gekookte metworst slagerij chr. goumans Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. Sneeuwklokje Sneeuwklokje De bestuurstaak van Gemeente raden. Buitenland. Binnenland. die hele fijne 25 cent per half pond Provinciaal Nieuws Zaterdag 24 Augustus 1935 Zes en vijftigste Jaargang No 34 WEET wat U EET Machinaal bereid Hygiënisch verpakt! PEEL EN MAAS ADVERTENTIEPRIJS1 tot 8 regels 60 ct. per regel 7lh ct. Bij contract groote reductie Uitgave FIRMA VAN DEN MUNCKHOF. VENRAY Telefoon 51 Giro 150652 ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct. Buiten Venray p. kwartaal 75 ct. Afz. nummers 5 cent. Room-IJs ChocoIade-IJs Citroen-IJs 7s Liter thans 50 ct. 7< 25 ct. De Rondvraag als bron van naargeestigheden. De raad geen klachten bureau. Raadsleden geen zaken- waarnemers. Brengt de democratie niet in discrediet. Straks op den 3en September, vangt in alle gemeenten des lands een nieuwe vierjarige bestuurs periode aan. Een aantal nieuwe figuren doen dan hun intrede in het gemeentelijk parlement en we mogen van hen aannemen, dat ze van de beste voornemensten op zichte van hun taak zijn bezield. Ook degenen, die reeds eerder een mandaat van hun kiezers ontvingen, zullen op het her nieuwd gebleken vertrouwen ge reageerd hebben door een her- begeestering tot het nauwgezet volvoeren van de aanvaarde plichten jegens de gemeenschap. Ernst en toewijding onzer ge achte volksvertegenwoordigers zijn meer dan ooit geboden, niet alleen omdat we leven in een moeilijk economisch tijdperk, waarin hetgeen wenschelijk, soms zelfs noodzakelijk is, komt achter te staan bij wat de zuinigheid vereischt, maar ook omdat het politieke leven een crisis door maakt, waarin de grondslagen van ons staatsbestel, parlemen tarisme en democratie, worden bedreigd. Het antwoord op de vraag, of die grondslagen voor de toekomst zullen worden ge handhaafd, zal voor een groot deel afhangen van de wijze waarop de volksvertegenwoor digers in dezen tijd hun plicht vervullen. Ze hebben een groote verant woordelijkheid aanvaard en het gewicht daarvan dragen ze voor de volle honderd procent. Immers, onder alle Kamer-, Staten- of Raadsleden mogen er al enkelen te vinden zijn, die uit hoofde van een bepaalde des kundigheid voor het ambt zijn aangezocht en slechts na grooten aandrang daartoe en met op offering soms van eigen belangen, met moeite bewogen konden worden om een mandaat te aan vaarden, over het algemeen is den gekozenen het ambt toege vallen, omdat ze het zelf hebben geambieerd. Zulke ambitie is slechts te prijzenoprechte ge meenschapszin is een sieraad van het individu. Wie uit persoonlijken lust of eerzucht iets wordt, zal ook de neiging bezitten om te trachten datgene te behouden, waarnaar de begeerte uitging, maar uit die neiging kunnen groote gevaren ontspruiten. Wie om bepaalde bekwaam heden is aangezocht moeten worden om een mandaat als volksvertegenwoordiger te aan vaarden en tenslotte slechts zwichtte uit besef van zijn plicht tegenover de gemeenschap, zal zich in den regel een onafhan kelijke mandataris betoonen, omdat hij er geen belang bij heeft om andere motieven te laten gelden dan realiteiten. Indien hij daarmee de kiezers ontstemt, soit, zij nemen voor hem dan maar een ander! Zóó gemakkelijk denkt de volksvertegenwoordiger-uit-ambi- tie niet. Hij zal zich ongetwijfeld tot voornaamste taak stellen om de gemeenschap zoo goed moge lijk te dienen, maar daarnaast zal tijd de vaak onbewuste zorg blijven voor het baantje, de zorg om bij een volgende gelegenheid te worden herkozen. Om het practisch aan te duiden: wanneer een bepaald voorstel aan de orde is, zal hij zich met ernst afvragen of de gemeenschap de eventueele lasten er van kan dragen, maar onbewust zal hij zich mede laten beïnvloeden althans wanneer hij de peil- apparaten voor zelfcontrole niet gebruikt door de vraag, of zijn kiezers een eventueele afwijzing wel zouden verdragen. De ambitieuse volksvertegen woordiger vindt altijd twee wegen voor zich den bonkigen en puntigen weg van den plicht en den gladden weg der demagogie. Op den laatsten weg zullen zijn kiezers hem juichend volgen, maar het einde van het pad is de chaos. Op den eersten weg zal de massa slechts weeklagend achter den vertrouwensman aan sukkelen, maar ééns zullen ze hem prijzen, als ze veilig in een goed en welvarend land zijn aangekomen. Er wordt wei eens gezegd, dat het besturen van gemeenten juist in dezen tijd gemakkelijker en minder verantwoordelijk is ge worden, omdat hoogere autori teiten precies aangeven, tot waar de besturen mogen gaan. In zekeren zin is die opvatting juist, maar van den anderen kant is het voor demagogen ook zoo veel aantrekkelijker geworden om het spel der kiezersmisleiding te spelen. Men kan thans vragen en eischen, wat men wil en zoo luid protesteeren als de stembanden dat toelaten of de microfoons het doorstaan, want men weet ten slotte, dat al deze agitatie toch geen werkelijk effect kan hebben en de hoogere autoriteiten het dolle avontuur zullen tegengaan. Maar wie thans aldus politiek bedrijven, moeten zich welbewust zijn, dat ze de kuil graven, waarin straks hun baantjes als d e onstoffelijke resten van democratie en parlementarisme met andere uit den tijd geraakte dingen zullen worden uitgestort en met het zand der vergetelheid afge dekt. Een der ergste demagogische uitwassen der bestuurlijke practijk van gemeenten, achten we de ontaarding, welke het statuut der Rondvraag in vele plaatsen we hebben hier geen enkelen gemeenteraad speciaal op het oog heeft gekregen. Tegen het misbruik van de Rondvraag willen we in het bij zonder waarschuwen, nu een nieuwe bestuursperiode staat aan te vangen en we onze geachte afgevaardigden van versche goede voornemens vervuld mogen achten. De Rondvraag is veelal ver worden tot een gelegenheid bij uitstek om kiezers in het gevlei te komen, om B. en W. een hak te zetten, kortom om demagogie te bedrijven. Dan plegen de raadsleden naar voren te komen met klachten, die Jan, Piet of Klaas heeft geuit en welke ze dan met een krachtig woord aan B. en W. ter over weging of ter onderzoek over dragen. Dan welze vragen aan B. en W. op hoogen toon „hoe het met die zaak zit." Als overbrenging van klachten zijn raadsleden vaak zeerenergiek. Ze vergeten, hoe ze hun eigen persoon omlaag halen door te fungeeren als boodschappen- loopers van de kiezers, maar denken er slechts aan, hoe ze zich aldus in de oogen van hen aan wie ze de afvaardiging danken, „verdienstelijk" kunnen betoonen en bij deze lieden de verplichting tot wederdienst kun nen wekken. Wie in de openbare raads vergadering de Rondvraag mis bruikt om den Voorzitter te vragen, waarom A. nog geen vacantiebon heeft gehad, B. nog geen antwoord bekwam op zijn ingezonden adres, C. de toelage nog niet ontving, waarop hij recht heeft, D. een week in de werkverschaffing werd geschorst enz., allen, die zulke vragen stellen, plegen bewuste of onbe wuste demagogie. Als ze meenen, dat het antwoord op zulke vraag zoo dringend is, dan hadden ze niet mogen wachten tot er een raadsvergadering werd gehouden, maar dan hadden ze vóór dien reeds naar het gemeentehuis moeten gaan om het den burge meester, den betrokken wethouder of den chef van dienst even te vragen. Dan haddden ze meteen den eenig juisten weg voor het doel gekozen. Dan immers had men „de stukken" bij de hand gehad en had men meteen kun nen inlichten. Ware daarbij een fout gebleken, dan had die her steld kunnen worden. Worden allerlei en de meest onmogelijke vragen, welke per soonlijke belangen raken, in open bare raadsvergadering geuit, dan wordt daarmee een spoedige afdoening zeker niet bevorderd, omdat bijna nimmer dadelijk het antwoord te geven zal zijn. Bovendien worden aldus vaak geruchten in het openbaar naar voren gebracht, welke onjuist, onwaar of onvolledig zijn en dan, tot schade soms van de goede verstandhouding in den raad of de gemeente, tot de volgende zitting onweersproken moeten blijven. De raadsvergadering is geen klachteninstituutvan kiezers, waar de raadsleden „zaakwaarnemers" zijn. Klachten behooren met den burgemeester, met den wethouder of den betrokken ambtenaar te worden besproken. Pas als een raadslid meent, dat hij aldus geen rechtdoening bekomt, kan er voor hem reden zijn om de aange legenheid bij het algemeene bestuur, d.i. bij den raad, aan hangig te maken. Omwille van het aanzien van den raad, omwille van de goede verstandhouding in dit college en in de gemeente, omwille in het algemeen van de blijvende waardeering voor de grondpijlers van ons staatsbestel, de demo cratie en het parlementarisme, ware het te wenschen, dat de raadsvoorzitters in den vervolge stelselmatig het antwoord wei gerden op vragen, welker beant woording men niet eerst nor maal ambtelijk heeft gezocht- De Rondvraag zij slechts een hoogste beroep ter verkrijging van individueel recht, dat men als zoodanig beziet. En voorts om zich in het algemeen te in- formeeren over de wijze van uitvoering van raadsbesluiten of over de wenschelijkheid der voorbereiding van nieuwe be sluiten. Md. De laatste vredespoging mislukt? Zoo is dus de drie-mogendheden- conferentie te Parijs tot volledige mislukking gedoemd geweest en de publieke opinie acht deze zaak, welke overigens wel voorzien was, zóó erg, dat men nu ook de laatste-vredes- kans verkeken acht. Eén voordeel heeft Parijs opgeleverdwe weten thans tenminste welke de Italiaansche minimum-eischen zijn. Mussolini ver langt de annexatie bg de Afrikaan- sche Italiaansche koloniën, van. het Oostelijk deel van Abessinië en vol ledig protectoraat, d.i. opperste souvereiniteit over de rest van het land, eischen, welke voor de Engelsche en Fransche vertegenwoordigers onaanvaardbaar waren, om van de Abessinische regeering zelve dan nog maar te zwijgen. We stevenen thans dus rechtstreeks op den oorlog aan en in versneld tempo worden de benoodigde troepen en het laatste oorlogsmateriaal uit de Italiaansche havens naar Afrika verscheept. Deze spoed moet niet alleen wor den verklaard uit de omstandigheid, dat het regenseizoen in Abbessinië ten einde loopt en het „gunstige" moment voor oorlogvoeringOotober a.s. dus aanbreekt, maar ook uit de vrees, dat de Engelschen het Suez-kanaal voor verdere transporten zouden kunnen afsluiten. De Engelsche regeering is n.l. zeer ontsticht over de Italiaansche oor logsplannen, zóó ontsticht, dat men met het besluit tot drastische maat regelen tegen Italië rekening moet houden. De Engelsche positie tegen Italië is ontzaglijk sterk. Niet alleen kunnen de Engelschen doorvaart door het Suez-kanaal beletten, maar ze kunnen zelfs verhinderen, dat de Italianen langs een reusachtigen om weg naar Oost-Afrika komen, n.l. door de Straat van Gibraltar heen en via Kaap de Goede Hoop. Een afsluiting echter van de Straat van Gibraltar zou noodzakelerwijze een oorlogsverklaring met zich brengen en deze zou het sein kunnen zijn voor hervatting van den wereldkrijg, zij het in andere groepeering van partijen. De Spaansche regeering nochtans voelt zich reeds verplicht om met de mogelijkheid van vijandelijkheden in de Straat van Gibraltar rekening te houden. Ze heeft de garnizoenen rond de Engelsche vesting van Gibraltar versterkt, teneinde in elk opzicht haar plichten van neutraliteit te kun nen nakomen. Speciale kabinetszitting te Londen. Al de mogelgkheden, welke we voornoemden, zijn natuurlijk geen consequenties van de eerstvolgende dagen. Ze vormen het ultrum reme. dium voor Albion, het laatste toe. vluchtsmiddel. Dat men te Londen de zaken hoogst ernstig beziet, blijkt uit het feit. dat op Donderdag van deze week het kabinet in een speciale zitting is bijeengekomen, waartoe de ministers uit hun verschillende vacantie-oorden moesten worden teruggeroepen. Vermoedelijk zal de regeering te Londen alle maatregelen nemen, op- dkt alsnog, de zitting van den Volkenbondsraad op 4 September a.s uitkomst zal kunnen brengen. De Italianen hebben beloofd op die zitting aanwezig te zullen zijn, „als inmiddels geen diplomatieke vergissingen worden begaan Het kan ook zijn, dat de Londen- sche regeering reeds tot het nemen van eenige maatregelen van zacht geweld besluit. Zij zou het verbod van wapenuit- voer naar Abessinië kunnen ophef fen en hier en daar acht men het niet onmogelijk, dat de Engelschen ter bescherming van hun eigen be langen een deel van Abessinië vreed zaam en „tijdelijk" zouden bezetten. Daarbij wordt in de plaats gedacht aan het gebied van het Tana.meer, hetwelk de waterstand van de Nijl beïnvloedt. De tegenstellingen in Duitschland- De berichten uit Duitschland spre ken van verscherping der tegenstel lingen, welke gemakkelijk tot het uitbreken van een ernstig conflict in een of ander opzicht zou kunnen leiden. De jodenvervolging biedt de treu rigste aspecten. Gemeenteraden be ijveren zich om aan joodsche gasten in hun gemeenten het verblijf te ontzeggen. Joden worden uit de badplaatsen verdreven en ze worden geweerd van de Rijnbooten, omdat een jood het recht zou missen om onder de Swastika.vlag te varen. Rosenberg hield van de week voorts weer een donderrede tegen de Centrum-katholieken. Van den anderen kant zgn er teekenen van reactie. De katholieke bisschoppen waren van de week te Fulda in een confe rentie bijeen om de middelen van afweer en protest te bespreken. Van deze conferentie mag de Duitsche pers geen melding maken. Opzienbarend was de rede vanDr. Schacht, minister van economische zaken en president van de rijksbank gehouden te Koningsbergen. Schacht eischte economische orde, nakoming van betalingsverplichtin gen jegens het buitenland, recht- verzekerdheid voor iederen Duitscher en ophouden van de wilde uitbarstin gen van de extreme nat. socialisten. Slechts verkort werd deze rede in Duitschland verbreid. De regeeringscrisis NIET opgelost? Hoewel de heer Colijn er in is ge slaagd om door een terugkeer als Colijn n een soort oplossing aan de regeeringscrisis te draaien en daarop ijlings op vacantie toog, opdat de verhitte politieke gemoederen zouden kunnen bezinken en de katholieken bij rustig overleg tot de conclusie zouden kunnen komen, dat tenslotte toch alleen Colgn hun ten heil zou kunnen zijn, ondanks dezen niet on verdienstelijken toeleg schijnen de zaken toch niet te zullen verloopen, als de herboren minister-president heeft gedacht. De katholieke pers blgft zich vrij scherp op het standpunt stellen, dat er niets is gebeurd, wat een veran dering heeft kunnen brengen in de situatie, zooals deze na de bekende verklaring van prof. Aalberse over het gemis aan vertrouwen bij de katholieken in de doelmatigheid van de politiek van het kabinet. De regeeringscrisis acht men allerminst opgelost, daar er geen reden is om tegen het vernieuwde kabinet-Colijn anders te staan dan tegenover de tot aftreden gedwongen regeering. De Maasbode geeft eiken avond les in staatsrecht, daarbij leeraren- de, dat de gezochte oplossing om vele redenen onaanvaardbaar moet worden geheeten. Gebeuren er inmid dels geen wondere dingen, dan is het te voorzien, dat de regeerings crisis kort na de opening van de nieuwe zitting der Staten-Generaal in een acuten vorm naar voren zal komen en dan achten we Kamer ontbinding en nieuwe verkiezingen de nog eenig resteerende uitkomst. De bezuiniging op den rijksdienst. Het bureau voor de statistiek pu bliceerde dezer dagen eenige gegevens inzake de personeelslasten van het rijk. We ontleenen er het volgende kost voordelig gesneden slechts bij aan Jaar. Pers. in rgksd. Gemid. loon 1929 59.990 f 2160 1930 60.652 f 2152 1931 61.200 f 2172 1932 59.096 f 2133 1933 57.457 f 2047 Opgemerkt zij hierbij, dat in boven staande getallen niet is begrepen het personeel van het gesubsidieerde onderwgs, noch het personeel van de staatsmanen of van semi-publiek- rechtelgke lichamen. Ook wanneer we er rekening mee houden, dat in het vorige jaar en dit jaar nog heel wat personeel is afgevloeid en nieuwe salarisverlagin gen zijn toegepast, moeten we uit bovenstaande cijfers concludeeren, dat het practisch effect der eerste bezuinigingsmaatregelen niet bijzon der groot is geweest en dat in het bijzonder het gemiddelde netto inkomen bijzonder weinig is gedaald. Toch staat het vast, dat het over heidspersoneel heel wat financieele veeren heeft moeten laten. Van arbeiders en lagere beambten zijn de betreffende kortingen wel bekend, maar is er dan op de hooge inko mens zóó weinig gekort, dat de teruggang van de gemiddelde inko mens van het rijkspersoneel van 19291934 nog niet ten volle 5 pet. bedroeg Minister Slingenberg controleert. De nieuwe minister van Soc. Za ken meent, dat de lasten van het Rijk voor wer.kloozenzorg zwaar genoeg zijn en het aantal rijks controleurs groot genoeg is om ook in de groote steden een scherpe controle op de verleening van steun gelden te gaan instellen, een con trole, welke voor kleinere plaatsen al lang heeft gegolden. In dat opzicht gaat men de groote gemeenten des lands dus eindelijk eens aandurven. Het komt ons voor dat nu wel heel wat groote monden last van beklemming zullen gaan krijgen. Strengere verkeers- eischen. Ook op ander gebied heeft de regeering van loffelijke voornemens doen blijken. In de Memorie van Antwoord aan de Eerste Kamer in zake het ontwerp Verkeerswet, heeft de Minister van Waterstaat mede gedeeld, dat hij een ontwerp in een vergevorderd stadium van voorbe reiding heeft, waarin strengere ver- keerseischen worden gesteld. Er wordt b.v. voorzien in een 5-jaarlijksche medische herkeuring voor motorrijders en -bestuurders. De eischen voor het verkrijgen van een rijbewijs zullen worden ver scherpt, verzekering tegen de ge volgen van wettelijke aansprake lijkheid zal verplichtend worden gesteld. Dat zijn slechts enkele der voor naamste punten. Er bestaat ook een voornemen bij den minister om een verplichting tot voorrang te scheppen voor het verkeer langs de hoofdwegen. Met veel instemming zullen al deze plannen ter regeling van een vlot verkeer en ter vermgding van roekeloosheid, worden begroet. Opruiming der Varkenscentrale In de „Vee- en Vleeschhandel" wordt gepleit voor radicale oprui ming van de Varkenscentrale. Het blad zegt o.m. „Een groot deel der werkzaam heden van de Centrale bestond tot dusver in de bemoeiingen met de zware ingevroren varkens. Wordt deze voorraad zware varkens geliquideerd, dan verdwijnt daarmede ook de bemoeiing der Centrale. Aangezien ook voor het oorspron kelijke doel der Centrale, het hand haven van den baconexport, haar bemoeiing niet meer noodzakelijk is, kan men dan toch gevoegelijk den tijd gekomen achten, om dit insti tuut radicaal op te ruimen. De varkensstapel is gestabiliseerd - misschien meer „ondanks" dan dankzij" het ingrijpen der Centrale - laat de regeering de consequenties trekken en het apparaat, dat deze stabilisatie tot stand moest brengen en dat in den opzet der Crisisvarkens- wet dan ook een tijdelijk karakt kreeg, opdoeken. Het ministerie van Landbouw met z'n directeur-generaal moet zeer zeker in staat worden geacht den varkensstapel in het gareel te houden. Stijging der werkloosheid. Een verontrustend verschijnsel is het, dat zelfs nu, in het hartje van den zomer, de werkloosheid in ons land stijgende is. In de week van 8 t/m 13 Juli was het percentage werkloozen onder de leden van ingevolge het werkloos heidsbesluit gesubsidieerde vereeni- ging 29.3 pet. In 1933 bedroeg dit percentage in die week 24.3 pet. en in 1934 was het 26.4 pet. De werkloosheidsramp néémt dus nog steeds grooter afmetingen aan. Sedert 13 Juli 1935 is het getal werkloozen weer gestegen met 2297. Zien alle knappe koppen in ons land nu werkelijk samen geen kans, om een beduidende bres te schieten in onze ontzettende werkloosheid Reductie jaarbeursbezoek. Door de Nederlandsche Spoorwe- wegen is bepaald, dat aan bezoekers van de eerstkomende te houden Ne derlandsche Jaarbeurs van 3 tot en met 12 September, een reductie zal worden verleend van: 60 pet. op het terugreisbiljet. WAARSCHUWING. De Hoofdcommissaris van Politie te Amsterdam ontraadt het in relatie treden met het Technisch Bureau van Veiligheidsapparaten „De Mag neet", gevestigd Schollenbrugstraat 13 H te Amsterdam. De eigenaars dezer onderneming, Frederik George Ter Horst, geb. te Amsterdam 24 Maart 1900, wonende Pieter Aarts straat 121 II en Johannes Moné, geb. te Amsterdam 17 Maart 1909, wonende Schollenbrugstraat 13 II. beiden te Amsterdam, verkoopen tegen contante betaling aan winke liers enz. busjes ruitenwas, merk „Plus Clear". Zij stellen deze winkeliers z.g. aan tot alleenvertegenwoordiger voor een bepaalde streek, onder toezeg ging, dat de was, welke zij even tueel niet aan den man kunnen brengen, na verloop van zekeren tijd tegen kostenden prijs terugge geven kan worden. Het product voldoet niet aan de verwachtingen en de eigenaren van „De Magneet" onttrekken zich door allerlei trucs aan hun belofte tot terugneming der onverkocht geble ven was. Geen heffing van bruggentoi. De geruchten, die gedurende de laatste dagen de ronde deden, dat in tegenstelling met de aanvankelijke plannen der regeering op de bestaande en nieuwe bruggen over onze groote rivieren, geen tol geheven zal worden, kan de „Telegraaf" na informatie ter bevoegder plaatse, bevestigen. Men heeft te 'sGravenhage er van afge zien door het heffen van tol de benoodigde gelden voor het bruggen- plan bijeen te brengen. De benoodigde gelden zouden vol gens het blad gevonden wordendoor over het geheele land den benzine prijs met een halve cent per liter te verhoogen. De Msb. heeft reden om aan te nemen, dat dit bericht inderdaad juist is. Het is haar namelijk bekend, dat een wetsontwerp tot financiering van den bruggenbouw bij den Raad van State aanhangig is en dat ver hooging der benzinebelasting in het voornemen ligt. Een verhooging van die belasting met een halve cent zou volgens de gemaakte berekening ongeveer vol doende zijn om de geraamde opbrengst van de bruggentollen te vervangen. VENRAY, 24 Aug. 1935 VUURWAPENWET. De Burgemeester van Venray brengt ter algemeene kennis, dat de houders van machtigingen tot het voorhanden hebben van vuurwapenen deze opnieuw moeten aanvragen, daar de geldigheidsduur 1 Sept. a.s. verloopt. Er is gelegenheid tot het aanvra gen van nieuwe machtigingen tot 30 Aug. a.s. ter Gemeentesecretarie, waar aanvraagformulieren tegen betaling der kosten ad f 0.10 ver krijgbaar zijn. De vroegere vergun ning moet worden meegebracht. Zij, die met 1 Sept. geen nieuwe aanvraag hebben ingediend, moeten hun wapen onmiddellijk ten Gemeen tehuize inleveren. Venray, 20 Aug. 1935. De Burgemeester van Venray, O. VAN DE LOO.

Peel en Maas | 1935 | | pagina 1