Tweede Blad van „FI1L 11 MAAS" POSTER'® Malaise en groot industrie. FEUILLETON Om twee millioen Uut der historiën van Venrode a°. 1572. T/att Waak, clli -iAeumxdie£? J[ Rugpijn Nieren Pillen Een macht problemen Brieven aan tante Jet. ZATERDAG 4 JULI !93I Twee en Vijftigste Jaargang No. 27 TREKHONDEN WET. Herkeuring van alle trekhonden- Burgemeester en Wethouders van Venray brengen ter algemeene ken nis, dat door hen een herkeuring van alle trekhonden wordt bevolen, welke zal gehouden worden op 7 en 8 Juli a.s. Dinsdag 7 Juli a.s. des voorm. 9 uur te Oostrum, beginpunt weg Gevsteren. Dinsdag 7 Juli a.s. des nam. 1 uur te Oirlo. pomp bij H. Nelissen. Dinsdag 7 Juli a.s. des nam. 3 uur te Castenray, kermisterrein. Dinsdag 7 Juli a.s. des nam. 4 uur te Leunen nnbij transformatorhuisjc. Woensdag 8 Juli a.s. des voorm. 9 uur, Dorp, Henseniusplein. Woensdag 8 Juli a s. des voorm. 10 uur Nachtigaal. Deumesche weg. Woensdag 8 Juli a.s. des nam. 2 uur te Merselo, kermisterrein. Plaatsing van hjjeitfeurvon in de Pfcl. De Burgemeester van Venray vestigt de aandacht op het bepaalde bij artikel 56 sub 3 van bef Provin ciaal Wegenreglement in Limburg, hetwelk luidt „Het is verboden Binnen 50 M. afstands van de grens der wegen en voetpaden kor ven met bijen te hebben, indien de vlieggaten der korven hetzij in recht- streeksche richting, hetzij in schuin- sche richting gekeerd zijn naar den weg of het voetpad, ten ware daar langs eene schutting worde aange bracht, waarvan de hoogte minstens 2.50 M. bedraagt en waarvan lengte, stand en richting worden aangewezen door Burgemeester en Wethouders, in voege als door hen voor de veiligheid van het verkeer over den weg of het voetpad noodzakelijk wordt geacht. Op minstens 3 meter afstand van voormelde grens is het geoorloofd korven met bijen te heb ben, mits de korven met de rugzijde naar den weg of het voetpad gekeerd zijn, zoodanig, dat de vlieggaten de meest van den weg of het voetpad afwijkende richting aanwijzen. Venray 12 Juni 1931, Da Burgemeester voornoemd, O. VAN DE LOO. Om van de week maar met de deur in huis te vallen namen we even het volgende stukje over uit Eindhoven. „In de vergadering van de R. K, Arbeidersbond deelde de vrijgestelde de heer Redegeld mee dat de steun regeling aan de gemeente thans per week f 14—17.000 kost, wat met de kosten van armbestuur pl.m. f 25 000 per week beteekent." En slaken we de verzuchting „Bewaar ons, o Heer, voor indus trieën als de Ju gers in Oss en Philips in Eindhoven, die de maat schappij uit hun voegen rukken en de gemeente met de stukken laten zitten. Wat laat de grootindustrie achter Ja, ja met de Jurgens in Oss is het niet veel beter gegaan. Daar werden we deze week ook weer eens onzacht aan herinnerd toen we lazen van de onverwachte staking der tewerkgestelden aan de Hertogs wetering. Sedert jaar en dage knaagt aan de welvaart van Oss reeds het kapitale en wellicht kapitalistische feit, dat uit de bakermat der Margarine industrie met een pennestreek werd weggenomen wat tientallen jaren lang welvaart en voorspoed had geschon ken, aan 1000 gezinnen werk en brood had verschaft. De stad heeft woningen gebouwd, straten aangelegd, en voor licht, gas, en weet ik al niet wat nog meer gezorgd, rekenende op de gestadige welvaart van haar burgers. En zie Jurgens-linie-Lever. Wie speelt er de hoofdrol Welke magnaat-in binnen- of buitenland op zijn landgoed, dat in pracht en weel de, dat der koningen en keizers evenaart of overtreft, heeft gedecre teerd, dat de Jurgens-fabrieken zouden worden stilgelegd en de weivaart voor Oss voor goed gebroken. En alle prijzenswaardige pogingen van het Gemeentebestuur aldaar zul len er niets aan kunDen veranderen. Hoe thans do kost moet worden verdiend. Ja. zoo lazen we dan dat de werkloozen uit Oss, eertijds flinke weekloonen verdienende en tevreden hun plicht vervullende voor vrouw en kiod en zich verheugende over een bescheiden welvaart, te werk waren gesteld aan de Hectogwetering ergens tusschen Ooijen en Oss en bij dat ongewone grondwerk zoo weinig konden verdienen dat ze er in arren moede de schop bij neersmeten Onverstandig, ja Maar zeer begrijpelijk en men- schelijk hoor. Andere verjaagden gaan sedert jaar en dag naar Ruurlo ergens in net Oosten des lands werken, ver van vrouw en kind, waaraan niet weinig bezwaren zijn verbonden. Maar de eigenaars van Jurgens Margarine-fabrieken alias Unie- Lever enz. enz., de aandeelhouders, de couponnetjesknipper? zitten veilig achter mooie gevels, iti rijk gedeco reerde salons en drinken wijn op z'n tijd en rooken dure sigaren, of doen voor de opbrengst der aandee- len vaak nog veel ergere dingen. Is dat in den haak Had daar de gemeenschap geen stoK voor moeten steken Had daar tegenovei de Wetgever niet moeten optreden En zal de wetgever dat nog niet moeten doen op gevaar af, dat de wereld verdeeld raakt in een klein hoopje alles-bezitters en een groote hoop nïets-bezitters, wanhopig en getergd, die het communisme en de revolutie met gejuich zullen binnen halen, omdat ze niets te verliezen hebben. E»n uitspraak van Aalmoe zenier Roneken, Wat zal men veel moeten veran deren voor het goed is en wat zal men dat gauw moeten doen, wil men nog redden wat er overeind staat. Lees even het onderstaande van den Aalmoezenier van den Arbeid, den Zeereerw. Heer Roncken, en dan zult ge zien, wat de besten in den lande met schrik zien aankomen Een klein groepje groot-financiers, daar hebben we heteen héél klein groepje van geldmenschen, die zijn 't, die aan de touwtjes trekken, waar naar alle anderen ondernemers en ministers incluis, moeten dansen, of ze willen of niet die regelen en beheerscben dus heel het economisch en ook het politiek leven. Daar moeten we dus zijn, met die menschen moeten we gaan praten. Dan alleen kan er verandering komen, Ja, inderdaad. En die menschen laten ons ook praten hebben ons al lang laten praten en ze halen alweer de schouders op en zeggen alweer „non possumus" -wij kun nen niet. Maar nu beteekent hetwij ver dommen het. Zij hebben zich ver schanst in hun vesting in den burcht der groot-financiën, omgeven met stevige muren, waartegen alle golven van armoede en ellende, van haat en woéde tot schuim slaan. 36 Neen, de omstandigheden verleidden en dwongen mij, hem ter wille te zijn in 't geen ik niel voor een groot onrecht hield, namelijk in zijn streven, om die erfenis machtig te worden. Ik wil niet langer leugen op leugen stapelen dit zeggend wierp Gaudentia een iroeven blik op Erich maar alles bekennen. Vooreerst verleidde mij de donkere, treurige toekomst, die ik tegemoet zag, te trachten dit groot vermo gen, 't welk ik voor onbeheerd liet, voor mij, voor Henri en mijn zuster, die ik eveneens voor arm hield, te bemeesteren. Ik hielp Henri tot een zeker punt... thans, ging zij voort, weet ik, dat ik zonder het te willen, een groot onrecht heb begaan, want nog eens zij het gezegd, zoo deze man, zij wees op Erich niet meer had geleefd, dan zou ik geen minuut mij bedenken, om het ver mogen, dat aan verre bloedver wanten van den erflater verviel, in te palmen. Maar het was anders met de zaken gesteld. Ik deed waarop alle verzoeken om recht- aardigheid en naastenliefde afstuiten. Ze zijn maar met enkele menschen en beslissen, van daaruit over de politiek, handelsverdragen, tarieven, over oorlog en vrede. Ze beslissen over het economisch leven, over de productie, inkrimping of uitbreiding van industrie verdeeling van afzet gebied. prijzen. Ik voor mij zegt spreker heb zoo het gevoelze gebruiken onze regeeringen, parlementen, ze gebrui ken den oorlog en de vredestractaten, ze gebruiken de revolutie en de tegenrevolutie, ze gebruiken de crisis, de werkloosheid voor hun ééne doel concentratie van de heele macht, van heel het kapitaal, binnen hun mu en. Overtuigd, dat verandering moet plaats hebben. Het kan nog een tijdje zoo door gaan maar daar moet iets gebeuren en daar zal iets gebeuren. Die vree- selijke dictatuur van het grootkapitaal zal verdwijnen en moet ook verdwij nen. Ofwel op bloedige wijze, door de macht van haat en geweld en vernieling, waaruit nooit een nieuwe gemeenschap kan worden gebouwd. Ofwel door de zedelijke macht van de waarheid, de rechtvaardigheid en de naastenliefde, zooals Christus ze in de wereld heeft gebracht. En nu weten wij heel goed, be seffen wij zoo diep als wie ook. dat met geld en goede verdiensten alleen de wereld niet te redden is. Maar evenzeer weten wij, dat het onchristelijk gedrag van de Rijken der aarde de arme tobberds om den boterham van alle dag, tot wanhoop brengen. En dat het onchristelijk gedrag der vooraanstaanden en voornamen de arme stakkers elk geloof en ieder hooger steunpunt hebben ontnomen. Want ook het geld maakt niet gelukkig. Op een vraag aan onder scheidene personen, wat ze zouden doen, wanneer ze millionnair waren, schreef de millionnair „U schreef mij, dat u deze vraag aan vele menschen hebt gesteld en ook mijn oordeel wensebte te ver nemen. Ik wil gaarne aan dit verzoek voldoen onder de voorwaarde, dat u mijn antwoord aan het slot zult willen stellen en het als een resumé zult willen beschouwen. Laat 'k u dan dit als levensles leerenof men nu een millioen bezit of niet, het levensgeluk laat zich daardoor met in hec minst bein- vloeden. En voortsgeld brengt eenig comfort met zich mee, doch ook vele ongemakken, waarvan men als niet millionnair gespeend blijft..." Het ware levensbegrip verloren. Maar door de levenswijze der beter gesitueerden heeft het volk het juist begrip van het leven totaal verloren en het levensgeluk gaan zoeken, waar het niet te vinden is, nl. in aardsch genot en welbehagen. En omdat dat niet is te verkrijgen door 90 pet. van het menschdom, is dat volk opstandig geworden. Wij hebben vergeten, dat de arme, de lieveling was van Christus en dat de rijken bij Hem absoluut niet in tel waren. Al zijn medewerkers waren arme, eenvoudige menschen, en zie nu eens wie er in tel zijn Dat wordt afgemeten naar de mate van de brandkast in plaats van naar de mate van de deugd. En ten opzichte van de waardee ring van den mensch, zal de wereld evengoed een revolutie moeten door maken als ten opzichte van de ver deeling der winsten. Beginnen wij vandaag nu eens christelijk te handelen ten opzichte van onszelf en onze omgeving, en af te schudden alle valsche aanbid- onrecht en werd vreeselijk gestraft, zoo vreeselijk, dat alle straffen, die het gerechtshof over mij mocht uitspreken, daartegenover weg zinken. Gaudentia zweeg. Henri had, terwijl zijn zuster sprak, zich cp een stoel laten neervallen en verborg zijn hoofd in zijn handen. Thans hief hij zich op. Mijn zuster zegt de waarheid niet, mompelde hij met heesche stem. Ik dwong haar, aan mijn bedrog mee te doen ik dwong haar met alle middelen, welke mij ter beschikking staan, met het grootste geweld, waartoe ik in slaat was. Dat is niet waar, hield Gau dentia staande. Mij dwingt nie mand, ging zij meteen zonderling lachje voort. Ik wilde het noodlot dwingen, het aan mij onderwerpen, ik week daarbij af van den rechten weg en stortte in den afgrond. De straf, weike de wet mij oplegt, zal gering zijn tegenover 't geen ik sedert maanden lijd en in die maanden verdragen heb. Juffrouw Busum, ik verklaar u tot gevangene, sprak de officier van justitie ernstig. Uw gevangen schap gaat dadelijk in, volg dezen man. De officier wenkte in de richting van de deur en Gaudentia schreed langzaam en rechtop uit de zaal. Gij blijft natuurlijk evenzoo in arrest, voegde de heer Peere ding van het gouden kalf, waarvoor in zijn verschillende vormen 99 pet. der menschheid in aanbidding ligt gebogen. N.L. boom Henri toe, die daarop, door twee politie-agenten vergezeld, met diep gebogen hoofd, eveneens de zaal verliet. Mijnheer Reinkens, de voor- loopigeinhechtenisneming, te uwen opzichte bevolen, is opgeheven, sprak de heer Peereboom thans tot Erich. U echter, uwe moeder en ook u, mevrouw Agnes Mieka, zou ik nog gaarne spreken in mijn parti culier kabinet. HOOFDSTUK XX. Nadat de officier van justitie de vergadering had gesloten, bleek de oude dafne zoo zwak te zijn, dat men eenige versterkende middelen voor haar moest gaan halen. Ook Bertha en haar oom, en evenzoo de nog ver van krachtige leeuwen temmer voelden zich door het ge beurde diep aangegrepen. Nada zij een weinig op hun verhaal waren gekomen, begaven zij zich naar het bureau van den heer Peereboom. De officier van justitie wendde zich het eerst tol Erich. Gij dankt aldus sprak hij deze zoo verrassend snelle, en gewichtige wending in nwe zaak in de eerste plaals aan deze dame de heer Peereboom keek daar bij Bertha aan die met een buitengewoon vast vertrouwen op uwe onschuld en met de vurigste geestdrift voor uwe zaak kampte. door A. F. VAN BEURDEN. II. Zoo zat men in het jaar 1572 al midden in de verschrikkingen van de lange worsteling tusscaen de Ver- eenigde Nederlanden en Spanje. Oranje had zich aan het hoofd ge steld van de rebellen en Spanje had zijne legers afgezonden op het rebel- lenland. De doortrekkende Spaansche troepen beschouwden de inwoners in het Venraysche gebied ook als ijanden, verteerden alles, wat zij maar grijpen en vangen konden, ter wijl de Staatschen, als deze de over hand kregen de bevolking en kloos ters even hard benauwden. Venray zat altijd tusschen twee kwaden. Het werd zoo erg dat de nonnen van Jerusalem, „om der Geuzen wil" naar het adellijk klooster Gravendael of nieuw klooster aan de Niers onder Asperen vluchtten. Waarom ze vluchtten, zegt de Chro- niek door haar pater-rector Gheric van Gelder gehouden. Hij zegt ,Op onser Lieven Vrouwen avont Asumptionis sijn toe Afferden geco- men VIII vendelen soldaten, wairvan een twyntigh omtrent, sijn gecomen toe Raij ende de kerk berooft, die altaren gevioleert (geschonden) ende dairna in 't cloister die altaren ont- wijt, oick die kerek berooft, wair- onder enen kelck, dat heylige sacra- mentsdoosken, dat heylge olybusken myt veel meer anders namen ook de procuratessen aengelt af XIV gulden". Dat waren de rechte Geuzensolde- niers, kerkschenders, roovers en moordenaars, wier handen van pries terbloed dropen en die te Gorkum, te Brielle, te Roermond en Alkmaar met gerafineerde wreedheid weerlooze kloosterlingen pijnigden en doodden, na gepoogd te hebben hen tot afval te brengen. Den volgende O. L. Vrouwendag in 1572 zijn die VIII vendels, toen ze Affenden, Sambeek, Boxmeer en Viethngsbeek genoeg uitgezogen had den, naar Venray gekomen. Natuur lij was hun eerste werk zich in het Cloister vast te zetten. De nonnen waren naar Deurne over de Peel gevlucht. De bouwknecht met Peter Michels en Geurtje Vos moesten voor de bende koken, haver leveren voor den hopman en zijn adjudant terwijl de soldaten zich van alle voorhanden lijnwaad, ketels, potten meester maakten en die verkochten. De nonnen hebben die weer terug gekocht voor 73 gulden, eene be langrijke som voor dien tijd. Ter nauwernood waren deze belhamels vertrokken of het bijna ledige kloos ter Jerusalem werd weer van andere zijde aangevallen. De gemeentefinantiën waren door al de soldaten-brasserijen, de gedwon gen leveranties leelijk in de war ge raakt. De ontvanger wist geen raad en vorderde een deel der belastingen van het klooster en wel 135 gld. en 6 stuiver. Dat was een prachtige ontvangst, toen de arme zusters terugkwamen van Deurne. Men dreigde de zusters haar ia de gevan genis te zetten, als ze niet betaalden, de soldaten van het kasteel Boxmeer op haar los te laten, daar de heer van H' ijen commandeerde, zoodat om erger te voorkomen 73 gulden en 5 bedden er heen gezonden zijn Dat waren nu soldaten van de heeren van 's Heerenbergh, die voor de rechten van Zijne Majesteit opkwa men. 't Was overal 't zelfde. Van 1572 in Juli tot September 1573, dus langer dan een jaar huis den 924 man en 347 paarden in 't Convent, wat weer over de 350 gld. kostte. Men kan begrijpen, hoe het klooster in zjjn geheel en hoe de afzonderlijke gebouwen er uitzagen na 't vertrek der bende. „Ende 't was jammerlick toe seen". (Wordt vervolgd.) Esgssaaiis» Xididnllagin. Erich Reinkens, de zoon van deze waardige dame, Marie Reinkens, zijt gij, ging de officier voort, en waarschijnlijk is mevrouw uwe moeder de weduwe van den hier overleden erflater Oswald Braun. Dit is evenwel nog niet rechts kundig bindend voor ons bewezen Bijgevolg kunt gij voorloopig de erfenis van Oswald Braun niet aanvaarden. Evenwel behoeft gij niet alle hoop daarop te laten varen. Ik heb nooit naar de erfenis gestreefd, mijnheer da officier, verzekerde Erich. Ik zal evenwel in de toekomst een vermogen heel goed kunnen gebruiken, vervolgde hij, weemoedig op zijn verbonden arm wijzend. De heer Peereboom boog het hoofd ten teeken van instemming. Weestbeiden overtuigd, sprak hij, dat gij ook onder dit opzicht tot uw recht zult komen. Ik wensch u geluk met de opheffing van de preventieve gevangenschap,besloot hij, Erich de hand reikend. Ver volgens verzocht hij Bertha, hem naar een venster aan de overzijde van het vertrek te volgen. Het doet mij leed dame, ving hij aan, dat de behandeling der zaak voor u zoo treurige zaken aan het licht heeft gebracht, maar gij zijt toch aan de gebeurtenissen volkomen onschuldig. Dergelijk ongeluk kan ook den besten en edelsten overkomen Houd goeden moed, mevrouw Mieka. Ik hoop, vele en velerlei kerkjes, die naar eenheid streven, de Kerk binnen krijgen We hebben... ja er is geen terrein des levens of het wemelt van pro blemen. Nu is dat niet allemaal nieuws, want er is geen tijd geweest, waarin de menschheid niet met problemen worstelde. En met name het groote piobleem, het arbeidersvraagstuk met zijn velerlei onderproblemen, was dat niet heel de geschiedenis door een moeilijk vraagstuk In tijden, dat men van geen problemen wist, was het misschien nog het nijpendst. Denk b.v. aan het begin en midden der vorige eeuw, toen men van geen problemen repte maar millioe- nen menschen tot aan den honger waren prijsgegeven. Een halve eeuw geleden hebben velen gemeend, dat ze eens eventjes „de sociale kwestie oplossen" zou den. Er werd sinds hard gewerkt veel is er verbeterd, maar het Rheumatiek komt noodeloos veel voor. Weersveranderingen zijn er ge deeltelijk schuld aan, doch dikwijls zijn verzwakte nieren de oorzaak. De pijn wordt veroorzaakt doorprobleem is nog lang niet „opgelost" fzettingen van urinezuur m de ge-1 ej„„u* wrichten, en dzze afzettingen kunnen niet geschieden, als de nieren be hoorlijk werken en het urinezuur afscheiden. Pas daarom op Tocht, een ge vatte kou en te zwaar werk kunnen de nieren hinderen in hun taak tot zuivering van het bloed. Geef aan de nieren de hulp, die zij behoeven, bij het eerste teeken van rheumatische pijnen. Gebruik Foster's Rugpijn Nieren Pillen, het speciale niermiddel tegen rugpijn, urinekwalen, hoofdpijn duizeligheid, rheumatiek, ischias, spit en gewrichtspijnen. Tijdig gebruik voorkomt veel narigheid. 34 Bij alle drog. enz. a f 1.75 p. flacon Misschien zeggen we tegenwoordig wel wat al te gauw, dat we voor een vraagstuk, een kwestie staan. Mogelijk ook scheppen we ons zelf allerlei kwesties, maar toch niemand zal tegenspreken, dat onze tijd er eene is van problemen. We tobben met onopgeloste vraagstukken op alle gebied. In de Resb. vinden we er de vol gende opsomming van. We hebben het jeugdprobleem de jeugd is uithuizig, brutaal, eigen zinnig. Dat kan zoo niet doorgaan, Hoe moet er verbetering aangebracht worden We hebben het sociale probleem, ofwel series van problemen. Wat moet ei met de arbeiders, de kleine middenstanders, de boeren We hebben het economisch pro bleem er wordt te veel geprodu ceerd en toch wordt er honger ge leden hier en daar. Daaruit vloeit weer voort: het productie-probleem: hoe kunnen we zorgen, genoeg en niet te veel te produceeren En het vervoerprobleem welk is de beste wijze om de waren ter bestemder plaats te brengen. We hebben het technisch probleem: de nimmer ophoudende vind.ngen in zake techniek maken veel arbeid overbodig. Daardoor weer het werk- loozen-probleem en het acht-, zes- vier-uren werkprobleem. We hebben het zedelijk probleem: het enorme verval door echtscheidin gen en zedelooze practijken. We hebben het kerkelijk probleem: hoe krijgen we den stroom van menschen, die tegenwoordig zoeken en trachten naar het ware pad, de Kerk binnen En hoe zullen we de dat de straf voor uwe zuster, die zonder twijfel onder zekeren dwang handelde, niet al te zwaar zal wezen... De oude dame hier wees hij op Erich's moeder schijnt weder te hervallen in.haar oude dofheid. Van zwakte waarschijnlijk, antwoordde Bertha. Ik geloof derhalve, dat hel vergeefsche moeite zou zijn, zoo wij het thans beproefden haar eenige vragen voor te leggen, weike wij haar noodzakeljk moeten stellen. Het beeft echter zeer mijne aandacht getrokken, dat mevrouw Reinkens bij het noemen van den naam van Oswald Braun angstig en schuw werd en hare armen op de borst kruiste op eene wijze, alsof zij iets verdedigen, iets ver bergen wilde. Zij neeft dat twee maal gedaan. Voleind thans uw werk, mevrouw Mieka, en tracht te ontdekken, wat de vrouw met zoo angstige zorg bewaart. Ik ver moed dat het in verband staat met haar vroeger leven, hoogst waar schijnlijk met dien Oswald Braun, en het kan derhalve van het hoogste belang voor uw bescher meling zijn. Gij zijt met haar in hetzelfde hotel gelogeerd. Het kan u niet moeilijk vallen, u daarom trent zekerheid te verschaffen. Hij reikte Bertha de hand, waarna de vier personen van den officier van justitie afscheid namen en naar hun hotel terugkeerden. Frederik Steen was een der veeleer slechts verplaatst. Zoo is het eigenlijk heel de ge schiedenis door gegaan. De menschheid streeft naar het goede, maar het paradijs is niet voor haar weggelegd. Is de eene moeilijkheid weggewerkt, dan duikt er weer een andere op, En 't ergste is, dat men dit juist niet wil inzien, dat het paradijs niet meer op aarde is. Als men den grondslag van alles „op den bo dem aller vragen ligt der wereld zondeschuld" - beter wilde in acht nemen, als de menseh den godsdienst aannam en beloofde zooals het moet wat zouden er een macht problemen vanzelf opgelost worden. Helaas, we leven in een tijd, dat de toonaangevenden onder de mensch heid zich van den godsdienst af wenden en dat zelfs zij, die wel de waarde er van kennen, zich te mak kelijk door de anderen laten mee slepen. Is het wonder, dat het heden ten dage extra wemelt van problemen, die bijkans den chaos hebben ver oorzaakt Dat althans de Katholieken inzien, waar de oorzaak der problemen schuilt, naar de geweldige stem uit Rome luisteren en aldus weer het zout der aarde worden, dat de pro blemen zal moeten oplossen. Reis-, Missie- en andere hurinneriiigcn. De boot. VIL Geduldige Tante De mensch, tante, is de Aap van God. De Aap bootst den mensch na de mensch bootst God na. De mensch lacht om de aap als hij doet als een mensch en O. L. Heer zal wel eens glimlachen als de mensch doen wil als God. Welwillend zal die glimlach zijn als die nabootsing slechts blijft een nederig pogen, maar veranderen zal hij in een straffende spotlach, wanneer de mensch daar mede deokt gelijk te worden aan God En God... lachte hen uit, staat er in de H. Boeken. Adam en Eva wilden Gode gelijk zijn. En nog steeds klinkt die lach de eeuwen door met cynische onverbiddelijk heid boven de hoofden der menschen.. de straf van de hoogmoed van het eerste menschenpaar Gut, Heerneef, wat bent II nu weer in eens... eersten, wiën ter oore kwam wat zoo even in de gerechtszaal in verband met den strijd om de erfenis was gebeurd. Hij kende Gaudentia van aanzien, wist dat Rembold bij die dame woonde en berechtte zijn vriend zoo snel mogelijk, wat was geschied, opdat de jonge advocaat terstond de noodige stappen zou kunnen doen, om zich in het meubilair van zijn huisjuffrouw eenigermate schade loos te stellen voor de verliezen, welke hij door het deelnemen van die persoon aan het gepleegde bedrog had geleden. Rembold werd door dit bericht diep geschokt. Hij wierp zich op zijn sofa en hijgde naar adem. Onmogelijk, onmogelijk, kreet hij, juffrouw Busum zoo'n bedrieg ster, die mij zoo sluw, zoo behen- dig en zoo langen tijd misleid en bedrogen heeftWelke booze geest m:»et in die vrouw gevaren zijn De broeder is een schoft, een slechte kerel van het hoofd tot de voelen, een hopeloos verloren mensch, maar die zuster zijn medeplichtige, ongelooflijk, ongelooflijk!... Mijn geld is weg, al mijn arbeid vergeefsch geweest. Ik heb mij geblameerd, maar toch zou ik die Gaudentia willen ver dedigen Zij handelde in waanzin, onder de betoovering van een macht, die sterker was dan de hare. Haar broeder, dat verdorven sujet, kwam, hij bezat de papieren, hij wilde absoluut zich als erfge naam aandienen... en, zij, zij kon haar broeder niet afhouden van zijn voornemen, en ook kon zij het niet van zich verkrijgen, om hem aan te klagen Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1931 | | pagina 7