pAWNflft Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. B3 JACfOKlftl manufacturen VOORDELIGST/ i manufacturen. (VOORDELIGST/ Dit nummer bestaat uit TWEE bladen. De Augustus dagen van 1914. DOLLFUSS Buitenland. Binnenland. Provinciaal Nieuws Zaterdag 4 Augustus 1934 Vijf en vijftigste Jaargang No 31 BLIJKEN TOCH HET PEEL EN MAAS J BLIJKEN TOCH HET PRIJS DER ADVKRTENT1EN 1—8 regels 60 cent, elke regel meer 7'/« cl. bij abonnement lagere tarieven. Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF VENRAY Telefoon 51 GIRO 150652 ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct., per post 75 cent voor het buitenland f 1.05 bij Vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent Nooit meer oorlog Wanneer ge denkt aan de ver dediging van Engeland, dan denkt ge niet meer aan de witte krijtrotsen van Dover ge denkt aan den Rijn. Daar is het, waar thans onze grenzen liggen. Aldus riep de Engelsche minister Baldwin deze week in het Lager huis uit. Tusschen de Engelsche krijtrotsen en den Rijn ligt Nederland het slagveld van den volgenden oorlog. Voor het jongste menschengeslacht, hetwelk te oordeelen naar zekere uitingen en gewekte agitaties, een oorlog zoo heel erg niet vindt, liggen de Augustus-dagen van 1914 in een grijs verleden, maar voor millioenen anderen zijn ze, ondanks het verschiet van twintig jaren, „als de dag van gisteren." De angst van toen is nog nauwelijks verstorven.... De angst! Inderdaad, angst hebben we gekend, geen lafheid. Ons volk is over bet algemeen flinker dan het zich voordoet. In vredesdagen kan kert en lamenteert hetspot het op onze weermachttoonen we ons maar al te zeer doordrongen van onze onbeteekendheid. Zóó waren we óók reeds vóór 1914, maar tóch toen de klokken beierden, de mobilisatiebevelen werden aangeplakt en het et werkelijk op leek, dat we binnen enkele dagen, enkele uren misschien, tegenover een „vijand" zouden staan, waarmee we dan ver wikkeld zouden zijn geraakt in alle verschrikkingen van een bloedigen strijd, toen kende de massa, welke moest „op"-komen, voor zich zelf toch geen angst of vrees. Iedereen voelde plots aan. wat „plicht" was en de massa aanvaardde dien met een bijna blijde berusting. Zoo er angst was, onderdrukt en verborgen gehouden in de mannen borsten, die met een vroolijk gezicht afscheid namen van de achterblijven- den, dan was dat omwille van deze laatsten. Nu de mannen wegtrokken naar een ongewisse toekomst, wat zou thans het lot worden van hen. die ze moesten achterlaten Hoe zou dezer onderhoud verzekerd worden? Zouden ze straks misschien worden geterroriseerd door een vijandelijke legerschare Zou er... zou er na dit vertrek nog een weerzien zijn Er is geleden door ons volk in de mobilisatiejaren, welke God dank voor ons geen oorlogsjaren zijn geworden. Er is geleden, doordat zoovele huisgezinnen uiteen bleven, gehaald. Er is geleden door zekere tekorten aan levensmiddelen. Er is materieel en moreel geleden. Inder daad 1 Maar als we terugdenken aan het uitbreken van den oorlog, nu twintig jaar geleden, dan herinneren we ons niet in de eerste plaats onze offers van tijd en geld, dan denken we niet bóven alles aan onze magere rant soentjes, aan de broodbonnen en de eenheidsworst, doch dan komt onze geest te dwalen langs de honderden kilometers loopgraven, waarin de mannelijke bloem van Europa vier lange jaren tegenover elkaar heeft gelegen, tot de tandeD bewapend, loerend om elkaar te vernietigen, om moordend staal of lood te drijven in het lichaam van den ander, ten einde zélf dat lot nog een wijle te kunnen ontgaan. We denken aan de geteisterde burgerbevolking van vele landen, uitgehongerd, verdreven uit de wood* steden, gemassacreerd, onteerd soms, gehoond. Tien millioen soldaten sneuvelden; honderdduizenden werden voor hun leven verminkt. De kosten hebben naar zekere berekeningen f622 765.200.000 be dragen. Och, het is niet in te denken, wat dit cijfer beteekent. GeDoeg zij het te weten, dat de weield zich thans 16 achtereenvolgende jaren verscheurt als gevolg van de moeilijke verrekeningskwestie. De oorlog van 1914—1918 wordt nog in onze dagen betaald met de werkloosheidsellende van millioenen en de ontwrichting van alle volks nijverheid. V En zal het nu uit zijn met den waanzin God gave het I Maar terwijl wij, ouderen, nog huiveren en niet bekomen zijn van onze ontzetting, ja, terwijl we worstelen om ons te ontdoen van het crisisspook, hetwelk we een laatste, tergend blijvende oorlogs- bezoeking weten, is de jeugd ver geten. En de jeugd, welke niet luisteren wil en geen ervaring van de ouderen telt, vindt juist in de crisis, welke we een oorlogsgeesel weten, aanleiding om nationalistische hartstochten op te voeren, aldus op gevaarlijke wijze drijvende naar een nieuwen oorlog 1 De oorlog, van 1914 moet worden overgedaan, verbeterd 1 Nationalistische verdwaasden hou den de wereld in onrust, blazen in wat nog smeulende is gebleven van 1914-—1918, om de oorlogsvlam weer te doen uitslaan. Als in Juli 1914, ging ook in Juli 1934 moordenaarshand rond en een dreigiDg, bijna even beangstigend als toen, waart over de wereld. Moge God toch verhoeden, dat het verloop gelijk zal zijo. De oorlog, welke men verlangt over te doen en te verbeteren, zal veel vreeselijker zijn dan in 1914. De legers, welke zich klein en zwak gevoelen, zullen zich „sterk" maken met gifgassen en bacteriëD. In den nieuwen oorlog zal de duivel zijn geweldenaren niet uit sturen, maar hij zal zelf komen en de menschheid vernietigen met zijn giftigen adem. Ia den volgenden oorlog zal Nederland geen eiland van vrede wezen, maar s'agveld zijn van den vreeselijksten volkerenstrijd. De Engelsche minister Baldwin zei het van de week in het Lagerhuis, toen hij de regeeringsvoorstellen tot uitbreiding van de Luchtmacht toe lichtte „Wanneer ge denkt aan de ver dediging van Engeland, dan denkt ge niet meer aan de witte krijtrotsen van Dover gij denkt aan den Rijn. Daar is het, waar thans onze grenzen liggen." Dat wil zeggen noch Engeland, noch Duitschland zullen afwachten tot de vijandelijke vliegtuigen met haar moordtuig boven bet eigen gebied komen, maar men zal ze tegemoet varen. En de strijd zal in Nederland boven onze hoofden worden uitgestreden. Dona nobis pacem 1 Met een gebed om den vrede moeten we den hemel geweld aandoen. En alles aangrijpen, wat onze menschenhaDd te doen vindt, om den oorlog af te wenden. De herinnering aan de Augustus maanden van 1914, sterke ons in het streven naar de verwezenlijking van de leuzeNooit meer oorlog I de sympathieke dictator. De tijden drijven een mensch, Tegen wil en dank, en soms tot ver buiten de banen, welke hij zich ge kozen heeft. De gekozen weg kan door velerlei omstandigheden te siecht worden en ook wordt hij wel eens moedwillig door medemenschen vernield. We herinneren ons, hoe enkele jaren geleden zekere politieke- lingen den weg, waarover anderen naar een betooging wilden gaan, met kopspijkertjes hadden bestrooid en onbegaanbaar gemaakt. Dat was ge méén, maar toch zijn duizenden menschen er dagelijks op uit om door het spreiden van geestelijk ontuig, elkanders levenspad te ver woesten, zonder dat men zulks bij zonder erg meer vindt. Wij persoonlijk, we minnen de vrijheid en achten de democratie een kostelijk bezit. We verfoeien de dwingelandij. En toch werd het ons dezer dagen, toen het bericht van den moord op Dollfuss ons gewerd, zoo héél duide lijk, hoe sympathiek ons de figuur van dezen dictator was geworden. Niettegenstaande we nog kort te voren zijn politiek openlijk hadden betreurd. We kunnen ons afvragen, welk bestuur theoretisch gewenscht is voor een volk, maar wie met beide voeten op den grond wil blijven, behoort bovenal rekening te houden met de practische overweging, welk goed bestuur in bepaalde omstandigheden mogelijk is. Toen Dollfuss in Oostenrijk het bewind in handen nam, stonden daar twee, zwaar bewapende, machtige extremistische groepen tegenover elkaar de socialisten, die in Oosten rijk een sterk commuDistischen inslag vertoonen, en de nationaal-socialisten. Hadde Dollfuss, die zoon beetje op de christelijk-socialen en de bur gerlijke midden-partijen steunde, de macht niet aan zich getrokken, dan ware de strijd om die macht tusschen de socialisten en nationaal socialisten uitgevochten geworden. Waar de meeste burgerlijke groepen zich in den beslisseaden strijd vermoedelijk bij de nationaal-socialisten zouden hebben aangesloten en deze laatsten ook den moreelen en materieelen steun van Duitschland zouden hebben gehad, kon de uitslag niet twijfel achtig worden geheeten Oostenrijk zou een Dultsch Nazi filiaal zijn geworden en daarmee zoude wellicht de oorlogsvlam in Europa zijn uitgeslagen. Dat heeft Dollfuss zijn land en de wereld bespaard. Ook wij hadden Dollfuss in zijn optreden graag anders gezien we zouden hem nog hooger hebben ge acht, wanneer hij ware optreden als paladijn van de volksvrijhedeu, als beschermer van de democratie, maar wie niet blind is voor practische bezwareD, moet toegeven, dat zulk een Dollfuss zich nimmer zou hebben kunnen handhaven en het land had moeten overgeven aan degenen, van wie hij het zoo juist had gered, We lezen wel eens verwijten, dat Dollfuss het parlement had uitge schakeld en dictatoriaal regeerde. Is er echter iemand, die in waarheid gelooft, dat de sociaal-democraten in Oostenrijk de parlementaire verhou dingen zouden hebben hersteld, de vrijheid van politieke propaganda hadden geduld ja, zouden hebben kunnen herstellen of dulden als hun de macht uit Dollfuss' handen ware toegevallen Dollfuss moest dictator zijn, hoe gaarne hij en wij het wellicht anders hadden gewenscht. We vinden het te prijzen in hem, dat hij steeds getracht heeft om van de volksvrijheden nog te laten, wat duldbaar en mogelijk was, en zijn hand niet te zwaar heeft willen laten drukken, al heeft hij daarnevens maatregelen genomen, die we niet weoschen te verschoonen, doch waarvan we ook niet kunnen beoor- deelen, in hoeverre hij er door de omstandigheden of door invloed van zijn omgeving de groepen, waarop hij steunde toe gedwongen is. Ware hij een dictator geweest uit drang van zijn innerlijk, zijn gemoed en karakter, dan hadde hij minder gespaard en daarmede zoude hij zich zelf hebben gered. Als we aan Dollfuss denken, daD denken we ook aan Colijn. We behooren niet tot zijn partij en hebben geen bewondering voor de beperking der volksrechten en -vrijheden, welke van hem uitgaat. Maar we vragen ons afkan het anders en beter Hebben we Colijn al niet noodig, dan toch een man als Colijn. Waarom zouden we ons dan druk maken Hadden we ter juister tijd niet een Colijn gehad, dan zou ook ten onzent een strijd tusschen politieke uiter sten zijn ODtwikkeld en tenslotte uitgevochten zijn geworden. Het einde zou altijd slechter zijn geweest dan wat Colijn ons nu heeft gelaten. Dat wil óók al weer niet zeggen, dat we al zijn maatregelen bewon deren. Konden we b.v. er aan mee werken, dat de jongste steunverlaging ongedaan werd gemaakt, we zouden het niet laten I Zou een ander het er beter en voordeeliger hebben afgebracht Misschien zou hij andere euvelen hebben gewekt. Voorloopig willen we verder zieD, dan onze neus van directe politiek lang is en dan zijn we dankbaar voor het vele, waarvoor thans een zich krachtig uitend landsbestuur ons behoedt. Vrijheid en zoo groot mogelijke volksinvloed blijven ons dierbare panden en we hopen ze eens in haar volle glorie en waarde terug te ont vangen uit de handen, waarin we ze ter bewaring hebben neergelegd, tot tijd en wijle het bezit en eigen be heer geen maatschappelijk gevaar meer oplevert. De ziekte van president von Hindenburg, De moeilijkheid der opvolging. Zal een eerste s'ap worden gezet naar een monarchalen staatsvorm De moordenaars van Dollfuss zijn terechtgesteld. De toestand in Oostenrijk. Revolutievrees in Spanje. Een Italiaansch- Turksch incident. Het bericht omtrent de ernstige ziekte van den grijzen Rijkspresident van DuitschlancJ overviel in het begin dezer week het publiek, omdat de Duitsche berichten steeds catagonsch alle mededeelingen omtrent een min der goeden gezondheidstoestand van von Hindenburg hadden tegengespro ken. Toch blijkt achteraf, dat de president al eenigen tijd lijdende is geweest aan een blaasziektehet schijnt echter ouderdomszwakte te zijn. De openbare meening hield -zich dadelijk reeds bezig met de kwestie der opvolging. Dat getuigt voldoende, welke scherpe kanten dit vraagstuk heeft. Von Hindenburg is een figuur, staande buiten en boven de partijen, een volksfiguur. Ook al heeft hij zich in zijn laatste levensjaren nolens volens vaak tegen zijn wil dus, voor Hitler's zegekar laten spannen Een tweede figuur van deze beteeke- nis heeft Duitschland niet. Met wantrouwen ziet men daarom in het buitenland toe, wat thans gebeuren gaat. Zal het rijk geheel met het nationaal-socialisme vereen zelvigd worden, doordat Hitier zijn kanselierschap met het rijkspresident schap vereenigf. dan wel een zijner trawanten stelt op de post, welke feitelijk bóven hem ligt In het laat ste geval zou misschien Rudolf Hess voor het presidentschap in aanmerking komen of de graaf von Hessen, een der eerste vorstelijke aanhangers van het nationaal socialisme. De naam van generaal von Epp wordt mede genoemd. Het is evenwel ook niet onmoge lijk, dat Hitier bevrediging van veler begeerten gaat zoeken door een eerste stap te zetten op den weg naar het herstel der monarchie. Dan zou het bericht een grond van waaruit kun nen bevatten, hetwelk suggereert, dat de hertog van Brunswijk, getrouwd met de dochter van den ex-keizer en een neef van den Engelschen koning, een kans maakt. Nu het nationaal-socialisme zich niet langer kan koesteren in de glorie van den grooten Duitschen veldheer op den achtergrond, zal een andere glans wellicht worden gezocht. Et liggen in dat zoeken intusschen ge varen voor den Europeeschen vrede. Het moet wel met ontroering wezen, dat het Duitsche volk straks een laatste afscheid krijgt te nemen van den grooten volksheld, van wien verluidt, dat hij in zijn politiek testament nog eens zijn trouw aan den keizer heeft betuigd. Von Hindenburg is geboren in 1847. Toen de oorlog uitbrak, was hij gepensionneerd, doch hij stelde zich aanstonds ter beschikking. De keizer aanvaardde zijn diensten eerst, toen de Russen op gevaarlijke wijze in Oost-Pruisen waren binnengedron gen. Op het einde van Augustus'14 kreeg von Hindenburg het opper bevel over het 8ste Legercorps. Door zijn successen in den slag bij Tannen berg en aan de Masurische Meren, overwon hij in feite Rusland; Oost- Pruisen werd van vijanden gezuiverd. In Augustus 1916 werd hij chef van den generalen staf van het veldleger. In November 1918 opperbevelhebber van het heeJ.e Duitsche leger. De oorlog was verloren, maar von Hindenburg leidde het leger nog op vrij gedisciplineerde wijze naar huis terug. Als opvolger van Fritz Ebert werd von Hindenburg in 1925 tot Rijks president gekozen; in 1932 werd hij als zoodanig herkozen. Hij was de tweede president van de Duitsche republiek. Holzwerda, de leider van de Putsch, met den aanval op de Oostenrijksche Bondskanselarij ingezet, en Plazetta, de directe moordenaar van Dollfuss, zijn ter dood veroordeeld en terecht gesteld door ophanging. De overige opstandelingen zullen vermoedelijk tot dwangarbeid worden veroordeeld. Dollfuss blijkt een politiek testament te hebben nagelaten, waarbij hij Schuschnigg aanbeval voor zijn op volging en von Starhemberg als militair chef. Zoo is de regeerings- vorming dan ook vrijwel verloopen. De rust keert weer in het land. Von Papen is nog niet naar Weenen afgereisd. De bezwaren zijn blijkbaar nog niet opgeheven. Schuschnigg zal een dezer dagen bij Mussolini op bezoek gaan en dan zullen deze bezwaren vermoedelijk wel onder de oogen worden gezien. Men kan overigens spreken van een politieke ontspanning op het oogen- blik. De regeering te Berlijn schijnt te willen inbinden en vooral vanuit Londen wordt er op aangedrongen, dat Duitschland met kalm beraad tot de overtuiging worde gebracht, dat het zich voor eens en altijd van be moeiingen met den Oostenrijkschen staatsvorm heeft te onthouden. In Spanje wordt, zelfs naar offi- cieele mededeelingen van de regee ring. een nieuwe revolutie voorbereid. Men kan aannemen, dat zulks van twee kanten zelfs geschiedt, maar momenteel schijnt het gevaar voor een Putsch van rechts het grootst. Vooral de monarchisten vertoonen een levendige activiteit. Deze revo lutiestemming houdt het land intus schen in een nerveuze spanning. Nu is de Turksche regeering weer met Italië in een conflict gewikkeld, doordat overijverige beambten op een Italiaansch visscbersvaartuig hebben geschoten en daarbij een man hebben gedood. Vanuit Rome zijn aanstonds een drietal zware eischen gesteld geworden, welke de Turk sche regeering grootendeels heeft aanvaard. Er is officieel leedwezen uitgesproken en een schadeloosstelling van de nagelaten betrekkingen van het slachtoffer toegezegd. In de Ver. Staten neemt destakings koorts af. Men is nu aan het over wegen, hoe de industrieele omstan digheden kunnen worden verbeterd en de publieke opinie begint eindelijk gunstig gestemd te raken voor een herziening der Europeesche schulden Ook president Roosevelt schijnt zich daarvoor te hebben uitgesproken. Onze regenmaker in actie 1 Werkverruiming. De heer Zaal berg gaat heen als voorzitter van het Werkfonds 1934. De ge- vonnisten van de Z.P. naar ons land overgebracht. We hebben een lange periode van kurkdroogte achter den rug en al dien tijd hoorden we niets van Dr. Veraart, die zich als regenmaker naam heeft verworven. Waarom toch heeft deze edele menschenvriend niet tijdig onze boontjes en onze kropjes sla gered van den ondergang Nau welijks hebben we een paar dagen regen, of de heer Veraart duikt op en vertelt ons, dat hij zon en droog te weer kan terugtooveren. Zou je zoon man niet.... In Dordrecht hebben ze hem aan het werk gezet. Toen Dinsdagmid dag een onweersachtige bui over de stad neerdaalde, trok de heer Veraart er met de brandweer op uit. Vijf kwartier lang liet hij twee water stralen tot 40 Meter omhoog spui ten. Toen was de onweersbui over en kwam het zonnetje er dóór. „Mijn werk 1" vertelde de regenmaker. De proeven zullen in verschillen de plaatsen des lands op groote schaal worden herhaald. Zijn het geen symptonen van een geestelijke crisis, dat voor zulke zotternijen gelden worden beschikbaar gesteld Van serieuzer aard kunnen in elk geval de plannen tot werkverruiming worden geheeten, aan welker uit voering de regeering nu begint. Ze wenscht n.l, een aanvang te maken met den aanleg van het ka naalvak Jutphaas—Wijk bij Duur stede, als onderdeel van de scheep vaartverbinding van Amsterdam met den Rijn. De besprekingen in bet bestuur van het Werkfonds 1934, hetwelk het potje van 60 millioen voor de werkverruiming ter verdeeling in handen kreeg, schijnen niet bijzonder te vlotten. Men zegt, dat de voorzitter, de heer Zaalberg, zich niet met de inzichten der regeering kan vereeni gen. In ieder geval diende hij" dezer dagen zijn ontslag in. Hij wordt opgevolgd door den Ir. Hacke. Directeur Generaal van den Arbeid. o Met de „Christiaan Huygens" zijn Woensdag 27 veroordeelde Neder- landsche schepelingen van de Zeven Provincieën naar het vaderland terug gekeerd, Het moet voor die menschen een zwaren teruggang zijn geweest, nu ze slechts gekomen zijn om hun zware straffen uit te zitten VENRAY, 4 Augustus 1934 50-jarig Huwelijksfeest en 25-jarig Priesterfeest. Zondag vierde het geacht echt paar J. Wijnhoven hun 50-jarige echtvereeniging. Op zich zelf is dat reeds een bijzonder feest, vooral als de oudjes nog zoo flink en kras zijn, zooals hier het geval is. Doch hoe wordt dit feest nog verhoogd door de bijzonderheid, dat hun eenig kind, hun zoon tegelijk zijn 25 jarig Priesterfeest viert, die onlangs wegens zijn bijzonderen arbeid in Gretna (U.S.A.) door Z. H. den Paus is benoemd tot .Huisprelaat. Rede te over tot feestviering. Geen wonder dan ook, dat de buurt de banden in een sloegen om een pas sende versiering aan te brengen, aan het huis en de straat, waaria de ge achte familie Wijnhoven woont. Allereerst werd het feest kerkelijk gevierd en droeg Mgr. Zondag in onze Parochiekerk een H. Mis van dankzegging op. met alle mogelijke luister, daarbii geassisteerd door Diaken, sub-diaken en Ceremoriarus waarvoor de II. E. Heer Deken Thielen fungeerde Venray's Fanfare bracht den feest stoet kerkwaarts en begeleidde dien ook naar huis terug. Hier werd door een tweetal bruidjes met een lief versje aaa de Jubileerende een fraaie bloemenmand aangeboden, waarna Dr. Sala, president van de Fanfare namens allen de gelukwenschen aan bood aan het gouden echtpaar en aan Mgr., die in een vlotte toespraak hiervoor dankte en er op wees, dat in Venray het aloude geloof bewaard bleef. Zoo geheel anders dan in Amerika, waar velen afdwaalden en ten koste der eeuwigheidsgedachte alleen den dollar Dastreefden. Met de beste wenschen voor Venray, sloot Mgr. zijn rede. In den stoet zagen wij o.a. Mgr. Dr. Poels, HeerlenH.Ew. Heer Deken Thielen en Pastoor Kemps uit Amerika. Zeer velen maakten gebruik van de gelegenheid om de feestvierende hunne gelukwenschen aan te bieden. Het officieele ornaat, hetwelk Mgr. droeg, was een lust voor de oogen en Venray, dat de laatste jaren nog al eens de kleeding van hooge kerke lijke autoriteiten heeft kunnen zien, zal dit niet licht vergeten. Winkelsluiting gedurende de Kermisdagen. Burgemeester en Wethouders van Venray brengen ter algemeene kennis, dat op Zondag 5 en Zondag 12 Augustus a.s. de winkels behoorende tot Venray-Dorp en Smakt mogen geopend zijn van 6 uur voorm. tot 12 uur namiddag en op Maandag 6, Dinsdag 7, Woensdag 8, Donderdag 9 Augustus van 5 uur voorm. tot 12 uur namiddag en Vrijdag 10 Augustus tot 10 uur namiddag. Venray 1 Augustus 1934. Burgemeester en Wethouders van Venray, O. VAN DE LOO De Secretaris, VAN HAAREN Prima Geldbelegging. De gemeente Venray vraagt ter leen op onderhandsche schuld bekentenis I. Een bedrag groot i 9600 met jaarlijksche aflossing van f 300. II. Een bedrag van f 5440 met jaarlijksche aflossing van f 320. Aanbiedingen aan den Burgemees ter mondeling of schriftelijk. Kermis Venray. Liedjeszangers, orgeldraaiers, kun stenmakers enz. worden niet toege laten. Ventvergunningen worden met afgegeven. Onze oud-dorpsgenoot de heer H. van Kessel, thans agent van politie te Eindhoven, is benoemd tot Gemeente-veldwachter te Ortersum met ingang van 15 Augustus a.s. Op 't gehouden examen van 16 tot 25 Juli te 's Gravenhage slaagde onze dorpsgenoot den heer G. Gommans voor Leeraar schilder. Naar wij vernemen is onze R.K.Kiesvereeniging in samenwerking met onze Kern en de Venlosche Studieclub voornemens alhier op 26 Augustus e.k. een groote meeting te houden, waarop als spreker is uitgenoodigd en bereids toezegging heeft gedaan de Heer Henri Hermans, Lid der Tweede Kamer. Onderwerp, plaats en uur zullen tijdig nader in dit blad worden bekend gemaakt. De gevonden porlemonnaie. Wegens verduistering werd door de marechaussee alhier aangehouden en voor den Officier van Justitie geleid de 18-jarige arbeider P. J., die verleden week de door W. Verhallen verloren portemonnaie met f 10 had gevonden en in plaats van deze aan zijn vriend eerlijk terug te geven, het geld zelf had opgeteerd. Na te zijn gehoord, kon J. in afwachting van het te zijner tijd tegen hem te vellen vonnis, weder om naar zijn woonplaats terugkeeren. VRIJGESPROKEN. Door den Kantonrechter te Ven- 10 werd de danstenthouder W. H. Martens te Oirlo, aangeklaagd van overtreding der Drankwet, ontslagen van rechtsvervolging. Deze overtreding werd door de maréchaussees geconstateerd tijdens de kermis te Oirlo. Duivensport. Zondag hield de Poslduivenver* eeniging „De Zwaluw" haar laatste vlucht met oude en jarige duiven vanuit Orleans (Frankrijk) afstand 500 K.M. De prijzen werden behaald als volgt Oude duiven. Ie P. Manders; 2e J. Vermeulen 3e en 5e J. Kusters 4e Gebrs. Rui ten.

Peel en Maas | 1934 | | pagina 1