TWEEDE BLAD VA N PEEL EN MAAS
FEUILLETON.
Smeulend vuur.
Verkoudheid,
hoest, bronchitis
ABDIJSIROOP
Zate
Zaterdag 16 October 1937
Acht en vijftigste Jaargang No 42
Het lot der vrouw in
Sovjet-Rusland.
Emancipatie der vrouw betee-
kent in de practijk....
mannenarbeid voor de vrouw.
Binnen enkele weken ver
schijnt bij Desclée de Brou
wer te Parijs een boek
Hélène Iswolsky „Femmes
Soviétiques," waarin de toe
stand der vrouw in het Roode
Paradijs vooral in de laatste
jaren onderzocht wordt. De
K.W.P. kan daaruit reeds
thans eenige bladzijden mede
deelen.
Een der doeleinden van de
Octoberrevolutie in Rusland, nu
twintig jaar geleden, was, de
vrouwenmassa's te mobiliseeren
op industrieel gebied. Wijl inen
hierbij geen rekening hield met
de bijzondere moreele en physieke
hoedanigheden van de vrouw,
werd haar toestand dikwijls on
draaglijk.
Onder de vele getuigenissen,
die door reizigers in Sovjet-
Rusland gepubliceerd zijn over
het lot der vrouwelijke bevolking,
is er geen zoo overtuigend als
het relaas van den Franschen
communistischen arbeider Kleber
Legay in de „République." Legay
is een man van de linkerzijde
gebleven, maar hij heeft den
moed gehad, na zijn reis door
de Sovjet-Unie de groote fouten
van het systeem-Stalin af te keuren
„Niets heeft ons daarginds zoo
diep getroffen als de vrouwen
arbeid, schrijft hij. Wij hebben
talrijke vrouwen ontmoet, die
diep in de mijnen werken. Wij
hebben ze overdag gevonden,
des nachts, overal, zelfs in de
fabrieken bij ovens, werkend als
metselaars, arbeidend met het
houweel, bezig met het aanleggen
van wegen, het herstellen van de
spoorwegen, het dragen van
spoorwegrails, steeds onder toe
zicht van mannen. Wij hebben
haar te Moskou zelf bij de ge
meentereiniging zien werken. Dat
heeft ons diep verwonderd en wij
hebben dat ook aan de verant
woordelijke leiders gezegd. Men
antwoordde ons, dat de vrouw
in Sovjet-Rusland de gelijke is
van den man. Een plaatselijke
president van den vakbond van
Gorlovka zeide mij, dat dit beter
was dan de vrouwen te zien
overgeleverd aan de prostitutie
zooals bij ons. We waren ten
zeerste verontwaardigd, te moeten
vernemen, dat men in Sovjet-
Rusland zoo weinig van de toe
standen bij ons afweet."
Hoeveel vrouwen werken
in Rusland
Juiste getallen ontbreken op dit
punt, en men kan haar aantal
alleen maar schatten naar be
richten van ooggetuigen en soms
officieele berichten en statistieken,
die nu en dan den sluier op
lichten van den ellendigen toe
Oorspronkelijke Roman door
B. VIELER, schrijver van Mattesen
Ties de Kiesjeskel. Nadruk verboden.
stand, waarin de vrouw na haar
„industrialisatie" door de Sovjets
verkeert.
Op een dienstreis in het
industriegebied van Ukraine
constateerde de nieuwe gezant
der Vereenigde Staten, Davies,
dat in de reusachtige onder
nemingen, die hij bezocht evenveel
vrouwen als mannen werkzaam
waren, en dat de vrouwen
„precies hetzelfde werk deden als
de mannen."
Op 8 Maart 1937 schreef de
Prawda bij gelegenheid van de
Internationale Dag van de Vrouw
Een derde van het ontzaglijke
leger arbeiders van Sovjet-Rus
land bestaat uit vrouwen. In den
loop van zeven jaar is het aantal
arbeidsters en vrouwelijke hulp
krachten met vijf millioen toege
nomen Dit is ongetwijfeld een
reusachtige vooruitgang."
Of dit een reusachtige voor
uitgang is, is nog een andere
vraag. Mogelijk wel voor de
industrie, maar dan toch ten koste
van het Russische volk.
De vrouwen hebben geen tijd
meer om haar gezinstaak in deze
samenleving te vervullen. Zij zijn
bang om een gezin te vormen,
wijl ze ontslag vreezen en omdat
er dan geen geld is voor de
opvoeding der kinderen.
Wat groeit er uit de kinderen,
die 's morgens in de kinder
bewaarplaatsen worden afgeleverd
om 's avonds te worden terug
gehaald
De vrouwen en het
communisme.
Dat er ondanks de groote
bezwaren nog zooveel vrouwen
zijn, die zwaar werk verrichten
in fabrieken en bedrijven (Hélène
Iswolsky schat het aantal vrouwen
in de Kolchozen werkzaam op
18 millioen) wordt volgens de
Sovjets beschouwd,als een succes
van hun communistische propa
ganda. 't Moet tevens als bewijs
dienen, om het buitenland te
laten gelooven, dat het communis
me zelfs onder de vrouwen vasten
voet gekregen heeft.
Niet het communistisch ideaal
heeft de vrouwen tot dezen slaven
arbeid gedwongen, doch de
bittere ellende, gevolg van de
armoede en van de zg. moreele
vrijheid van den man noopte
haar daartoe. Wat moesten de
vrouwen doen, die door haar
echtgenooten verlaten waren
Zij moesten immers voor haar
kirineren zorgen, terwijl van
regeeringswege geen onderzoek
werd ingesteld naar het vader
schap, trouwens de minste be
schuldiging van den man is een
voldoende aanleiding, voor echt
scheiding. Het communisme zelf
heeft onder de vrouwen nog maar
weinig bereikt en de vrouwelijke
stootarbeiders blijven tot dusver
tot de zeldzaamheden behooren.
In 1928 was slechts 13 van de
leden der Communistische Partij
vrouwen, in 1931 15 procent.
Dit wil niet zeggen, dat de
vrouwen in het geheel geen in
vloed willen uitoefenen of vol
25.
Terstond liet de dokier zijn paard
zadelen en reed dwars door de beide
naar het klooster, waar hij nog nooit
een voet over den drempel bad gezet
ofschoon men hem er veel van ver
teld en hij uit de verte de stichting
kon zien liggen.
Een broeder liet hem in de gaslen
kamer, waarin niets stond dan een
tafel met zes stoelen en een groot
kruis. Toen verscheen de abt, een
statige verschijning, met rijzige ge
stalte. De edele man dwong eerbied
af. Naar schatting was de overste
niet ouder dan vijftig jaar
In Christus groet ik u, heer
dokter, zei de abt met klankvolle
stem, terwijl hij hem beide handen
ter begroeting reikte.
Onze gemeenschap is u ten
zeerste dankbaar, dat u zoo spoedig
gehoor hebt willen geven aan ons
verzoek. U moet wel terstond ver
trokken zijn, want de bode is nog
niet terug.
Ja, heer abt, ik ben te paard
dwars door de heide gereden en zoo
een grooten omweg afgesneden.
Het geval, waarvoor ik uwe
hulp inroep, heer dokter, is van
hoogst ernstigen aard. Onze werk-
broeder Tarcisius heeft sedert eenige
weken laat gehad van hevige pijnen
maakt onverschillig staan tegen
over hetgeen zich in Sovjet-
Rusland afspeelt Zoo ging in
1931 ongeveer 63 pet. van de
vrouwelijke bevolking van het
platteland en 75 pet. van de
vrouwelijke bevolking in de
steden naar de stembus, en in
1934 waren deze getallen nog
hooger, nl. 60 procent in de
dorpen en bijna 90 procent in de
steden.
De Oostersche vrouw en
het communisme.
Is de communistische actie
onder de vrouw in Europeesch
Rusland voor het grootste gedeelte
mislukt, ir. het Verre Oosten
heeft zij meer weten te bereiken,
In de Mohammedaansche streken
heeft de actie onder de vrouw
een eigen aspect gekregenhier
ging de strijd tegen den sluier,
tegen den harem en tegen het
passieve, onderdanige leven van
de Oostersche vrouw.
Zoo werden onder meer in
Tadjikistan de geschikste vrouwe
lijke propagandisten uitgezocht,
om in Moskou een speciale poli
tieke opleiding te volgen. In vele
streken is de strijd van het com
munisme succesvol gebleven voor
de innerlijke ideeën van het
communisme. De groote wouden
van het Noorden daarentegen en
groote streken van Aziatisch
Rusland hebben hunne geheimen
behouden.
„Het Oosten is zoo oud
schreef de Engelsche journaliste
Ethel Mannin het Westen is
zoo jong het ageert met nieuwe
ideeën, in zijn enthousiasme
meent het de menschheid te red
den door de machine, de hygiëne,
de opvoeding.... Is het werkelijk
zoo'n groote vooruitgang de
vrouw te verlossen van den
sluier, om haar dan voor de
machine te plaatsen
Dat is inderdaad het resultaat
geweest van de Russische eman
cipatie van de vrouw. Volgens
de economische opvattingen van
Lenin is de vrouw geëmancipeerd.
De vrouw in Sovjet-Rusland is
practisch een productiefactor
geworden....
Het rosse leven aan
de Belgische grens.
Drank cn zedenbederf.
Er is den laatsten tgd al menig
maal alarm geslagen over de zede-
looze toestanden, die aan de Belgi
sche grens heerschen. En toch ver
wondert men er zich over, dat dit
niet reeds veel vroeger is gebeurd,
en dit eigenlijk kwaad zoo lang heeft
kunnen voortwoekeren. Totdat het
nu een ieder met afgrijzen gaat
vervullen.
Men moet dezen onguren toestand
met eigen oogen hebben aanschouwd
om het ontzettend gevaar te kunnen
peilen, dat hier, heel een bevolking,
en de opgroeiende generaties 't eerst,
naar den ondergang voert.
Mogelijk is de eerste opzet aan
vankelijk niet zoo kwaad bedoeld
geweest, maar wat wij nu aan de
grenzen zien gebeuren, is de conse
quentie dezer dingen.
Het beste bewijs daarvan was onze
eerste ontmoeting met de Belgische
1 grens, die wij bij Valkenswaard had-
den. Van Valkenswaard uit reden
wij over een prachtigen weg op de
j grens aan. Heel dezen tocht is er
i geen huis of schuur te bekennen, tot
i wij aan den Belgischen grenspaal
I komen en daar constateeren, dat
naast en over het vroeger eenzaam
staande douanekantoor midden tus-
schen bosch en hei een drietal spik
splinternieuwe café's is verrezen.
En een vierde is alweer in aanbouw.
Hier is geen ongerechtigheid te be
speuren als waarover zooveel ge
schreven isde nieuwe café's vol
doe a alleen aan de wellicht wel
al te grooten behoefte van de
Nederlandsche grensbewoners die
hier hun goedkoop potje bier komen
drinken, waarvoor hun in de eigen
gemeente een te hooge prijs wordt
berekend.
En zij maken er daar dan ook
een wel zeer rijkelijk gebruik van.
De vrouw uit het eerste café te
Lommei vertelde ons, dat als zij des
Zondagsochtend uit de kerk huis
waarts keert, zij nauwelijks gelegen
heid vindt om den weg over te steken
wegens de eindelooze file van Neder
landsche fietsers die de grens over
trekken om hun „dorst" te lesschen
Haar man had op een willekeuri-
gen Zondag eens geturfd en gecon
stateerd, dat er tusschen één en
zeven uur alleen 4300 fietsers de
grens waren overgekomen, alleen
van den kant van Valkenswaard.
Man en vrouw bekenden overigens,
dat van de bezoekers, die bij hun
café aanlegden, één op de honderd
een Belg was. Zij teerden met ge-
buren café-houders dus alleen op de
„Hollanders".
Van Lommei uit reden wij over
Hasselt naar Maastricht, van waar
wij bg het vallen van den avond een
eersten kleinen verkenningstocht
maakten.
't Was kermis in Maastricht, welke
feestelijkheid zich voornamelijk be
paalde tot de markt voor het stad
huis, maar even buiten Maastricht
was 't méér kermis dan in de stad
zelf, een kermis, die zich niet aan
een bepaalden datum heeft te houden,
maar nu reeds jaren lang voort
duurt.
Als wij langs den donkeren Sint
Pieter Maastricht verlaten en den
Nederlandschen grenspaal passeeren,
dan begint het rosse leven aan de
Belgische grens. Wat vroeger een
donkere eenzame weg moet geweest
zgn is nu als een Rotterdamsche
Schiedamschedrjk geworden.
Een rosse gloed ligt over een
eindelooze rij van houten barakken
en keeten, die in laaiende opschrif
ten ons beduiden dat zij alle dans
en drinkgelegenheden zijn. Rond de
kom van kleine gemeenten die wij
u in den avond passeeren, eenvou
dige dorpen, die vroeger om dezen
tijd al in nachtrust zouden verzon
ken liggen, rijen zich nu allerlei
luidruchtige drinkhuizen, waar de
wilde muziek en het even wilde ge
joel uit de kieren van deuren en
vensters de stille dorpsfeer verscheu
ren.
't Is nog maar een vluchtige en
oppervlakkige eerste indruk, want
niemand van ons gezelschap durft
zich in den laten avond, als de orgie
hoogtij viert, in een van deze ver
dachte dranklokalen wagen. Temeer
omdat de man, die ter plaatse be
kend is en ons begeleidt, ons waar
schuwt, dat 't voorkomt, dat als de
kroeghouder een onverwachte en
hem onbekende visite niet al te zeer
vertrouwd er verholen een zekere
dosis narcotica in den ge vraagden
drank wordt gemengd. Ook hier
vertelt onze geleider, danken de vele
café's hun ontstaan oorspronkelijk
aan de behoefte der Nederlandsche
grensbewoners om in België goed
koop te gaan drinken, een toestand,
die nu al een jaar of drie duurt, en
zich langs de heele grens van Lim
burg en Brabant tot aan Zeeuwsch-
Vlaanderen heeft voortgeplant.
in de maag en kon ook geen vast
voedsel meer binnen houden en de
laatste dagen zelfs niet binnen krijgen.
Acht dagen geleden heeft dokter
Welborn hem onderzocht en medi
cijn voorgeschreven, waarop geen
beterschap is gevolgd De arme broe
der heeft hevige pijnen te verduren
en de laatste dagen zoo verzwakt,
dat ik vrees voor de gevolgen, Als
u het goed vindt, zullen we ons nu
naar zijn cel begeven, waar u den
lijder onderzoeken kunt.
Door den breeden kloostergang,
die langs den vierhoekvormigen bin
nenhof liep, bereikte zij de twt ede
verdieping. De abt opende een der
deuren en deed den dokter binnen
gaan in een klein vertrek. Op een
stroomatras lag een monnik in de pij
uitgestrekt. De lijder, die midden in
de dertig kon ijn, zag zeer bleek
en leed veel pijn.
De kloosterregel der trappisten
verbiedt dezen het spreken, behalve
de woorden „Memento mori", waar
mede zij elkaar begroeten. De abt
had den broeder nu van den regel
der stilzwijgendheid ontslagen,
Dokter Delmotte onderzocht den
broeder langdurig, waarbij hij vele
vragen stelde. Zich tot den abt
wendend, zei hij in 't latijo:
Eene operatie is dringend noo
dig. Ik conslaleer een gezwel bij den
overgang van den slokdarm in de
maag. De eenigste mogelijkheid op
redding is een operatie. Ik zal van
daag nog de benoodigdheden hier
heen laten brengen en kan dan
morgen de behandeling gebeuren.
Met dat al is het een hoogst ernstig
geval en durf ik mij over 't slagen
der operatie niet met beslistheid uit
laten.
De dokter reikte den zieke de hsnd
en sprak hem moed in.
Aan den Heer wil ik alles
overlaten, zei de eenvoudige monnik
met zwakke stem.
Daarna verliet de abt met den
dokter de kale cel.
Men had den lijder den volgenden
ochtend naar beneden gebracht in
een ruime kamer, waar de opera lie
zou plaats vinden
De dokter begon met de voor
bereidingen, waarbij behalve de abt
ook de pater-procurator tegenwoor
dig was
Ja, heer abt, we zullen maar
zonder verwijl beginnen en den pa
tient op de tafel leggen
De abt had middelerwijl het nar-
cosekapje ter hand genomen en zich
daarmee naast de operatietafel ge
steld.
U gaat met dat ding om alsof
bet uw dagelijks werk is, heer abt,
zei de operateur.
Och, ik heb zoo'n masker wel
eens meer in de hand gehad, was
het eenvoudige antwoord.
Twee werkbroeders brachten den
geopereerde, die nog steeds onder
narcosebedwelming verkeerde naar
zijn cel.
De abt bleef mei den dokter ach
ter, die zijn instrumenten begon in
te pakken. De dokter was de eerste
die sprak:
j Ik heb reden tot tevredenheid
heer abt; indien zich geen onvoor-
ziene omstandigheden voordoen, zal
uw broeder volkomen geaezen. Van
kanker was niets te bespeuren, maar
het was een leelijk gezwel aan het
einde van den slokdarm. Enfin, 't is
goed gelukt. Soy contento 1
Maar toen verleden jaar bij de
devaluatie van den gulden eenerzijds
de verwachting werd gewekt, dat
aan dezen wantoestand weldra een
einde zou komen, ontstond aan de
andere zgde van de grens, waar de
belanghebbenden woonden, de recht-
matige vrees, dat de „Hollanders"
J niet meer in loonend getal zouden
afkomen, wat den ondergang van
hun nog nieuwe bedrijf zou beteeke-
nen. Men is er toen toe overgegaan
aan de vele drinkgelegenheden ook
andere veel minder onschuldige
attracties te verbinden, als muziek,
dans en meisjes van pleizier.
Met het gevolg, dat al deze aan
vankelijk onschuldig uitziende café's,
nu het laatste jaar zijn omgezet in
bordeelen van het allerlaagste allooi.
In het naburige Tongeren heeft
zich zelfs een plaatsingsbureau ge
vestigd, dat een openlijken handel
drijft in vrouwen en meisjes, die
over al deze drankhuizen langs de
grens worden verdeeld. Meisjes en
vrouwen uit de beiuchte havenkwar
tieren van Antwerpen vindt men
hier nu in overvloed.
Sindsdien heeft het rosse leven
langs de Belgische grens eens recht
een aanvang genomen.
Den anderen morgen vroeg, een
regenachtigen Zondag, maken wij
opnieuw een tocht door deze grens
streek, maar nu bij klaarlichten dag.
In de keeten en kroegen is 't nu
rustig, want zij zijn voornamelijk
ingesteld op nacht festijnen. Maar
nu zien wij, ook, dat tusschen de
houten keeten en barakken ook al
vele nieuwe steencn bouwels zijn
opgetrokken ten teeken dat deze
affaires prospereeren.
Onze auto stopt willekeurig voor
een dezer gelegenheden, waar wij
nog juist een paar nieuwsgierige
vrouwengezichten over de bonte
gordijntjes zien gluren. Maar als wij
binnenkomen wij lijken zeker niet
de menschen, waarop hier wordt ge
wacht zijn de vrouwen blijkbaar
al voorzichtig binnen kamers ge
stuurd.
Achter de toonbank staat een
zeventigjarig onschuldig uitziend
mannetje, een „rentenier" uit Luik.
De zaak, vertelt hij, behoort aan
zijn zoon. Terwijl een der onzen het
mannetje achter het buffet aan den
praat houdt, hebben wij gelegenheid
even rond te neuzen en vinden ach
ter het eigenlgke drinklokaal aller
lei kleine compartimenten, waarvan
de inrichting de bedoeling doet raden.
Langs het buffet en boven de tele
foon is een aantal adreskaarten ge
prikt, van allemaal garages uit
Maastricht, HeerleD, Kerkrade, Sit-
tard, adressen die blgkbaar de be
doeling hebben, om 's nachts te
worden opgebeld voor het vervoer
der gasten, die niet recht ter been
zijn.
Bg het heengaan zegt het mannetje,
dat wij beter doen tegen tienen
's avonds terug te komen, want dan
begint pas de leut. 's Nachts worden
de Deensche doggen rond het erf
losgelaten, welke vriendelgke dieren
te waken hebben tegen ongewenscht
bezoek van politiemannen.
Maar politie is hier in geen streken
of verten te bespeuren.
Wij rijden verder en komen in een
ander Belgisch dorp. Zondagochtend,
de kerkklok roept de parochianen
ter misse, 't moet vroeger een vreed
zaam en rustig dorpje zijn geweest,
tot de invasie kwam der ongewensch-
te avonturiers.
Nu ligt rondom de kom van kleine
huizekens een kring van allerlei
bonte etablissementen, Een „Palais
des Bains" houdt nog zorgzaam de
gordijnen dicht. Ook een „Dancing
Palace" heeft nog de deuren op
slot. Wij gaan een houten keet in,
waar een korte dikke madame ons
met gejuich begroet, meteen roept
haar stem naar een jonge vriendin,
die nog achter bezig is. Als een van
ons gezelschap om een verwarmend
„drupke" vraagt, komt zorgeloos
de flesch cognac op tafel, ondanks
het in België vigeerend tapverbod.
Alsbanza a Dios I antwoordde
de abt met vuur.
Spreekt u ook Spaansch vroeg
de dokter
Een weinig, antwoordde de
andere ontwijkend, terwijl hij de
deur opende en beiden zich naar de
gasteokamer begaven.
Het zal eenige uren duren voor
de patient weer bij bewustzijn komt.
Ik zal wachten om hem bij het ont
waken te kunnen gadeslaan.
Ik kan u niet genoeg danken,
dokter Delmotte, voor uwe groolsche
medische verrichting en al de zorgen
aan mijn goeden broeder betoont.
Op dit oogenblik kwam een broe
der binnen met ververschingen.
Indien het u interesseert kunnen
wij zoo aanstonds klooster en bij
gebouwen wel eens bezichtigen en
na den middag de landerijen
In het kloostergebouw was weinig
belangrijks te zien. Zelfs de kerk
bood een kalen aanblik door hel
gemis aan versieringen. De abt
knielde er neer in gebed, terwij] de
dokter met een zekere onverschillig
beid naar het altaar keek.
Daarna bezichtigden zij den kloos
tertuin en het kerkhof, waar alle
grafkruisen precies eender waren als
op de groote slagvelden.
't Was omstreeks elf uur toen een
helder klokje begon te luiden voor
het middagmaal.
Dokter Delmotie had de uitnoo-
diging van den abt aangenomen om
aan den vleeschloozen maaltijd deel
te nemen
Na tafel vroeg de abt den gast:
Wat is uwe meening als medi
cus over onze leefwijze?
Welnu, ik aarzel niet het uit
te spreken, dat er voor het normale
menschelijk lichaam geen betere leef
regel kan voorgeschreven worden.
Hoe de geest echter bij deze opge
drongen voorschriften van stilzwij
gendheid en versterving gezond kan
blijven, is mij een raadsel. Komen er
niet veel gevallen van krankzinnig
heid en verzwakking der geestver
mogens voor vroeg de dokter.
Zelden, antwoordde de abt.
De verhouding is buitengewoon
gunstig, tegenover de menschen in
de maatschappij, bijna de helft gun
stiger.
Dokter Delmotte stond verbaasd
over den weelderigen toestand, waar
in zich de akkers en weilanden van
het klooster bevonden, die voor
twintig jaren nog niet ontgonnen
waren. Ook het vee was van goede
kwaliteit, ofsc oon de nieuwe fok-
dieren, welke de heer van de Rei
gershorst had aangeschaft, beti
waren.
De dokter verzocht hem dringend
zijne exploitatie te komen zien, dan
konden zij over een en ander van
gedachten wisselen.
Toen zij terugkeerden en den ge
opereerden broeder weder bezochten
was deze nog niet van de narcose
ontwaakt, weshalve zij naar de
bibliotheek terugkeerden, waar de
abt den dokter eenige oude hand
schriften met fraai penteekenwerk
aanwees met de bemerking
Wilt U mij gedurende een
half uur verontschuldigen 7 Ik moet
nu naar het paterskoor
-Bij zijn terugkomst zei de abt
Ik veronderstel dat u niet
katholiek is, dokter Delmotte
Neen, heer sbl. ik beken mezelf
tot geen enkel geloofsgenootschap1
ik ben atheïst.
en de gevaarlijke gevolgen daarvan.
Sommige menschen, die wat vatbaar
zyn op borst en keel denken, dat
het nu eenmaal hun lot is 's winters
te moeten hoesten, kuchen, hijgen,
benauwd en vol op de borst te zijn.
Indien Gij tot diegenen behoort, probeert
dan eens de nieuwe verstèrkte Akker's
Abdijsiroop die honderdduizenden hun
levens-blüheid heeft teruggegeven. Reeds
na enkele lepels bemerkt Ge dat dit mid
del U zal kunnen helpen. De slijm, die
U op de borst drukte, en U benauwd maakte,
komt gemakkelijk los, de hoestbuien wor
den zéldzamer en verdwijnen. Uw adem
haling wordt weer diep en geruischloos
en de slijmvliezen van Uw borst en keel
worden versterkt. De planten-extracten
en de codeïne, de grootste hoest-bedwin-
ger. maken de nieuwe verstèrkte Abdij
siroop tot ,,'s werelds béste Hoest-siroop".
AKKER' S verstèrkte
Plac. 90 ct., f 1.50, f 2.40, f 4.20. Overal verkrijgbaar.
Hoe grooter flacon, hoe voordeeliger het gebruik.
Als wij vragen of het niet gevaar
lijk is, de flesch cognac zoo maar
open en bloot te laten staan, weer
klinkt een overmoedig gelach. Deze
vrouwen zijn minder omzichtiger zij
klappen honderd uit, vertellen dat
de zaak naar genoegen floreert, dat
zij dezer dagen nieuwen aanvoer van
meisjes krijgen voor wie madame er
een kotteke bij gaat bouwen...
Madame laat vol trots haar mooien
salon zien waar zij 's-avonds intiem
ontvangt. Wg rijden verder naar
Lanaeken, naar Canne, naar Smeer
maas (en hoe al die dorpen ook
mogen heeten)allemaal nieuwe
café's, aldoor maar café's.
,Café Hollandais" lezen wg op een
spiksplinternieuwen gevel. Maar heel
de Belgische grens is één café Hol
landais geworden.
Onze gids brengt ons naar een
Nederlandsche café vlak aan de
grens van Eijsden, recht over de
Nederlandsche douane.
Een keurige inrichting met vol
ledige vergunning, bestierd door
eerlijke, in fatsoenlijke Hollandsche
menschen.
Hier zal de rappe vrouw een
duidelijken cursus geven.
Zij schenkt ons een glas bier voor
tien cent. Duurder mag zij niet gaan,
anders komt er geen mensch in haar
café. Maar zij legt er geld op toe.
Zij kon ook geen Heinekens, geen
Oranjeboom, geen Amstelbier tappen
dat wordt haar te duur, zij betrekt
haar bier uit Eijsden zelf.
Hoe de zaak dan toch rendeert
Op de tapperij moet zij toe leggen,
wil zij nog klanten zien, maar zg
heeft er een winkel bij, haar man
heeft een particuliere betrekking en
bovendien wordt haar café gebruiKt
voor de inklaring van wat over de
grens passeert. Ook dat geeft zijn
inkomsten. Zoo wordt 't alleen moge
lijk, dat zij haar café in stand houdt.
Van Eysden gaan wij nu door
naar Visé en zoeken een gelijksoor
tig café, dat met het cafétje in
Nederlandsch Eysden in standing
overeenkomt.
Hier betalen we voor een gelijk
glas bier precies zeven centen.
Vandaar de verleiding, die het
bierdrinken over de grens in België
zoo groot doet worden.
Van net goedkoope bier is het ge
komen op de goedkoope gesmokkelde
en clandestien geschonken jenever,
van het goedkoope bier en de goed
koope jenever op ontucht.
De kwaal der geleerden, merkte
de abt glimlachend op. Onder de
boeren hier in den omtrek en overi
gens onder de ongeletterden of on-
gestudeerden komen geen atheïsten
voor. Het aan'al overtuigde atheïsten
is trouwens betrekkelijk gering
wanneer men tenminste in aanmer
king neemt, dat vele personen, die
zich atheïst of godloochenaar noe
men, hun eigen geestestoestand niet
goed kennen of een verkeerde men
tale diagnose van zichzelf opmaken.
Zoovelen noemen zich atheist, omdat
ze het comme il faut of du bon ton
vinden een groot aantal ook omdat
't hen ontheft van allerlei verplich
tingen en verbodsbepalingen zooals
vooral de katholieke godsdienst die
oplegt. En toch is 't niet gemakke
lijk om waarlijk een overtuigd atheist
te zijn en te blijven. Bij de gelet
terden ontwikkelt zich de god-
loochende gedachte gewoonlijk door
het lezen en studeeren der werken
van de zoogenaamde nieuwe filosofen,
waarbij doorgaans op zeer eenzijdige
wijze tewerk gegaan wordt. Men
leest Descartes en Spinoza, Kant,
Hegel, Schopenhauer, Spencer en
hoe ze allemaal heeten, zonder ooit
eenig tegengift te gebruiken
De Thomistische Wijsbegeerte is
hen onbekend; de filosofen der vorige
eeuw zooals Herder, Jacobi, Schlegel,
Balmes, Pesch en Mercier, die het
materialisme en individualisme be-
j streden, worden door hen als duis-
terlingen aangezien, daarentegen
j worden Dühring. Haeckel, Feuer-
bach en Nietzsche als de fenig-?
verkondigers d r waarheid be
schouwd.
Wordt vervolgd.