TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS Geld Jan. FEUILLETON. De puntjes op de i! Binnenland. Zaterdag 21 April 1934 Vijf en vijftigste Jaargang No 16 Een Middenstand zonder Reclame is niet denkbaar. Ook de Handeldrijvende Middenstand ziet in, dat Reclame een onontbeerlijke factor is, om een zaak tot bloei te brengen. Iq het Utr. Nbld. troffen wij on' langs het navolgende artikel aan „Als wij tegenwoordig een dag blad. weekblad of ander periodiek ter hand nemen, dan wordt ons oog onwillekeurig geboeid door de ad vertentiekolommen. Niet dat de overige inhoud van een dergelijk orgaan ons geen belang zou inboe zemen. maar wij zijn nu eenmaal in den loop der tijden zoo gewend ge raakt aan de prettige afwisseling, welke al die verschillend gestelde advertenties bieden en zij spreken tot ons op zoo verschillende en onder houdende wijze, dat wij onaangenaam verrast zouden zijn. wanneer wij dan eensklaps die aankondigers van iets goeds of iets moois zouden moeten missen. Gelukkig bestaat daarvoor ook niet de geringste kans. Zelfs in de periode, welke vrij algemeen wordt aange merkt als het culminatiepunt der z.g. „crisis," ontbraken de advertentie kolommen niet in de bladen, ook al was dan hier of daar een kleine beperking te bespeuren. Maar op merkelijk was het, dat zelfs in de moeilijkste tijden allerwegen valt gelukkig weer opleving te bespeuren de zakenmenschen het standpunt innamen„Reclame vóór alles Reclame kunnen wij niet missen." Juist in die dagen is zoo kenschet send op den voorgrond getreden, hoe de waarde van de Reclame algemeen meer en meer erkend wordt. Vroeger en nu. Maar als wij de advertentie kolommen in onze dagen eens goed nalezen en die vergelijken met de advertentie-rubrieken van b.v. 15 of 20 jaren geleden, dan valt een ken merkend verschil te constateeren. Toenmaals waren het hoofdzakelijk de industrieelen, de groothandelaren e.d. die door middel van advertenties in de bladen de algemeene aandacht op hunne producten of artikelen vestigden. Ook daarin is verandering geko men. Ook de Handeldrijvende Mid denstand is in den loop der tijden gaan inzien, dat Reclame een onont beerlijke factor is, om een zaak tot bloei te brengen. En als, dank zij die Relame. een zaak het tot een bepaald peil gebracht heeft, dan zal de verstandige zakenman, zijne Reclame niet stopzetten, maar er Integendeel uitbreiding aan geven, omdat door een constant doorge voerde. en zoo mogelijk, steeds intensiever Reclame, de kans op expansie van een bedrijf des te grooter wordt. Het heeft wel eenigen tijd ge duurd, alvorens ook de Handel drijvende Middenstand doordrongen werd van het onafwijsbaar nut van adverteeren in de Bladen. Voor Reclame voelden sommigen wel iets, maar dan in een anderen, meer- ouderwetschen vorm. Daarbij sprak dan in de eerste plaats het strooi biljet een woordje mee. Op papier, dat doorgaans van een kwaliteit was. welke menigen drukker wanhopig maakte, omdat het bij het inleggen in de snelpers met de meeste om zichtigheid behandeld moest worden, wilde het niet aan snippers er uit komen, werden de waren van den winkelier aangeprezen. Over de waarde van een dergelijk reclame- Ren plattelandsgeschiedenis van de Belg.-Limb. grens. Hola, dan meent ge, dat ze nu al de broek draagt Of ik het meen, geloof me lui, die passen uitstekend bij el kaar. En zoo gauw gevonden 't Doet er niet toe. Soort zoekt en vindt altijd soort. En nu schilderde de knecht de nieuwe bazin af als had hij haar reeds jaren gekend. Jan zou er zijn handen aan vol hebben. Zij had oogen in haar breeden kop, die, als zij ze wagenwijd open spalkte, èen woedenden stier zou den doen viervoeten. Daarbij een tong als 'n snel klapwiekend molenrad. Wellicht een kruidje roer me nietguitigde een bezoeker. Dan zal het bij u weldra gaan haarwaaien, spotte een ander. Meerdere grappige zinspelingen volgden snel op elkaar, onderbro ken door uitbundig gelach en onverstaanbaar gehuil van stem men, die nu en dan het geraas wilden overschreeuwen. object zullen wij maar niet veel zeggen. Geleidelijk is wel gebleken, dat men de negatieve waarde van een dergelijk publiciteitsmiddel ten volle beseft heeft. Daarover kunnen wij dus wel zwijgen. Etalage en advertentie moeten samenwerken. Maar er was en is nog een andere methode van reclame-maken, welke vele winkeliers gaarne in praktijk brengen, en... welke zij dan tevens als afdoende beschouwen, en in dit laatste ligt de gtoote fout. Wij heb ben hier op het oog de étalage. Ongetwijfeld is een tot in de puntjes verzorgde étalage ook een volstrekt-noodzakelijke factor voor een winkelier, om zijn omzet op te voeren. Doch hij, die zich op het standpunt plaatst, dat een keurige, aantrekkelijke étalage voldoende zou zijn, om bet gewenscht succes te boeken, vergist zich te eenenmale. Meermalen hebben wij winkeliers hooren verklaren „Ik adverteer niet, mijn étalage is mijn advertentie." Maar die zoo spreken, vergeten altijd weder, dat slechts een zeer beperkt aantal personen van die étalage nota neemt. De voorbijgan ger heeft in den regel te veel haast, om aan een etalage, hoe mooi zij ook moge zijn, die aandacht te wijden, welke zij verdient, en... welke de winkelier zou behoeven, om het door hem beoogde doel te bereiken. Daarom kan de winkelier niet volstaan met alle zorgen te wijden aan zijne etalage, maar moet hij ook wel degelijk de advertentie te hulp nemen, als reclame-object. Doch ook op het gebied van adverteeren wordt zoo vaak nog het verwachte resul taat niet bereikt, en dat wel, omdat te velen zich niet voldoende reken schap geven van de eischen, welke aan een doeltreffende annonce ge steld worden. De advertentie en liaar inhoud. In tal van gevallen wordt nog voldoende rekenschap gehouden met de oplaag-cijfers van een blad, met de wijze waarop de advertenties gezet en gedrukt worden en met nog zooveel andere onderdeelen. welke maar te vaak verwaarloosd worden. Vanzelfsprekend is ook een zeer groote factor de inhoud van de advertentie. En zelfs als die aan zijn doel beantwoordt, kan het nog voor komen, dat die annonce door haar op onjuiste wijze te zetten, geen effect sorteert. Zoo ziet men. dat aan het adver teeren nog heel wat vast zit, en zeker véél meer, dan door menigen winkelier of zelfs industrieel vermoed wordt. Helaas loopen er nog zoo vele advertentie-colporteurs,-die niet het flauwste begrip hebben van het geen er voor plaatsing van een advertentie eigenlijk wel kijken komt. Wij zouden daarom allen zaken menschen dezen raad willen geven Als gij reclame wilt maken voor Uwe zaak, doet het door advertee ren in een courant, waarvan gij weet, dat zij inderdaad diegenen be reikt, welke gij gaarne onder uwe cliëaten rekentzorgt dat uwe ad vertentie goed gesteld is, en als gij vakkundige hulp behoeft, raadpleegt dan ook vakmannen op het gebied van het Advertentiewezen, en kiest vooral een blad uit, dat door zijn interessanten inhoud met graagte door de lezers ter hand genomen wordt. De belangstelling welke dan bij den lezer wordt opgewekt voor de nieuwskolommen zal automatisch overgaan op de advectentierubriek, en gij kunt er verzekerd van zijn, dat van den inhoud van advertenties in een dergelijk blad zeer ernstig nota genomen zal worden. Dat alle Doch Pier liet zich geen duim breed van zijn zielsontleding brengen. Een profeet was hij r.u eenmaal niet, maar weldra zouden de feiten bewijzen, dal hij ver duiveld fijn waargenomen had en dat zijn ooren woorden hadden opgevangen, die zoo snel het binnenste van een mensch ver raden. Vooral kon hij niet verkroppen dat de nieuwe meesteres bij haar ronde in huis en hof, al het gedoe en getob, ja heel den rommel had afgekeurd. Niets was naar haar gading en de meiden waren er het slechtst afgekomen. En wat verstond ze van manswerk? Nieuwe bezems keeren het best, snaakte iemand uit. Dat zullen Jan en wij voelen, weeklaagde nu Pier, die bij het eindigen dergezellige bijeenkomst eenige onthouden gezegden van de nieuwe vrouw nog eens met breede gebaren onderstreepte en deze nabootste in haar zangerige dialect. Jij bent er toch niet mee getrouwd jokte de.welbespraakte barbier. Goddank nietzei Pier. En nu gingen de lui in .groep jes langs verschillende steegjes en paadjes huiswaarts, bespraken nog eens met enkele woorden de levendige gesprekken van den gezelligen avond en.kwamen zoo thuis. zakenmeoscheo dit goed vooc oogen houden." De vreeselijke kwaal van dezen tijd. In het liberale „Vaderland" wordt verslag gegeven van een bezoek aan verschillende stempellokalen. Uit een der schetsen lichten we hier de volgende brokstukken Aan de stempellokalen van de vakvereenigingen, waar dus in het algemeen de georgani9eerden stempelen, is het aanmerkelijk rustiger dan aan de bureaux van Maatschappelijk Hulpbetoon. Als ik een paar maal tusscben de menschen heb gezworven voor de gebouwen der organisaties is er in mij één groote. allesover- heerschende emotie een grenze loos medelijden. Daar staan ze, de kloeke kerels, de bruikbare, maar als nutteloos weggeworpen stuk ken gereedschap der industrie. Sympathieke, intelligente koppen zijn hier niet zeldzaam. Bij de metaalbewerking zie ik mannen, die een of meer vingers missen. Verloren, vroeger, in den arbeid. Dat was het risico. Het risico, dat ze graag weer zouden aan vaarden... als ze maar aan den slag konden... als ze maar weer konden hooren het zoemen van de drijfriemen en de helsche muziek van bonkend fabrieksgedaver. O, zeker, ook onder hen zijn lieden, die het luie stempelaars leventje wel gemakkelijk vinden. Ik kan echter niet gelooven, dat zij de meerderheid vormen of zelfs maar, dat hun aantal groot is. Want ik heb werkeloozen in de oogen gezien... Enkele schreden verder staat een ander groepje mannen. Het zijn houtbewerkers. Timmerlieden, meubelmakers. Aanstonds kan ik constateeren, dat het kundige vak lieden zijn. Zij houden zich aan dachtlg bezig met... het oplossen van een puzzle, welke door een hunner vervaardigd en reeds door verscheidene nagemaakt is. Ze bestaat uit zes langwerpige blokjes hout, in het midden voorzien van verschillende inkeepingen, met bekwame hand uitgezaagd en zorgvuldig met een beitel uitge stoken. De kunst is, de blokjes zoodanig met de inkeepingen in elkaar te schuiven, dat een dubbel, zesarmig kruis gevormd wordt. Het is heel moeilijk en onder algemeen gelach maakt zelfs de uitvinder nog fouten. Als ik er even bij sta te kijken, worden ook mij de blokjes vriendelijk toege reikt: ik mag het ook eens pro- beeren. De oplossing viDd ik niet, maar wel heb ik gelegenheid, te zien, hoe keurig het hout behan deld is. En weer komt het mij in de gedachte, hoe jammer bet toch is, dat de meesterhand, die dit waarlijk ingenieuze stukje ver vaardigde, geen nuttiger werk kan vinden, werk, waarmee voor een gezin de kost verdiend kan wor den Er is een dubbele moord ge pleegd in de stad. Iemand heeft zijn vrouw en zijn kind gedood. De dader bleek krankzinnig. Zoo komt de misdaad ter sprake. Moord. En zelfmoord. Ik begrijp niet, dat iemand zijn vrouw en kind van kant kan maken... Zool Het is gemakkelijker, het een ander te doen dan jezelf 1 Bij Geldjan had 's morgens pas het eerste hanengekraai geklon ken, of een vreemde slem don derde de dienstlui uit een diepen slaap, die als uit een andere wereld ontwaakten. Eerst wisten ze het scherp ge luid nog niet te onderscheiden, maar toen een tweede, een derde keer «opstaan", «opstaan" gebie- dend geroepen werd, eerst toen begrepen ze wie dien schrikaan- jagenaen schreeuw uitgestooten had. En van uit de kamerljes der meiden en de zolderbokjes der knechten zoemde een gebrom en gemompel, dat zonder veel com mentaren uitgelegd kon worden. Toen het volk na eenige minuten nog niet afgeklomperd kwam, la waaide de jonge vrouw zoo hard, dat de beesten op den stal ver schrikt opsprongen, met hun ket tingen rammelden en loeiden om nieuw voedsel. Doffe ja's met een «potverdom- men" erbij, bromden een oogen- blik door het huis, dat dan weer van de driftige klipklappende treden der uiterst bezorgde vrouw trilde. Benedenkomend kreeg het volk een heel sermoen te hooren. Dat was een schande zoo lang te slapen in het drukke seizoen. En nog meer schande was het zich zoo te laten roepen en wekken. Men moest liefde voor het werk hebben, dat iedereen veredelt. Zonder arbeid kwam men nooit Zeg dat maar zachtjes. Elke week maken een paar werkloozen er een eind aan... Zal wel los loopen I Dat denk je maar. Het staat nooit in de krant, maar daarom gebeurt het wel 1 En in Duitsch land nog veel meer. Nou ja, in Duitschland... Wil ik je wat zeggen Die jonge snuiter... je weet wel... hoe heet ie ook weer... die met dat dikke bruine haar... nou, die loopt óók met de gedachte rond. Kan je aan hem zien. Let maar 's op Ik vind het stom. Als ik geen weg meer weet, dan sla ik een ruit in van een goudsmids winkel. Dan steek ik mijn zakken vol gouwe spullen en ik laat me grijpen Ben ik voorloopig ge borgen en voor mijn vrouw wordt wel gezorgd 1 Zal je gebeuren, dat, dat ze je niet grijpen Zit jij met al die gouwe spullen in je maag, merkt er een grappig op. Da's nou maar gekheid. Hij kan gemakkelijk praten, hij heeft geen kinderen. Voor je kinderen laat je het toch zeker. Die kleine meld van mij... moet je weten, ik heb haar al zoo lang een poppenwagen beloofd. Nou heb ik verleden week een karweitje. Precies één dag was ik aan den gang, toen vroeg ze al „Nou, vader, nou heb-ie toch werk, krijg ik nou een poppen wagen Het vervolg van den dialoog ver telt dan, dat er een communist tus- schenbeide komt, die natuurlijk de bourgeoisie uitvetert. Het bovenstaande is echter vol doende, om iets gewaar te worden van de vreeselijke ontreddering, welke er ook moreel door de werk loosheid dreigt. Moet er dan niet alles, alles op gezet worden, om deze verfoeilijke kwaal van den modernen tijd zooveel mogelijk te genezen Stalin aan Hitier Heil Hitier Mijn vijand en vriend tevens U begrijpt, waarde collega, dat ik met buitengewone belangstelling uwe werken en uw optreden als hoofd der nationaal socialistische regeering in Duitschland heb gevolgd. In den beginne was ik wel wat erg kregel en boos op u, omdat gij zoo hardhandig zijt opgetreden tegen wat gij bet Marxisme noemt; en dat gij met name de Communistische pa*tij hebt neergeslagen zooals gij dat gelieft te noemen, maar daarmee hebben we ons hier in Rusland al lang verzoend. Want gij doet prachtig werk I Laat ik u aanstonds dit zeggen en onthoud het zeer goed en zeg het voort aan al uwe mede-kop stukken er zijn er twee op de wereld, die wachten kunnen, die den tijd hebben, dat is het Bolsche- wisme en de Katholieke Kerk. Deze twee hebben een onver woestbaar geloof in den triomf van hunne beginselen; wij. omdat wij geheel van deze wereld zijn; de katholieke Kerk, omdat zij zegt geheel van de andere wereld te zijn. En daarom doet gij prachtig werk. Vooreerst hebt ge de Sociaal- Democratie voor ons opgeruimd. Ten tweede hebt ge het Centrum voor ons opgeruimd. En ten derde en dat is het voornaamste zijt ge op den goeden weg met uwen verbeten strijd tegen alle bovennatuurlijk vóóruit, dit zouden ze alle vier niet moeten vergeten als ze eens in de wereld beter wilden varen en een anderen staat aangaan. De dienstboden spraken geen woord. Pier en Ties gaapten en geeuw den, rekten de armen wijd uit, brachten ze boven hun hoofden bijeen en lieten ze dan lam langs de beenen zakken. Dat is de maat der luierikken, zei scherp de verbolgen Liesbeth, die nu druk in de weer was om haar orders snel te doen uitvoeren. Intusschen, dat de knechten zich grommelend uil de breede keuken weg maakten, kregen de meiden nog een kleine litanie te hooren, die niet van God en zijn heiligen sprak. Toen het schommelwerk onder het vee verricht was, kregen de dienstlui een smoutkock voorgezet met sterk waterige koffie. Eerst bekeken ze elkaar met verwonderd-vragende oogen en hurkten zuchtend neer. Welken dag hebben wij vandaag vroeg Pier. Donderdag, antwoordde een meid. Zeker Donderdag, gisteren, was het toch Woensdag, ezel ook, bevestigde Ties. Maar aan dezen vent zou men zeggen dat het potverdikken Vrijdag is. En meteen grabbelde Pier zijn smoutkoek zoo sterk tusschen de nijpende vingers als christendom en met name, dat gij nu onlangs zelfs den Paus van Rome het zwijgen hebt opgelegd in de Duit8che kranten. Wij hebben hier in Moskou ge grinnikt, toen we lazen, dat de brief van den Paus aan een der leiders van de katholieke Jeugdbeweging in de Duitsche pers niet verder mocht worden gepubliceerd. Heil Hitler I Mijn vijand en vriend tevens 1 Want wanneer wij nog vrees hebben, dan zal het alleen zijn voor die witte gestalte uit het Vaticaan. Te Moskou staat het mausoleum, waarin het graf van Lenin waarop het Bolschewisme is gebouwd; te Rome staat de St. Pieterskerk, waarin het graf van St. Petrus, waarop de katholieke Kerk is gebouwd. Moskou—Rome, Lenin—de Paus, begrijpt gij het Daar tusschen zijt gij, Hitier, een onbeteekenende figuur, beteekenend in zooverre, dat gij nu den weg aan het banen zijt voor bet Bolsche wisme in de Duitsche landen.. Leg den Paus het zwijgen op, brokkel zijn invloedsfeer voortdurend af. bind den strijd aan tegen zijn woord tegen zijne bisschoppen en priesters, tegen de katholieke jeugd en de katholieke actie en de katholieke pers, dat alles is, den weg vrij maken voor het Bolschewisme. Daarom hebben wij den tijd; daarom kunnen we wachten. Ook wij gelooven en daarom haasten we ons niet. We zouden nu reeds Duitschland kunnen verpletteren door de over macht van ons geoefend reuzenleger maar ons doel reikt verder dan Duitschland I Gij baant den weg voor ons; gij maakt het ons binnen eenige jar;n gemakkelijk. Maar waaneer de witte gestalte van het Vaticaan oprijst en zijn stem verheftUrbi et orbl: tot de stad Rome en tot de wereld, dan zien ontelbare scharen naar hem op, over gansch den aardbol: dan vliegt er een onzichtbare energie door de atmosferen en dringt door in de zielen van millioenen; dan brandt er een onverklaarbare geestdrift in hunne oogen. als boven de aarde ontloken en hunne armen worden sterk tegen ons en tegen u. Dan en dan alleen vreezen wij 1 Is er dan een God, die hen moedig maakt Is er dan een kracht, die uitgaat van bun gebed, die uitvloeit van hunne altaren, die opstijgt vanuit de stille klooster muren met biddende en offerende zielen En waartegen wij niets zullen vermogen En daarom: gaat voort en legt den Paus bet zwijgen op 1 Uw oud-Duitsch heidendom, dat door uwe verwaande en verwaten half-wetenschappeJijke menschen wordt gepredikt en halve weten schap voert tot den duivel 1 is de zekerste weg tot het moderne Bolschewisme. Want Bolschewisme is allereerst de verlossing uit alle positief geloof in christelijke ver lossings- en christelijke heils- en genadeleer. Gaat dus voort met uw strijd tegen dat positieve geloof en dan komt, ten tweede langzaam maar zeker, de Bolschewistische mentaliteit welke door geen S.A. en Völkischer Beobachter is tegen te houden. De Bolschewistische mentaliteit 1 Als de geest is geïnfecteerd met uw nieuw en oud-Duitsch heiden dom, dan zullen alleen nog maar onze ideeën en onze leer vat hebben op uw volk. Dat kan nog wel enkele jaren duren, maar. gelijk gezegd, we hebben den tijd. We maken ons ondertusscben ook militair steeds sterker en wanneer dan onze ure is gekomen, dan zullen wij: slaan, hevig maar afdoende. Gij ziet dat natuurlijk niet in; en wat voor u het ergste is, gij wilt dat natuurlijk niet inzien -— maar gij. gij graaft uw eigen graf. En over dat graf heen staan er twee onverzoenlijk tegenover elkaar de witte gestalte van het Vaticaan en de roode uit Moskou. Uw wanstaltig, doldraaierig haken kruis is de langzame overgang naar onze sikkel en het Christenkruis zal eenmaal geplant staan tegen onze Communistische sikkel. Heil Hitler 1 Mijn vriend en vijand tevens 1 ZAAIER. Hoewel het Bolschewisme en 't Nationaal Socialisme tegenover elkander schijnen te staan als water en vuur. raken deze twee uitersten elkander in heel veel opzichten. In den vorm van dezen. natuurlijk verzonnen brief, is getracht, dat tot uitdrukking te brengen. wilde hij een spartelenden paling den nek omwringen. Dit protest, tegen een verzonnen Vrijdag, verwekte .een uitbundig gelach, dat slechts bedaarde toen de vrouw uit het fornuis een schotel vleesch en een speciaal kannetje koffie kwam halen, die in de boerenzaal voor haar en Jan bestemd waren. Nu ziet ge toch wel, dat het geen Vrijdag is, zei Trien, de heengaande schotel navingerend. Of ik het zie en gewaarword klaagde Pier over zijn geprikkel- den, onverzadigden buik wrijvend. Luidop werd er weder gelachen en in 't geniep gefluisterd. Maar die jolige stemming werkte prikkelend op de ge moederen van het jeugdige paar. De vrouw kwam op eens driftig aanzetten. Dat knauwelen en dat neuswateren hadden lang genoeg geduurd. De'r moest hand aan het werk geslagen worden. Jan slak nu ook voor het eerst zijn kop builen de deur trippelde even vooruit en knikte zijn vrouw lachend-beamend toe. Stom en doof leken de dienstlui, die lanterfantend naar buiten strompelden en hier onder elkaar mopperden, terwijl de jonggehuw den zich kerkwaarts begaven. Met een kermisgezicht, fier als een veelkleurige pronkpauw, stapte Jan aan de zijde van zijn bruid langs de grauwe en witte huizenrijen. Achter vensters en De vroege zomer. De Conversie-leeDing geslaagd. Geen afzetbaarheid van wet houders. Minister Verschuur afgetreden Baars sticht een nieuwe fascistische partij. Tegen de steunverlaging. De nieuwe Commissaris van de Koningin in Utrecht. Het slot van het ZP.-drama. Allerlei. De lente heeft zich dit jaar zóó lang laten wachten, dat de zomer ongeduldig werd en zich naar voren drong, ten gevolge waarvan we thans in het midden van April plots een temperatuur genoten, welke een zitje buiten aantrekkelijk maakte en ver langens deden uitgaan naar een duik in het water. Zondag j.l. heeft vooral de bollenstreek van het milde weer geprofiteerd vele duizenden toeristen zwermden uit rond Haarlem en Leiden. Vooral de narcissenbedden deden het al goed, maar de „echte" Bollenzondag, waarop ook de hyacin then zullen kleuren en geuren, zal toch eerst in de komende week vallen. De groote droogte dreigt intusschen veler scha te worden, want het zaad kiemt slecht. Ook het brandgevaar blijft groot op Zondag j.l. zijn groote complexen hei en bosch ver brand in Brabant en Limburg, mede in het Peelgebied. Heel gedwee hebben de beleggers van gelden berust in de rente verlaging, welke de tegeering wenschte. De Conversie-leening ad 900 millioen werd met 4 millioen overteekend. Van het geheel was slechts 157 millioen nieuw geld de rest is genomen door de bezitters van de af te lossen obligaties van hooger rente type. De staat verwierf met deze transactie een jaarlijksch rente-voordeel van 5.4 millioengulden. Voorwaar geen kleinigheid 1 De regeering heeft een afwijzend oordeel openbaar gemaakt inzake de door velen gewenschte mogelijkheid van afzetbaarheid van wethouders. Het gebeurt nu en dan, dat gekozen wethouders incapabel blijken of om andere redenen ongewenscht worden, terwijl ze dan toch vasthouden aan hun zetel. De regeering vindt dat jammer, maar vreest andere mis bruiken, het uitoefenen b.v. van gordijnen werden de twee in oogenschouw genomen. Waren ze even een deur voorbij, dan kwamen de nieuwsgierigen builen piepen en de opmerkingen bleven niet uit. Een stuur en barsch gezicht 1 zei een. Een, die haar op de tanden neeft 1 dacht een ander. Och laat hem doen, hij mag ze hebben voor mijn part I zei een derde. Om zoo iets mede te brengen van over de grenzen is waar achtig de moeite niet, schimpte een oude kwezei, die nooit een vinger van een vrijer had kunnen krijgen. Niet jaloersch zijn 1 merkte de koster op. Geen nood 1 klonk het snel- volgend antwoord. Aan hoekjes en kantjes stonden kazelende-bazelende dorpslui zich druk te maken over het jeugdige paar dat gewikt en gekwikt werd. Trouwe kerkbezoekers en pilaar bijters lieten hun vorschende blikken nu en dan glijden naar de pas getrouwden, die in dee- moeds hemels zegen op hun levensbaan afsmeekten. Zelfs de zangers op het oksaal deelden bij tusschenpoozan hun indrukken en hooren-vertellen, elkaar mede. En meer dan eens hoorde men van hier, tot groote ergernis, in het schip der kerk, ingehouden gegichel. Na den goddelijkea dienst werden de helden van een dag nagegaapt en ze reden druk over de tong. (Wordt vervolgd)

Peel en Maas | 1934 | | pagina 5