►lad van
MLJLJki
Het Geluk.
Het cadeaustelsel
op bons.
FEUILLETON
Arme Clara
liemengde Berichten
ZATERDAG 20 SEPTEMBER 1930
Een en vijftigste Jaargang
No. 39
„De Boekverkoopei" schrijft
„De wereld wil bedrogen zijn."
Wie deze slelling uitvcni, was
een groot wijsgeer, maar vooral een
geducht menschenkenner. In een enkel
woord is hierin uitgedrukt de mate
van onverstand, de kortzichtigheid,
het gebrek aan nadenken, welke bij
verschillende gelegenheden de massa
blijken te beheerschen.
Niet alleen, dat men de massa ge
makkelijk een rad voor de oogen
draait, neen, de massa wil bedrogen
zijn, zoekt het bedriegelijke. de listig
op touw gezette misleiding, zoo
slechts een glimp van iets aanlokke
lijks haar weet aan te trekken, of
schoon de dichter waarschuwt
„Mensch, o mensch, wordt niet
bedrogen
door den glimp van Ioozen schijn."
Betooverend werkt op haar het
woord: „cadeau",het woord: „gratis"
En daarop speculeerden sommige
fabrikanten, sommige handelaren, die
meenen nu eens extra slim te zijn.
Uit wat volgt, moge echter duid. l.jk
blijken, dat ook zijzelven tot de ge
dupeerden behooren.
Wat n.l. is het geval
Nadat in vroegeren tijd een onge
vaarlijk „cadeaustelsel" in zwang
was, waarbij een bakker een koekje
en een slager een stukje worst cadeau
gaf aan zijn afnemers, is het lang
zamerhand uitgegroeid tot een plaag
voor fabrikanten, handelaren en ver
bruikers. Al deze categorieën zijn
zooals duidelijk blijkt uit het „Ver
slag van de Commissie tot onder
zoek van het cadeaustelsel" in meer
derheid verklaarde tegenstanders van
het stelsel, en toch blijft het bestaan,
omdat de een voor den ander de
moed mist er kortweg mee te breken.
Het is er mee als met de algemeene
ontwapening. Men vergadert, men
confereert, men kijkt elkaar angst
vallig naar de oogen, men legt de
meest vredelievende verklaringen af
en onderwijl gaat men genoegelijk
voort in het geheim vloten te
bouwen.
De bedrijfstakken, die zich geheel
hebben weten vrij te houden van
het door ieder weldenkend indu .trieel
verfoeide systeem, kunnen, dat blijkt
toch duidelijk, zich even goed, zoo
niet beter ontwikkelen dan de overige,
die er een deel van hun winsten
aan meenen te moeten ten offer
brengen.
Omdat men nu eenmaal gewend
is zijn hoed te koopen zonder daarbij
een bon of cadeau te ontvangen,
eischt geen enkel hoedenkoopend
man zulk een buitenkansje van zijn
leverancier, maar omdat men het
publiek gewend heeft aan cadeautjes
bij koek of zeep, beschouwt men dit
bij den aankoop van zulke artikelen
langzamerhand als zijn goed recht
Laten de fabrikanten nu eens niet
angstig zijn voor elkaar en Iaat ieder
voor zich bij wijze van grootscheep-
sche reclame adverteeren „Bij mijn
artikelen worden noch bons, noch
cadeaux verstrekt, omdat ik al mijn
aandacht, besteed aan de qualiteit
van mijn producten, omdat ik de
verkoopsprijzen zoo laag mogelijk
calculeer, omdat ik U reeds in mijn
waren zelf de volle honderd procent
van de door U bestede bedragen
lever
Wij zijn er in ons hart van over
tuigd, dat de huisvrouw of wie tot
Uw afnemers behooren, bij eenig
nadenken zal leeren inzien, dat inder
daad goede wijn geen krans behoeft.
De overtuiging, dat men zijn eigen
cadeaux betaalt en in den prijs èn
in de qualiteit der waren, moet op
Een overtuigend bewijs, zeide
spottend een der andere kapiteins.
Woont gij voor de eerste
maal een krijgsraad bij
Neen, senor, antwoordde de
jonge man levendig. Ik woonde
nog een ander bij, waarin ik met
afschuw en afkeer den aangeklaag
de schuldig sprak; want behalve
mijn geweten, verbond mij ook
mijn eed op de wet. Maar ditmaal
sprak ik dezen, zelfs den eed, in
aanmerking genomen, vrij.
Het staat u vrij, dit te doen,
zeide de president, gij weet wel,
dat gij uwe stem, als de beurt aan
u komt, schriftelijk moet afgeven.
De beurt komt het eerst aan
mij, antwoordde de jonge man,
het blad met levendigheid na
derende en zijne vrijsprekende
stem daaronder schrijvende.
De overigen schreven elk op
hunne beurt, hunne stem neder
en toen het blad in handen van
den president kwam, waren de
stemmen gelijk verdeeld.
De jeugd, wier schoonste voor
recht de grootmoedigheid is, had
voor het leven gestemd, de drie
oudere rechters voor den dood
den duur algemeen doordringen en
als het zóó ver is, zal het geven
van cadeaux niet langer een reclame,
maar een soort anti-reclame worden.
Wij gelooven zelfs, dat de tijd
nadert, welke deze gedachte tot rijp
heid brengt. Het publiek wordt hoe
langer hoe meer overstroomd met
nuttelooze en vaak ongewpnschte
zaken.
Voor huismoeders, die er dienst
boden op na houden, heeft de kwestie
nog een andere kant. Wanneer een
havermout-fabrikant lepels en vorken
ter beschikking stelt op bons, welke
natuurlijk gracielijk ten behoeve der
keukenprinses worden ingewisseld,
dan kunt ge er zeker van zijn, dat
de haverraoutrekening onrustbarend
stijgt totdat „Mina" aan haar 12
couverts toe is. Ge kunt protesteeren
of niet, behalve de gezinsleden zul
len zoowel de hond als de kat. de
duiven en de kippen een duchtige
havermoutkuur ondergaan, die hun
gezondheidstoestand wellicht afdoende
knauwt.
Maar raillerie a part. Vaak zal
het cadeaustelsel, op deze wijze
begrepen tot verspilling leiden. En
zullen de afnemers hun presentjes
dan niet dubbel en dwars betaald
hebben
Meermalen werd reeds in Midden
standskringen de nadeelen van het
stelsel voor den reëelen handel be
sproken en aangetoond. Wij kunnen
ons hier dus tot een enkele greep
beperken.
Wanneer een fabrikant bonnetjes
insluit bij zijn artikelen, dan zullen
er laat ons zeggen 50 pet. verloren
qaan. Hij looft dus cadeaux uit,
waarvan slechts de helft daadwerke
lijk behoeft te wprden uitgereikt. Hij
calculeert de cadeaux in den prijs
en wie niet mee profiteert, betaalt
toch dien verhoogden prijs zonder de
voordeelen te genieten, die slechts
aan de hardnekkige verzamelaars
ten goede komen. Dit is althans
voor den fabrikaint geen nadeelige
zaak, ofschoon de verbruikers voor
een groot deel dupe zijn.
Laat ons nu eens zien in hoeverre
en onder welke groepen bet systeem
toegepast door de fa. Scheepstra in
Leeuwarden slachtoffers maakt. Deze
firma verkoopt èn aan fabrikanten
èn a<xQ winkeliers de boekeubons
„Nationaal" a 1 ct. per punt. Voorts
stelt hij boekencatalogussen beschik
baar, waarin achter elk boek het
aantal punten (centen) vermeld staat,
waarvoor het bij hem te krijgen is.
Wij zullen bier nu niet nagaan op
welke wijze de fa. Scheepstra in het
bezit kwam van boeken, welke haar
tot deze werkwijze in staat stellen.
De bepalingen onzer organisatie, die
van uitgevers en boekverkoopers,
zullen wij ditmaal eens buiten be
schouwing laten. Wij willen ons nu
eens uitsluitend beperken tot het
beschouwen van de economische
werking vau dit systeem.
Aannemende dus, dat alles vol
komen reglementair in zijn werk
gaat, komen wij dan tot de volgende
conclusies
le. de verbruiker is op gelijke
wijze dupe als reeds in het voor
gaande is beschreven. Hij betaalt
natuurlijk a priori zijn eigen cadeau.
Wel komt hij in het bezit van een
aantal bons, die hij wellicht weggooit,
verliest, kwijtraakt. In het gunstige
geval, dat hij inderdaad een flink
aantal bons bij elkaar krijgt, zal hij
een keuze moeten doen uit de
„Boekenlijst Nationaal", die (en dat
pleit tenminste voor velen onzer
uitgevers) slechts boeken van eenige
uitgeverijen bevat. M.a.w. het geld,
dat hij toch op een of andere wijze
zelf betaalt, mag hij nu, met de
reeds genoemde risico's, besteden
aan één artikel, n.l. boeken en dan
nog wel aan enkele bepaalde boeken
De stem van den president moest
beslissen. Deze aarzelde niet en
de pen grijpende, schreef hij
»Ten opzichte der zaak José
Cama* is mijne stem, dat hij tot
de straf van het doodschieten
veroordeeld worde, naar de wet
en de koninklijke verordenin
gen van 17 Febr. 1778 en van
6 Maart 1815" en onderleekende
Victor Guerra.
Den volgenden dag reisde de
overste met den post naar Madrid
en den daaropvolgende» werd
José Camas doodgeschoten.
Korten tijd na de verhaalde ge
beurtenissen bevond zich de naar
Europa terugkeerende kapelaan
in zijne woning opgesloten en ten
prooi aan de diepste smart. In
zijne handen hield hij eene cou
rant, die in een van Malaga ge
dateerd bericht de vermelding der
terechtstelling van een vader
moordenaar bevatte.
Die ongelukkige, heette het
in de courant, José Camas ge
naamd" en door onwederlegbare
bewijzen overtuigd, bekende nooit
zijn misdaad. Zij het uit aange
boren of gehuichelde onnoozelheid
hij kon of wilde niets te zijner
verontschuldiging aanvoeren, wat
zijn ontzettend misdrijf zou kun
nen verminderen. Hij stierf met
nederige onderwerping, maar hield
tot op het laatste oogenblik niet
Een handig jurist zou hierop haast
de bepalingen tegen „gedwongen
winkelnering" van toepassing weten
te brengen. Want inderdaad, het is
eigenlijk niets anders dan dat Het
eenige, werkelijk voor beide partijen
bevredigende bonnensysteem is dat
der kassabons. Het publiek geraakt
dan bij aankoop tot een zeker be
drag in het bezit van geld. Dit geld
kan naar eigen goedvinden besteed
worden.
Het zou al een heele stap in de
goede richting zijn, als men zich
uitsluitend hiertoe bepaalde. De
onderlinge concurrentie ten aanzien
van het aantal te verstrekken bons
bij aankoop van een bepaald bedrag,
waartoe de wiakelre s worden opge
zweept, zal dan ook niet meer be
staan.
2e. de fabrikant of winkel er is
ditmaal zelf ook dupe. Want hij be
taalt de bons a 1 ct. aan Scheepstra
vooruit. Of ze verloren gaan, inge
wisseld worden of nietze zijn ge
kocht en betaald. M.a w. het voor
deel, dat wij hierboven ten aanzien
van zijn eigen bons beschreven, komt
nu niet hem ten goede, maar een
ander, die zijn geld al binnen heeft
en zeker van zijn leveranciers geen
credieten noodig heeft, want. zijn
afnemers betalen hem vooruit. Wie
heeft ooit zooiets gehoord
Men heeft de Nederlandsche. koop
lui wel eens de „Chineezen van
Europa" genoemd. Dat was niet
vriendelijk. Maar nu is toch wel
gebleken, dat er altijd baas boven
baas is de Chineezen. hebben zich
bij de neus laten nernen. Er was er
een, die nog vroeger opstond dan
zij. De ffrma Scheepstra was er wel
achter, toen zij d t systeem uitdacht.
Geld vooruit innen en afwachten, of
we er nog wat voor leveren moeten
ook. Bij haar snijdt het mes aan 2
kanten
le. Winst op de boeken, uit
hoofde van de vanwege den uitgever
genoten korting,
2e. Winst op de bons, uit hoofde
van de vetloren geraakte, oningewis
selde en bij de handelaars in voor
raad blijvende „punten" (centen).
En het hakt er nogal in ook. Wij
vernamen, dat de fa. Scheepstra
reeds 4.000.000 bons heeft weten te
plaatsen, dus voor een bedrag van
f 40.000.
Laat ons nu eens aan de lage
kant blijven en veronderstellen, dat
40 pet. van de bons zoek raken.
Zonder eenig risico kan de firma
dus reeds t 16.000 in haar zak steken.
Aan de 60 pet. bons, die ingewisseld
worden, verdient zij ook nog 40 pet.,
of tewel f 9.600. Uit deze cijfers
blijkt, dat de gezamelijke winkel ers
de firma Scheepstra f 25.600 toever
trouwen om reclame voor hen te
maken. Of anders gezegd: de winke
liers geven f 40.000 uit en hunne
clienten krijgen voor een netto
waarde van f 14.400 in handen.
Winkeliers, weest toch niet zoo
dom om nog langer dergelijke uit
wassen in het leven te houden 1"
Welk recht heeft de fa. Scheepstra
eigenlijk op belooning Welke dienst
bewijst zij de maatschappij De uit
gevers en fabrikanten maken pro
ducten aan. Zij vergrooten de pro
ductie ten behoeve van de consu
menten, De boekverkooper en alle
andere winkeliers distribueeren en
verplaatsen die producten naar waar
er vraag naar is. Beide groepen
hebben een productieve taak te ver
vullen in de maatschappij. Het is
billijk en economisch noodzakelijk,
dat zij een loon uit die maatschappij
verkrijgen, waardoor zij hun arbeid
kunnen voortzetten
Maar welke taak vervult een bon
nenfirma als Scheepstra Geen enkele
Slechts een maatschappelijk onge-
wenschte. Het is een parasiet, die
op, zijne onschuld te bezweren.
Volgde de opgave van den pre-
sid nl en der rechters, die den
krijgsraad hadden uitgemaakt.
Hij hijmompelde don
Caspar met ontzetting voor zich,
hij kon den ongelukkige veroor-
deelen, van wiens onschuld hij
overtuigd wasArme, nog gruw
zamer dan zijn vader, vermoorde
broederArm schepsel, dat zich
willoos aan hel wilde dier prijs
gaf, dal hem verscheurde
De kapelaan had zijn hoofd met
beide handen bedekt, en een
diepe, zware zucht ontsnapte van
tijd tot tijd zijne bedrukte borst.
Op dat oogenblik hoorde men
iemand aan de deur van zijne
kamer tikken.
Ik kan niemand ontvangen,"
zeide de pater kapelaan met
zwakke stem, ik hen niet wel.
Open, senor don Gaspar,
ik ben het, Bernardo, en moet
u zien, zeide eene slem van buiten.
De kspelaan, die de stem van
den ouden vriend zijns broeders
herkende, Leproefde zich zoo goed
mogelijk te herstellen en oper.da.
Tio Bernardo, zeide hij tot
hem, g'j kent het nieuwe ongeluk,
waarmede God mij bezocht heeft,
dat mij buiten staal stelt iemand
te ontvangen.
Ik weet alles, antwoordde de
oude maü, en nog meer dan gij
gelooft. En ik kom u zeggen, dat
uw broeder onschuldig was.
Ik wist het wel, dat die
zich op de bloedaren dec maatschappe
lijke welvaart heeft vastgezet en er
de beste krachten aan tracht te ont
trekken, zonder er iets voor terug
te geven. En zulk een parasitair
werk wordt door de maatschappij
beloond met een tweevoudige winst
En daaraan werkt een deel van de
Nederlandsche nijverheid en den
Nederlandschen handel thans mede
Rustig laat men zich zand in de
oogen strooien.
Wij twijfelen niet of bij eenig
nadenken, zal iedereen moeten toe
geven, dat hier sprake is van een
bedrog, dat wellicht thans nog niet
vervolgd kan worden, ofschoon een
desbetreffend wetsartikel t.z.t. zeer
zeker zijn beslag krijgt, maar dat
toch met alle middelen moet worden
bestreden.
Op zichzelf i3 het reeds in strijd
met den goeden gang van zaken,
dat een z g. afdeeling bedrijfsreclame
zooals de fa. Scheepstra dit deel van
haar zaak kenschetst, ten koste van
verschillende groote maatschappelijk
groepen, tweeledige winsten weet te
behalen.
Anderszijds moet worden ingezien,
dat het weer neerkomt op een nieuwe
belasting van het bedrijfmen gaat
de exploitatiekosten, die beter gedrukt
konden worden, vrijwillig verhoogen,
alleen omdat men de moed mist, een
voor een. zulk een voor den handel
noodlottig systeem, dat slechts neer
komt op verspilling van maatschap
pelijke goederen, den rug toe te
keeren.
Men klopt elkander maar geld uit
den zak. En men moet nimmer ge
looven, dat de cadeau-ontvangers
dan tenminste tevreden zijn gesteld.
Zij zullen steeds meer gaan eischen.
Een steeds hoo'ger percentage van
zijn winst zal men hebben af te
geven terwille van., elkaar.
Daarom vinden wij het zoo ver
standig van het Bestuur van de Ver
eeniging „Friesland" het volgendein
haar blad te pubÜceeren
„Het is verboden I
Het Bestuur van de Vereeniging
„Friesland" verzoekt Leden en Win
keliers er rekening mede te houden
dat het verboden is op Sigaren,
Tabak, Sigaretten enz. enz. boeken
en andere bons cadeau te geven.
Het Bestuur vertrouwt erop, dat
de Winkeliers zuilen inzien en be
grijpen, dat het algemeen geven van
Bons geen andere bereekenis voor
de Winkeliers kan hebben, dan
elkanders verkregen winst weder
afhandig te maken."
Wij ontleenen deze mededeeling
aan „De Sigarenwinkelier" en juichen
het toe, dat het Bestuur van bedoelde
Vereeniging bij de fabrikanten heeft
wéten te bewerken, dat ook 'de
eenige onwillige, niet aangesloten
sigarenwinkelier, dien zij als „indirec-
ten prijsbederver" zeer juist karak-
teriseeren, door staking van leverin
gen gedwongen werd op te houden
met het verspreiden van boos.
Bravo Zoo moest elke rechtge
aarde middenstandsvereeniging han
delen. Des te eerder was dan het
einde van al dergelijke uitwassen
daar.
Wa: de boekenbons betreft, ten
slotte, vermeldt „de Sigarenwinke
lier" nog de volgende bizonderheid
„Slechts één kan er beter op wor
den. Slechts één zal de voordeelen,
de buitensporige voordeelen. opstrij
ken, nl. de verkooper van de bonnen,
waarover wij hierboven schreven,
Wilt gij bewijzen Ziehier
dan.
Een onzer winkeliers welke onna
denkend voor f 50.bonnen had
gekocht, wenschte dezelve weder bij
de Bonnen-Firma in te wisselen.
Zulks was mogelijk, echter met een
verlies van 40 pet. (zegge veertig
pet.) Hetgeen dus wil zeggen, dat
ongelukkige niet in slaat was,
zulk eene misdaad te begaan.
Maar de bewijzen waren zoo over
tuigend, en zijne onbekwaamheid
zich te verdedigen, zoo groot, dat
de waarheid niet aan het licht
kon komen.
Dat uur zal komen, don
Gaspar, antwoordde de veteraan.
Maar Le laat, zuchtte de
kapelaan op een stoel terugzin
kende.
Dal zal de smart zijn, die de
rust mijns levens verbitteren zal,
zeide Tio Bernardo, over wiens
gebruinde wangen de eerste tranen
rolden, die deze man weende,
wiens standvastigheid aan onge
voeligheid grensde. Maar die José
was naar hel schijnt, zelf er 't
ijverigst op uit, dat zijn treurig
lot vervuld zou worden. Ik heb
hem bevolen, wanneer zij hem
ontdekten, voor alles het mij
bekend te maken; juist dat echter
verzuimde hij. God heeft hem met
weinig verstand geschapen, maar
zijn eenzaam leven heeft hem
geheel en al onnoozel gemaakt.
Hoe hebt gij hem dan na
zijn^ desertie gezien vroeg de
pater kapelaan in gespannen ver
wachting.
Ja, sennor, antwoordde Tio
Bernardo maar hoor naar mij,
ik zal u alles vertellen. Zoodra
zich hel gerucht verspreid had,
dat José de moordenaar geweest
was, zeide ik onmiddellijk bij mij
zeiven, dat het niet waar kon zijn,
de betrokken winkelier voor de f 50
gekochte Bons er slechts weder f30
voor terug kan krijgen. Zegt zulks
U niet genoeg
Maar afgezien nog zelfs van de
principeele kwestie, die wij hierboven
uitvoerig genoeg meenen te hebben
uiteengezet, als men dan al iets zou
willen cadeaugeven op bons en als
men daarvoor boeken zou willen
kiezen, was het dan voor den fabri
kant of den winkelier niet veel voor-
deeliger geweest de bons bij boek
verkoopers te koopen en deze con
ditie te maken, dat slechts die bons
behoefden te woiden betaald, die
inderdaad bij den plaatselijken boek
handel werden- ingeleverd, waardoor
en het nadeel der verloren geraakte
bons en de verliezen bij de terug
gave zouden worden vermeden
Wij willen hier op het oogenblik
niet beslissen of wij al of niet dit
voorstel aan decadeaugevende firma's
zouden moeten doen, aangezien wij
het orincipe verwerpen, maar wij
formu'eeren het maar eer> zoo, om
aan te toonen, dat de royale industrie
ditmaal niet met zijn welbegrepen
eigenbelang heeft rekening gehouden,
anders was ongetwijfeld een dergelijk
voorstel van haar zelf uitgegaan.
Voor de organisatie van ons eigen
vak kan deze regeling nog dit voor
deel hebben, dat geen enkele uitgever
zich voor de verleiding zou zien ge
plaatst iet; te doen wat niet mag,
althans niet behoort en dat van
knoeien in geen enkel opzicht sprake
zou kunnen zijn. Ten slotte heeft de
consument nog het groote voordeel,
dat hij bij den plaatseiijlcen boek
handel een keuze heeft uit alle boeken,
zonder zich te behoeven te beperken
tot die uit eenge vrij beknopte
boekenlijst. Voor alie belanghebben
den zou zulk een regeling veel en
veel voordeeliger zijn, terwijl nog
deze maatschappelijke overwinning
wordt behaald, dat een parasiet zijn
levenskansen ziet verminderen, ja
zelfs verdwijnen.
Moge het zelfs niet noodig blijken,
dat ook de bona fide handel eendoor
hem verderfelijk geaebt stelsel met
de eigen middelen bestrijden en ver
nietigen gaat.
Moge de gansche middenstand zich
het zand uit de oogen wrijven,
schijn van waarheid weten te onder
scheiden en een eind maken aan een
werkwijze, die noch moreel, noch
maatschappelijk verantwoord, slechts
leiden kan tot verzwaring van het
toch al zoo overbelaste bedrijfsleven,
tot onregelmatigheden, beunhazerij,
waar tegenover eigenlijk geen enkel
werkelijk voordeel kan worden ge
plaatst.
Wij besluiten met een opwekking
aan de verschillende middenstands
bonden en -vereenigingen. Laten wij
ons niet aan dien „loozen schijn"
vergapen, maar laten wij gezamer lijk
arbeiden tot uitroeiing van alles wat
een gezonde ontwikkeling van alle
bedrijven belemmert en vertraagt.
ingekomen en vertrokken
personen
van 5 tot 12 September
INGEKOMEN:
H. F. Th. Cremers, z.b., Eindstraat
17 van Zevenaar;
C. G. Schellen, z.b.. Hensenius-
straat 13 van Grubb^nvorst
Th. J. G. Sijbers. voeger. Hoender
straat 26 van Eindhoven
M. J. A. Kooien, onderwijzeres,
Eindstraat 8 van Oisterwijk
H. H. C. de Bruyn, verpleger,
Stationsweg 32 van Boxmeer.
VERTROKKEN
N. A. A. Stegerman, electricien,
naar Heer, Schoolstraat 13;
J. Poels, landbouwer, naar Grave
en ik bleef daarbij, ook voor den
rechter, die mij liet roepen. Ik
kon geen anderen grond aanbren
gen, dan die, dat ik den ongeluk
kige kende, die zelfs niet in staal
was, eene vlieg te dooden, en dat
deze overtuiging meer gold, dan
alle bewijzen, die zij mij voorleg
den. Ik koesterde een vermoeden,
wie de schuldige zou kunnen zijn,
maar kon het niet wagen, hem le
noemen, zonder een bewijs aan
le voeren, dat mij daartoe had
kunnen machtigen.
En wien houdt gij voor den
dader van het misdrijf 7 vroeg de
kapelaan, zijne oogen onderzoekend
op hem richtende.
Eene Kaïnsziel, die gij niet
kent, pater. Dat is een korrel uit
een anderen zak en zal wel op
zijn tijd gemalen worden; alles
zal gebeuren, als de strik maar
niet scheurt. Ik had, toen het
ongeluk gebeurd was, den hond
van mijn vriend, die trouw, moedig
en van een goed ras was, bij mij
genomen. Op zekeren dag, toen ik
de verlatene herberg voorbijging,
bleet het dier voor de deurslëan,
en begon klagend te huilen. Hoe
ik hem ook toeriep, hij wilde inij
niet volgen en zich niet van de
deur verwijderen. Ik moest hem
open doen, zeide ik bij mij zei ven,
omdat hij zich zou kunnen over
tuigen, dat zijn heer er niet meer
was. Ik opende voor hem de deur,
die toen nog op hare plaats was,
en het dier liep snel naar binnen.
A. W. P. Claessens, z.b., naar
's Hage, Laan van Meerdervoort 27;
G. P. J. v. Meijel, z.b., naar Echt
L. J. Poels. dienstknecht, naar
Vierlingsbeek
A. J. J. G. Nuyens, z.b., naar
Boxmeer, 't Zand B 85
G. M. v. Lierop, dienstbode,
naar Blerick, Klein-Echtenray.
Clara Bow is een der beroemdste
filmsterren der Vereenigde Staten.
Zij is pas 23 jaar en komt handen
te kort voor al de minnaars, die er
naar dingen. Zij was nog een kind,
toen zij reeds het schoonheidsrecord
behaalde. Kranten en brieven staan
vol lof over haar prestaties. Foto
grafen worden nooit moede, hare
bevalligheid op de gevoelige plaat
te vereeuwigen.
Kortom, Clara Bow staat op het
oogenblik op hettoppunt van
geluk 7
Arme Clara Zij ondervindt thans,
hoe ijdel heel de wereld is. Zij heeft
waarschijnlijk nooit de voorrede van
Sint Alfonsus' bezoeken gelezen,
maar zij gevoelt des te meer, hoe
waar de woorden des Heiligen zijn;
Geloof mij, alles is dwaasheid
Feesten, schouwspelen, bijeenkom
sten, uitspanningen, ziedaar de goe
deren vol van bitterheid, vol van
doornen. Geloof iemand, die 't weet
bij ondervinding en dat nog steeds
betreurt.
Geloof iemand, die het weet bij
ondervinding. Arme Clara Zij heeft
haar verdriet uitgekreten in een in-
tervieuw. waarin zij onder andere
verklaarde
„Ik wil altijd huilen. Ik kan altijd
huilen. Alles is zoo dwaas en stum
perig. Ik werk als een paard. De
eene film na de andere en ik doe
het om te vergeten. Ik kan nooit
slapen. Ik slaap soms in weken niet.
Is dat leven Het is een hel. Mijn
zenuwen zijn kapot, ieder oogenblik
kan ik instorten. Mijn contract loopt
nog twee jaar, als ik het zoolang
uithoudt, en dat is nog de vraag,"
't Is waarachtig ook voor meisjes
met eergevoel en gevoel van ver
antwoordelijkheid geen kleinigheid
om altijd weer opnieuw door Jan en
alleman in alle mogelijke ontkleedin
gen en alle mogelijke scènes op-het-
kantje-af in uitstalkasten en op de
film, te worden aangegaapt en aldus
mede te werken aan het volksbeden.
De fokyeedug te Cuyk.
Reeds op tal van plaatsen is*
dezen zomer een lokale of interlo
kale keuring georganiseerd, waarop
men veel en goed vee heeft kunnen
bewonderen.
Toch wil ik nog even de aandacht
vestigen op den fokveedag te Cuyk,
die op Donderdag 25 September a.s.
zal worden gehouden. Deze dag zal
niet alleen alles, wat op dit gebied
gepresteerd is, overtreffen door het
groote aantal stuks vee. dat zal
woeden aangevoerd, de cataloog
vermeld niet minder dan 564 num
mers maar ook door kwaliteit,
aangezien bet puikje uit bet Land
van Cuyk wordt voorgebracht.
Bij de steeds grootere beteekenis,
welke de veefokkerij en de veehou
derij voor het gemengde bedrijf
krijgen, kan de veehouders niet ge
noeg worden aangeraden den Cuyk-
schen fokveedag te bezoeken. Zij
kunnen daar leeren, wat er door
eendrachtige samenwerking en kennis
en volharding met de veefokkerij te
bereiken valt. wat voor hen een
aansporing zal zijn, zich met meer
Hel doorliep al zoekend, de kamer,
alleen bleef hel dikwijls staan,
om het hoofd in r'e ho< gte te
heffen en een klagend gehuil te
uilen, tot het eindelijk in een hoek
kwam, waarop het gewoon was,
up een bos stroo te slapen uit
dat haalde de hond een stuk lin
nen voor den dag, dat hij woedend
begon te verscheuren. Ik naderde
hem, en nam hem dien lap af,
waarin ik bij nauwkeuriger bezich
tiging een stuk van een broek
herkende, dat, zooals ik onmid
dellijk begreep, het moedige dier
den moordenaar zijns heeren had
kunnen ontrukken. Men kon er
aan zien, dat de hond tot aan den
gordel des bezitters van dezen
broek gesprongen was, want van
daar was het stuk met geweld tot
beneden toe afgescheurd aan den
eenen kant een kleine zak, en in
dien zak een brief.
Een brief, riep de kapelaan
bewogen uit.
Ja, senor, een brief; en of
schoon het een minnebrief was,
en niets er in stond, dat eenige
opheldering had kunnen geven,
verried toch hel adres ge««oeg
want uit een vonk kan brand
on tstaan.
Tio Bernardo, riepde kapelaan
uit, opslaande en niet de handen
over zijn hoofd gevouwen, in uwe
handen lag zijne redding en gij
liet een onschuldige sterven 7
Wordt vervolgd.