G
PUROL
Aanbesteding
C. W. MIISKENS
e
Ons Weekpraatje.
Gods wegen zijn
wonderbaar.
Gemengde Berichten
Het bouwen van
een woonhuis te
V ortum-Muliem.
J. van Weegen,
A ssurantiën,
inliPor
irij
°1
H.
Onder den invloed der gebeurte
nissen van 1914 tot 1918 spanning,
lijden, zorg en hunne reactie uit
gelatenheid, genotzucht, roekeloos
heid zijn talloozen te plotseling
anders geworden. Daarbij deed de
schijnwelvaart, die wij eenige jaren
hebben gekend, ons allen grooter
gaan leven. De stoffelijke behoeften
zijn veel grooter dan voor dien tijd.
Slechts weinigen zijn daaraan ont
komen. De afstand tusschen destan-
den en klassen onzer samenleving is
grooter geworden.
Zoo ging het in de samenleving
en hetzelfde verschijnsel viel waar
te nemen in het bestuur van land
en gemeente. Vooral in de gemeen
telijke leiding komt dit op den voor
grond. De zaken werden veel groot-
scheepscher aangepakt. Alles moest
in overeenstemming worden gebracht
met de „eischen des tijds" gebou
wen, bestrating, verfraaiing. Daarin
en in nog veel meer ging men veel
verder dan vroeger. Men verwijt
zelfs aan vorige geslachten, dat ze
zuinig waren en in hun tijd niet
gezorgd hebben voor al die dingen,
toen ze goedkoop te verkrijgen
waren, zoodat ze reeds lang betaald
zouden zijn en het nageslacht zich
er niet diep voor in de schulden
behoefde te steken. Men vergeet
evenwel# de regénten van vijftig
jaren gefcden al die behoeften van
onzen tijd- niet kenden. De industrie,
die zich ih eigen belang toelegde op
het scheppen van behoefte, was toen
ook veel eenvoudiger. En onze
vaders en grootvaders, die de ge
meenten bestuurden, konden zich
ook niet voorstellen, dat een ge
meente zich diep in de schulden
mocht steken, om aan de eischen
van den tijd te kunnen voldoen. Men
heeft zijn eigen bezwaren gesust in
onzen tijd met de redeneering, dat
men het nageslacht mee moet laten
betalen, dat er immers van profiteert,
maar vergeet, dat de tijd van het
nageslacht met eigen eischen zal
komen, als zoo verder wordt geleefd,
zoodat betalen of leven eindelijk
haast niet meer mógelijk zal zijn.
En nu zitten wij met de liquidatie
van de omhoog gevoerde maatschap
pij. Het is met de boeten begonnen,
wier levensstandaard een heel stuk
naar beneden is geduwd. Arbeiders
en beambten volgen, maar ook werk
gevers, middenstanders....
Alle deelen onzer samenleving
hangen immers af van elkaar. Werd
dat maar beter beseft, zij zouden
niet omwille van eigen belangen
ingaan tegen elkaar, maiar als een
groote eenheid elkaar bijstaan. Inge
togenheid vraagt van ons de Troon
rede. De tijdsomstandigheden bevelen
ze. Maar genotzucht blijft regeeren:
drank, sigaret, bioscoop, dancing -
Waar gaan wij naartoe
Er is overvloed van alles. De
banken zitten vol geld, maar er is
geen emplooi voor, landbouw en
industrie hebben gezorgd voor een
overvloed van alles wat noodig en
onnoodig is, maar zeer velen kunnen
het product, zelfs het allernoodigste
niet betalen, millioenen over de
wereld moeten zelfs eerst den steun
van staat of particulieren ontvangen,
voordat zij hun levensbehoeften kun
nen koopen. Het millioenengetal
werkloozen vermeerdert met den dag.
En daarmee vermindert weer dage
lijks de koopkracht eh vermeerdert
de crisis.
Zoo is de samenleving ontwricht.
Arbeid, productie en verdeeling der
goederen zijn op elkaar aangewezen,
maar de verdeeling is steeds inge
steld geweest opde„wet"van vraag
en aanbod.
De „vragers" zijn evenwel in
déconfiture geraakt en zoo liepen de
dingen spaak.
Vele geleerden en ook niet-ge-
leerden zinnen op het geneesmiddel.
Maar als dit wordt aangeboden, is
de wereld verdeeld genoeg om het
niet eens te worden over de aan
wending. Hier willen te velen genees
heer en artsenijbereider zijn en er
loopt een geducht aantal kwakzalvers
onder die van een ander niets
zullen aanvaarden.
Toen de voorzitter van de Tweede
Kamer Mr. van Schaik de vorigp
week opnieuw het voorzitterschap
aanvaardde, zeide hij in zijn frissche
rede omtrent verbetering van de
maatschappelijke ontwrichting o.m.
„Dat de grenzen van het publiek
recht ter wille van het gemeenschaps
leven en het algemeen welzijn naar
verschillende zijden moeten worden
uitgezet, schijnt mij nauwelijks voor
betwisting vatbaar" met andere
woorden, de wetgever zal moeten
ingrijpen in het belang van het alge
meen welzijn.
Het parlement zal hierbij een
grooten arbeid tegemoet gaan. Helpen
wij allen mede om een andere aan
sporing van den president te ver
wezenlijken
„Ons streven zij vooral gericht op
de eenheid des vredes, die het best
wordt bewaard, indien men elkanders
lasten zooveel mogelijk tracht te
dragen en te verdeelen".
Heel het volk toone zich dus een
hechte eenheid.
ROELAND.
Al hebben we ons zelve door
middel van het zomertijd-trucje ook
nog" een poosje weten wijs te maken
dat we van den winter verre waren,
de vallende blaadjes, de kille och
tenden, nu en dan de gure herf?t-
vlagen en straks, als we de wijzers
van de klok tot een uurtje rust
hebben gedwongen, óók de vroege
avonden, ze doordringen ons van
het besef, dat de zomer voorbij is
en Vorst Winter klaar staat om
binnen afzienbaren tijd langs met
sneeuw bepoederde wegen Zijn in
trede te doen.
Wie de natuur beminnen, moeten
zich haasten om van de weinige
mooie najaarsdagen, die we nog
wachtende zijn, te profiteeren. Er
valt daar buiten inderdaad nog veel
te genieten. De luchten zijn nu mooi
en des morgens, als de zon haar
stralen schiet op de met dauw be
drupte velden, dan flonkeren duizen
den diamanten op het groen, rijk als
nimmer aan schakeering.
Bezoekt nu de bosschen, waar de
zon-belichte nevelen tusschen de
boomen hangen, waar de aarde een
tapijt is geworden van groen en geel
en rood en bruin gebladerte. Kent
ge iets schooners dan de tinten, die
de herfst toovert in hetbosch?Wat
zijn het bevoorrechten, die daar
buiten te midden van al die weelde
in de natuur leven mogen
Zoo dachten we. totdat we...
We wilden er óók eens van ge
nieten, al was het dan maar voor
één dagje. En we togen naar Zeist,
de prachtige buitenplaats in het cen
trum des lands, het ideale rustoord
van moe- en rijk gewerkte Indiërs,
Zeist, bekend om de schitterende
landhuizen en plantsoenen, die men
er vindt, maar méér nog om de
heerlijke bosschen, die prachtige
natuurjuweelen, waarvan het is om
geven. We kenden die bosschen van
zomerbezoeken, maar nu zouden we
ze gaan genieten, pralende in de
verscheidenheid van tinten, waarmee
de herfst zoo artistiek te kleuren
weet.
We gingen langs den mooien
Jagerssingel, maar daar troffen we
het niet, want alle mooie rood-bruin
gekleurde eikenbladeren waren er
besmeurd door datgene, wat ook
een vogel liever kwijt dan rijk is
Dat was jammer Toen togen we
naar het Zeister bosch, maar eilacie!
Ook daar scheen een vogeleninvasie
een onwelvoegzame herinnering te
hebben achtergelaten. Geweldig, wat
een geknoei. Geen eikenstruikje,
geen blaadje was onbesmeurd ge
bleven. We stonden versteld en
verbaasd! Want, hoe is het mogelijk,
zoo dachten we, dat het slechts
eikenbladeren zijn, waarop de vogelen
haar naam willen schilderen. We
informeerden voorzichtelijk en toen
bleek ons, we durven het haast
niet zeggen, toen bleek ons
Menschelijke vandalen hadden hier
huis gehouden, menschen, die op hun
panier... de natuur hadden willen
beschermen Omdat er wel eens
iemand is, die zoo'n mooi rood-bruin
gekleurd eikentakje afsnijdt, om het
thuis als garneering bij een paar
chrysanten te gebruiken, daarom
hadden ze daar in Zeist bosch en
weg met de kalkkwast bewerkt, zon
der ook maar één bereikbaar eiken
blad onbesmeurd te laten 1
We waren er zóó door van streek,
dat we 's nachts aan het droomen
raakten. We droomden, dat we de
bontmantel van onze vrouwelijke
wederhelft met kalk hadden bespat,
omdat de bezitster altijd zoo bang
was, dat het ding uit een of andere
vestiaire nog eens ontvreemd zou
v/orden. En we droomden, dat we
ons Weekpraatje, alvorens het in te
zendert, met inkt overgoten, opdat de
hoofdredacteur er niet in zou kunnen
knoeien met zijn potlood.
We droomden, dat men ons toen
naar een gekkenhuis wilden vervoeren,
maar dat we protesteerden en er niet
van weten wilden, zoolang nog één
van die Zeister vandalen vrij rond
liep. En dat protest leek ons, toen
we weer wakker waren, het eenige
verstandige uit onze onzinnige
droomerij.
De wereld gaat er merkbaar op
achteruit. We hebben kuitenprikkers
gekend en later inktwerpers, maar
die werden voor zoover vatbsar
opgesloten en veroordeeld. Nu
zijn we toe aan de Zeister kalkspat-
ters, maar die verrichten hun vandalen
werk op last der autoriteiten ze
worden er voor betaald
O tempora
Intusschen zijn we er niet ondank
baar voor, dat men ons in Zeist
eindelijk eens gelegenheid heeft ge
geven om ons eens ergens anders
woest over te maken dan over crisis
en malaise, gedaalde Ponden en
waardevolle maar onzicht- en onvind
bare guldens.
een trouwe, bij jong en oud
geziene huisvriend.
Wij nemen uit „de Bazuin" het
volgende over.
Een abonné schrijft aan dit blad
Het stukje met opschrift,,De
mensch wikt, maar God beschikt'
geeft mij aanleiding u het volgend
treffend en waar verhaal te zenden.
Het gebeurde in een provinciestad
van Noord-Holland voor ongeveer
50 jaren, aan een der grachten toen
eenige jongens aan het stoeien en ra
votten waren, dat een hunner ten
aanschouwe van zijn moeder, die in
de nabijheid was, te water viel. De
knaap van zes a zevenjarigen leef
tijd verdween onmiddelijk in de diep
te en de moeder riep wanhopig om
hulp. Dit werd gehoord door een
daar langs komende werkman, een
sterke robuste man, die zonder be
denken te water sprong en het geluk
had het knaapje te redden en in de
armen te leggen van de overgeluk
kige moeder.
De redder stond in de plaats be
kend als iemand die een vrij onge
regeld leven leidde, ruw in den om
gang en zich aan God noch gebod
storend. De moeder, in haar over-
groote dankbaarheid, wilde hem be-
loonen, hij evenwel weigerde dit be
slist, zacht gestemd door zijn goede
daad, achtte hij zich rijkelijk beloond
en wilde zich verwijderen. De moe
der echter hield aan, maar toen de
man bleef weigeren bood zij hem
een medaille aan met de beeltenis
van O. L. Vrouw.
„Hier", zeide zij, „neem dan deze
medaille, ik ben ervan overtuigd dat
zij u geluk zal brengen."
De man, die in de medaille, trots
zijn ongeloof, een zekere talisman
zag, die hem kon beschermen tegen
mogelijke ongelukken, nam haar aan
en ging zijns weegs.
Vijf en twintig jaar later. De man
was na veel omzwervingen hier en
daar eindelijk beland in Algiers en
lag daar opgenomen in een zieken
huis. Nog immer moest hij niets
hebben van alles wat op godsdienst
geleek en daar hij in stervensgevaar
was deed [men vele pogingen om
hem te brengen tot betere gedachten
(men had n.l. de medaille op hem
gevonden en veronderstelde dus met
reden dat hij katholiek was.)
Toen niets hielp en de man totaal
onverschillig was voor elk beter in
zicht kwam men op de gedachte
een Hollandschen priester, die men
wist dat in de nabijheid was, aan
het ziekbed te roepen en zie, toen
deze eenigen tijd met hem gesproken
had in zijn landstaal kwam er meer
vertrouwelijkheid met het gevolg, dat
de priester hem de vraag stelde
„Maar beste man, vertel mij, waar
om gij, die zooveel jaren en ook nu
nog aan niets geloofd hebt en ge
leefd als.ware er geen God, waar
om gij dan die medaille bij u hebt
willen dragen Toen vertelde hij
den prister, dat hij eens in zijn va
derland lang, zeer lang geleden een
knaapje van een wissen dood uit
het water gered had.
De priester vroeg naar bijzonder
heden en vernam de plaats waar
het geschiedde, alsook de naam van
den geredde en dat de moeder hem
als een aandenken van zijn goede
daad de medaille geschonken had.
Toen riep de priester uit „Maar
die jongen was ik zelfDe zie
ke was sprakeloos van ontroering
en daar, ver van zijn vaderland, in
het vreemde land, vond zijn goede
daad, misschien de eenige van zijn
leven, belooning. De priester smaak
te na vijf en twintig jaar het genoe
gen hem, die zijn leven eens gered
had in de laatste uren bij te staan,
want de man, getroffen door dezen
samenloop van omstandigheden, had
het geluk te worden gered van den
eeuwigen dood door dengene, die
hij zelf op zoo jeudigen leeftijd van
den aatdschen dood gered had.
Aldus Gods beschikking
MprVPIIC en overspannen, on-
nCI VCUa rustig en slapeloos.
Men gebruike hiertegen de zenuw-
stillende en zenuwsterkende
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drog
Spoorljjn Nuth—Stuntsmyn
Maurits.
„Spoor en Tramwegen" weet te
melden, dat de mijnspoorweg van
Nuth naar Staatsmijn Maurits, in
dien er zich geen onvoorziene om
standigheden voordoen, voor het
einde van het jaar gereed zal komen
en in gebruik worden genomen.
Het autobus-ongeluk te Blerick.
Het gerechtshof te 's-Hertogen-
bosch bevestigde het vonnis van de
rechtbank te Roermond, waarbij de
baanwachteres mej. E., die de boo
men te BlerickGrubbenvorst niet
tijdig gesloten had, wegens veroor
zaken van gevaar door mechanische
kracht, veroordeeld werd tot een
maand hechtenis.
Tusschen de dorschmackine
bekneld.
De 18-jarige H. S, te Posterholt
is tusschen een dorschmachine be
kneld geraakt. Het meisje is in hope-
loozen toestand naar het ziekenhuis
te Roermond overgebracht.
Noodlottige vechtpartij
Vrijdagavond heeft te 's-Heeren-
berg een vechtpartij plaats gehad
tusschen twee jongens van 17 en 19
jaar, waarbij zij elkaar met een fiets
pomp en een klomp bewerkt hebben.
Een van de jongens is Zaterdag op
zijn werk onwel geworden. Hij werd
naar het ziekenhuis te 's-Heerenberg
gebracht, waar hij is overleden.
Een knaapje door den trein
vermorzeld.
Met den sneltrein, die Zaterdag
middag om ongeveer 2 uur uit
Utrecht te Ede aankwam, is het zes
jarig zoontje van W. overreden. Het
knaapje was onherkenbaar verminkt
en onmiddellijk dood. Het geschiedde
bij den onbewaakten overweg bij
den Kerkweg. Den machinist treft
geen schuld.
De moord te Zuidbroek.
Qp 26 Augustus j.l. vond een
brievenbesteller in Zuidbroek in de
woning van de weduwe Molanus
onder een linnenrek verborgen het
lijk der 76-jarige vrouw met een
prop in den mond. De zoon, een man
van 45 jaar, bleek spoorloos ver
dwenen. Den volgenden dag echter
werd zijn lijk opgehaald uit een sloot,
eenige honderden meters van de
boerderij verwijderd. Verschillende
omstandigheden wezen erop, dat ook
hij was vermoord.
Lang heeft de politie in deze zaak
in het duister getast, doch thans
meent zij haar tót klaarheid te zul
len kunnen brengen. Als verdacht
den dubbelen moord te hebben ge
pleegd heeft zij n.l. aangehouden
zekeren L.S., die vroeger in Win
schoten koedrijver is geweest.
Dinsdagavond is hij zwaar geboeid
uit Eindhoven naar Winschoten
overgebracht. De man is ter beschik
king gesteld van de Justitie.
In vryheid gesteld.
Bij beschikking van de Arrondis
sementsrechtbank te 's Bosch is op
25 Sept. in vrijheid gesteld P. v. d.
V., verdacht van doodslag op zijn
oom v. d. V., gepleegd te Wanroy
in April j.l.
Finantieel gedupeerden
te Kampen.
De directeur van de Kamper Bank
te Kampen, de heer v d, W., is in
verband met de finantieele débacle
van deze bank ter beschikking van
den Officier van Justitie te Zwolle
gesteld.
Het geval heeft te Kampen groote
ontsteltenis veroorzaakt.
Velen zijn finantieel gedupeerd,
vooral spaarders en zakenmenschen.
Volgens geruchten zijn, die hun
geheele bezit zien verloren gaan.
De onbewaakte overweg.
Maandagavond is de 34jarige ge
huwde chauffeur G. Klamer, wonen
de te Groningen, toen hij per fiets
den onbewaakten overweg bij de
Horn overstak door de personentrein
van Leeuwarden naar Groningen ge
grepen en totaal vermorzeld.
Plotseling den weg overgestoken
Zondagavond reed ten hoogte van
den Wildenberg te Weert de 30-
jarige F. v. Winkel uit Budel met
zijn rijwiel in de richting Weert, toen
uit de tegenovergestelde richting een
auto uit Hoensbroek naderde. De
fietser, die links van den weg reed
stak plotseling voor den auto over
naar rechts. Hij werd door den auto
gegrepen en op slag gedood.
De bestuurder van den auto remde
zoo krachtig dat een band van een
der wielen vloog, met het gevolg,
dat de wagen in een sloot terech*
kwam. De vijf inzittenden bekwamen
verwondingen door glasscherven,
Een hunner, een heer uit Hoens
broek zal daardoor het oog moeten
missen. Alle werden in het Gasthuis
te Weert verbonden. Het lijk is
eveneens naar het Gasthuis vervoerd.
De chauffeur treft geen schuld.
,,De ouwe", die niet op reis was.
In een gemeente nabij Enschede
was de burgemeester met vacantie
en op het gemeentehuis verkeerde
men in de veronderstelling, dat Z.E.
wel tot den laatsten dag van zijn
rust zou genieten. Ook het opper
hoofd der gemeente zelve was niet
van plan, eerder weer aan het
zwoegen te tijgen, doch een van zijn
bekenden reclameeide over een aan
slag in de hondenbelasting. De plicht
riep en Z. E. keerde terug, eerder
dan zijn plan was. Zijn eerste werk
was het gemeentehuis op te bellen.
En toen ontwikkelde zich het vol
gende pikante gesprek
Hier burgemeester X., zeide
het hoofd der gemeente, kijkt u eens
even na-
De jonge man op het gemeente
bureau was op zijn hoede, wist dat
de burgemeester pas over een paar
dagen terug zou komen en riep in
de telefoon
Denk je dat je mij kunt bedu...
de ouwe komt overmorgen pas terug.
Hier is de burgemeester, klonk
't een beetje nijdig aan het andere
eind van de lijn. Maar de jongeling
bleef in zijn rol.
Klets toch niet. Ik vlieg er niet
in. Maar je kletst den ouwe schit
terend na, hoor.
En hij hing de telefoon aan den
haak.
Wat er een paar minuten later
gebeurde, toen Z. E. zich naar het
gemeentehuis had gespoed, vertelt
de geschiedenis niet.
Het drama in den kerktoren,
Eentge maanden geleden heeft de
leidekkerspatroon die, verdacht van
moord op zijn compagnon in den
toren van de Gerardus Majellakerk
te Amsterdam, in het Huis van Be
waring aldaar vertoeft en naar wiens
toerekeningvatbaarheid eenigen tijd
geleden een onderzoek werd inge
steld, een slechte beurt gemaakt. Uit
de verslagen van de behandeling ter
terechtzitting zal men zich kunnen
herinneren, dat hij in het Huis van
Bewaring een briefje aan een mede
gedetineerde, welken hij bepaalde
verklaringen had willen doen afleggen
ten nadeele van zijn knecht die als
kroongetuige ïn de zaak zou optreden.
Het briefje werd door den mede
gedetineerde aan den directeur ter
Ihand gesteld.
Het schrijven van zoo'n brief heeft
hij naar de Tel. bericht, her
haald. Ditmaal was de brief bestemd
voor zijn zoon, die het aanpakte,
Het werd gemerkt en in beslag ge
nomen. Tot in finesses was de in
houd gewijd aan een plan om den
kroongetuige om het leven te brengen.
De zoon zou hem zoo wilde de
gedetineerde dat tenminste met
een revolver doodschieten en het
vuurwapen naast den doode leggen
ten einde den indruk te vestigen, dat
er zelfmoord in het spel was.
Voorts zou de zoon een brief
naast het lijk deponeeren. De lei
dekkerspatroon had dezen brief maar
vast geschreven in het handig nage
bootste handschrift van den kroon
getuige. Hierin stond, dat hij (de
knecht) wroeging had over de be
zwarende verldaringen, welke hij in
het geding had afgelegd en tevens
dat niet de patroon, doch hij het
slachtoffer Arkenhout had geveld.
Een bewaker zag, dat de gedeti
neerde de briefjes aan zijn zoon
overhandigde en noodzaakte dezen
ze hem af te geven.
De triomf der vrye.,.. gedachte.
Naar aanleiding van de strenge
maatregelen der Japansche Justitie te
gen het staatsgevaarlijk optreden van
den Bolsjewistischen-Godbestrijders-
Bond, zal het volgende relaas van
het Ofinor-Bureau den lezer zonder
twijfel interesseeren.
De Godbestrijdersbond, gewild
door het Bolsjewisme heeft zich in
den laatsten tijd zeer ontwikkeld
over geheel het Russische gebied.
Hij gebruikt allerlei soorten van
list en geweld en vreeslijk is het
nadeel, dat hij het Russische volk
en.... andere volken toebrengt.
Het Ofinor-Nieuwsbureau heeft nu
eens een uitgebreide beschrijving
gegeven van de actie tegen den Kat
holieken godsdienst, dan weer tegen
den Orthodox-Russischen in al zijn
vertakkingen, dan weer tegen den
Mohammedaanschen, die bijzonder in
de Zuidelijke provincies nog steeds
de gunst dier bevolking geniet.
Diimaal komt het nieuws van het
officieele orgaan te Moskou, de
„Isvestia" en betreft 'de beweging
der „zonder-God-menschen tegen de
Israëlieten.
De bond dezer Godsbestrijders
heeft n.l. in de laatste dagen in Sov-
jet-Ukraine aan de overheden te
Charcor een lang relaas voorgelegd,
waarin geeischt worden formeel-offi-
cieeledwangmaatregelen tegen de Is
raëlieten der Ukraine. Het stuk be
schuldigt, bijzonder de rabbijnen, van
anti-communistische actie in den
eeredienst. Ook de Ukrainische re
geering wordt verweten, dat zij nog
niets gedaan heeft om den godsdienst
te bestrijden en speciaal de gods
dienstige beweging der Israëlieten,
die in hun eigen huizen den eere
dienst hebben hersteld, nu de godsi
huizen hun door de actie der gods-
bestrijders zijn ontnomen. In de
huizen, in het geheim, volgens het
rapport dier vrijdenkers-speurhonden
hebben geregeld plaats al de ritussen,
die zich eerst in de synagoge ont
plooiden en nog wel met de hun
eigen plechtigheid
Waarlijk, voor een echt vrijdenker,
om uit zijn vel te springen. De
inzenders van het rapport zijn dan
ook werkelijk verontwaardigd, dat
een godsdienst, die toch dood moest
zijn, nog teekens van leven durft
geven.
Moskou heeft hierop gereageerd
door de Ukrainische regeering op te
dragen, onmiddellijk een zeer streng
onderzoek in te stellen en met ge
weid iedereen godsdienstigen ritus,
die nog in het verborgen geschiedt,
te doen verdwijnen. Alle rabbijnen
en geloovigen. die betrapt worden
op de uitoefening van hun godsdienst
zullen zonder meer gearresteerd en
voor de rechtbank gebracht worden.
Waarlijk, waar de broertjes der
dageraads-menschen de lakens uit
geven, mogen de anderen alleen nog
maar vrij.... denken (onder bescher
ming der politie).
schoten allemaal in een lachbui
om onzen Jan, die beter scheen
thuis te wezen in de vaderlandsche
dan inde bijbelschegeschiedenis
De toenmalige pastoor van Coe-
vorden wilde eens hooren, of de
kinderen der Belgische vluchtelin
gen, welke laatsten veelal uit on
wetendheid tct het antichristelijk
Socialisme waren overgegaan, nog
een of ander Marialiedje konden
zingen.
Een der meisjes hief aanstonds,
geheel ter goedertrouw, de „Mar
seillaise" aan, in de heilige mee
ning, dat dit Fransche volkslied
ter eere van „Marianne", een
Marialiedje was
(historisch.)
In zeker Peeldorp had ;de Ge
meenteraad, de vorige week van
wege de slechte tijden besloten,
dat de wielrijders, bij eventueel
maanlicht zonder lantaarn zouden
mogen rijden.
Verleden Zaterdagavond nu ped
delde een der inwoners van ge
noemde gemeente zonder lichtlangs
's Heeren wegen, terwijl de volle
maan in de kernschaduw van de
aarde draaide, zoodat het pikdonker
was...
De veldwachter van dat dorp,
totaal onkundig van de op dat
oogenblik plaatshebbende maans
verduistering, verbaliseerde den
fietser wegens het rijden zonder
licht bij maanloozen avond.
Deze laatste protesteerde heftig
daartegen, en hield vol, dat hij
bij volle maan reed...
«Waar is de maan dan vroeg
de verontwaardigde veldwachter.
»Dat weet ik ook niet", ant
woordde de wielrijder »maar ik
weet zeker, dat het vanavond voU©
maan is; vanmorgen heb ik net
nog op de scheurkalender gelezen!"
De veldwachter hield *'n ver
baliseering staande, totdat hij na
eenigen lijd de maan werkelijk te
voorschijn zag treden uit deaard-
sche slagschaduw, en haar, vóór
hij thuis was, in volle klaarheid
aan den sterrenhemel zag glanzen..
Een propagandist van bet socia
lisme hield in Amsterdam eene
redevoering voor werknemers.
Uitgaande van het totaal onjuiste
beginseldat de waarde en het
loon van den arbeid gelijk is aan
de waarde van hetgeen er door
worde voortgebracht en dat dus Je
werknemer het recht heeft alles
op te eischen, wat door zijn arbeid
werd tot stand gebracht, slingerde
hij opeens de tjokvolle zaal in de
vraag »Wat heeft de arbeider op
zijn brood?"....
«Kaas riepen eenige toehoor
ders uit, «boter!" antwoorddon
weer anderen, terwijl de overgroote
meerderheid schreeuwde «niks
De redenaar, van zijn stuk ge
bracht door zijn eigen misplaatste,
welsprekendheid, wist zich niet
beter uit de verlegenheid te redde i
dan door te zeggen «Menschen,
ge hebt het allemaal mis, want de
arbeider heeft opzijn brood., recht!"
Met welken uitroep de propa
gandist van het anti-christelijk
socialisme geheel in Katholieken
stijl sprak,-aangezien Paus Pi us XI
in zijn encycliek «Quadragesima
Anno" over het herstel der sociale
orde en haar vervolmaking vol
gende wet van het Evangelie duide
lijk gezegd had, dat «op de eerste
plaats aan den arbeider een loon
moet worden uitgekeerd, dat vol
doende is om hem en zijn gezin
te onderhouden."
Zoo diende deze misplaatste
vraag ongewild de katholieke, en
dus eenige waarheid.
ONS VROOLIJKE HOEKJE
'n Rolt.>damsche schooljongen
stond op een Woensdagmiddag,
toen hij vrij van school had, tegen
een lantaarnpaal geleund, zich
gruwelijk te vervelen, omdat zijn
speelkameraadjes niet waren ko
men opdagen, waarschijnlijk van
wege het miezerige weer.
Toen zijn verveling ten top ge
slegen was, verzuchtte hij „Ik
wou, dat ik twee hondjes was
dan konden we samen gezellig
spelen 1
In het Catechismus uurtje had
de kapelaan verteld van de Wij
zen uit het Oosten. Hun aantalen
hun namen zoo zeide hij
waren onbekend, doch de Traditie
telde er drie en noemde hen Cas
par, Melchior en Balthazar.
Toen de kapelaan met zijn ver
haal, gekomen was tot de waar
schuwing, welke de Wijzen door
een Godsopenbaring in een droom
ontvingen, om niet naar Herodes
terug te keeren, zag hij, dat een
der jongens half in slaap gevallen
was, en om dezen nu weer klaar
wakker te maken, vroeg hij hem
eensklaps„Zeg jij ereis, Jan hoe
heetten die Wijzen ook al weer 1"
De jongen opende z'n slaperige
oogen, en zei„Caspar, Melchior
enhier kon hij niet verder
,Bal, Bal, Ballha hielp hem de
kapelaan „O, ja" riep Jan
„Balthazar Gerards, mijnheer!",..
De kapelaan en de leeringjongens
Op Dinsdag 13 October
zal te VC-tTUMMl'LLEM,
namens den WelEd. Heer P.
WlENTJES, Hoofd der School
aldaar, worden
Bestek met teekeningen zijn
vanaf Woensdag 30 September
verkrijgbaar bij den Architect ad
f 7.50 per stel, waarvan tot drie
dagen na de besteding f 5.—
wordt gerestitueerd.
Architect N.l.V.A.
VIERLINGSBEEK.
Belastingzaken,
Kadastrale Zaken,
Koop- en Huur
contracten, enz.
t
Vgei
Olrtr
KI
VI
Be
at
0.
te
zond
Wl
Dij aal
zorg
Allé#
FIR!
coüê c'