TWEEDE BLAD VAN PF.F.I, EN MAAS
Geld Jan.
Voorlichting van
ons volk.
FEUILLETON.
Ons weekpraatje.
Als je corpulent
bent
Zaterdag 12 Mei 1934
Vijf en vijftigste Jaargang No 19
Reinigingsdienst.
Burgemeester en Wethouders bren
gen ter algemeene kennis, dat
sommige aangeslotenen bij den
reinigingsdienst, misbruik maken, en
behalve vaste stoffen als keukenafval,
asch en anderen huishoudelijken afval,
fabrieksafval, van afbraak komende
materialen, stronken enz. bij huisafval
deponeeren. Hierdoor worden der
gelijke hoeveelheden gebracht, dat
de ophaaldienst dit onmogelijk kan
verwerken. Het is zelfs voorgekomen
dat vier of vijf bakken worden ge
plaatst.
Tegen dit misbruik zal streDQ
worden gewaakt en dergelijke afval
niet worden medegenomen door den
ophaaldienst.
Ieder aangeslotenen is verplicht
een behoorlijke gesloten bak, ton of
emmer buiten de deur te zetten,
welks inhoud niet grooter mag zijn
dan een tiende M3. De ophaaldienst
komt wekelijks zoodat één bak ruim
voldoende is om er de huisafval van
een week in te doen.
Ook komt het voor dat niet
aangeslotenen hun afval plaatsen bij
een aangeslotene. Ook dit is natuur
lijk ongeoorloofd. Bij misbiuik hiervan
door aangeslotenen, wordt de aan
sluiting ingetrokken.
Venray, 23 April 1934.
Burgemeester en Wethouders van
Venray,
O. VAN DE LOO
De Secretaris,
VAN HAAREN
^Politieke verdwazing.
Beginsel tegenover sentiment.
Wecst op Uw hoede
In dezen tijd van politieke beroe
ring en verwarring lijkt ons de vraag
gewettigd of van katholieke zijde in
ons Limburg een voldoende invloed
wordt uitgeoefend op de publieke
opinie. Wij zijn een massaorganisatie.
Dit legt ons de taak op, ons voort
durend tot de massa te richten, om
deze paraat te houden tot het in 't
strijdperk treden voor de katholieke
beginselen, om ze op te wekken en
Een plattelandsgeschiedenis
van de Belg.-Limb. grens.
12
Na eenig tasten en zoeken,
met een pear lucifers, vond hij
de verborgen plaats van den
schat. In een ijzeren ouden
grooten ketel, gelijkvloers inge
graven, vond hij de schijven.
Op gelijke hoopjes straalden
de gele Napoleons en blonken de
witte vijffrankstukken en franken.
Bijna boordevol was de ketel.
Een huivering rilde over Jan's
lijf. Zooveel had hij niet verwacht.
En al was hij niet naar den kel
der gegaan met het onedele in
zicht van er iets te stelen, toch
werd de bekoring te groot.
De gelegenheid maakt den dief
en Jan's geldzucht werd al te zeer
geprikkeld.
Doodjammer was het, dat hier
zooveel geld tenteloos in dezen
donkeren kelder lag. Hij, de wet
tige erfgenaam kon er zooveel
interest van maken.
Met bevende handen betastte
hij de gouden en zilveren hoopjes.
Nog nooit had hij zooveel goud
en zilvergeld bij elkaar gezien.
Aangifte van Stieren.
De Burgemeester van Venray
herinnert belanghebbenden aan hun
verplichting om van het houden van
een stier van 6 maanden of ouder
tusschen 15 en 25 Mei aangifte te
doen bij den Burgemeester 'der
gemeente, waar de stier gehouden
wordt.
Deze aangifte moet schriftelijk
geschieden op eeu voorgeschreven
formulier, hetwelk ter gemeente
secretarie kosteloos verkrijgbaar is
en moet onder meer inhouden
leeftijd, kleur en bijzondere ken-
teekenen van den stier, benevens
mededeeling of de stier al dan niet
reeds goed- of afgekeurd of van
rechtswege tot dekking toegelaten is.
Van de aangifte ontvangt de stier
houder een bewijs; dit bewijs moet
in zijn bezit zijn, aangezien het
steeds op eerste vordering moet
worden vertoond aan de politie.
Van het houden van een af-
gekeurden stier moet steeds on
middellijk aangifte worden gedaan
bij den Burgemeester.
Niet naleving van de verplichting
tot aangifte als bovenbedoeld en het
niet op eerste vordering vertoonen
van het bewijs van aangifte wordt
gestraft met een geldboete van ten
hoogste 25 gulden.
Venray, 1 Mei 1934.
De Burgemeester voornoemd,
O. VAN DE LOO.
te ontwikkelen en tegen de lokkende
invloeden van politieke tegenstanders
te waarschuwen.
Alle tegenstanders, die in den loop
der jaren naar Limburg kwamen,
zongen tegenover de katholieke massa
hetzelfde wijsje, of ze liberalen of
socialisten waren, zooals voorheen,
dan wel nationaal-socialisten of fas
cisten zooals thans. Altijd hebben zij
ons geloofwaardig willen maken, dat
oDze katholieke belangen bij hen
veilig waren. Dat hebben we tien
tallen jaren al gehoord, dat vernemen
wij nu weer. 't Is te begrijpen. Want
't is de eenige manier om ons,
katholieken te vangen, wanneer we
tenminste in dat lokaas willen bijten.
Op dit oogenblik wordt het ons
verleidelijker gemaakt dan ooit. Wat
liberalen of socialisten nooit hebben
.aangedurfd, wordt nu vertoond wij
worden aangespoord om nationaal
socialist te worden juist omdat we
katholiek zijn, in het belang van ons
heilig geloof, onzen heiligen gods
dienst.
't Is de vermetelheid en politieke
dwaasheid ten top gestegen, maar
het gebeurtRosenberg kan nog zoo
zeer de propagandist zijn van een
Germaansch heidendom, Göbbels
mag alle godsdienst op één lijn
stellen om elkeen zalig te laten
worden naar zijne „Fasson", de
Duitsche nationaal-socialisten mogen
smaden op de bisschoppen, zij mogen
de katholieke priesters naar gevan
genis en concentratiekamp zenden, de
katholieke pers afbreuk doen op de
laagste manier, de Nederlandsche
nationaal socialisten, die van dezelfde
„Fasson" zijn, die hun program uit
het Duitsch vertaalden, die ook al
dreigen met bestraffing en concentra
tiekampen en hiervoor nu al lijsten
van vijanden aanleggen, die Neder
landsche nationaal socialisten durven
ons. katholieken, aanklampen en aan
sporen N S.B.-er te worden uit naam
van onze katholiciteit.
Onze Bisschoppen houden ons
precies het tegenovergestelde voor
en waarschuwen met grooten nadruk
tegen de gevaren van het nationaal
socialisme en het fascisme, maar die
mannen van de N.S.B. weten immers
veel beter wat een katholiek past
dan de Bisschop zelf
Op het oogenblik wordt voor de
politieke reclame een gravenkroon
door Nederland gedragen om de
katholieken met de allerdwaaste
motieven tot het nationaal-socialisme
te roepen. Is het niet tot veront
waardigi ng van den katholiek, die
eerbied heeft voor het bisschoppelijk
gezag, dat zoo'n persoonlijkheid
bisschopsteden afreist, om tegen de
Bisschoppen in, de nationaal sodalis
tische dwaling en fantasterij te ver
kondigen en op één plaats den
Bisschop zelfs zijn germaansche
gedachte en gesproken voordracht
toe te zendeD, „tegen kwitantie",
notebene de domheid van de uit
drukking maakt ze des te hatelijker.
Gelukkig is ook de gravenkroon in
de 20e eeuw niet meer zoo fasclnee-
rend, dat het zuivere inzicht, de
waarheid zelve er voor wordt prijs
gegeven en de dwaling aanvaard,
zooals vier eeuwen geleden de onder-
hoorigen der Pruisische gebiedjes den
godsdienst aanvaardden op commando
van den heer 1
Inderdaad I
ÏU/t
Er bestaat geen beter middel
tegen slechte spijsvertering en
verstopping, Zacht werkend.
0.65 per ftacotx.
Van deze rijkdom wisten zijn broer
en zuster niets af. Daar hadden
z'j nug geen reuk van.
En weder nam hij eenige goud
stukjes in zijn handen; zij bleven
als 't ware aan zijn vingers vast
zitten en gleden bijna automatisch
in zijn broekzakken.
Hij dekselde den ketel toe en
klauterde als een bedronken man
de trappen op en sloop bedrem
meld de kamer van oom binnen,
die nog rustig verder doorronkte.
In den leuningstoel van oom
vleide hij zich neer, de hand op
zijn zwaar beladen broekzak,
heerlijk drcomend van de gelden,
die hem weldra zoo zeker als
water naar de zee, zouden toe
vloeien.
Enkele oogenblikken later kwam
Karei terug. De dokter zou mor
gen vroeg komen en had hem
reeds een fleschje meegegeven.
Ook deze vreesde het ergste voor
Dorus.
Jan vroeg nu of Karei wilde
blijven als oppasser, want zijn
vrouw zat alleen met al het vee.
Hij zou Karei goed, heel goed
betalen.
Ga je gang maar, zei de
goede buurman. Je weet dat oom
en ik altijd beste vriend geweest
zijn.
Haastig spoedde Jan zich nu
naar huis, krampachtig de hand
in zijn broekzak houdend op het
hoopje geld, uit vrees, dat de
muntstukken aan het rinkelen
Wanneer we zulke dingen zien
gebeuren, dringt zich toch werkelijk
de vraag op, of we voldoende in
vloed oefenen op de publieke opinie
in Limburg, om ook de argeloozen
te beschermen tegen zulke verderfe
lijke invloeden.
Inderdaad kreeg zulke beweging
vat op een deel van ons volk. De
meesten daarvan hebben we Dooit in
onze gelederen gezien. Voor zoover
het geen personen wareD, uit het
noorden tot ons gekomen, zagen wij
er vooral de personen terug, die we
vroeger als bijloopers van kleine
partijtjes hebben gekend, hoewel we
te betreuren hebben, dat er ook
katholieken op het dwaalspoor zijn
gekomen en er als ziende blinden op
voortdolen, door geen uitdrukkelijk
bisschoppelijk vermaan zelfs meer op
den goeden weg terug te brengen.
Zulke argeloozen zijn helaas ver
dronken voor ze water hadden ge
zien.
Dat die beweging vat kreeg op
hen. komt omdat zij geen verleden
heeft en geen verantwoordelijkheids
gevoel dat zij zich uitput in beloften
aan boeren, middenstanders en
arbeiders, dat zij het monopolie van
flinkheid voor zich opeischt, van
eerbied voor het gezag en van
nationalen zin.
We beleven een eigenaardigen tijd.
De nieuwbakken politieke stroomin
gen hebben van den modernen
handelsman afgezien, dat mea zijn
waren etaleeren moet, wil men het
publiek trekken. Dat begrepen de
N S.B. en andere fascistische partijtjes.
Zij etaleeren vooral hun eigen lof en
eischen de volmaaktheid voor zich
op van alle goede eigenschappen.
Is er een partij denkbaar, waar
eerbied voor het gezag, liefde voor
het koningshuis en voor de natie
dieper dan bij de katholieke Omdat
deze eigenschappen bij ons diep
verankerd zijn in de beginselen Ze
zijn bij ons vanzelfsprekend en we
roemen er daarom niet op. Wat bij
een N.S.B. wortelt in gevoel, in
sentiment men geve maar eens
beginselen aan waaraan ze zouden
ontspruiten, als men kan rust bij
den katholiek veel vaster op de
erkenning van Godsgezag, waaruit
alle ander gezag zijn oorsprong
neemt. Er is dus geen reden om over
den gezagseerbied en nationalen zin
eigen lof te verkondigen of zijn eigen
voortreffelijkheid te etaleeren.
Te meer omdat bij de N.S.B. aan
die z.g. voortreffelijkheden heel
eigenaardige kanten verbonden zijn
De eerbied voor het koningshuis
verhindert haar niet, om de Koningin
den eigen leider Führer hadden
we haast geschreven op te drin
gen en haar het recht te ontnemen,
de ministers te benoemen.
Eerbied voor het gezag, liefde
voor de natie beschouwen we als
een grondslag van ons politieke
leven, als onzen grooten plicht.
Wij erkennen er ook de conse
quenties van, zooals onze verplich
tingen tegenover onze landgenooten,
onze broeders, ééd met ons als
mensch, als onderdanen en schepse
len Gods, ook als zij anders denken
dan wij.
Het internationaal-socialisme is
verre van zulke consequentie. Deze
partij beschouwt de politiek niet als
middel voor 'a menschen welzijn,
maar zich zelf en het nationaal-
socialisme als doel. Wee hem, die
anders deükt Hij wordt veracht,
vervolgd en verdrukt.
Wij aanvaarden de politieke tegen
stelling, welke niemand trouwens
uit de wereld kan helpen, of hij
Hitier heet of Mussolini. Ook in
een nationaal socialistisch land, dat
elke andere meening onderdrukt, be
staat geen politieke eenheid. De
tegenstellingen zijn er feller dan
gingen.
Zijn vrouw was reeds te bed,
zorgvuldig borg hij de goudstuk
ken in een veilig hoekje, na ze
nog eens een voor een bewonderd
te hebben.
Jan was tevreden zijn eigen
spaarpot met een flinke som le
hebben vermeerderd. Deze leek
hem enkel een voorschot op het
geen hem weldra zou toekomen.
Oom's genezing hield hij voor
onmogelijk. En moest hij per
ongeluk weer op de been komen,
dan was 't maar half zeker of hij
de geroofde geldstukken zou mis
sen.
Langen tijd bleef Jan wakker in
bed liggen, weifelend of uij zijn
vrouw zou wekken, haar vertellen
van oom en zijn zwaren spaarpot.
Maar neen, het beste was nog te
zwijgen tot morgen... Misschien
had hij dan wel den heelen geld-
ketel in huis. Oom was pas aan
het sterven.
In het dorp verspreidde zich
snel het nieuws van den zieken
oom, voor wien niemand eenig
medelijden voelde. Men spotte met
het oud stftenen hart, dat nooit
voor een edele daad geklopt had.
Het afsterven zou door niemand
betreurd worden. Zelfs niet door
zijn neef.
Doch lui, die men dikwijls van
den aardbol wenscht, blijven er
het langst op slenteren. Ook oom
Dorus had onverwachts op zijn
levensboekje bijgeteekend.
elders omdat ze leven onder de
spanning van den druk.
Nog eens, oefenen wij in onzen
tijd voldoenden invloed uit op de
massa
Laten wij onafgebroken tot het
volk gaan en het zeggen, wat we
willen. Hier ligt de taak voor de
plaatselijke organisatie, voor de ker
nen en propagandisten.
Verdedigen wij onzen eigen katho
lieken grond, handhaven wij het
erfdeel onze: vaderen tegen alle be
lagers
ROELAND.
immmm mededeelingen
DE MOEILIJKE TAAK
DER VROUW.
In het algemeen is de taak der
vrouw reeds uiteraard zeer zwaar.
De moeilijkheden aan haar sekse
cigefi<ï vormiDg, perioden, zwanger
schap, opvoeding der kinderen, haar
huiselijke werkzaamheden, keeren der
jaren, enz., zijn oorzaak dat menige
vrcu v vóór haar tijd zich oud voelt.
Geen wonder dan cok, dat zooveel
vrouwen lijden aan rugpijn, hoofd
pijn, slapeloosheid, slechte bloeds
omloop, duizeligheid, rheumatische
pijnen enz. Haar organen raakten
te vroeg verzwakt en zij gunde zich
geen tijd om in te grijpen, toen zich
de eerste verschijnselen daarvan
vertoonden. Menige vrouw denkt
bovendien, dat zulke kenteekenen
niets anders dan natuu lijk zijn, niets
is minder waar.
Gij kunt uw gezondheid herkrijgen,
wanneer gij gebruik maakt van het
daartoe speciaal vervaardigde middel
Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Deze
voeren de onzuiverheden af, welke
zich in uw gestel hebben opgehoopt
door trage werking der organen, die
het bloed rein, zuiver en gezond
houden, en wecken deze organen
op tot gezonde werking. Begin nog
heden met het gebruik en gij zult
ondervinden welk een ommekeer zij
ook bij u zullen teweegbrengen. 46
Verkrijgbaar bij apothekers en
drogisten a f 1.f 1 75 en f 3.—
per doos, omzetbelasting inbegrepen.
Let vooral op den juisten naam.
We gevoelen ons aan deg;meen-
schap en aan minister Marchant
verplicht om dit artikel te wijden
aan de Vereenvoudigde Spelling, te
weten bet ontwerp rr van, hetwelk
ons door ue commissie-De Vooys
en den minister voornoemd ter be
oordeeling is voorgelegd. Men
wenscht het publieke oordeel over
het geval te vernemen. Laten we
beginnen met onze persoolijke mee
ning kenbaar te maken.
Welnu, we verfoeien de nieuwe
spelling. We hebben een leven vaD
ploeteren en werken achter den rug
om met de spelling van De Vries en
Te Winkel vertrouwd te geraken
en nu we min of meer zoover zijn,
zullen we opnieuw Daar school
moeten om de nieuwe regels te leeren.
Juist de journalisten zullen de meeste
moeite met het geval hebben, want
hoe meer iemand geschreven heeft,
des te lastiger zal het voor hem zijn
om aan een nieuwe spellingswijze te
wennen. Wij. journalisten, liggen er
straks allemaal uit. omdat we niet
meer schrijven kunnen, en worden
opgevolgd door jeugdige Kollewij
nianen, die met hun taal-ontnacht
dreigen te zegevieren.
Toen Jan 's morgens eens even
kwam kijken zat oom in zijn
leuningstoel, slurpend aan een
warme kop koffie, die Karei voor
hem gezet had.
Jan verbleekte. Hij kon bijna
zijn oogen niet gelooven en geen
woord uiten.
Oom Dorus is zoo goed als
genezen, lachte Karei.
't Is maar een flauwte ge
weest, zuchtte onkel.
Proficiat oom, hakkelde Jan,
die innerlijk dachtis dan die
man van ijzer En achter oóm's
gelaat zocht hij den geldkelel...
de erfenis, die weer eens op zich
wachten liet.
Toen hij een beetje tot bezin
ning kwam zei de neef, dal hij
gisteravond niet veel goeds van
oom had gedacht. Ilij had geen
woord gesproken. Die medicijn
moest gewerkt hebben.
Maar oom heeft er nog geen
lepel van gewild, zei Karei.
Ik moet van die fleschjes
niets hebben, lachte oom.
Gij zijt ijzerslerk, nonk 1
Honderd jaar wordt oom,
lachte Karei.
Dat is te veel, zei onkel.
De hemel verhoede het, peinsde
Jan, die heel niet op zijn gemak
was en zei dat hij een goeden
oppasser in Karei had. Hij moest
nu eens gauw zorgen om een
paar diensllui te krijgen. Daar
zag oom geen bezwaar in. Hij zou
hem wel laten roepen, mocht er
Toch zal hun zege slechts een
betrekkelijke zijnde uiteindelijke
overwinning blijft aan De Vries en
Te Winkel. En waarom
Omdat het waar is, wat de Vlaam-
sche literator De Man een der letter
zetters van zijn boeken hebben be
weerd dat de taal moet groeien en
ontwikkelen uit en door het VOLK.
Ja, mijne dames en heeren: het
VOLK I Speciaal ons Nederlandsche
volk weet haar taal op schoone
wijze te voeren. Hoort ons volk
maar eens praten aan de bittertafel
of bij andere politieke bijeenkomsten.
Is het niet grootsch en vervaarlijk,
zulke schoone zinnen ons volk er
dan weet uit te gooien
De eenige fout van ons volk is,
dat het behalve praten soms ook
denken wil en dan is het mis, want
zoo gauw onze menschen gaan den
ken, worden ze een volk van twijfels.
En twijfels voeren als regel naar
den verkeerden kant.
We hebben menschen hooren
praten, dat ons de tranen in de
oogeD kwamen, maar als we ze
hadden verzocht om de gedachten,
welke ze zoo schoon wisten te uiten,
nu eens precies zóó op papier te
zetten, dan kwamen ons wéér de
tranen in de oogenvan meelij,
ergernis, woede, hopeloosheid.
Zoolang ons volk praat, zegt het
de taal schoon, maar zoo gauw ons
volk daarbij ook gaat denken en
Jat doet het, zoo gauw het een pen
ter hand neemt dan geraakt het
door de twijfels aaD het stamelen.
Dat geldt voor wat de ordening
der gedachten betreft, zoowel als
voor den logischen zinsbouw, ja,
óók voor de spelling.
Schrijvende, vraagt ons volk
van twijfels zich steeds afmoet
dat woord nou met e of met ee,
een ander woord met o of met oo,
met een d of een t Of met dt Is
het de of is het den En in haar
twijfels gaat het altijd de verkeerde
richting uit.
Ook met Vereenvoudigde Spelling
zal het denken en twijfelen van ons
volk niet te stuiten blijken.
Juist omdat minister Marchant en
zijn commissie nu gaan bepalen, dat
de oo alleen maar gehandhaafd blijft
in goochem, maar overigens op het
einde van een open lettergreep tot
o blijft beperkt, zal ons volk zich
straks van twijfels vervuld, op papier
gocheem gaan heeten en minister
Marchant en zijn commissie in figuur
lijken zin naar den bl.... laten loopen
(met een dubbele o). Waarmee het
dan, behalve voor wat het goocheme
betreft, zooveel mogelijk de spelling
van De Vries en Te Winkel zal
hebben benaderd.
En daarom zeggen wewie
waarlijk de spelling van De Vries
en Te Wiokel liefhebben, moeten
de afkondiging bevorderen van de
Vereenvoudigde Spelling.
Alleen voor ons, journalisten, is
er geen raad.
Ik ben corpulent. Dat is een feit,
absoluut een feit.
Sinds eeuige jaren zit ik in een
apart vervaardigde fauteuil, die in
staat is mijn gewicht te dragen,
Mijn-kenDissen verbleeken als ik op
hun partijtjes verschijn en aanstalten
maak om te gaan zitten. Gewoon
lijk ben ik dan ook zeer matig in
het aannemen van invitaties voor
fuifjes. Staande recepties zijn onge
veer de eenige gelegenheden waarbij
ik verschijn.
Uitnoodigingen voor diners neem
ik principieel niet aan, omdat altijd
verwacht wordt, dat ik onnatuurlijke
iets bijzonders voorvallen.
Toen oom zijn potje koffie leeg
had, begon hij op en neer door
de kamer te kuieren. Hij gevoelde
zich zoo goed als genezen en ook
de dokter, die inlusschen aange
komen was, zag in hem den zoo
goed als normalen mensch.
Karei ging ook naar huis, maar
zou straks terugkomen.
Eens de vreemden uit zijn huis
ging oom naar den kelder om
zijn lief geldje een bezoek te
brengen. Met wankelende schreden
daalde hij de trappen af en ont-
dekselde zijn lieve schat. Weer
wilde hij het genot smaken, die
lieve centen door zijn vingers te
laten glijden. Het waren ja zijn
bes!e vrienden.
Maar hoe verbleekte en beefde
hij opeens
Hemel Zie ik niet goed. Be
driegen mij mijne oogen niet?
Neen, neen 1 Hemel 1 ik ben be
stolen Zijn gansche lijf rilde,
zuchtend en kermend klauterde
hij de trappen op en liet zich half
dood in zijn leuningstoel vallen.
Met verwilderde blikken staarde
hij naar de zoldering.
Wie mocht de ellendeling zijn,
die hem bestolen had
Zoo'n schelmen moesten toch
geradbraakt worden, of levend
verbrand En weder grepen hem
hevige ijlkoortsen aan.
In dien opgewonden toestand
vond hem Jan, toen hij uit het
naburige dorp, waar hij volk ge*
hoeveelheden voedsel zal verwerken
en 't is nu eenmaal geen gewoonte
je bord.onder de tafel te ledigen,
als de gastvrouw je voor de
zooveelste maal gedwóngen heeft je
van een of ander zwaar gerecht te
bedienen.
Diners zijn martelingen voor me.
Onlangs sprak ik mijn studiegenoot
Dr. Jack Holtman. Om te beginnen
sprak hij me aan met Dikkie, een
uaampje, dat ik niet kan uitstaan.
En vervolgens gaf hij me goeden
raad, dien ik ook niet meer kan
luchten
„Niet veel eten", zei hij eerst.
Ik twijfelde bij de keus tusschen
een kalm antwoord of hem op zijn
teenen te trappen. Bij de gedachte
aan ziekenhuiskosten in het laatste
geval, besloot ik tot het eerst en
vertelde hem wat ik gewoonlijk per
dag at. Hij was merkbaar teleur
gesteld en zocht naar iets anders om
me te verbieden.
Veel wandflen en gymnastiek.
Gymnastiek.
Toen ik, nog op school, voor de
derde maal door de brug gezakt
was en een stel ringen grondig
vernield had, werd me verzocht een
briefje mee te brengen, dat ik van
den dokter niet meer aan gymnastiek
mocht doen. Jack is beslist van
tijd tot tijd ontoerekenbaar.
En wandelen, nog zoo'n krank
zinnig idee, dat alleen uit zijn brein
kon voortkomen.
Ik kan geen voet buiten de deur
zetten, zonder gevaar te loopen.
voorbijgaogers een ontijdigen dood
te bezorgen door lachstuipenen
bovendien word ik altijd door
kwajongens op een schandelijke
manier gemolesteerd.
Politiebeambten denken altijd dat
ik een vermomde bandiet ben en
toen ik eenmaal op reis de grens
moest passeeren werd mijn genot
vergald door 't feit. dat de douanen
mij sterk ervan verdachten met een
imitatiebuik vol smokkelwaar op
stap te zijn.
Enfin, hoe het zij. ik moest en
zou wandelen.
Ed ik wandelde.
's Maandags ga ik op stap op
een rustigen buiienweg.
Nauwelijks heb ik een kwartier
geloopen of een auto komt langszij
stopt en Freddy, een kennis van
mij, stapte uit.
Dat is toch veel te vermoeiend
voor je. Kom stap io, ik zal je
wel even naar huis brengen.
Ik had veel moeite hem aan zijn
verstand te brengen, dat ik voor
gezondheid op stap was, Hij is
niet bijzonder intelligent. En
vervolgde mijn lijdensweg. Hij
grinnikte even, het uilskuiken en
reed weg.
Vlak daarna houdt Bert v. d.
Waal stil met zijn two seater en
neemt allures aan, of zija lucifers
doosje op wielen een luxe Rolls-
Royce is. Teverqeefs trachtte ik
hem de reden van mijn weigering
uit te leggen. Hij stond erop mij
mee te nemen.
Toen vernielde ik een treeplank
en er sprong een band. Bert vloekte
laog en krachtig en zei dingen over
corpulente menschen. die niet ge
schikt zijn om te herhalen.
Ik wandelde verder met een zeker
gevoel van voldoening.
Remmengeknars. Mevrouw Jacobs
zei, dat ze het een buitengewoon
genoegen *zou vinden, mij mede te
nemen. Ze glimlachte aanminnig en
deed het portier open. Je kunt tegen
dames niet al ijd zeggen wat je meent
en daarom heb ik gehuicheld, dat ik
het heel aardig van haar vond, maar
dat ik op advies van den dokter
enz. enz. Ze gaf glimlachend vol
gas en vermoordde twee kippen op
kregen had, blijmoedig terug
kwam.
Jan, Jan, beste jongen, die
slag kom ik niet te boven, mijn
hart breekt
Wat is er dan gebeurd oom,
vroeg Jan, die heel verbauwereerd
was.
Ik ben bestolen, bestolen
door leelijke dieven 1
Bestolen... veinsde Jan.
Ja, wreed bestolen...Wie
mag het zijn
Jan peinsde en vroeg naar be
kende wegen. Hadden de dieven
dan geweld gepleegd. Hadden ze
hem overrompeld, hadden ze de
deur ingeslagen Waar lag het
geld Jan koesterde argwaan
tegen Karei. Deze had bij oom
gewaakt. Nu eerst begreep hij
die nooit gekende dienstvaardig
heid.
Ja, ik geloof, gij hebt gelijk,
Karei is de dief! O die Judas,
die bandiet met zijn schijnheilig
gezicht.
Nieuwe veerkracht in Dorus'
lijf, dat zich oprichtte en zich nu
stampvoetend door de kamer be
woog.
Laat hem komen
Jan raadde oom aan Karei met
zachtheid te behandelen. Op voor
zichtige wijze kon men 't beste
de waarheid achterhalen.
Als men van den duivel spreekt
ziet men zijn staart, zegt het
spreekwoord, nauwelijks was Jan
zijn oom een weinig bedaard, of
Karei kwam binnen.