TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS FEUILLETON. Smeulend vuur. 'n Barstende Hoofdpijn AKKERTJES Zaterdag 5 Juni 1937 Acht en vijftigste Jaargang No 23 Recht en recht- spraak bij de Nazi's. Priester in een concentratie kamp wegens voorlezing van een herderlijken brief. „De Maasbode" brengt van een bijzonderen medewerker onder staand relaas over een jong priester, die zes weken in een concentratiekamp heeft doorge bracht, omdat,., hij een brief van den bisschop had voorgelezen. Het Hitler-Duitschiand heeft zich opgeworpen als een bolwerk tegen Sovjet-Rusland en het com munisme, maar als later ooit bekend zal worden, wat er in het nationaal-socialislische Derde Rijk geleden ën verduurd wordt en hoe daar alle geestesvrijheid, onderdrukt wordt, zal de wereld moeten erkennen, dat er tusschen bofschewisme en nationaal-socia- lisme alléén dit verschil bestaat, dat het eerste regiem de Russen en het tweede de Duitschers onderdrukt. Dit was het eindoordeel van een jongen priester, die zoo juist zes weken in een nazi-strafge vangenis heeft „uitgezeten" en gedurende zijn proces en zijn gevangenschap gelegenheid had van nabij kennis te maken met de methoden van de Duitsche justitte en haar uitvoerders. Om begrijpelijke redenen is het ons verboden, den naam van den jongen Duitschen geestelijke te publiceeren. Hoewel hij zelf op 't oogenblik vrij in het bui tenland ademen en zich herstel len kan, leven zijn ouders nog in Duitschland en repressailles op familieleden behooren naar Russisch recept in Duitsch land tot de orde van den dag, Hij verzocht ons dus uitdrukke lijk noch zijn naam, noch zijn tegenwoordige woonplaats ken baar te maken. Zes weken strafgevangenis is in Duitschland niet veel, zeker niet voor priesters en dus vroe gen we met belangstelling naar de reden van deze veroordee ling. De reden is deze, was het antwoord. Er bestaat bij ons in Duitschland niet de minste vrij heid meer van denken of spreken. Ook wat men van den kansel af verkondigt, wordt door de nazi-mannen gecontroleerd. In mijn geval waren het drie nazi's, die er aanstoot aan namen, dat ik een herderlijk schrijven van mijn Bisschop van den preek stoel voorlas. Ze beschouwden deze voorlezing, die mijn plicht was, als een door mij zelf uit gesproken predikatie. Er volgde een aanklacht en hechtenis. Kon u daartegen niet protes teeren Protesteeren In Duitschland Wie protesteert is so-wie-so ver loren. Ik ken een katholieken Stahlhelm-man, wiens dochtertje niet in de B.D.M. (Hitlermeisjes) ingeschreven was. Hij kreeg een brief, dat dit als sabotage van het opbouwwerk van den Führer j beschouwd werd. Hoe anti-nazi deze man ook was, hij moest zijn kind in de B.D.M. in doen schrijven, anders liep hij kans „abgebaüt" te worden. Wie protesleert is een voudig verloren. Hoe verliep uw proces Helaas kan ik over mijn pro ces niets zeggen: ik zou me te veel bloot geven. Maar over de nazi-procesmethoden kan ik des te meer zeggen. Twee of drie nazi's klagen een priester aan. Verschillende katholieken, die 'r baantje te verliezen hebben worden gedwongen mede te ge tuigen. Weigeren ze, dan is het met hen gedaan: ze verliezen iedere bestaansmogelijkheid. De procesmethoden zelf zijn belachelijk. Getuigen a decharge worden niet opgeroepen en wor den ze nu en dan wel opgeroe pen, dan wagen ze het niet zich gunstig over den beklaagde uit te spreken. Typisch voor de Duitsche rechtspraak van tegenwoordig is deze formule van het O.M.: „Die Zeügen haben den bestimmt rich tigen Eindruck, enz."... Die for mule wordt voor den dag gehaald wanneer het O.M. geen grond onder de voeten heeft. Op zulk een „bestimmt richtigen Ein druck" gaan honderden de ge vangenis in. Waar heeft u uw straf „uitge zeten" Uitzitten is het woord niet. Ik werd ondergebracht in een stadje bij de Nederlandsche grens, waar een concentratiekamp is en drie z.g.n. strafgevangenissen. Die „strafgevangenissen" bestaan uit houten barakken en iedere gevangenis telt zoo ongeveer 1000 gevangenen. Buiten de ba rakken is er een lazaret en waschhok en een barak voor nazi-voordrachten, waar ook godsdienstoefeningen gehouden worden, alleen geen joodsche. Om het kamp heen is een drie meter hooge dubbele prikkel draadversperring, waarvan de bovenste draad electrisch gela den is, waarschijnlijk voor alarm doeleinden, want hij staat niet onder hoogspanning. Aan de vier hoeken van het kamp staan torens, die van boven heelemaal van glas zijn, om alles te kunnen controleeren, wat er in het kamp omgaat. Vóór de prikkeldraadversperring loopt de z.g. „Totesweg". Wie zich op dien weg bevindt, wordt pardoes neergeschoten met de machine geweren op de torens, 's Nachts is het kamp altijd fel verlicht. Hoe is er de behandeling? Menschen unwürdig is 't korte antwooid. De kost is gewone gevangeniskost, alleen 'n beetje meer rundvet. Wat de hygiëne betreft, deze is voor 'n beschaafd land hemeltergend. Vooral waar de gevangenen voor 90 pet. uit de goede kringen stammen. Op 130 man zijn er 7 water- Oorspronkelijke Roman door B. VIELER, schrijver van Mattesen Ties de Kiesjeskel. Nadruk verboden. 5. Don José, die zijn krantlectuur be ëindigd had, mengde zich nu in het gesprek. Je vergeet, dat de Sierras de Cordoba tegenwoordig vrij druk bezocht. Ze noemen die streek niet ten onrechte het Argentijnsche Zwit serland en men vind er werkelijk zeer goede, comfortabele hotels. Ik ben er eenmaal geweest en heb er veel genotenalhoewel de tijd toen wat kort was. Over een maand denk ik er weer heen te gaan, dan moet de dokter ons maar weer be geleiden hij kan dan tevens de terreinen, die hij daarginds in de provincie gekocht heeft in oogen- I schouw nemen. Don José zegt dat zoo beslist, alsof ik mij heelemaal niet meer om mijn kliniek en de zieke menschen in Buenos Aires behoefde te be-j kommerenduDkt u dat niet, seno- rita Feliza bemerkte de dokter tegen zijn bekoorlijke vis a vis. 't Zal toch zoo erg niet zijn, wanneer u over een maand nog eens een paar weken voor uw ontspan ning neemt U hebt ons zelf verteld, dat u gedurende uw verblijf hier in 't land feitelijk nog geen vacantie gehad hebt't wordt dus wel tijd dat u ook eens aan uw eigen rust en verzet gaat denken. Andere dok ters gaan soms wel zes maanden naar Europa. Ja, senorita, dat is wel zoo, maar die hebben geen kliniek, waar door zij gebonden zijn. Nu ja. maar wanneer u er niet zijt, is dokter Parell er immers altijd nog. Toch wilde de ietwat in 't nauw gedreven dokter dien avond zijn toezegging niet geven, dat hij het gezelschap op de reis naar Alta Cordoba zou begeleiden. Toen hij eenige dagen later alleen naar Buenos Aires terugkeerde, had senorita Feliza hem echter toch zoover gebracht, dat hij besloten had ook dat nieuwe uitstapje mee te maken. De verlokkende gedachte, opnieuw eenige dagen in gezelschap van dit voor hem zoo aantrekkelijke wezen te kunnen doorbrengen, was te sterk geweest voor bet overigens van plichtsbesef vervulde karakter van den thans in een min of meer ver liefde stemming verkeerenden Hol lander. Don José had waarlijk niet te veel gezegd van de schoonheid en grootschheid der Sierra de Cordoba. Daar Dr. Delmotte reeds voor de reis naar Mar del Plata herhaaldelijk met de knappe zuster van zijn vriend tesamen gekomen was, kon het niet uitblijven, dat er een intiemere ver houding onder de leden van het gezelschap ontstond, welke thans den gel eelen dag onafgebroken bij elkander waren. De ernstige grondtoon in het karakter van den nog jongen chirurg, die in zijn studententijd wel kranen. Het wasschen moet dus in een recordtijd gebeuren. De closets hebben geen papier en zijn maar half afgesloten. Zijn bed (een stroozak met onvol doende dekking) moet men zelf opmaken en wee, wie dat niet volgens de regelen der nazi kunst doetHij wordt veroor deeld in de open lucht twee uur lang een bed op te maken, liefst als het regent. Een andere straf is kniebui gingen te maken in de open lucht. Een wachtmeester com mandeert: een twee, een twee en als de wachtmeester na een uur moe gecommandeerd is, komt 'n ander hem aflossen. Het is voor gekomen, dat een veroordeelde zich na deze kniebuig-excercities naar het lazaret moest begeven en er door den dokter uitgetrapt werd. Want om ziek te zijn, moet men koorts hebben. Op de gezondheid van den enkeling wordt trouwens heelemaal niet gelet. In de zes weken, dal ik in het kamp was, stierven zeven menschen. In gewone gevange nissen ziet men zelden een sterf geval... En de dagindeeling 's Zomers staat men om 4 uur op, 's winters om 5 nur. Dan volgt het wasschen wat (zie boven) zeer veel tijd in beslag neemt. Men eet een bord soep en krijgt koffie om mee te nemen Om mee te nemen? Natuurlijk, want we hadden ook dwangarbeid te doen. Maar vóór het vertrek wordt een och tendrapport gehouden en daarna een werkrapport. Twee rappor ten, die lang duren en veel van den mensch vergen, omdat men steeds in de houding staat. Dan gaat men op weg. In mijn geval moesten we drie kwartier op vrachtauto's rijden en daarna nog een half uur te voet gaat Tegen half acht begint het werk, dat bestaat uif spitten en nog eens spitten. Dit duurt tot 3 uur, met een half uur tus- schenpauze. Dan een half uur teiugloooen (op klompen), drie kwartier vrachtauto, en om 5 uur middageten. Na het eten moet men afwasschen, aardappels schillen enz. Om 7 uur avond rapport en om 8 uur ('s Zomers om half negen) slapen. Kon u rustig slapen Dat hing er van af. Als een wachtmeester ons dwars wou zitten, liet hij brandalarm blazen. Ieder had dan, volgens zijn in structies, zijn plaats in te nemen op 't dak, of elders. Vooral als het sneeuwde, kwamen die brand- alains vaak voor. In één woord het leven in die kampen is zóó, dat verschillenden hun oogen met 'n inktpotlood bevochtigden, om eindelijk 'n behoorlijk hospi taal te belanden. En één zelf moord in de week was geen uitzondering. Hoe waren de nazi's tegenover geestelijken Kijk, toen ik gearresteerd werd, droeg ik 'n toog, dien men mij vóór mijn veroordeeling niet af nemen mocht. Tijdens mijn voor- eens door de opborrelende levens lust een anderen uitweg gezocht had. was tijdens de jaren der moe tevolle en verantwoordelijke practijk weder geheel teruggekeerd. Deze karaktertrek openbaarde zich zijn ernstig optreden n een zekere ingetogenheid, welke door vreemden wel eens voor bedeesd heid of linksheid gehouden werd. Senorita Feliza. die gewoon was aan het lawaaierige, vaak opdrin gerige gedoe der andere jongelui om haar heen, vond| in dit serieuse op treden een zekere charme, iets gedistingeerd het imponeerde haar zelfs. Het was aan don Alfredo, zooals hij in den dagelijkschen omgang door zijn vrienden genoemd werd, niet ontgaan, dat hij indruk gemaakt had op het gemoed der bekoorlijke jonge damehij ging met zichzelf te rade, hoe het in dat opzicht met zijn eigen gevoelens gesteld was. Hij, die reeds zoo menige diagnose bi; zijn patiënten vastgesteld had, meende ook genoegzame bekwaam heid te bezitten om den toestand van het eigen hart te doorgronden. Hij deed het niet oppervlakkig, dat was trouwens zijn gewoonte niethij luisterde met aandacht naar de pal- pitaties en bewegingen, wanneer bij zich het beeld van het bekoorlijke meisje te binnen bracht. Het hart reageerde echter slechts zwak, zelfs dan wanneer de geest en de oogen even oplaaiden. Hij kon zich zelf geen liefde suggereeren en kwam tot de slotsom, dat oorzaken, die aan de ware liefde vreemd waren, zijn hart en zijn gemoed beïnvloed hadden. arrest mocht ik noch de H. Mis Hollantlsche nummerborden. Noch-1 „„Hmnnn u \ao k:: tans toont iedere Hollander zich te opdragen, noch de H. Mis bij- Brusscl ln optlma forma iibuIten- wonen, om de opstandigheid der lander", de meesten hebben dat andere gevangenen niet te prik- parvenu-achtige in hun „optreden" kelen, want een priesterkleed van den vreemdeling, die zich per- boezemt in Duitschland nog altijd Ontzag in, wat de Duitsche bla- Fordje van den jare „nul" zuchtend den ook vertellen en de rechters over de Boulevard d' Anspach gaan, ook oordeelen mogen. Aan het slot van ons onder houd gaf de Duitsche geestelijke ons nog een typische bijzonder heid van het nazi-regiem. Omdat de gevangenissen en concentratie kampen er overvol zijn, moeten zoo nu en dan twintig of dertig veroordeelden naar een nieuw kamp overgebracht worden. Dat vervoer geschiedt dan met K.D.F. auto's (Kraft dcrch Freude). De van-niets wetende bevolking be groet die auto's met Heil Hitier, niet wetend, dat de last van die auto's bestaat uit slachtoffers. de Nederlandsche vlag in top Zoo'n bezoeker is wel heel zwaar onder den indruk van wat hg onder nam... Wil men eenig begrip krijgen, hoe- j veel Nederlanders er eiken dag wel in Brussel vertoeven, dan moet men zich eens 'n oogenblik opstellen bij1 het bekende monumentje „Manne-1 ke-P...," Ik durf het woord hier niet tot de laatste letter uitschrijven, want het klinkt zeer onfatsoenlijk in onze Nederlandsche ooren. De inrichting van zoo'n monument zou bij ons iets ondenkbaars wezen. Daarom is in de eerste gang van de Hollanders in Brussel dan ook naar... „Manne ke", waar ze gnuivend met elkaar staan te smoezelen en niet verzui- misschien niet van Hitier, maar1 een der talrijke winkeltjes in van zijn systeem. Hitler, Stalin, J'" Jagoda Eén pet nat. Intusschen verzekert de nieuwe hoofdredacteur van het Ned Kath. Correspondentie Bureau te Berlijn ons bijna dagelijks, dat in Duitschland niemand wordt vervolgd om zijn geloof.. Hollanders in Brussel Ze zijn er graag geziene gasten. Wat zoeken ze er 1 Manneke" en het goedkoope biertje. die U kwell en belet te werken? Neem een "AKKERTJE" en binnen een kwartier voelt Ge de hoofdpijn wegtrekken als mist voor de zon. Heb steeds AKKER-CACHETS in huis. Vannacht kunnen ze te pas komen bij Hoofdpijn. Kiespijn, Ze nuwpijn, Spierpijn of gevalle koul Nedertjndsch Smaakloos ouwel-omhulsel. Product Ge proeft daardoor niets. Ze glijden zoo naar binnen. 12 st. 52 ct. Zakdoosje 20 ct. Volgers recept van Apotheker Dumont te loopen, die rond het beeld speciaal voor den verkoop van allerlei souve nirs van dit stadspunt (afbeeldingen van het kereltje) zijn ingericht. Bij „Manneke" vindt men regel matig Nederlandsche autobussen met pelgrims en ook onder de overige nieuwsgierigen hoort men voort- j j durend z'n eigen taal spreken. j excuseeren. De Brusselaars zei hij, Het „Manneke" en het goedkoope spreken ook zoo slecht Fransch Op elk "AKKERTJE" komt de naam AKKER voor in "ruit"-vorm. Let hierop en weiger elke namaak I Vóór en gedurende Pinksteren eenige dagen ontspanning genietende in de Belgische hoofdstad, vestigde zich heel sterk den indruk bij me, dat Brussel „het" recreatieoord is geworden voor de Hollanders, die er trouwens graag geziene gasten zijn. Deze trek van de Hollanders naar het Zuiden is voor de Brusselaars, naar verscheidene zakenlieden me verzekerden, een ware uitkomst. De Duitschers en Engelschen de Fran- schen ook om van de Russen, die er in voor-oorlogschen tijd in groote aantallen pleegden ce komen, thans maar niet meer te spreken, zij worden weinig meer gezien in de Belgische hoofdstad. De uitgaande wereld van die lan den heeft sterk onder de crisis ge leden en velen, die nog wel zouden willen komen, worden weerhouden door belemmerende deviezenbepalin- gen enz. Dat nu juist, ondanks alle crisis omstandigheden, zooveel Nederlan ders in Brussel te gast komen, heeft ons met z'n allen een faam van rijk dom geschonken bij de Belgen, die schijnen te veronderstellen, dat onze guldens even vlot worden gewonnen als de franken. Hoe dat ook zij, Brussel zit vol Hollanders. Naar de gids, die me met een aantal andere vreemde lingen per touringcar door de stad leidde, me verzekerde, hebben 36.000 Nederlanders er zelfs hun domicilie. Ik sprak er laatst een, zei hij o.m., die al 16 jaar in Brussel vertoeft. „Het eenige vervelende hier is aldus zou deze Hollander zich tegen over den gids hebben uitgelaten dat je er zooveel Belgen tegenkomt." Ontelbaar is het aantal van mijn landgenooten, dat er als dagjesmen- schen met touringcars wordt aange voerd of op eigen gelegenheid voor slechts enkele dagen Brussel komt bezoeken. Overal ontmoet men auto's met De vreemde gewaarwording, welke bij gevoelde in den dagelijkschen omeang met bet intelligente, aan trekkelijke meisje, ging vergezeld van een onbewuste vereering voor den mammon, die zijn nimbus om de rijke erfdochter geworpen had. Als resultaat van het werkelijk systematisch ten opzichte van zijn eigen persoon op loyale wijze inge steld onderzoek kon de jonge man niet anders constateeren, dan dat hij niet verliefd was op het weliswaar bekoorlijke en met vele uitblinkende hoedanigheden begiftigde biertje zijn de voornaamste twee zakeD, welke den Hollandschen toerist naar Brussel lokken. En toch heeft de Belgische hoofd stad den bezoeker zooveel méér te bieden. Brussel is ontzaglijk rijk aan schitterende, imposante bouwwerken, monumenten, musea en in haar onmiddellijke omgeving schoone natuurbosschen, parken, plantsoe nen, waterwerken. Velen van mijn landgenooten ech ter zijn er hopeloos stuntelig. Nederlanders hebben een goeden naam als kenners van vreemde talen, maar men moet deze kennis toch niet overschatten. De Belgische hoofdstad is bereikbaar voor de massa van het Nederlandsche volk, maar in die massa zijn er nog geen vijf procent, die zich eenigszins kunnen „behelpen" met hun Fransch. En deze taal is daar toch de meest gangbare. We moéten dat erkennen, ook al zou men het uit een sympathiek gevoel van verbondenheid met de Vlamingen, gaarne anders wenschen. Wie in een café of winkelzaak Nederlandsch spreekt, heeft groote kans, dat de bediende hem verstaat en in het Vlaamscb antwoordt, maar het gebeurt óók wel, dat men in zoo'n geval niet wordt begrepen en dan volgt een moeilijk onderhoud. Vele Nederlanders scharrelen tijdens hun verblijf in Brussel dan ook zoo'n beetje rond om de Noordstatie en in de buurt van de Beurs, bang dat ze anders den weg moeten vragen, ze komen herhaaldelijk terug in het café, waar ze bij hun eerste entree behoorlijk werden verstaan. Als ik een goeden raad mag geven indien men zich niet vlot in het Fransch kan uitdrukken, spreek dan liever tegenover iedereen Neder landsch. De meeste Brusselaars kun nen daarmee beter overweg dan met „ons" Fransch. Ik zat ergens op een terras, waar nóg een Nederlander in gezelschap van drie dames-landgenooten was gezeten. Een voorbijgaande koopman biedt boeketjes violen aan, van welke elk der dames er een nam. De Nederlander vroeg, in het Fransch natuurlijk, hoeveel het was en kreeg ten antwoord eveneens in het Fransch drie francs per stuk. De Nederlan- Feit is het ongetwijfeld, dat het Brusselsche Fransch anders klinkt dan ons school-Fransch, maar 'n Jor- daner spreekt óók anders dan wij het Nederlandsch leerden en toch verstaan we hem wel, als hg op de hem eigene ongezouten wijze ons zijn meening openbaart De gids voor Brussel, Wie enkele dagen in Brussel kan vertoeven, doet verstandig, als hij den eersten dag een rondrit maakt per touringcar, waarvoor hem verscheei- dene aanbiedingen worden gedaan in het begin van de Boulevard d'Anspach bg de Noordstatie. Voor weinig geld ongeveer f 1 30 krijgt hij dan op een tocht van circa twee uur alle markante punten van de stad te zien en hij kan de vol gende dagen op z'n gemak nog eens terugkeeren naar de plaatsen, welke hem het meest hebben bekoord. De Brusselsche volksman is gewoonlijk 'n vlotte, leuke kerel. Ik heb 'n gids gehad, die het geld al dubbel waard was voor zijn kostelijke gijn. Hij spreekt Fransch, Duitsch, EDgelsch en Nederlandsch, voor zoover de samenstelling van het toevallige ge zelschap zulks noodig maakt. Hier, dames en heeren, zijn we aan het begin van een boulevard, welke tot aan de Zuidstatie reikt, 3 K.M. lang is en voor de benaming in drieën is gesplitst. Alle drie de deelen zijn naar vroegere burgemees ters genoemd. U vindt dat misschien vreemd, maar wij hebben geen geld om onze burgemeesters te betalen en daarom noemen we een 3tuk boulevard naar ze. We krijgen hier allemaal nè. onzen dood, dat we ver dienen, n.l. een monument. D'r is pas nog een standbeeld onthuld voor 'n chauffeur en als ik dood ben, richten ze ook voor mij nog wel een beeldje op. Men moet het oolijke snuit van den kerel zien, als hij zoo iets ver telt. Ineens richt-ie zich tot mg en maakt 'n paar aardige complimentjes aan het adres van onze Kroonprinses, die het naar zijn meening zoo gelukkig heeft getroffen met haren prins. Vroeger is er nog wel eens sprake geweest zoo herinnert hij van een verlojving met prins Karei van der betaalde 3 franken de koopman ZwedenToeë dëzïechUr ioAmster kon hem onmogelgk aan het ver stand brengen, dat hg 9 franc: moest hebben. Tot ik er in het Nederlandsch tusschen kwam. Mijn landgenoot vond het toen noodig om zich dam kwam, was.het eerste, wat hij zag en las „Karei I is de sigaar En toen is-ie teruggekeerd. Later, zoo babbelt mijn gids voort, zou prins Albert van België, de tegenover me tekroer van onzen koning, zich met j uw prinses verloven, maar dat is samen te komen j afgesprongen op 'n naamskwestie. huize van zijn vriend Als er een prinsje geboren zou wor den, zoo wilde uw prinses hem „Hein" heeten en de prins wilde hem naar zich zelf hebben genoemd. Tenslotte hield de prins vast aan den eisch, dat een eventueele zoon Albert Hein zou worden genaamd, maar toen heeft de prinses de ver dere kennis afgebroken. genegenheid eestal ten Don José, waar ook de tante, seno rita SoSedad, bijna geregeld aan te treffen was. Op een avond, toen hij daar weer gedineerd had, bleef hij alleen met de oude dame zitten praten, nadat de nicht naar de opera gegaan was met vrienden, terwijl don José door een bediende uit den salon geroepen was. Die onbedaarlijke zucht van Feliza naar vermaken, is mij onver voor den mammon verloochende zich ook niet bij hem. Waarmee echter volstrekt niet gezegd is, dat hij de gedachte, om de hand der rijke erf gename te winnen, uit zijn hoofd zette. Hij meende er zeker van te zijn, dat, wanneer hij voorzichtig opwekking op religieus gebied ont ving Het bedroefd me, als ik haar nu en dan dingen hoor verkondigen, meisje, klaarbaar. 't Is alsof ze bang is, datdie met onzen godsdienst niet ver maar dat hij coquetteerde met haar de een of andere feestelijkheid of i eenigbaar zijn en 'k vrees dat ik het rijkdom en begeerige blikken naar eenig evenement haar ontgaan zal ergste nog niet weet. haar schatten wierp. Laat naar bed, laat op nooit een Als Feliza vandaag of morgen De erfelijke neiging der Delmottes oogenblik is ze te hebben voor een komt te trouwen, welke opvoeding nuttige bezigheid, een goed doel. I zal zij dan op haar beurt aan haar Zondags gaat ze, misschien omdatkinderen geven 'k Vraag me af, ze dat ook al voor een „excitement" j welke man kan op den duur genoe- houdt en omdat het tot den bon ton gen nemen met een vrouw, die het hoort, naar de laatste mis in de grootste gedeelte van haar tijd kuiten kathedraal en overigens komt ze de deur doorbrengt nooit in kerk noch klu s. Van een j Feliza zou heelemaal geen opereerde, zonder opdringerig te I armen of behoeftigen is ze afkeerig geschikte vrouw zijn voor u. dokter, werk te gaan. het te zijnen opzichte j ofschoon ze geld genoeg wegsmijt Iemand in uwe positie moet een blijkbaar gunstig gestemde meisje; voor liefdadige doeleinden. Maar de levensgezellin zoeken, die, wanneer vanzelf tot hem zou komen en datware caritas zit niet in een handvol bij 's avonds vermoeid van zijn hij tenslotte haar hand toch zou pesafc, maar in de gesteldheid des zware. verantwoordelijke dagtaak winnen Vanzelf zou dan wel een harten van den gever of de geefster, naar huis komt. hem met een te dieper gevoel van liefde ontstaan, zoo Ik schrijf dien ultra wereldschen vreden, opgeruimd gelaat, met open redeneerde hij maar in dit opzicht zin, die geen plaats laat voor ernstige armen tegemoet treedtdie den was hij te oppervlakkig hij diag- hooge gevoelens, hoofdzakelijk toe avond met hem doorbrengt in de noticeerde of liever hij zag iets in 't aan haar verkeerde opvoeding. eigen huiselijkheid en zich ook niet verschiet wat hij gaarne wensch'e. I Haar. voogd had haar nooit in verbolgen of vernalatigd toont, zonder daarbij te doorgronden, dat dat Zwitsersche leekenpens;onaat wanneer de man eens een boek op' liefde niet op verlangen, op com- j moeten plaatsen, waar ze weliswaar neemt om zich te verpoozen of een mando kan opgewekt worden een goede wetenschappelijke oplei- uur in zijn studeerkamer doorbrengt. Na de heerlijke te Mar del Plata ding genoten en cosmopolitische omdat bij op de hoogte moet blijven en in de Sierra de Cordoba door- J manieren geleerd heeft, maar waar van den vooruitgang der weten- gebrachte dagen had hij dikwijls ge- ze te midden der meestal anders schap. legenheid met het voorwerp zijner denkende meisjes zoo goed als geen Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1937 | | pagina 5