De wereld wil bedrogen worden! Een held. Hoest, Keelpijn Districts-Arbeidsbeurs Advertentiën. „DE ADELAAR" L. J. B. Reynders L J. H. Reynders L J. H. Reynders Zaterdag 21 Met stomme verbazing schrijft de Nieuwe Courant, hebben wij waar genomen, welk een magische aan trekkingskracht het uitzicht om bij het gekochte ook nog wat geschen ken te krijgen op het publiek uitoefent. Wij hebben werkelijk de handen er over in elkaar geslagen, toen we waarnamen, hoe voor elk filiaal van de firma De Gruijter nog vóór de opening van den winkel een dichte schare geduldig stond te. wachten om binnengelaten te worden en hoe een pootige kerel als tijdelijk portier dienst moest doen om geregeld een portie kooplustigen binnen te laten en vervolgens de rest der schare buiten de deur te houden tot er weer wat ruimte was gekomen. We willen de firma niet een woord van hulde voor haar menschenkennis onthouden, aldus teekent de Midden standskrant hierbij aan. Of echter die menschenkennis ook beteekent men- schenwaardeering, is zeer zeker nog de vraag, want het pleit toch, goed beschouwd, niet voor de schrander heid van de kooplustigen, dat zij met het uitzicht op het z.g. gratis ver werven van een snuisterij of een of ander huishoudelijk voorwerp, de lijdzaamheid hebben een kwartier, zoo niet langer, in weer en wind voor een gesloten winkeldeur te staan, om ten slotte al dringend en wringend binnen te komen. Wanneer zij dan ten slotte zekere hoeveelheid koffie, thee of andere kruideniers waren hebben ingeslagen, worden zij beloond met het zoo hevig begeerde geschenk, dat zij triomfantelijk huis waarts brengen. Er zullen onder de koopers ongetwijfeld tal van personen geweest zijn, die zich de uitgave hebben veroorloofd, hoewel de nood zakelijk van den inkoop niet vast stond, maar zij waren zoo verblind door het vooruitzicht op een cadeau, dat zij totaal vergaten, dat wat hun zoogenaamd geschonken werd door henzelf is betaald 1 Gelooft men dat niet Men infor- meere maar eens bij de leiding der onderneming, die, als zij openhartig heid wil betrachten, toch zeker met de wedervraag voor den dag zal komen, of het goede koopmanschap mag heeten iets weg te geven, zonder dat het op andere wijze wordt ver goed Het ligt toch voor de hand, dat de prijs van het zoogenaamde ge schenk wordt teruggevonden in den prijs van het verkochte. Het is niets meer dan een rekensommetje: de koopwaar heeft een winkelwaarde van zeggen we, 10, het cadeautje heeft een inkoopwaarde van, zeggen we 2. Welnu, de prijs van de koop waar wordt op 12 gesteld, het cadeautje gaat er bij en de zaak is in orde! Dit is de eenvoudige voorstelling van de zaak; in de praktijk is het wel iets ingewikkelder in ieder ge val echter staat het als een paal boven water, dat de kooper zijn eigen cadeautje betaalt, en als wij ons over iets hebben verbaasd, dan is het dat het groote publiek daar voor met blindheid is geslagen... In 1860 scheepte een jonge semi narist, uit het bisdom van Mains, Emile Gruard geheeten, zich in voor 1931, No. 12. de missie. Twee eeuwen vroeger kwam uit hetzelfde bisdom de la Dauver- sière, die het Hof en de stad warm maakte cm Montreal uit den grond te doen verrijzen en er Christus te doen heerschen. Deze jongeling, met de grootste idealen bezield en door zijn oversten aangemoedigd, ging verder dan de vlakte van St. Lau- rentius, door het Frankrijk van Lodewijk XIII tot het Christendom bekeerdhij ging op naar het hooge ijskoude Noorden, waar wegen noch steden bestonden en enkel een wild zwervend volk woonde. Hier wilde hij leven en sterven. Zijn tweevoudig levensdoel bereikte hij op merkwaardige wijze hij stierf er in negentig-jarigen ouderdom, na den ondankbaren grond door hard en onverpoosd werken, vruchtbaar te hebben gemaakt. Emile Gruard vertrok naar de streek AthabaskaMackenzie met zijn neef Mgr. Grandin, oblaat van de Onbevlekte Ontvangenis, die er als bisschop terugkeerde om zijn zending voort te zetten. Van dezen ijverigen apostel schetste ons de groote Fransche katholieke schrijver Louis Veuillot een treffend zelfs realistisch beeld. Het was deze man, die de wilde en, in den letterlijken zin van het woord, vuile en smerige bevolking van het hooge Noorden in hun ellendige krotten en tenten ging opzoeken en bekeeren. Naar dit edel en onbaat zuchtig voorbeeld richtte de jonge Gruard zijn leven. Te midden van een echte bar- baarschheid deed hij zijn noviciaat als oblaat aan zijn voeten stroomde een rivier, die men de roode rivier noemde wegens het vele menschelijke bloed, dat er door stroomde bloed van de Sioux, bloed van Sauteux, die zich onder elkaar uitmoordden als de Hurons en de Iroquois in de XVIIe eeuw. Eenige volksstammen waren, als de honger hen kwelde, erg belust op menschenvleesch. Tal van vrouwen hadden geen neus of kin meer. Zoo schandvlekten hen de mannen als zij over hen niet meer tevreden waren. Engelschen uit Ontario waagden het wel eens in deze staten te komen om er handel te drijven maar zij maakten zich zoo snel mogelijk onder de voeten uit. En ze waren zelfs een beetje geërgerd, dat de Oblaten van de Onbevlekte Ontvangenis deze wilden opzochten om hen te bekepren. om hun zielen te winnen. Gedurende zeventig jaar trotseerde Mgr. Gruard, te voet, met een ijs- stoel of in een licht schuitje, honger, koude en ellende om deze menschen- eters te bekeeren. Tijdens de korte zomers was het in de bosschen, die op zich zelf reeds een groote hinder nis waren, niet uit te houden wegens het groot aantal gevaarlijke insecten en in den winter had men vaak een koude van twee en vijftig graden onder nul. In de jaren 1868 en 1869 legde hij in achttien maanden een afstand af van 8345 kilometer zijn geestelijke cliënten noemde men „Montagnais", „De Vleescheters", de „Castors", de „Slaven" en nog verder had hij zijn tochten willen doorzetten tot bij de „Gele Muren." „de Plats cotés de Chiens" en de „Hazenvellen." Doch hij moest zich beperken en het grondgebied, Athabaska, dat hier als bisdom aangeduid werd, is vijftien maal grooter dan Frankrijk. Op zekeren dag bemerkten de Engelschen van Ontario, dat eenige wilde stammen opgehouden hadden. zwervend volk te zijn, dat er steden gebouwd werden. Er was een middelpunt, centrum van de St. Bernardusmissie, die zich snel ontwikkeld had, dang zij het noeste werken van Mgr. Gruard. De stad moest een naam hebben. En de Canadeesche Regeering vond, dat de naam als van zelf gevonden was de stad zou heeten Gruard. De beschaamde en nederige bis schop moest den naam aannemen, hij was gekomen om een volk te :doopen en nu werd hij ook de peter van de stad» die hij uit den grond had doen verrijzen. Dank aan de Oblaten kwam er een stedelijk, maar ook een landelijk leven. Overal werden onmetelijke bosschen ontgonnen en tot prachtige akkers herschapen. Heerlijke oogsten rijpten er en graanmolens draaiden weldra hun wieken over de velden. Een boerenvolk vestigde zich op het land, dat men had leeren zaaien en maaien, bouwen en inschuren. Een drie jaar geleden kwam Mgr. Gruard naar Europa en sprak in tal van steden van Frankrijk, België, Holen, enz. over zijn christenen van Athabaska. En hij sprak er met liefde en geestdrift over op zeven en tachtigjarigen leeftijd, na er bijna drie kwart eeuw te hebben doorge bracht. Dan scheepte hij zich weder in naar zijp beminde Denés, Noordelin gen, vopr wie hij zijn leven veil had, opdat zij zijn ziel aan Christus zouden schenken. Deze Fransche kloosterling, deze opvoeder van menschen, deze apos tel, die geep vermoeienissen noch gevaar kende, die alle ambachten leerde om zijn ideaal te dienen, ont ving ;ip 1925 het Legioen van Eer, dat hem door den vroeg afgestorven schrijver van „Het Blanke Helden dicht", Louis Frederic Rouquette overhandigd werd. Naar aanleiding van deze Staats onderscheiding lezen wij in het „journal /officiel" (Fransche Staats courant) deze heel beteekenisvolle woorden i „Sedert 1860 tot op heden verhleef Mgr. Gruard in Canada. Hij heeft den naam van Frankrijk doen kennen en liefhebben in Alberta en tot in de verre uithoeken van het Noorden: tal van aardrijkskundige namen zijn Fransch. dank aan hem ijverig priester, onvermoeibaar missionaris, zeevaarder, aardrijkskundige, ontdek ker. stedenbouwer, houwkundige, schilder, schrijver, toondichter, land bouwer, is hij de moedigste en dap perste pionier van het groote Noorden." Een dergelijke vermelding is een bladzijde geschiedenis, schrijft Geor ges Goyau, lid van de „académie francaise", zij zou in alle handboe ken, die over het huidige Frankrijk spreken, moeten - worden ingelascht. Hij, die een oppervlakte van meer dan achtduizend vierkante meter aan de beschaving gaf, is een van de heerlijkste typen van de Fransche énergie. En ik ken in de geschiede nis van het missieleven geen ander voorbeeld van een apostolisch vica riaat, waaraan Rome den naam van een geestelijken stichter reeds gege ven heeft tijdens, "zijn episcopaat. Opent het annuaire pontifical: gij zult er het Vólgende vermeld vinden: Vicariaat van Gruard (vroeger Athabaska). titularis Mgr. Gruard. ZetelGruard. De titularis is opgegaan naar beter oorden. Hij moge er genieten van een eeuwige rust. Doch zijn naam blijft en ook zijn werk. Mynliardt's Hoesttabletten. Doos 30 ct. Mynliardt's Keelpyntabletten, 60 on 30 ct. Bij Apoth. en Drogisten Kantoor geopend van 9 tot 1 uur Nieuwe aanvragen Gehuwde boerenknecht, woning disponibel Bekwaam auto-monteur Boerenknecht voor melkkar voorhanden in JOS. C. M. NEETESON ass.-apotheker, Venray 26 Candidaat-Notaris te HORST waarnemende het vacante kantoor van wijlen Notaris Esser te Horst zal op Maandag 23 Maart 1931, nam. 2 uur ten verzoeke en ten huize van Mej. Francisca v.d. Ven, te Horst aan de Smalbrug, publiek verkoopen Den geheelen Inboedel, bestaande o.a. uit Keukenkast, tafels, stoelen, rekken, fornui3, kachel, waschketel, veerenbed, ledikant met matras, pot ten en pannen, klok, porselein, en wat verder ten verkoop zal worden aangeboden. Candidaat-Notaris te HORST waarnemende het vacante kantoor van wijlen Notaris Esser te Horst zal publiek verkoopen A. op Woensdag25 Maart 1931 nam. 4 uur in café Te Baerts te Horst aan den Venloschen weg, voor de kinderen A. van Horck, 1. een huis met stal, schuur, boomgaard, bouw- en weiland te Horst aan het Broek, groot circa 1.60.00 H.A. 2. bouwland aldaar groot circa 24 aren, bel. Pullman en Allards 3. bouwland aldaar groot circa 16 aren helend dezelfden. 4. weiland aldaar achter Hans- sen groot circa 24 aren. 5. het pachtrecht tot 31 Jan. 1961 van circa 1.30.00 H.A. ge meentegrond. Wordt ook in massa geveild. Aanvaarding 1 Mei en stoppel bloot 1931. B. op Donderdag 26 Maart 1931 nam. 3 uur in café Vermeulen te Swolgen, voor de kinderen van Horck-Baltussen Dennenbosch te Meerlo nabij den grintweg Swolgen-Tienray. Candidaat-Notaris te HORST waarnemende het vacante kantoor van wijlen Notaris Esser te Horst zal op Woensdag 1 April 1931, nam. 5 uur in café Pijpers te Venray Eindt, ten verzoeke van den Heer Karei Jacobs te Venray publiek verkoopen Een zoo goed ais nieuw huis bestaande uit twee woningen, gelegen te Venray aan de Gas- straat groot 5 aren 40 centiaren.

Peel en Maas | 1931 | | pagina 5