UomsM te VENRAY Konm Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. Shanufactur&n! SmanufacturênJ blijken toch het blijken toch het ÏVOQRDEELIGStf Dit nummer bestaat uit TWEE bladen. Vacantie en reizen. Buitenland. Binnenland. De doodenrit. Provinciaal Nieuws Zaterdag 28 'Jul» 1934 Vijf en vijftigste Jaargang No 30 PEEL EN MAAS pp. m DER ADVKRTENTIKN1—8 regels 66 cent, elke regel meer 7'/, cl. bij abonnement lagere tarieven. Uitgaye van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF VENRAT Telefoon 51 GIRO 150652 ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct., per post 75 cent voor het buitenland f 1.05 bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent op de Groote Markt, mórgen Zondag om 3 uur. In jaren van achteruitgang en depressie zijn het 1 ongetwijfeld de economische zwakkeren, die het t hardst te verantwoorden hebben. Anderen lijden 'er ongetwijfeld ook onder. Ook zij zien hun inkomen kleiner worden, kunnen minder ter zijde leggen, zelfs komt menigeen voor de noodzakelijkheid te staan om zijn uitgaven sterk in te krimpen. Maar zoo er één stand is, die het direct aan den lijve voelt, dan zijn het degenen,-die moeten leven van wat er in de week met handenarbeid verdiend wordt. De algemeene loonstaodaard en het levenspeil van onze arbeiders stond hier in deze streken toch al zoo hoog niet, maar nu de crisis al jaren en jaren gestaag vreet aan de loonen van onze werkmenschen, nu is het voor velen zoo erg bekrimpen geworden, dat al wat noodzakelijk er moet zijn, niet meer in 't huis houden kan aangeschaft worden. Van het kleine loon moet niet alléén brood en mik gekocht en de huur van het huisje betaald worden, maar in een huishouden is nog meer noodig, o.a. kleeding hoeveel weekloonen zijn er noodig om het pak van vader te betalen Ver der ondergoed en beddegoed. En als er elk jaar een kleintje zijn intrede doet, als er ziekte bin nensluipt en de dokter moet geregeld wekenlang over den vloer komen, premie van ziekenfonds kan er iedere week niet af, dan baat geen bezui nigen meer, want het loon is reeds lang zoozeer naar beneden gedrukt en er is zoo lang op zooveel dingen bezuinigd, dat menige nette huis vader moet zeggen: ,,'t kan niet meer 1" Nu heb ik het nog niet gehad over menschen, die half werkeloos zijn, of die om de paar weken maar mogen arbeiden in de werkverschaf fing, omdat ze zoo rijk zijn, dat ze wat kippen hebben of een stukje omgespitte heidegrond, of over men schen, die, omdat ze wel werkeloos, maar niet in staat zijn met de schop dag in dag uit te werken, uit nood een armzalig handeltje drijven. Onze arbeiders en onze arbeiders beweging hier maakt zware dagen door. Daarom verheug ik mij, dat op oas voorstel hier in Venray al de arbeiders van heel Noord Limburg samenkomen op een meeting om uit te drukken, dat wij toch nog den moed er in houden en dat wij door solidair te zijn, door ons vast aan een te sluiten hopen de zware zorgen iets te verlichten. Want wanneer wij stil bij de pakken gingen neerzitten en maar alléén geduldig verdragen prediken, dan zouden wij als katholieke orga nisatie te kort schieten, want er is thans iets te veranderen aan den toestand van 't oogenblik. Al kunnen wij in deze jaren voor onze arbeiders geen hoogconjunctuur - loonen bedingen, toch kannen wij door het publiek aanhoudend te wijzen op den boven beschreven toestand onder een groot gedeelte van ons arbeidersvolk, niet alleen de aandacht er op vestigeD, maar ook door richtlijnen aan te geven, waar- lengs verbetering kan komen, het publiek inlichten en de openbare meening gunstig beinvloeden. De Boeren- en Middenstanders- organisatie's van Venray zijn ook uitgenoodigd voor deze meeting. Dit moge weder een gelegenheid zijn om het contact met de andere standen inniger en hechter te maken, om elkaar beter te begrijpen en dan vanzelf graag elkaar te helpen door de moeijijke jaren heen. Kap. W. GEURTS, Adviseur R.K. Werklieden vereniging. Wi) taken weer aan den tijd van noogzomer en vacantie. Het mooie zomerweer lijkt dit jaar als inge huurd, maar het zoo welkome woord vacantie heeft niet meer zoo'n oü' verdeeld liefelijken klank, als wij bedenken, dat er talloozen zijn, die noodgedwongen vacantie hebben moeten nemen, die zonder einde lijkt. Zomer, vacantie, reizen, 't is een koppeling van woorden, die men als in één adem uitspreekt. Alleen voor velen dreigt nu het schoonste woord van de drie, het reizen, te moeten uitvallen, om Jat, om 't maar huiselijk te zeggen, 't dit jaar niet lijden kan Toch wordt ons juist dit jaar wel het vuur aan de schenen gelegd, het officieele toerisme doet water in zijn wijn, en goochelt ons allerlei ver lokkelijke getallen en cijfers voor oogen om ons te beduiden, dat reizen eigenlijk tegenwoordig niet zooveel meer hehoeft te kosten. „Reist per spoor" lezen wij aller wegen, ,,'t is snel, goedkoop en veilig". Maar daarnaast zien wij in onze steden heeie publieke markten en beurzen van aldoor maar grootere en comfortabeler autocars, die ons mee willen voeren een heele wereld door. En hoe moeilijk 't schijnt om aan de verleiding van deze dingen te weerstaan, blijkt wel uit het feit, dat heel oqs land overzwermd wordt van deze wagens als een plaag van veelkleurige kevers, die elk stukje weg afstroopen. Geduiende de Rot- terdamsche Verkeersweek, die zoo feestelijk joyeus werd ingezet en zoo spijtig verstoord werd door den piotseliogen dood van Prins Hendrik had de K.L.M. eeD historische etalage van het reis- en verkeerswezen „voorheen en thans". De postwagen en diligence, de trekschuit en de spoor, de auto. de Oceaanstoomer en het vliegtuig. Een paar simpele beelden maar, maar die toch in deze enkele voorstellingen de ontzaggelijke ontwikkeling weergaven van het reis- en verkeerswezen. En dan te denken, dat de Middel eeuwers op een ezeltje de vaak onbegaanbare wegen afsukkelden om hun dorst naar wetenschap de een of andere Europeesche Universi teit te kunnen bezoeken. Om hun leven en hun schat van boeken te beveiligen, moesten zij dan, zooal geen zwaar geschut, dan toch een kloek te hanteeren wapen met zich voeren om zich tegen de coovers langs den weg te verdedigen. Maar onder dit opzicht is de menschheid er nog niet veel op vooruitgegaan, want ook de moderne reiziger moet nog bedacht zijn op „les bandits du rail', die op zijn geld zijn leven loeren, en 't wordt juist nog in deze dagen als een der zegeningen van het Italiaansche fas cisme geprezen, dat onze bagage voortaan niet meer onder onze eigen oogen weggestolen wordt, In vroeger eeuwen ook werd den reiziger, die' een verren tocht ging ondernemen, in gemoede aangeraden te voren zijn testament te maken, omdat bij de mogelijkheid niet moest voorbijzien, dat zijn tijdelijke reis eventueel tot een eeuwige reis, van waar hij nooit meer terugkeerde kon worden geprolongeerd. Maar de jongste, nog altijd in. duisternis en mysterie omhulde reis van den Parijschen raadsheer Prince leert ons dat '4 ook nu nog raadzaam is zich niet alleen van een pas en een visum te voorzien, maar ook te voren veilig zijn uiterste wilsbeschikking te depo neeren. De postwagen heeft in het reisver keer de menschheid wel 't langst en dankbaarst gediend, als wij denken, dat de spoortrein eerst in de eerste helft der negentiende eeuw zijn uiteraard luidruchtige eutrée deed in onze samenleving, en 't is wel de ironie der historie, dat 't juist weer de gemoderniseerde postwagen in den vorm van den autocar is, die heden ten dage weer op zijn beurt een strijd op leven en dood begint met het eens zoo bejubelde spoor, dat zijn reden van beslaan in de toekomst zoo ernstig ziet bedreigd. En toch zou 't ondankbaar zijn om niet te gedenken, hoe het spoor in de honderd jaar van zijn bestaan ons naar de uiterste wenschen en zelfs droomen heeft gediend. Het spoor met zijn primitieve waterstoven en sobere petroleumlampen, dat zich heeft omgeschapen in elegante salons met centrale verwarming en electri- sche verlichting. Het spoor als een rijdend hotel met zijn behagelijke slaapcoupé's en zijn gezellige restau ratiewagens het spoor zelfs ook met zijn bar's en zijn dancings, het spoor met zijn radio en zijn loud speaker, die als een onzichtbare gids den reiziger en toerist de schoonheid wijst en verklaart van stad en land. Het spoor, eerst stoomwagen, hoe koit geleden nog begroette onze dichter-zanger Bernard van Meurs „de Eerste Locomotief" toen geëlectrificeerd, nu Dieseltrein ge worden. En toch schijnt 't alsof zijn dagen zijn geteld, of de spoortrein zijn eigen ondergang, om in deo stijl te blijven, als per expres tegemoet snelt. Overal ziet en ontmoet hij voor zich, naast zich, om zich de auto en den autocar. De auto steeds sneller, steeds sier lijker, steeds geriefelijker, steeds meer in algemeen bezit. De auto, die aan geen rails en route is gebonden, die altijd zijn eigen vrijen weg kan kiezen. De auto, die haar eigen land kan gaan ontdekken. De auto, voor wie de wegen als een looper liggen gespreid. De auto, voor wie allerwegen de verkeersborden dienstbaar zijn. De auto, voor wie in alle landen en streken de Service vriendelijk te wachten staat. De auto, die de herleving en her schepping is geworden van den ouden postwagen en diligence. Maar die nu niet meer te rekenen heeft met pleisterplaatsen en omwis selen van versche paarden, de auto die nu in een uur aflegt, waar de oude postwagen dagen over deed. De auto, voor wie geen afstand te groot geen dag te lang is, de auto die zijn eigen stralend licht laat schijnen, als de zon en de hemel h»t hunne gaan inhouden en bekorten. De auto, die nog alleen overtroefd wordt door het vliegtuig, gelijk de Oceaanstoomer 't moet afleggen tegen den Zeppelin. Jules Verne schreef als van een ongekend wonder van een reis om de wereld in tachtig dagen, het vliegtuig brengt u in acht, zes dagen van Holland naar Neerland's Indië. De ongelooflijke snelheid van ver keer lokt en verleidt tot reizen, tot de wereld te gaan zien. De concur rentie van het verkeerswezen, de wedijver van volkeren en naties om toeristen naar zich toe te trekken, leidt tot een voortdurende reducee ring van prijzen en kosten. De reisbureaux gerieven u met de billijkste aanbiedingen per spoor, per boot, vliegtuig of auto. Het reizen maakt u tot een ander mensch, het reizen is als een Lethe- bron, welker water u de blijheid en frischheid der jeugd hergeeft. Maar onder deze algemeene verlokking neuriet nu stil en klagelijk het oude bekende wijsje „wie zal dat betalen". De wereld lokt als een aardsch paradijs, maar crisis en malaise, die tot een algemeenen neergang doemen, binden en houden ons vast. En toch de meest verwoede reizi ger erkent 't graag, het schoonste van de heele reis is altijd weer „der- Weg zurück", de terugtocht naar huis, naar het aloude beproefde devies „Oost, West, thuis best". Laat dit een zoete troost zijn voor hem, die dezen zomer, deze vacantie niet reizen kunnen Het beste van elke reis vinden zij immers toch weer thuis. Bondskanselier E. Dollfus vermoord. Gevallen als slachtoffer van de Nazi-terreur. De rebellie te Weenen is onderdrukt. De Oostenrijksche bondskanselier dr. Engelbert Dollfuss, is op het oogenblik, dat de bondstroepen de nationaal-socialistische putchisteo uit debondskanselarij verdreven. Woens dagavond door een der revolution- nairen met een revolverschot doode- lijk gewond. Omstreeks half negen is Dollfuss aan de bekomen verwon dingen overleden. Donker valt de nacht over Oos tenrijk. Een van Oostenrijks edelste zonen, een bouwer van de nieuwe toekomst, vurig en onverdroten strijder voor de onafhankelijkheid en zelfstandig heid van zijn land, trouw kind der Katholieke Kerk, is in de avonduren heengegaan. Laaghartig neergeschoten op het oogenblik dat de nationaal-soclalis- tische opstand bedwongen werd en de rebellen gedwongen waren te capituleeren, is zijn dood nog een triomf geweest van het groote leven wat minister Fey met diep-ontroerde stem mededeelde, is de hoop van Oostenrijk Dollfuss' werk zal voort gezet worden gelijk zijn leven ge wijd was aan Oostenrijk en zijn volk, zoo zal zijn dood een nieuwe prikkel zijn om zijn gedachten ter verwezen lijken en tot volle ontplooiing te brengen. Een enkel trekje, zoo karakteristiek voor den overledene, willen wij hier weergeven. Het was in de sombere uren, toen Oostenrijk aan den rand van den afgrond stond, in de Mei-dagen van 1932. Het tweede kabinet-Buresch was afgetreden er dreigde allerwege j revolutie. Toen deed bondspresident Miklas een beroep op Dollfuss om de zware verantwoordelijkheid op zijn schou- dets te nemen de taak om Oosten rijk te redden. Het was vijf uur in den namiddag Dollfuss vroeg tijd van beraad tot den volgenden dag. Van het presi dentieel paleis reed hij naar een kleine kerk in de buitenwijKen van Weenen, waar nachtelijke Aanbidding was. Daar verbleet hij in gebed en overweging tot den volgenden mor gen acht uur. Wat in de stilte en in de slechts door het teere kaarsenlicht even verbroken duisternis gebeden en ge vraagd is, zal de wereld nooit weten. Maar gesterkt door de kracht, welke hij van den Christus Eucharisticus afgesmeekt had, dorst hij het schijn baar hopelooze werk aan. Van de kerk keerde hij naar Miklas terug. Enkele uren later wist Oostenrijk, wist de wereld, dat de jongste staats man van Europa bondskanselier van Oostenrijk was geworden. De wereld wist niet, waar deze groote beslissing was gevallen. Dit eene feit, schijnbaar zoo klein in dit rijk en veel bewogen leven, teekent Dollfuss ten volle uitde staatsmaD, werkend en levend in het geloof, dat hem dierbaar was het geloof van den Neder Oostenrijkschen boer, dat groeit in de moeilijkheden en daardoor ook de moeilijkbeden overwint. Dollfuss heelt zijn program niet tot in alle onderdeelen kunnen uit werken en doorzetten. Maar hij heeft de grondslagen van een nieuwe orde in Oostenrijk, op katholieken grondslag, gelegd. Omringd door vijanden, soms zelfs niet zeker van zijn vrienden, heeft hij met een onverwoestbare kracht, met een energie, welke ieders be wondering moest afdwingen, temid den van voortdurend levensgevaar het groote doel, dat hem» voor oogen stood: de redding van zijn land na gestreefd. Critiek, bittere en felle critiek, hatelijke critiek is hem niet gespaard gebleven; en het pijnlijkste heeft hem wel getroffen, dat het broedervolk in het Noorden hem niet wilde be grijpen, zijn edele pogingen saboteer de en het economisch leven van Oostenrijk poogde te vernietigen om dit land op de knieën te dwingen. In eigen land heeft Dollfuss steeds getracht hardheden te vermijden. Er moesten vaak maatregelen getroffen worden, welke levens eischteD-, het welzijn van het volk dwong hem er toe. Maar hard was hij slechts in het geval van de alleruiterste nood zakelijkheid. Waar het mogelijk was ging genade voor recht. En zelfs nog toen hij Woensdag avond stervend ter neer lag, waren zijn laatste woorden tot de aanwe zige ministers en autoriteiten, dat zij zorg zouden dragen voor zijn vrouw en kinderen, van wie bij zelfs geeD laatste afscheid mocht nemen, maar ook, dat zij de uiterste zorg zouden dragen om bloedvergieten te vermij den. Ook deze laatste edele daad tee kent Dollfuss volkomen. Te Weenen is onmiddellijk de verscherpte staat van beleg afgekon digd. Na 8 uur des avonds mocht zich niemand op straat bevinden en alle café's, moesten gesloten zijn. Alle belangrijke punten der stad zijn door troepen van de Heimwehr en de politie bezet. Demonstraties zijn verboden en elke poging tot samen scholing of oproer zal standrechtelijk worden bestraft. Minister Schussnigg heeft in zijn rede, die hij Woensdagavond voor de radio heeft gehouden, verklaard, dat de regeering de orde zal hand haven en de politiek van Dollfuss zal voortzetten. „Oostenrijk zal Oostenrijk blijven," aldus besloot bij. De Koninklijke Familie naar Noorwegen. Sabotage op de „Nautilus." Het conflict in de mijnen voorkomen -—De tippelaars op weg. Allerlei ongeluk. Het is een eenvoudig bericht de koninklijke familie is voor een korte vacantie naar Noorwegen vertrokken. Dat bericht zal Zaterdag in alle bladen voorkomen, want het vertrek op Zaterdagmiddag te 12 uur bepaald. Dezen keer heeft de mede- deellng echter niet uitsluitend iets vormelijks voor ons. We realiseeren het ons immers, hoe deze koninklijke familie thans tot slechts twee leden Is ingekrompen en hoe het gevoel van verlatenheid te sterker spreken zal bij deze jaarlijksche vacantie, die voor vorsten personen vaak niet méér beteekent dan een tijdelijke afzonde ring ter ontspanning uit het offlciëele gedoente van allen dag. Die afzondering kan dezen keer slechts te zwaarder doen gevoelen en inzien, het verlies van twee dier baren, die in den engen kring der koninklijke familie zulk een bijzondere plaats innamen. Maar de druk van de volle zwaarte van dat verlies kan ook leiden tot die weloverwogen berusting, \6elke voor de eigen levenssterkte benoodigd is. Moge die berusting in Noorwegen het deel van ons Vorstenhuis worden. Is er dan toch nog onrust op de vloot zoo vroegen we ons deze week af, toen uit Den Helder bericht werd over sabotage op H.M. Nau tilus. Dit Mariuevaartuig, hetwelk toezicht pleegt uit te oefenen op de visscherij in de Noordzee, was Zater dagavond vertrokken en is Zondag gesleept, moeten terugkeeren wegens machinedefecc. Het bleek, dat de smeerolie verontreinigd was geworden met zand en andere scherpe ingre diënten, waardoor de machines heet liepen. Er is een oogenblik aan sabotage gedacht, aan politieke actie. Tal van schepelingen werden in verhoor genomen en bun werd eenige uren hun vrijheid belet. Tenslotte echter is gebleken, dat er slechts eeD schuldige was, een stoker, wiens daad niet uit politieke of economische motieven was ingegeven geworden, maar uitvloeisel beteekende van persoonlijke geraaktheid, gevolg van vermeend ongelijk bij een overplaat sing. De man is in arrest gesteld, nadat hij bekend had. Nu we het toch over de vloot hebben, willen we meteen de uit spraak memoreeren van het Militair Gerechtshof, oordeelende in hooger beroep over de officieren, die zich iD verband met het gebeurde op de Z. P. hadden te verantwoorden. Het Gerechtshof nam verzachtende omstandigheden aan, omdat in de laatste jaren als gevolg van de houding der overheid de gezagsidee in het algemeen zeer had geleden. De verschillende straffen zijn dan ook aanmerkelijk teruggebracht, maar voor zes officieren bleef het ontslag uit den dienst als bijkomende straf gehandhaafd. In de ^imburgsche mijnen is het uitbreken van een arbeidsconflict voorloopig voorkomen. Het waren de Dominiale Mijn en de Willem Sophie, welke zich nog niet konden neerleggen bij een loonsverlaging van slechts drie procent, maar thans hebben de betreffende diiecties op aandrang van minister Steenberghe van haar verder gaande planneo afgezien. Ze zullen wel toezegging hebben erlangd en verkregen, dat de regeering maatregelen zal nemen om de economische perspectieven voor de mijnindustrie te verbeteren. Die maatregelen zullen van binnen-uit moeten komen van het buitenland hebben we niets te verwachten. Frankrijk heeft nog dezè week ons kolen-invoercontingent met 10 pCt. verminderd. Dreigend is nog het arbeidsconflict op het eiland Tholen, waar de landarbeiders om een loonkwestie in staking willen gaan. Het gestelde ultimatum is in het midden dezer week met twee dagen verlengd geworden, zoodat er toch nog wel kansen op eene overeenstemming schijnen te bestaan. Onze jaarlijksche vier-daagsche- afstandmarschen zijn een succes van internationale beteekenis. Deze week hebben niet minder dan 3000 tippe laars uit alle windstreken aan dit sportevenement, hetwelk door vrij gunstig weer werd begunstigd, deel genomen. De tippelaars hebben heel wat vertier in en r ind Nijmegen gebracht. Elke week vragen helaas enkele opmerkelijke ongevallen onze aan dacht. Deze week kraaide de roode haan in het dorp Oudhoorn, waar een heel complex wooingen en schuren in de asch werd gelegd. Een ongelukkige vacaotie- tocht werd gemaakt door een Nederlandsch gezelschap, hetwelk per autobus in België toerde. In de buurt van Mechelen geraakte de bus van den weg en drie iozittenden, allen uit Dordrecht afkomstig, werden ernstig gewond. Weer een fabriek te Helmond stilgelegd. Vanaf Vrijdag is de textielfabriek N. V. Prinzen en van Glabbeek te Helmond stopgezet, waardoor weder om een honderdtal arbeiders werkloos is geworden. De machines staan gezadeld. Wachtend met d'r stalen rug. Om de renners voort te drijven, Jonge kerels, stoer en vlug. 't Schot weerklinkt 1 En zij vliegen, Duiz'liogwekkend wordt de vaart In 't gezicht der duizendtallen Vol emotie nagestaard. Onherkenbaar, gansch verstoken, Zit bet rammelend karkas, Mag're Hein, met valsche tronie, Vraagt niet Komt het wel te pas? Smijt den renner van z'n voertuig. Sleurt hem voort of drukt hem plat; Stoort zich niet aan merk of snelheid Gaat op 't grootste onheil prat. Daar ligt hij 1 Geen vijf minuten Nog zoo monter en vol moed Duur betaald wordt de reclame. Al te duur met jeugdig bloed En op verte, verre afstand. Waar men tusschen hoop en vrees Luistert Wie zal winnaar worden? Knielt de weduw' en de wees. HENRY. VENRAY, 28 Juli 1934 H. KINDSHEID VAN VENRAY. Wie den Kindsheidoptocht heeft gezien en het feest heeft meegemaakt zal met het verzoek van den Direc teur, Kapelaan Geurts, aan ons 't heel en al eens zijn om in ons blad een hartelijk dankwoord te plaatsen aan allen, die op eenigerlei wijze aan het welslagen van dit groote kinderfeest hebben medegewerkt. Ongetwijfeld zal door dit feest het medeleven met onze missionarissen intenser zijn geworden. We kunnen niet in cijfers uitdrukken hoeveel menschen bij hun dagelijksch gebed nog met meer liefde de missie ge denken, maar wel spreken heel sterk tot ons de cijfers van den steun in geld, die de Directeur als stoffelijk blijk van medeleven en sympathie aan de kindsheidtehuizen der missie's kon sturen ondanks de crisis Collecte Groote. Kerk f 270. Paterskerk f 73.90 tijdens Optocht f 180. f 523.90 Moge God door deze rijke gave aan de armste kinderen van de Heidenmissie voor onze menschen de tijd van malaise en crisis ver korten. Morgen Zondag zal Venray's Fanfarecorps een concert geven op het Henseniusplein. Aanvang 8 uur nam. Blijkens achterstaands adver tentie heeft de bekende Firma Jamin ook hier een depot gevestigd. Scliietwedstrgden B. V. L. te Leunen. Op 16, 23 en 30 September a.s. worden door de B. V. L. Leunen groote schietwedstrijden K.S.O. ge organiseerd in de weide van H. Weijs op de Steegh. De uitnoodi- gingen zijn reeds verzonden. De inschrijving wordt gesloten 15 Aug. De deelname belooft groot te zijn. Er zullen schitterende prijzen worden beschikbaar gesteld o.a. 2 bekers, 2 lauwerkransen, 2 lauwer takken. gouden en zilveren med., prachtige kunstvoorwerpen door Venraysche firma's welwillend aan geboden en geldprijzen. De wedstrijden bestaan in korps en algemeene wedstrijden. De korpswedstrijden hebben plaats in twee groepen. afzonderlijk voor vijftallen der Limb. Jagers en voor vijftallen der Burgerwachten. De algemeene wedstrijden bestaan uit personeele, vrije baan enz. Waar in het Reglement gesproken wordt van Limb, jagers, worden ook be doeld B.V.L. uit Noordbrabant en Gelderland. Schouw der waterlossingen. Op 20 Augustus a.s. en volgende dagen zal wederom de jaarlijksche schouw der waterlossingen worden gehouden. Dit jaar is het wegens den lagen waterstand eenieder mogelijk de beken goed te reinigen, den bodem te zuiveren en de beken op diepte te brengen. Er zal dan ook streng worden geschouwd, zoowel de beken zelve als de toestand der oevers tot op anderhalven meter breedte. Struiken, boomen, kribben, dammen enz. moeten worden ver wijderd. Ook de nieuw op de leggers geplaatste waterlossingen worden alle geschouwd en ook de water- lossingen, die op den waterschap!-

Peel en Maas | 1934 | | pagina 1