TWEEDE BLAD VAN PF.F.I, EN MAAS Geld Jan. Voorlichting van ons volk. FEUILLETON. Ons weekpraatje. Als je corpulent bent Zaterdag 12 Mei 1934 Vijf en vijftigste Jaargang No 19 Reinigingsdienst. Burgemeester en Wethouders bren gen ter algemeene kennis, dat sommige aangeslotenen bij den reinigingsdienst, misbruik maken, en behalve vaste stoffen als keukenafval, asch en anderen huishoudelijken afval, fabrieksafval, van afbraak komende materialen, stronken enz. bij huisafval deponeeren. Hierdoor worden der gelijke hoeveelheden gebracht, dat de ophaaldienst dit onmogelijk kan verwerken. Het is zelfs voorgekomen dat vier of vijf bakken worden ge plaatst. Tegen dit misbruik zal streDQ worden gewaakt en dergelijke afval niet worden medegenomen door den ophaaldienst. Ieder aangeslotenen is verplicht een behoorlijke gesloten bak, ton of emmer buiten de deur te zetten, welks inhoud niet grooter mag zijn dan een tiende M3. De ophaaldienst komt wekelijks zoodat één bak ruim voldoende is om er de huisafval van een week in te doen. Ook komt het voor dat niet aangeslotenen hun afval plaatsen bij een aangeslotene. Ook dit is natuur lijk ongeoorloofd. Bij misbiuik hiervan door aangeslotenen, wordt de aan sluiting ingetrokken. Venray, 23 April 1934. Burgemeester en Wethouders van Venray, O. VAN DE LOO De Secretaris, VAN HAAREN ^Politieke verdwazing. Beginsel tegenover sentiment. Wecst op Uw hoede In dezen tijd van politieke beroe ring en verwarring lijkt ons de vraag gewettigd of van katholieke zijde in ons Limburg een voldoende invloed wordt uitgeoefend op de publieke opinie. Wij zijn een massaorganisatie. Dit legt ons de taak op, ons voort durend tot de massa te richten, om deze paraat te houden tot het in 't strijdperk treden voor de katholieke beginselen, om ze op te wekken en Een plattelandsgeschiedenis van de Belg.-Limb. grens. 12 Na eenig tasten en zoeken, met een pear lucifers, vond hij de verborgen plaats van den schat. In een ijzeren ouden grooten ketel, gelijkvloers inge graven, vond hij de schijven. Op gelijke hoopjes straalden de gele Napoleons en blonken de witte vijffrankstukken en franken. Bijna boordevol was de ketel. Een huivering rilde over Jan's lijf. Zooveel had hij niet verwacht. En al was hij niet naar den kel der gegaan met het onedele in zicht van er iets te stelen, toch werd de bekoring te groot. De gelegenheid maakt den dief en Jan's geldzucht werd al te zeer geprikkeld. Doodjammer was het, dat hier zooveel geld tenteloos in dezen donkeren kelder lag. Hij, de wet tige erfgenaam kon er zooveel interest van maken. Met bevende handen betastte hij de gouden en zilveren hoopjes. Nog nooit had hij zooveel goud en zilvergeld bij elkaar gezien. Aangifte van Stieren. De Burgemeester van Venray herinnert belanghebbenden aan hun verplichting om van het houden van een stier van 6 maanden of ouder tusschen 15 en 25 Mei aangifte te doen bij den Burgemeester 'der gemeente, waar de stier gehouden wordt. Deze aangifte moet schriftelijk geschieden op eeu voorgeschreven formulier, hetwelk ter gemeente secretarie kosteloos verkrijgbaar is en moet onder meer inhouden leeftijd, kleur en bijzondere ken- teekenen van den stier, benevens mededeeling of de stier al dan niet reeds goed- of afgekeurd of van rechtswege tot dekking toegelaten is. Van de aangifte ontvangt de stier houder een bewijs; dit bewijs moet in zijn bezit zijn, aangezien het steeds op eerste vordering moet worden vertoond aan de politie. Van het houden van een af- gekeurden stier moet steeds on middellijk aangifte worden gedaan bij den Burgemeester. Niet naleving van de verplichting tot aangifte als bovenbedoeld en het niet op eerste vordering vertoonen van het bewijs van aangifte wordt gestraft met een geldboete van ten hoogste 25 gulden. Venray, 1 Mei 1934. De Burgemeester voornoemd, O. VAN DE LOO. te ontwikkelen en tegen de lokkende invloeden van politieke tegenstanders te waarschuwen. Alle tegenstanders, die in den loop der jaren naar Limburg kwamen, zongen tegenover de katholieke massa hetzelfde wijsje, of ze liberalen of socialisten waren, zooals voorheen, dan wel nationaal-socialisten of fas cisten zooals thans. Altijd hebben zij ons geloofwaardig willen maken, dat oDze katholieke belangen bij hen veilig waren. Dat hebben we tien tallen jaren al gehoord, dat vernemen wij nu weer. 't Is te begrijpen. Want 't is de eenige manier om ons, katholieken te vangen, wanneer we tenminste in dat lokaas willen bijten. Op dit oogenblik wordt het ons verleidelijker gemaakt dan ooit. Wat liberalen of socialisten nooit hebben .aangedurfd, wordt nu vertoond wij worden aangespoord om nationaal socialist te worden juist omdat we katholiek zijn, in het belang van ons heilig geloof, onzen heiligen gods dienst. 't Is de vermetelheid en politieke dwaasheid ten top gestegen, maar het gebeurtRosenberg kan nog zoo zeer de propagandist zijn van een Germaansch heidendom, Göbbels mag alle godsdienst op één lijn stellen om elkeen zalig te laten worden naar zijne „Fasson", de Duitsche nationaal-socialisten mogen smaden op de bisschoppen, zij mogen de katholieke priesters naar gevan genis en concentratiekamp zenden, de katholieke pers afbreuk doen op de laagste manier, de Nederlandsche nationaal socialisten, die van dezelfde „Fasson" zijn, die hun program uit het Duitsch vertaalden, die ook al dreigen met bestraffing en concentra tiekampen en hiervoor nu al lijsten van vijanden aanleggen, die Neder landsche nationaal socialisten durven ons. katholieken, aanklampen en aan sporen N S.B.-er te worden uit naam van onze katholiciteit. Onze Bisschoppen houden ons precies het tegenovergestelde voor en waarschuwen met grooten nadruk tegen de gevaren van het nationaal socialisme en het fascisme, maar die mannen van de N.S.B. weten immers veel beter wat een katholiek past dan de Bisschop zelf Op het oogenblik wordt voor de politieke reclame een gravenkroon door Nederland gedragen om de katholieken met de allerdwaaste motieven tot het nationaal-socialisme te roepen. Is het niet tot veront waardigi ng van den katholiek, die eerbied heeft voor het bisschoppelijk gezag, dat zoo'n persoonlijkheid bisschopsteden afreist, om tegen de Bisschoppen in, de nationaal sodalis tische dwaling en fantasterij te ver kondigen en op één plaats den Bisschop zelfs zijn germaansche gedachte en gesproken voordracht toe te zendeD, „tegen kwitantie", notebene de domheid van de uit drukking maakt ze des te hatelijker. Gelukkig is ook de gravenkroon in de 20e eeuw niet meer zoo fasclnee- rend, dat het zuivere inzicht, de waarheid zelve er voor wordt prijs gegeven en de dwaling aanvaard, zooals vier eeuwen geleden de onder- hoorigen der Pruisische gebiedjes den godsdienst aanvaardden op commando van den heer 1 Inderdaad I ÏU/t Er bestaat geen beter middel tegen slechte spijsvertering en verstopping, Zacht werkend. 0.65 per ftacotx. Van deze rijkdom wisten zijn broer en zuster niets af. Daar hadden z'j nug geen reuk van. En weder nam hij eenige goud stukjes in zijn handen; zij bleven als 't ware aan zijn vingers vast zitten en gleden bijna automatisch in zijn broekzakken. Hij dekselde den ketel toe en klauterde als een bedronken man de trappen op en sloop bedrem meld de kamer van oom binnen, die nog rustig verder doorronkte. In den leuningstoel van oom vleide hij zich neer, de hand op zijn zwaar beladen broekzak, heerlijk drcomend van de gelden, die hem weldra zoo zeker als water naar de zee, zouden toe vloeien. Enkele oogenblikken later kwam Karei terug. De dokter zou mor gen vroeg komen en had hem reeds een fleschje meegegeven. Ook deze vreesde het ergste voor Dorus. Jan vroeg nu of Karei wilde blijven als oppasser, want zijn vrouw zat alleen met al het vee. Hij zou Karei goed, heel goed betalen. Ga je gang maar, zei de goede buurman. Je weet dat oom en ik altijd beste vriend geweest zijn. Haastig spoedde Jan zich nu naar huis, krampachtig de hand in zijn broekzak houdend op het hoopje geld, uit vrees, dat de muntstukken aan het rinkelen Wanneer we zulke dingen zien gebeuren, dringt zich toch werkelijk de vraag op, of we voldoende in vloed oefenen op de publieke opinie in Limburg, om ook de argeloozen te beschermen tegen zulke verderfe lijke invloeden. Inderdaad kreeg zulke beweging vat op een deel van ons volk. De meesten daarvan hebben we Dooit in onze gelederen gezien. Voor zoover het geen personen wareD, uit het noorden tot ons gekomen, zagen wij er vooral de personen terug, die we vroeger als bijloopers van kleine partijtjes hebben gekend, hoewel we te betreuren hebben, dat er ook katholieken op het dwaalspoor zijn gekomen en er als ziende blinden op voortdolen, door geen uitdrukkelijk bisschoppelijk vermaan zelfs meer op den goeden weg terug te brengen. Zulke argeloozen zijn helaas ver dronken voor ze water hadden ge zien. Dat die beweging vat kreeg op hen. komt omdat zij geen verleden heeft en geen verantwoordelijkheids gevoel dat zij zich uitput in beloften aan boeren, middenstanders en arbeiders, dat zij het monopolie van flinkheid voor zich opeischt, van eerbied voor het gezag en van nationalen zin. We beleven een eigenaardigen tijd. De nieuwbakken politieke stroomin gen hebben van den modernen handelsman afgezien, dat mea zijn waren etaleeren moet, wil men het publiek trekken. Dat begrepen de N S.B. en andere fascistische partijtjes. Zij etaleeren vooral hun eigen lof en eischen de volmaaktheid voor zich op van alle goede eigenschappen. Is er een partij denkbaar, waar eerbied voor het gezag, liefde voor het koningshuis en voor de natie dieper dan bij de katholieke Omdat deze eigenschappen bij ons diep verankerd zijn in de beginselen Ze zijn bij ons vanzelfsprekend en we roemen er daarom niet op. Wat bij een N.S.B. wortelt in gevoel, in sentiment men geve maar eens beginselen aan waaraan ze zouden ontspruiten, als men kan rust bij den katholiek veel vaster op de erkenning van Godsgezag, waaruit alle ander gezag zijn oorsprong neemt. Er is dus geen reden om over den gezagseerbied en nationalen zin eigen lof te verkondigen of zijn eigen voortreffelijkheid te etaleeren. Te meer omdat bij de N.S.B. aan die z.g. voortreffelijkheden heel eigenaardige kanten verbonden zijn De eerbied voor het koningshuis verhindert haar niet, om de Koningin den eigen leider Führer hadden we haast geschreven op te drin gen en haar het recht te ontnemen, de ministers te benoemen. Eerbied voor het gezag, liefde voor de natie beschouwen we als een grondslag van ons politieke leven, als onzen grooten plicht. Wij erkennen er ook de conse quenties van, zooals onze verplich tingen tegenover onze landgenooten, onze broeders, ééd met ons als mensch, als onderdanen en schepse len Gods, ook als zij anders denken dan wij. Het internationaal-socialisme is verre van zulke consequentie. Deze partij beschouwt de politiek niet als middel voor 'a menschen welzijn, maar zich zelf en het nationaal- socialisme als doel. Wee hem, die anders deükt Hij wordt veracht, vervolgd en verdrukt. Wij aanvaarden de politieke tegen stelling, welke niemand trouwens uit de wereld kan helpen, of hij Hitier heet of Mussolini. Ook in een nationaal socialistisch land, dat elke andere meening onderdrukt, be staat geen politieke eenheid. De tegenstellingen zijn er feller dan gingen. Zijn vrouw was reeds te bed, zorgvuldig borg hij de goudstuk ken in een veilig hoekje, na ze nog eens een voor een bewonderd te hebben. Jan was tevreden zijn eigen spaarpot met een flinke som le hebben vermeerderd. Deze leek hem enkel een voorschot op het geen hem weldra zou toekomen. Oom's genezing hield hij voor onmogelijk. En moest hij per ongeluk weer op de been komen, dan was 't maar half zeker of hij de geroofde geldstukken zou mis sen. Langen tijd bleef Jan wakker in bed liggen, weifelend of uij zijn vrouw zou wekken, haar vertellen van oom en zijn zwaren spaarpot. Maar neen, het beste was nog te zwijgen tot morgen... Misschien had hij dan wel den heelen geld- ketel in huis. Oom was pas aan het sterven. In het dorp verspreidde zich snel het nieuws van den zieken oom, voor wien niemand eenig medelijden voelde. Men spotte met het oud stftenen hart, dat nooit voor een edele daad geklopt had. Het afsterven zou door niemand betreurd worden. Zelfs niet door zijn neef. Doch lui, die men dikwijls van den aardbol wenscht, blijven er het langst op slenteren. Ook oom Dorus had onverwachts op zijn levensboekje bijgeteekend. elders omdat ze leven onder de spanning van den druk. Nog eens, oefenen wij in onzen tijd voldoenden invloed uit op de massa Laten wij onafgebroken tot het volk gaan en het zeggen, wat we willen. Hier ligt de taak voor de plaatselijke organisatie, voor de ker nen en propagandisten. Verdedigen wij onzen eigen katho lieken grond, handhaven wij het erfdeel onze: vaderen tegen alle be lagers ROELAND. immmm mededeelingen DE MOEILIJKE TAAK DER VROUW. In het algemeen is de taak der vrouw reeds uiteraard zeer zwaar. De moeilijkheden aan haar sekse cigefi<ï vormiDg, perioden, zwanger schap, opvoeding der kinderen, haar huiselijke werkzaamheden, keeren der jaren, enz., zijn oorzaak dat menige vrcu v vóór haar tijd zich oud voelt. Geen wonder dan cok, dat zooveel vrouwen lijden aan rugpijn, hoofd pijn, slapeloosheid, slechte bloeds omloop, duizeligheid, rheumatische pijnen enz. Haar organen raakten te vroeg verzwakt en zij gunde zich geen tijd om in te grijpen, toen zich de eerste verschijnselen daarvan vertoonden. Menige vrouw denkt bovendien, dat zulke kenteekenen niets anders dan natuu lijk zijn, niets is minder waar. Gij kunt uw gezondheid herkrijgen, wanneer gij gebruik maakt van het daartoe speciaal vervaardigde middel Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Deze voeren de onzuiverheden af, welke zich in uw gestel hebben opgehoopt door trage werking der organen, die het bloed rein, zuiver en gezond houden, en wecken deze organen op tot gezonde werking. Begin nog heden met het gebruik en gij zult ondervinden welk een ommekeer zij ook bij u zullen teweegbrengen. 46 Verkrijgbaar bij apothekers en drogisten a f 1.f 1 75 en f 3.— per doos, omzetbelasting inbegrepen. Let vooral op den juisten naam. We gevoelen ons aan deg;meen- schap en aan minister Marchant verplicht om dit artikel te wijden aan de Vereenvoudigde Spelling, te weten bet ontwerp rr van, hetwelk ons door ue commissie-De Vooys en den minister voornoemd ter be oordeeling is voorgelegd. Men wenscht het publieke oordeel over het geval te vernemen. Laten we beginnen met onze persoolijke mee ning kenbaar te maken. Welnu, we verfoeien de nieuwe spelling. We hebben een leven vaD ploeteren en werken achter den rug om met de spelling van De Vries en Te Winkel vertrouwd te geraken en nu we min of meer zoover zijn, zullen we opnieuw Daar school moeten om de nieuwe regels te leeren. Juist de journalisten zullen de meeste moeite met het geval hebben, want hoe meer iemand geschreven heeft, des te lastiger zal het voor hem zijn om aan een nieuwe spellingswijze te wennen. Wij. journalisten, liggen er straks allemaal uit. omdat we niet meer schrijven kunnen, en worden opgevolgd door jeugdige Kollewij nianen, die met hun taal-ontnacht dreigen te zegevieren. Toen Jan 's morgens eens even kwam kijken zat oom in zijn leuningstoel, slurpend aan een warme kop koffie, die Karei voor hem gezet had. Jan verbleekte. Hij kon bijna zijn oogen niet gelooven en geen woord uiten. Oom Dorus is zoo goed als genezen, lachte Karei. 't Is maar een flauwte ge weest, zuchtte onkel. Proficiat oom, hakkelde Jan, die innerlijk dachtis dan die man van ijzer En achter oóm's gelaat zocht hij den geldkelel... de erfenis, die weer eens op zich wachten liet. Toen hij een beetje tot bezin ning kwam zei de neef, dal hij gisteravond niet veel goeds van oom had gedacht. Ilij had geen woord gesproken. Die medicijn moest gewerkt hebben. Maar oom heeft er nog geen lepel van gewild, zei Karei. Ik moet van die fleschjes niets hebben, lachte oom. Gij zijt ijzerslerk, nonk 1 Honderd jaar wordt oom, lachte Karei. Dat is te veel, zei onkel. De hemel verhoede het, peinsde Jan, die heel niet op zijn gemak was en zei dat hij een goeden oppasser in Karei had. Hij moest nu eens gauw zorgen om een paar diensllui te krijgen. Daar zag oom geen bezwaar in. Hij zou hem wel laten roepen, mocht er Toch zal hun zege slechts een betrekkelijke zijnde uiteindelijke overwinning blijft aan De Vries en Te Winkel. En waarom Omdat het waar is, wat de Vlaam- sche literator De Man een der letter zetters van zijn boeken hebben be weerd dat de taal moet groeien en ontwikkelen uit en door het VOLK. Ja, mijne dames en heeren: het VOLK I Speciaal ons Nederlandsche volk weet haar taal op schoone wijze te voeren. Hoort ons volk maar eens praten aan de bittertafel of bij andere politieke bijeenkomsten. Is het niet grootsch en vervaarlijk, zulke schoone zinnen ons volk er dan weet uit te gooien De eenige fout van ons volk is, dat het behalve praten soms ook denken wil en dan is het mis, want zoo gauw onze menschen gaan den ken, worden ze een volk van twijfels. En twijfels voeren als regel naar den verkeerden kant. We hebben menschen hooren praten, dat ons de tranen in de oogeD kwamen, maar als we ze hadden verzocht om de gedachten, welke ze zoo schoon wisten te uiten, nu eens precies zóó op papier te zetten, dan kwamen ons wéér de tranen in de oogenvan meelij, ergernis, woede, hopeloosheid. Zoolang ons volk praat, zegt het de taal schoon, maar zoo gauw ons volk daarbij ook gaat denken en Jat doet het, zoo gauw het een pen ter hand neemt dan geraakt het door de twijfels aaD het stamelen. Dat geldt voor wat de ordening der gedachten betreft, zoowel als voor den logischen zinsbouw, ja, óók voor de spelling. Schrijvende, vraagt ons volk van twijfels zich steeds afmoet dat woord nou met e of met ee, een ander woord met o of met oo, met een d of een t Of met dt Is het de of is het den En in haar twijfels gaat het altijd de verkeerde richting uit. Ook met Vereenvoudigde Spelling zal het denken en twijfelen van ons volk niet te stuiten blijken. Juist omdat minister Marchant en zijn commissie nu gaan bepalen, dat de oo alleen maar gehandhaafd blijft in goochem, maar overigens op het einde van een open lettergreep tot o blijft beperkt, zal ons volk zich straks van twijfels vervuld, op papier gocheem gaan heeten en minister Marchant en zijn commissie in figuur lijken zin naar den bl.... laten loopen (met een dubbele o). Waarmee het dan, behalve voor wat het goocheme betreft, zooveel mogelijk de spelling van De Vries en Te Winkel zal hebben benaderd. En daarom zeggen wewie waarlijk de spelling van De Vries en Te Wiokel liefhebben, moeten de afkondiging bevorderen van de Vereenvoudigde Spelling. Alleen voor ons, journalisten, is er geen raad. Ik ben corpulent. Dat is een feit, absoluut een feit. Sinds eeuige jaren zit ik in een apart vervaardigde fauteuil, die in staat is mijn gewicht te dragen, Mijn-kenDissen verbleeken als ik op hun partijtjes verschijn en aanstalten maak om te gaan zitten. Gewoon lijk ben ik dan ook zeer matig in het aannemen van invitaties voor fuifjes. Staande recepties zijn onge veer de eenige gelegenheden waarbij ik verschijn. Uitnoodigingen voor diners neem ik principieel niet aan, omdat altijd verwacht wordt, dat ik onnatuurlijke iets bijzonders voorvallen. Toen oom zijn potje koffie leeg had, begon hij op en neer door de kamer te kuieren. Hij gevoelde zich zoo goed als genezen en ook de dokter, die inlusschen aange komen was, zag in hem den zoo goed als normalen mensch. Karei ging ook naar huis, maar zou straks terugkomen. Eens de vreemden uit zijn huis ging oom naar den kelder om zijn lief geldje een bezoek te brengen. Met wankelende schreden daalde hij de trappen af en ont- dekselde zijn lieve schat. Weer wilde hij het genot smaken, die lieve centen door zijn vingers te laten glijden. Het waren ja zijn bes!e vrienden. Maar hoe verbleekte en beefde hij opeens Hemel Zie ik niet goed. Be driegen mij mijne oogen niet? Neen, neen 1 Hemel 1 ik ben be stolen Zijn gansche lijf rilde, zuchtend en kermend klauterde hij de trappen op en liet zich half dood in zijn leuningstoel vallen. Met verwilderde blikken staarde hij naar de zoldering. Wie mocht de ellendeling zijn, die hem bestolen had Zoo'n schelmen moesten toch geradbraakt worden, of levend verbrand En weder grepen hem hevige ijlkoortsen aan. In dien opgewonden toestand vond hem Jan, toen hij uit het naburige dorp, waar hij volk ge* hoeveelheden voedsel zal verwerken en 't is nu eenmaal geen gewoonte je bord.onder de tafel te ledigen, als de gastvrouw je voor de zooveelste maal gedwóngen heeft je van een of ander zwaar gerecht te bedienen. Diners zijn martelingen voor me. Onlangs sprak ik mijn studiegenoot Dr. Jack Holtman. Om te beginnen sprak hij me aan met Dikkie, een uaampje, dat ik niet kan uitstaan. En vervolgens gaf hij me goeden raad, dien ik ook niet meer kan luchten „Niet veel eten", zei hij eerst. Ik twijfelde bij de keus tusschen een kalm antwoord of hem op zijn teenen te trappen. Bij de gedachte aan ziekenhuiskosten in het laatste geval, besloot ik tot het eerst en vertelde hem wat ik gewoonlijk per dag at. Hij was merkbaar teleur gesteld en zocht naar iets anders om me te verbieden. Veel wandflen en gymnastiek. Gymnastiek. Toen ik, nog op school, voor de derde maal door de brug gezakt was en een stel ringen grondig vernield had, werd me verzocht een briefje mee te brengen, dat ik van den dokter niet meer aan gymnastiek mocht doen. Jack is beslist van tijd tot tijd ontoerekenbaar. En wandelen, nog zoo'n krank zinnig idee, dat alleen uit zijn brein kon voortkomen. Ik kan geen voet buiten de deur zetten, zonder gevaar te loopen. voorbijgaogers een ontijdigen dood te bezorgen door lachstuipenen bovendien word ik altijd door kwajongens op een schandelijke manier gemolesteerd. Politiebeambten denken altijd dat ik een vermomde bandiet ben en toen ik eenmaal op reis de grens moest passeeren werd mijn genot vergald door 't feit. dat de douanen mij sterk ervan verdachten met een imitatiebuik vol smokkelwaar op stap te zijn. Enfin, hoe het zij. ik moest en zou wandelen. Ed ik wandelde. 's Maandags ga ik op stap op een rustigen buiienweg. Nauwelijks heb ik een kwartier geloopen of een auto komt langszij stopt en Freddy, een kennis van mij, stapte uit. Dat is toch veel te vermoeiend voor je. Kom stap io, ik zal je wel even naar huis brengen. Ik had veel moeite hem aan zijn verstand te brengen, dat ik voor gezondheid op stap was, Hij is niet bijzonder intelligent. En vervolgde mijn lijdensweg. Hij grinnikte even, het uilskuiken en reed weg. Vlak daarna houdt Bert v. d. Waal stil met zijn two seater en neemt allures aan, of zija lucifers doosje op wielen een luxe Rolls- Royce is. Teverqeefs trachtte ik hem de reden van mijn weigering uit te leggen. Hij stond erop mij mee te nemen. Toen vernielde ik een treeplank en er sprong een band. Bert vloekte laog en krachtig en zei dingen over corpulente menschen. die niet ge schikt zijn om te herhalen. Ik wandelde verder met een zeker gevoel van voldoening. Remmengeknars. Mevrouw Jacobs zei, dat ze het een buitengewoon genoegen *zou vinden, mij mede te nemen. Ze glimlachte aanminnig en deed het portier open. Je kunt tegen dames niet al ijd zeggen wat je meent en daarom heb ik gehuicheld, dat ik het heel aardig van haar vond, maar dat ik op advies van den dokter enz. enz. Ze gaf glimlachend vol gas en vermoordde twee kippen op kregen had, blijmoedig terug kwam. Jan, Jan, beste jongen, die slag kom ik niet te boven, mijn hart breekt Wat is er dan gebeurd oom, vroeg Jan, die heel verbauwereerd was. Ik ben bestolen, bestolen door leelijke dieven 1 Bestolen... veinsde Jan. Ja, wreed bestolen...Wie mag het zijn Jan peinsde en vroeg naar be kende wegen. Hadden de dieven dan geweld gepleegd. Hadden ze hem overrompeld, hadden ze de deur ingeslagen Waar lag het geld Jan koesterde argwaan tegen Karei. Deze had bij oom gewaakt. Nu eerst begreep hij die nooit gekende dienstvaardig heid. Ja, ik geloof, gij hebt gelijk, Karei is de dief! O die Judas, die bandiet met zijn schijnheilig gezicht. Nieuwe veerkracht in Dorus' lijf, dat zich oprichtte en zich nu stampvoetend door de kamer be woog. Laat hem komen Jan raadde oom aan Karei met zachtheid te behandelen. Op voor zichtige wijze kon men 't beste de waarheid achterhalen. Als men van den duivel spreekt ziet men zijn staart, zegt het spreekwoord, nauwelijks was Jan zijn oom een weinig bedaard, of Karei kwam binnen.

Peel en Maas | 1934 | | pagina 5