iJACFONOft
MmiGSTfl
Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
Ijac.fqnVü7^
XVII Nederlands
liturgiese week
ie Venray
TODEfllGSm
Dit nummer bestaat
uit TWEE bladen.
Weet te geven!
Laffe opruiers.
Ons Weekpraatje.
Aigem. weekoverzicht
Zaterdag 4 Maart 1933
Vier en vijftigste Jaargang No. 9
j MANUFACTURE j
1 BLIJKEN I
TOCH HET
['RIJS DKR Ai/VFRTËNTIliN
EEL EN MAAS
iWNUFACTUR£N
i BLIJKEN J
TOCH HET j
1—8 reyels 60 cent, elke regel meer 7
bij abonnement lagere tarieven.
Uitgave van FIRMA VAN DEN MLNCKHOK VENRAY
Telefoon 51 GIRO 150652
ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct., per post 75 cent
voor het buitenland f 1.05 bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent
21-26 Augustus 1033.
IV.
Een Mis-triduüm.
Weer wat nieuws
Ja, inderdaad iets zeer nieuws 1
zo nieuw, dat Venray met zijn Mis-
triduum, de 2e plaats is in Nederland,
die zo iets gaat doen. En 't is
niet enkel nieuw, maar 't is ook iets
heel aktueels, up to date en dit niet
enkel omdat 't een verre voor
bereiding is voor onze Liturgiese
Week van komende Augustus, doch
vooral om de zaak zelf.
Wat is (lan toch een Mis-triduum?
't ls geen gewoon triduum. zoals
we dat kennen van een hernieuwing
der Missie, van een Anlonius-eeuw
feest, van de H. Familie of Derde
Orde maar 't 2ijn 3 dagen, die ge
heel en al besteed worden aan de
uitleg, verklaring en vooral verdieping
van het H. Misoffer en 't is geen
oefening voor een bepaalde groep of
klasse, alleen voor ouderen, of jonge
ren, of kinderen, of Kongreganisten
of weet ik watneen, deze 3 werk
dagen (want dat zijn het) zijn voor
allen, voor de heele parochie, jong
en oud, rijk en arm.
Woensdagavond 22 Maart begin
nen we met een plechtig Openings
lof in de parochiekerk en Veni Creator;
daaronder za! pater Antoon van Clé,
Norbertijn van Tongerioo, zijn eerste
instruktie houden over de H. Mis
in een reeks konferenties over dit
onderwerp, zal de Spreker de eigenlik?
betekenis van het Misoffer en zijn
verschillende Ceremonies voor ons
verklaren, hij zal ous leren wat
„mis-horen" eigenlik is, hoe wij dat
moeten doen.
Des morgens zullen we in de kerk
de H. Mi» bijwonen, terwijl de Pater
vanaf de preekstoel biddend en met
den priester gelijkelik opgaande, de
verschillende Ceremonies verklaart.
Na elke avond-konferentie zal Ons
Heer worden uitgesteld en de zegen
gegeven worden, waarbij het hele
volk Adoro Te en Tantum ergo zal
zingenna afloop zal door allen nog
enige tijd geoefend worden voor de
gezamenlik-gezongen Hoogmis van
Zondag Laetare 26 Maart die Zon
wdag zal een algemene H. Kommunie
i heel de parochie Gods zegen
ivoor de bestendiging van dit heerlike
fwerk afsmeken.
Maar waarom al «ie drukte
Eenvoudig, omdat wy zo foedroe-
fvend weinig van de 11 Mis af
f weten
ji De meesten onzer weten uit preek,
instruktie of katechismus nog wel zo
iets, dat het H. Misoffer een on
bloedige herhaling van het Kruisoffer
is maar voor zo ontstellend velen
zijn dat zinledige woorden Zo vaak
hoorden we het de H. Mis is de
herhaling of vernieuwing, en de her
denking van het Kruisoffer, maar de
diepste ziu daarvan ontgaat ons.
Wij weten, dat dit Offer bet voor
naamste is van onzen H. Godsdienst,
maar hoe velen draaien er hun hand
niet voor om.
Wij weten, dat er niets hogers en
verheveners bestaat op aarde, maar
om er 's morgens een half uur vroeger
voor op te staan
Wij weten, dat er niets kostbaar-
ders is, maar durven het tijdverlies
te noemen, 's morgens een half uur
naar de II. Mis te gaan, en zoeken
bij voorkeur een uur waarop die of
die „leest", die in 'n goeie 20 minu
ten klaar is 11
Wij weten ach neen, wij weten
eigenlik niets van dit Allerhoogste
Geheim, wij beseffen niet wat Gods
Almacht en Gods Ongemeten Liefde
ons in handen gaf! Wij beseffen
niet, dat de H. Mis voor ons kan
zijn de spil van heel ons gccstelik
leven. Late men zich toch niet van
de wijs breügen door dit woord
geestelik leven alsof dit een exklusief
voorrecht ware van priesters, paters
of nonnenook niet van enkele
brave zielen, nog minder van enicele
kwezels neen, een geestelik leven
moet enigermate elk mens leiden, om
de eenvoudige reden, dat elke mens
een ziel heeft, die ook haar voeding
nodig heeft, die wel eea tijd lang op
een hongerdieet kan gesteld worden,
maar die per siot van zaken altijd
weer smacht naar de haar eigen
voeding geestelike kost
Duizenden en millioenen moeten
zich tevreden stellen met een surro
gaat van eigen vindsel, zoeken het
in een sentimenteel kwasiemistiek
gedoe, in bijgeloovige praktijken van
de kinderachtigste onbenulligheid
zij weten niet beter, omdat zij niets
beters hebben. Maar wij, die rijk
zijn, onnoemehk rijk die schatten
ter onzer dispositie hebben, wij die
alles hebbeD... wij zijn arm, omdat
wij 'c niet weten als wij toch eens
iets van Gcds Goedheid en Liefde
konden beseffeü, als wij eens één
ogenblik konden doorvoelen, wat
het H. Misoffer eigenlik is, wij
zouden duizelen van geluk.
Ach neen, wij beseffen niet wat
wij hebben. En dit, maar ook dit
alleen is de oorzaak van onze min
of meer piaktiese onverschilligheid
voor de H. Mis wy weten niet,
wy doorvoelen niet, liet leeft niet
in ons, wat tie If. Mis is. Enkel
en alleen hierom is er betrekkelik zo
weinig belangstelling.
Zeker er zijn onder onze brave
Venrayse mensen nog zeer velen, die
de dagelikse H. Mis trouw bijwonen,
maar hoevelen meer konden dat zijn 1
en vooral hoevelen meer van onze
jongeren konden dat zijn 1 Eu ook
van de velen, die komen, hoevelen
zijn er niet, die een absoluut verkeerd
begrip hebben vau wat wij gewoon-
lik verstaan door „het bijwonen der
H. Mis".
Ik zeg volstrekt niets van degeneD,
die onder de H. Mis in hun kerk
boek bidden, die godvruchtig hun
rozenkransbiddeu,maar...„Mis horen"
is toch iets anders als 25 tot 30
minuten in de kerk zijn, en wachten
totdat „het" aan 't altaar is afge
lopen
Wat de H. Mis is, en vooral hoe
wij daaraan moeten deelnemen, zie
daar wat we eigenlik zullen leren in
liet Mis-triduum De volgende week
nog iets meer daarover.
Ondertussen zou ik al degenen,
die het bovenstaande hebben gelezen,
één zaak willen vragen dat zij nl.
van nu af tot aau ons Mis triduum,
dageliks een kort gebed storten, dat
zij vooral bij hun H. Kommunie
vurig smeken, dat de Heilige Geest
en Levend-Maker dit heerlike werk
mogen zegenen E. B.
De crisis heeft wel een zeer onge-
lukkigen invloed op de algemeene
mentaliteit des volks. Een onzer
schoonste deugden, de milddadigheid,
wordt minder en minder beoefend.
Geen wonder zal menigeen zeggen.
De menschen hebben ook niets meer
te geven!
Dat laatste is maar betrekkelijk
juist. Het betrachten van milddadig
heid is niet verbonden aan het
schenken van rijke gaven. Een dub
beltje, geschonken vau zijn armoede,
is een milder gave dan een bank
biljet, dat een arme wordt toege
stoken door iemand, die In weelde
leeft.
Het is geen kunst om milddadig
te zijn in een tijd, waarin men bet
gebrek verre van zich weet. Mild
dadigheid wordt juist dan pas een
ware deugd, als men in zorgelijke
omstandigheden denkt aan degenen,
die het nog minder of slechter hebben
en voor dezulken nog iets weet af
te zonderen
In de oorlogsjaren b.v. heeft een
groot deel van ons volk zich van
haar beste zijde doen kennen. Toen
we allemaal, hetgeen we noodig
hadden bij mondjes-maat kregen toe
bedeeld, hebben velen gevoeld, hoe
ze een tekort aan voedsel, kleeding
of verwarming beter zouden kunnen
verdragen dan andere menschen uit
hun omgeving en toen is er heel
dikwijls iets geschonken geworden
van wat men zelf tekort kwam. En
ook direct ca den oorlog werd mild
dadigheid beoefend. Bij duizenden
hebben we de ondervoede kindertjes
uit vreemde landen naar hier gehaald
en zeer vele slachtoffertjes zijn opge
nomen en goed verzorgd geworden
in gezinnen, waar de weelde nimmer
over den drempel was gekomen.
Op het oogenblik echter is de
ware weldadigheidszin een beetje
zoek.
Het is b.v. een feit, dat in de kas
van het Algemeen Crisiscomité lang
niet de baten vloeien, welke om den
grooten nood van velen, mochten
worden verwacht. In verschillende
plaatselijke bladen lezen we den
laatsten tijd ook dringende oproepen
van de plaatselijke comité's, welke
niet in staat zijn om ook maar in de
allerergste gevallen van crisisellende
voldoende verlichting te brengen.
Toch blijven resultaten, afdoende
resultaten, van die oproepen uit.
We meenen daarvan twee oor
zaken te kennen.
Ten eerste heerscht vrij algemeen
het gevoelen, dat hulp ten deze een
overheidstaak is en „de steun", welke
over het algemeen wordt verleend,
vrij voldoende is.
Zeker is de overheidshulp in ge
vallen van algemeenen nood een
overheidstaak, maar... mede een taak
van mensch tot meusch. We kunnen
de verplichting van naastenliefde te
betrachten niet van ons afwentelen op
de overheid. De middelen van de
overheid zijn bovendien beperkt
particuliere hulp moet voor aanvulling
zorgen. Men meent, dat de over
heidshulp vrij afdoende is, maar
vergeet, dat de uitkeeringen geschie
den naar zekere normen en er in
bijzondere omstandigheden extra-hulp
noodig kan zijn. UitkeeriDgen ge
schieden als regel ook slechts aan
werklooze kostwinners. Ouden van
dagen, kleine middenstanders of
neringdoenden, kleine rentetrekkers,
verkeeren vaak in zeer kommervolle
omstandigheden ze zijn de „stille
armen", voor wie geen „rechten" op
ondersteuning zijn geschapen. Al
zulken zijn juist degenen, voor wie
het crisiscomité de eenig mogelijke
uitkomst beceekent.
De tweede oorzaak van de ver
minderde milddadigheidsbeoefening is
o.i. gelegen in den verminderden
milddadigbeidszin. Men acht zich te
spoedig van zijn verplichting ont
heven, omdat men ook zelve dupe
is van de crisisomstandigheden.
Vergeet echter niet. dat de mild
dadigheid er niet was of is, om ons
van eigen overvloed te ontlasten.
Ook al moeten we ons zelve wel
eens behelpen, dan mogen we nog
Diet vergeten, dat er duizenden men
schen zijn, die het minder hebben.
Ook in eigen zorg zoolang die
tenminste niet te groot is kunnen
we ons de vreugde en de voldoening
van het wél-doen verschaffen. We
maken er anderen er ons zelve geluk
kig mee. Ja, óók ons zelve. Juist als
we er toe worden gebracht om aan
anderen te denken, leeren we inzien,
voor hoe veel we nog te danken
hebben, ondanks de slagen, welke
ons werden toebedeeld.
Door te geven aan anderen, wor
den we minder egoïstisch en meer
tevreden met eigen omstandigheden
Gaf het al een heelen schok, toen
we in het begin dezer week plots
door middel van radio of nieuws
blad moesten vernemen, dat het
machtige Rijksdaggebouw te Berlijn
in vlammen stond en dat als oorzaak
daarvan opzettelijke brandstichting
werd vermoed, verbijsterend was
de latere mededeeling, dat de brand
stichter, die inmiddels was gear
resteerd, een Nederlandsche commu
nist bleek te zijn.
Was deze heethoofd een Tribune-
redacteur of andere communistische
propagandist? Was hij wellicht de
syndicalistische vakbond-leider Snee
vliet Neeu, dat kon niet, want die
zat nog in voorarrest wegens op
ruiing. Dan zou de dader misschien
een der voormannen zijn van de
Rev, Soc. Partij, die onlangs óók
wegens opruiïog waren gearresteerd,
maar intusschen weer in vrijheid
waren gesteld een der heeren Menist
of v. Burink derhalve, of de heer
Reuderink, of...
Maar het bleek geen dezer opruiers
van professie te zijn. De brandstich
ter was een onbekende jongeman uit
Amsterdam, nauwelijks 20 jaar oud,
„mager en met een fanatiek gezicht"
zoo werd hij ons beschreven
„in het donker gekleed en met een
cape om".
Met zoo'n stumperd hebben we
tenslotte nog te doen. Een joDgen
uit het volk, 3lecht geschoold mis
schien, een beetje dweepziek, nog in
de sturm und drang-periode van zijn
leven. Hij raakt begeesterd door de
holle phrasen der volksopruiers, die
hun storm en drang-periode al lang
achter den rug hebben eo leerden
inzien, dat het „beter mal te praten
dan mal te doen" is. Voor praten
maken ze je niet zooveel. Hoogstens
wordt je een keertje aangehouden en
dan zorgt „de beweging" wel voor
een goeden advocaat, die heel de
justitieele wereld beroert om je
invrijheidstelling te verwerven. Na
een paar dagen kom je los en dan
wordt je opgewacht door een be
geesterde schare geestverwanten,
welke den martelaar bejubelt en be-
fuift.
Het is zulk sinister werk, hetgeen
die opruiers begaan. Dat ze een
eigen voor ons vreemde over
tuiging hebben, deert ons niet. Als
ze oprecht meenen, dat de maatschap
pij eerst ondersteboven zou moeten,
voor er iets beters kan worden op
gebouwd, dan zouden ze daarmee
alleen ons respect nog niet verliezen.
Als het dan maar kerels waren, die
persoonlijk stonden voor hetgeen ze
meenen. Maar de grootste opruiers
behoeven het eerste water voor den
schrik, als er klappen vallen. Ze
zetten andere, jonge menschen aan
tot daden, voor welke ze zelve
terugdeinzen.
Daar zit in Berlijn nu zoo'n 20-
jarige jongen in de gevangenis.
wie weet voor hoeveel jaren Hij
stak den brand in een machtig en
kostbaar bouwwerk „om te protes
teeren tegen bet internationale kapi
talisme" Och, acme Wat weet hij
nog van de ingewikkelde problemen
van het maatschappelijk bestel En
wat kan hij hereiken met zijo daad
Is het zelfs niet waarschijnlijk, dat
de reactie, welk hij wekte, zijn ver
meende doelstellingen zal benadee
len
Zoo'n jongen heeft wellicht veel
kommer en jammer om zich heen
gezien. Gevoelig van aard a's jonge
menschen gewoonlijk zijn, laat hij
zich opruien tot wraak. Hij gaat het
gevang in en zijn voorganger, die
hem zoover bracht, blijft zijn week
of maandgdd toucheereD, zet zijn
„vak" voort hij ruit andere jonge
menschen op.
Het gebeurde zij een waarschuwing.
Als het opruierswerk hier onge
stoord kan voortgaan, dan zouden
we wel eens in internationale moei
lijkheden kunnen komen. Bovendien
zien we, welke verschrikkingen ook
in eigen omgeving gewekt kunnen
worden, als vele jongelieden door de
beroeps-opruiers tot fanatisme wordeo
opgevoerd en een terreur over hun
medemenschen zouden gaan ultoefe-
uen.
De justitie is juist in de laatste
weken wat krachtiger tegen het
voeren van opruiende taal opgetre
den. De bevolking, welke op rust
en orde prijs stelt, steune de justitie.
Wij, Nederlandschen, hebben een
sterken vrijheidszin en toonen ons
gauw gevoelig, waar we meenen,
dat bepaalde gedachten wordeD
onderdrukt, een meeniDgsuiting wordt
belemmerd. Onze vrijheidszio is een
deugd, maar we moeten oppassen,
dat die niet in een ondeugd over
gaat, n l. tot roekeloosheid en ban
deloosheid wordt vervormd. Opruien
is niet hetzelfde als het uitdragen
van een overtuiging, maar aanzetten
tot misdaad. Wie meent, dat de
maatschappij met gewelddadeu moet
worden bestreden, zij kerel genoeg
om ze dan ook zelf te begaan en er
zelf de verantwoordelijkheid voor
op zich te nemen. Als hij anderen
aanzet echter om te doeD, wat hij
noodig vindt maar persoonlijk niet
aandurft, dan is hij behalve misda
diger, ook een lafaard.
Uit latere berichten bleek ons, dat
de Nederlandsche communistische
brandstichter vermoedelijk niet reebts-
streeks uit ons land (Leiden) naar
Berlijn is getrokken, maar reeds
eenigen tijd in Duitschland vertoefde
en vermoedelijk het vorige jaar ook
in Rusland is geweest. Dat doet aan
de strekking van ons betoog echter
niets af. Opruiers worden interna
tiooaal gekend men treft ze in
Duitschland en Rusland zeker niet
schaarscher aan dan ten onzent
Als journalist vinden we sport
natuurlijk een prachtig ding. Zonder
sport b.v. zou een dagbladredacteur
er nooit in kunnen slagen om z'n
Maandagkrant zoo interessant te
maken, als een Maandagkrant tegen
woordig kan zijn met al haar berich
ten over gebroken records en ge
broken ledematen In eeD dier Maan
dagbladen lazen we van de week
eeD treffende bijdrage over sport als
opvoedend element. Dat was werke
lijk iets nieuws voor ons, want wel
kenden we het spreekwoord „Mens
sana in corpore sano", hetgeen ver
taald kan worden met de bewering,
dat voor een gezonden geest een
gezond lichaam benoodigd is, maar
in dit gezegde komt toch volstrekt
niet tot uiting, dat voor een gezond
lichaam de beoefening van sport
benoodigd zou zijn, nog minder de
beoefening van de record-jagerij,
welke io onze dagen als de eenig
ware sportbetrachting wordt .aange
merkt.
We hebben het al meermalen be
toogd, dat een matige Sportbeoefe
ning omwille eeuer lichamelijke ver
zorging en als aangename ontspan
ning, zeer aanbevelenswaardig is,
maar men kent tegenwoordig geen
mate meer. In plaats van sport ten
goede te laten komen aan het
lichaam, wordt het lichaam omwille
van een begeerde sportprestatie, om
een ééndags-glorie, gesloopt. Zooals
sport nu dikwijls wordt beoefend,
staalt ze den geest al evenmin als
het lichaam. De krijtlijnen van de
voetbalvelden zijn vaak omringd met
een hysterisch krijschende massa,
welke van de favorieten een over
winning verlangt, onverschillig,
hoe deze moet worden bevochten.
En de spelers, die weten, wat van
hen verlangd en verwacht wordt,
geven het uiterste, d.w.z. hun eigen
gezondheid en het lichamelijk heil
van hun tegenstanders.
Telkens opnieuw blijkt, voor welk
een hopelooze taak de commissies
staan, welke op maatregelen tegen
spelverruwing moeten zinnen.
Zaterdag is de keeper van de
voetbalclub „Muiden" overleden. Io
een wedstrijd, welke van het begin
tot het einde een ruw verloop had,
werd hem een rib door zijn nier
heen getrapt. De justitie bemoeit
zich met het geval, want tal vaD
getuigen zeggen te hebben geconsta
teerd, dat de trap uit nijdigheid ge
geven was letsel zou dus met opzet
zijn toegebracht.
Boksen heet óók sport. Voor twee
weken terug sloeg de befaamde
Carnera zijn tegznstander Ernie
Schaaf knock out de man stond
niet meer op. Het was een wreed
gebeuren, ook al konden doctoren
later vaststellen, dat de dood van
Ernie Schaaf was verhaast door een
hersenontsteking, waaraan hij geleden
bleek te hebben.
Zondagavond is te Chicago de
Noor Otto von Porath in den ring
doodgeslagen door zijn tegenstander
Tuffy Griffith.
Zeg tenslotte niet, dat zulke dingen
alleen in Amerika gebeuien. Te
Scheveningen is óók eens een bokser
doodgeslagen in den ring en in Rot
terdam loopt een eens bekende bok
ser thans blind en vergeten
rond. Blind door de slagen op zijn
oogen 1 Hij is jong en arm voor het
leven.
Op het gewone ouderwetsche
partijtje voetbal van vroeger, zijn de
menschen al lang uitgekeken. Het
publiek wil wat „pittigers". Het zal
hier nog gaan als in Amerika, waar
naar we in het bovenbedoelde
Maandagblad lazen de „ruwste
en gevaarlijkste vorm van rugby, het
American football wordt gespeeld en
dikwijls een 80.000 toeschouwers de
wedstrijden bijwonen. Hoewel de
spelers in complete pantsers zijn ge
kleed en allen een soort valhelm
dragen, gebeuren er herhaaldelijk
ongelukken, soms zelfs met doode-
lijken afloop.'
Ja, ja, sport als opvoedend element I
Al weer volgens datzelfde Maan
dagblad moeten er in de bekende
Amerikaansche gevangenis Siog-S/ng
geweldige sportsterren zitten. „Men
heeft er een goede ploeg voor
America football (bet bovenbedoelde
gepantserde voetbalspel), di: onlangs
tegen een bekend vijftiental uit dc
competitie speelde en met 12—0
won. Behalve 2000 gevangenen
woonden 700 betalende bezoekers
den wedstrijd bij. Maar nu verliest
het vijftiental van Sing—Sing zijn
besten speler, Bill Morans, die na
drie jaar en acht maanden gezeten te
hebben, thans begenadigd is. Met
leede oogen zien zijn teamgenooten
hem gaan..."
In zijn boek „20 000 jaar in Sing
Siog", breekt J. E. Lawes, de
directeur van deze gevangenis, een
lans voor de sport. „Hoe meer goede
sportclubs we hebben, des te minder
politie-agenten zijn er noodig,*' con
stateert de schrijver.
Moeten we uit dien hoofde sport
(lees de moderne sportbeoefening)
als „opvoedend element" zien Men
zou óók kunnen concludeeren, dat
sportbeoefening, zooals we die tegen
woordig kenneD, de voor de maat
schappij minst hinderlijke manier ts,
waarop een misdadige ziel zich kan
uitleven.
P. S. Beleefd verzoeken we om
zich de moeite van het schrijven van
ingezonden stukken tegen het boven
staande te besparen. Het ging alléén
tegen de sportuitwassen. We zijn er
van overtuigd, dat de lezer en zijn
clubgenooten faire spelers zijn en dat
het ruwe spel uitsluitend van de
zijde hunner tegenstanders wordt
gedemonstreerd.
Carnavalstijd. Op 15 Mei
zomertijd. De zuivering van
de vloot begint van bovenaf.
Allerlei.
De menschen laten zich door de
tijdsomstandigheden van veel ont
houden, maar pretjes geven ze over
het algemeen nog niet prijs. Overal
in het land heeft men door middel
van bal-masqué's het ingaan van den
tijd van boete weer gevierd en als
gebruikelijk droeg het feest in het
zuiden des lands weer haar open
baar karakter.
In goed vertrouwen
denkt U „ASPIRIN" gekocht te
hebben, terwijl het soms zeer dikwijls
„namaak"-tabletten zijn.
Weigert elke verpakking, waarop
het Bayerkruis niet voorkomt.
Weigert eveneens losse tabletten.
Het is in Uw eigen belang.
„ASPIRIN" is uitsluitend verkrijg
baar in oranje-zakjes met 2 tabletten
a 10 cent en oranjeband-buisjes met
20 tabletten a 70 cent.
De leut' is er ook dit jaar geweest
de boete zal door velen wel weer
worden vergeten. De carnavalsvie
ring heeft hier en daar een bloedige
nasleep gekregen. Bij vechtpartijen
vielen enkele gewonden en in Den
Bo6ch werd Carnavalsavond besloteu
met een moord op een 20jarigen
jongeman, gepleegd door een 19jarig
jongmensch.
-o—
Gelukkig lijkt de winter eindelijk
geweken en lijkt daarom het bericht,
dat we spoedig weer voor den offi-
cieelen „zomertijd" staan, wat aan
nemelijker. Dit jaar gaat de zomertijd
in op 15 Mei, een paar weken vroe
ger dus dan het vorige jaar. Hij
eindigt op den 8 October.
o
Dat het met de plannen tot „zui
vering" van de vloot ernst is, be
wezen deze week enkele officieele
communiqué's. Het blijkt, dat men
allereerst naar boven heeft geblikt
om na te gaan. welke daar gemaakte
fouten de gebeurtenissen op de Z.P.
kunnen hebben beïnvloed. Medege
deeld weid, dat de commandant van
de Z P„ Kap. ter zee Eikenboom
geschorscht is, een lot, hetwelk hij
moest deelen met twee van de oud
ste officieren aan boord. De heer
Eikenboom was reeds eerder van z'n
commando ontheven. Het schorsings
besluit is gefundeerd op de overwe
ging. dat de genoemden ernstig
worden verdacht zich te hebben
schuldig gemaakt aan gedragingen,
welke aanleiding kunnen geven tot
ontslag uit den dienst.
Ook tegen den Bond van Marine-
schepelingen wordt opgetreden. ML
nister Deckers heeft dien bond ge
sommeerd om zich van zijn vier
burger bestuurderen te ontdoen. De
minister wil blijkbaar weten, wie hij
eventueel tot verantwoording kan
roepen. De sommatie is geschied op
veertien dagen. Is dan aan het bevel
nog niet voldaan, dan zal het lid
maatschap ven den bond voor Ma
rineschepelingen worden verboden
en zullen de gevolgen voor de be
stuurderen „ernstig" zijn.
—o-
De berechting in hooger beroep
van de geruchtmakende moordzaak
Eschauzier heeft geleid tot een
eisch van levenslange gevangenissrraf
tegen den techniker K. en van 8 jaar
tegen zijn medeplichtigen vriend, den
kantoorbediende.
Aan de grens blijft het door het
voorkomen van allerlei smokkel
incidenten zeer levendig toegaan. De
Eindhovensche politie wist van de
week na een achtervolging beslag te
leggen op een gepantserde smokkel
auto met... 117 biggen, De smok
kelaars ontkwamen,
In Den Haag zoekt de politie
een banklooper, die vergeten heeft
een bedrag van 18000 gulden naar
zijn kantoor te brengen.
De Stille Omgang
naar Amsterdam
11-12 Maart.
Allerwege maken onze mannen
zich op voor hun jaarlijkschen
tucht van boete en gebed naar Am
sterdam, ter eere van het Aller
heiligste Sacrament.
Niets toch kan hen weerhouden
aan den Stillen Omgang deel te
nemen. Geen gure nacht met
sneeuw en regen, geen vermoeie
nis van reis en trekken, zelfs geen
ingekrompen inkomsten door ma
laise en crisis. Ze moeten naar
Amsterdam.
De vele groote noodun op zoo
menig gebied zijn zelfs een aan
sporing om in dezen drukkenden
tijd mee te doen aan een boete
en gebedstocht als de Stille Om
gang. Laat anderen Carnaval
vieren en straks Half-Vasten
vreemde opvatting van een boete
tijd als de Vasten wij mannen,
willen treden in den geest onzer
H. Moeder, de Kerk, die ons uit-
noodigt te boelen en te bidden,
opdat God de geesels van Zijn
toorn, die wij om onze zonden
verdiend hebben, moge afwenden.
Mannen, gij kent de algemeene
intentie van dit jaar?
Om door de voorspraak van de
II. Liduina te verkrijgen het be
houd en de uitbreiding van hel