TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
FEUILLETON.
Smeulend vuur.
'n Barstende Hoofdpijn
AKKERTJES
Zaterdag 5 Juni 1937
Acht en vijftigste Jaargang No 23
Recht en recht-
spraak bij de Nazi's.
Priester in een concentratie
kamp wegens voorlezing van
een herderlijken brief.
„De Maasbode" brengt van een
bijzonderen medewerker onder
staand relaas over een jong
priester, die zes weken in een
concentratiekamp heeft doorge
bracht, omdat,., hij een brief van
den bisschop had voorgelezen.
Het Hitler-Duitschiand heeft
zich opgeworpen als een bolwerk
tegen Sovjet-Rusland en het com
munisme, maar als later ooit
bekend zal worden, wat er in
het nationaal-socialislische Derde
Rijk geleden ën verduurd wordt
en hoe daar alle geestesvrijheid,
onderdrukt wordt, zal de wereld
moeten erkennen, dat er tusschen
bofschewisme en nationaal-socia-
lisme alléén dit verschil bestaat,
dat het eerste regiem de Russen
en het tweede de Duitschers
onderdrukt.
Dit was het eindoordeel van
een jongen priester, die zoo juist
zes weken in een nazi-strafge
vangenis heeft „uitgezeten" en
gedurende zijn proces en zijn
gevangenschap gelegenheid had
van nabij kennis te maken met
de methoden van de Duitsche
justitte en haar uitvoerders.
Om begrijpelijke redenen is
het ons verboden, den naam van
den jongen Duitschen geestelijke
te publiceeren. Hoewel hij zelf
op 't oogenblik vrij in het bui
tenland ademen en zich herstel
len kan, leven zijn ouders nog
in Duitschland en repressailles
op familieleden behooren naar
Russisch recept in Duitsch
land tot de orde van den dag,
Hij verzocht ons dus uitdrukke
lijk noch zijn naam, noch zijn
tegenwoordige woonplaats ken
baar te maken.
Zes weken strafgevangenis is
in Duitschland niet veel, zeker
niet voor priesters en dus vroe
gen we met belangstelling naar
de reden van deze veroordee
ling.
De reden is deze, was het
antwoord. Er bestaat bij ons in
Duitschland niet de minste vrij
heid meer van denken of spreken.
Ook wat men van den kansel
af verkondigt, wordt door de
nazi-mannen gecontroleerd. In
mijn geval waren het drie nazi's,
die er aanstoot aan namen, dat
ik een herderlijk schrijven van
mijn Bisschop van den preek
stoel voorlas. Ze beschouwden
deze voorlezing, die mijn plicht
was, als een door mij zelf uit
gesproken predikatie. Er volgde
een aanklacht en hechtenis.
Kon u daartegen niet protes
teeren
Protesteeren In Duitschland
Wie protesteert is so-wie-so ver
loren. Ik ken een katholieken
Stahlhelm-man, wiens dochtertje
niet in de B.D.M. (Hitlermeisjes)
ingeschreven was. Hij kreeg een
brief, dat dit als sabotage van
het opbouwwerk van den Führer
j beschouwd werd.
Hoe anti-nazi deze man ook
was, hij moest zijn kind in de
B.D.M. in doen schrijven, anders
liep hij kans „abgebaüt" te
worden. Wie protesleert is een
voudig verloren.
Hoe verliep uw proces
Helaas kan ik over mijn pro
ces niets zeggen: ik zou me te
veel bloot geven. Maar over de
nazi-procesmethoden kan ik des
te meer zeggen. Twee of drie
nazi's klagen een priester aan.
Verschillende katholieken, die 'r
baantje te verliezen hebben
worden gedwongen mede te ge
tuigen. Weigeren ze, dan is het
met hen gedaan: ze verliezen
iedere bestaansmogelijkheid.
De procesmethoden zelf zijn
belachelijk. Getuigen a decharge
worden niet opgeroepen en wor
den ze nu en dan wel opgeroe
pen, dan wagen ze het niet
zich gunstig over den beklaagde
uit te spreken.
Typisch voor de Duitsche
rechtspraak van tegenwoordig is
deze formule van het O.M.: „Die
Zeügen haben den bestimmt rich
tigen Eindruck, enz."... Die for
mule wordt voor den dag gehaald
wanneer het O.M. geen grond
onder de voeten heeft. Op zulk
een „bestimmt richtigen Ein
druck" gaan honderden de ge
vangenis in.
Waar heeft u uw straf „uitge
zeten"
Uitzitten is het woord niet.
Ik werd ondergebracht in een
stadje bij de Nederlandsche grens,
waar een concentratiekamp is en
drie z.g.n. strafgevangenissen.
Die „strafgevangenissen" bestaan
uit houten barakken en iedere
gevangenis telt zoo ongeveer
1000 gevangenen. Buiten de ba
rakken is er een lazaret en
waschhok en een barak voor
nazi-voordrachten, waar ook
godsdienstoefeningen gehouden
worden, alleen geen joodsche.
Om het kamp heen is een drie
meter hooge dubbele prikkel
draadversperring, waarvan de
bovenste draad electrisch gela
den is, waarschijnlijk voor alarm
doeleinden, want hij staat niet
onder hoogspanning.
Aan de vier hoeken van het
kamp staan torens, die van boven
heelemaal van glas zijn, om
alles te kunnen controleeren, wat
er in het kamp omgaat. Vóór de
prikkeldraadversperring loopt de
z.g. „Totesweg". Wie zich op
dien weg bevindt, wordt pardoes
neergeschoten met de machine
geweren op de torens, 's Nachts
is het kamp altijd fel verlicht.
Hoe is er de behandeling?
Menschen unwürdig is 't korte
antwooid. De kost is gewone
gevangeniskost, alleen 'n beetje
meer rundvet. Wat de hygiëne
betreft, deze is voor 'n beschaafd
land hemeltergend. Vooral waar
de gevangenen voor 90 pet. uit
de goede kringen stammen.
Op 130 man zijn er 7 water-
Oorspronkelijke Roman door
B. VIELER, schrijver van Mattesen
Ties de Kiesjeskel. Nadruk verboden.
5.
Don José, die zijn krantlectuur be
ëindigd had, mengde zich nu in het
gesprek.
Je vergeet, dat de Sierras de
Cordoba tegenwoordig vrij druk
bezocht. Ze noemen die streek niet
ten onrechte het Argentijnsche Zwit
serland en men vind er werkelijk
zeer goede, comfortabele hotels. Ik
ben er eenmaal geweest en heb er
veel genotenalhoewel de tijd toen
wat kort was. Over een maand
denk ik er weer heen te gaan, dan
moet de dokter ons maar weer be
geleiden hij kan dan tevens de
terreinen, die hij daarginds in de
provincie gekocht heeft in oogen- I
schouw nemen.
Don José zegt dat zoo beslist,
alsof ik mij heelemaal niet meer om
mijn kliniek en de zieke menschen
in Buenos Aires behoefde te be-j
kommerenduDkt u dat niet, seno-
rita Feliza bemerkte de dokter tegen
zijn bekoorlijke vis a vis.
't Zal toch zoo erg niet zijn,
wanneer u over een maand nog eens
een paar weken voor uw ontspan
ning neemt U hebt ons zelf verteld,
dat u gedurende uw verblijf hier in
't land feitelijk nog geen vacantie
gehad hebt't wordt dus wel tijd
dat u ook eens aan uw eigen rust
en verzet gaat denken. Andere dok
ters gaan soms wel zes maanden
naar Europa.
Ja, senorita, dat is wel zoo,
maar die hebben geen kliniek, waar
door zij gebonden zijn.
Nu ja. maar wanneer u er niet
zijt, is dokter Parell er immers altijd
nog.
Toch wilde de ietwat in 't nauw
gedreven dokter dien avond zijn
toezegging niet geven, dat hij het
gezelschap op de reis naar Alta
Cordoba zou begeleiden.
Toen hij eenige dagen later alleen
naar Buenos Aires terugkeerde, had
senorita Feliza hem echter toch
zoover gebracht, dat hij besloten
had ook dat nieuwe uitstapje mee
te maken.
De verlokkende gedachte, opnieuw
eenige dagen in gezelschap van dit
voor hem zoo aantrekkelijke wezen
te kunnen doorbrengen, was te sterk
geweest voor bet overigens van
plichtsbesef vervulde karakter van
den thans in een min of meer ver
liefde stemming verkeerenden Hol
lander.
Don José had waarlijk niet te veel
gezegd van de schoonheid en
grootschheid der Sierra de Cordoba.
Daar Dr. Delmotte reeds voor de
reis naar Mar del Plata herhaaldelijk
met de knappe zuster van zijn vriend
tesamen gekomen was, kon het niet
uitblijven, dat er een intiemere ver
houding onder de leden van het
gezelschap ontstond, welke thans
den gel eelen dag onafgebroken bij
elkander waren.
De ernstige grondtoon in het
karakter van den nog jongen
chirurg, die in zijn studententijd wel
kranen. Het wasschen moet dus
in een recordtijd gebeuren. De
closets hebben geen papier en
zijn maar half afgesloten. Zijn
bed (een stroozak met onvol
doende dekking) moet men zelf
opmaken en wee, wie dat niet
volgens de regelen der nazi
kunst doetHij wordt veroor
deeld in de open lucht twee uur
lang een bed op te maken, liefst
als het regent.
Een andere straf is kniebui
gingen te maken in de open
lucht. Een wachtmeester com
mandeert: een twee, een twee en
als de wachtmeester na een uur
moe gecommandeerd is, komt 'n
ander hem aflossen. Het is voor
gekomen, dat een veroordeelde
zich na deze kniebuig-excercities
naar het lazaret moest begeven
en er door den dokter uitgetrapt
werd. Want om ziek te zijn,
moet men koorts hebben. Op de
gezondheid van den enkeling
wordt trouwens heelemaal niet
gelet. In de zes weken, dal ik
in het kamp was, stierven zeven
menschen. In gewone gevange
nissen ziet men zelden een sterf
geval...
En de dagindeeling
's Zomers staat men om 4 uur
op, 's winters om 5 nur. Dan
volgt het wasschen wat (zie
boven) zeer veel tijd in beslag
neemt. Men eet een bord soep
en krijgt koffie om mee te nemen
Om mee te nemen?
Natuurlijk, want we hadden
ook dwangarbeid te doen. Maar
vóór het vertrek wordt een och
tendrapport gehouden en daarna
een werkrapport. Twee rappor
ten, die lang duren en veel van
den mensch vergen, omdat men
steeds in de houding staat. Dan
gaat men op weg. In mijn geval
moesten we drie kwartier op
vrachtauto's rijden en daarna nog
een half uur te voet gaat
Tegen half acht begint het
werk, dat bestaat uif spitten en
nog eens spitten. Dit duurt tot
3 uur, met een half uur tus-
schenpauze. Dan een half uur
teiugloooen (op klompen), drie
kwartier vrachtauto, en om 5 uur
middageten. Na het eten moet
men afwasschen, aardappels
schillen enz. Om 7 uur avond
rapport en om 8 uur ('s Zomers
om half negen) slapen.
Kon u rustig slapen
Dat hing er van af. Als een
wachtmeester ons dwars wou
zitten, liet hij brandalarm blazen.
Ieder had dan, volgens zijn in
structies, zijn plaats in te nemen
op 't dak, of elders. Vooral als
het sneeuwde, kwamen die brand-
alains vaak voor. In één woord
het leven in die kampen is zóó,
dat verschillenden hun oogen
met 'n inktpotlood bevochtigden,
om eindelijk 'n behoorlijk hospi
taal te belanden. En één zelf
moord in de week was geen
uitzondering.
Hoe waren de nazi's tegenover
geestelijken
Kijk, toen ik gearresteerd werd,
droeg ik 'n toog, dien men mij
vóór mijn veroordeeling niet af
nemen mocht. Tijdens mijn voor-
eens door de opborrelende levens
lust een anderen uitweg gezocht had.
was tijdens de jaren der moe tevolle
en verantwoordelijke practijk weder
geheel teruggekeerd.
Deze karaktertrek openbaarde zich
zijn ernstig optreden n een
zekere ingetogenheid, welke door
vreemden wel eens voor bedeesd
heid of linksheid gehouden werd.
Senorita Feliza. die gewoon was
aan het lawaaierige, vaak opdrin
gerige gedoe der andere jongelui om
haar heen, vond| in dit serieuse op
treden een zekere charme, iets
gedistingeerd het imponeerde haar
zelfs.
Het was aan don Alfredo, zooals
hij in den dagelijkschen omgang door
zijn vrienden genoemd werd, niet
ontgaan, dat hij indruk gemaakt had
op het gemoed der bekoorlijke jonge
damehij ging met zichzelf te
rade, hoe het in dat opzicht met
zijn eigen gevoelens gesteld was.
Hij, die reeds zoo menige diagnose
bi; zijn patiënten vastgesteld had,
meende ook genoegzame bekwaam
heid te bezitten om den toestand van
het eigen hart te doorgronden. Hij
deed het niet oppervlakkig, dat was
trouwens zijn gewoonte niethij
luisterde met aandacht naar de pal-
pitaties en bewegingen, wanneer bij
zich het beeld van het bekoorlijke
meisje te binnen bracht.
Het hart reageerde echter slechts
zwak, zelfs dan wanneer de geest
en de oogen even oplaaiden. Hij kon
zich zelf geen liefde suggereeren en
kwam tot de slotsom, dat oorzaken,
die aan de ware liefde vreemd waren,
zijn hart en zijn gemoed beïnvloed
hadden.
arrest mocht ik noch de H. Mis Hollantlsche nummerborden. Noch-1
„„Hmnnn u \ao k:: tans toont iedere Hollander zich te
opdragen, noch de H. Mis bij- Brusscl ln optlma forma iibuIten-
wonen, om de opstandigheid der lander", de meesten hebben dat
andere gevangenen niet te prik- parvenu-achtige in hun „optreden"
kelen, want een priesterkleed van den vreemdeling, die zich per-
boezemt in Duitschland nog altijd
Ontzag in, wat de Duitsche bla- Fordje van den jare „nul" zuchtend
den ook vertellen en de rechters over de Boulevard d' Anspach gaan,
ook oordeelen mogen.
Aan het slot van ons onder
houd gaf de Duitsche geestelijke
ons nog een typische bijzonder
heid van het nazi-regiem. Omdat
de gevangenissen en concentratie
kampen er overvol zijn, moeten
zoo nu en dan twintig of dertig
veroordeelden naar een nieuw
kamp overgebracht worden. Dat
vervoer geschiedt dan met K.D.F.
auto's (Kraft dcrch Freude). De
van-niets wetende bevolking be
groet die auto's met Heil Hitier,
niet wetend, dat de last van die
auto's bestaat uit slachtoffers.
de Nederlandsche vlag in top
Zoo'n bezoeker is wel heel zwaar
onder den indruk van wat hg onder
nam...
Wil men eenig begrip krijgen, hoe- j
veel Nederlanders er eiken dag wel
in Brussel vertoeven, dan moet men
zich eens 'n oogenblik opstellen bij1
het bekende monumentje „Manne-1
ke-P...,"
Ik durf het woord hier niet tot
de laatste letter uitschrijven, want
het klinkt zeer onfatsoenlijk in onze
Nederlandsche ooren. De inrichting
van zoo'n monument zou bij ons
iets ondenkbaars wezen. Daarom is
in de eerste gang van de Hollanders
in Brussel dan ook naar... „Manne
ke", waar ze gnuivend met elkaar
staan te smoezelen en niet verzui-
misschien niet van Hitier, maar1 een der talrijke winkeltjes in
van zijn systeem. Hitler, Stalin, J'"
Jagoda Eén pet nat.
Intusschen verzekert de nieuwe
hoofdredacteur van het Ned
Kath. Correspondentie Bureau te
Berlijn ons bijna dagelijks, dat
in Duitschland niemand wordt
vervolgd om zijn geloof..
Hollanders in Brussel
Ze zijn er graag geziene
gasten.
Wat zoeken ze er 1
Manneke" en het goedkoope
biertje.
die U kwell en belet te werken?
Neem een "AKKERTJE" en binnen
een kwartier voelt Ge de hoofdpijn
wegtrekken als mist voor de zon.
Heb steeds AKKER-CACHETS in
huis. Vannacht kunnen ze te pas
komen bij Hoofdpijn. Kiespijn, Ze
nuwpijn, Spierpijn of gevalle koul
Nedertjndsch Smaakloos ouwel-omhulsel.
Product Ge proeft daardoor niets.
Ze glijden zoo naar binnen.
12 st. 52 ct. Zakdoosje 20 ct.
Volgers recept van Apotheker Dumont
te loopen, die rond het beeld speciaal
voor den verkoop van allerlei souve
nirs van dit stadspunt (afbeeldingen
van het kereltje) zijn ingericht.
Bij „Manneke" vindt men regel
matig Nederlandsche autobussen met
pelgrims en ook onder de overige
nieuwsgierigen hoort men voort- j j
durend z'n eigen taal spreken. j excuseeren. De Brusselaars zei hij,
Het „Manneke" en het goedkoope spreken ook zoo slecht Fransch
Op elk "AKKERTJE" komt de naam
AKKER voor in "ruit"-vorm. Let
hierop en weiger elke namaak I
Vóór en gedurende Pinksteren
eenige dagen ontspanning genietende
in de Belgische hoofdstad, vestigde
zich heel sterk den indruk bij me,
dat Brussel „het" recreatieoord is
geworden voor de Hollanders, die er
trouwens graag geziene gasten zijn.
Deze trek van de Hollanders naar
het Zuiden is voor de Brusselaars,
naar verscheidene zakenlieden me
verzekerden, een ware uitkomst. De
Duitschers en Engelschen de Fran-
schen ook om van de Russen, die
er in voor-oorlogschen tijd in groote
aantallen pleegden ce komen, thans
maar niet meer te spreken, zij
worden weinig meer gezien in de
Belgische hoofdstad.
De uitgaande wereld van die lan
den heeft sterk onder de crisis ge
leden en velen, die nog wel zouden
willen komen, worden weerhouden
door belemmerende deviezenbepalin-
gen enz.
Dat nu juist, ondanks alle crisis
omstandigheden, zooveel Nederlan
ders in Brussel te gast komen, heeft
ons met z'n allen een faam van rijk
dom geschonken bij de Belgen, die
schijnen te veronderstellen, dat onze
guldens even vlot worden gewonnen
als de franken.
Hoe dat ook zij, Brussel zit
vol Hollanders. Naar de gids, die
me met een aantal andere vreemde
lingen per touringcar door de stad
leidde, me verzekerde, hebben 36.000
Nederlanders er zelfs hun domicilie.
Ik sprak er laatst een, zei hij o.m.,
die al 16 jaar in Brussel vertoeft.
„Het eenige vervelende hier is
aldus zou deze Hollander zich tegen
over den gids hebben uitgelaten
dat je er zooveel Belgen tegenkomt."
Ontelbaar is het aantal van mijn
landgenooten, dat er als dagjesmen-
schen met touringcars wordt aange
voerd of op eigen gelegenheid voor
slechts enkele dagen Brussel komt
bezoeken.
Overal ontmoet men auto's met
De vreemde gewaarwording, welke
bij gevoelde in den dagelijkschen
omeang met bet intelligente, aan
trekkelijke meisje, ging vergezeld
van een onbewuste vereering voor
den mammon, die zijn nimbus om de
rijke erfdochter geworpen had.
Als resultaat van het werkelijk
systematisch ten opzichte van zijn
eigen persoon op loyale wijze inge
steld onderzoek kon de jonge man
niet anders constateeren, dan dat hij
niet verliefd was op het weliswaar
bekoorlijke en met vele uitblinkende
hoedanigheden begiftigde
biertje zijn de voornaamste twee
zakeD, welke den Hollandschen
toerist naar Brussel lokken.
En toch heeft de Belgische hoofd
stad den bezoeker zooveel méér te
bieden. Brussel is ontzaglijk rijk aan
schitterende, imposante bouwwerken,
monumenten, musea en in haar
onmiddellijke omgeving schoone
natuurbosschen, parken, plantsoe
nen, waterwerken.
Velen van mijn landgenooten ech
ter zijn er hopeloos stuntelig.
Nederlanders hebben een goeden
naam als kenners van vreemde talen,
maar men moet deze kennis toch
niet overschatten. De Belgische
hoofdstad is bereikbaar voor de
massa van het Nederlandsche volk,
maar in die massa zijn er nog geen
vijf procent, die zich eenigszins
kunnen „behelpen" met hun Fransch.
En deze taal is daar toch de meest
gangbare.
We moéten dat erkennen, ook al
zou men het uit een sympathiek
gevoel van verbondenheid met de
Vlamingen, gaarne anders wenschen.
Wie in een café of winkelzaak
Nederlandsch spreekt, heeft groote
kans, dat de bediende hem verstaat
en in het Vlaamscb antwoordt, maar
het gebeurt óók wel, dat men in
zoo'n geval niet wordt begrepen en
dan volgt een moeilijk onderhoud.
Vele Nederlanders scharrelen tijdens
hun verblijf in Brussel dan ook zoo'n
beetje rond om de Noordstatie en
in de buurt van de Beurs, bang dat
ze anders den weg moeten vragen,
ze komen herhaaldelijk terug in
het café, waar ze bij hun eerste
entree behoorlijk werden verstaan.
Als ik een goeden raad mag geven
indien men zich niet vlot in het
Fransch kan uitdrukken, spreek dan
liever tegenover iedereen Neder
landsch. De meeste Brusselaars kun
nen daarmee beter overweg dan met
„ons" Fransch.
Ik zat ergens op een terras, waar
nóg een Nederlander in gezelschap
van drie dames-landgenooten was
gezeten. Een voorbijgaande koopman
biedt boeketjes violen aan, van welke
elk der dames er een nam. De
Nederlander vroeg, in het Fransch
natuurlijk, hoeveel het was en kreeg
ten antwoord eveneens in het Fransch
drie francs per stuk. De Nederlan-
Feit is het ongetwijfeld, dat het
Brusselsche Fransch anders klinkt
dan ons school-Fransch, maar 'n Jor-
daner spreekt óók anders dan wij
het Nederlandsch leerden en toch
verstaan we hem wel, als hg op de
hem eigene ongezouten wijze ons zijn
meening openbaart
De gids voor Brussel,
Wie enkele dagen in Brussel kan
vertoeven, doet verstandig, als hij den
eersten dag een rondrit maakt per
touringcar, waarvoor hem verscheei-
dene aanbiedingen worden gedaan
in het begin van de Boulevard
d'Anspach bg de Noordstatie. Voor
weinig geld ongeveer f 1 30
krijgt hij dan op een tocht van circa
twee uur alle markante punten van
de stad te zien en hij kan de vol
gende dagen op z'n gemak nog eens
terugkeeren naar de plaatsen, welke
hem het meest hebben bekoord. De
Brusselsche volksman is gewoonlijk
'n vlotte, leuke kerel. Ik heb 'n gids
gehad, die het geld al dubbel waard
was voor zijn kostelijke gijn. Hij
spreekt Fransch, Duitsch, EDgelsch
en Nederlandsch, voor zoover de
samenstelling van het toevallige ge
zelschap zulks noodig maakt.
Hier, dames en heeren, zijn we
aan het begin van een boulevard,
welke tot aan de Zuidstatie reikt,
3 K.M. lang is en voor de benaming
in drieën is gesplitst. Alle drie de
deelen zijn naar vroegere burgemees
ters genoemd. U vindt dat misschien
vreemd, maar wij hebben geen geld
om onze burgemeesters te betalen
en daarom noemen we een 3tuk
boulevard naar ze. We krijgen hier
allemaal nè. onzen dood, dat we ver
dienen, n.l. een monument. D'r is
pas nog een standbeeld onthuld voor
'n chauffeur en als ik dood ben,
richten ze ook voor mij nog wel een
beeldje op.
Men moet het oolijke snuit van
den kerel zien, als hij zoo iets ver
telt.
Ineens richt-ie zich tot mg en maakt
'n paar aardige complimentjes aan
het adres van onze Kroonprinses, die
het naar zijn meening zoo gelukkig
heeft getroffen met haren prins.
Vroeger is er nog wel eens sprake
geweest zoo herinnert hij van
een verlojving met prins Karei van
der betaalde 3 franken de koopman ZwedenToeë dëzïechUr ioAmster
kon hem onmogelgk aan het ver
stand brengen, dat hg 9 franc:
moest hebben. Tot ik er in het
Nederlandsch tusschen kwam.
Mijn landgenoot vond het toen
noodig om zich
dam kwam, was.het eerste, wat hij
zag en las „Karei I is de sigaar
En toen is-ie teruggekeerd.
Later, zoo babbelt mijn gids voort,
zou prins Albert van België, de
tegenover me tekroer van onzen koning, zich met
j uw prinses verloven, maar dat is
samen te komen j afgesprongen op 'n naamskwestie.
huize van zijn vriend Als er een prinsje geboren zou wor
den, zoo wilde uw prinses hem
„Hein" heeten en de prins wilde hem
naar zich zelf hebben genoemd.
Tenslotte hield de prins vast aan
den eisch, dat een eventueele zoon
Albert Hein zou worden genaamd,
maar toen heeft de prinses de ver
dere kennis afgebroken.
genegenheid
eestal ten
Don José, waar ook de tante, seno
rita SoSedad, bijna geregeld aan te
treffen was.
Op een avond, toen hij daar weer
gedineerd had, bleef hij alleen met
de oude dame zitten praten, nadat
de nicht naar de opera gegaan was
met vrienden, terwijl don José door
een bediende uit den salon geroepen
was.
Die onbedaarlijke zucht van
Feliza naar vermaken, is mij onver
voor den mammon verloochende zich
ook niet bij hem. Waarmee echter
volstrekt niet gezegd is, dat hij de
gedachte, om de hand der rijke erf
gename te winnen, uit zijn hoofd
zette. Hij meende er zeker van te
zijn, dat, wanneer hij voorzichtig
opwekking op religieus gebied ont
ving
Het bedroefd me, als ik haar nu
en dan dingen hoor verkondigen,
meisje, klaarbaar. 't Is alsof ze bang is, datdie met onzen godsdienst niet ver
maar dat hij coquetteerde met haar de een of andere feestelijkheid of i eenigbaar zijn en 'k vrees dat ik het
rijkdom en begeerige blikken naar eenig evenement haar ontgaan zal ergste nog niet weet.
haar schatten wierp. Laat naar bed, laat op nooit een Als Feliza vandaag of morgen
De erfelijke neiging der Delmottes oogenblik is ze te hebben voor een komt te trouwen, welke opvoeding
nuttige bezigheid, een goed doel. I zal zij dan op haar beurt aan haar
Zondags gaat ze, misschien omdatkinderen geven 'k Vraag me af,
ze dat ook al voor een „excitement" j welke man kan op den duur genoe-
houdt en omdat het tot den bon ton gen nemen met een vrouw, die het
hoort, naar de laatste mis in de grootste gedeelte van haar tijd kuiten
kathedraal en overigens komt ze de deur doorbrengt
nooit in kerk noch klu s. Van een j Feliza zou heelemaal geen
opereerde, zonder opdringerig te I armen of behoeftigen is ze afkeerig geschikte vrouw zijn voor u. dokter,
werk te gaan. het te zijnen opzichte j ofschoon ze geld genoeg wegsmijt Iemand in uwe positie moet een
blijkbaar gunstig gestemde meisje; voor liefdadige doeleinden. Maar de levensgezellin zoeken, die, wanneer
vanzelf tot hem zou komen en datware caritas zit niet in een handvol bij 's avonds vermoeid van zijn
hij tenslotte haar hand toch zou pesafc, maar in de gesteldheid des zware. verantwoordelijke dagtaak
winnen Vanzelf zou dan wel een harten van den gever of de geefster, naar huis komt. hem met een te
dieper gevoel van liefde ontstaan, zoo Ik schrijf dien ultra wereldschen vreden, opgeruimd gelaat, met open
redeneerde hij maar in dit opzicht zin, die geen plaats laat voor ernstige armen tegemoet treedtdie den
was hij te oppervlakkig hij diag- hooge gevoelens, hoofdzakelijk toe avond met hem doorbrengt in de
noticeerde of liever hij zag iets in 't aan haar verkeerde opvoeding. eigen huiselijkheid en zich ook niet
verschiet wat hij gaarne wensch'e. I Haar. voogd had haar nooit in verbolgen of vernalatigd toont,
zonder daarbij te doorgronden, dat dat Zwitsersche leekenpens;onaat wanneer de man eens een boek op'
liefde niet op verlangen, op com- j moeten plaatsen, waar ze weliswaar neemt om zich te verpoozen of een
mando kan opgewekt worden een goede wetenschappelijke oplei- uur in zijn studeerkamer doorbrengt.
Na de heerlijke te Mar del Plata ding genoten en cosmopolitische omdat bij op de hoogte moet blijven
en in de Sierra de Cordoba door- J manieren geleerd heeft, maar waar van den vooruitgang der weten-
gebrachte dagen had hij dikwijls ge- ze te midden der meestal anders schap.
legenheid met het voorwerp zijner denkende meisjes zoo goed als geen Wordt vervolgd.