ïMmm
fYOQimi™
Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
UiroNqft
J. VERMEULEN-ROELOFS
Bedevaart der
H. Familie
Boeren in Frankrijk
|7oetbaldag te Oirlo|
(manufacturen!
MANUFACTUREN j
BLIJKEN I
TOCH HET
lYQORDEELlöST/)
CHAMPAGNE Vve. Puisard Cie.
Dit nummer bestaat
uit TWEE bladen.
Zondag 7 Juli a.s.
Ingezonden,
Marktberichten;
Steunt het Liefdewerk
«Oud Papier".
KI oc ster loet l s> em
Provinciaal Nieuws
IBezoekt
Zondag 7 Juli
V.V. D. 1. S.
ZATERDAG 6 JULI 1929
Vijftigste Jaargang No. 27
i BLIJKEN l
TOCH HET
PEEL EN MAAS
PRIJS DER ADVERTENTIEN1—8 regels 60 cent, elke regel meer 7«/« ct. Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF VENRAY ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ctper post 75 cent
bij abonnement lagere tarieven. Telefoon 51 voor het buitenland f 1.05 bij vooruitbetaling, afzonderl. nummers 5 cent
Wijnhandel
Venray, Gr. Markt 5
„BEHOUDENIS DER KRANKEN"
OOSTRUM.
Wegens den lagen stand der Maas
tusschen Venlo en Tegelen kunnen
wij niet ter bedevaart gaan naar
Roermond.
Om nu de leden der H. Familie niet
teleur te stellen, gaan wij toch a.s.
Zondag 7 Juli een boottocht maken,
en wel naar NIJMEGEN.
De H. Mis met algemeene H.
Communie is om kwart na vijf.
Om zeven uur vertrekken de
bussen naar Maashees (de fietsers
vertrekken iets vroeger).
Om half acht vertrekt uit Maashees
de boot naar Nijmegen.
Wij gaan te Hatert bij Nijmegen
aan wal en dan in processie met
muziek naar de kerk van de Eeuwige
Aanbidding van het H. Sacrament te
Brakkenstein. Daar wordt koffie ge
dronken (koffie a 12 cent per persoon
en middageten a f 1.20, dus juist
zooals in Roermond).
Verder wordt daar Lof gehóuden
en gepreekt over het H. Sacrament
en de H. Familie.
Dan wandelen wij naar de H.
Landstichting, die gezamenlijk bezich
tigd wordt en uitgelegd door een
Eerw. Pater.
Na de bezichtiging is er even tijd
om een verfrissching te gebruiken
waarna wij onder muziek terugkeeren
naar onze boot.
Dus in plaats van Roermond naar
Nijmegen.
De Directeur,
Kapelaan GEURTS.
P. S. Familieboekjes meebrengen
en medaille opsteken.
Meer dan ooit houdt men zich in
Frankrijk bezig met de verhuizing van
het platteland, die een dreigend gevaar
wordt voor het land en de natie zelf
Geen wonder ook I Geheele streken
worden ontvolkt en zelfs ontbreken in
de vruchtbaarste streken de noodige
menschen om den grond te bebouwen
en productief te maken.
Van alle kanten rijzen er jammer
klachten op en roept men om ener
gieke maatregelen opdat het platteland
niet zal uitsterven.
Honderd jaar geleden waren twee
derden der inwoners nijvere boeren
volgens da jongste volkstelling is de
boerenstand echter tot op een derde
geslonken en deze dreigt nog verder
de helling af te glijden.
Vreemdelingen vullen wel eenige
plaatsen aan, maar bieden van den
anderen kant geen waarborgen voor
de voortzetting van het Fransche ras.
Met hel oog op de toekomst kan
men zelfs nog hopen, dat er genoeg
Franschen op den akker zullen over-
blijven, die de heerlijke overlevering
van trouw aan den eigendom en de
familie gestand zullen doen 1
Ook hier spreekt de geschiedenis
boekdeelan vol wijsheid.
De Egyptenaren bouwden aan de
poorten van de woestijn de Pyramiden
de raadselachtige Sphinx, die nog
heden de bewondering wekken.
Doch hun hooge cultuur kwijnde
weg van den dag, dat het blinkende
goud en de kostbare edelsteenen, van
uit het diepe Afrika langs de vallei
van den hoogen Nijl aangebracht, den
landelijken arbeid door overdsad van
weelde en zingenot deden prijsgeven
hun invloed en beschaving gingen te
ioor van den dag, dat da boeren op
hielden te werken op de rijke aanslib
bingen.
Ook nu nog staan we stom voor het
machtig beeldwerk en de grootsche
vormenschoonheid van de Grieken.
Maar hun scheppende kracht hield op,
toen ze de rhetoren op de Agora's, de
zeevaarders en handelslieden boven
den herder van Arcadia verkozen.
De kleine boeren van Gato en Virgi
liu8 hebben hen vervangen, nadat deze
de macht der Carthagers, op zeevaart
en handel gegrondvest, neergehaald
hadden.
En toen de Romeinen op hun beurt
den landbouw verwaarloosden en dezen
vreemden overlieten, werden ook
zij overrompeld, evenals de bergstroom
vaak de vlakte en ds valleien onder
water zet en verzandt.
Vreemde boeren, noordelijke barbaren
met hun talrijke families, gehecht aan
den grond met hun zweet en bloed
gedrenkt, verjoegen en verdrongen de
afstammelingen van de stichters van
het Romeinsche rijk, badend in wellust
en geneuchten.
Het waren ruwe Frankische, Saksi
sche. Bre'onsche, Normandische boeren
die nieuw leven in een uitgeputte
wereld brachten. Ze stegen in grootheid
aanzien. En hel Frankrijk van de
Middeleeuwen, op landelijke en familie
tradities opgebouwd, bazuinde zijn
prestige hoog en ver uit, zelfs lot in
het verre Oosten.
Negentig procent van de vroegere
bevolking van Frankrijk bestond uit
boeren, die het land tot hoogen bloei
brachten. Steden waren toen nog weinig
tel. En het wordende Frankrijk
dankt zijn roem, welvaart en grootheid
aan het sterke boerenras, dat telkens,
na rampen en weeën, nieuwe levens
sappen gaf'en aanvoerde.
Het treffendste voorbeeld van deze
oude boerenfamilie vinden wij in de
Canadeesche nederzetting IndeXVIlIe
euw weken niet minder dan 60 000
Fransche boeren uit, om wille van
staatkundige gebeurtenissen. En deze
Fransche kolonie telt heden meer dan
drie millioen menschen waarvan de
meesten »boeien" gebleven zijn metal
de liefde en gehechtheid aan eigen
land en grond.
Deze deugden vindt men nog bij de
Fransche kleine boeren, ondanks het
feit dat zooveel onheilen den bodem
beroerden en hun oogst vernielden.
Het is dan ook niet te verwonderen,
dat Frankrijk vreest voor zijn dierbaar
8le en beste levenssappen, want raoch
ten deze te Ioor gaan, dan zal Frankrijk,
bij de opgave van zijn landbouw,
andere verdwenen beschavingen volgen
De boer is immers de ingewortelde
boom, die den grond moet beschermen
en rechthouden.
De man, die zijn schspen weidt, die
den ploeg hanteert, die fruitboomen en
hout plant, mag gerust den stedeling
in de oogen kijken, want de boer zorgt
er voor, dat de mensch niet van honger
omkomt en dat zijn geslacht niet
uitsterft.
De industrieel wijzigt en vervoert,
de koopman ruilt en wisselt, alleen de
boer brengt werkelijk voort.
Arbeid is 's werelds wet en de onver
biddelijke voorwaarde van zijn vooruit
gang, doch de landelijke arbeid, hat
gebaar der schepping voortdurend
vernieuwend, blijft noodzakelijk en
onmisbaar.
Zoo adelt het werk van den boer niet
alleen den mensch zelf, maar wordt de
boer door zijn werk heer en meester
over oorlog en vrede. En hoe beter de
boer het edele en schoone van zijn
laak doorvoelt, hoe sterker hij zich za
hechten aan het erf en den grond ten
bate van hem zelf en ten bate van het
geheele gemeenebest
Met het oog op de hoedanigheden
van het boerenvolk voor den groei en
den bloei van het Fransche land, gaan
er van alle kanten stemmen op, om
den boer op zijn land te houden, om
zijn arbeid loonender en aangenamer
te maken, om landvluchtigen weder
naar de heimat te doen wederkeeren
Wordt het boerenbedrijf winstgevender,
dan zal de landbouwer zoo gauw zijn
ploeg niet verlaten. Hier ligt een groote
sociale taak, die tevens een gtool
landsbelang is.
Dit begint mem in de leidende Fran
sche kringen goed in te zien, waar
men dan ook aanstuurt op nechter
vereenigingsleven, op beter vakonder
wijs, op meer waardeering voor het
werk van den Franschen boer vanwege
de andere bewoners, die maar al te
vaak smalend en spottend op zijn
persoon en arbeid neerzien.
De beambte, de soldaat, de industrieel,
de handelaar gaan voorbij; ook de
geleerden, de denkers en kunstenaars
gaan voorbij; zelfs de groote eigenaars
verdwijnen alleen de boer, die den
grond het ondersteboven keert en
omwoelt, de landbouwer, die deo akker
bezaait, den oogst doet gedijen met
Godes regen en zon, die op dezen
grond zijn haardstede bouwt en er zijn
familie sticht, blijft en zal er nog zijn
als reeds e9n nieuwe cultuur de oude
verdringt.
In de vallei van den Nijl, waar de
rijkdommen der Pharao'a een prooi
van vernieling werden, doorploegt nog
altoos do fellah den vetten bodem
onder de vruchtbare zon.
In Algiers en Marokka vertegen
woordigen de Kabylen en Berbers nog
den stam van een zeer oud boerenras,
dat alle voorbijgaande overheerschin-
gen van Carthagers, Romeinen, Van
dalen, Byzantijnen, Arabieren en Tur
ken door de eeuwen heen overleefde
en tartte.
Eenvoudige voorbeelden tusschen
zoovele van de bestendigheid van het
boerenbestanddeel te midden van voor
bijgaande en kunstmatige regeerings
vormen, liggen voor het grijpen.
Mistral, de groote Fransche dichter,
zei het zoo mooi meteen paarwoorden,
die zelfs een zieners en wijageerenblik
verraden, gelijk het overigens zoo vaak
gebeurt met ware poëten »0, boeren,
gij zult de meesters van de aarde
blijven."
Jal Maar dan moeten zij het ook
willen en anderen het wenschen en
bewerken voor hen.
Hier ligt voor de Fransche politiek,
die echter soms zoo intreurig kleinzielig
kan zijn, een groot en open arbeidsveld
Buittn verantwoordelijkheid der Redaotie.
Van een
harde" weg, een wagen
en nog iets....
Het gebeurde vele eeuwen geleden
neen, het gebeurde verleden week onder
de rook van Venray.
Langzaam ging hij voorwaarts de
wagen, de lange wagen op vier wielen,
annen met twee paarden, volge
laden met telegraafpalen.
Kalm, landelijk eentonig kwam hij
aangereden van de halte Smskt-
Maashees Dit voor historisch monster
ging zijn krachten meten mat den
nieuwen harden weg. De zon scheen
vroolijk, luid klapte de zweep, de
voerman floot, de paarden trokken wat
ze konden. In rhytmische buiging,
daling en stijging van hun sterke
lichamen, krommend ent wringend hun
nek onder het rinkelend juk, strekkend
en spannend spieren en pezen, stapten
zij voort, dampend en zwetend vol wee
moed droomend van lang vervlogen
dagen, toen zij nog als dartele veulens
rondsprongen in frissche weiden bij
koele beken
Doch opeens, pafl Daar stonden ze,
vast en onbeweeglijk als het houten
paarc voor de poort van Troje. Zij
trokken, trokken, geen beweging
schudden met hun koppen, rinkelden
met de bellen, zwiepten met hun staart,
spraken elkander moed in, wisselden
harde paarden kussen en gaven elkaar
allerlei lieflijke benamingen in geheim
zinnige paardentaal. Weer trokken ze
trokken ze aan maar ze stonden als
geklonken, als vastgekleefd met gom
van Arabie aan de gloeiende nieuwe
kiezel 1
Verwenschingen en krachttermen
klonken achter hen, knallend striemde
de zweep de lucht en dreigde boven
hun moe-getrokken lijven. Eindelijk
keken zij eens om en wilden juist weer
flink aantrekken, toen ze van schrik
plotseling alle hoop lieten varen.
Zoo i8ts hadden ze nog nooit mee
gemaakt, hun wagen weggezakt midden
op een harden grintweg 1 Veel
bewogen dagen hadden ze achter den
rug moeizaam en hard was hun
paardenleven geweest; overladen
karren, neerstortende regens, gloeiende
zonnen, pijnigende muskieten, kwellen
de honger, brandende dorst, zure haver,
karren weggezakt in diepe modder op
mulle wegen, honderden zweepslagen
onverdiend neergekletterd op hun door-
ribte werkpaardenhuid, noodgedwongen,
in droeve gelatenheid hadden ze dit
alles verdragen. z.e waren aan alles
gewoon, ze hadden reeds van alles
beleefd, maar zoo iets.... hun wagen
weggezakt midden op een splinter-
nieuwen harden grintweg, zoo diep, dat
ze niet meer in staat waren hem er
uit te trekken, neen zoo iets..??? Ze
schudden met hun koppen, gaven
elkaar groote paarden knipoogen en
betreurden het ten zeerste, dat ze niet
konden lachen evenals die tweebeenige
voerman, die hun den heelen dag
commandeerde.
Steeds grooter werd het rumoer
achter hen, steeds meer groeide het_
aantal van die tweebeenige schepsels,
die konden praten, lachen en com-
mandeeren en met hun slim paarden
verstand begrepen ze wel, dat die
schepsels het geval ook allerkomiekst
en allerkoddig8t vonden.
Zij zagen ze heen en weer loopen,
met schoppen en spaden achter de
wielen werken, nog eenmaal knalde
de zweep boven hun hoofden, werd er
getrokken aan de leidsels, klonk er
een »hup paard, toe knol", maar ze
keken elkaar eens aan, begrepen,
gooiden hun koppen in de hoogte en
ïleven stokstijf staan 1 Verloren moeite,
zei hun paarden-instinct.
Rustig bleven ze wachten op de
dingen, die komen zouden. Ten slotte
kwam er hulp, een dikke vette rond
gebilde collega kwam langzaam aan
gestapt. Die heeft betere dagen gekend
dan wij, zuchten ze met diepe blaas
balgenzucht. Een oogenblik voelden ze
rich gekrenkt in hun paarden eer.
Moet die meehelpen In spontane ruk
zetten beide nog eens aan met alle
kracht, maar het ging niet, ook die
schande nog... en uit de diepste diepte
van hun edele paardenboezem klonk
weer een zucht: »Ach, waarom zijn we
ook weggezakt op een harden weg, uit
een zachten weg zijn we nog altijd
uitgekomen 1"
Maar er was niets aan te doen, de
dikke college kwam naderbij, werd
aangespannen vlak voor hun neus, keek
van tijd tot tijd eens minachtend om
naar zijn magere medebroeders en
plotseling een hevige ruk aan de leid
sels, vooruit riepen de menschen, hup
paerd, toe knol huiderde de voerman,
de zweep knalde, ze begrepen: nu
moest het gebeuren. De drie sterke
paarden, zij planten hun achterpooten
vast op den grond, bogen de voor-
pooten, hun achterlichamen krompen
naar binnen uit vrees voor de dreigende
slagen, hun ruggestrengen kromden
als gespannen bogen, den kop omlaag,
spieren en pezen in uiterste kracht
inspanning, een geweldige ruk en de
wagen stond weer boven op den
grintwegl
Hoera, riepen de menschen, juist
alsof zij het hadden gedaan, de dikke
knol keek eens om met een gezicht
van als ik er niet geweest was en
de twee paarden slaakten voor de derde
maal een zucht, maar nu een zucht
"an verlichling.
Langzaam, plechtig, voorzichtig als
een lijkwagen ging het verder, vol
vrees elk oogenblik in de diepte te
verdwijnen. Een 50 meter verder boem,
de paarden schrokken, alweer., maar
neen, het was nu maar gelukkig een
kuiltje van een kleine halve meter,
dat de wagen gemaakt had; zij trokken
weer aan, een vijftig meter verder weer
een gat, en nog er eens boem en weer
eens boem en zoo bleven ze door-
boemen tot aan den grooten Prov.weg
MaasheesVenray.
Da viervoeters bonkslen hun neuzen
weer eens lieflijk tegen elkaar, felici
teerde elkander, dat het gevaar
geweken was, keken nog eens op zij
naar den afgelegden weg en ofschoon
ze het wel komiek vonden, toch welden
een paar groote blinkende tranen
op in hun trouwe paarden-oogen, toen
ze de verwoesting zagen, die ze hadden
aangericht....
Moeten jullie daar nog naar staan
te kijken, bulderde de voerman. Ik
rijd nog liever ia een autobus door de
straten van Venray dan hier op dien
nieuwen harden weg en hij zwoer bij
zijn groote teen geen voet meer op dien
harden weg te zetten, voordat hij
werkelijk hard was 1
En de paarden, die stomme dieren,
ze grinnikten, keken elkaar eens aan
en fluisterden heel zschtjes: »Hoe kan
onze voerman ook zoo dwaas zijn om
met een kar op vier wielen, twee
paarden en een paar telegraafpalen op
een harden weg te gaan rijden...
b. b.
ROERMOND. Op de Coöp Eiermijn
van Maandag was de aanvoer 4.950.000
eieren.
Groote eieren van f
Kleine eieren van f
Eendeneieren van f
VENLO.
5 90 tot f
5 20 tot f
5.tot f
7 50
5.80
6.90
Op de Coop Veilingver-
eeniging van Maandag waren aange
voerd 1.700.000 eieren.
Groote eieren van t 6.40 tot f 7.60
Kleine eieren van f 5.60 lot f 6 3ü
Eendeneieren van f 5 20 tot f 6.20
Ganzeneieren van f 13 40
Kippeneieren per Kg. f 1.04
en
n in nuc)
lendenen
Ölyf dclcxr llocK met
looperv Av<j{eri> Kjooóben
boiserr» Z.O.L LLw py
CO m i dde l U-j L" loeciareo
U -Snel hïehcioc}.
lyKe. verli'd^Hocj, K^alt-r*l*e
Cn bezorgen. AKK£«"&
C. cer> c;o»ad zoo qogd-
(Ad. in Blokschrift)
VENRAY, 6 Juli 1929.
Belasting motorrijtuigen.
Naar wij vernemen bestaat bij de
belastingadministratie het voornemen
om in de toekomst een intensief toe
zicht op het gewicht der motorrijtuigen
uit te oefenen door weging op den
weg, zulks in verband met artikel 4
van het Koninklijk Besluit van 10
October 1927 Slbl. no. 331. Deze wegirrg
kan belanghebbenden veel oponthoud
en last veroorzaken. Het belang van
houders van motorrijtuigen brengt
daarom mede aan den betrokken
belastinginspecteur vrijwillige weging
te verzoeken. Zij kunnen daarna
zorgen, dat hun wegenbela9tingkaart
overeenstemming zij met de uit
komst der ambtelijke weging.
Door wegenbelaslingkaart en relaas
var. weging bij elkaar te bewaren en
eventueel gezamenlijk aan controle
ambtenaren te vertoonen, voorkomen
zij dan in het vervolg weging op den
weg met de daaraan verbonden ge
volgen.
Op het dezer dagen gehouden
examen van den huishoudcursus in
nuttige en fraaie handwerken van
Modevakschool E.N.S.'A I.D. slaagde een
10 tal dames uit St. Anthonis en Mej.
Janssen uit Venray
Zij genoten hunne opleiding bij Mej,
G. \oesten, Gedipl LeeraresE N.S.A I D.
Blijkens achterstaande adverten
tie worden de autohouders uitgenoodigd
ter vergadering op a s. Maandagavond
in de Lunchroom Verheugen.
Alslan zullen nogmaals de voer-
diensten der Venraysche autohouders
besproken worden.
Op het te Sambeek gehouden
concours behaalde de Handbuogschut-
terij »St. Oda" alhier de rozenprijs,
terwijl de heer Th. Siebers de derde
personeele prijs werd toegekend.
Voetbal.
Zondag werden te Oirlo drukbezoch
te aeriewed8trijden gehouden, die door
de muziek van de Fanfare aldaar
werden opgeluisterd.
De uitslag was als volgt
Eereprijs VVC Lotlum; le prijs BW
Blitterawijck; 2e prijs HVG Horst; 3e
prijs Montagnards Bergen.
Morgen wordt aldaar een sportdag
gehouden, waaraan de visr clubs van
de overgangsklasse zullen dealcemen.
Er is een prachtige beker uitgeloofd.
Zie achterstaande advertentie.
Vergezeld van hunne onderwij
zers maakten de leerlingen der hoogste
klassen van de Bijzondere Jongens
school alhier een uitstapje naar Arn
hem en omgeving.
Hoogst voldaan keerden zij 's avonds
terug.
0nz8 vroegere dorpsgenoot, de
Zeereerw. Heer H. Wismans, thans
pastoor te Lottum, is als zoodanig
benoemd te Sevenum.
de groote
van de R.K
Aanvang 4 uur.