de concentratiekampen zijn omgekomen en van de andere vrouwen en kinderen, die elders ten gevolge van den oorlog 1899—1902 zijn bezweken. Onthuld 16 December 1913. Tot zoover citaten uit Hustinx „Tusschen Tafelberg en Zarn besi." Is het niet, of wij nog leven in die tijden Concentratie kampen Het zijn nu andere landen, die dergelijke kampen hebben inge richt, min of meer afzichtelijk. Maar in het begin van deze eeuw bestonden zij ook, vrouwen en kinderen nog wél werden erin gebracht en dat door het land, dat zich momenteel op maakt tegen onrecht en wreed heid Is het helaas niet altijd geweest, dat de hebzucht niet meer let op billijkheid en recht, maar haar gang gaat om te nemen, wat een anders eigendom is! Toen de Britten en de Boeren.... nu China en Japan en terzijnertijd weer andere Volkren, die elkaar in de haren vliegen. Is het dan zoo verkeerd om de realiteit in alles te willen zien en zich niet te veel op idealisme te baseeren. Natuurlijk.... idealen zijn prachtig, doch ze zijn er om niet te wor den verwezenlijkt, want anders zouden het geen idealen zijn. De verhouding der Volkren wordt in de eerste plaats be- heerscht door belangen en het recht wordt gewoonlijk dan in dienst gesteld, wanneer de be langen zich niet tegen het recht verzetten. Het land, dat toevallig ziet, dat belang en recht tezamen gaan, heeft de publieke opinie op zijn hand roemde oogklinieken in het binnen- en buitenland bezocht, totdat zijn voormalige professor kwam te over lijden en hem diens vacanten leer stoel werd aangeboden, welke eer volle positie hij gaarne aanvaardde. In de uitoefening van zijn beroep als leeraar, maar vooral als oogarts en operateur vond hij een alleszins tevredenstellenden werkkring, waarbij nog kwam, dat de min of meer ijdele jonge geleerde zich gestreeld gevoelde door den roem dien men hem van dag tot dag in toenemende mate toezwaaide. Onnoodig te zeggen dat zijn financieele positie, ook behalve zijn beduidende inkomsten uit de ouderlijke nalatenschap, eene hoogst benijdenswaardige was. Door zijn stand en in hoog aanzien staande maatschappelijke positie verkeerde hij met de allereerste en defstigste families en zoo kwam het, dat de jonge professor, die er allengskens naar uitzag, een eigen haard te vestigen en naar een levensgezellin om te zien, in kennis kwam met de eenige dochter van een zeer ver mogenden Westfaalschen graaf, bij welken laatste de professor met buitengewoon gunstig en onverwacht qevolg eene oogoperatie verricht had Daar de jonge gravin den geleerden standgenoot vaak ontmoette en beiden zich tot elks ar aangetrokken gevoelden, kwam het zoover dat de professor de hand der begeerde vroeg en hare toestemming verkreeg echter onder een voorwaarde, dat hij zijn aanstaande zou geruststellen omtrent zijn geloofsovertuiging, om dat zij in de laatste dagen toevallig 'k Zou zoo zeggen.... Men komt elk oogenblik weer voor wat nieuws te staan. De eene keer is het meer opval lend dan de andere, maar nieuws is er haast altijd in het wisselvallig bedrijf van land- en van tuinbouw op te merken. Dit jaar was het 't bietenland, dat in een deel van ons land voor iets nieuws, helaas iets minder moois zorgde. Reeds eind Augustus waren in bet Zuiden van ons land de bietenakkers al heelemaal geel. In het Noorden van ons land nam men dit verschijn sel maar sporadisch waar. Het was een ziekteverschijnsel, dat vooral in het Zuiden optrad en wel in vrij hevige mate. De bladen worden ontijdig geel, doch denerven big ven groen. Vouwt men de bladen dubbel, dan hoort men ze knappen. De ziekte wordt overgebracht door de bietenluis, die de smetstof van zieke bieten overbrengt op gezonde, die dan ook ziek worden. Ook kun nen die luizen de ziektesporen van andere planten, b.v. onkruiden, die zonder zelf ziek te zijn, de smet stoffen toch dragen, naar de bieten overbrengen. Besmetting wordt altijd overge bracht door luizen en niet op andere wijze. Deze traden nu dit jaar in bijzondere mate in het Zuiden op. Zoo erg zelfs, dat voor bijzondere luisschade gevreesd werd. De luis verdween gelukkig tg dig, doch ze had haar schadelijk werk, het over brengen van ziektesmetstof reeds gedaan. In het Noorden waren veel minder luizen en er was misschien minder smetstof aanwezig. Vandaar veel minder optreden van de vergelings- ziekte. Voor het volgend jaar is het ergste weer te vreezen. Ik zou zoo zeggen, hier is werk aan de winkel voor de wetenschap. En voor de bietenverbouwers om de door de deskundigen gegeven wenken op te volgen. Krakelingen. Gemeentelijke fraude-onderlinge. Er wordt nogal cynisch geoor deeld, in de pers althans over de stichting van een gemeentelijke fraude-onderlinge, d.i. een coöpera tieve verzekering tegen bedrog van ambtenaren. Voor de thans geopen baarde bedenkingen is feitelijk geen aanleiding, want de overheid heeft zich altijd reeds tegen fraude van de zijde harer ambtenaren beschermd. Ontvangers e.d. moesten hooge borgtochten stellen. Aan dat laatste wil de regeering, o.i. op goede gronden, een einde stellen. Die borgtochten plaatsten velen voor zóó zware lasten, dat de.... verleiding tot het plegen van fraude werd verhoogd. Bovendien was de eisch van borgstelling soms een bezwaar voor overigens zeer bekwame lieden, om te solliciteer en. De borgsteUingen zullen weldra vervallen en nu worden de gemeen ten verplicht om zich tegen fraude te verzekeren. Heel normaal is zoo iets. In een onlangs elders gehouden raadszitting vernam ik echter, dat de premie waarschijnlijk zal worden gesteld op f 5 a f 7.50 per mille verzekerd bedrag. Is deze premie een maatstaf van de betrouwbaar heid der ambtenaren Het ziet er toch wel heel treurig uit, als moet worden aangenomen dat van elk millioen gulden, waarvoor den ambtenaar vertrouwen moet worden geschonken, f 5000 a f7000 verloren gaan. Dan wel dat van elke 1000 ambtenaren, er minstens 5 fraudeurs zullen big ken te zijn. Ambtenaren worden als regel ge schift uit „de besten", die zich aan bieden. Als ze het ook inderdaad zijn, hoe is het dan gesteld met de algemeene betrouwbaarheid der menschen Het is te hopen, dat spoedig een bij geruchte vernomen had, dat de uit een geloovige, katho'ieke familie gesproten professor niets meer aan het katholieke geloof deed en er ich op beroemde tot de atheïsten te bebooren. Dit punt, vervolgde de abt, was de struikelblok voor de van alle zijden zoozeer gewenschte verbintenis De professor was te eerlijk om te huichelen of om zijn eenmaal opge bouwde theorie omver ie stooten en over boord te werpen. Het door en door vrome meisje daarentegen was niet te bewegen h8re hand te schenken aan iemand die niet dezelfde geloofsovertuiging deelde als zij zelf Het was voor beide partijen eene verschrikkelijke ontgoocheling, want het gold hier geen mi t opzet in elkander gezet marriage de convenance, maar een diep opgevatte wederzijdsche liefde, welke maar niet zoo aanstonds uit het hart te rukken was Desniet tegenstaande de nog jeugdige pro fessor een praktisch redeneerend man was en ook anderen gaarne in dien weg zocht te leiden, kon hij toch dezen tegenslag, die zijn hoogste en meest geliefkoosde verwachling te niet deed, niet te boven komen. Na er vruchteloos nog eenigen tijd legen geworsteld te hebben, diende hij zijn onts'ag in als hoogleeraar en begaf hij zich op reis. Doelloos trok hij van het eene werelddeel naar het anderevan tijd tot tijd weer eens een oogenblik zijn aandacht schenkend aan zijn lievelingsbezigheid de oogheelkunde, maar doorgaans rondtrekkend zonder verlaagde premie der gemeentelqke fraude-onderlinge een gunstiger beeld zal scheppen van de deugd des menschen De kok, die uit de keuken klapt. Het is een feit, dat het braaf heidsetiket, dat vele menschen zich plegen op te plakken, niet steeds met het innerlijke overeenstemt. Wat Bakhuys de wereld, te weten: onze Nederland3che voetbalwereld, vertelt van het geheide amateurisme in den Kon. Ned. Voetbalbond.... 't Zou verbasterend zijn, als de dokter, die de wonden open legde, niet Bak huys heetteDie heeft niet veel naam meer te verliezen. Intusschen, als de helft van zijn „onthullingen" waar is.... „Ik ben nooit amateur geweest laat hij schrijven in het Amster- damsche Sportblad, dat voor een zachten prijs de vuile wasch van Bakhuys in den K N.V.B. kocht. „Ik ben nooit amateur geweest.... Ik heb meegeholpen aan vlagver toon en aan het formeeren van tonnen guldens reserve in de bonds- kas.... Op Zondag ja, op Zondag, dan is voor ons mets te goed. Diners met speeches en veel wijn, vrije borrels, ongelimiteerd in aantal, taxi's naar huis, tenminste alles, zoo ang het Zondag is, zoolang het voetbalpubliek nog nafuift in een overwinningsroes in café's en res taurants, die allen welvaren bjj deze vcetbalindustrie. Maar als de roes is uitgeleefd, en iedereen weer werkt voor z'n dage tij ksch brood, is de internationale voetbalspeler tot zijn sigaren-lijf eigenschap gedoemd, tot zyn gevan genschap in zijn goedkoope kooitje, waar iedereen hem voor een paar dubbeltjes rookgerei mag komen bekijken.... Dat zijn de voetbal- amateur^, wij, die heusch de recettes van Holland—België-wedstrijden wel kennen, die niet blind zijn voor de vlotheid, waarmede door het K.N.V.B. bestuur onkostenrekeningen worden gehonoreerd; spelersdeclaraties be doel ik natuurlijk, soms wel drie keer ingediend en betaald. Feiten wil men, goed, ik zal ze geven. Op den overwinningsdag van ons Nederlandsch elftal in Zwitser land, de revanche van Milaan, 42 voor Nederland, was de stemming zoo uitbundig, dat zelfs de K.N.V.B.- afgevaardigden vergaten, dat wij amateurs waren. Wij kregen een groote fooi dien dag. Puck van Heel kreeg zoo maar f 150 te verdeelen onder de jongens, die zoo hun best hadden gedaan. Een meevallertje voor de „amateurs", dat zij zich natuurlijk niet lieten ontgaan, immers al spelen wij niet voor premies, zoo een buitenkansje laat toch geen amateur zich ontnemen. Dat was in Zwitserland, op Zondag En wil men nog iets over het Zuiden vernemen, waar ik nu enkele maanden heb kunnen gadeslaan met eigen oogen, wat daar „te koop" is; er is stof in overvloed. Straathandel in amateurs, officieele toezeggingen van promoties bij keuze voor de derde klassers naar de tweede, indien men maar spelers aan anderen wil af staan. Bakhuys verhaalt dan nog uit voerig, hoe een bestuurder van den Limb. Voetbalbond, een der organen van den K.N.V.B. hem onlangs nog f 150 bood voor het meespelen van een wedstrijd, nadat hij reeds offi cieel was geschorst. Natuurlijk op de overtreding zou boete staan. Tarief dezer boete f 25. Maar die 25 pop zouden evenzeer voor reke ning van den Limburgschen bond zijn! Men kan Bakhuys op z'n woord gelooven of niet, maar iedereen, die in de wereld der voetbalsport thuis is, weet het, hoe daar wordt ge knoeid en hoe men er met baantjes en sigarenwinkels, met onkosten rekeningen en andere declaraties de klippen van het amateurisme omzeilt en onwaarachtigheid kweekt in de harten van jongelieden, die op de bovenste trede van de sport staande eenig bepaald doel of vooruitzicht, toegevend aan persoonlijke grillen of meegesleept door op de reis ont moette kennissen en tochtgenooten. Op dit oogenblik werden zij ge stoord door den pater procurator, die kwam aankondigen, dat de ge opereerde broeder weer bij kennis gekomen was, waarop alle drie zich naar diens cel begaven De lijder was bij volle bewustzijn en liet geen klacht hooren, niettegen staande dokier Delmotte wist en ook tegen den abt reeds gezegd had. dat hij zich ellendig moest voelen. De zieke klaagde ook niet toen de heel meester nog eens naar het verband keek, doch reikte den laatste de hand, waarbij hij met zwakke stem zei Ik dank u in naam van Jezus Christus, Die u zijn genade schenken moge 1 Bid daarvoor innig, mijn zoon! zei de abt beteekenisvol. Daarna lieten zij den zieke alleen. De dokter nam afscheid van den abt en den pater procurator met de belofte den volgenden dag terug te zullen komen. Alvorens te paard te slijgen, stelde hij den abt nog gerust omtrent den zieken broeder. Ik heb alle hoop, dat alles goed zal gaan. Dit is reeds het vijfde geval van denzelfden aard, waarbij ik een dergelijke operatie met gunstigen uitslag verricht heb alhoewel het gezwel bij uwen broeder op een moeilijkere plaats zat. Ik durf' vertrouwen, dat hij weer spoedig op de been en totaal genezen zal. De volgenden dag constateerde dokter Delmotte dat er bij den lijder Neem daar nu toch eens een paar "AKKERTJES" voor en lot Uw ver bazing en welbehagen zal de pijn verdwijnen, want AKKER-CACHETS helpen uitstekend bij Rheumatiek, Rheumatische zenuwpijn, Lendenpijn Spit, Spierpijn, Gevatte Koude, enz, Nederlandsch Smaakloos ouwel-omhulsel. Qe proeft daardoor niets. Ze glijden zoo naar binnen. 12 st. 52 ct. Zakdoosje 20 ct. Volgens recept van Apotheker Dumont AKKER.CACHETS Op elk "AKKERTJE" komt de naam AtCKER voor in "ruit"-vorm. Lot hierop en weiger elke namaak pas de onderste trede van het leven hebben bereikt. Hier valt een Augiasstal te reinigen Ingekomen en vertrokken personen van 1 tot 15 Oct. VERTROKKEN J. F. Naus, verpleegster, naar Meerlo C 25. J. J. Engels, landbouwer, naar Meerlo. H. M. T. Berbers, dienstbode, naar Broekhuizen. J. B. M. v. Schevikhoven, klooster knecht, naar Renkum. J. P. Vermeulen, dienstbode, naar Meerlo A 19. J. B. Cox, idem naar Tienray D 24. J. M. A. Martens, zonder beroep, Maeseijck. H. J. Rullenraad, molenaar, naar Budel. E. M. F. Schoenmakers verpleegster naar Maasbree Blerick B 41. A. A. Rutten, dienstbode naar Horn. J, M. Versteegen, mg nwerker, naar Heerlen Hulstraat 5. M. M. A. v. Els, dienstbode naar Beesel Reuver Rgksweg Zuid 361. UIT DE MIJNEN VERLOST. Paarden, die in den wereld oorlog dienst deden. Duizenden paarden werden tijdens den wereldoorlog uit Engeland's lachende weiden gehaald, naar <*en trainingskamp gestuurd en dai-r voor oorlogsdoeleinden opgeleid. Over de met granaten bezaaide landouwen van België en Frankrijk sleepten ze zware munitiewagens, nog zwaardere kanonnen en droegen ze een dappere ruiterij. Menig paard verwierf zich een eerenaam. Talrijke paarden vielen als slachtoffer. Hun droefgeestig gehinnik vermengde zich met de doodskreten der ster vende menschen. Toen de vrede werd gesloten, be schikte de legerleiding over een geweldige kudde. En ze wist er geen raad mee. Naar Engeland terug zenden bleek niet goed mogelijk. En de Engelsche legerpaarden werden daarop bij honderdtallen naar de Belgische kolenmijnen verkocht. Daar verdwenen ze onder den grond en het leek lang, of ze zelfs door de frontsoldaten, waarvan velen het paard als een trouw kameraad had den leeren waardeeren, vergeten geen ongunstige complicaties bijge komen waren meer kon hij voor het oogenblik niet doen, In de gastenkamer terug gekeerd, zei hij tot den abt U bent mij het einde van het verhaal van dien Duitschen oogarts nog schuldig. Terwijl de kloosteroverste den dokter een glas appelwijn inschonk, hervatte hij zijn verhaal van den vorigen dag. Van Marocco reisde de oog arts naar Spanje, waar hij zich langen tijd in een klein zeedorpje ophield. Vandaar trok hij naar het Baskenland in het Zuiden van Frank rijk, waar hij heerlijke bergtochten in de Pyreneëen maakte. Bij een be klimming van een nog weinig be zochten Pico, had hij het ongeluk uit te glijden en een been te breken. Men bracht hem naar het kleine hospitaal bij de zusters in Mauléon, waar een bekwaam heelmeester uit Bayonne het been zette. Gedurende de weken van gedwon gen rust verveelde de patiënt zich ontzaglijkwant behalve den arts en de hem verplegende zuster, kreeg hij niemand te zien of te spreken. Hij had de zuster om wat lectuur gevraagd, doch deze had hem ge antwoord. dat ze hem wel niets naar zijn gading zou kunnen aan bieden, daar zij in het gesticht er geen ontspanningslectuur op na hielden Ze bracht hem wat missie- annalen en een boekje over het heiligdom van Lourdes, waarin de dokter wat bladerde en ze dan terzijde legde. Wordt vervolgd

Peel en Maas | 1937 | | pagina 5