TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
Vliegen.
De puntjes op
de i.
FEUILLETON.
Mesalliance
Een en ander
over Abessynië.
Zaterdag 14 December 1935
Zes en vijftigste Jaargang No 50
Wij zullen het niet hebben
over de wonderbare vluchten,
die tegenwoordig per vliegmachi
ne worden gemaakt, maar over
een andere manier van vliegen,
waarbij men op vasten grond
blijft. We bedoelen hier het
hoogvliegen, duidelijker gezegd
het leven boven zijn stand.
God heeft de zaken nu een
maal zoo geregeld en verschil
lende standen ingesteld de een
gebiedt, de ander gehoorzaamt
de een is geacht en beroemd, de
ander verborgen en onbekend
de een heeft alles in overvloed,
de ander lijdt gebrek.
Hiermede willen wij niet zeg
gen, dat men niet mag trachten
vooruit te komen in de wereld,
neen, dat is zelfs plicht. Maar
men moet zich wachten niet te
gelijken op dien kikker, die een
koe zag en ook zoo groot wilde
worden, zich zelf opblies met
het treurig gevolg, dat hij....
barstte.
In alles vliegt men dikwijls
hooger dan men kan. In kleeding,
voeding, woning, omgang, uit
spanning, en zooals de ouden
zongen, zoo piepen de jongen
de kinderen apen het heel ge
trouwelijk na.
Men leeft boven zijn stand en
dat euvel heerscht overalbij
rijken, bij burgers, bij armen, in
steden en op dorpen, bij dienst
boden en bij arbeiders.
Vroeger gaven de ouders hun
kinderen een opvoeding volgens
hun stand, maar tegenwoordig
ver daarboven, al kan de bruine
het niet trekken.
Vroeger leerde de zoon het
vak zijns vaders en werd een
eerzaam werkman. Nu moet hij
ambtenaar, onderwijzer, kantoor
schrijver, winkelbediende of iets
dergelijks worden, met een kraag,
net hoedje en bij regenweer een
waterproef-jasje. Dat lijkt voor
namer, maar met dit onderscheid,
dat hij nu dikwijls al morrende
en klagende met een inkomen
moet rondkomen, niet geëven-
redigd aan den stand, dien hij
heeft aangenomen.
Vroeger leerde moeder aan
haar dochter het huishouden
wasschen, koken, stoppen, naaien,
in één woord, de handen uit de
mouw steken. Tegenwoordig
woidt dat afgodje opgetooid en
flaneert ze veel langs straten en
wegen, wordt kantoorbediende,
typiste enz. Van werken worden
de teere handjes zoo vuil en
grof.
Vroeger speelden de jongens
met hoepel of met knikkers. Nu
spelen de broekjes al competitie
wedstrijden, heel ver van huis.
Vroeger waren onze kamers
eenvoudig en net gemeubileerd.
Tegenwoordig? Kussens, tapijten
pendules, spiegels en niet te ver
geten een schemerlamp en radio,
„Ja, ja, daar komt wat kijken
in een huishouding!" klaagt
moeder de vrouw. Zeker komt
er veel kijken, vooral wanneer
het huishouden op zulk een leest
geschoeid wordt en men in alles
te hoog vliegt.
En wat zijn de gevolgen
Vroeger betaalde men met gereed
geld, leefde men tevreden en
met weinig zorgen. En nu... is
het schuld maken of tobben en
sukkelen om aan zijne verplich
tingen te kunnen voldoen. Men
klaagt over concurrentie en slechte
I tijden. Wanneer men wat minder
laan de weelde offerde en wat
I minder branie maakte, dan zou
j het leven in den familiekring
i vaak veel aangenamer en geluk
kiger zijn.
De kloosterindustrie van
....Ds. Lingbeek.
Er zitten in onze Tweede
Kamer die een echte „werk-
1 kamer'' blijkt te zijn en geen
„praatkamer" enkele protes
tante dominees, die bezeten zijn
van een waanidee tegen Rome
en den Paus en de Katholieke
Kerk en tegen wat zij noemen
I „de verroomsching van Neder-
j land." In de plaats, dat deze
menschen strijden vóór iets, zijn
zij altijd aan het vechten tégen
iets, wat aantoont, dat zij het
met hun eigen eigenlijk heele-
1 maal niet eens zijnalthans
daarin niet genoeg houvast vin
den, om van daaruit iets op te
bouwen.
Vooral de kloosters en de
onderwijs-gevende kloosterlingen
moeten het bij die twee maniak
ken ontgelden.
Over de rijkdommen der kloos
terlingen, de goederen in de
doode hand, over de tractemen-
ten, welke de kloosterlingen trek
ken (waarachtig, voor werk, wat
ze doenen eenigen tijd ge
leden over de klooster-industrie
daar tobben die stakkers dag
en nacht mee. 't Laat hun geen
rust.
Wat de klooster-industrie be
treft, we zullen het nu eens
hebben over een ander soort
klooster-„industrie" als die,
waarover die anti-papisten het
hebben, en wat de heeren heele-
maal over het hoofd zien en wat
toch oneindig in waarde, en
beteekenis, en invloed boven die
door hen bedoelde uitsteekt.
De klooster-„industrie" van het
vrijwillig voor heel het leven
lang gekozen leven van armoede,
gehoorzaamheid en zuiverheid.
De klooster-„industrie" van het
altijd gebonden zijn aan bepaal
de huis- en leefregels, welke
heelemaal niet op een „wereldsch"
leven zijn ingesteld.
De klooster-„industrie" van
veel gebed, veel heilig stilzwij
gen, van veel onthechting van
het ook onschuldig genoeglijke
dat de wereld biedtvan veel
vasten en onthouding, van veel
stil-gedragen versterving.
De klooster-„industrie" van
(Een ongelijk Huwelijk)
Roman door Cor de Blij.
16
Hij bewoonde in Den Haag een
groothuis aan de Willem de Zwijger
laan. Zijn kinderloos huwelijk met
'n vrouw, die haar plichten zocht
in maatschappelijk werk, voelde hij
aan als een leemte, verborgen achter
een mom: de goeie oom „Bod."'
Zij was de stuwende kracht van
vereenigingen op allerlei gebied,
dierenzorg was haar hobby... „die
arme stomme schepseltjes."
Wat heeft U ons verrast met
dat unagnifique schilderij
VaiV het in de smaak Ja,
„Rommer", fijn besnaard kunstenaar.,
buitengewoon talent... hij weet een
sfeer te scheppen.... Hé Bob, jij had
bij Kleykamp meer vues op die
„Kregten"...
Och Hetty, smaken verschillen,
de jongelui.,, A, daar komt je Oom
Max... We zien jullie straks nog
wel. Adieu. Adieu.
Dag Tante Ada, Oom Max,
allerliefst van U... mijn meisje...
De nieuw aangekomene was Mr.
Max van Segwaert tot Segwaert,
gewezen officier van Justitie, met zijn
vrouw, eveneens resideerend in den
Haag. Jongste broer van Mevrouw
van Beers.
Het was een va et vient... familie
leden... clubgenooten... studenten
officieren... kortom de crème de la
crème, zooals 's avonds Verhoeven
tegen zijn vrouw zei, vooral de
„lintjes" der heeren bezoekers had
den hem geïmponeerd.
De clou van den middag was het
bezoek van den voltalligen Senaat
uit Leiden. De corpsleden waren
deftig in rok, waarboven hun jonge,
enkele geblaseerde, gezichten quasie
mannelijk uitstaken Ze waren aan
komen rijden in een ouderwetsche
coach bespannen met rijk bepluimde
paarden. Statig schreden ze naar de
twee verloofden... statig hun buigin
gen... statig hun gelukwenschen. Ze
hadden hun oolijke maskers afgelegd
van voor enkele dagen, toen ze te
Leiden in de kroeg hun verlovings-
voorfuifje gevierd hadden.
Toen was bacchus hun gastheer,
nu kwamen zij als zonen van Auto-
lykes, den God der oudheid, die
onder de menschen als de listigste,
de bekwame gerekend werd... Aan
staande Juristen.... bloem van proce-
deerend Nederland
Dat Pa Verhoeven buitengewoon
in zijn sas was... voor parvenu's
bestaat er een achtste hemel.
De gasten waren verdwenen de
familie vereenigde zich aan een intiem
diner. „Couturier" had exotische
schotels geserveerd... het menu was
een openbaring. Oppervlakkige men
schen voelen zich het beste gedispo
neerd na een copieus diner. Zoo ook
Gijs Verhoeven. Breed zat hij in de
rookkamer in gezelschap van Papa
van Beers onder het genot van een
Henri Glay. Een aromatische wolk
omhulde de gelukkige Vaders.
-Amice, we kunnen terug zien
op een buitengewoon geslaegde
middag. Het geluk straelde uit de
veel uitboeting voor de zonden
van anderenvan veel smeek
gebed voor allerlei miseries,
nooden van honderden, die zich
dagelijks in de verschillende
kloosters komen aanbevelen en
de gebeden, vooral in die van
zgn. slotzusters of zusters „achter
de tralies".
De klooster-„industrie" van
duizenden missionarissen, broe
ders, kloosterzusters, die in de
verre landen, te midden van
onbeschaafde heidenen allerlei
pioniersarbied verrichten, vaak
ten koste van hun leven, van
hun gezondheid.
De klooster-„industrie" van
uitdeeling van (middag-)eten aan
de honderden, duizenden armen,
welke zich dagelijks aanbieden
aan de kloosterpoort, om daar
gespijzigd te worden.
De klooster-„industrie"
maar dat moge volstaan, om te
laten zien, dat er ook nog een
ander soort „industrie" bestaat
dan die, welke in het verwarde
brein van Ds. Lingbeek rond
spookt en waarvan hij heele
maal geen notie schijnt te heb
ben ook niet kan en wil hebben
met een dergelijke mentaliteit.
En dat is het, waar het op
aankomt.
Deze menschen ontbreekt de
ware christelijke breedziende en
breedvoelende liefde, welke hen
minstens onbevooroordeeld ern
stig zou doen kennisnemen van
den waren geest en de ware ge-
teekenis en het ware werk van
de kloosterinrichtingen.
Zelfs de door Ds. Lingbeek
bedoelde kIooster-„industrie"
staat altijd nog volledig in dienst
van het kloosterlijke ideaal a!
willen we er hier niet meer van
zeggen.
Tenzij ja tenzij hij het
kloosterlijke ideaal totaal mis
kent, er heelemaal niet van weten
wil het misschien ook wel
paapsche afgoderij of stoutigheid
of zooiets vindt.
Maar dan valt er natuurlijk
heelemaal niet meer te praten.
Dan moeten zulke menschen
eens eerst beginnen met eens
ernstig kennis te nemen van het
kloosterlijke leven, uit serieuze
boeken of wat nog beter en
doeltreffender is, met eens eeni
gen tijd in het klooster... zelf
door te brengen
Maar daar zal men Ds. Ling
beek voorloopig wel niet be
hoeven te verwachten
We wilden met bovenstaande
maar eens laten zien, hoe er nu
nog altijd zijn, die zich door
allerlei drogredenen, misverstand,
onwetendheid, vooroordeelen enz.
laten misleiden.
Hoe is het mogelijk, vragen
wij ons dan af. Ja, hoe is het
mogelijk.
Hoe kan men den heel duide-
lijken zin der H. Schrift op vele
plaatsen zoo misverstaan, dat er-
ketterijen uit ontstaan, dus het
tegenovergestelde van wat er ge
leerd wordt
Zoo is de mensch, de mensch-
heid een raadsel. En zal hij een
raadsel blijven, als hij zijn eigen
klein-menschelijken weg blijft
'volgen en niet de koninklijke
.heirbaan van waren godsdienst
en openbaring en door Christus
gesticht Kerkgezag en kerkelijke
leiding.
'n Oude geschiedenis maar
zij blijft altijd nieuw. Zelfs figu
ren als Ds. Lingbeek blijven in
dien zin.... onsterfelijk
ZAAIER.
oogen van onze jongelui. Ik kan dan
ook niet anders dan mijn volle adhaesie
betuigen aan deze verbintenis. Cheer
up, old man.
Van Beers hief zijn glaasje tripel
sèc. Het was nu wel niet heelemaal
volgens de etiquette, om een pousse
café in de bibliotheek te drinken,
doch de burgemeester achtte een
dergelijk moment het meest juiste om
tot een listig finantieel transactie
plannetje te komen...
Nou is ie murw, dacht hij..
z'n eenigste kans.
Wel, Burgemeester, ik waerdeer,
Verhoeven begon geafFecteerd te
praten uw appreciaetie voor mijn
dochter ais een groot veurrecht...
Parvenu scholden de hersens
van Van Beers... Vaderlijk... Burge
meesterlijk wuifde hij met zijn hand,
waarbij het familiewapen zeer tot zijn
recht kwam.
De heeren werden spitsvondig in
het lanceeren van complimentjes,
daarbij had de flesch likeur nog al
eens „meegelogen."
Apropos amice... ik zit in een
beetje vervelend parket. Vanmiddag
fluisterde mijn zwaeger van Segwaert
tot Segwaert me een buitengewoon
goede tip in, Daer heb ik morgen
vroeg een bedragje van twee mille
veur noodig, en ik zou het inderdaed
niet gaerne willen missen. Wil jij
me even met dat bedrag assisteeren
je begrijpt zag, dat ik het niet bij
me heb... je gaet niet naer een receptie
van je kinderen met twee duizend
pop in je portefeuille. Hahaha.
Van Beers wachtte met half toe
geknepen loeroogen... Bozend hart...
joviale lach. Masker
Verhoeven besprong een moment
het argwaanduiveltje... overgebleven
GESCHIEDENIS.
Vóór de 19e eeuw is de geschiede
nis van Abessynië, dat er als 'n ver
geten rijk lag in 't N. O. van Afrika,
voor 't wereldgebeuren van weinig
belang.
't Land heeft z'n eeuwen doorge
worsteld in binnenlandsche twisten.
Stamhoofden trachtten zich met
wapengeweld op te werpen tot alge
meen heerscher. Slaagde er een in,
dan werd hij na 'n kort bestuur,
voor hij z'n zaken geregeld had,
weer door 'n ander onderworpen.
Gebrek aan eenheid was er de oor
zaak van dat ook dit volk den storm
te verduren had van de verwoesten
de en niets ontziende Turken, die
als fanatieke volgelingen van den
profeet de nieuwe leer met vuur
en zwaard trachtten in te voeren.
Alleen de krachtige hulp van
ingrijpende Portugeezen behoedde
hen voor 'n zekeren ondergang.
Maar eenheid kwam er niet. Nog
driehonderd jaar lang streden de
koningen van Tigre, Anshara en
Shoa om de opperheerschappij, tot
tenslotte in 't midden der 19e eeuw
Theodorus, vorst van Amhara er in
slaagde. Als 'n ware tyran hield hg
huis en niet alleen z'n eigen onder
danen hadden z'n wreedheid te ver
duren, vooral de vreemdelingen, waar
onder op de eerste plaats de missi
onarissen, hadden veel van zijn on-
drukking te lgden.
Toen hij er niet voor terugschrok,
eenigen van hen, waaronder zelfs 'n
Engelschen gezant, gevangen te ne
men, was de maat vol. 'n Tuchti-
gings- expeditie onder 'n Engelschen
generaal maakte 'n einde aan z'n
harde regeering. Toen men hem ge
vangen wilde nemen, maakte hij 'n
einde aan z'n leven.
De heerschappij kwam nu in han
den van Johannes, die koning van
Tigre was, en als deze in 1889 sneu
velt, roept 'n vergadering van de
voornaamste vorsten Menelik van
Sjoa tot keizer van Abessynië uit.
Onder zijn regeering komt Abes
synië te staan in de belangstelling
van de groote mogendheden.
Italië, dat evenals andere landen
in dien tijd, uitzag naar koloniën,
stelde er zelfs te veel belang in, en
voelde in den slag bij Adoea, de
macht van Menelik, die 't te laag
had geschat.
Dat Menelik de stichter van de
nieuwe hoofdstad, Addis Abeba is,
en z'n heele hofhouding en regee-
ringscollege daarheen verplaatste, is
reeds eerder ter sprake geweest. t)e
laatste jaren van dezen grooten
vorst zijn minder gelukkig geweest.
Lichamelijk versleten, zwaarmoedig
en terneer geslagen sleet hij z'n
dagen, teruggetrokken in z'n paleis
en liet de regeeringszaken over aan
zijn gemalin, keizerin Taitoe, 'n
heerschzuchtige, zakelijke vrouw.
Menelik had geen zoon.
't Werd dus 'n brandende kwestie,
wie opvolger zou zijn. Z'n oudste
dochter Regga had hij uitgehuwelijkt
aan Negus Migaël, 'n Mohamme-
daansche vorst. Hun zoon Lidj
Jassoe werd aan 't keizerlijk hof
opgevoed en onderwezen in den
uit zijn boersche afstamming.Het
flitste!... November... Vader pacht
betalen... zijn liefderijke gift... bestemd
voor... Burgemeester... die tegenover
hem zatnu twee mille bij hem
leenend... Komisch Dan
Maer zeker... ik zal je oogen-
blikkelijk een cheque schrijven....
Masker
De aanneemsom voor den nieuwen
weg kon betaald worden... nu waren
chicanes over het basalt overbodig...
Symen betaalde1
HOOFDSTUK XII.
Ik zal je voorlezen, wat ik hem
geschreven heb, vrouw
„Waarde Gijs.
We hebben je brief ontvangen
en daaruit vernomen, dat het met
de gezondheid bij U allen goed is.
Datzelfde is bij ons ook het geval.
Frans en Jan en Lena zijn ook
goed. Alleen met onze Marie is
het niet in orde. Ze heeft in haar
nieuwe bedoening zeker wat te
veel van haar krachten gevergd,
alles was dan ook nieuw voor haar;
in ieder geval heeft je broer Jan
haar naar het ziekenhuis in De
venter gebracht, om wat tot kalmte
te komen. Wij, ouders, wisten dat
niet zoo, zij heeft ons verdriet
willen besparen en als rechtgeaard
broeder heeft hij haar bijgestaan.
Je brief, Gijs, heeft je ouders
veel verdriet berokkend. Dat jij je
voor je afkomst schaamt, want,
dat is het toch maar, is niet mooi
van je. Het vierde gebod luidt
Eert Uw Vader en Uw Moeder.
Herinner je, Gijs, dat de apostel
Petrus driemaal onzen Heer heeft
Christelijken staatsgodsdienst. Toen
deze den mannelijken leeftijd bereikt mmvpM ,PPn
had en Menelik niet meer in staat ELKEN WINTER LEED HIJ
was te regeeren, ontstond er weldra 11 f
'n strijd tusschen keizerin Taitoe en aan IlifQyfl jUTOPH
haar tweede dochter eenerzijds enIIUIIMWII
en dezen jonge prins anderzijds. I llf»4ah«a/>Ia»>
Ohdanks de tegenwerking van"x 611 Wllllvl VUCICII
velen,, die liever de keizerin hielden,' V
werd deze laatste keizer, en eenmaal
s Dank zij den KLQOSTERBALSEM
in handen, werd de| komt hij daar voor goed van af.
„Door mijn beroep moest ik den ge-
l I geheelen dag op straat toopen en daar-
I door gingen de plekken altijd open en
begonnen te zweren. Van alles pro-
1 beerde ik, maar baat vond ik niet, tot'
I dat ik met Klooslerbalsem begon. El-
ken ochtend en avond deed ik die o/>
de plekken. Ze genazen binnen een
week prachtig en voor goed. Nu smeer
ik als 't koud wordt van te voren mijn
handen en voelen eiken ochtend met
Kloosterbalsem in en heb sedert dien
geen last meer van winterhanden en
w. S. te 'S'Gr.
ORIGINEEL TER INZAGe
de heerschappij
keizerlijke familie gevangene van
z'n paleis. Spoedig ook liet Jassoe
zien, dat hij geen waar Christen
was. De kerk was hem 'n hinderpaal
bg 't uitvoeren van zijn plannen.
Haar macht was te grooten stond
hem in den weg. Om zich los te maken
van de kerk en haar macht te onder
drukken, zocht hij steun bij de^
Mohamedanen. Overal in zijn rijk liet F
hij moskeeën bouwen en onderdrukte
de christenen zooveel mogelijk.
Dit is tenslotte zgn ondergang ge--weien genau.
worden, 't Christelgk rijk kon geen m*
Mohamedaansche vorst als keizer AKKER S 0R
dulden. Zijn overgang tot *t Mohame- mmm m||if|i|||||| paj
werd beschouwd a,s KLOOSTcRDALSEM
't Gevolg was, dat de Abuna hem Geert goud ZOO goed" "SS
van den troon vervallen verklaarde -
en in zij» plaats weed nu Zauduti
tot keizerin gekroond, terwijl Ras Rneomatlek, spit en pijnlijke spieren
Tafari tot regent werd uitgeroepen.
Maar zoo heel eenvoudig was dat Schroefdoos 35 ct. Potten: 62V2 ct. en ƒ1.04
niet, want Jassoe had ook nog z'n
aanhangers. BON voor Inzenden in open couvert.
Na 'n strijd van vijf jaar gelukte GRATIS als drukwerk (V/2 ct.) aan
't Ras Tafari den verstooten keizer MONSTER Handelmij.L.I.Akker,R'dam
gevangen te nemen en hem weg te
voeren naar 'n sterke burcht in 'n
woest bergland, afgesloten van 't jn 1893 zegde hij 't verdrag op en...
wereldgebeuren, dood voor z'n vroe- -
gere onderdanen, die slechts fluiste
rend over hem durven spreken.
RAS TAFARI.
Deze Ras Tafari, de vroegere re
gent van keizerin Zauduti, is de
tegenwoordige keizer van Abessynië,
die er ongewild in geslaagd is de be
langstelling van de heele wereld tot
zich te trekken.
Hij is de zoon van RasMakonnen,
gouverneur van Harrar, die de ver
trouweling was van keizer Menelik
en naam had gemaakt in slag bij
Adoea. Veel had hg voor de bescha
ving van z'n land gedaan en 'twerd
gevoeld als 'n harde slag dat hij reeds
op 41-jarigen leeftijd stierf. Zijn werk
zou door zijn zoon worden overge
nomen en voortgezet.
Ras Tafari had de westersche be
schaving leeren kennen en waar-
deeren en beschouwt 't als z'n levens
taak deze naar zijn land en volk
over te brengen.
Hij zag in, dat daartoe 'n nauwer
contact met de beschaafde landen 'n
eerste vereischte was en verkreeg dit
in 1923 door z'n lidmaatschap van
den Volkenbond.
Reeds tijdens zijn regentschap was
zijn macht zoo groot, dat in werke
lijkheid alle daden van hem uitgin
gen en Zauditu alleen in naam re
geerde.
Bij haar dood verwierf hij dan ook
de opperheerschappij over Abessyuië
en voerde den titil: Keizer Haile
Selassie I Negus Negusti.
EERSTE BOTSING.
Evenals 't Duitsche rijk bleef Italië
tot 1881 in de koloniale politiek op
den achtergrond, 't Had genoeg te
doen in eigen land, waar de pas ge
stichte staat alle krachten noodig
had. Eerst in 't binnenland is nationale
eenheid, dan pas kon men, z'n krach
ten geven aan expansie. Koning Hum-
bert I, die van 1878—1900 in Italië
regeerde, droomde van een' machti
gen staat. Italië moest 'n groote
mogendheid worden en daarvoor wa
ren op de eerste plaats kolonieën
noodig.
Frankrgk en Engeland hadden hun
slag al geslagen en zich op de be
langrijkste punten genesteld, de
rijkste koloniën in beslag genomen.
Er bleef in N.-Afrika voor Italië niet
veel meer over. Als vergoeding voor
Tunis, dat verloren was gegaan,
richtte 't zijn oog op Abessynië.
Menelik II aanvaardde in 1881 't
Italiaansche protectoraat, maar reeds
verloochend. Toen kwam zijn be
rouw. Ik bid God in den hemel
dat Hij je de hoovaardigheid moge
vergeven, en jij het berouw moge
ontvangen, zooals Petrus dat mocht.
Want niet ons trof je met de
hoogmoed, je beleedigt er onzen
Hemelschen Vader mee, Die ons
heeft aangesteld als je opvoeders,
van welke taak wij ons steeds naar
beste weten gekweten hebben.
Je weet nu hoe ik er over denk.
Onder deze omstandigheden had
je dat geld niet moeten zenden,
jongen. Al zijn je broer en vader
boer, wij hebben onze eer en trots.
Ik heb dan ook dat papiertje naar
die firma teruggezonden. Op zulk
geld, bedekking voor je zondige
gedachten, geeft God geen zegen."
Wat is dat Ga je de centen
terug sturen snibte vrouw Ver
hoeven.
Ja zeker, ja zeker, dat geld
neem ik niet aan.
Is het je in je hoofd geslagen?
Het kan beter van een stad als van
'n dorp... Dat wil ik niet verstaan
Vrouw, jij hebt een willetje,
maar ik heb er ook een. Dat geld
gaat terug.
Al waren hier geen maskers... toch
zou men ze zich kunnen indenken
als de verpersoonlijking van Heb
zucht en Ziele Adel.
Is er iets treuriger, dan een zoon,
die zijn Vader, een man, die zijn
broeder verloochent Al staat hij
wat hooger op die maatschappelijke
ladder de ziel moet met den geest
meeklimmen. Twee onzichtbare sub
stanties, die gescheiden staan ziel
geest. Schooner is het de ziel te
verheffen, want ééns zal die naakt
staan, ontdaan van conventiefranje,
de oorlog brak uit!
De Abessijnen waren barbaren, die
de nieuwe methode van oorlog voeren
nog niet kenden; er zou weinig voor
noodig zijn om die wilde horden,
zonder eenheid, uiteen te slaan, zoo
redeneerde Italië. Niets zou echter
meer tegen vallen dan dat!
't Italiaansche leger zou voor over
machten komen te staan, waar niet
op berekend was en zou niet alleen
te strijden hebben tegen menschen,
maar ook tegen 'n ongewoon klimaat,
waar tenslotte niet tegen te strijden
valt.
't Kwam in een land, waar 't geheel
onbekend was. 'n Land met uitge
strekte dorre zandwoestijnenen hooge
granieten bergketens, kaal endoodsch,
met oerwouden ondoordringbaar, met
lieflijke dalen, levendig groen, maar
waar 't echter in iedere struik een
vijand moest zien, die gold voor
tien.
De tocht ging voorspoedig in het
voorjaar 1895.
Vele plaatsen in Tigre werden
bezet. Alles ging naar wensch en
reeds jubelde Italië, zeker van een
goed einde.
Toen kwam de eerste tegenstan
der waar niet mee te strijden valt.
De regen't Regende van den mor
gen tot den avond en van den avond
tot den morgen.
De regentijd was aangebroken
De grond werd vochtig, moerassig
't Leger bleef steken in de slrjkerige
wegen en de opmarsch werd noodge
dwongen gestaakt. Italië wachtte
vergeefs op gunstige berichten....
Maar de vijand rustte niet. De
regentijd stelde hem in staat zich
voor te bereiden op den bloedigen
slag, die komen zou. De eenheid, die
de eeuwen niet hadden kunnen
brengen, bracht wel de vijand, die
de grenzen geschonden had en 't
Noorden van 't rijk was binnen ge
drongen.
Rassenstrijd werd vergeten en ze
gevoelden zich één, waar 't ging
om hun recht en de bescherming
van hun land. Eén oproep van
Menelik tot z'n volk en 'n leger van
honderdduizend man was op de been,
allen bezield met 'n vaderlandsliefde,
waarvoor ze sterven wilden, met 'n
haat, waardoor ze wonderen van
kracht zouden toonen. Geen moderne
wapens zouden tegen hun krachten
weerstand kunnen bieden. Moderne
wapens in moderne landen, hier
regeerde 't zwaard. Alle voorop
gestelde keurig uitgewerkte ver-
afgerukt het sierlijk drog kleed, waar
mede de mensch haar zoo gaarne
tot.tot in alle hoekjes doorzicht
baar voor ^slechts Dien Eene, die
geen ladder tot klimmen naar maat-
schappelijken roem, als hoogste deugd
erkent. Slechts stijgen door waar
heid, liefde, reinheid.
De ontvangdag ten huize „Duive-
cate" was een succes. Auto's, vigi
lantes, coupétjes, waren af en aan
door de oprijlaan gegaan... de haute
volè van Veldhoven en de buurt
schap was opgekomen.
Oude grappige menschjes, door
Kitty met ingehouden pret becritiseerd,
adellijke families, waarbij haar hartje
sneller klopte, heertjes met ouder
wetsche gekleede jassen, uitgestreken
gezichten, bewust van hun deftig
gedoe, dat ze met de gelegenheids-
kleeding, aantrekkenWeer ont
braken de familieleden.. waar de
Amsterdamsche familie Verhoeven
zich tevoren wel wat ongerust over
had gemaakt. Je kon nooit weten...
die vrouw van Jan, bijvoorbeeld,
Lena heette ze, geloot ik, was een
bij-de-handje... daarbij, dat soort
menschen... kon een aanstaand ge
parenteerd zijn met de van Beers,
wel eens naar de bol slaan I
Mevrouw Verhoeven had in dien
geest zich tegenover haar dochter-
kens uitgesproken..Ze vergat haar
eigen aspiraties
Bij het zenden van de verlovings
kaarten had Jan gevraagd
Zeg, Kit, schat, heb je dan
heelemaal geen Ooms of Tantes of
dergelijke nuttige dingen
Sorry, daer, geen sterveling in
deze wijde, wijde wereld....
Wordt vervolgd.