TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS pijnen mmm PNEUMATISCHE KLOOSTERBALSEM Een en ander over Abessinië. FEUILLETON. Mesalliance ouitëN heer wm ss tam Zaterdag 16 November 1933 Zes en vijftigste Jaargang No 46 (Bijzondere correspondentie) Abessinië, 'n onafhankelijke staat, ergens in Oost-Afrika, bij toeval ontsnapt aan de expan- siezucht der beschaafde volken; dat wist de groote massa tot voor 'n half jaar geleden van 't land, dat nu ieders belangstel ling heeft. Men las toen, dat Mussolini z'n begeerige blikken er op ge vestigd had. De berichten wer den uitvoeriger. Overbevolking in Italië, uitbreiding was nood zakelijk. Mussolini wilde Abes sinië, kost wat kost en recht vaardigt deze eisch onder het voorwendsel in dat land de beschaving te gaan brengen. Men las over 'n langdurige regenperiode, kwam tot de ont dekking, dat Haile Selassi keizer was, dat hij Negus genoemd werd en de grootsche titel „Ko ning der Koningen" voerde. Er kwamen ontstellende be richten van bestormingen en bombardementen, over moord partijen, die 'n beschaafd volk onder wilde stammen aanricht, Slachtingen van mensch tot mensch Er vloeit weer bloed Bloed om bezit Men las 't en rilde er van en kon niet gelooven hoe zoo iets gebeuren kon in dezen tijd nog Alle oogen zijn gericht op dat eens schijnbaar vergeten rijk, dat uit de oudheid is opgegroeid en zich heeft weten staande te houden door eigen kracht alle eeuwen door. Men wil meer weten van dit geheimzinnige land. Een tweejarig verblijf heeft mij in de gelegenheid gesteld, land en volk, geschiedenis, godsdienst en beschaving van nabij te leeren kennen. Ik zal trachten den lezer in eenige artikelen hiervan wat te ver tellen. De eenvoudigste manier om van Djiboeti, de havenplaats van Fransch Somaliland in Addis Abeba, de hoofdstad van 't rijk, te komen is: gebruik maken van den eenigen spoorweg. DE REIS. Djiboeti. 't Is druk aan 't sta tion. Een witte drukte in tro pische hitte. 't Lijkt hier wel 'n rassenshow waar elke kleur door een exem plaar vertegenwoordigd is. Zwart glimmende negers sjouwen zware kisten, Chineesche en Turksche kooplieden benutten hun laatste kans, de reizigers hun hoogge prezen waar aan te bieden, de voorwerpen onontbeerlijk voor de reis. Een oude negerin voor spelt de toekomst. Luchtig gekleede Amerikanen en Europeanen zoeken in 't wit gelakte rijtuig 'n peperduur be taald plaatsje. In de groenge verfde goederenwagens nemen (Een ongelijk Huwelijk) Roman door Cor de Blij. 12 Een toontje laeger jong mensch! Ik duld dergelijke grofheden niet. Begrepen? Maer ter zaeke. Als jullie van elkaar houdt, dan is het mij nog duister, hoe je beiden aan dat natte pak komt. Een beetje gekibbeld De toon was eenigszins amusant, toch milder. Ik Had d'r heelemaal niet ge sproken... ze mot mij niet. 'k Hoorde een schreeuw en toen heb ik haar d'r uit gehaald. Dat is 'alles. - Hm, veel duidelijker wordt mij deze affaire niet. Ik neem aan, dat je weer bij „Duivecate'' in de buurt doolde, niet waer Zeker het meisje opwachtte. Jae, jae. Je had haar dus absoluut niet gesproken Neen, Burgemeester. En veldwachter, jij had, op je ronde, Arie niet gezien 'I Neen Burgemeester, ik had Swievers niet gezien De Burgemeester keek even op, doch constateerde niets aan het kalme gezicht van zijn employé. Dan moeten we het dus aan een ongeluk, aan een saemenloop van omstandigheden toeschrijven. Zeker de duisternis. Enfin, Swievers, je kunt gaen, maer ik geef je in ge- moede den goeden raad, om in de naeste toekomst, je nachtelijke excur- de inboorlingen. Alles klaarZuchtend zet de locomotief zich in beweging. Djiboeti-Addis Abeba 784 K.M. drie dagen sporen. Een saaie reis. Een afmattende reis. Een einde- looze reis Met 'n sukkelgang van 20 K.M. per uur gaat de trein door de heuvelige woestijn die trilt onder de schroeiende zon. Tegen de gesloten raampjes schuurt 't zand, fijn en scherp. Buiten 'n armzalige steppe, zand en nog eens zand, hier en daar een hut van 'n inboorling, een kudde schapen. Opgejaagde ga zellen vluchten vol angst voor 't steunend monster. Hoog aan den hemel 'n zengende zon. Zoo is de streek, zoo was ze, alleen de trein is vreemd, hoort er niet thuis Achter de gesloten ramen zit ten de reizigers; temperatuur om 't smeltpunt. Je voelt 't sjokken van den wagen, 't stooten van de wielen, je voelt de hitte, die om je is en in je. Een ventila tor zingt 'n eentonig langzaam slaaplied. Bij 't passeeren van de grens worden de passen gecontroleerd en vooruit gaat 't weer of liever omhoog. Tegen den avond stopt de trein te Diredawa. We zijn op 'n hoogte van 1000 M. gekomen. Hier wordt overnacht, want 's nachts rijdt de trein niet, daar dit te gevaarlijk is in een land waar niet voldoende toezicht kan worden gehouden op de spoor baan. De inboorlingen hebben wel eens de aardigheid 'n spoorstaaf mee te nemen en ze om te tooveren in speerpunten, ook al voor armbanden en meer andere gebruiksvoorwerpen. Nadat men eens 'n aantal van deze roovers aan galgen langs de lijn hing, zijn velen hierdoor bekeerd. Om 7 uur den volgenden dag gaat 't weer verder. We zijn in 't hooggebergte gekomen; de temperatuur is dragelijk gewor den; in diepe kloven storten de bruisende rivieren zich de bergen af. Op de heuvelruggen oer wouden met tropischen planten groei. In de boomen maken apen grimassen. Tegen den avond bereiken we Hauasch, het tweede groote station, waar weer overnacht wordt. Met nieuwen moed wordt den volgenden dag 't laatste stuk afgelegd. De trein gaat nu door vruchtbare dalen, waar landbouw bloeit. We naderen de hoofdstad Aan de stationnetjes staan overal groepjes nieuwsgierigen. Bede laars doen hun best De lucht wordt ijler. Als een reuzenrups kronkelt de trein tegen de bergen om hoog en maakt wijde bochten. Plotseling ligt ze voor je: de hoofdstad Addis Abeba, Nieuwe Bloem, 2400 M. boven den zee spiegel. Moderne gebouwen, die men sics naer een ander gedeelte van het dorp te dirigeeren Gezien den uit slag van dit verheur, meen ik, als hoofd van de gemeente je een com pliment, veur je heldhaftig gedrag niet te mogen onthouden. Ik bezie deze gebeurtenis thans anders. Geef me je hand, Swievers. Je hebt het meisje van een wissen dood gered. En misschien, je heurt dat wel eens meer, verandert ze nu wel van ziens wijze betreffende jou. Bonjours Swievers. Het gae je goed. Voldaan leunde van Beers achter over in zijn bureaustoel. Dat had hij hem keurig geleverd Het slot een beetje theatraal... Kon geen kwaad... Je moest bij dat seurt menschen nooit kwaed bloed zetten Enne veldwachter. Nu hebben wij nog een weurdje te spreken. Dit geval is nu wel opgelost, en kan ik je geen bepaeld verwijt maeken over je houding, maer toch trof het mij, dat je je plicht eenigszins verzaekt hebt. In mijn opdracht zou je een surveillance uitoefenen. En dat is niet naar beheuren geschied. Wat is je antweurd daarop - Daar heb ik niets op te ant woorden, Burgemeester. Ik heb mijn plicht naar behooren vervuld. Zoo. Ik zal deze zaek nog eens overdenken. Je begrijpt, en nu spreek ik niet tot je als ambtenaer, maer tot de broeder van het meisje, dat deze quaestie mij in een buitengewoon lastig parket heeft gebracht. Goddank is mijn vrouw naer Amsterdam naer de jongelui, de soesah is me in ieder geval zeer, zeer onaengenaem. Ik veronderstel, dat je zuster, een of ander liefdesaffairetje heeft gehad, ik heb er wel veur gewaekt daerop niet te zinspelen in presentie van dat hier niet verwachten zou, naast armzalige hutten. Contracten 1 Allen stappen uit, want verder kan de trein niet. Een korte schemering en in de donkere avondstilte ligt een rustige stad. ADDIS ABEBA. De nacht is koel en ligt zwaar over de bonkige bergen. Akelig klinkt het gejank van een jak hals ergens ver weg. Daar ginds in de wouden sluipen de leeuwen rond, loerend naar hun prooi. Uitgeput van de vermoeiende reis was ik aanstonds naar bed gegaan. Een andere vijand sloop hier rond. Ik werd overvallen door andere wezens, die dreig den me uit te zuigen en bezield met 'n ware kuddegeest m'n arm lichaam afgraasden. Ik werd kwaad op mezelf daar ik in 'm eigenwijsheid had gemeend 't wel zonder insecten poeder af te kunnen. Als sprook jes lagen de zwarte huizenmas sa's schuw bijeen gedrongen. In 't zuchten' van den wind hoor je 't ademen van de slapende stad. Langzaam, heel langzaam kwam de dag. Boven de bergen vaagde 't zwart. Er schoten kleuren rood en groen door de lucht. 't Sprookjesachtige van de huizen smolt weg in 't licht, ze namen hun eigen vormen aan. Een uur later hangt de zon nebrand in de lucht, hard als 'n bonk staal en doet de witte huizen der Europeanen trillen De hutten knipperen droog. Nog geen veertig jaar geleden was de streek, waar nu 't cen trum van 't rijk is, een eenzaam dal met hier en daar een her dershut. De warme bronnen ech ter en 't goede klimaat, als gevolg van de hooge ligging, trokken de aandacht van vorst Menelik, die in 1887 z'n residentie naar dit dal 'verplaatste, Inlandsche amb tenaren bouwen er hun primitieve woningen, ordeloos en zonder opgezet plan. Toch zou hier in korten tijd door 't toenemen der macht van den vorst 'n stad uit groeien. Legaties vestigden zich in moderne gebouwen in Wester- schen stijl. Villa's van Europee- sche en Amerikaansche vertegen woordigers, avonturiers en geluk zoekers. Inboorlingen, die hier 'n bestaan vonden in landbouw en veeteelt, bouwden hun hutten. Er ontstonden wijken en straten, sloppen, stegen en achterbuurtjes met veelsoortige bevolking.. MARKT. Midden in de stad is 'n open terein, waar dagelijks markt ge houden wordt. Hier is menschen- lawaai en ezelgebalk en staat sufoogig de alles negeerende kameel. Z'n meester stalt z'n openlucht-winkel uit. Amharische vrouwen doen haar inkoopen. Auto's toeteren modern 1 be schaafd In vodden gekleede ne gers verrichten sjouwerswerk. Hun zwarte grijnskoppen zijn als uit de rotsen gehouwen, 't Wit van jongemensch edoch dan is het een overspannen wezentje, dat ik niet in mijn huis kan hebben... Wij zijn niet ingesteld op tragie-comedies De veldwachter klemde de lippen opeen, om een scherp antwoord te vermijden. Ik had U er juist over willen spreken, Burgemeester Dokter ver telde mij daar even, dat het met Marie in het geheel niet goed is. Ze schijnt zeer geschokt, en is geheel in de war, bazelt als een kind. Zoo, zoo, jae, dat muisje kan wel een staertje hebben. Wij, ik bedoel meer speciael mijn vrouw, is er de dupe van. Marie voldeed als tweede meisje wel, en we hebben juist zeer drukke daegen in het ver schiet. Je heurde zeker van de ver loving van mijn zoon enne... Neem me niet kwalijk, Burge meester, dat ik U in de rede val, mijn zuster's toestand eischt een directe verzorging. Met Uw toe stemming breng ik haar dus bij mij in huis. Ga je gang, Verhoeven. Ik zou je den raed willen geven niet te overdrijven... Het zal zich wel redres- seeren en met een sisser afloopen. Bonjour wuifde hij met de hand. Hij had een zeer emotievollen ochtend achter den rug. Met zijn gesoig neerde hand streek hij over het aristocratische voorhoofd, bekeek daarna critisch zijn gesoigneerde nagels, en liet zijn blik lang rusten op den ring met familiewapen Mijmerend sprak hij in zich zelfJa ja... de verloving met Jan het is wel een beetje geforceerd gauw ge- gaen.soit, de jongen was nog niet gepromoveerd,., toch was zijn keus hem welgevallig. Die zakenmenschen hun oogen domineert, wit marmer, koud en hard. Ze worden gemin acht en evenals de blanken ge duld. Hier bespreekt de Abessijnsche ouderdom de politiek en lummelt de jeugd rond in lui niets-doen, tuk op 'n gebeurtenis. Van onder hun groote tropenhelmen uit, zien blanken neer op 't wild gedoe. Vrouwen verkoopen eieren en groenten, 'n Rimpelige Congo- neger zoekt 'n bestaan in den verkoop van oude conservenbus- jes. Grieksche en Arabische koop lieden bieden alle mogelijke ge bruiksvoorwerpen aan, alles „ma de in Japan" Japaneezen kijken toe en wachten 'n gunstig oogen- blik af om hun slag te slaan. HET PALEIS. Weg uit 't ruwe gewoel, be geven we ons in een andere drukte, 'n Waardige drukte Op 'n hoogen heuvel ligt 't re geeringspaleis. Een trotsch, mas saal gebouw, dat doet denken aan de Middeleeuwen. Er is niets bijzonders te doen en toch we melt 't plein van menschen. In Abessynië moet iemand, die voor een aanzienlijk man gehouden wil worden, bedienden bij zich hebben. Zelf iets doen past niet voor een man van stand. De aristocraten worden dan ook ge volgd dooreen heelehofhouding, varieerend van twee tot duizend bedienden, naar gelang hun rijk dom dit toelaat. Aan de poort van den muur, die 't paleis omringt, staat 'n onooglijke wacht, gekleed in landsdracht. Versleten achterla ders worden handig gepresen teerd als 'n voornaam iemand de poort ingaat. Op 't binnenplein staat nog zoo'n wacht. Uit kooien, die aan weerskan ten staan opgesteld, klinkt een rauw leeuwengehuil. Woedende leeuwen, grimmig geel, slaan hun klauwen tegen de tralies, gapen gevaarlijk wijd. Wreed schitteren hun bloedoogen. Anderen loopen onrustig op en neer zwaaiend met hun pluimstaart. Een oude leeuwin kijkt wezenloos „ins Blaue hinein". Een lage trap geeft toegang tot de troonzaal. Door de lage raampjes valt 't zonlicht binnen. 't Is niet licht en niet donker, 'n toestand passend bij de om geving. Je voelt je als in een sprookjesland. Niets is hier ge spaard, alles is even kostbaar, 'n Oostersche weelde. In de ruime zaal staat de alles over weldigenden indrukwekkenden troon op vier met zijde over trokken kolommen. Goud Er hangt 'n geheimzinnige fluisterstilte om stralend goud. Zware tapijten bewerkt met gril lige tapijten hangen langs de muren en dempen alle geluiden. Op den vloer tapijten, waarin je voet wegzakt, alsof je door door sneeuw loopt, zoo zacht en diep. Dit is de zaal, waarin de keizer mei zijn ministers samen- hebben toch altijd een streepje veur.... ja... als hij in zijn hart keek... had hij voor Jan liever een meer aristo cratisch meisje gehad... de jongen had het zakelijk bekeken... nagedacht over dat gesprek in de bibliotheek. Hij had rare klappen gehad. Eerst na den oorlog met die Russen later een paar onvoordeelige beleggingen... en nu den laatsten tijd... hij moest er niet aan denken. Een absolute waardevermindering. Zijn notaris had hem bij het laatste bezoek eenigszins koel ontvangen. Ongehoord. Hij, een van Beers van „Duivecate"Waar de man de brutaliteit vandaan haalde om hem te vertellen, dat er op de hypotheken van zijn landerijen afge lost moest worden... ja, dat was ook een stomme streek geweest, die hypotheken. Maar. had hjj dan anders gekund Als Emilie ooit te weten was gekomen, van dat voortdurend suppleeren, op zijn speculaties, dan had hij geen leven gehad. Ja, de landerijen waren ongemeen zwaar belast.... die boertjes moesten eens weten, als ze met hun klaagliederen bij hem kwamen, hoe hij zelf in de modder zat.... Een ware balans van zijn zaken hij durfde niet... hij wilde het zich zelf niet aandoen,., maar dit wist hij wel, van het kapitaal van zijn vrouw was geen drommel over... Herejéik wind me wat op... In ieder geval was het een voorrecht, dat Jan zijn verstand had gebruikt en een meisje met geld trouwde. Je moest je in den tijd van depreciatie heen zetten over ouderwetsche be grippen... daarbij... de Verhoevens... hè, wat klonk die naam toch onaan genaam... zeker, omdat hij zelf Ver hoevens in zijn dorp had... en juist met die laatste emoties.... 's even komt om belangrijke vergaderin gen te houden. De keizer echter woont hier niet meer; hij voelt zich niet meer thuis in die leege groot heid. Voor hem heeft 't middel- eeuwsche afgedaan en plaats maken voor 't nieuwe. In een der buitenwijken is 'n modern paleis gebouwd door Europeesche architecten, die de leiding hadden over 'n leger arbeiders. De eerste steen werd gelegd door den Negus, dan volgden de ministers en vervol gens droeg iedere man 't zijne bij door 't brengen van een steen. In korten tijd stond er een luxueus ingericht paleis, omge ven door 'n prachtige bloemen tuin. De wacht die ervoor staat is gekleed in Europeesch tenue en bestaat uit 'n keurcorps van de keizerlijke garde. Overal wordt de Westersche etiquette waargenomen. Westersche cultuur met 'n Oostersch -tintje. Voor de deuren zwarte lakeien in harlekijn kleuren, uit 'n rood jasje nauw sluitend, steekt 'n dikke nek als 'n korte kachelpijp. In de ruime zalen Oostersche pracht naast Europeesche fabrieksproducten Moderne rust naast popperige drukte. Wordt vervolgd. THEO VIRL. deelt het verslag van het proefsta tion te Maastricht ons mede, dat verschillende partijen kalizout minder kali bevatten dan gegarandeerd was. Soms mocht, wat verkocht werd als kalizout 40 pet., hoogstens kalizout 20 pet. heeten en ook dat soms nog niet. Zoo was er kalkmergel, die niet voldeed aan de eischen. Een product dat als „Japansche kunstmest" ver kocht was, was aUes behalve kunst mest en geheel waardeloos. Laten de boeren oppassen, want juist deze onzuivere zaken worden meestal met de meest mooie praat aan de man gebracht. Wie in Neder land de gewone gebruikelijke mest stoffen bij bekende goede leveranciers koopt, heeft gelukkig practisch geen vrees te hebben bedrogen te worden. Wie zich echter nieuwigheden met mooie namen laat aanpraten, des te meer. De wereld.... enz. Ik dacht maar zoo... De wereld wil toch altijd nog maar bedrogen worden en van de waar heid daarvan maken nog steeds enkelen gebruik om goede zaken te maken. Goede zaken voor zich zelf, wel te verstaan, want een bona fide zakenman doet als het kan ook goede zaken voor zijn cliënt door deze goede waar te leveren. Natuurlijk moet men hier met nor male omstandigheden rekenen. Aan dat spreekwoord van de wereld en het bedrogen zijn dachten we dezer dagen toen we eens blader den in de verslagen over de laatste jaren van de Rijkslandbouwproef- stations. Zoo lazen we in het verslag van Wageningen (omtrent veevoeder- onderzoek) over 1932/33 de zinsnede; de beperking in de opsporingsdienst is blijkbaar bekend geworden en heeft aanleiding gegeven tot mis bruik want toen deze dienst weer in zijn volle omvang werkzaam werd, bleek het aantal overtredingen sterk te zijn toegenomen. Het blijkt dus wel, dat de dienst ter opsporing van vervalschingen een preventieve (voorbehoedende) werking heeft. De dienst om te onderzoeken of het geleverde wel voldoet aan de garantie dus niet zoozeer om op zettelijke vervalschingen te consta- teeren is ook heel goed, want niet alle waar is zooals ze beloofd is en zoools de monsters waren. Als men eens ziet hoe er nog geknoeid wordt, dan zal men niet veel meer op goed vertrouwen koopen, want ook de leverancier kan (en is in de meeste gevallen) wel onschul dig zijn aan de onzuiverheid. Neem het artikel veevoeder. In het laatste verslag vinden we vermeld, dat lgnmeel geleverd werd met veel katoenzaadmeel, gerstemeel dat roggemeel bevatte, vischmeel met meer dan een derde gedeelte keuken zout en met veel schimmel, diermeel met een flinke portie vleeschbeender- meel en vleeschmeel met gemalen haverdoppen enz. Neem het artikel kunstmest, dan kijken de post.., hm.een brief van Heeremans den bankier... gister ook al weer manen om dekking., „dat gaat zoo mis".... Wat van Beers leunde achterover, zijn gezicht was vaal bleek geworden... Zijn bankier, de firma Heeremans te den Haag, waar hij zijn beleggingen had onder gebracht, zonder medeweten van zijn vrouw -vandaar, dat die corres pondentie ten stadhuize kwam, vroeg om onmiddellijke suppletie van twee duizend gulden. „Onmogelijk" steunde hij. „Dat is de nekslag..." Eindelijk herstelde hij zich, .iEen beroerde corvee", maar het moest, zijn notaris telefo- neeren. „Ja, hallo, hier van Beers.morge ven Seventer... ah, dank jeja, jongelui zijn in Amsterdam... o, ja, een bijzonder aardig meisje... buiten gewoon charmante familie. ja een dochter van een zakenman"... hij beet zich op de lip. „zoo, ken je de naam ja, van de firma de Haas Schilkmeyer en Verhoeven... beurs menschen, zeg. apropos van Seventer, ik heb even een paar mille noodig. Ken jij dat even voor me arrangeeren Watblief Nee, zeg, dat is absurd... Ja, wat moet je hebben... pandbrieven... eh... ja zeg, daar heb ik op 't oogenblik de be schikking niet over. Maar je weet toch wei... och nee, zeg, je over drijft... over een paar dagen komen de pachten toch los... Nou ja, dat begrijp ik, maar daar blijft toch vol doende van over... Gunst, dan ben ik wat in de warNou, adieu, zeg, tot ziens, amice... van Seventer." Ontdaan, heftig transpireerend, legde hij den hoorn op den haak. Dat was verschrikkelijk Zoo had Dank zü den KL00STERBAISEH is hij nu weer kras en monter f mTot mijn 50ste jaar mankeerde ik nooit iets, maar (oen begonnen hevige rheu- matiek-aanvallen mijn leven te ver' gallen. Reeds begon ik te wanhopen, toen een vriend van mijn leeftijd mij vertelde welke wonderbaarlijke onder' vindingen lyj had opgedaan met Kloos terbalsem. Nu ik zelf dit wonderlijke middel heb toegepast, kan ik verklaren, fij dat ik mij iveer jeugdig en monter gevoel als een knaap van 30 jaaral Jioop ik eerstdaags GO jaar te worden' J. Fr. te O. AKKER'S ORIGINEEL TER INZAGE „Geen goud zoo goed" ,-j Onovertroffen bU brand-en snfj wonden Ook ongeëvenaard als wrijfmiddei bft Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren Schroefdoos 35 ct. Potten62'/2 ct. en f 1.04 BON voor Inzenden in open couvert, GRATIS als drukwerk (1 '/2 ct.) aan MONSTER Handelmij.L.I. Akker, R'dam Van een burgemeester die brieven schrijft en niet bekeurt. De gedeeltelijk nieuwe groote ver keersweg van Utrecht naar Den Bosch is een juweeltje van een weg voor autobestuurders die er van houden ,vol gas" te geven. Slechts één minder mooi doel is er in waarin het zaak is voor de auto bestuurders om op te passen en dat is de bebouwde kom van het dorp Schalkwijk waar vlak voor het ge meentehuis nog een gevaarlijke bocht is bovendien. De maximum snelheid is in de ge meente Schalkwijk 26 K.M., doch of dat het komt omdat de autorijders gewoon zijn aan den mooien weg die ze zoo juist verlaten hebben of om andere redenen, doet weinig ter zake, feit is, dat- die bepaling door tal van autobestuurders overtreden wordt. Zoolang men het niet al te erg maakt is daar geen bezwaar tegen. In Schalkwgk wordt er niets van ge zegd als men veertig K.M. rijdt. Maar ook die snelheid wordt vaak over treden en dan grijpt de overheid in. Tot zoover is ons verhaal niets bijzonders en verschilt de politioneele overheid van Schalkwijk is niets van die van welke gemeente ook. Maar nu. Een automobilist die de veertig kilometer overschrijdt en het niet brengt tot, laten we zeggen on geveer het dubbele, wordt niet be keurd doch ontvangt enkele dagen hij zich zijn toestand niet ingedacht. Die van Seventer, die het gewoon weg vertikte om twee mille voor hem los te maken Dan maar den Haag opbellen.... Even later. „Ja, hallo, met van Beers uit Veld hoven... directie, als U blieft... Goe- denmorgen, Heeremans... Ik heb je brief daar straks ontvangen, maar dat gaat te ver. Het is mij absoluut onmogelijk dat geld te fourneeren in één dag. Mijn notaris is uitstedig zie je... enne ik zit een beetje court over een paar dagen... danne komt er pacht binnenhoudt dus even voor me op, zeg. Maar. dat is ont zettend zeg... dus het moet er zijn... Maar we kennen elkaar toch al zoo lang, amice... dus. dat zou een abso lute... Nou ik zal zien wat ik kan doen... ja, ja, jaik zal direct remitteeren. Bonjour." Vaal bleek stond van Beers een oogenblik later voor de brandkast van zijn gemeente. Daar lag een bedrag van drie duizend gulden, dat hij onder zijn beheer had, voor uitbetaling van den aannemer van den Dieuwen weg.., Vertwijfeld keek hij er naar. Over enkele dagen verviel de termijn hij had het geld op zijn bureau, omdat er een verschil van meening was over de maten van het geleverde basalt... de gemeente opzichter deed wat hij voorschreef... Dat was zijn uitweg... maar wat voor één Een van Beers een dief... Er was geen andere mogelijkheid, hij zou wel een leening kunnen forceeren, 'n speculatie a la baisse. Vooruit, het moest... Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1935 | | pagina 5