TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS De puntjes op de i FEUILLETON. Geluksdroom Onder een dictatuur. Krakelingen. Losse opmerkingen LEED 3 JAAR AAN RHEUMATIEK KLOOSTERBALSEM Kleinzieligheid of Godsdiensthaat Zaterdag 20 Februari 1937 Acht en vijftigste Jaargang No 8 Een actueeie preek Een moderne tekst! „Onder de menschen" zoo hee: een boek van een bekend jour nalist. Hij vertelt daarin van zijn ervaringen, al zwervende van plaats tot plaats, de menschen ondervragend, overal rondneu zend om stof te vinden om over te schrijven. Het is zeker, dat men, al pratende hier, al keuvelende daar verschillende actueeie onderwer pen en gebeurtenissen van den tijd besprekend, heel wat wijs heid kan opdoen. Het gaat dan natuurlijk dikwijls over „den slechten tijd" en dat de men schen geen centen meer hebben of tenminste, ze niet meer uit geven. Nu, dit laatste is niet altijd waar, nietwaar Prins Carnaval In uw rijk werd met het geld gesmeten.... Maar enfin, dat is weer voor bij. Behoorde het maar voorgoed tot het verledenDoch, wedwa- len af. We waren dan ook „onder de menschen" en het gesprek kwam op.... rekeningen be talen. Dat de menschen toch zoo slecht de rekeningen betaal den en dat men het dikwijls met dubbeltjes en kwartjes moest binnenhalen, iedere week als men het dan tenminste nog maar binnenkreeg, wat ook nog lang niet altijd het geval was. En dat daar eens veel meer over gepreekt moest worden, want dat de menschen daar heelemaal niets meer over te doen hadden en dat het toch tegen het 7de gebod was; want op de vraag van den catechis mus: „WAT IS STELEN staat toch uitdrukkelijk vermeld: „zijn rekeningen niet betalen", 't Is inderdaad zoo I Het is al verschillende jaren geleden, dat men mij vertelde in een gesprek (het was bij men schen, die de zaak aan kant hadden gedaan, maar nog op veel plaatsen wat te vorderen hadden) dat men, bij het pre senteeren van rekeningen, al eenige jaren oud, tot antwoord kreeg: „maar wie betaalt nu nog oude rekeningen" Dat was toen Zondags daarop de tekst van een preek (in het dialect van die plaats) „Wie be taalt nu nog oude rekeningen We gaan die preek hier niet in haar geheel herhalen, maar we willen alleen kort en krachtig zeggen, waar het op staat. Ais men inderdaad schuld heeft (en het komt er niet op aan, wat het isvoor kleeren of levens middelen, of dokter, of aan de kerk, of schilder, of yoor de radio gf wat dan ook) maarals men inderdaad schuld heeft en men heeft die sphuld niet be taald (ook al gaan er jaren over heen) en door JAMES OLIVER CURWOOD. 40. Ditmaal zou Alan vele maanden wegblijven, wellicht een ja^r. Er was nog ontzettend veel werk té doen, verscheidene zaken moesten nog afgehandeld worden, tallooze maatregelen waren nog te treffen. Hij wilde in ieder geval Stampede nog spreken en ook moest hij Amuk Toolik en Tautuk nog eenige op drachten geven Onder het werk bleef het angstige voorgevoel hem bij, niettegenstaan- hij zichzelf voortdurend trachtte voor te houden, dat hij zich noode- loos ongerust maakte en dat er niet het minste gevaar bestond. Hij probeerde zichzelf wijs te ma ken, dat het overdreven van hem was geweest zijn herders bij elks ar te laten roepen. Heel waarschijnlijk zou Graham zelf niet eens komen..,, of althans niet in de eerste dagen of weken, maar als hij kwam, zou het misschien op een rechtzaak uitdraaien en niet op een gevecht op leven en dood. Toch verliet de onrustige gejaagd heid hem niet. Toen het wat later werd, drong hetzelfde onverklaarbare gevoel zich sterker bij hem op en scheen dit hem aan te sporen niet langer te dralen en zich met Mary Standish op weg te begeven in de men kan die schuld betalen, geheel of gedeeltelijk en men laat zonder voldoende redenen den schuldeischer maar op zijn geld wachten, niet maan den, maar soms jaren dan maakt men zich schul dig aan diefstal- Want dat geld, wat ge moet en kunt betalen en dat ge zonder voldoende reden inhoudt, is niet uw geld. Dat is het geld van uw schuldeischer Er zijn van die menschen, die maar geld uitgeven voor andere, b.v. luxe-zaken of pretjes en uit gaan en kleermaker en slager en bakker of dokter naar de centen laten fluiten Er zijn van die menschen, die een heelen tijd een winkel plat loopen en als ze dan genoeg in het boek hebben staan, zich niet meer laten zien Er zijn van die menschen, die meenen, dat als ze enkele jaren een rekening niet betaald hebben, die schuld dan verjaart en daar mee uit. Onnoozel zelfbedrog Zeg eens aan velen van die slechte of niet-betalers: „haal me daar uit die winkella eens 5 cent weg of: pak me daar uit dien winkel eens dat boek'' ze zouden iemand hoogst veront waardigd aankijken en zeggen: „Waar zie je me voor aan; denkt ge, dat ik een gemeene dief ben." Maar GE ZIJT EEN DIEF, als ge uwe schuldeischers zonder voldoende redenen, maanden en maanden op hun geld laat wach ten of, natuurlijk een grootere dief, ze heelemaal niet betaalt De Catechismus zegt het Het is geconstateerd met de devaluatie, dat de menschen niet alleen geld hadden om te koopen maar ook toen de eisch werd gesteldmaar eerst de oude rekeningen betalen, ook dat goed konden. En we herhalen daarom, wat we vroeger reeds schreven ER ZOU VEEL MIN DER CRISIS ONDER DE MEN SCHEN ZIJN, WANNEER ALLE MENSCHEN OP TIJD HUN REKENINGEN BETAALDEN, of geleidelijk gedeeltelijk betaalden, naargelang ze kunnen. Of niets zouden koopen, wat ze missen konden, als ze weten, dat ze het toch niet betalen kunnen of niet zooveel geld uitgaven voor plezier en luxe-uitgaven, zoodat ze de NOODZAKELIJKE dingen betalen konden. Zoo beschouwd, is het geld- uitgeven met Carnaval of met een ontzagwekkend gewichtige internationale voetbalmatch nog altijd geen voordeel Men hoort dan wel eens zeg gen „Maar het geld rolt toch Zeker, maar het kan ook ver keerd rollen Verkwisting eener- zijds, enkelen die er goed mee zijn en verschillende derden, die zeggen moeten: „hadden die en die, die het geld nu zóó laten' rollen, mij hun schuld maar be-1 richting der katoenboschjes Slechts tweemaal zag bij baar dien middag tegen vijf uur kwam hij met zijn werk gereed. Zorgvuldig keek hij zijn vuur wapenen na. Hij overtuigde zich er van, dat zijn beste geweer en zijn pistool uitstekend werkten eri hij schold zichzelf voor een gek uit. omdat hij zijn vest nog met extra kogels vulde. Hij bracht zelfs een partij munitie en twee geweren naar Sokwenna's hut, omdat hij meende, dat deze, aan den rand van het ravijn gelegen, het best geschikt zou zijn 't ravijn te verdedigen, wanneer dit noodig mocht blijken. Wellicht zou dit alles Stampede van pas kunnen zijn, indien Graham zou komen, als hij en Mary veilig en wel op weg naar Nome waren Toen na het avondeten de sche mering begon te vallen, liet Alan nog een blik over de hut gaan en overtuigde zich of de voorraad van voedsel, dien Wegaruk had klaar gezet voor hun tocht, voldoende was. Hij vond Mary aan den rand van het ravijn, waar zij in het val lende duister keek over het stroomp je, dat in het middea der steppen ontsprong. Ik moet je even verlaten, zei hij, Sokwenna is echter teruggeko men en je zult dus niet langer alleen behoeven te zijn. Waar ga je heen 'l Ik denk, dat ik niet verder dan tot de katoenbosschen zal komen. Dan ga ik met je mee Ik zal heel vlug moeten loopen. Niet vlugger dan ik, Alan. Maar. ik wil me er even van overtuigen, dat die streek daar veiljg taald En.... ze kunnen d'r nu nóg langer naar fluiter Bovenstaande, beminnelijke le zer en lezeres, was krachtig, maar 't was niet.kort. 't Was een lange preek. Maar ik weet zeker velen uit het hart gegrepen Het is nu de geschikte tijd om veel goed te maken De vasten is een tijd van ver sobering en van hoogere deugd- oefening. Men doet wat aan de vasten dat wil zeggen men bidt meer, men versterft zich wat, men gaat naar de lijdenspreek, enz. Welnu dat men scheide van zijn geld dat van iemand anders is En dat men zijn rekeningen betale, als men kan. En dat men niet te gauw zegge ik kan het niet, als men met eenigen goeden wil en overleg, dat wèl zou kunnen. Want anders is men kinderachtig, als de kin deren, die ook dadelijk zeggen ..dat kan ik niet." Ook in dat opzicht mag en moet men voor de Paaschcom munie en de Paaschbiecht maar eens heel ernstig zijn geweten onderzoeken. Ook daarin MOET het in orde zijn. Het gaat niet alleen over de zonde tegen de zuiverheid of tegen het Misverzuim of tegen het vasten, maar ook tegen het 7de gebod „GIJ ZULT NIET STELEN". ZAAIER. Men kan veilig aannemen, dat de inneming van Malaga slechts moge lijk is geweest door de sterke vreem de troepencontingenten van Italië en Duitschlandin de berichten wordt zelfs gesproken van twintigduizend Italianen en van honderd Italiaan- sche tanks, welke aan den aanval deel namen. Om dan nog te zwijgen van de Duitsche hulp. Dat ondanks het besluit der niet- inmenging niettemin vreemde mili tairen en, wat de zijde van Franco betreft, zelfs vreemde troepencoDtin- genten in Spanje strijden, weet de heele wereld. Wie het eerst is begon nen met het schenden van niet- inmenging doet practisch weinig ter zake. Trouwens, op dit punt staan de fascisten en nationaal-socialisten principieel niets hooger dan de Bolsjewiki. Wat Italië betreft, heeft de oorlog in Abessynië ons genoeg geleerd en wat Duitschland betreft, is de betrouwbaarheid van nationaal- socialistische toezeggingen en ver klaringen voldoende duidelijk geble ken uit de houding tegenover het met den "Paus gesloten concordaat. Afgezien van het openlijk beleden beginsel, dat slechts het belang be slist over kwesties van recht en gebondenheid. Typeerend voor den aard van deze beide dictaturen is weer, dat de regeeringen eenvoudig beschikken over de levens van hun soldaten zonder er het YQlk in het minst in te kennep. Pnar de vrijwillige aanmeldingen geen voldoende resultaat gaven, zijn de militaire versterkingen voor Franco eenvoudig naar Spanje ge zonden zonder er de mannen zelf of is, voordat het heel donker is. - Daar wil ik bij zijn. Ze stak haar hand in de zijne. Ik ga met je mee, Alan, lier! aaide zij. Ja... ik zal mij er bij neer moe ten leggen, antwoordde hij verheugd en plotseling boog hij zijn hoofd, terwijl hij zijn lippen op haar hand drukte. Met haar hand vast in de zijne geklemd, liepen ze den weg op, dien ze sedert den dag, dat hij van Nome was gekomen, niet meer samen ge- loopen hadden. Er lag een warme blos op haar wangen en er was een teedere, zachte uitdrukking in haar oogen, die zij allerminst voor hem trachtte te verbergen. Op dat oogenblik dacht hij niet aan de katoenbosschen en de daar achter gelegen vlakten, noch aan Sokwenna's raad om te letten op de schuilplaatsen in de Geestenkloof en de daarom heen liggende strook Ik beb heel veel nagedac1 t vandaag, begon Mary, omdat je me zooveel alleen hebt gelaten. Ik heb aan jou gedacht en dat heeft me heel gelukkig gemaakt. En het komt mij voor,.alsof ik in het paradijs ben geweest, ant woordde hij. Je gelooft dus niet, dat ik slecht ben Ik zou eer kunnen gelooven, dat ik de zon nooit meer aan den hemel zou zien verschijnen Vind je dan ook niet. dat ik erg onvrouwelijk heb gehandeld. In mijn oogen heb je al het mooie, dat een vrouw hebben kan. Maar ik heb je toch nagereisd en me eigenlijk voor je voeten ge gooid, Alan. hun ouders of de volksvertegen woordiging (in naam bestaat er ook in Duitschland nog altijd een RykS' dag) in te kennen. Betrouwbare berichten in de Engel- sche pers maken gewag van verzet in sommige Duitsche stedenvan protesten dat m?n Duitsche soldaten naar den burgeroorlog in Spanje zendt, waarmede het Duitsche Rijk volgens de publieke opinie niets heeft te maken. Ouders van Duitsche vliegers en andere militairen in Spanje krijgen een lakomek bericht, dat hun zoons gevallen zijn „tijdens manoeuvres' en verder vernemen zy niets. Als het waar is wat hierover nog wordt bericht, dan wordt hun zelfs verbo den rouw te dragen. Toch is dit alles niet verwonder lijk. Een volk dat zich aan een dictatuur overgeeft, dat al zijn rechten ofwel vrijwillig prijsgeeft ofwel ze zich na het vestigen van de dictatuur ontnomen ziet, kan alles verwachten. De dictatuur beschikt bij een avontuur dat zij waagt over de levens van jonge mannen, en de ouders, het heêie volk, de betrokken militairen zélf hebben niets in te brengen. Als verzet zich openbaart, werkt de dictatuur met het gebruikelijke middelpolitiecharge en arrestatie En wat er met de gearresteerden gebeurt, weet niemand. Een dergel ija regeeringssysteem kan op den duur niet aan de macht blijven. Het kweekt stille, maar smeulende reacties, welke op een historischen dag zullen losbreken. WE ZIJN GEEN DUITSCHERS. Oók geen „grensduitschers." Volk en Vaderland zegt het zelf, dus nu is het zeker juist. Toch heeft het me goed gedaan, dat er ook voor de volgelingen van Mussert nog een grens is tusschen Nederland en Duitschland, een grens zelfs tusschen Nederlanders en Duit- schers. Als zij dit onderscheid verder in het oog willen houden, dan zullen ze op den duur méér tot hun „volks- genooten" komen dan ze met hun Hitler-vereering vermochten te doen. En dan zullen ze eveneens hun Duitsche ideologie verliezen en de gerechtvaardigde waardeering win nen voor ons écht-Nederlandsche volksbezitvrijheid verdraagzaam heid, zin tot onderlinge samenwer king bij alle verschil van inzicht. Ik geef thans woordelijk het oor deel weer van V. eu V. inzake het geen aan de Hitlerjeugd omtrent het Duitschers-zyn van de Nederlanders wordt geleerd. „De waarlijk nationaal voelende Nederlander keert zich terecht tegen de Fransche cultureele overheer- sching in Zuid-Nederland. Daarmee wordt volstrekt geen vijandschap tegen Frankrijk bedoeld: maar geen Nederlander kan dulden dat zijn eigen taal in oorspronkelijk Neder- landsche gewesten wordt onderdrukt en met minachting bejegend. Dit geldt echter in precies dezelfde mate tegenover Duitschland. Er bestaat bij vele Duitschers de neiging Nederland als eeD deel van Neder-Duitschland en het Neder- landsch als een Duitsch dialect te beschouwen. Daaruit ontstaat van zelf een zekere geringschatting voor Nederlandscne eigenaardigheden en voor de Nederlandsche taalHier tegen moet met kracht worden ge protesteerd. Wij willen geen Fran- schen zijn, maar wy willen precies evenmip Duitschers zijn." RIE MASTENBROEK's TOPPRESTATIE. Rie Mastenbroek is een der Neder landsche zwemmeisjes, welke zoo heet het tenmins'e in de sportrubrie- ken onzer dagbladen den Neder- landschen naam in den vreemde Waarvoor ik den hemel dank, fluisterde hij innig, Ik heb je toch gezegd, dat ik je lief had, Je hebt me in je armen genomen en je hebt me gekust... Ja... En ik loop nu met mijn hand in de jouwe.... En dat zul je blijven doen, zoolang ik die vast kan houden. -Maar ik beq de vrouw van een anderen man, zeide zij, terwijl een rilling door haar leden voer. Je bent van mij. verklaarde hij hardnekkig. Dat weet jij en God. Het is heiligschennis, jezelf de vrouw van Graham t; noemen. Door de wet ben je met hem verbonden, maar je hart, je ziel en je lichaam behooren hem niet toe die zijn vrij Neen, ik ben niet vrij... Maar dat ben je wel I Toen fluisterde zij met haar mond dicht bij zijn oor Alan, omdat jij de beste man van de wereld bent, zal ik je zeggen waarom ik niet vrij ben. Het is,... omdat ik met hart en ziel aan jouw toebehoor... Hij durfde haar niet aanz en en daar Mary Standish begreep, hoe hij met zich zelf streed, keek ze recht voor zich uit, terwijl er een i lieflijke glimlach om haar lippen lag en herhaalde zachtjes: Ja, de allerbeste ter wereld Hand in hand liepen ze over de heuvelachtige steppen, pratend over van alles, terwij' langzamerhand de schemering viel en Alan met scherpe blikken rondkeek of er ook ergens een spoor van menschelijk leven te ontdekken vielen... Ze liepen een, twee mijlen en na hebben helpen hooghouden. Ze won „voor ons" een Olympische medaille in Berlyn, kraakte wereld records op borst en rug, althans op een van beide, en bracht een eiken boom mee in een bloempot, opdat als de eik wilde groeien ons nageslacht zou weten, hoe bet voor geslacht zich indertyd had „aange steld." Enfin, we waren allemaal even veel ingenomen met Rie. AlleenRie was niet ingenomen met zich zelf. Ze gaf hoe is het mogelyk niets om de adoratie van een sport- bezeten massaze vond die inspan ning van dagelijks trainen voor een nieuw wereldrecord van één en twee vijfden seconden geen levensbestem ming ze lustte op den duur de conditie-verzorgende bruine boonen van mevrouw-Braun niet meer. Ze wou liever zich zelf zijn. een hooger levensdoel nastreven, een ernstiger werkkring hebben dan „stof" te wezen voor het sportpraatje van Han Hollander en de sportjournalis ten in hun speciale rubriek. Daarom heeft ze dezer dagen ge zegd ik schei er uit met die flauwe kul en ik ga iets ernstigers nastre ven in het leven. Ik wil nog wel zwemmen voor mijn eigen ontspan ning maar niet meer tot meerdere glorie van mevrouw Braun, en van den Zwembond en van myn domme vereerders. Ze wil verpleegster worden van zieke en zwakke kindertjes, zy, de lichamelijk sterke. Ik hoop, dat ze ook geestelyk sterk zal blijken. Het zou haar mooiste record wezen, haar toppres tatie Ik hoop, dat ze al die thans jankende sportjournalisten zal uit lachen om hun verlakkerij van het onwezenlijke. Het zal moeilijk voor haar zijn om den verlokkenden schijn te weerstaan voor het schoone van den wezenlijke menschenplieht en -roeping. Volhouden, Rie Hup, Rie Laat je iesnoods vergeten worden door „de" menschen, maar zorg jij, achttienjarige dat je ééns tevreden kunt zijn over je zelve. MOEIZAAM STREVEN BELOOND. In geheel de wereld is onze land en tuinbouw bekend. Overal weet men op hoe hooge trap van ontwik keling deze hier staan. Deze roem is evenwel maar niet zoo vanzelf verkregen. Daar is heel wat energie en doorzettingsvermogen voor noodig geweest. Energie, die den Nederlan der iD het algemeen en den Neder- landschen boer en tuinder in het bij zonder eigen is. Energie om wat de voortrekkers, de pioniers, tot stand weten te brengen met moeizaam stre ven voort te zetten en toe te passen. Neem maar de selectie van het zaad van onze cultuurgewassen. Hoeveel moeite is daar niet voor gedaan door zaadtelers. Jaren en jaren duurt het voor het blijven kan, dat iets van beteelcenis is voor de praktyk. En in die jaren tracht tegenslag op tegen slag ieder, die zich hiermede bezig houdt, te ontmoedigen. Maar als men volhoudt en met overleg, met kennis van zaken en doelbewust handelt jaar uit jaar in, dan volgt ook wel succes. Zoo hebben al vele selecteurs de boeren en tuinders aan zich ver plicht. Wat. heeft bijv. niet het ge durende bijna een halve eeuw reeds volgehouden selecteeren van de Ne derlandsche suikerbieten veredelaars Kuhn Co voor resultaten gehad Resultaten waar ieder bietenver bouwer de voordeelen van geniet. Door al maar uitzoeken en al maar weer het uitgezochte probeeren is de moeilijkheid van de schieters zoo goed als geheel van de baan. Een abnormaal jaar als 1936 was, moet men niet meetellen. Toen waren de uitwendige factoren van dien aard, dat schieters meer daD in normale jaren optraden. Maar men heeft bijna KON ZICH NIET BEWEGEN Dank zij KLOOSïEfiBALSEM kan hij weer wandelen en fietsen 1 t*Hel kwam in eens, maar 3 jaar lang -was het of ik die pijn in mijn rug, nooit meer kwijt zou raken. Alles was j mij teveel. Men zei mij dat ik rheu- i-V j matieh had en daarvan wel nooit meer l' i af zou komen. Toen werd ik opmerk- zaam gemaakt op Kloosterbalsem, die heerlijk verzachtende zalf en werkelijk, na een behandeling van nog geen 6 weken zijn mijn pijnen verdwenen. Ik heb van niets meer last en beveel daarom iedereen den Kloosterbalsem aan." F"** 1 S. SL te B. AKKERS 'origineel ter inzage Geen goud zoo goed" Onovertroffen bij brand-en snUwonden Ook ongeëvenaard als wrHïmlddel bJJ Rheumatlek, spit en ptynlyke spieren Schroefdoos 35 ct. Potten: 62'/2 ct. en 1.04 BON voor Inzenden in open couvert, GRATIS als drukwerk (P/a ct.) aan MONSTER Handelmij.L.I. Akker.R dam in^i^nn nr*»riirnr'^<^r->r^r^ir^ni^a een halve eeuw gewerkt om schie tervorming in normale tijden te voor komen. En dat doel is bereikt. In normale jaren is de suikerbiet van Kuhn practisch vrij van schieters en de schieters in abnormale jaren ko men ook zeker onder de knie. Maar er is na veel werken veel meer ver kregen. Als wij de gehaltes, de bietenop brengst en de suikerproductie per H.A. nagaan, in den loop van deze eeuw, dan zien wij een zeer aanzien lijke stijging. Al zijn er dan uitzon deringen, maar ieder, die iets van de grillige suikerbiet en ons grillig Nederlandsch klimaat afweet, zal deze afwijkingen begrypen. Het sui kergehalte steeg sedert 1900 van ca. 30 tot ca. 40 ton per ha. En de tota le geoogste hoeveelheid suiker, waar het eigenlyk om gaat, klom van 5000 kg. tot 7000 kg. per ha. Het zijn resultaten om trotsch op te zyn en waar de Nederlandsche verede laars dankbaar voor moet zgn. de derde mijl te hebben afgelegd, zagen zij in de verte de kloof lig gen. Het was eigenaardig, dat hij juist op dit oogenblik aan den brief moest denkenden brief, dien hij aan Ellen McCormick geschreven had maar toch deed hij dit en vertelde Mary Standish, wat er in zijn ge dachten omg ng. Het leek mij aldoor, of ik dien brief niet ean haar, maar aan jouw sch eef, zei hij En als ik je niet teruggevonden had. geloof ik, dat ik gek zou zijn geworden. Ik heb den brief bewaard. Hier... Ze wees op haar borst. Her innert ge u nog het geschrevene, Alan? Dat ik je meer liefhad dan mijn leven.... En dat je er bijzonder op stond, dat Ellena McCormick een lok van mijn haar zou afknippen, als ik gevonden zou worden Hij knikte. Toen ik aan boord van de Nome tegenover je aan tafel zat, hield ik van je haar, maar ik was me er niet van bewust. Maar daarna sinds ik je hier heb,heb ik eiken keer, dat ik er ngar keek.Hij hield midden in den zin op... Zeg het maar, Alan., .Gedachtdat ik het zoo graag los zou willen zien, eindigde hij op wanhopigen toon. Vindt je het niet dwaas Waarom vroeg ze verbaasd. Als je van mijn haar houdt, waarom is het dan dwaas, dat je het graag los wilt zien Ik dacht, dat jij er misschien zoo over zou denken, zei hij eenigs- zins verlegen. Naar het Fransch v. Pierre L'Ermite. 'n Bekoorlijk stadje uit het midden van Frankryk. Met z'n groene luiken aan de vensters en z'n kleurige daken rijst het op als 'n bloemperk uit het donker gekleurde landschap. Jammer, dat ook hier de mensch huist.... de kleine mensch....! 't Was feest bij de zusters, die het gemeente-ziekenhuis bedienden. Het feest van de stichtster harer Con- j gregatie, en bij die gelegenheid zou de pastoor in de tapel der zusters 'n H. Mis komen doen. De zusters hadden het gevraagd en de pastoor was er graag op in gegaan. In de kapel, die nog dateerde van de 13e eeuw, werd dus op den be paalden dag de H. Mis opgedragen, waaronder de zusters en enkele herstellende zieken communiceerden. Na de H. Mis gebruikte de priester haastig 'n klein ontbijt, dat de zusters hadden klaargezet'n stuk brood met 'n snee ham, en vertrok om catechismus te gaan doen. Twee uren later was er 'n klacht by de gemeente ziekenhuiscommissie over de onbeschaamdheid van 'n priester, die niet enkel op 'n door- de-weekschen dag in het huis van Nooit had hij iets bekoorlijkers gehoord dan den lach, waarmede ze zich van hem afwendde. Met haar rug naar de ondergaande zon ge keerd, begon ze met vlugge vingers de zware vlechten los te maken, totdat deze in breede, glinsterende golven orn haar heen vielen. De schoonheid hiervan overweldigde hem, terwijl er een kreet van vreug de aan zijn lippen ontsnapte Ze ging tegenover hem staan en in haar oogen lag bijna dezelfde schitterende glans als op heur haar. Vind je het mooi, Alan Hij liep naar haar toe, liet zijn handen door haar lokken glijden en begroef er toen zijn gezicht in. Terwijl hij dit deed, voelde hij eensklaps hoe er een rilling door haar leden voer: het was, alsof ze een plotselingen schok kreeg. Hij hoorde, hoe haar adem stokte terwijl zij eensklaps haar hand, die ze zachtjes op zijn hoofd had gelegd terugtrok Toen hij zich oprichtte om haar aan te zien. bemerkte hij. hoe ze verschrikt langs hem heen voor zich uit staarde het was, alsof ze iets gezien had, wat haar voor korten tijd sprakeloos maakte- Wat is er riep hij uit, terwijl hij zich omwendde om te zien. wat haar angst ingeboezemd kon hebben; toen hij opkeek kwam het hem voor, alsof donkere. zich snel voort bewegende schaduwen kwamen aan stormen. die zich tusschen hen en de nachtelijke Poolzon schenen te plaatsen. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1937 | | pagina 5