TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
Geld Jan.
FEUILLETON.
De puntjes op de i!
Binnenland.
Zaterdag 21 April 1934
Vijf en vijftigste Jaargang No 16
Een Middenstand
zonder Reclame is
niet denkbaar.
Ook de Handeldrijvende
Middenstand ziet in, dat
Reclame een onontbeerlijke
factor is, om een zaak tot
bloei te brengen.
Iq het Utr. Nbld. troffen wij on'
langs het navolgende artikel aan
„Als wij tegenwoordig een dag
blad. weekblad of ander periodiek
ter hand nemen, dan wordt ons oog
onwillekeurig geboeid door de ad
vertentiekolommen. Niet dat de
overige inhoud van een dergelijk
orgaan ons geen belang zou inboe
zemen. maar wij zijn nu eenmaal in
den loop der tijden zoo gewend ge
raakt aan de prettige afwisseling,
welke al die verschillend gestelde
advertenties bieden en zij spreken tot
ons op zoo verschillende en onder
houdende wijze, dat wij onaangenaam
verrast zouden zijn. wanneer wij dan
eensklaps die aankondigers van iets
goeds of iets moois zouden moeten
missen.
Gelukkig bestaat daarvoor ook niet
de geringste kans. Zelfs in de periode,
welke vrij algemeen wordt aange
merkt als het culminatiepunt der z.g.
„crisis," ontbraken de advertentie
kolommen niet in de bladen, ook
al was dan hier of daar een kleine
beperking te bespeuren. Maar op
merkelijk was het, dat zelfs in de
moeilijkste tijden allerwegen valt
gelukkig weer opleving te bespeuren
de zakenmenschen het standpunt
innamen„Reclame vóór alles
Reclame kunnen wij niet missen."
Juist in die dagen is zoo kenschet
send op den voorgrond getreden,
hoe de waarde van de Reclame
algemeen meer en meer erkend
wordt.
Vroeger en nu.
Maar als wij de advertentie
kolommen in onze dagen eens goed
nalezen en die vergelijken met de
advertentie-rubrieken van b.v. 15 of
20 jaren geleden, dan valt een ken
merkend verschil te constateeren.
Toenmaals waren het hoofdzakelijk
de industrieelen, de groothandelaren
e.d. die door middel van advertenties
in de bladen de algemeene aandacht
op hunne producten of artikelen
vestigden.
Ook daarin is verandering geko
men. Ook de Handeldrijvende Mid
denstand is in den loop der tijden
gaan inzien, dat Reclame een onont
beerlijke factor is, om een zaak tot
bloei te brengen. En als, dank zij
die Relame. een zaak het tot een
bepaald peil gebracht heeft, dan zal
de verstandige zakenman, zijne
Reclame niet stopzetten, maar er
Integendeel uitbreiding aan geven,
omdat door een constant doorge
voerde. en zoo mogelijk, steeds
intensiever Reclame, de kans op
expansie van een bedrijf des te
grooter wordt.
Het heeft wel eenigen tijd ge
duurd, alvorens ook de Handel
drijvende Middenstand doordrongen
werd van het onafwijsbaar nut van
adverteeren in de Bladen. Voor
Reclame voelden sommigen wel iets,
maar dan in een anderen, meer-
ouderwetschen vorm. Daarbij sprak
dan in de eerste plaats het strooi
biljet een woordje mee. Op papier,
dat doorgaans van een kwaliteit was.
welke menigen drukker wanhopig
maakte, omdat het bij het inleggen
in de snelpers met de meeste om
zichtigheid behandeld moest worden,
wilde het niet aan snippers er uit
komen, werden de waren van den
winkelier aangeprezen. Over de
waarde van een dergelijk reclame-
Ren plattelandsgeschiedenis
van de Belg.-Limb. grens.
Hola, dan meent ge, dat ze
nu al de broek draagt
Of ik het meen, geloof me
lui, die passen uitstekend bij el
kaar.
En zoo gauw gevonden
't Doet er niet toe. Soort
zoekt en vindt altijd soort.
En nu schilderde de knecht de
nieuwe bazin af als had hij haar
reeds jaren gekend. Jan zou er
zijn handen aan vol hebben. Zij
had oogen in haar breeden kop,
die, als zij ze wagenwijd open
spalkte, èen woedenden stier zou
den doen viervoeten. Daarbij een
tong als 'n snel klapwiekend
molenrad.
Wellicht een kruidje roer me
nietguitigde een bezoeker.
Dan zal het bij u weldra
gaan haarwaaien, spotte een ander.
Meerdere grappige zinspelingen
volgden snel op elkaar, onderbro
ken door uitbundig gelach en
onverstaanbaar gehuil van stem
men, die nu en dan het geraas
wilden overschreeuwen.
object zullen wij maar niet veel
zeggen. Geleidelijk is wel gebleken,
dat men de negatieve waarde van
een dergelijk publiciteitsmiddel ten
volle beseft heeft. Daarover kunnen
wij dus wel zwijgen.
Etalage en advertentie moeten
samenwerken.
Maar er was en is nog een andere
methode van reclame-maken, welke
vele winkeliers gaarne in praktijk
brengen, en... welke zij dan tevens
als afdoende beschouwen, en in dit
laatste ligt de gtoote fout. Wij heb
ben hier op het oog de étalage.
Ongetwijfeld is een tot in de
puntjes verzorgde étalage ook een
volstrekt-noodzakelijke factor voor
een winkelier, om zijn omzet op te
voeren. Doch hij, die zich op het
standpunt plaatst, dat een keurige,
aantrekkelijke étalage voldoende zou
zijn, om bet gewenscht succes te
boeken, vergist zich te eenenmale.
Meermalen hebben wij winkeliers
hooren verklaren „Ik adverteer niet,
mijn étalage is mijn advertentie."
Maar die zoo spreken, vergeten
altijd weder, dat slechts een zeer
beperkt aantal personen van die
étalage nota neemt. De voorbijgan
ger heeft in den regel te veel haast,
om aan een etalage, hoe mooi zij
ook moge zijn, die aandacht te
wijden, welke zij verdient, en...
welke de winkelier zou behoeven,
om het door hem beoogde doel te
bereiken.
Daarom kan de winkelier niet
volstaan met alle zorgen te wijden
aan zijne etalage, maar moet hij ook
wel degelijk de advertentie te hulp
nemen, als reclame-object. Doch ook
op het gebied van adverteeren wordt
zoo vaak nog het verwachte resul
taat niet bereikt, en dat wel, omdat
te velen zich niet voldoende reken
schap geven van de eischen, welke
aan een doeltreffende annonce ge
steld worden.
De advertentie en liaar inhoud.
In tal van gevallen wordt nog
voldoende rekenschap gehouden met
de oplaag-cijfers van een blad, met
de wijze waarop de advertenties
gezet en gedrukt worden en met nog
zooveel andere onderdeelen. welke
maar te vaak verwaarloosd worden.
Vanzelfsprekend is ook een zeer
groote factor de inhoud van de
advertentie. En zelfs als die aan zijn
doel beantwoordt, kan het nog voor
komen, dat die annonce door haar
op onjuiste wijze te zetten, geen
effect sorteert.
Zoo ziet men. dat aan het adver
teeren nog heel wat vast zit, en
zeker véél meer, dan door menigen
winkelier of zelfs industrieel vermoed
wordt. Helaas loopen er nog zoo
vele advertentie-colporteurs,-die niet
het flauwste begrip hebben van het
geen er voor plaatsing van een
advertentie eigenlijk wel kijken komt.
Wij zouden daarom allen zaken
menschen dezen raad willen geven
Als gij reclame wilt maken voor
Uwe zaak, doet het door advertee
ren in een courant, waarvan gij
weet, dat zij inderdaad diegenen be
reikt, welke gij gaarne onder uwe
cliëaten rekentzorgt dat uwe ad
vertentie goed gesteld is, en als gij
vakkundige hulp behoeft, raadpleegt
dan ook vakmannen op het gebied
van het Advertentiewezen, en kiest
vooral een blad uit, dat door zijn
interessanten inhoud met graagte
door de lezers ter hand genomen
wordt.
De belangstelling welke dan bij
den lezer wordt opgewekt voor de
nieuwskolommen zal automatisch
overgaan op de advectentierubriek,
en gij kunt er verzekerd van zijn,
dat van den inhoud van advertenties
in een dergelijk blad zeer ernstig
nota genomen zal worden. Dat alle
Doch Pier liet zich geen duim
breed van zijn zielsontleding
brengen. Een profeet was hij r.u
eenmaal niet, maar weldra zouden
de feiten bewijzen, dal hij ver
duiveld fijn waargenomen had en
dat zijn ooren woorden hadden
opgevangen, die zoo snel het
binnenste van een mensch ver
raden.
Vooral kon hij niet verkroppen
dat de nieuwe meesteres bij haar
ronde in huis en hof, al het gedoe
en getob, ja heel den rommel had
afgekeurd.
Niets was naar haar gading en
de meiden waren er het slechtst
afgekomen. En wat verstond ze
van manswerk?
Nieuwe bezems keeren het
best, snaakte iemand uit.
Dat zullen Jan en wij voelen,
weeklaagde nu Pier, die bij het
eindigen dergezellige bijeenkomst
eenige onthouden gezegden van
de nieuwe vrouw nog eens met
breede gebaren onderstreepte en
deze nabootste in haar zangerige
dialect.
Jij bent er toch niet mee
getrouwd jokte de.welbespraakte
barbier.
Goddank nietzei Pier.
En nu gingen de lui in .groep
jes langs verschillende steegjes
en paadjes huiswaarts, bespraken
nog eens met enkele woorden de
levendige gesprekken van den
gezelligen avond en.kwamen zoo
thuis.
zakenmeoscheo dit goed vooc oogen
houden."
De vreeselijke kwaal
van dezen tijd.
In het liberale „Vaderland" wordt
verslag gegeven van een bezoek aan
verschillende stempellokalen. Uit een
der schetsen lichten we hier de
volgende brokstukken
Aan de stempellokalen van de
vakvereenigingen, waar dus in het
algemeen de georgani9eerden
stempelen, is het aanmerkelijk
rustiger dan aan de bureaux van
Maatschappelijk Hulpbetoon.
Als ik een paar maal tusscben
de menschen heb gezworven voor
de gebouwen der organisaties is
er in mij één groote. allesover-
heerschende emotie een grenze
loos medelijden. Daar staan ze, de
kloeke kerels, de bruikbare, maar
als nutteloos weggeworpen stuk
ken gereedschap der industrie.
Sympathieke, intelligente koppen
zijn hier niet zeldzaam. Bij de
metaalbewerking zie ik mannen,
die een of meer vingers missen.
Verloren, vroeger, in den arbeid.
Dat was het risico. Het risico,
dat ze graag weer zouden aan
vaarden... als ze maar aan den
slag konden... als ze maar weer
konden hooren het zoemen van
de drijfriemen en de helsche muziek
van bonkend fabrieksgedaver.
O, zeker, ook onder hen zijn
lieden, die het luie stempelaars
leventje wel gemakkelijk vinden.
Ik kan echter niet gelooven, dat
zij de meerderheid vormen of zelfs
maar, dat hun aantal groot is.
Want ik heb werkeloozen in de
oogen gezien...
Enkele schreden verder staat
een ander groepje mannen. Het
zijn houtbewerkers. Timmerlieden,
meubelmakers. Aanstonds kan ik
constateeren, dat het kundige vak
lieden zijn. Zij houden zich aan
dachtlg bezig met... het oplossen
van een puzzle, welke door een
hunner vervaardigd en reeds door
verscheidene nagemaakt is. Ze
bestaat uit zes langwerpige blokjes
hout, in het midden voorzien van
verschillende inkeepingen, met
bekwame hand uitgezaagd en
zorgvuldig met een beitel uitge
stoken. De kunst is, de blokjes
zoodanig met de inkeepingen in
elkaar te schuiven, dat een dubbel,
zesarmig kruis gevormd wordt.
Het is heel moeilijk en onder
algemeen gelach maakt zelfs de
uitvinder nog fouten. Als ik er
even bij sta te kijken, worden ook
mij de blokjes vriendelijk toege
reikt: ik mag het ook eens pro-
beeren. De oplossing viDd ik niet,
maar wel heb ik gelegenheid, te
zien, hoe keurig het hout behan
deld is. En weer komt het mij in
de gedachte, hoe jammer bet toch
is, dat de meesterhand, die dit
waarlijk ingenieuze stukje ver
vaardigde, geen nuttiger werk kan
vinden, werk, waarmee voor een
gezin de kost verdiend kan wor
den
Er is een dubbele moord ge
pleegd in de stad.
Iemand heeft zijn vrouw en zijn
kind gedood. De dader bleek
krankzinnig. Zoo komt de misdaad
ter sprake. Moord. En zelfmoord.
Ik begrijp niet, dat iemand
zijn vrouw en kind van kant kan
maken...
Zool Het is gemakkelijker,
het een ander te doen dan jezelf 1
Bij Geldjan had 's morgens pas
het eerste hanengekraai geklon
ken, of een vreemde slem don
derde de dienstlui uit een diepen
slaap, die als uit een andere
wereld ontwaakten.
Eerst wisten ze het scherp ge
luid nog niet te onderscheiden,
maar toen een tweede, een derde
keer «opstaan", «opstaan" gebie-
dend geroepen werd, eerst toen
begrepen ze wie dien schrikaan-
jagenaen schreeuw uitgestooten
had. En van uit de kamerljes der
meiden en de zolderbokjes der
knechten zoemde een gebrom en
gemompel, dat zonder veel com
mentaren uitgelegd kon worden.
Toen het volk na eenige minuten
nog niet afgeklomperd kwam, la
waaide de jonge vrouw zoo hard,
dat de beesten op den stal ver
schrikt opsprongen, met hun ket
tingen rammelden en loeiden om
nieuw voedsel.
Doffe ja's met een «potverdom-
men" erbij, bromden een oogen-
blik door het huis, dat dan weer
van de driftige klipklappende
treden der uiterst bezorgde vrouw
trilde.
Benedenkomend kreeg het volk
een heel sermoen te hooren. Dat
was een schande zoo lang te
slapen in het drukke seizoen. En
nog meer schande was het zich
zoo te laten roepen en wekken.
Men moest liefde voor het werk
hebben, dat iedereen veredelt.
Zonder arbeid kwam men nooit
Zeg dat maar zachtjes. Elke
week maken een paar werkloozen
er een eind aan...
Zal wel los loopen I
Dat denk je maar. Het staat
nooit in de krant, maar daarom
gebeurt het wel 1 En in Duitsch
land nog veel meer.
Nou ja, in Duitschland...
Wil ik je wat zeggen Die
jonge snuiter... je weet wel... hoe
heet ie ook weer... die met dat
dikke bruine haar... nou, die loopt
óók met de gedachte rond. Kan
je aan hem zien. Let maar 's op
Ik vind het stom. Als ik
geen weg meer weet, dan sla ik
een ruit in van een goudsmids
winkel. Dan steek ik mijn zakken
vol gouwe spullen en ik laat me
grijpen Ben ik voorloopig ge
borgen en voor mijn vrouw wordt
wel gezorgd 1
Zal je gebeuren, dat, dat ze
je niet grijpen Zit jij met al die
gouwe spullen in je maag, merkt
er een grappig op.
Da's nou maar gekheid. Hij
kan gemakkelijk praten, hij heeft
geen kinderen. Voor je kinderen
laat je het toch zeker.
Die kleine meld van mij...
moet je weten, ik heb haar al zoo
lang een poppenwagen beloofd.
Nou heb ik verleden week een
karweitje. Precies één dag was ik
aan den gang, toen vroeg ze al
„Nou, vader, nou heb-ie toch
werk, krijg ik nou een poppen
wagen
Het vervolg van den dialoog ver
telt dan, dat er een communist tus-
schenbeide komt, die natuurlijk de
bourgeoisie uitvetert.
Het bovenstaande is echter vol
doende, om iets gewaar te worden
van de vreeselijke ontreddering,
welke er ook moreel door de werk
loosheid dreigt. Moet er dan niet
alles, alles op gezet worden, om
deze verfoeilijke kwaal van den
modernen tijd zooveel mogelijk te
genezen
Stalin aan Hitier
Heil Hitier
Mijn vijand en vriend tevens
U begrijpt, waarde collega, dat ik
met buitengewone belangstelling uwe
werken en uw optreden als hoofd
der nationaal socialistische regeering
in Duitschland heb gevolgd.
In den beginne was ik wel wat
erg kregel en boos op u, omdat gij
zoo hardhandig zijt opgetreden tegen
wat gij bet Marxisme noemt; en dat
gij met name de Communistische
pa*tij hebt neergeslagen zooals gij
dat gelieft te noemen, maar daarmee
hebben we ons hier in Rusland al
lang verzoend. Want gij doet
prachtig werk I
Laat ik u aanstonds dit zeggen
en onthoud het zeer goed en zeg
het voort aan al uwe mede-kop
stukken er zijn er twee op de
wereld, die wachten kunnen, die
den tijd hebben, dat is het Bolsche-
wisme en de Katholieke Kerk.
Deze twee hebben een onver
woestbaar geloof in den triomf van
hunne beginselen; wij. omdat wij
geheel van deze wereld zijn; de
katholieke Kerk, omdat zij zegt
geheel van de andere wereld te zijn.
En daarom doet gij prachtig werk.
Vooreerst hebt ge de Sociaal-
Democratie voor ons opgeruimd.
Ten tweede hebt ge het Centrum
voor ons opgeruimd.
En ten derde en dat is het
voornaamste zijt ge op den
goeden weg met uwen verbeten
strijd tegen alle bovennatuurlijk
vóóruit, dit zouden ze alle vier
niet moeten vergeten als ze eens
in de wereld beter wilden varen
en een anderen staat aangaan.
De dienstboden spraken geen
woord.
Pier en Ties gaapten en geeuw
den, rekten de armen wijd uit,
brachten ze boven hun hoofden
bijeen en lieten ze dan lam langs
de beenen zakken.
Dat is de maat der luierikken,
zei scherp de verbolgen Liesbeth,
die nu druk in de weer was om
haar orders snel te doen uitvoeren.
Intusschen, dat de knechten zich
grommelend uil de breede keuken
weg maakten, kregen de meiden
nog een kleine litanie te hooren,
die niet van God en zijn heiligen
sprak.
Toen het schommelwerk onder
het vee verricht was, kregen de
dienstlui een smoutkock voorgezet
met sterk waterige koffie.
Eerst bekeken ze elkaar met
verwonderd-vragende oogen en
hurkten zuchtend neer.
Welken dag hebben wij
vandaag vroeg Pier.
Donderdag, antwoordde een
meid.
Zeker Donderdag, gisteren,
was het toch Woensdag, ezel ook,
bevestigde Ties.
Maar aan dezen vent zou
men zeggen dat het potverdikken
Vrijdag is. En meteen grabbelde
Pier zijn smoutkoek zoo sterk
tusschen de nijpende vingers als
christendom en met name, dat gij nu
onlangs zelfs den Paus van Rome
het zwijgen hebt opgelegd in de
Duit8che kranten.
Wij hebben hier in Moskou ge
grinnikt, toen we lazen, dat de brief
van den Paus aan een der leiders
van de katholieke Jeugdbeweging in
de Duitsche pers niet verder mocht
worden gepubliceerd.
Heil Hitler I
Mijn vijand en vriend tevens 1
Want wanneer wij nog vrees
hebben, dan zal het alleen zijn voor
die witte gestalte uit het Vaticaan.
Te Moskou staat het mausoleum,
waarin het graf van Lenin waarop
het Bolschewisme is gebouwd; te
Rome staat de St. Pieterskerk,
waarin het graf van St. Petrus,
waarop de katholieke Kerk is
gebouwd.
Moskou—Rome, Lenin—de Paus,
begrijpt gij het
Daar tusschen zijt gij, Hitier, een
onbeteekenende figuur, beteekenend
in zooverre, dat gij nu den weg
aan het banen zijt voor bet Bolsche
wisme in de Duitsche landen.. Leg
den Paus het zwijgen op, brokkel
zijn invloedsfeer voortdurend af.
bind den strijd aan tegen zijn woord
tegen zijne bisschoppen en priesters,
tegen de katholieke jeugd en de
katholieke actie en de katholieke
pers, dat alles is, den weg vrij maken
voor het Bolschewisme.
Daarom hebben wij den tijd;
daarom kunnen we wachten.
Ook wij gelooven en daarom
haasten we ons niet.
We zouden nu reeds Duitschland
kunnen verpletteren door de over
macht van ons geoefend reuzenleger
maar ons doel reikt verder dan
Duitschland I
Gij baant den weg voor ons; gij
maakt het ons binnen eenige jar;n
gemakkelijk.
Maar waaneer de witte gestalte
van het Vaticaan oprijst en zijn
stem verheftUrbi et orbl: tot de
stad Rome en tot de wereld, dan
zien ontelbare scharen naar hem op,
over gansch den aardbol: dan vliegt
er een onzichtbare energie door de
atmosferen en dringt door in de
zielen van millioenen; dan brandt er
een onverklaarbare geestdrift in
hunne oogen. als boven de aarde
ontloken en hunne armen worden
sterk tegen ons en tegen u.
Dan en dan alleen vreezen wij 1
Is er dan een God, die hen
moedig maakt Is er dan een
kracht, die uitgaat van bun gebed,
die uitvloeit van hunne altaren, die
opstijgt vanuit de stille klooster
muren met biddende en offerende
zielen En waartegen wij niets
zullen vermogen En daarom: gaat
voort en legt den Paus bet zwijgen
op 1
Uw oud-Duitsch heidendom, dat
door uwe verwaande en verwaten
half-wetenschappeJijke menschen
wordt gepredikt en halve weten
schap voert tot den duivel 1 is
de zekerste weg tot het moderne
Bolschewisme. Want Bolschewisme
is allereerst de verlossing uit alle
positief geloof in christelijke ver
lossings- en christelijke heils- en
genadeleer.
Gaat dus voort met uw strijd
tegen dat positieve geloof en dan
komt, ten tweede langzaam maar
zeker, de Bolschewistische mentaliteit
welke door geen S.A. en Völkischer
Beobachter is tegen te houden.
De Bolschewistische mentaliteit 1
Als de geest is geïnfecteerd met
uw nieuw en oud-Duitsch heiden
dom, dan zullen alleen nog maar
onze ideeën en onze leer vat hebben
op uw volk.
Dat kan nog wel enkele jaren
duren, maar. gelijk gezegd, we
hebben den tijd.
We maken ons ondertusscben ook
militair steeds sterker en wanneer
dan onze ure is gekomen, dan zullen
wij: slaan, hevig maar afdoende.
Gij ziet dat natuurlijk niet in; en
wat voor u het ergste is, gij wilt
dat natuurlijk niet inzien -— maar
gij. gij graaft uw eigen graf.
En over dat graf heen staan er
twee onverzoenlijk tegenover elkaar
de witte gestalte van het Vaticaan
en de roode uit Moskou.
Uw wanstaltig, doldraaierig haken
kruis is de langzame overgang naar
onze sikkel en het Christenkruis
zal eenmaal geplant staan tegen
onze Communistische sikkel.
Heil Hitler 1
Mijn vriend en vijand tevens 1
ZAAIER.
Hoewel het Bolschewisme en 't
Nationaal Socialisme tegenover
elkander schijnen te staan als water
en vuur. raken deze twee uitersten
elkander in heel veel opzichten. In
den vorm van dezen. natuurlijk
verzonnen brief, is getracht, dat tot
uitdrukking te brengen.
wilde hij een spartelenden paling
den nek omwringen.
Dit protest, tegen een verzonnen
Vrijdag, verwekte .een uitbundig
gelach, dat slechts bedaarde toen
de vrouw uit het fornuis een
schotel vleesch en een speciaal
kannetje koffie kwam halen, die
in de boerenzaal voor haar en
Jan bestemd waren.
Nu ziet ge toch wel, dat het
geen Vrijdag is, zei Trien, de
heengaande schotel navingerend.
Of ik het zie en gewaarword
klaagde Pier over zijn geprikkel-
den, onverzadigden buik wrijvend.
Luidop werd er weder gelachen
en in 't geniep gefluisterd.
Maar die jolige stemming
werkte prikkelend op de ge
moederen van het jeugdige paar.
De vrouw kwam op eens
driftig aanzetten. Dat knauwelen
en dat neuswateren hadden lang
genoeg geduurd. De'r moest
hand aan het werk geslagen
worden. Jan slak nu ook voor
het eerst zijn kop builen de deur
trippelde even vooruit en knikte
zijn vrouw lachend-beamend toe.
Stom en doof leken de dienstlui,
die lanterfantend naar buiten
strompelden en hier onder elkaar
mopperden, terwijl de jonggehuw
den zich kerkwaarts begaven.
Met een kermisgezicht, fier als
een veelkleurige pronkpauw,
stapte Jan aan de zijde van zijn
bruid langs de grauwe en witte
huizenrijen. Achter vensters en
De vroege zomer. De
Conversie-leeDing geslaagd.
Geen afzetbaarheid van wet
houders. Minister Verschuur
afgetreden Baars sticht een
nieuwe fascistische partij.
Tegen de steunverlaging. De
nieuwe Commissaris van de
Koningin in Utrecht. Het slot
van het ZP.-drama. Allerlei.
De lente heeft zich dit jaar zóó
lang laten wachten, dat de zomer
ongeduldig werd en zich naar voren
drong, ten gevolge waarvan we thans
in het midden van April plots een
temperatuur genoten, welke een zitje
buiten aantrekkelijk maakte en ver
langens deden uitgaan naar een duik
in het water. Zondag j.l. heeft vooral
de bollenstreek van het milde weer
geprofiteerd vele duizenden toeristen
zwermden uit rond Haarlem en
Leiden. Vooral de narcissenbedden
deden het al goed, maar de „echte"
Bollenzondag, waarop ook de hyacin
then zullen kleuren en geuren, zal
toch eerst in de komende week vallen.
De groote droogte dreigt intusschen
veler scha te worden, want het zaad
kiemt slecht. Ook het brandgevaar
blijft groot op Zondag j.l. zijn
groote complexen hei en bosch ver
brand in Brabant en Limburg, mede
in het Peelgebied.
Heel gedwee hebben de beleggers
van gelden berust in de rente
verlaging, welke de tegeering
wenschte. De Conversie-leening ad
900 millioen werd met 4 millioen
overteekend. Van het geheel was
slechts 157 millioen nieuw geld de
rest is genomen door de bezitters
van de af te lossen obligaties van
hooger rente type. De staat verwierf
met deze transactie een jaarlijksch
rente-voordeel van 5.4 millioengulden.
Voorwaar geen kleinigheid 1
De regeering heeft een afwijzend
oordeel openbaar gemaakt inzake de
door velen gewenschte mogelijkheid
van afzetbaarheid van wethouders.
Het gebeurt nu en dan, dat gekozen
wethouders incapabel blijken of om
andere redenen ongewenscht worden,
terwijl ze dan toch vasthouden aan
hun zetel. De regeering vindt dat
jammer, maar vreest andere mis
bruiken, het uitoefenen b.v. van
gordijnen werden de twee in
oogenschouw genomen. Waren
ze even een deur voorbij, dan
kwamen de nieuwsgierigen builen
piepen en de opmerkingen bleven
niet uit.
Een stuur en barsch gezicht 1
zei een.
Een, die haar op de tanden
neeft 1 dacht een ander.
Och laat hem doen, hij mag
ze hebben voor mijn part I zei
een derde.
Om zoo iets mede te brengen
van over de grenzen is waar
achtig de moeite niet, schimpte
een oude kwezei, die nooit een
vinger van een vrijer had kunnen
krijgen.
Niet jaloersch zijn 1 merkte
de koster op.
Geen nood 1 klonk het snel-
volgend antwoord.
Aan hoekjes en kantjes stonden
kazelende-bazelende dorpslui zich
druk te maken over het jeugdige
paar dat gewikt en gekwikt werd.
Trouwe kerkbezoekers en pilaar
bijters lieten hun vorschende
blikken nu en dan glijden naar
de pas getrouwden, die in dee-
moeds hemels zegen op hun
levensbaan afsmeekten. Zelfs de
zangers op het oksaal deelden bij
tusschenpoozan hun indrukken
en hooren-vertellen, elkaar mede.
En meer dan eens hoorde men
van hier, tot groote ergernis, in
het schip der kerk, ingehouden
gegichel.
Na den goddelijkea dienst
werden de helden van een dag
nagegaapt en ze reden druk over
de tong. (Wordt vervolgd)