iJACFONOft MmiGSTfl Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. Ijac.fqnVü7^ XVII Nederlands liturgiese week ie Venray TODEfllGSm Dit nummer bestaat uit TWEE bladen. Weet te geven! Laffe opruiers. Ons Weekpraatje. Aigem. weekoverzicht Zaterdag 4 Maart 1933 Vier en vijftigste Jaargang No. 9 j MANUFACTURE j 1 BLIJKEN I TOCH HET ['RIJS DKR Ai/VFRTËNTIliN EEL EN MAAS iWNUFACTUR£N i BLIJKEN J TOCH HET j 1—8 reyels 60 cent, elke regel meer 7 bij abonnement lagere tarieven. Uitgave van FIRMA VAN DEN MLNCKHOK VENRAY Telefoon 51 GIRO 150652 ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct., per post 75 cent voor het buitenland f 1.05 bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent 21-26 Augustus 1033. IV. Een Mis-triduüm. Weer wat nieuws Ja, inderdaad iets zeer nieuws 1 zo nieuw, dat Venray met zijn Mis- triduum, de 2e plaats is in Nederland, die zo iets gaat doen. En 't is niet enkel nieuw, maar 't is ook iets heel aktueels, up to date en dit niet enkel omdat 't een verre voor bereiding is voor onze Liturgiese Week van komende Augustus, doch vooral om de zaak zelf. Wat is (lan toch een Mis-triduum? 't ls geen gewoon triduum. zoals we dat kennen van een hernieuwing der Missie, van een Anlonius-eeuw feest, van de H. Familie of Derde Orde maar 't 2ijn 3 dagen, die ge heel en al besteed worden aan de uitleg, verklaring en vooral verdieping van het H. Misoffer en 't is geen oefening voor een bepaalde groep of klasse, alleen voor ouderen, of jonge ren, of kinderen, of Kongreganisten of weet ik watneen, deze 3 werk dagen (want dat zijn het) zijn voor allen, voor de heele parochie, jong en oud, rijk en arm. Woensdagavond 22 Maart begin nen we met een plechtig Openings lof in de parochiekerk en Veni Creator; daaronder za! pater Antoon van Clé, Norbertijn van Tongerioo, zijn eerste instruktie houden over de H. Mis in een reeks konferenties over dit onderwerp, zal de Spreker de eigenlik? betekenis van het Misoffer en zijn verschillende Ceremonies voor ons verklaren, hij zal ous leren wat „mis-horen" eigenlik is, hoe wij dat moeten doen. Des morgens zullen we in de kerk de H. Mi» bijwonen, terwijl de Pater vanaf de preekstoel biddend en met den priester gelijkelik opgaande, de verschillende Ceremonies verklaart. Na elke avond-konferentie zal Ons Heer worden uitgesteld en de zegen gegeven worden, waarbij het hele volk Adoro Te en Tantum ergo zal zingenna afloop zal door allen nog enige tijd geoefend worden voor de gezamenlik-gezongen Hoogmis van Zondag Laetare 26 Maart die Zon wdag zal een algemene H. Kommunie i heel de parochie Gods zegen ivoor de bestendiging van dit heerlike fwerk afsmeken. Maar waarom al «ie drukte Eenvoudig, omdat wy zo foedroe- fvend weinig van de 11 Mis af f weten ji De meesten onzer weten uit preek, instruktie of katechismus nog wel zo iets, dat het H. Misoffer een on bloedige herhaling van het Kruisoffer is maar voor zo ontstellend velen zijn dat zinledige woorden Zo vaak hoorden we het de H. Mis is de herhaling of vernieuwing, en de her denking van het Kruisoffer, maar de diepste ziu daarvan ontgaat ons. Wij weten, dat dit Offer bet voor naamste is van onzen H. Godsdienst, maar hoe velen draaien er hun hand niet voor om. Wij weten, dat er niets hogers en verheveners bestaat op aarde, maar om er 's morgens een half uur vroeger voor op te staan Wij weten, dat er niets kostbaar- ders is, maar durven het tijdverlies te noemen, 's morgens een half uur naar de II. Mis te gaan, en zoeken bij voorkeur een uur waarop die of die „leest", die in 'n goeie 20 minu ten klaar is 11 Wij weten ach neen, wij weten eigenlik niets van dit Allerhoogste Geheim, wij beseffen niet wat Gods Almacht en Gods Ongemeten Liefde ons in handen gaf! Wij beseffen niet, dat de H. Mis voor ons kan zijn de spil van heel ons gccstelik leven. Late men zich toch niet van de wijs breügen door dit woord geestelik leven alsof dit een exklusief voorrecht ware van priesters, paters of nonnenook niet van enkele brave zielen, nog minder van enicele kwezels neen, een geestelik leven moet enigermate elk mens leiden, om de eenvoudige reden, dat elke mens een ziel heeft, die ook haar voeding nodig heeft, die wel eea tijd lang op een hongerdieet kan gesteld worden, maar die per siot van zaken altijd weer smacht naar de haar eigen voeding geestelike kost Duizenden en millioenen moeten zich tevreden stellen met een surro gaat van eigen vindsel, zoeken het in een sentimenteel kwasiemistiek gedoe, in bijgeloovige praktijken van de kinderachtigste onbenulligheid zij weten niet beter, omdat zij niets beters hebben. Maar wij, die rijk zijn, onnoemehk rijk die schatten ter onzer dispositie hebben, wij die alles hebbeD... wij zijn arm, omdat wij 'c niet weten als wij toch eens iets van Gcds Goedheid en Liefde konden beseffeü, als wij eens één ogenblik konden doorvoelen, wat het H. Misoffer eigenlik is, wij zouden duizelen van geluk. Ach neen, wij beseffen niet wat wij hebben. En dit, maar ook dit alleen is de oorzaak van onze min of meer piaktiese onverschilligheid voor de H. Mis wy weten niet, wy doorvoelen niet, liet leeft niet in ons, wat tie If. Mis is. Enkel en alleen hierom is er betrekkelik zo weinig belangstelling. Zeker er zijn onder onze brave Venrayse mensen nog zeer velen, die de dagelikse H. Mis trouw bijwonen, maar hoevelen meer konden dat zijn 1 en vooral hoevelen meer van onze jongeren konden dat zijn 1 Eu ook van de velen, die komen, hoevelen zijn er niet, die een absoluut verkeerd begrip hebben vau wat wij gewoon- lik verstaan door „het bijwonen der H. Mis". Ik zeg volstrekt niets van degeneD, die onder de H. Mis in hun kerk boek bidden, die godvruchtig hun rozenkransbiddeu,maar...„Mis horen" is toch iets anders als 25 tot 30 minuten in de kerk zijn, en wachten totdat „het" aan 't altaar is afge lopen Wat de H. Mis is, en vooral hoe wij daaraan moeten deelnemen, zie daar wat we eigenlik zullen leren in liet Mis-triduum De volgende week nog iets meer daarover. Ondertussen zou ik al degenen, die het bovenstaande hebben gelezen, één zaak willen vragen dat zij nl. van nu af tot aau ons Mis triduum, dageliks een kort gebed storten, dat zij vooral bij hun H. Kommunie vurig smeken, dat de Heilige Geest en Levend-Maker dit heerlike werk mogen zegenen E. B. De crisis heeft wel een zeer onge- lukkigen invloed op de algemeene mentaliteit des volks. Een onzer schoonste deugden, de milddadigheid, wordt minder en minder beoefend. Geen wonder zal menigeen zeggen. De menschen hebben ook niets meer te geven! Dat laatste is maar betrekkelijk juist. Het betrachten van milddadig heid is niet verbonden aan het schenken van rijke gaven. Een dub beltje, geschonken vau zijn armoede, is een milder gave dan een bank biljet, dat een arme wordt toege stoken door iemand, die In weelde leeft. Het is geen kunst om milddadig te zijn in een tijd, waarin men bet gebrek verre van zich weet. Mild dadigheid wordt juist dan pas een ware deugd, als men in zorgelijke omstandigheden denkt aan degenen, die het nog minder of slechter hebben en voor dezulken nog iets weet af te zonderen In de oorlogsjaren b.v. heeft een groot deel van ons volk zich van haar beste zijde doen kennen. Toen we allemaal, hetgeen we noodig hadden bij mondjes-maat kregen toe bedeeld, hebben velen gevoeld, hoe ze een tekort aan voedsel, kleeding of verwarming beter zouden kunnen verdragen dan andere menschen uit hun omgeving en toen is er heel dikwijls iets geschonken geworden van wat men zelf tekort kwam. En ook direct ca den oorlog werd mild dadigheid beoefend. Bij duizenden hebben we de ondervoede kindertjes uit vreemde landen naar hier gehaald en zeer vele slachtoffertjes zijn opge nomen en goed verzorgd geworden in gezinnen, waar de weelde nimmer over den drempel was gekomen. Op het oogenblik echter is de ware weldadigheidszin een beetje zoek. Het is b.v. een feit, dat in de kas van het Algemeen Crisiscomité lang niet de baten vloeien, welke om den grooten nood van velen, mochten worden verwacht. In verschillende plaatselijke bladen lezen we den laatsten tijd ook dringende oproepen van de plaatselijke comité's, welke niet in staat zijn om ook maar in de allerergste gevallen van crisisellende voldoende verlichting te brengen. Toch blijven resultaten, afdoende resultaten, van die oproepen uit. We meenen daarvan twee oor zaken te kennen. Ten eerste heerscht vrij algemeen het gevoelen, dat hulp ten deze een overheidstaak is en „de steun", welke over het algemeen wordt verleend, vrij voldoende is. Zeker is de overheidshulp in ge vallen van algemeenen nood een overheidstaak, maar... mede een taak van mensch tot meusch. We kunnen de verplichting van naastenliefde te betrachten niet van ons afwentelen op de overheid. De middelen van de overheid zijn bovendien beperkt particuliere hulp moet voor aanvulling zorgen. Men meent, dat de over heidshulp vrij afdoende is, maar vergeet, dat de uitkeeringen geschie den naar zekere normen en er in bijzondere omstandigheden extra-hulp noodig kan zijn. UitkeeriDgen ge schieden als regel ook slechts aan werklooze kostwinners. Ouden van dagen, kleine middenstanders of neringdoenden, kleine rentetrekkers, verkeeren vaak in zeer kommervolle omstandigheden ze zijn de „stille armen", voor wie geen „rechten" op ondersteuning zijn geschapen. Al zulken zijn juist degenen, voor wie het crisiscomité de eenig mogelijke uitkomst beceekent. De tweede oorzaak van de ver minderde milddadigheidsbeoefening is o.i. gelegen in den verminderden milddadigbeidszin. Men acht zich te spoedig van zijn verplichting ont heven, omdat men ook zelve dupe is van de crisisomstandigheden. Vergeet echter niet. dat de mild dadigheid er niet was of is, om ons van eigen overvloed te ontlasten. Ook al moeten we ons zelve wel eens behelpen, dan mogen we nog Diet vergeten, dat er duizenden men schen zijn, die het minder hebben. Ook in eigen zorg zoolang die tenminste niet te groot is kunnen we ons de vreugde en de voldoening van het wél-doen verschaffen. We maken er anderen er ons zelve geluk kig mee. Ja, óók ons zelve. Juist als we er toe worden gebracht om aan anderen te denken, leeren we inzien, voor hoe veel we nog te danken hebben, ondanks de slagen, welke ons werden toebedeeld. Door te geven aan anderen, wor den we minder egoïstisch en meer tevreden met eigen omstandigheden Gaf het al een heelen schok, toen we in het begin dezer week plots door middel van radio of nieuws blad moesten vernemen, dat het machtige Rijksdaggebouw te Berlijn in vlammen stond en dat als oorzaak daarvan opzettelijke brandstichting werd vermoed, verbijsterend was de latere mededeeling, dat de brand stichter, die inmiddels was gear resteerd, een Nederlandsche commu nist bleek te zijn. Was deze heethoofd een Tribune- redacteur of andere communistische propagandist? Was hij wellicht de syndicalistische vakbond-leider Snee vliet Neeu, dat kon niet, want die zat nog in voorarrest wegens op ruiing. Dan zou de dader misschien een der voormannen zijn van de Rev, Soc. Partij, die onlangs óók wegens opruiïog waren gearresteerd, maar intusschen weer in vrijheid waren gesteld een der heeren Menist of v. Burink derhalve, of de heer Reuderink, of... Maar het bleek geen dezer opruiers van professie te zijn. De brandstich ter was een onbekende jongeman uit Amsterdam, nauwelijks 20 jaar oud, „mager en met een fanatiek gezicht" zoo werd hij ons beschreven „in het donker gekleed en met een cape om". Met zoo'n stumperd hebben we tenslotte nog te doen. Een joDgen uit het volk, 3lecht geschoold mis schien, een beetje dweepziek, nog in de sturm und drang-periode van zijn leven. Hij raakt begeesterd door de holle phrasen der volksopruiers, die hun storm en drang-periode al lang achter den rug hebben eo leerden inzien, dat het „beter mal te praten dan mal te doen" is. Voor praten maken ze je niet zooveel. Hoogstens wordt je een keertje aangehouden en dan zorgt „de beweging" wel voor een goeden advocaat, die heel de justitieele wereld beroert om je invrijheidstelling te verwerven. Na een paar dagen kom je los en dan wordt je opgewacht door een be geesterde schare geestverwanten, welke den martelaar bejubelt en be- fuift. Het is zulk sinister werk, hetgeen die opruiers begaan. Dat ze een eigen voor ons vreemde over tuiging hebben, deert ons niet. Als ze oprecht meenen, dat de maatschap pij eerst ondersteboven zou moeten, voor er iets beters kan worden op gebouwd, dan zouden ze daarmee alleen ons respect nog niet verliezen. Als het dan maar kerels waren, die persoonlijk stonden voor hetgeen ze meenen. Maar de grootste opruiers behoeven het eerste water voor den schrik, als er klappen vallen. Ze zetten andere, jonge menschen aan tot daden, voor welke ze zelve terugdeinzen. Daar zit in Berlijn nu zoo'n 20- jarige jongen in de gevangenis. wie weet voor hoeveel jaren Hij stak den brand in een machtig en kostbaar bouwwerk „om te protes teeren tegen bet internationale kapi talisme" Och, acme Wat weet hij nog van de ingewikkelde problemen van het maatschappelijk bestel En wat kan hij hereiken met zijo daad Is het zelfs niet waarschijnlijk, dat de reactie, welk hij wekte, zijn ver meende doelstellingen zal benadee len Zoo'n jongen heeft wellicht veel kommer en jammer om zich heen gezien. Gevoelig van aard a's jonge menschen gewoonlijk zijn, laat hij zich opruien tot wraak. Hij gaat het gevang in en zijn voorganger, die hem zoover bracht, blijft zijn week of maandgdd toucheereD, zet zijn „vak" voort hij ruit andere jonge menschen op. Het gebeurde zij een waarschuwing. Als het opruierswerk hier onge stoord kan voortgaan, dan zouden we wel eens in internationale moei lijkheden kunnen komen. Bovendien zien we, welke verschrikkingen ook in eigen omgeving gewekt kunnen worden, als vele jongelieden door de beroeps-opruiers tot fanatisme wordeo opgevoerd en een terreur over hun medemenschen zouden gaan ultoefe- uen. De justitie is juist in de laatste weken wat krachtiger tegen het voeren van opruiende taal opgetre den. De bevolking, welke op rust en orde prijs stelt, steune de justitie. Wij, Nederlandschen, hebben een sterken vrijheidszin en toonen ons gauw gevoelig, waar we meenen, dat bepaalde gedachten wordeD onderdrukt, een meeniDgsuiting wordt belemmerd. Onze vrijheidszio is een deugd, maar we moeten oppassen, dat die niet in een ondeugd over gaat, n l. tot roekeloosheid en ban deloosheid wordt vervormd. Opruien is niet hetzelfde als het uitdragen van een overtuiging, maar aanzetten tot misdaad. Wie meent, dat de maatschappij met gewelddadeu moet worden bestreden, zij kerel genoeg om ze dan ook zelf te begaan en er zelf de verantwoordelijkheid voor op zich te nemen. Als hij anderen aanzet echter om te doeD, wat hij noodig vindt maar persoonlijk niet aandurft, dan is hij behalve misda diger, ook een lafaard. Uit latere berichten bleek ons, dat de Nederlandsche communistische brandstichter vermoedelijk niet reebts- streeks uit ons land (Leiden) naar Berlijn is getrokken, maar reeds eenigen tijd in Duitschland vertoefde en vermoedelijk het vorige jaar ook in Rusland is geweest. Dat doet aan de strekking van ons betoog echter niets af. Opruiers worden interna tiooaal gekend men treft ze in Duitschland en Rusland zeker niet schaarscher aan dan ten onzent Als journalist vinden we sport natuurlijk een prachtig ding. Zonder sport b.v. zou een dagbladredacteur er nooit in kunnen slagen om z'n Maandagkrant zoo interessant te maken, als een Maandagkrant tegen woordig kan zijn met al haar berich ten over gebroken records en ge broken ledematen In eeD dier Maan dagbladen lazen we van de week eeD treffende bijdrage over sport als opvoedend element. Dat was werke lijk iets nieuws voor ons, want wel kenden we het spreekwoord „Mens sana in corpore sano", hetgeen ver taald kan worden met de bewering, dat voor een gezonden geest een gezond lichaam benoodigd is, maar in dit gezegde komt toch volstrekt niet tot uiting, dat voor een gezond lichaam de beoefening van sport benoodigd zou zijn, nog minder de beoefening van de record-jagerij, welke io onze dagen als de eenig ware sportbetrachting wordt .aange merkt. We hebben het al meermalen be toogd, dat een matige Sportbeoefe ning omwille eeuer lichamelijke ver zorging en als aangename ontspan ning, zeer aanbevelenswaardig is, maar men kent tegenwoordig geen mate meer. In plaats van sport ten goede te laten komen aan het lichaam, wordt het lichaam omwille van een begeerde sportprestatie, om een ééndags-glorie, gesloopt. Zooals sport nu dikwijls wordt beoefend, staalt ze den geest al evenmin als het lichaam. De krijtlijnen van de voetbalvelden zijn vaak omringd met een hysterisch krijschende massa, welke van de favorieten een over winning verlangt, onverschillig, hoe deze moet worden bevochten. En de spelers, die weten, wat van hen verlangd en verwacht wordt, geven het uiterste, d.w.z. hun eigen gezondheid en het lichamelijk heil van hun tegenstanders. Telkens opnieuw blijkt, voor welk een hopelooze taak de commissies staan, welke op maatregelen tegen spelverruwing moeten zinnen. Zaterdag is de keeper van de voetbalclub „Muiden" overleden. Io een wedstrijd, welke van het begin tot het einde een ruw verloop had, werd hem een rib door zijn nier heen getrapt. De justitie bemoeit zich met het geval, want tal vaD getuigen zeggen te hebben geconsta teerd, dat de trap uit nijdigheid ge geven was letsel zou dus met opzet zijn toegebracht. Boksen heet óók sport. Voor twee weken terug sloeg de befaamde Carnera zijn tegznstander Ernie Schaaf knock out de man stond niet meer op. Het was een wreed gebeuren, ook al konden doctoren later vaststellen, dat de dood van Ernie Schaaf was verhaast door een hersenontsteking, waaraan hij geleden bleek te hebben. Zondagavond is te Chicago de Noor Otto von Porath in den ring doodgeslagen door zijn tegenstander Tuffy Griffith. Zeg tenslotte niet, dat zulke dingen alleen in Amerika gebeuien. Te Scheveningen is óók eens een bokser doodgeslagen in den ring en in Rot terdam loopt een eens bekende bok ser thans blind en vergeten rond. Blind door de slagen op zijn oogen 1 Hij is jong en arm voor het leven. Op het gewone ouderwetsche partijtje voetbal van vroeger, zijn de menschen al lang uitgekeken. Het publiek wil wat „pittigers". Het zal hier nog gaan als in Amerika, waar naar we in het bovenbedoelde Maandagblad lazen de „ruwste en gevaarlijkste vorm van rugby, het American football wordt gespeeld en dikwijls een 80.000 toeschouwers de wedstrijden bijwonen. Hoewel de spelers in complete pantsers zijn ge kleed en allen een soort valhelm dragen, gebeuren er herhaaldelijk ongelukken, soms zelfs met doode- lijken afloop.' Ja, ja, sport als opvoedend element I Al weer volgens datzelfde Maan dagblad moeten er in de bekende Amerikaansche gevangenis Siog-S/ng geweldige sportsterren zitten. „Men heeft er een goede ploeg voor America football (bet bovenbedoelde gepantserde voetbalspel), di: onlangs tegen een bekend vijftiental uit dc competitie speelde en met 12—0 won. Behalve 2000 gevangenen woonden 700 betalende bezoekers den wedstrijd bij. Maar nu verliest het vijftiental van Sing—Sing zijn besten speler, Bill Morans, die na drie jaar en acht maanden gezeten te hebben, thans begenadigd is. Met leede oogen zien zijn teamgenooten hem gaan..." In zijn boek „20 000 jaar in Sing Siog", breekt J. E. Lawes, de directeur van deze gevangenis, een lans voor de sport. „Hoe meer goede sportclubs we hebben, des te minder politie-agenten zijn er noodig,*' con stateert de schrijver. Moeten we uit dien hoofde sport (lees de moderne sportbeoefening) als „opvoedend element" zien Men zou óók kunnen concludeeren, dat sportbeoefening, zooals we die tegen woordig kenneD, de voor de maat schappij minst hinderlijke manier ts, waarop een misdadige ziel zich kan uitleven. P. S. Beleefd verzoeken we om zich de moeite van het schrijven van ingezonden stukken tegen het boven staande te besparen. Het ging alléén tegen de sportuitwassen. We zijn er van overtuigd, dat de lezer en zijn clubgenooten faire spelers zijn en dat het ruwe spel uitsluitend van de zijde hunner tegenstanders wordt gedemonstreerd. Carnavalstijd. Op 15 Mei zomertijd. De zuivering van de vloot begint van bovenaf. Allerlei. De menschen laten zich door de tijdsomstandigheden van veel ont houden, maar pretjes geven ze over het algemeen nog niet prijs. Overal in het land heeft men door middel van bal-masqué's het ingaan van den tijd van boete weer gevierd en als gebruikelijk droeg het feest in het zuiden des lands weer haar open baar karakter. In goed vertrouwen denkt U „ASPIRIN" gekocht te hebben, terwijl het soms zeer dikwijls „namaak"-tabletten zijn. Weigert elke verpakking, waarop het Bayerkruis niet voorkomt. Weigert eveneens losse tabletten. Het is in Uw eigen belang. „ASPIRIN" is uitsluitend verkrijg baar in oranje-zakjes met 2 tabletten a 10 cent en oranjeband-buisjes met 20 tabletten a 70 cent. De leut' is er ook dit jaar geweest de boete zal door velen wel weer worden vergeten. De carnavalsvie ring heeft hier en daar een bloedige nasleep gekregen. Bij vechtpartijen vielen enkele gewonden en in Den Bo6ch werd Carnavalsavond besloteu met een moord op een 20jarigen jongeman, gepleegd door een 19jarig jongmensch. -o— Gelukkig lijkt de winter eindelijk geweken en lijkt daarom het bericht, dat we spoedig weer voor den offi- cieelen „zomertijd" staan, wat aan nemelijker. Dit jaar gaat de zomertijd in op 15 Mei, een paar weken vroe ger dus dan het vorige jaar. Hij eindigt op den 8 October. o Dat het met de plannen tot „zui vering" van de vloot ernst is, be wezen deze week enkele officieele communiqué's. Het blijkt, dat men allereerst naar boven heeft geblikt om na te gaan. welke daar gemaakte fouten de gebeurtenissen op de Z.P. kunnen hebben beïnvloed. Medege deeld weid, dat de commandant van de Z P„ Kap. ter zee Eikenboom geschorscht is, een lot, hetwelk hij moest deelen met twee van de oud ste officieren aan boord. De heer Eikenboom was reeds eerder van z'n commando ontheven. Het schorsings besluit is gefundeerd op de overwe ging. dat de genoemden ernstig worden verdacht zich te hebben schuldig gemaakt aan gedragingen, welke aanleiding kunnen geven tot ontslag uit den dienst. Ook tegen den Bond van Marine- schepelingen wordt opgetreden. ML nister Deckers heeft dien bond ge sommeerd om zich van zijn vier burger bestuurderen te ontdoen. De minister wil blijkbaar weten, wie hij eventueel tot verantwoording kan roepen. De sommatie is geschied op veertien dagen. Is dan aan het bevel nog niet voldaan, dan zal het lid maatschap ven den bond voor Ma rineschepelingen worden verboden en zullen de gevolgen voor de be stuurderen „ernstig" zijn. —o- De berechting in hooger beroep van de geruchtmakende moordzaak Eschauzier heeft geleid tot een eisch van levenslange gevangenissrraf tegen den techniker K. en van 8 jaar tegen zijn medeplichtigen vriend, den kantoorbediende. Aan de grens blijft het door het voorkomen van allerlei smokkel incidenten zeer levendig toegaan. De Eindhovensche politie wist van de week na een achtervolging beslag te leggen op een gepantserde smokkel auto met... 117 biggen, De smok kelaars ontkwamen, In Den Haag zoekt de politie een banklooper, die vergeten heeft een bedrag van 18000 gulden naar zijn kantoor te brengen. De Stille Omgang naar Amsterdam 11-12 Maart. Allerwege maken onze mannen zich op voor hun jaarlijkschen tucht van boete en gebed naar Am sterdam, ter eere van het Aller heiligste Sacrament. Niets toch kan hen weerhouden aan den Stillen Omgang deel te nemen. Geen gure nacht met sneeuw en regen, geen vermoeie nis van reis en trekken, zelfs geen ingekrompen inkomsten door ma laise en crisis. Ze moeten naar Amsterdam. De vele groote noodun op zoo menig gebied zijn zelfs een aan sporing om in dezen drukkenden tijd mee te doen aan een boete en gebedstocht als de Stille Om gang. Laat anderen Carnaval vieren en straks Half-Vasten vreemde opvatting van een boete tijd als de Vasten wij mannen, willen treden in den geest onzer H. Moeder, de Kerk, die ons uit- noodigt te boelen en te bidden, opdat God de geesels van Zijn toorn, die wij om onze zonden verdiend hebben, moge afwenden. Mannen, gij kent de algemeene intentie van dit jaar? Om door de voorspraak van de II. Liduina te verkrijgen het be houd en de uitbreiding van hel

Peel en Maas | 1933 | | pagina 1