Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. PAREL DER PEEL Het belang der volkshuisvesting Buitenland. Binnenland. Provinciaal Nieuws Zaterdag 4 Juli 1936 Zeven en vijftigste Jaargang No 27 Onze Karnemelk en Karnemelkspap een heerlijk en voortref felijk voedsel voor jong en oud. Coöp. Zuivelfabriek „VENRAY" PEEL EN MAAS ADVERTENTIEPRIJS1 tot 8 regels 60 ct. per regel 71/» ct. Bij contract groote reductie. Uitgave FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY Telefoon 51 Giro 150652 ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct. Buiten Venray p. kwartaal 75 ct. Afz. nummers 5 cent. een frissche drank, een gevraagde lekkernij, een zeer voedzaam product, overal verkrijgbaar. O. L. Vrouw „Behoudenis der Kranken'* Oostrum. De schrik van het ver leden. Juist in een tijd van algemeene verarming moet groote aandacht aan de volkshuisvesting worden besteed om het volk althans voor geestelijk pauperis me te bewaren. Nu bezuiniging op alle terrein geboden is, beginnen enkele sociale doelstellingen op den achtergrond te geraken en daar onder helaas ook de verbetering der volkshuisvesting. Veie arbeidersgezinnen gaan onder den druk der tijden ge leidelijk weer den weg "terug voor wat hun woningtoestand betreft. Er wordt al gauw 'ns uitge keken naar een goedkooper huisje. De verleiding of de noodzaak daartoe herhaalt zich en het einde van dezen gang ligt wederom in de krotwoning, waaruit de armen na een moeizaam streven van enkele decennia en ten koste van vele millioenen zijn weg- en opgehaald. 't Is zéér jammer, dat velen zich voelen genoopt om dien terugweg te gaan, omdat ze aldus behalve materieel ook geestelijk verpauperen. Wanneer het de menschen goed gaat, zooals het ons allen in de na-oorlogsche jaren van hoogconjunctuur goed is gegaan dan kan men met allerlei hulp middelen zelfs een krot bewoon baar en in zekeren zin zeer ge riefelijk maken. Zie maar eens, hoe sommige menschen 'n pri mitieve hut weten om te tooveren in een gezellig weekend-huisje of een vacaniieverblijf. Wie echter uit armoe gedwon gen is om in een krot te kruipen sluit zich in hetzelve af van de gemeenschap, uit schaamte, uit gemis aan levenslust en moed, uit een behoefte om dien geest te doen verzinken in dezelfde zwarte ellende, waarin 't lichaam dreigt onder te gaan. Algemeen woidt erkend, dat de huishuren in verband met 't peil, tot hetwelk de maatschappij zich heeft moeten aanpassen, te hoog zijn. Wel heeft de regeering 'n enkele schuchtere poging onder nomen om de huren omlaag te voeren, maar om bijkomstige redenen werden die pogingen door de Kamer soms niet als practisch geapprecieerd; en voor zoover de overige maatregelen effect hadden, is hetzelve zeer onvoldoende gebleken. Het komt ons voor dat er niet kan worden gewacht, totdat de woninghuren zich uit „vanzelf" voldoende aan de huidige ver houdingen van loon of andere inkomsten zullen hebben aange past. O.i. zal er moeten worden ge bouwd. Een grooter overschot aan woningen moet tot huurver- laging leiden. Er zijn allerlei economische factoren, welke den bouwlust van particulieren tem peren; daarom is het noodig, dat de gemeenten zelve de hand aan den troffel slaan. Of dat en zulks achten we nog beter particuliere vereenigingen, werk zaam in het belang der volks huisvesting, opnieuw plannen ontwerpen en tot uitvoering brengen. Men is daar wel eens huiverig voor en verwijst soms als af schrikwekkend voorbeeld naar de financieele debacle van zoo vele bouwvereenigingen. is zulke verwijzing wel juist en logisch In de oorlogs(mobilisatie)-jaren was een enorm tekort aan wo ningen ontstaan. Toen onmiddel lijk daarop een tijd van hoog conjunctuur intrad en „geld" in die dagen „geen rol" speelde, woedde de bouwnijverheid van zelfsprekend hevig en ook de besturen van- alle bouwvereeni gingen spanden zich in om door het uit den grond doen stampen van geweldige huizen-complexen in het nijpende tekort aan volks huisvesting te voorzien. Wat toen gebouwd werd was vaak slecht als gevolg van de haast en het noodwendig gebruik van er- satz-producten en het was duur. De exploitatie kon dus moei lijk loonend wezen, te minder, omdat er geen enkel uitzicht bestond, dat de „tijd" nog eco- nomischer-beter zou worden dan hij was en derhalve de kans slechts resteerde, dat we gelei delijk naar een lagere conjunc tuur zouden wegzakken. Dat laatste is inderdaad werkelijkheid geworden, erger zelfs dan we konden vermoeden. In onzen tijd zijn de omstan digheden juist andersom. Het is volkomen redelijk om te ver wachten, dat de prijzen van loonen en grondstoffen niet die per zullen zinken dan tot het nu bereikte peil. Goedkooper zullen we dus wel nooit kunnen bouwen en de exploitatierekeningen van thans kunnen naar alle waarschijnlijk heid in de toekomst slechts gunstig worden beïnvloed. Onze gulden heeft nog zijn goudwaarde, hooger in waarde stijgen, dat kan hij practisch niet, maar wél zijn de kansen van de devaluatie in een nabije of ver dere toekomst groot. Daarmee de kans op stijging van de waar de van het hv.izenbezit. De tijd om te bouwen en met de reke ning uit te komen in de toe komst, is gunstiger dan ooit. En nooit was de behoefte aan werk zoo intens als heden. Laten we daarom bouwen en nog eens bouwen, tot aan de grens van het redelijke. Goede, vooral goedkoope ar beiderswoningen. Stellen we onze eisclien aan dezelve niet te hoog want de arbeider van heden heeft meer aan een half volmaak te woning, voor welke hij de huur kan opbrengen, dan aan 'n ideaal van een huis, dat onbe taalbaar en door hem dus niet te betrekken is. Wie er op uit is om te zien, hoe de vertraging in den nieuw bouw van woningen, geschikt voor arbeidersgezinnen, geleide lijk weer tot wantoestanden heeft geleid, dien slaat de schrik om het hart. De vierde stand, welke bezig is zich te vormen, verpau pert ook naar den geest tot een klasse van paria's. „Wat kan je er aan doen zoo vroeg iemand ons dezer dagen. Bouwt goede woningen voor de menschen, die thans zitten te vervuilen in krotten en zoo wierp hij ons tegen de goede woningen zullen krotten worden." Dat is ten deele juist en ten deele onjuist. Naast een zekere mate van materieel vermogen is er een grondslag van innerlijke bescha ving noodig om een behoorlijke huishouding te kunnen voeren. Toch zullen zelfs de meeste a-sociale typen niet geheel en al ontkomen aan den goeden in vloed welke een betere, meer practische en hygiënische om geving uitoefent. Naast dezen van zelfwerken- den invloed dienen georganiseer de krachten hulp te verleenen bij de individueele verheffing van hen, die aan den maatschappe- lijken zelfkant leven. Bovendien: men stelt de zaken onjuist voor, als men hei onbe gonnen werk noemt om nieuwe, goedkoope woningen voor de bewoners van de huidige krotten. Dat is geenszins de bedoeling geweest van de regeering, toen ze haar wetten in het belang eener betere volkshuisvesting uitvaardigde. Die verbetering moet komen langs den weg van opschuiving. Nieuwe woningen zullen betrok ken worden door die arbeiders, die thans reeds een huis van minder aanzien en gerief netjes, hebben bewoond. En zoo ver volgens. Als er 10 of 50 nieuwe arbei derswoningen worden gebouwd, dan kunnen er 8 of 40 krotten worden afgekeurd en opgeruimd. De opschuiving geschiedt dan geleidelijk en gedwongen even als de „aanpassing" van het a - sociale gezin aan de betere levensvoorwaarden. In geen geval mogen we werk loos blijven, omdat de krotbe woners niet te redden zouden zijn. We moeten de lust en be hoefte naar beter, wat de volks huisvesting betreft, blijven sti- muleeren, opdat de toekomst wordt gered in de kinderen dezer maatschappelijk-uitgebannenen of -zelfverstootenen. Md. DE VOLKENBONDS VERGADERING. Dinsdagmiddag om 5 uur is een even belangrijke als merkwaardige zitting van den Volkenbond geopend. De droeve geschiedenis van het Ita- liaanschAbessynisch conflict en de kwestie van de sancties tegen Italië, maakte deze vergadering tot een historischezitting, welke mede ging beslissen over de mogelijkheid van een krachtig voortbestaan van het instituut. De eerste zitting was al direct veel meer bewogen dan algemeen verwacht was. De Belgisfche minister-president Van Zeeland werd met 47 van de 51 uitgebrachte stemmen tot president der zitting gekozen. Deze verklaarde, dat de Volkenbond op een keerpunt van zijn bestaan staat. Niettemin geloofde spreker, dat men voor een deel besloten is, in een geest van wederzijdsch begrip en met den wil, persoonlijke teleur stellingen op den achtergrond te stellen, een betere basis voor de toe komst te verzekeren. Vervolgens werd een nota voor gelezen van de Italiaansche regee ring, waarin de onwaarachtigheid en huichelarij zoo ver wordt gedreven, dat de Italiaansche regeering de ver antwoordelijkheid voor den oorlog afwentelt op de Abessijnsche regee ring! Nadat de gedelegeerde van Argen tinië een lofrede had gehouden op het Amerikaansche beginsel van de niet-erkenning van door geweld tot stand gekomen gebiedswijziging, verwaterd door de aalgladde politieke toevoeging „behoudens de verschei denheid der omstandigheden", was het woord aan den Keizer van Abessynië. Deze was bij aankomst aan het Volkenbondsgebouw hartelijk toege juicht, maar in de vergaderzaal koel ontvangen. Toen de keizer het woord nam, begonnen de Italiaansche journalisten op de perstribune te fluiten en te sissen. Zij werden door de politie verwijderd en in hechtenis genomen. Nadat de rust was weergekeerd, hield Haile Selassie in het Amharisch zijn rede, die later in het Fransch en Engelsch werd vertaald De negus deed een beroep op den volkenbond, zijn ongelukkig land niet in den steek te laten. Hij schetste den loop der gebeurtenissen voor en tijdens den oorlog en sprak over het gebruik van gifgassen door de Ita lianen. Hij vroeg den volkenbond, wat deze in feite gedaan heeft, behalve het veroordeelen van den aanvaller, om hem hulp te bieden. Overgaande tot een bespreking van de kwestie der opheffing van de sancties verklaarde de negus „Ik kom voor de assemblee bevestigen, dat het probleem op deze wijze niet kan worden opgelost. Het is niet alleen de regeling van ItaliaanschAbes synisch conflict, welke op het spel staat, maar het is in principe het geheel der collectieve veiligheid en het is de toekomst van alle kleine staten, die vertrouwen hebben in de heiligheid der verdragen, het is de geheele internationale moraliteit, welke op het spel staat. „Ik kom thans mgn protesten vernieuwen tegen de schending der verdragen. De keizer en het volk van Abessynië zullen niet voor geweld buigen. Wat gaat gij doen voor Abessynië, welk antwoord moet ik mijn volk brengen De negus werd vrij algemeen toe gejuicht, toen hij na zijn redevoering het spreekgestoelte verliet. Maar, met die toejuichingen zal de onttroonde keizer het dan ook wel moeten doenZijn rechtvaardige zaak kunnen of willen de volkeren niet meer redden in onzen tijd, waarin het recht van den sterkste geldt. Het optreden van de Italiaansche journalisten is door de internationale vereeniging van Volkenbondsjourna listen terecht scherp veroordeeld. In een motie zegt deze vereeniging o.m.: „Het comité betreurt en veroor deelt het gedrag van een groep Italiaansche journalisten, die de meest elementaire regelen van hun beroepswaardigheid hebben vergeten en hevige incidenten hebben veroor zaakt, welke in de geschiedenis van den volkenbond zonder weerga zijn." Het optreden van deze journalisten is kenmerkend voor de houding van Italië in dit heele drama. Met geweld, met massa-moord, zelfs met gifgassen heeft Italië door een geweldige overmacht Abessynië veroverd en gedeeltelijk uitgemoord. Desondanks geeft men de schuld van het heele geval aan Abessynië en doet daarbij, alsof men zijn zaak zoo rechtvaardig acht, dat men een woord van protest van de aangeval len partij als een beleediging be schouwt. En zulke landen zullen in 't ver volg in Europa de eerste viool spelen! Men behoeft waarlijk niet meer te vragen, wat daaruit voor een wereldje zal ontstaan KADERDAG ONZER ARBEI DERSBEWEGING. BETEE- KENIS VOOR KERK EN VADERLAND. BEHOED VOOR SOCIALISME EN COMMUNISME. VAN DEZE REGEERING WORDT NIETS VERWACHT. PUBLIEKE ZONNEBADEN TEEKENEN VAN BESCHAVINGSVER- VAL. Onze Katholieke Arbeidersbewe ging heeft Zondag te Amsterdam een Kaderdag gehouden. Deze heeft opnieuw gedemon streerd, tot welk een machtige be weging onze arbeidersorganisatie is uitgegroeid, maar ook, van welk een enorme beteekenïs deze beweging voor Kerk en Vaderland geworden is. Die Kaderdag maakte opnieuw duidelijk, wat Nederland en in 't bijzonder Katholiek Nederland te danken heeft aan zijn prachtige en goed georganiseerde Katholieke Arbeidersbeweging en hoe het zaad, door mannen als Ariëns, Ruys. Aal- berse en andere, rgke vruchten heeft gedragen. Mgr. van Schaik zeide het te Amsterdam met nadruk, dat wan neer Nederland is behoed voor het socialisme en communisme en ons land behouden is gebleven voor revolutionnaire woelingen, zooals we buiten onze grenzen herhaal delijk zien en waardoor groóte schade aan de gemeenschap wordt toegebracht, dan hebben wij dit mede te danken aan deze kath. arbeidersbeweging. Nu betreuren het de kath. bisschop pen van Spanje, dat men daar niet tg dig een krachtige kath. arbeiders beweging heeft georganiseerd, toen het nog tijd was. Het waren echter de bekrompen kath. grandes en groot grondbezitters, die zich daar, óok nog na de verschijning van Rerum Novarum, hebben verzet tegen een kath. arbeidersbeweging en Spanje heeft helaas de mannen ge mist, die dit verzet konden en durf den breken. En nu worden de bezit tingen van de „grandes" onteigend en wat erger is de kath. kerken en kloosters door een communistisch gepeupel in brand gestoken. Hebben de kath. arbeiders in het verleden Nederland en de Kath. Kerk behoed voor het socialisme, dat nergens waar een kath. arbeiders beweging was, ooit een voet aan den grond kon krijgen, zelfs niet in de industrieele centra van het Zuiden. Ook in de toekomst, zoo zeide Mgr. van Schaik, kan Nederland en de Kath. Kerk veilig zijn, voor de vernietigenden démon van het nationaal-socialisme. De krachtige kath. arbeidersbewe ging niet alleen krachtig door haar getal, maar vooral door haar echte kath. scholing en gezonde organisa tie, zal ook Kath. Nederland behoe den voor de intreurige toestanden, waaronder de Kath. Kerk momen teel in Duitschland lijdt. Zooals ook Troelstra, zal Mussert zijn tanden stuk bijten op het hechte bolwerk van de kath. arbeiders organisatie in Nederland. Echter, deze Kaderdag heeft ook nog eens met klem erop gewezen, dat dit bolwerk alleen te hand haven is, wanneer met de recht vaardige wenschen en eischen van de arbeidersmassa rekening wordt gehouden. En wij katholieken er vooral voor zorgen, dat in dezen nood der tijden niet opnieuw aan het verfoeilijke economische liberalisme, de kans gegeven wordt, ons arbeidende volk terug te werpen in dien poel van geestelijke en maatschappelijke ellende, waartegen Leo Xin de geheele wereld reeds in 1891 in het geweer heeft geroepen. Dat dit gevaar bestaat, ook daarop heeft Mgr. van Schaik gewezen. Wij dachten, zoo zeide hg, de macht van het oud liberalisme in het openbare leven te hebben gebroken, maar wij moeten in deze tijden ontwaren, dat het opnieuw zijn kop opsteekt. Zoo is het inderdaad. En zij, die onze bondgenooten waren, om dit liberalisme den kop in te drukken, we herinneren aan den gemeenschap- pelijken strijd van Aalberse en Talma, loopen thans in het gareel van het oude liberalisme, zooals Dr. Colgn de laatste jaren herhaaldelijk heeft bewezen. Tegen dit groote gevaar op econo misch maatschappelijk terrein, het welk onze arbeiders dreigt, maar in hen ook de Kerk en het maatschap pelijk leven, heeft Henri Hermans met grooten nadruk en groote duidelijkheid gewaarschuwd. Hg is krachtig opgekomen tegen de politiek, waarvan het goud de eenige factor is. De devaluatie van onze zedelgke volkskracht, de devaluatie van onzen welstand, de devaluatie van onze moraliteit, dat alles acht men van minder belang, als de gulden maar niet devalueert zoo zeide het de Heer Hermans. Tegenover deze stelling heeft hij een aantal eischen gesteld, waaraan thans onze economische politiek moet voldoen, omdat vooral de waarde van onze volkskracht blijft gehandhaafd. En als deswege de gulden moet devalueeren, welnu, dan moet dit gebeuren, deze kwestie is niet primair. Nu wordt er wel gezegd, dat de strijd om de handhaving van den gulden juist geschiedt in het belang van den kleinen man. Maar men zal het toch niemand euvel duiden, wanneer hij ziet, dat die strijd om den gulden geleid wordt door de bankiers, door man nen als Trip, Zimmermann, Colgn enz., die zich nóóit zoo erg bezorgd hebben gemaakt voor de belangen van de „kleine luiden" en hij ziet daartegenover mannen, die heel hun leven in diénst gesteld hebben tot behartiging van het algemeen welzijn en die het tegenovergestelde beweren, dat hij dan eenigszins sceptisch staat tegenover de be wegingen van de zijde der groote financiers, dat zij in hun strijd voor den gulden juist vechten voor de belangen van de kleine menschen. Wij hebben niet het regeerings- beleid, dat thans noodzakelijk is ten opzichte van den grooten materieelen nood, waarin ors volk verkeert. Dat was de kern van de betoogen op dezen Kaderdag. Vast kwam te staan, dat men van de huidige regeering niets meer ver wacht. De heer De Bruyn zeide het al heel duidelijkde ordening in het maatschappelijk leven, welke wij noodig achten, zal eerst komen van het eerstvolgende kabinet. Daarnaast heeft de heer Hermans nog eens met nadruk gewaarschuwd, dat we niet veel tijd meer te ver spelen hebben, dat de tijd dringt. Het is nu onzen tijd, zoo zeide hij met nadruk, en hij zeide dit tot de overheid en ook tot de katholieke arbeiders. Zoo teekent zich de lijn van de naaste toekomst steeds sterker af. Een hoogtepunt op dezen Kader dag was ook nog de grootsche en werkelgk spontane huldiging van den nieuwen staatkundigen leider van ons kath. volk Mr. Goseling. Deze jonge, actieve en bekwame kracht, die naast scherp inzicht, pa raatheid tot handelen paart en die een nieuwen frisschen geest door de geheele partij doet stroomen, is de laatste weken het slachtoffer gewor den van een even gemeene als door zichtige laster-campagne, waarin de liberaal met den nationaal-socialist een nauwe bondgenootschap sloot. Als er echter iets geschikt was, om Mr. Goseling vaster dan ooit aan de Kath. Partg en de Partij aan hem te bin den, dan was het wel deze infame lastercampagne. De wijze waarop hij Zondag in Amsterdam is toegejuigd, een hartelgke toejuiching, welke cul mineerde in een enthousiasme, dat even oprecht als spontaan was, be wees wel duidelgk, welk een groote plaats deze jonge bekwame figuur, reeds bij ons kath. volk inneemt. Zoo was deze Kaderdag er een van vele en belangrijke hoogtepunten en werpt hij zonder twijfel groote scha duwen vooruit. PUBLIEKE ZONNEBADEN TEEKENEN VAN BESCHA- VINGS VERVAL. In de Utr. Crt. werd dezer dagen met klem gewaarschuwd tegen de zonnebaden Er is een groote van menschen, die het zwemmen als regel te koud vindt, wie 't zwemmen vermoeit, wie het zwemmen en baden in de openlucht absoluut niet interesseert, maar die blijkbaar wel gaarne in de zeer sobere kleeding van den zwemmer zich over geeft aan de lauwe genieting van eenige uren luieren in de zon. Zij zijn zelfs blijkens de ervaringen aan de kust verre in de meerderheid boven de zwemmers. Handige zwem bad-exploitanten hebben dit waarge nomen en er hun financieel profijt van getrokken door ook dezen „baders" service te geven. Zoo ontstonden de „natuurbaden." In deze natuurbaden was oorspron kelijk de zwemgelegenheid in goed Nederlandsch het smoesje, dat het rondwandelen en rondhangen in zwem- costuum moest rechtvaardigen. Later, toen niemand wakker werd, is men brutaler geworden. Het zonnebad ging in uitgestrektheid de zwemgelegen heid verre overtreffen en deze laatste werd bijzaak. Wg zullen de laatste zijn, om de heilzame werking van zonlicht en fris sche lucht op het lichaam te ontken nen. Maar is het voor deze heilbrengen de werking noodig, dat het lichtbad genoten wordt in een luien, volkomen passieven toestand Is dat zelfs ge- wenscht Uit overwegingen van geestelijke gezondheid zeer zeker nietHet pas sief zich overgeven aan het genot van de streelende zonnewarmte maakt sen sueel, het verslapt den wil, dooft de energie. Bezoek een „echt" zwembad en zie het klaterende leven in het water; luister er naar, en ge hoort den le venslust opbruischen; het is alles be weging, vol van vitale spierkracht. Bezoek een zonnebad. Hier en daar een langzame beweging van een zich gemakkelijker schikkend „bader", een lauw gemurmel van enkele stemmen, verder stilte... Zooals het zwembad het symbool mag heeten van een zich verjongende generatie, zoo mag het zonnebad het zijn van een decadent geslacht Een symboliek, die door 't scheiden der sexen niet minder spreekt. Het wordt daarom hoog tijd, dat men zich gaat realiseeren, wat men doet, als men de zakelijke natuurbad exploitanten kritiekloos na-aapt, slechts onder deze restrictie: datjmen de sexen scheidt. Publieke zonnebaden zgn nóch voor de eene, nóch voor de sexe goed. En allerminst voor beide tezamen EEN DEPARTEMENT OVER TREEDT WETTEN Volgens de „Vee- en Vleeschhandel" zal per 100 kilo blikgehalct (niet het IJmuidensche, maar het andere, het z.g, varkensgehakt eveneens voor So ciale Zaken) moeten worden gebruikt: 71 kilo varkensvleesch; 19 liter melk (gepasteuriseerd); 71/, kilo meel; en verder zout en specerijen. Het zeer eigenaardig feit zal zich echter voordoen, dat het aldus bereide gehakt op grond van de bepalingen in beslag zal moeten worden genomen. Deze wet schrijft n.l. voor, dat voor gehakt in blik een maximum-zetmeel- gehalte geldt van 4 pCt,! Dit zou dus de tweede maal zijn, dat het Departement van Sociale Za ken een wet doet overtreden. De eerste maal was het advies (en recepten) voor de huisvrouwen (in het onder de auspisiën van dit departement uitge geven maandblad „De huishouding van nu") om zelf margarine te maken, hetgeen een strafbare overtreding in houdt van de desbetreffende bepalin gen uit hoofde van de Landbouwcri- siswet. En thans zou vanwege dit departe ment gehakt worden gemaakt, dat niet voldoet aan de bepalingen van Warenwet EEN BEKEND VERSCHIJNSEL. In een schrijven aan de N. Rott. Crt. wordt mededeeling gedaan van vernietiging op groote schaal van nieuwe aardappelen: Op verschillende veilingen, w.o. voornamelijk wel die aan den west kant van het Westland, met name de veilingen te 's Gravenzande en Monster, is de berg te vernietigen aardappelen reeds onrustbarend hoog gerezen. Als treurig staaltje daarvan moge dienen, dat aan de veiling te 's Gravenzande Woensdag j.l. 7500 kisten doordraaiden, en Vrijdag dit aantal 6800 kisten be droeg, zulks bij een totaal aanvoer van 11.000 kisten. De poters, welke voor het binnenland bestemd zijn, gingen Vrijdag te 's Gravenzande voor een zeer belangrijk deel weg en behaalden nog prijzen tot f 1 per kist toe, hoewel de minimum prijs f 0.50 bedraagt. Zulke feiten zullen blijven schrij nen, hoeveel vergelijkende redenee ringen men er ook omheen opzet. Is er nu werkelgk geen weg te vinden, om aan dezen gruwel der voedsel- vernietiging in een wereld, waar nog honger geleden wordt, een einde te maken VENRAY, 4 Juli 1936. MARKTBERICHT. Op de Dinsdag gehouden veemarkt waren aangevoerd in totaal 241 stuks t.w. Dragend vee 20, Gust vee 10, Vet vee 6, Biggen 205. Handelmatig. Prijzen stijgend. Prgzen: dragend vee van f 135, tot f 200.vet vee van 22 tot 24 cent per pond, gust vee van f 60. tot f 135.biggen van f 10.tot f 12.per stuks.

Peel en Maas | 1936 | | pagina 1