Ruwe, Roode, Stukke Handen Rond de Boerderij Binnenland. Een dappere Grenadier. Provinciaal Nieuws Spreker drong aan, dat de Katho lieken voor alles hun Staatkundige eenheid zouden bewaren en trouw blijven aan hun Staatspartij. In dezen veel bewogen tijd wordt maar al te vaak en geheel onver diend afgegeven op onze partij zelfs door Katholieken en toch, niets is minder verdiend. Is onze Partij niet de eerste ge weest, die streefde naar sociale wet geving, heeft onze partij niet het eerst de corporatieve gedachte in haar program opgenomen Was onze partij in 1918 niet op de bres en is door haat toedoen de revolutie poging niet vergaan als een storm in een glas water In onze dagen nu een golf van nationalisme door de wereld rond vaart en men allerwege roept om daden, mogen wij Katholieken met trots wijzen op onze Partij, die wel weinig woorden gebruikt maar des te meer daden stelt. Met een opwekking tot onze partij, sluit Spreker zijn met aandacht ge volgde rede, die een warm applaus uitlokte. Van de geboden gelegenheid tot het stellen van vragen, maakte Dr. L. Sala gebruik om te vragen of onze partij den tijd nog niet gekomen acht om tegenover de golf van onwaarheden, die door Mussert en andere dag in dag uit maar worden rondgebazuind in vergaderingen en pers, meer verweer aan den dag te leggen De Spreker antwoordt hierop, dat onze Staatspartij meer staat op pro pagandeering van eigen ideeën dan wel. op bestrijding van andere theo rieën. Als de heer Dr. Sala nog wijst op de demagogische strijdwijze van een Roelofsen en meer positieve tegenactie vraagt, dan tot nu toe in ons maandblad getoond, zegt de Spreker, dat persoonlijke actie der leden en Kernvorming meer succes bieden zal. De heer Dr. Sala laat nog niet los en dringt aan, dat als programma punt der partij b.v. zou worden voorgesteld beperking van persvrij heid, waarvan hij veel goeds ver wacht, waaraan de heer Wintels toevoegt, dat hij nog een stap verder gaan zou nu al dat nationaal gedoe niets anders blijkt dan het zaaien van ontevredenheid. De gevolgen kunnen we zien bij onze Ooster buren, waer de Katholieken thans in den hoek gedreven zijn. Zouden de Nazi's hier winnen, dan gaat het met ons ook zoo. Daarom vindt hij het tijd om van defensief over te gaan tot den aanval. Ook de heer Verheugen sluit zich daarbij aan en zegt, dat men de aanwassende ontevredenheid niet te licht moet aanslaan. Het gevaar van terreinverlies is niet denkbeeldig. Spreker deze heeren beantwoor dend, zegt, de gevoelens dezer ver gadering te zullen overbrengen naar het Partijbureau en wijst er bij voor baat op, dat reeds een groot getal vergaderingen aan dit onderwerp door het Partijbureau zijn besteed en 250.000 vlugschriften zijn ver spreid. Hij roept in deze gaarne aller medewerking in. Dr. Sala zegt met genoegen te constateeren, dat er in de Midden- standsvereeniging menschen blijken te zijn, die belang stellen in het politieke gebeuren. Hij hoopt, dat dit zich ook zal uitstrekken tot de plaatselijke Kiesvereeniging en de Middenstanders trouwer ter verga dering zullen komen, heigeen wordt toegezegd. De Voorzitter dankt allen voor de betoonde belangstelling en spreekt er zijn vreugde over uit, dat er veel gedaan wordt voor de vorming der jeugd, de mannen der toekomst, en sluit de vergadering op de gewone wijze. door de schoonmaak weer snel ge nezen, zacht en gaaf met PUROL. Eenzijdigheid zal zich wreken. Er is nog iets goed te maken. Wanneer wij de „Mededeelingen van het Centraal-Bureau" over de afname der verschillende kunstmest stoffen lezen, dan valt ons in de eerste plaats op de bijzonder groote vermeerdering van het kaligebruik. Nu was een zeer groote toename wel te verwachten, gezien de enorme prijsdaling door de komst van de Spaansche kali op de Nederlandsche markt. Maar dat het zoo zou loopen, had wij zijn het met het Centraal- Bureau eens de grootste optimist niet durven verwachten. En, mits oordeelkundig gebruikt, is er niets tegen weer eens goed kali te geven. Integendeel, vele akkers, wei- en hooi landen riepen erom. Er gebeurde iets soortgelijks als wij de laatste jaren met de stikstof meststoffen hebben gezien. De oorlog tusschen de verschillende producenten dreef de prijzen naar zoon laag peil als voor korte jaren „absoluut on bestaanbaar" genoemd zou zijn. Af- braakprijzen. Gevolgenorme toename vanhet gebruik. Het Centraal Bureau zegt dan ook zeer terechtlage prijzen zijn de beste reclame voor het gebruik. Nu dreigt gevaar voor eenzijdig- en van kali, de giften van fosforzuur niet in dezelfde mate werden ver hoogd, wat volgens de oude doch telkens waar bevonden wet van het minimum toch moet. Wil men ten minste zoo voordeelig mogelijk han delen. Het lijkt er soms ietwat op, dat evenwel door sommigen juist minder is gebruikt. Dit zal zich zeker wreken. Op bouwland, doch niet het minst op grasland. Moet ge de ervaringen in de Wieringermeer maar eens nagaan. Gebrek aan fosforzuur geeft slecht gras en geen of weinig klaver. En goed gras met voldoende klaver is zoo noodig om krachtvoeder uit te sparen. Er is nog een kansje .iets goed te maken. De practijk leerde, dat slak- kenmeel einde Maart uitgestrooid nog zijn gunstige werking openbaarde. Slakkenmeel wordt op wei- en hooi landen in vele gevallen nog tot in April gestrooid en op bouwland zelfs als overbemesting als men de uit- strooiing tot nu toe verzuimde. Het kan dus nog best, maar het is natuur lijk hoog tijd. Van een oude Friesche klok. Een landbouwer, wonende in de buurtschap Middelveld te Druten, was in het bezit van een oude Friesche klok, een erfstuk, dat reeds lang in het bezit van de familie was, aldus schrijft het „Handelsblad." Reeds eenige geslachten hadden naar het rustige getik van de klok geluisterd en ontelbare malen had zij uren van vreugde, maar ook van leed aangekondigd. De klok behoorde nu eenmaal onafscheidelijk tot het gezin en nimmer had zij haar diensten gestaakt. Tot dat, op zekeren dag, het getik niet gehoord werd. Het bracht een heele consternatie teweeg en het hoofd van het gezin onder zocht met groote zorg de klok en trachtte haai behoedzaam weer op gang te brengen. Zijn pogingen faal den, de klok had een offer aan den tijd gebracht en slecht» een deskundige zou er misschien in slagen haar weer op gang te brengen. Na lang beraad op het platte land neemt men niet licht een overijld besluit werd de dorpsklokken maker ontboden en onder angstige spanning van de familie stelde deze een onderzoek in. Hij schudde eenige malen bedenkelijk het hoofd eindelijk kwam zijn oordeelde klok zou na een zorgvuldige behandeling wel weer haar diensten hervatten. Maar de klok moest daarvoor naar zijn werkplaats worden gebracht en de familie zou eenigen tijd niet alleen van het vertrouwde getik, doch ook van de aanwezigheid van de klok verstoken zijn. Aarzelend werd daar toe besloten. En daarmede begon de klokken- historie, die niet alleen Druten, maai in geheel Maas en Waal de gemoede ren in heftige beroering heeft ge bracht. Dagen verstreken en de familie wachtte in spanning op de terug komst van de klok. De vredige rust was uit de woning verdwenen, het was alsof een dierbaar familielid doot een zware ziekte overvallen, elders genezing was gaan zoeken, de huis genooten vol zorg achterlatend. Eindelijk daar verscheen de klok kenmaker, in zijn armen het geliefde voorwerp medevoerend. Het geheele gezin, dat zeer talrijk is, liep te hoop. Edoch, de blijde juichtonen ver stilden spoedig. Het hoofd des gezins wierp een langen blik op het in spanning verwachtte meubelstuk en verklaarde daarop met barsche stem dat hij dit niet wenschte te accep teeren. Dat was z ij n klok niet en onder geen voorwaarde was hij bereid een andere klok, hoe goed en trouw deze ook zou loopen, in ontvangst te nemen. Er werden booze woorden gewisseld, de klokkenmaker bezwoer bij hoog en laag dat het de klok van de familie was, maar even hard nekkig werd dit van de andere zijde ontkend. Het gevolg was, dat een beroep werd geda&n op de onpartij digheid van vrouwe Justitia, die bier voor het moeilijke geval stond een waar Salomo's oordeel te moeten vellen. Weken vloden heen, groeiden aan tot maanden, de maanden werden jaren en knappe juristen braken zich het hoofd om een oplossing te vinden. Een minnelijke schikking was niet te verkrijgen, belde partijen bleven op hun standpunt staan en vonden aan hangers onder hun dorpsgenooten, Opgewonden discussies werden aan de bittertafels gevoerd en eindelijk daar komt de beslissing, die evenwel de beroering ten top doet stijgeD. De landbouwer wordt in het ongelijk gesteld en veroordeeld tot betaling van de proceskosten, die f 670be dragen. Dat geld bezat hij nieten nu kwam de wet in volle zwaarte op hem neer. Een aanmaning, een dwangbevel tot betaling werden hem beleefd doch dringend aangeboden en eindelijk volgde beslaglegging op have en goed. Gerechtelijke verkoop werd aangekondigd en verschenen een deurwaarder met eenige politieman nen mitsgaders enkele helpers. Dorps- en streekgenooten waren bij honder den opgekomen, nog nimmer was de belangstelling voor een verkooping zoo groot als thans. Stuk voor stuk werden de meubelen uit de woning gedragen en eentonig klonk de stem van den afslager. Maar geen bod werd gedaan. Het publiek zweeg, en eerst dan wanneer de afslager uitnoodigend riep „Voor één dubbeltje", klonk een dof „mijn.' heid. Groot gevaar ook. Namelijk, dat bij veihoogde giften van stikstof jEen nog brandende kachel, een kast' een tafel met stoelen, een partij aardewerk, alles ging heen voor den prijs van één dubbeltje. Het recht had zijn loop en nadat de laatste hamerslag gevallen was, bleek nog ruim f 500 aan het totaal der proces kosten te ontbreken. Vele behulp zame handen droegen have en goed weer naar binnen en toen de avond viel, was alles in de woning weer als voorheen.... alleen de Friesche klok ontbrak, want de landbouwer wenscht ook nu slechts zijn eigendom terug en blijft bewereD, dat hij zijn eigendom nimmer heeft teruggezien. Een volk aan een ziekbed Regeeringsplannen en -maat regelen tot leniging van crisis nood. Een nieuw Handels verdrag met Frankrijk. Knoeiers en knoeiers in het kwadraat. De Nederland sche industrie gepasseerd. Ontslag op groote schaal. De Vara zonder Zwertbroek, Het Nederlandsche volk voelde zich waarlijk geslagen dtor de on verwachte berichten omtrent den gezondheidstoestand van H.M. de Koningin-Moeder, welke Zaterdag eerst serieus opklonken en Zondag al een alarmeerend karakter droegen. Gelet op den ernst van de ziekte en op den hoogen ouderdom van H.M., kan het ergste worden verwacht. Zóó critiek is de situatie, dat we het zelfs niet onmogelijk mogen ach ten, dat een droef einde deze regelen zal achterhalen, vóór ze onzen lezers onder de oogen komen. We spraken hierboven van „een volk aan een ziekbed". Zóó is het inderdaad. We naderen allen de kranke vorstinne zoo dicht mogeiijk. In Den Haag schaart een menigte zich stil rond haar paleis, de overigen in den land: zijn voort durend in gedachten bij de konink lijke patiënte. Geen vorstinne is misschien ooit zóó innig, zoo ge- mééud, zoo stil en devoot vereerd geworden door een volk, als het deel was van Koningin Emma. Van Haar hield nu letterlijk een ieder, ongeacht politieke inzichten. Wie politiek verre van Haar stonden, noemden haar eerlijk een lieve ver schijning, een goede vrouw, een echte moeder, een ménsch, groot in eenvoud en offervaardigheid. Een schat, uit den vreemde ons toege vallen, zich in haar volle jonkheid werpende op het offeraltaar, ten bate van een dynastie, tot heil van een volk- Wanneer nog een tijdelijk behoud mei God's raadsbesluiten vereenig- baar zou wezen, zou datzelfde volk bereid zijn om er een hemel geweid voor aan t: doen. De regeering heeft een ontwerp ingediend, dat haar bij aanneming grootere bevoegdheden zou geven tot het nemen van bijzondere tarief- maatregelen tegen buitenlandschen invoer. De regeering meent die meerdere bevoegdheid noodig te hebben om snel en doeltreffend te kunnen handelen in de steeds wisse lende aspecten van den internatio nalen economischen strijd. Ter zake van maatregelen tegen de crisis blijft de regeering actief. Bij Kon. Besluit is de uitvoer van fruit warmoezerijgewassen en aard appelen gemonopoliseerd. Aan de Kamer heeft de regeering een crediet gevraagd van 60 millioen gld. ter financiering van haar plan van werkverschaffing. Om de werkverruiming in den land- en tuinbouw te bevorderen, beeft minister Verschuur een proef aangezegd met het geven van toe slagen voor nieuw aan te stellen werkkrachten. De proef geldt voor- loopig voor 4 maanden en wordt in drie gemeenten genomen, n.l. in Broek op Langendijk, te Heinkens- zand en in de gemeente het Bilt. De toeslag aan de werkgevers zal uitsluitend worden verstrekt ten behoeve van nieuw aangesteld per soneel en wel tot een derde van het normale loon. Te werk gesteld moeten dan worden gesteunden of arbeiders uit de werkverschaffing. De onderhandelingen met Frankrijk hebben tot resultaten geleid en het nieuw-gesloten Handelsverdrag is onderteekend. Het schijnt, dat voor onzen uitvoer niet onbelangrijke voordeelen zijn verkregen. De Crisis Rundveecentrale heeft zich verontschuldigd over de geble ken knoeierijen, er op wijzende o.a. dat de omstandigheden moeilijk zijn. De noodige maatregelen zullen wor den genomen.De Amsterdamsche po litie heeft intusschen twee belangrijke fraudeurs gearresteerd. Het zijn twee slagers, die zitting hadden in het siagerscommité der N.3.B. onder lei ding van den Rotterdamschen slager Roelofsen, welk commlté „onthullin gen" pleegt te doen over knoeierijen. De twee gearresteerden zaten ook acher de bestuurstafel bij een onlangs in het Amsterdamsche Concertge bouw gehouden protestvergadering van het nat. soc. slagerscomité te gen de knoeierijen met het crisis- rundvee! En ze bleken er het hardst aan te doen, aan het gezwendel 1 w De consequentie is vaak ver te zoeken bij de menschen. Ir Weiter, voorzitter van de Rijkscommissie voor Werkverruiming beklaagt zich in het jongste rapport der commissie zeer over de Geldersche Tramweg maatschappij, welke, zonder zich te vergewissen, of de bestelling ook in ons land kon worden geplaatst wat zeer goed het geval schijnt te zijn geweest, 10 autobuschassis met motoren in het buitenland laat vervaardigen. Terwijl dezelfde maat schappij in het vorige jaar nog een leening van 600.000, gld. opnam uit 's rijks kas, De buitenlandsche industrie wordt derhalve gesteund met rijks geld Onze industrie beleeft heusch geen weelde tijd. Id de Limburgsche mijn streek moeten met 1 April weer 600 arbeiders de straat op. De K.V.W.- fabrieken le Nispen bij Roosendaal worden grootendeels gemechaniseerd. Ontslag was het gevolg voor 300 sigarenmakers. Het meerendeei der ontslagenen zijn Belgen. In Scheveningen maakt men zich reeds zorg over het komende sei zoen. Aan de regeeriDg is verzocht geworden om voor badplaatsen ver gunningen uit te geven voor het exploiteeren van speeltafels. Zekere organisaties voor vreemdelingenver keer steunen het adres. Lange jaren heeft in zeker regiment Fransche grenadiers eene gewoonte bestaac, waarmede het regiment den heldenmoed herdacht van een vroe geren strijdmakker, die zich bijzonder onderscheiden had in tijd van oorlog. Wanneer het regiment voor eene parade verzameld was en de namen der manschappen afgeroepen werden, was er een naam, waarop de eige* naar onmogelijk kon antwoorden het was die van La Tour d'Auvergne, Werd deze naam afgeroepeD, dan stapte de oude sergeant uit het gelid naar voren, sloeg eerbiedig aan en riep „Gestorven op het veld van eer 1" Waarom wel werd dezen La Tour d'Auvergne zulk eene eer be wezen vraagl ge misschieD. Ik zal het u verhalen, oordeelt dan zelf of hij de onderscheiding waardig was. La Tour d'Auvergne verlangde reeds als schooljongen later in het leger te dienen. In 1767 trok hij dan ook de grenadiersuniform aan onderscheidde zich weldra in verschillende gevechten. Doch steeds weigerde hij elke bevordering, die zijn generaal hem voor zijn moed wilde toekennen. „Ik blijf liever bij mijn oude kameraden," verklaarde hij steeds. Vele jaren later geraakte Frankrijk in oorlog met Oostenrijk. Het Fran sche leger, waarbij zich ook onze grenadier bevond, trok het Oosten- rijksche tegemoet. Op dien tocht kwam La Tour langs een plaatsje, waar een oud vriend van hem woonde. Hij vroeg en verkreeg verlof om dien vriend even te be zoeken. Nauwelijks echter zat hij gezellig met zijn vcoegeren kennis te praten, of men berichtte hem. dat een regiment Oostenrijkers naderde, om een pas in het naburige gebergte te bezetten. Het bezit van dien pas zou den Oostenrijkers van groot voordeel zijn. Onze grenadier die zulks ook zeer goed wist, bad oogenblikkelijk een besluit genomen. Hij nam afscheid van zijn vriend en spoedde zich naar de bedreigde plaats, om de Oostenrijkers voor te zijn en de verdedigers voor eene overrompeling te waarschuwen. Ge lukte hem dit, dan was de pas ge red. Deze was namelijk verbazend smal, zoodat slechts enkele personen naast elkander konden loopen. Het eerste gedeelte was bochtig, het laatste gedeelte evenwel vormde een rechte lijn ongeveer 200 M. lengte. Tegenover dien smallen gang van 200 M. nu had men een sterken toren gebouwd, waarin zich steeds een garnizoen van 30 man bevond. Dit gerioge aantal was voldoende om een gansch leger tegen te houden. Werkelijk kwam La Tour d'Au vergne vóór de Oostenrijkers aan den pas. Nog altijd bevond zich de toren tegenover den uitgang, de dreigende schietgaten naar den pas gericht. Doch... het garnizoen, dat reeds gewaarschuwd was, had den toren schandelijk verlaten, hun wapens zelfs, 30 uitstekende geweren hadden zij laten liggen. In 't eerst was onze grenadier de wanhoop nabij. Niet lang evenwel. Vastbesloten sluit hij zich op in den toren en plaatst zooveel voorwerpen tegen de deur als hij maar kan vin den. Daarna laadt hij alle geweren en plaatst ze elk met een voorraad kogels erbij in de schietgaten. Ver volgens plaatst hij zich voor een der schietgaten en wachtHij had het heldhaftige besluit genomen den toren alleen tegen den vijand te ver dedigen. Omtrent middernacht vernam het geoefend oor van den grenadier, schoon noch zwak, den dreun van voetstappen. Elk oogenblik kwam het geluid nader en ten laatste hoorde hij duidelijk den geregelden stap van soldaten in den pas. Onmiddellijk daarop schoot hij eenige geweren in de duisternis af, om den vijand in den waan te brengen, dat het garni zoen op zijn hoede was. De stilte die op de schoten gevolgd was, werd dan ook weldra verbroken door de stem van den officier, die kort en snel zijne bevelen gaf. Opnieuw weerklonken voetstappen nu evenwel werd bet geluid zwakker de vijand trok zich dus terug. Met zonsopgang zond de kolonel van het Oostenrijksche regiment een officier naar den to en om het garnizoen te sommeeren, zich over te geven. Een grenadier trad naar voren en zei kortaf tot den officier: „Zeg aan uwen kolonel, dat het garnizoen den toren tot het uiterste wil verdedigen". De strijd zou dus beginnen. Weldra werd een kanon den pas ingetrokken. Om op den toren gericht te kunnen worden, moest het voorbij de laatste bocht gebracht worden, waardoor het bereikt kon worden door de kogels van het garnizoen. Nauwelijks stond het kanon dan ook in positie of verscheidene schoten werden snel achter elkander uit den toren gelost en de manschappen, die het kanon moesten bedienen, lagen dood of gewond ter aarde. Nog verscheidene malen werd beproefd het stuk te richten en af te schieten, doch ieder die zich om den hoek vertoonde, werd door een kogel uit den toren getroffen. Dat was een slecht begin. De Oostenrijksche aanvoerder gaf daarom het bevel tot den aanval. In den looppas stormden de troepen vooruit, doch zij werden door een zoo goed onderhouden en zoo juist gericht vuur ontvangen, dat zij halfweg reeds 20 man verloren hadden. Hierdoor ontmoedigd, keerden zij snel terug om zich achter de bocht buiten schot te stellen. Drie maal werd de aanval onder nomen, doch even zoo vele malen met succes teruggeslagen, zoodat de vijand in den loop van den dag 65 man verloor. Tegen den avond zond de Oostenrijksche kolonel een tweeden eisch tot overgave, die ditmaal gunstig ontvangen werd. Dezelfde grenadier van 's morgens trad naar voren en verklaarde, dat het garnizoen den volgenden morgen den toren zou overgeven, indien het alle wapenen meenemen en onge hinderd naar het Fransche leger mocht terugkeeren. De kolonel, die zijn ooren bijna niet geloofde, wijl hij den toren voor bijna onneembaar hield, aarzelde natuurlijk niet de voorwaarden aan te nemeD. Ondertusschen had onze Fransch- man een angstigen en zwaren dag in den toren doorgebracht. Dapper had hij den stiijd aanvaard met 30 geladen geweren, die na eiken aanval opnieuw geladen moesten worden. Geen oogenblik echter had hij gelegenheid gehad even uit te rusten daar hij voordurend de wacht had moeten houden voor de schietgaten. Zijn doel evenwel, om den vijand daar op te houden, had hij bereikt. In dien tijd toch had het Fransche leger gelegenheid eene beweging uit te voeren, waardoor het bezit van den pas van weinig belang voor de Oostenrijkers zou zijn. Den volgenden morgen schaarden de belegeraars zich langs de steile wan den van den pas om het garnizoen van den toren doortocht te ver- ieenen. Daar giog de zware deur van den toren open en een grenadier, letterlijk beladen met geweren, trad naar buiten en liep tusschen de rijen soldaten door. Tot groote verwonde ring der Oostenrijkers volgde niemand hem. De kolonel reed daarom naar, onzen grenadier toe en vroeg hem, waarom 't garnizoen niet kwam. „Ik ben het garnizoen, kolonel zei de soldaat trots. „Wat riep de kolonel uit, „waait gij alleen in den toren Hebt gij alleen den pas verdedigt tegeD mijne soldaten „Ik heb de eer gehad, kolonel," hernam de grenadier bedaard. „Maar wat dreef u er toe, om zoo iets te ondernemen „De eer van Frankrijk stond op het spel 1" De kolonel staarde den grenadier een oogenblik met onverholen be wondering aan. Toen reikte hij hem de hand en zeide„Grenadier, ik groet u, gij hebt bewezen de dapper ste der dapperen te zijn." Hierna liet de kolonel hem naar het Fiansche leger geleiden met een brief, die eene volledige beschrijving van het gebeurde inhield. Napoleon, die het heldhaftig gedrag van La Tour op prijs wist te stellen, bood hem eene schitterende bevordering aan. Ook nu wees de grenadier de belooning af. Toen hij nu in een der latere gevechten sneuvelde, beval Napoleon, dat de eer, die La Tour gedurende zijn leven geweigerd had, hem na zijn dood zou bewezen worden. Zoo ontstond de schoone gewoonte, die ge in het begin van dil verhaaltje vermeld vindt. Nog eens was La Tour de onder scheiding waardig VENRAY, 24 Maart 1934 Dierenbescherming. Ouder Voorzitterschap van Dr. Sala hield Vrijdag J.l. de afdeeling Venray der Vereeniging tot Dierenbescher ming haar jaarvergadering in de Lunchroom Verheugen. Na opening mei een welkomstwoord aan de aanwezigen, speciaal aan den Spreker van dezen avond, den heer Jans uit Geysteren, merkte de Voor zitter op, dat hij meer belangstelling van de leden had verwacht, alhoewel het weder niet lokte. Oader erkenning van het vele goed, dat de Dames en Heeren van het Onderwijs voor de Dieren bescherming doen, had hij ook hunne aanwezigheid gaarne geconstateerd. Hij wilde echter gaarne veronder stellen van de leden de kern ter vergadering te zien. Na voorlezing der notulen, welke onveranderd werden goedgekeurd, werd het verslag behandeld, dat vooral behandelde den slechten staat van den paardenstal op het woon wagenkamp. Na een geanimeerde bespreking, waarbij zelfs gewezen werd op het ongewenschte dat geen W C op het Kamp aanwezig was, wat misschien nu tegelijk kon hersteld worden. Besloten werd dat een begrooting zou worden op gemaakt door den heer Gemeente- Architect Timmermann en het Raadslid Arts, welke begrooting den grondslag zou vormen voor overleg met het Gemeentebestuur om in deze samen te werken. Uit het finantieel verslag zagen we, dat het kassaldo bedroeg f138 74, waarvan f 10.werd afgezonderd voor het salaris van Inspecteur de Klerk. De boeken en bescheiden werden door de heeren Verkley en Boom aecoord bevonden. Hierna werd het woord verleend aan den heer Jans uit Geystereü, die een goed gestyleerde lezing hield over de vogelwereld, waarin eveDals bij de menschen liefde en haat een voorname rol bleken te spelen. De stilte, waarmede de lezing werd aanhoord, was wel een bewijs, dat de Spreker zijn gehoor geboeid had door hun zooveel ongekend moois te laten hooren en keurig sloot het dankwoord van den Voorzitter hier bij aan, waarbij hij allen opwekte mede te werken tot bescherming der vogelnesten. Nadat nog enkele besprekingen over Dierenbescherming gehouden waren, sloot de Voorzitter deze ge animeerde vergadering. Boschwaclitor Min met pensioen. Met ingang 1 Mei a.s. hoopt de Boschwachter dhr. Min alhier den dag te herdenken waarop hij voor veertig jaar in dienst trad bij Staats- boschbeheer. Dhr. Min zal met ingang van dien datum dezen dienst met pensioen verlaten. Collecte ten hate der kerk te Leunen. Zooals reeds eerder gemeld, wordt de kerk van Leunen aanmerkelijk vergroot. De vorige week werd ten bate der bestrijding der kosten van aanbouw der centrale verwarming een rondgang bij de parochianen gemaakt en bracht ruim f 9000 op. Depute Th. Rutten, Hor&t. In verband met de verkiezing, als lid van Ged. Staten van Limburg, van den heer Th. Rutten alhier, werd Zondag alhier door de verschillende vereenigingen een huldiging op touw gezet, om uiting te geven aan de groote voldoening die de verkiezing bij de inwoners heeft gebracht, zoo wel om den persoon van den ge kozene, als om de eer voor de gemeente. Om 4 uur verzamelden zich de 5 verschillende muziek- en zanggezel schappen, zoomede de slandsorgaui- saties en andere vereenigingen op het marktplein, waarna in optocht naar de woning van den heer Rutten werd getrokken, alwaar zich reeds een heele menigte van belangstellen den had verzameld. Achtereenvolgens brachten de muziek- en zanggezel schappen een nummer ten gehoore en trokken de vereenigingen in défilé voorbij, waarna de burgemeester nameDS de vereenigingen en namens de inwoners van Horst, den nieuwen depulé geluk wenschte. Laatstgenoemde bracht hierop in welgekozen woorden dank aan den burgemeester, aan de vereenigingen en alle inwoners van Horst, voor de eer hem en zijne echtgenoote be wezen en gaf de verzekering, de belangen van ons dierbaar Limburg naar best vermogen te behartigen. Aanbesteding zes middenstands woningen. Uitslag der door architect Louis Beckers gehouden aanbesteding voor den bouw van zes middenstandwoon huizen in een blok aan de H. Hart- kerk te Tegelen. J. v d. Bereken Grubbenv. f 44.100 J. Noten, Tegelen f 34 340 C. Jansen en Zn., Neer f 34.327 L. Gommans, Tegelen f 33.987 Th. Haegens, Horst f 33.940 H. Kessels en Zn.. Helden f 33.922 Gebr. Nooten, Tegelen f 33.472 J. Wolters, Venlo f 82.990 H. Nlessen, Baarlo, f 32.895 P. Reivers, Arcen f 32.328 Gebr. Naus, Neer f 32.180 Haegens en Martens Horst f 31.950 J. Coenders, Arcen f 32.243 J. M. PeuleD Blerick f 31.140 Th. Verhaegh, Tegelen f 30.600 W. P.^Willems, Tegelen f 30.335 H. Hendrikx Grubbenvorst f 29.931 H. Oudenhoven, Venray f 29.440 Fraude met rijbewijzen. Vaz Dias verneemt, dat de direc teur van het Centraal Bureau voor de aangifte van bewijsstukken van rijvaardigheid, de heer J. G. v. D.f in Den Haag, op ernstige wijze fraude heeft gepleegd, wat tengevolge heeft gehad, dat hij op staanden voet is ontslagen. Het is zeer wel mogelijk, dat de malversatie, die waarschijnlijk reeds loopt van de oprichting van het bureau in 1927 af, een bedrag van f 40.000 verre zal overschrijden.

Peel en Maas | 1934 | | pagina 6