Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. JAlfOMfr ftOORDEEUGSJ) Dit nummer bestaat uit TWEE biaden. Van oud tot nSeaiw. Buitenl. nieuws. Uit eigen tand. Ons Weekpraatje. Kamerkroniek. Provinciaal Nieuws Zaterdag 17 December 1932 t; MANUFACTUREN Ji BLIJKEN TOCH HET JvoomiGST/j po, m nPr; ADVP.RT12NTIBN: 1-8 regels 60 cent, elke regel meer 7',. cl. bij abonnement lagere tarieven. Drie en vijftigste Jaargang No. 51 MAAS iWnufacturên BLIJKEN TOCH HET Uitgave van (i'lRIHA VA.N DEB MUNOKHOE VENRAY Telefoon 51 GIRO 150652 ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct., per post 75 cent het buitenland f 1.05 bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent Nuchter beschouwd, is Nieuw jaarsdag een dag als de overige 3o4 dagen van het jaar. V au oud tor nieuw verspringen we slechts één etmaal, juist ahi anders. alleen de wereld heeft in baar a'gemeen be staan een nieuw mijlpaaltje bereikt, waarvan de plaatsing door een astronomiscben kringloop worclt be paald. Omda: wij met de aarde mee draaien, daarom ontmoeten ook wij die mijlpaaltjes. Bij zoo'n gelegenheid zuchten we eens zwaar om daarna, niet zonder eenige ontroering, de handen van magen en vrienden te drukken en onze beste wenschen te uiten voor dezer geestelijke rust en welvaart. Het is in vele opzichten goed, dat die paaltjes daar staan op onzen levensweg en het is ook goed, dat we ze niet zonder meer willen pas- seeren. Een oogenblikje van rust is noodig op een groote wandeling en daartoe nooden ons die paaltjes. We zien eens om naar den weg, dien we hebben afgelegd, herinneren ons een wijle, wat we daar voor rocois heb ben ontmoet en welke leelijke dingen we er aanschouwden of beleefden, misschien wel... veroorzaakten dan wenden we den blik weer af en zien we vóór ons, naar den weg, dien we verder moeten gaau. Slechts de dwazen of boozen zullen voortgaan, zonder zich de lessen van den afge - legden weg ten nutte te hebben ge maakt, zij struikelen straks weer over dezelfde soort hindernissen, rukken dezelfde schoone bloemen af, die ze ook voordieo vernielden en sloffende gaan ze verder, het vuil en de stof met hua voeten om zich heen stuivende. De verstandigen en goedwilligen nemen de lessen uit het verleden ter harte en ze zullen daar door op den nieuwen weg meer geluk ervaren, meer schoonheid be leven, minder bederven en met grooter voldoening den nieuwen mijlpaal benaderen. Straks staan we allen aan den mijlpaal 1932-1933. Welnu, dan is het goed. dat we elkaar daar even ophouden, opdat geen der onzen zorgeloos of door zorgen willoos geworden, voortwandelt zonder de weldaad van de rust te hebben ge smaakt en het nut, dat de overden king afwerpt, deelachtig te zijn ge worden. Verwanten, vrienden er bekenden, bieden elkaar daarom bij het scheiden van het jaar en bij de intrede van het nieuwe hun wenschen. We zullen die dezer dagen veel hebben aan te hooien en dikwijls hebben te uiten, maar het is geen monotonie, welke nutteloos is, omdat weer steeds door herinnerd zullen worden aan de beantwoording der vragen hoe was het, wat leerden we, hoe kunnen we het nieuwe jaar beter gaan leven Voor zeer velen bracht het oude jaar weinig vreugdevols. Dat was ten deele eigen schuld eo die schuld moeten we zeker in het komend jaar zien te verminderen. Maar veel vreugde moesten we allen ook missen door omstandigheden buiten ons om. We banen allen zelf ons levenspad, maar de grond waarover het pad gaat, wordt ons toegewezen. Een pad, dat over steenachtigen bodem voert, kunnen we niet zoo opfleuren als een weg, welke een vruchtbare vlakte snijdt, maar altijd toch kunnen we er iets voor doen cm het aanzien van een pad of weg te verfraaien. Langs een vruchtbare vlakte wil alles groeien en bloeien, voor een dorren bodem moeten we de geschikte plantsoorten zoeken en aan dcrzelver verzorging tijd en moeite besteden. Maar kan kunnen de resultaten ook schoon zijn. Op het oogenbiik loopt veler levensweg over een dorre vlakte. Welnu, laten we cïa.a wat extra moeite doen om dien weg op de daartoe meet geëigende wijze te ver fraaien. Waar geen rozen groeien, kan men nog vreugde beleven aan het eenvoudig Steenbloempje zelfs in distelen is schoonheid te vinden, als we de moeite nemen om ze erin te zoeken. Het is een goede gewoonte, dat ook de uitgever en de redactie van een krant tot den lezerskring bij het wisselen van het jaar hun heilweD- schen richten. Een gewoonte, die groeit uit de natuurlijke verhouding. Het plaatselijk blad vooral is een goede vertrouwde in het gezin, de plaatselijke krant hóórt tot de familie. Zij immers verteld in haar redactie- en advertentiekolommen, wat de familie ter plaatse onderling beleven en wat ze elkaar hebben aan te bieden. In moeilijke oogen- blikken staat de krant klaar om de kleine gemeenschap tot onderlingen steun en hulp op te wekken en ze door een goed woord moreel te si erken. De uitgever heeft zijn abonné's noodig en zijn adverteerders, maar dezen op hun beurt behoeven de krent. We kibbelen op z'n tijd wel eens met elkaar, zooals men dat in de beste families doet, maar scheiden van elkaar, dat doen we nóóit, hoe wel we ook niet „aan elkaar ge trouwd" zijn, zooals dat wel eens heet. We hebben, in een jaar weer lief en leed gedeeld, in dit jaar helaas wat al te veel va-a het laatste. Maar met moed en vertrouwen en sterk door de vereeniging van belangen, gaan we het nieuwe jaar tegemoet, waarbij we de geheele gemeenschap van onze lezers en adverteerders weet tot steun hopen te zijn, door samenwerking, voorlichting en op beuring. In Rome en andere Italiaansche steden worden geestdriftige studenten acties gevoerd ten behoeve van een optreden (oorlog) tegen Servië. Het gaat hier natuurlijk om het bezit van Dalmatië. De Duce heeft de betoogers toegesproken... Het kabinet Herriot ten val ge bracht. De Fransche Kamer weigert de December-befalingen aan de Ver. Staten te verrich ten. Schrik in Amerika. Ernstige ijsongevallen in Duitsch- land, Spoorwegramp in Zwitserland. Het kabinet-Herriot is van de week op saelle wijze den politieken dood gestorven. Herriot was tot het besluit gekomen, dat de December- betalingen aan Amerika moesten wor den gedaan, nu de Vereen. Staten zoo halstarrig aan die betaling vast hielden. Herriot had dus toegegeven, zij het onder restricties. Hij had in Amerika n.l. doen weten, dat 't zoo niet langer kon, nu Duitschland, niet het minst door aandrang van de Ver. Staten, bijna al baar schuldbe talingen waren kwijt gescholden. Hij vroeg aan Amerika om de spoedige bijeenroeping van een al gemeene schuldconferentie, waar het schuldenvraagstuk in haar geheel zou worden onderzocht en geregeld. De betaling, welke Frankrijk op 15 Dec. zou verrichten, wenschte Herriot be schouwd te zien, als gedaan in min dering van de betalingsverplichtin gen, welke Frankrijk op de toekom stige schuldeoconferentie zou aan vaarden. De Engelschen hadden voor hun hetaling eeu ongeveer gelijklui deDde restrictie gemaakt. De regeering van Hoover bleek echter zeer halsstarrig. Zij liet weten dat ze enkel op betaling rekende en geen restricties kon aanvaarden. Die onverzoenlijke, hardvochtig lijkeode houding, heeft in Europa veel kwaad bloed gezet. In Fiankrijk groeide de oppositie tegen het verrichten van elke verdere betaling, tenzij eerst op een internationale schuldeoconferentie tot een nieuw accoord zou zijn ge komen. Die oppositie heeft het ten slotte gewonnen, Na een nachtzitting heeft de Ka mer in den vroegen Woensdagmor gen het outwerp-accoord der re geering aan de Ver. Staten over de betaling fop 15 Dec. verworpen met 402—187 stemmen. Het gebeurde kan wel in staat zijn om den Ver. Staten eenig be grip van de Europeesche werkelijk heid bij te brengen. Wat men thans te Washington zal doen, wordt met belangstelling tegemoet gezien. Behalve Frankrijk heeft ook België Pelen en Griekenland geweigerd om de December-betaling ie verrichten. Direct nadat de Belgische regeedng haar besluit genomen had om geen betaling te verrichten, is ze afgetre den. Het nieuwe katholiek-liberale kabinet is echter reeds in de maak. In ons land hebben we van de week slechts heel even ijsptet gekend Het was jammer voor de schaatsen rijders, dat het maar zoo kort heeft geduurd, maar van den anderen kant houdt men ook weer zijn hart vast voor de vele ongevallen, welke altijd aan ijsvermaak van eenigen duur zijn verbonden. In Duitschland heb ben enkel heel droeve ongevallen de korte pret wreed verstoord. Op te- samen twee plaatsen zijn 16 kinderen plots door het ijs gezakt, waarbij 11 kleinen om het leven kwamen. Daar waren 5 zusjes uit één gezin onder. Ook Zwitserland is door een ramp getroffen. In een tunnel bij Luzern zijn twee treinen op elkaar geloopen. Reeds dadelijk moesten onder de vele zwaar gewonden 6 lijken worden weggedragen. Ons bedrijfsleven aan den ondergang In vergaderingen, cp straat, in café's, aan den huiselijken haard, we hebben het overal en altijd over de economische crisis en over de op lossing ervan; we kunnen geen krant of tijdschrift ter hand nemen, of we lezen over de crisis. We zijn er onderhand zoo aan gewoon geraakt, dat we er een beet je bij indommelen en dat hij velen, die niet zoo direct en zoo ernstig door de crisis zijn getroffen, de meening van „is 't wel zoo heel erg postvat. Daaraan moesten we onwillekeurig denken, toen we het verslag lazen van een gecombineerde vergadering van de aigemeene en de R.K. Werk gevers-organisaties. deze week te 's Hage gehouden. De voorzitter, mr. Steenberghe, heeft daarbij in zijn openingsrede rake dingen gezegd, allereerst op algemeen internationaal terrein. Wautrouwen en onverstand... Spreker concludeerde, dat het in ternationale wantrouwen en het politieke onverstand zich steeds meer en meer wreken op het geheele internationale leven. De volslageD willoosheid en mach teloosheid der internationale politici voert de welvaart ten afgrond. In plaats van de voor de hand liggende en sinds t&l van jaren gepredikte herstelmiddelenontwapening, zoowel militair als economisch, wegnemen der handelsbelemmeringen, schrappen der politieke schulden toe te passen, zien wij het tegendeel gebeuren. De handelsbelemmeringen nemen „in tal en last" toe, de bewapeningswedstrijd wordt onvermoeid voortgezet en de internationale scbuldeischers vervullen de rol van Shylok, vergetende, dat zij op deze wijze het laatste pond vleesch uit hun eigen lichaam zullen moeten sDijden. Het water tot aan de lippen Mr, Steenberghe concludeerde, dat m ons bedrijfsleven thans het water tot aan de lippen is gestegen. Hij vreesde dat binnen korten tijd ver scheidene ondernemers het voorbeeld zouden moeten volgen van hen, die thans reeds hun bedrijven geheel hebben moeten sluiten. Uit eigen kracht zal het Neder laodsche bedrijfsleven op den duur de internationale concurrentie moeten kunnen weerstaan. Doch in deze periode van abnormale, van oneerlijke concurrentie, van valutastrijd en dumpingmaatregelen is het de plicht van de regeering. den ondergang van ons bedrijfsleven te verhoeden. Spr. pleitte voor bescherming tegen abnormale concurrentie op de binnen- laodsche markt en bevordering van onzen export. Wij hebben een crisis-invoerwet, maar daarvan wordt zoo langzaam gebruik gemaakt en de toegestane percentages van invoer zijn zoo hoog, dat de abnormale invoer op verre na niet wordt afgesneden. Is het niet treurig, dat mannen uit het volle bedrijfsleven zóó de regee ring in gebreke moeten stellen En dat er een meerderheid ip ons parle ment huist vooral links die stelselmatig alle wetten tegengaat, welke ons moesten verlossen van een abnoimalen invoer van artikelen, welke we hier in eigen land reeds in overvloed hebben Als men hier over vrijhandel door dik en dun of bescherming eens een volks uitspraak had uitgelokt, dan was de uitspraak niet twijfelachtig geweest en hadden we een regeering kunnen vormen, die op dit belangrijke punt een meerderheid in het parlement achter zich had gehad. Verkorte werkweek Over de idéé van de verkorting van de werkweek merkt spr, op. dat we door de voortgezette mechanisatie steeds meer machines en ratio nalisatie meer werk in minder tijd zelfs als de crisis voorbij is, niet alle werkloozen weer in de bedrijven kunnen opnemen, zoodat internatio naal de werkweek wel blijvend zal moeten worden ingekort. Als crisis-maatregel heeft spr. tegen inkorting der werkweek groote be zwaren Een 40-urige werkweek invoeren met behoud van loon acht spr. on mogelijk, omdat dit zou neerkomen op een loonsverhooging van 17 pet. waardoor de kostprijs weer zou worden verhoogd. Spr. ziet heel goed de enorme ellende der werk loosheid en wil met zijn organisatie gaarne alles doen, om deze ellende re verminderen. De organisatie heeft dit probleem in ernstig onderzoek, waarbij de moreele gevolgen van de werkloosheid zeker niet uitgeschakeld mogen worden. Stille armen. Pastoor Kitslaar uit Zeeland, be kend sociaal werker in Brabant, schreef een artikel over de stille armen in zoo menig gezin van werk lieden, boeren en middenstanders. Hoor, hoe fijn hij dat teekent Ik geef gaarne toe, dat er onder den arbeidersstand, waarvan er zoo- velen het harde kruis der werkloos heid dragen, bittere armoede wordt geleden. Daar zijn Goddank zoovele rechtschapen en fatsoenlijke werklieden, die hun hand niet spoedig tot een aalmoes zullen uitstrekken. Tot hen, die dikwijls met hun groote gezinnen, zoozeer de armoede ge voelen, gaat ons groot medelijden. Men zou zich echter zeer vergissen als men de stille armen alleen onder den werkmansstand ging zoeken. Dan licht uw lantaarntje niet ver. Onder den klein-boerenstand is ook de ellende groot. De regeeringsmaat- regelen hebben iets goeds gedaan maar al zal men licht aan het eten blijven van eigen producten, verdiend wordt er zoo weinig, dat de zorgen overstelpend groot zijn te noemen. Wat i3 er een tekort van kleeding! Men zucht voor rekeningen en kan ze niet betalen. Men vraagt geen weelde maar men kan aan de nood zakelijkste behoeften niet voldoen. Menig boerderijtje is tegenwoordig een plaats van stille armoede. Ook onder den winkelstand en bij de klein-burgerij zijn menigvuldige zorgen en de tranen komen u ia de oogen als men soms het leed hoort van kleine middenstanders, waaronder toch zoo echt brave menschen zijn. Zij moeten zich zelf en hunne kinde ren dikwijls het noodzakelijke weige ren om het hoofd boven water te houden. En dan die wissels... o die wissels Niet potten 1 Op milde wijze de christelijke naastenliefde beoefenen Dat moet ons antwoord zijn op de schets van zooveel leed en kommer en ellende. voudiger om ons van den arbeid en van de arbeidenden te verlossen Amsterdam besteedt nu in een jaar 114 millioen aan haar stedelijke huishouding. De hoofdstad telt circa 800.000 inwoners. Vroeger kon men aannemen, dat gemiddeld 5 personen een gezin vormden; we vreezen, dat de moderne gezinnen kleiner zijo, maar rekenen toch nog op 180.000 gezinnen in de hoofdstad. Als we nu de politie eens afschaften een noodzakelijke consequentie trouwens van de meest moderne vredesgedach- ten en we onderhielden allemaal ons eigen straatje, dan zou van die 114 millioen aan ieder gezin 633 gulden per jaar kunnen worden uit gekeerd, d.i. ruim 12 gulden per week. Zeker, dat zou te weinig zijn om er van te leven, maar men ver- gete niet, dat alles dadelijk veel goedkooper wordt, als het leger van dwingende en bedillende ambtenaren is opgedoekt. Bovendien we hebhen nu alleen nog maar de gemeentelijke centen verdeeld, maar als de kas der pro vincie nu ook eens naar de ge schetste beginselen gaat worden ge ledigd en mede het potje van de rijksbelastingen wordt opgemaaakt, dan mogen we toch aannemen, dat het mogelijk zou zijn om iede* Nedetlaudsch gezinperjweek minstens 25 gulden uit te keeren uit de be lastingen, welke we zelf opbrengen. Klopt er iets niet in onze bereke ning, dan duide men on? dat niet al te euvel, want we doorleven juist weer onzen jaatlijkschen griepaanval en een meDsch ziet in koortstoestand de dingen soms heel eigenaardig. We nemen zelfs onmiddellijk aan, dat onze -oplossing van een heel stel van maatschappelijke vraagstuk ken tesameD, een volkomen onmoge lijke is. Maar toch vragen we ons ernsrig af, waar het in de toekomst heen moet met onze maatschappelijke en economische orde, als we de overheidszorg inzake ons welzijn, moeten honoreeren met een som, waarvaa elk huisgezin een sober, maar verzekerd bestaan zou kunnen genieten zonder werken in dien men aan ons zou kunnen over laten om populair gezegd ons eigen straatje te vegen. Nu de heer Verschuur toch een maal bezig was zijn goede hart uit te storten, sprak hij mede schoone woorden over de Dierenbescherming Zulks in antwoord op betoogen van Mevr, Bakker en den heer Van Zadelhoff. Een goed christen, zei minister Verschuur, is een vriend van de dieren. Voor zekere belangrijke gebeurte nissen (verkiezingen) zou het nog wel niet tot een aigemeene herziening van de Vogel wet kunnen komen, maar de minister dacht nog aan een incidentieele regeling tegen de massa vangst van zangvogeltjes. Minister Reymer (Waterstaat) heeft in de avondvergadering van Dinsdag heel wat critiek moeten aanhooren over zijn vermeend gemis aan acti viteit om uit den chaos van onze verkeerstoestanden. het Veilig Ver keer te scheppen. Vele leden von den ons Nederlandsch verkeer een janboel. Mevr. v. Italië v, Emden (V. D.) sprak van Wild-westtoestan- den; Bongaerts (R.K.) wilde ten be hoeve van de Spoorwegen een wet telijke regeling van het vrije verkeer. Van Braambeek (S.Dcritiseerde de ongelijke behandeling van auto en spoorwegen, hij wilde verkeers- monopolies zien gesticht en vroeg een „Planwirtschaft" op verkeers gebied; de heer Van Dis (St. Ger.) wilde wegwedstrijden verboden zien en de heer Keestra (R.K vroeg een maxium-snelheidsbepaling van 40 KM. voor pas beginnende autobestuurders. De heer Rutgers van Rozenburg (C.H.) bleek van gevoelen, dat ver- keersovertreders te licht worden ge straft. Eigenlijk is 't niet anders dan een dure p'.icht van de overheid, dat ze crisisslachtoffers op onbekrompen wijze ondersteunt. Overheidsgeld ia tenslotte ons geld, dat we in den vorm van hooge of milde ot in het geheel geen belasting Jn de over heidskas storten. Hoe minder iemands bijdrage is, hoe grooter zijn mond over dat ons geld pleegt te zijn, De overheid heeft tot taak om dat geld op economische wijze voor ons te beheeren of oordeelkundig uit te geven. Wat dat laatste betreft, stellen we haat thans vierkant in gebreke. We lazen van de week, dat de ^msterdamsche begrooting is aan genomen op een totaal, voor den gewonen dienst, van 114 millioen gulden. Meestal passeert een mensch zulke mededeelingen zonder er verder over na te denken. Sedert den oor log hebben we het geleerd om ko lossale cijfers voor de oogen te krijgen; al begrijpen we den omvang ervan niet, toch laten we ons door geen millioenen-gegoochel meer bezig houden; 't is alles dagelijksche kost voor den krantenlezer. Dat cijfer echter van 114 millioen zijn we eens aan het ontleden gegaan. De gemeente beurt het een en ander aan belastingen en uit de winst der bedrijven, zoo redeneerden we, tesamen het genoemde kapitaal vormende en gaat die dan weer tot ons aller heil, althans dat van de Amsterdammers, uitgeven. Ze steekt een aantal mannen in een mooi politie-uniform en die beschermen dan ons leven en wat we, na vol doening van onze belastingen, nog aan have en goed over hielden. Ze zorgen voorts, dat we geen matjes kloppen in besloten tijd, des avonds na 8 uur geen winkeliers meer lastig vallen enz. De overheid doet des avonds lantaarns ontsteken en ze onderhoudt een straatje voor onze woningen. Ze doet nog meer. Ze belast b.v. een leger van 24000 ambtenaren we spreken nog steeds alleen van de hoofdstad om ons met zorgen van allerlei aard te om ringen; bovendien steunt ze tien duizenden werkloozen. Maar., is dat alles nu wel economisch O.i. worden de groote sociale en economische problemen geheel ver keerd gesteld. We maken ons kop zorg over de vaag, hoe we van de werkloosheid en de werkloozen af komen, maai is het niet veel een Wederom Landbouw. Steunwetten voor aardappelen en roggeteeli in de veenstreken. Het mengpercentage voor brood tot 40 verhoogd. Een goed woord van den minister voor Landarbeiders en zang vogeltjes. Veilig verkeer in de Kamer. Tegen de Wild' westtoestanden in ons land. Maandag werd de behandeling van de Landbouw-begrootiDg voort gezet. Deze afdeeling ressorteert eerst sedert Mei j.l. onder minister Verschuur, die sindsdien toch reeds zijn Crisiszuivelwet, Crisistarwewei en Crisisvarkenswet zag aangenomen. Men was over 's ministers activi teit dan ook wel tevrecen, al bleef er natuurlijk ruimte voor critiek. De minister hielp in zijn repliek eenige fabeltjes uit de wereld. De margariDefabrikanten zouden gewel dige zaken maken door de crisis zuivelwet. maar de minister toonde aan, dat de margarine productie van 1200 ton tot 1050 ton per week is teruggeloopen. De fabrikanten heb ben eigener beweging hun boeken aan de regeering aangeboden. Ook de bakkers, zei de minister, beoogen met hun overeenkomst met de meel fabrikanten geen extra-winst, maar een behoorlijk loon verwerven. Over de Crisisvarkenswet kwam de meeste critiek los. De wet had weinig uitgehaald, werd beweerd en we hebben er onzen afzet naar België mee verspeeld. De minister antwoordde, dat de critici er geen begrip van hadden, hoe de toestand zou zija, als deze wet er niet ware geweest. Een toe- zegging deed de heer Verschuur; de betaling zou voortaan vlugger wor den afgewikkeld, ja binnen 10 dagen plaats hebben. Voor de veenkoloniale aardap pelen en de roggeteelt in de veen- streken liggen nieuwe steunwetten gereed. De heer Kampschoer (R. K.) kon geen toezegging loskrijgen voor steun aan de bollen. In antwoord op een betoog van den heer Loer akker (R.K.) deelde de minister mee, dat het meoggebod voor binnen- landsch meel zal worden verhoogd van 25 op 40 pCt. Dat was goed nieuws voor de tarwe bouwers. {De minister nam nu meteen de gelegen heid te baat om op dezelfde atarwe- bouwers nu ook een beroep te doen ten behoeve van de landarbeiders Hij hoopte, dat al het mogelijke zou worden gedaan om dezen positie te handhaven. VENRAY. 17 December 1932. Leggen van bruggen enz. over waterlossingen. De Burgemeester van Venray ves tigt er nogmaals de aandacht op van oevereigenaren, dat er nog zeer velen zijn, die nog geene vergunning heb ben gevraagd aan heeren Gedepu teerde Staten om in de genormali seerde beken nieuwe bruggen enz. te mogen leggen. Het is bekend, dat alle vroeger verleende vergunningen zijn verval len en opnieuw aanvrage aan het Gedeputeerd Bestuur moet geschie den. Aanvragen daartoe zijn gratis ver krijgbaar bij den beer Melis, technisch ambtenaar van den Provincialen Waterstaat, die van s Woensdags tot Vrijdags te Venray is ten huize van den heer Jac. van de Voort te Oostrum, en des avonds na vijf uur als regel te spreken is en bij den heer Timmermann, gemeente-hoofd opzichter, „Onder den Boog". De heer Melis geeft tevens alle aanwijzingen omtrent de eischen waaraan deze bruggetjes enz. moeten voldoen. Eenieder, die een bruggetje wil leggen, wordt in zijn eigen belang nogmaals aangeraden voor spoedige inzending der aanvrage aan Heeren Gedeputeerde Staten zorg te dragen. Venray, 12 December 1932 De Burgemeester van Venray O. VAN DE LOO. De trein-verbindingen in Noord-Limburg. In de Memorie van Antwoord op het Voorloopig Verslag der Water- staatsbegrooting voor 1933 zegt de Minister o.m. bet volgende „Het aantal reizigerstreinen naar en van de kleine stations in Noord- Limburg is niet gioot, gevolg1 van het geringe reizigersverkeer, dat niet zou rechtvaardigen, om aan den treinenloop uitbreiding te geven. De klacht schijnt overigens niet geheel juist. Vai de tusschenstations der lijn Nijmegen—Venlo, zoowel als van den spoorweg Eindhoven—Venlo kan men op werkdagen des morgens Maastricht bereiken om 10.24 uur. In omgekeerde richting geeft trein 94 (Maastricht V. 19.04) nog aan sluiting naar alle stations der lijn Venlo—Nijmegen, o.m. dus ook naar Venray. Met de tusschenstations der lijn Venlo—Eindhoven is dit even wel niet het geval. De vraag, of uitbreiding van den treinenloop verantwoord is, hangt in de eerste plaats af van de reizigers bezetting, die op nieuwe treinen kan worden verwacht; daarbij worden zekere minimum-grenzen in acht ge nomen. Wegens de slechte uitkom- sien van het bedrijf, wordt voor hands aan het dagelijksch afgelegde aantal reizigers trein-kolometers wei- nig of geen uitbreiding gegeven. Kentering" in Venray. Naar wij met genoegen vernemen, zal begin Januari in Venray vertoond worden de veel besproken prachtfilm

Peel en Maas | 1932 | | pagina 1