TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
De puntjes op de i
FEUILLETON.
Geluksdroom
Onder een dictatuur.
Krakelingen.
Losse opmerkingen
LEED 3 JAAR AAN
RHEUMATIEK
KLOOSTERBALSEM
Kleinzieligheid of
Godsdiensthaat
Zaterdag 20 Februari 1937
Acht en vijftigste Jaargang No 8
Een actueeie preek
Een moderne tekst!
„Onder de menschen" zoo hee:
een boek van een bekend jour
nalist. Hij vertelt daarin van zijn
ervaringen, al zwervende van
plaats tot plaats, de menschen
ondervragend, overal rondneu
zend om stof te vinden om over
te schrijven.
Het is zeker, dat men, al
pratende hier, al keuvelende daar
verschillende actueeie onderwer
pen en gebeurtenissen van den
tijd besprekend, heel wat wijs
heid kan opdoen. Het gaat dan
natuurlijk dikwijls over „den
slechten tijd" en dat de men
schen geen centen meer hebben
of tenminste, ze niet meer uit
geven.
Nu, dit laatste is niet altijd
waar, nietwaar Prins Carnaval
In uw rijk werd met het geld
gesmeten....
Maar enfin, dat is weer voor
bij. Behoorde het maar voorgoed
tot het verledenDoch, wedwa-
len af. We waren dan ook „onder
de menschen" en het gesprek
kwam op.... rekeningen be
talen. Dat de menschen toch
zoo slecht de rekeningen betaal
den en dat men het dikwijls met
dubbeltjes en kwartjes moest
binnenhalen, iedere week als
men het dan tenminste nog maar
binnenkreeg, wat ook nog lang
niet altijd het geval was.
En dat daar eens veel meer
over gepreekt moest worden,
want dat de menschen daar
heelemaal niets meer over te
doen hadden en dat het toch
tegen het 7de gebod was; want
op de vraag van den catechis
mus: „WAT IS STELEN staat
toch uitdrukkelijk vermeld: „zijn
rekeningen niet betalen",
't Is inderdaad zoo I
Het is al verschillende jaren
geleden, dat men mij vertelde in
een gesprek (het was bij men
schen, die de zaak aan kant
hadden gedaan, maar nog op
veel plaatsen wat te vorderen
hadden) dat men, bij het pre
senteeren van rekeningen, al
eenige jaren oud, tot antwoord
kreeg: „maar wie betaalt nu nog
oude rekeningen"
Dat was toen Zondags daarop
de tekst van een preek (in het
dialect van die plaats) „Wie be
taalt nu nog oude rekeningen
We gaan die preek hier niet
in haar geheel herhalen, maar
we willen alleen kort en krachtig
zeggen, waar het op staat.
Ais men inderdaad schuld heeft
(en het komt er niet op aan, wat
het isvoor kleeren of levens
middelen, of dokter, of aan de
kerk, of schilder, of yoor de radio
gf wat dan ook) maarals men
inderdaad schuld heeft en
men heeft die sphuld niet be
taald (ook al gaan er jaren over
heen) en
door
JAMES OLIVER CURWOOD.
40.
Ditmaal zou Alan vele maanden
wegblijven, wellicht een ja^r. Er
was nog ontzettend veel werk té
doen, verscheidene zaken moesten
nog afgehandeld worden, tallooze
maatregelen waren nog te treffen.
Hij wilde in ieder geval Stampede
nog spreken en ook moest hij Amuk
Toolik en Tautuk nog eenige op
drachten geven
Onder het werk bleef het angstige
voorgevoel hem bij, niettegenstaan-
hij zichzelf voortdurend trachtte
voor te houden, dat hij zich noode-
loos ongerust maakte en dat er niet
het minste gevaar bestond.
Hij probeerde zichzelf wijs te ma
ken, dat het overdreven van hem
was geweest zijn herders bij elks ar
te laten roepen. Heel waarschijnlijk
zou Graham zelf niet eens komen..,,
of althans niet in de eerste dagen of
weken, maar als hij kwam, zou het
misschien op een rechtzaak uitdraaien
en niet op een gevecht op leven en
dood.
Toch verliet de onrustige gejaagd
heid hem niet. Toen het wat later
werd, drong hetzelfde onverklaarbare
gevoel zich sterker bij hem op en
scheen dit hem aan te sporen niet
langer te dralen en zich met Mary
Standish op weg te begeven in de
men kan die schuld betalen,
geheel of gedeeltelijk en
men laat zonder voldoende
redenen den schuldeischer maar
op zijn geld wachten, niet maan
den, maar soms jaren dan
maakt men zich schul
dig aan diefstal-
Want dat geld, wat ge moet
en kunt betalen en dat ge zonder
voldoende reden inhoudt, is niet
uw geld. Dat is het geld van
uw schuldeischer
Er zijn van die menschen, die
maar geld uitgeven voor andere,
b.v. luxe-zaken of pretjes en uit
gaan en kleermaker en slager en
bakker of dokter naar de centen
laten fluiten
Er zijn van die menschen, die
een heelen tijd een winkel plat
loopen en als ze dan genoeg in
het boek hebben staan, zich niet
meer laten zien
Er zijn van die menschen, die
meenen, dat als ze enkele jaren
een rekening niet betaald hebben,
die schuld dan verjaart en daar
mee uit.
Onnoozel zelfbedrog
Zeg eens aan velen van die
slechte of niet-betalers: „haal me
daar uit die winkella eens 5 cent
weg of: pak me daar uit dien
winkel eens dat boek'' ze
zouden iemand hoogst veront
waardigd aankijken en zeggen:
„Waar zie je me voor aan; denkt
ge, dat ik een gemeene dief
ben."
Maar GE ZIJT EEN DIEF, als
ge uwe schuldeischers zonder
voldoende redenen, maanden en
maanden op hun geld laat wach
ten of, natuurlijk een grootere
dief, ze heelemaal niet betaalt
De Catechismus zegt het
Het is geconstateerd met de
devaluatie, dat de menschen niet
alleen geld hadden om te koopen
maar ook toen de eisch werd
gesteldmaar eerst de oude
rekeningen betalen, ook dat
goed konden. En we herhalen
daarom, wat we vroeger reeds
schreven ER ZOU VEEL MIN
DER CRISIS ONDER DE MEN
SCHEN ZIJN, WANNEER ALLE
MENSCHEN OP TIJD HUN
REKENINGEN BETAALDEN, of
geleidelijk gedeeltelijk betaalden,
naargelang ze kunnen. Of niets
zouden koopen, wat ze missen
konden, als ze weten, dat ze het
toch niet betalen kunnen of
niet zooveel geld uitgaven voor
plezier en luxe-uitgaven, zoodat
ze de NOODZAKELIJKE dingen
betalen konden.
Zoo beschouwd, is het geld-
uitgeven met Carnaval of met
een ontzagwekkend gewichtige
internationale voetbalmatch nog
altijd geen voordeel
Men hoort dan wel eens zeg
gen „Maar het geld rolt toch
Zeker, maar het kan ook ver
keerd rollen Verkwisting eener-
zijds, enkelen die er goed mee
zijn en verschillende derden, die
zeggen moeten: „hadden die en
die, die het geld nu zóó laten'
rollen, mij hun schuld maar be-1
richting der katoenboschjes Slechts
tweemaal zag bij baar dien middag
tegen vijf uur kwam hij met zijn
werk gereed.
Zorgvuldig keek hij zijn vuur
wapenen na. Hij overtuigde zich er
van, dat zijn beste geweer en zijn
pistool uitstekend werkten eri hij
schold zichzelf voor een gek uit.
omdat hij zijn vest nog met extra
kogels vulde.
Hij bracht zelfs een partij munitie
en twee geweren naar Sokwenna's
hut, omdat hij meende, dat deze,
aan den rand van het ravijn gelegen,
het best geschikt zou zijn 't ravijn
te verdedigen, wanneer dit noodig
mocht blijken. Wellicht zou dit
alles Stampede van pas kunnen zijn,
indien Graham zou komen, als hij
en Mary veilig en wel op weg naar
Nome waren
Toen na het avondeten de sche
mering begon te vallen, liet Alan
nog een blik over de hut gaan en
overtuigde zich of de voorraad van
voedsel, dien Wegaruk had klaar
gezet voor hun tocht, voldoende
was. Hij vond Mary aan den rand
van het ravijn, waar zij in het val
lende duister keek over het stroomp
je, dat in het middea der steppen
ontsprong.
Ik moet je even verlaten, zei
hij, Sokwenna is echter teruggeko
men en je zult dus niet langer alleen
behoeven te zijn.
Waar ga je heen 'l
Ik denk, dat ik niet verder dan
tot de katoenbosschen zal komen.
Dan ga ik met je mee
Ik zal heel vlug moeten loopen.
Niet vlugger dan ik, Alan.
Maar. ik wil me er even van
overtuigen, dat die streek daar veiljg
taald En.... ze kunnen d'r nu
nóg langer naar fluiter
Bovenstaande, beminnelijke le
zer en lezeres, was krachtig, maar
't was niet.kort. 't Was een
lange preek. Maar ik weet zeker
velen uit het hart gegrepen Het
is nu de geschikte tijd om veel
goed te maken
De vasten is een tijd van ver
sobering en van hoogere deugd-
oefening.
Men doet wat aan de vasten
dat wil zeggen men bidt meer,
men versterft zich wat, men gaat
naar de lijdenspreek, enz. Welnu
dat men scheide van zijn geld
dat van iemand anders is
En dat men zijn rekeningen
betale, als men kan.
En dat men niet te gauw zegge
ik kan het niet, als men met
eenigen goeden wil en overleg,
dat wèl zou kunnen. Want anders
is men kinderachtig, als de kin
deren, die ook dadelijk zeggen
..dat kan ik niet."
Ook in dat opzicht mag en
moet men voor de Paaschcom
munie en de Paaschbiecht maar
eens heel ernstig zijn geweten
onderzoeken.
Ook daarin MOET het in orde
zijn.
Het gaat niet alleen over de
zonde tegen de zuiverheid of
tegen het Misverzuim of tegen
het vasten, maar ook tegen het
7de gebod
„GIJ ZULT NIET STELEN".
ZAAIER.
Men kan veilig aannemen, dat de
inneming van Malaga slechts moge
lijk is geweest door de sterke vreem
de troepencontingenten van Italië en
Duitschlandin de berichten wordt
zelfs gesproken van twintigduizend
Italianen en van honderd Italiaan-
sche tanks, welke aan den aanval
deel namen. Om dan nog te zwijgen
van de Duitsche hulp.
Dat ondanks het besluit der niet-
inmenging niettemin vreemde mili
tairen en, wat de zijde van Franco
betreft, zelfs vreemde troepencoDtin-
genten in Spanje strijden, weet de
heele wereld. Wie het eerst is begon
nen met het schenden van niet-
inmenging doet practisch weinig ter
zake. Trouwens, op dit punt staan
de fascisten en nationaal-socialisten
principieel niets hooger dan de
Bolsjewiki.
Wat Italië betreft, heeft de oorlog
in Abessynië ons genoeg geleerd
en wat Duitschland betreft, is de
betrouwbaarheid van nationaal-
socialistische toezeggingen en ver
klaringen voldoende duidelijk geble
ken uit de houding tegenover het
met den "Paus gesloten concordaat.
Afgezien van het openlijk beleden
beginsel, dat slechts het belang be
slist over kwesties van recht en
gebondenheid.
Typeerend voor den aard van deze
beide dictaturen is weer, dat de
regeeringen eenvoudig beschikken
over de levens van hun soldaten
zonder er het YQlk in het minst in
te kennep.
Pnar de vrijwillige aanmeldingen
geen voldoende resultaat gaven, zijn
de militaire versterkingen voor
Franco eenvoudig naar Spanje ge
zonden zonder er de mannen zelf of
is, voordat het heel donker is.
- Daar wil ik bij zijn. Ze stak
haar hand in de zijne. Ik ga met
je mee, Alan, lier! aaide zij.
Ja... ik zal mij er bij neer moe
ten leggen, antwoordde hij verheugd
en plotseling boog hij zijn hoofd,
terwijl hij zijn lippen op haar hand
drukte.
Met haar hand vast in de zijne
geklemd, liepen ze den weg op, dien
ze sedert den dag, dat hij van Nome
was gekomen, niet meer samen ge-
loopen hadden.
Er lag een warme blos op haar
wangen en er was een teedere,
zachte uitdrukking in haar oogen,
die zij allerminst voor hem trachtte
te verbergen.
Op dat oogenblik dacht hij niet
aan de katoenbosschen en de daar
achter gelegen vlakten, noch aan
Sokwenna's raad om te letten op de
schuilplaatsen in de Geestenkloof en
de daarom heen liggende strook
Ik beb heel veel nagedac1 t
vandaag, begon Mary, omdat je me
zooveel alleen hebt gelaten. Ik heb
aan jou gedacht en dat heeft me
heel gelukkig gemaakt.
En het komt mij voor,.alsof
ik in het paradijs ben geweest, ant
woordde hij.
Je gelooft dus niet, dat ik
slecht ben
Ik zou eer kunnen gelooven,
dat ik de zon nooit meer aan den
hemel zou zien verschijnen
Vind je dan ook niet. dat ik
erg onvrouwelijk heb gehandeld.
In mijn oogen heb je al het
mooie, dat een vrouw hebben kan.
Maar ik heb je toch nagereisd
en me eigenlijk voor je voeten ge
gooid, Alan.
hun ouders of de volksvertegen
woordiging (in naam bestaat er ook
in Duitschland nog altijd een RykS'
dag) in te kennen.
Betrouwbare berichten in de Engel-
sche pers maken gewag van verzet
in sommige Duitsche stedenvan
protesten dat m?n Duitsche soldaten
naar den burgeroorlog in Spanje
zendt, waarmede het Duitsche Rijk
volgens de publieke opinie niets
heeft te maken.
Ouders van Duitsche vliegers en
andere militairen in Spanje krijgen
een lakomek bericht, dat hun zoons
gevallen zijn „tijdens manoeuvres'
en verder vernemen zy niets. Als
het waar is wat hierover nog wordt
bericht, dan wordt hun zelfs verbo
den rouw te dragen.
Toch is dit alles niet verwonder
lijk. Een volk dat zich aan een
dictatuur overgeeft, dat al zijn
rechten ofwel vrijwillig prijsgeeft
ofwel ze zich na het vestigen van de
dictatuur ontnomen ziet, kan alles
verwachten.
De dictatuur beschikt bij een
avontuur dat zij waagt over de levens
van jonge mannen, en de ouders, het
heêie volk, de betrokken militairen
zélf hebben niets in te brengen. Als
verzet zich openbaart, werkt de
dictatuur met het gebruikelijke
middelpolitiecharge en arrestatie
En wat er met de gearresteerden
gebeurt, weet niemand.
Een dergel ija regeeringssysteem
kan op den duur niet aan de macht
blijven. Het kweekt stille, maar
smeulende reacties, welke op een
historischen dag zullen losbreken.
WE ZIJN GEEN DUITSCHERS.
Oók geen „grensduitschers." Volk
en Vaderland zegt het zelf, dus nu
is het zeker juist.
Toch heeft het me goed gedaan,
dat er ook voor de volgelingen van
Mussert nog een grens is tusschen
Nederland en Duitschland, een grens
zelfs tusschen Nederlanders en Duit-
schers. Als zij dit onderscheid verder
in het oog willen houden, dan zullen
ze op den duur méér tot hun „volks-
genooten" komen dan ze met hun
Hitler-vereering vermochten te doen.
En dan zullen ze eveneens hun
Duitsche ideologie verliezen en de
gerechtvaardigde waardeering win
nen voor ons écht-Nederlandsche
volksbezitvrijheid verdraagzaam
heid, zin tot onderlinge samenwer
king bij alle verschil van inzicht.
Ik geef thans woordelijk het oor
deel weer van V. eu V. inzake het
geen aan de Hitlerjeugd omtrent het
Duitschers-zyn van de Nederlanders
wordt geleerd.
„De waarlijk nationaal voelende
Nederlander keert zich terecht tegen
de Fransche cultureele overheer-
sching in Zuid-Nederland. Daarmee
wordt volstrekt geen vijandschap
tegen Frankrijk bedoeld: maar geen
Nederlander kan dulden dat zijn
eigen taal in oorspronkelijk Neder-
landsche gewesten wordt onderdrukt
en met minachting bejegend. Dit
geldt echter in precies dezelfde mate
tegenover Duitschland.
Er bestaat bij vele Duitschers de
neiging Nederland als eeD deel van
Neder-Duitschland en het Neder-
landsch als een Duitsch dialect te
beschouwen. Daaruit ontstaat van
zelf een zekere geringschatting voor
Nederlandscne eigenaardigheden en
voor de Nederlandsche taalHier
tegen moet met kracht worden ge
protesteerd. Wij willen geen Fran-
schen zijn, maar wy willen precies
evenmip Duitschers zijn."
RIE MASTENBROEK's
TOPPRESTATIE.
Rie Mastenbroek is een der Neder
landsche zwemmeisjes, welke zoo
heet het tenmins'e in de sportrubrie-
ken onzer dagbladen den Neder-
landschen naam in den vreemde
Waarvoor ik den hemel dank,
fluisterde hij innig,
Ik heb je toch gezegd, dat ik
je lief had, Je hebt me in je armen
genomen en je hebt me gekust...
Ja...
En ik loop nu met mijn hand
in de jouwe....
En dat zul je blijven doen,
zoolang ik die vast kan houden.
-Maar ik beq de vrouw van
een anderen man, zeide zij, terwijl
een rilling door haar leden voer.
Je bent van mij. verklaarde hij
hardnekkig. Dat weet jij en God.
Het is heiligschennis, jezelf de vrouw
van Graham t; noemen. Door de
wet ben je met hem verbonden,
maar je hart, je ziel en je lichaam
behooren hem niet toe die zijn
vrij
Neen, ik ben niet vrij...
Maar dat ben je wel I
Toen fluisterde zij met haar mond
dicht bij zijn oor
Alan, omdat jij de beste man
van de wereld bent, zal ik je zeggen
waarom ik niet vrij ben. Het is,...
omdat ik met hart en ziel
aan jouw toebehoor...
Hij durfde haar niet aanz en en
daar Mary Standish begreep, hoe
hij met zich zelf streed, keek ze
recht voor zich uit, terwijl er een i
lieflijke glimlach om haar lippen lag
en herhaalde zachtjes:
Ja, de allerbeste ter wereld
Hand in hand liepen ze over de
heuvelachtige steppen, pratend over
van alles, terwij' langzamerhand de
schemering viel en Alan met scherpe
blikken rondkeek of er ook ergens
een spoor van menschelijk leven te
ontdekken vielen...
Ze liepen een, twee mijlen en na
hebben helpen hooghouden.
Ze won „voor ons" een Olympische
medaille in Berlyn, kraakte wereld
records op borst en rug, althans op
een van beide, en bracht een eiken
boom mee in een bloempot, opdat
als de eik wilde groeien ons
nageslacht zou weten, hoe bet voor
geslacht zich indertyd had „aange
steld."
Enfin, we waren allemaal even
veel ingenomen met Rie. AlleenRie
was niet ingenomen met zich zelf.
Ze gaf hoe is het mogelyk
niets om de adoratie van een sport-
bezeten massaze vond die inspan
ning van dagelijks trainen voor een
nieuw wereldrecord van één en twee
vijfden seconden geen levensbestem
ming ze lustte op den duur de
conditie-verzorgende bruine boonen
van mevrouw-Braun niet meer. Ze
wou liever zich zelf zijn. een hooger
levensdoel nastreven, een ernstiger
werkkring hebben dan „stof" te
wezen voor het sportpraatje van
Han Hollander en de sportjournalis
ten in hun speciale rubriek.
Daarom heeft ze dezer dagen ge
zegd ik schei er uit met die flauwe
kul en ik ga iets ernstigers nastre
ven in het leven. Ik wil nog wel
zwemmen voor mijn eigen ontspan
ning maar niet meer tot meerdere
glorie van mevrouw Braun, en van
den Zwembond en van myn domme
vereerders.
Ze wil verpleegster worden van
zieke en zwakke kindertjes, zy,
de lichamelijk sterke.
Ik hoop, dat ze ook geestelyk
sterk zal blijken. Het zou haar
mooiste record wezen, haar toppres
tatie Ik hoop, dat ze al die thans
jankende sportjournalisten zal uit
lachen om hun verlakkerij van het
onwezenlijke. Het zal moeilijk voor
haar zijn om den verlokkenden schijn
te weerstaan voor het schoone van
den wezenlijke menschenplieht en
-roeping.
Volhouden, Rie Hup, Rie
Laat je iesnoods vergeten worden
door „de" menschen, maar zorg
jij, achttienjarige dat je ééns
tevreden kunt zijn over je zelve.
MOEIZAAM STREVEN BELOOND.
In geheel de wereld is onze land
en tuinbouw bekend. Overal weet
men op hoe hooge trap van ontwik
keling deze hier staan. Deze roem
is evenwel maar niet zoo vanzelf
verkregen. Daar is heel wat energie
en doorzettingsvermogen voor noodig
geweest. Energie, die den Nederlan
der iD het algemeen en den Neder-
landschen boer en tuinder in het bij
zonder eigen is. Energie om wat de
voortrekkers, de pioniers, tot stand
weten te brengen met moeizaam stre
ven voort te zetten en toe te passen.
Neem maar de selectie van het zaad
van onze cultuurgewassen. Hoeveel
moeite is daar niet voor gedaan door
zaadtelers. Jaren en jaren duurt het
voor het blijven kan, dat iets van
beteelcenis is voor de praktyk. En in
die jaren tracht tegenslag op tegen
slag ieder, die zich hiermede bezig
houdt, te ontmoedigen. Maar als men
volhoudt en met overleg, met kennis
van zaken en doelbewust handelt jaar
uit jaar in, dan volgt ook wel succes.
Zoo hebben al vele selecteurs de
boeren en tuinders aan zich ver
plicht. Wat. heeft bijv. niet het ge
durende bijna een halve eeuw reeds
volgehouden selecteeren van de Ne
derlandsche suikerbieten veredelaars
Kuhn Co voor resultaten gehad
Resultaten waar ieder bietenver
bouwer de voordeelen van geniet.
Door al maar uitzoeken en al maar
weer het uitgezochte probeeren is de
moeilijkheid van de schieters zoo
goed als geheel van de baan. Een
abnormaal jaar als 1936 was, moet
men niet meetellen. Toen waren de
uitwendige factoren van dien aard,
dat schieters meer daD in normale
jaren optraden. Maar men heeft bijna
KON ZICH NIET BEWEGEN
Dank zij KLOOSïEfiBALSEM kan
hij weer wandelen en fietsen
1
t*Hel kwam in eens, maar 3 jaar lang
-was het of ik die pijn in mijn rug,
nooit meer kwijt zou raken. Alles was
j mij teveel. Men zei mij dat ik rheu-
i-V j matieh had en daarvan wel nooit meer
l' i af zou komen. Toen werd ik opmerk-
zaam gemaakt op Kloosterbalsem, die
heerlijk verzachtende zalf en werkelijk,
na een behandeling van nog geen 6
weken zijn mijn pijnen verdwenen. Ik
heb van niets meer last en beveel daarom
iedereen den Kloosterbalsem aan."
F"** 1 S. SL te B.
AKKERS 'origineel ter inzage
Geen goud zoo goed"
Onovertroffen bij brand-en snUwonden
Ook ongeëvenaard als wrHïmlddel bJJ
Rheumatlek, spit en ptynlyke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten: 62'/2 ct. en 1.04
BON voor Inzenden in open couvert,
GRATIS als drukwerk (P/a ct.) aan
MONSTER Handelmij.L.I. Akker.R dam
in^i^nn nr*»riirnr'^<^r->r^r^ir^ni^a
een halve eeuw gewerkt om schie
tervorming in normale tijden te voor
komen. En dat doel is bereikt. In
normale jaren is de suikerbiet van
Kuhn practisch vrij van schieters en
de schieters in abnormale jaren ko
men ook zeker onder de knie. Maar
er is na veel werken veel meer ver
kregen.
Als wij de gehaltes, de bietenop
brengst en de suikerproductie per
H.A. nagaan, in den loop van deze
eeuw, dan zien wij een zeer aanzien
lijke stijging. Al zijn er dan uitzon
deringen, maar ieder, die iets van
de grillige suikerbiet en ons grillig
Nederlandsch klimaat afweet, zal
deze afwijkingen begrypen. Het sui
kergehalte steeg sedert 1900 van ca.
30 tot ca. 40 ton per ha. En de tota
le geoogste hoeveelheid suiker, waar
het eigenlyk om gaat, klom van
5000 kg. tot 7000 kg. per ha. Het
zijn resultaten om trotsch op te zyn
en waar de Nederlandsche verede
laars dankbaar voor moet zgn.
de derde mijl te hebben afgelegd,
zagen zij in de verte de kloof lig
gen.
Het was eigenaardig, dat hij juist
op dit oogenblik aan den brief moest
denkenden brief, dien hij aan
Ellen McCormick geschreven had
maar toch deed hij dit en vertelde
Mary Standish, wat er in zijn ge
dachten omg ng.
Het leek mij aldoor, of ik dien
brief niet ean haar, maar aan jouw
sch eef, zei hij En als ik je niet
teruggevonden had. geloof ik, dat
ik gek zou zijn geworden.
Ik heb den brief bewaard.
Hier... Ze wees op haar borst. Her
innert ge u nog het geschrevene,
Alan?
Dat ik je meer liefhad dan
mijn leven....
En dat je er bijzonder op
stond, dat Ellena McCormick een
lok van mijn haar zou afknippen,
als ik gevonden zou worden
Hij knikte.
Toen ik aan boord van de
Nome tegenover je aan tafel zat,
hield ik van je haar, maar ik was
me er niet van bewust. Maar daarna
sinds ik je hier heb,heb ik eiken
keer, dat ik er ngar keek.Hij hield
midden in den zin op...
Zeg het maar, Alan.,
.Gedachtdat ik het zoo
graag los zou willen zien, eindigde
hij op wanhopigen toon. Vindt
je het niet dwaas
Waarom vroeg ze verbaasd.
Als je van mijn haar houdt, waarom
is het dan dwaas, dat je het graag
los wilt zien
Ik dacht, dat jij er misschien
zoo over zou denken, zei hij eenigs-
zins verlegen.
Naar het Fransch v. Pierre L'Ermite.
'n Bekoorlijk stadje uit het midden
van Frankryk.
Met z'n groene luiken aan de
vensters en z'n kleurige daken rijst
het op als 'n bloemperk uit het
donker gekleurde landschap.
Jammer, dat ook hier de mensch
huist.... de kleine mensch....!
't Was feest bij de zusters, die het
gemeente-ziekenhuis bedienden. Het
feest van de stichtster harer Con-
j gregatie, en bij die gelegenheid zou
de pastoor in de tapel der zusters
'n H. Mis komen doen.
De zusters hadden het gevraagd
en de pastoor was er graag op in
gegaan.
In de kapel, die nog dateerde van
de 13e eeuw, werd dus op den be
paalden dag de H. Mis opgedragen,
waaronder de zusters en enkele
herstellende zieken communiceerden.
Na de H. Mis gebruikte de priester
haastig 'n klein ontbijt, dat de zusters
hadden klaargezet'n stuk brood
met 'n snee ham, en vertrok om
catechismus te gaan doen.
Twee uren later was er 'n klacht
by de gemeente ziekenhuiscommissie
over de onbeschaamdheid van 'n
priester, die niet enkel op 'n door-
de-weekschen dag in het huis van
Nooit had hij iets bekoorlijkers
gehoord dan den lach, waarmede
ze zich van hem afwendde. Met haar
rug naar de ondergaande zon ge
keerd, begon ze met vlugge vingers
de zware vlechten los te maken,
totdat deze in breede, glinsterende
golven orn haar heen vielen. De
schoonheid hiervan overweldigde
hem, terwijl er een kreet van vreug
de aan zijn lippen ontsnapte
Ze ging tegenover hem staan en
in haar oogen lag bijna dezelfde
schitterende glans als op heur haar.
Vind je het mooi, Alan
Hij liep naar haar toe, liet zijn
handen door haar lokken glijden en
begroef er toen zijn gezicht in.
Terwijl hij dit deed, voelde hij
eensklaps hoe er een rilling door
haar leden voer: het was, alsof ze
een plotselingen schok kreeg.
Hij hoorde, hoe haar adem stokte
terwijl zij eensklaps haar hand, die
ze zachtjes op zijn hoofd had gelegd
terugtrok
Toen hij zich oprichtte om haar
aan te zien. bemerkte hij. hoe ze
verschrikt langs hem heen voor zich
uit staarde het was, alsof ze iets
gezien had, wat haar voor korten
tijd sprakeloos maakte-
Wat is er riep hij uit, terwijl
hij zich omwendde om te zien. wat
haar angst ingeboezemd kon hebben;
toen hij opkeek kwam het hem voor,
alsof donkere. zich snel voort
bewegende schaduwen kwamen aan
stormen. die zich tusschen hen en
de nachtelijke Poolzon schenen te
plaatsen.
Wordt vervolgd.