umm Uitsluitend zuivere NATUURWIJNEN. Behoudenis Oostrum Hubert Janssen Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. J. VERMEÜLEN-ROELOFS (manufacturen) '(YQQRDttLW (manufacturen) '(YQQ&DÊÊLIfóTf Dit nummer bestaat uit TWEE bladen. der In Memoriam De Kippenhouderij op het platteland 1898 1928 Provinciaal Nieuws ZATERDAG 14 JULIJ928 Negen en veertigste Jaargang No. 28 BLIJKEN TOCH HET PEEL EN MAAS BLIJKEN TOCH HET PRIJS DER ADVERTENTIEN1—8 regels 60 cent, elke regel meer 7l/t ct. bij abonnement lagere tarieven. Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF Telefoon 51 VENUAY ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ctper post 75 cent voor het buitenland t 1.05 bij vooruitbetaling, aizonderi. nummers 5 cent Wijnhandel Venray, Gr. Markt 5 Na oene ziekte van enkele weken is Zondagvoormiddag om half twaalf een der meest verdienstelijke mannen van Venray, de GroolEdelachlbare Heer Hubert Janssen, zacht en kalm in den Heer overleden. Jacobus Hubartus Janssen, geboren te Venray 20 Dec. 1854, was sinds 19 Juli 1888 lid van den Gemeenteraad, sinds 5 Juii 1904 lid van Provinciale Staten en sinds 5 Sept. 1909 Wethouder van de gemeente Venray. De overledene was Ridder in de Orde van Oranje Nassau en bekleedde tal van functiën als Voorzitter van de Boerenleenbank, President Commissaris van de Coöp. Stoomzuivelfabriek »Ven ray", Voorzitter der Limb. Vareeniging tot verbetering van bet Varkensra3, Voorzitter der Fokvereeniging Venray Leunen, Lid van het College van Zetters, enz. Moge God hem reeds het loon gegeven hebben voor het vele goede door hem in zijn werkzaam leven tot stand ge bracht. De overledene behoorde tot de drie overlevenden van de vijf en veertig, die wij ruim 20 jaren geleden reeds in ons Provinciaal college aantroffenVerheg' gen, Janssen en Merckelbach. Hij trad er minder op den voorgrond dan de beide dépulé's van deze trits, maar onder zijne collega's was hij een der meest geziene en gewaardeerde persoonlijkheden. Wie hem kende, voelde zich aangetrokken tot dezen eenvoudi- gen Noord Limburger, die vriendelijk en geestig als hij was, zijn Venray en de Limburgsche Peelslreek eer aandeed en waardig vertegenwoordigde. Het was de voortdurende blijheid van gemoed, vrucht van ernstigen christe- lelijken zin, uie dezen stoeren man uit de Peel karakteriseerde. Verre echter van op te gaan in een leven van ge noegens, was hij een werker, die er veel toe heeft bijgedragen om de schrale Peel voor haar bewoners winstgevender te maken. De vermeerdering aan de welvaart dezer streken is voor een niet gering gedeelte aan zijn noesten arbeid te danken. De kleine landbouwers vooral, die hem, eenvoudig als zij, steeds met vertrouwen naderden,zullen hem dankbaar blijven gedenken. Was hij in de boerenbeweging op de eerste plaats werkzaam op vakkundig terrein, de veefokkerij, waarin hij als voorzitter eenige organisaties bestuurde, zijn optreden en omgang maakten hem tevens tol een leider van zijn stand genooten. Venray en Noord Limburg wisten hem op prijs te stellen. In 1904 reeds kozen zij hem in het Provinciaal be stuur, bijna veertig jaren was hij raads lid van Venray en sinds 1909 wethouder Zoo dankbaar is men hem geweest, dat men de herinnering aan zijn naam en aan zijn werk voor het nageslacht heeft willen bewaren door eenige weken geleden te Merselo het zeer uitgebreide »Hubert Janssen-Park" te openen, dat met zijn rijken boomentooi zijn liefde toont voor bebossching. Hieruit blijkt wel zijn groote populariteit. In Provinciale Staten zal hij een leegte achterlaten, al sprak hij gewoon lijk alleen, wanneer zaken aan de orde kwamen, waarover hij als des kundige wist te oordeelen. Gaarne werd dan naar zijn adviezen geluisterd Hoe zeer de Heer Hubert Janssen een bekende en geziene persoonlijk heid was, bleek Woensdagmorgen, toen onder groote deelneming de begrafeni plaats had. Omstreeks half tien vereenigde men zich aan het sterfhuis. Na aankomst der Z.E Heeren Geestelijken, formeer de zich de stoet, die het stoffelijk overschot naar zijn laatste rustplaats begeleidde. Ónder de talrijke aanwezigen merkten we op Z.Exc. de Commissaris der Ko ningin in Limburg, de Leden van Ged. Staten van Limburg, de Heeren J. A. Poels, Verheggen en Galiert, de Bur gemeester en Secretaris met den Ge meenteraad van Venray, alle gemeente ambtenaren, de Heer X. Thomeer, Lid der Prov. Staten te Horst, de Heeren Burgemeesters van Meerlo, Wanssum, Broekhuizen, Lottum, Bergen, Deurne, oud-minister Bongaerts, Timmermans, rijksveeteeltconsulent, Sprangers, Hout vester bij het Staat8boschbeheer, ver schillende deputation van Boerenbonden Boerenleenbanken van Venray en gehuchten, de Hoofden van Scholen, een deputatie van de Broeders van Liefde, bestuur der Goop. Veilingver. benevens een deputatie van Ysselsteyn, waar de overledene zooveel voor heeft gedaan. Verschillende prachtige bloemkransen werden in den stoel meegedragen. De ruime Parochiekerk was geheel bezet, toen om 10 uur de Zeereerw. Heer Pastoor Thielen de plechtige Requiemmis opdroeg, met assistentie van de Eerw. heeren Kapelaans Strij kers en Geurts en een Pater Francis an. Na afloop der kerkelijke plechtig heden werd het lijk grafwaarts gedra gen, alwaar de EdelAchtb. Heer O van de Loo, Burgemeester van Venray de volgende rede uitsprak Hooggeachte Familie, ZeerEerw Heeren, Dames en Heeren, Wij slaan hier geschaard rondom de lijkbaar van een zeer verdienste lijk man, die veertig jaren lang een vooraanstaande plaats in het openbaar leven heeft ingenomen. Jacobus Huberlus Janssen werd geboren te Venray op 20 December 1854 uit een oud Venraysch geslacht en bracht gansch zijn rijk en vrucht baar leven door in zijn geboorteplaats, die hem zoo lief was en welks bloei en vooruitgang hem zoozeer ter harte gingen. Op 38jarigen leeftijd zag hij zich reeds benoemd tot lid van den Ge meenteraad, welk ambt hij zonder onderbreking 40jaren bekleedde, ter wijl hij ongeveer 20 jaren wethouder der gemeente was en in dezen ver trouwenspost door den herhaaldelijk wisselenden Gemeenteraad telkens opnieuw werd bevestigd. Daarnaast vervulde hij gedurende bijna een kwarteeuw met nauwgezetheid het lidmaatschap van de Provinciale Staten. Als lid van den Gemeenteraad en vooral ook als wethouder, heeft de overledene veel gedaan voor den vooruitgang der gemeente. Wat is er niet veranderd en verbeterd 1 Ik be hoef slechts te wijzen op die lange lijst van wegen welke werden aan gelegd, de bebossching met renteloos voorschot van den Staat, welke grootendeels zijn werk was, de culii veering van woesten grond, de stichting van boerderijen in het nieuwe dorp Ysselsteyn, waarin hij zoo'n groot aandeel had. Zijn vurig ste wenseh was de Peel ontgonnen te zien en bewoond door nijvere landbouwers; daarvoor had hij alles over en zijn nooit falend optimisme hielp hem over de tallooze moeilijk heden heen. Hij heeft het genoegen mogen smaken de eerste rijpe vruch ten van zijn arbeid nog te aan schouwen.. Maar niet alleen als lid van den Gemeenteraad en wethouder had hij groote verdiensten, bij was een pionier op het gebied van landbouw en veeteelt Hij gebruikte als prac- tisch landbouwer het eerst in deze gemeente het kunstmest en was een der eersten, die beseften, dat verbe tering van den veestapel voor den vooruitgang van den boer noodzake lijk was en deze volgens een vast systeem moest geschieden. Hij behoorde tot de oprichters der Fokvereenigingen en was een der beste veekenners, niet alleen de gemeente en provincie, maar van het geheele land. Een tentoonstelling, een groote fokveedag, waarin hij niet een zeer voornaam functie be kleedde, was ondenkbaar. Zijn groote verdienste op dit gebied werden officieel door de regeering erkend door zijne benoeming door H. M. de Koningin tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Dat de veestapel hier zoozeer is vooruitgegaan, is voor een groot deel aar. hem te danken. Als voorzitter en bestuurslid van land- en tuinbouwbond, boerenleen bank, stoomzuivelfabriek, werkte hij steeds in leidende functie, met kracht aan de verbetering der sociale positie van den landbouwer en het was hem een voortdurend genoegen den voor uitgang van den landbouw te demon- streeren van het tijdstip zijner jeugd tot het heden. Door zijn aangename omgangsvor men en de makkelijkheid waarmede hij zich aanpastte aan de verander ingen, die gewijzigde tijdsomstandig heden noodzakelijk maakten, bleef hij jong en vooruitstrevend tot in zijn ouderdorif; hij stond nog midden in het volle maatschappelijk leven en zijn gezond verstand en groote practische ervaring deden hem ge woonlijk terstond aanvoelen wat goed en wat verkeerd was. Hij nam eene geheel eenige plaats in in deze gemeente Overal was hij de geziene man, in eiken stand en in eiken kring, steeds stond hij in de eerste rij, een wereldlijk of kerkelijk feest, een tentoonstelling of wat ook, waarin de figuur van HubertJanssen ontbrak, was geen echt Venraysch feest Men voelde, dat hij daarbij onmisbaar was 1 Men "kon zich esn- voudig geen feest voorstellen zonder Hubert". Hij was het, die de jongeren aanmoedigde door zijn jeugdig enthou siasme en optreden en een geheel bijzonder Venraysch cachet gaf aan het geheel. Met zijn heengaan is een stuk uit Venray zelf gesneden. Hij was steeds opgeruimd 'en blij moedig, buitengewoon behulpzaam, goed en liefdadig Iemand iets te moeten weigeren, was wel het ergste wat hem kon overkomen. Steeds dacht hij meer aan anderen, dan aan zich zelf; voor dezen te werken was hem tot tweeds natuur geworden. Hij werd vereerd in zijn familie om zijn gulle gastvrijheid, zijn hartelijke jovialiteit en eenvoud, in den intiem sten kring zijner familie gaf hij zich geheel met zijn gouden hart. Tijdens zijne laatste ziekte, in ean oogenblik van pessimisme, zeide hij I me: »Het zal niet lang meer met me duren, maar één ding durf ik U zeggen in hel aangezicht van den dood, ik heb steeds naar krachten het algemeen belang gediend en hen mijn heele leven eerlijk gebleven Dat waren de karaktereigenschappen, die hem onbewust tot vriend van allen maakten. Toch heeft ook hij, die zoo groot en krachtig en zoo sterk was tot in zijn ouderdom, tenslotte moeten buk ken voor de macht van den dood. Dat ging niet in eens, telkens grooter wordende inzinkingen waren noodig, vele telkens heviger aankomende mokerslagen moest de dood toebren gen om dit taaie gestel te sloopen: zijn verstand bleef helder tot bijna het laatste oogenblik en nauwelijks een week voor zijn dood zat hij nog vol plannen voor de toekomst. Op het ziekbed geworpen, stelde hij een vertrouwen in Onzen Lieven Hser als een kind en met een kinderlijk geloof wierp hij zich in Zijne armen. Venray zal hem nog dikwijls mis sen, op de eerste plaats zijn familie, maar ook gij allen en ik zelve, die bijna 12i/« jaar op de meest aange name wijze inliem met hem heb samengewerkt en het mooie in hem heb leeren waardeeren en vaak in zijn ziel heb kunnen lezen. Wij hebben allen een plicht van dankbaarheid jegens hem te vervul len en niet het minst de talloos velen, die bij ziekte of ongeluk aan de overvloedige gaven van de •Gou den-Leeuw" hun jgezondheid of het behoud van hun levenskracht te danken hebben, laten wij die dank baarheid ook toonen, niet slechts door zijn aandenken in eere te houden Venray zal hem blijven eeren als een zijner verdienstelijke mannen, die den vrede liefhad en het gezag hooghield, daar ben ik van overtuigd maar ook door een hartelijk en vurig gebed voor zijne ziel. En nu neem ik afscheid van U als wethonder, als Venrayenaar van den ouden stempel, met de diepe geloofsovertuiging, namens de talloos velen, die hier geleidden naar Uwe laatste rustplaats. Rust zacht, eenmaal hopen wij elkander weder te zien in den Hemel 1 Namens de familie dankte de Zeer eerw. Heer Mooren, Pastoor te Strijp, voor de hartelijke woorden, waarin de overledene zoo juist geschetst is en verzocht allen den overledene in de gebeden te willen herdenken. was ik in de omgeving van Kleef en zag daar in de buurt van »Mooijland" een zeer groot aantal kippenhokken, waar wel tot 1000 kippen in gehouden kunnen worden, naar men mij ver zekerde. Naar den prijs informeerende bleek me dat ze niet duur waren, per kip gerekend. Zou U het kunnen goed keuren, groote bokken te bouwen, niet voor 100 kippen, maar bv. een hok voor 300 of 400? Wanneer de bouw kosten zooveel lager worden en de blijft om en om gelijk, dan is er in den tegenwoordigen lijd wel iets voor om van die kleine hokken afstand te doen. B. te O. ANTWOORD: Zoo goed als alle landbouwers in de omgeving van Venray houden kippen als een neven- bedrijf van den landbouw. Het heeft ltijd zoo wat bijgehoord, dat er kippen liepen op de boerderij. In den lGop der tijden is dat aantal geleidelijk uitgebreid, maar de laatste jaren ging het met groote sprongen, soms wel te groote. Het doel der kippenhouderij bleef evenwel ongewijzigd. Wie 3maal zoo veel kippen ging houden, deed dit omdat hij dacht, dat de winst dan ook wel 3maal zoo groot zou worden. Dit is echter geenszins het geval Waar boekgehouden wordt en waar men de jaarlijksche uitkomsten mei elkaar vergeleek, zal gebleken zijn, dat de winst per kip en per jaar min der werd, naar gelang het 8antal hoenders toenam. Dat zit 'm voor een groot gedeelte in de huisvesting en in de kwaliteit van het uitloopterrein. Hoe meer kippen in één hok en op één terrein men houdt, hoe meer op pervlakte ook per kip gegeven moei worden. Kleine kippenhouders, dieb.v. 610 kippen hebben en daarvoor een ren beschikbaar stellen van 610 vierk. Meter, dus 1 vierk. Meter p8r kip kunnen een aardig legcijfer behalen met die kleine koppeltjes. Maar doe nu eens 500 kippen in één hok met 500 M2 uitloopterrein, dan wordt het niks U hebt daar bij Kleef reuzenkippen- hokken gezien voor 1000 kippen. Zaten die er ook in Dan moet het U wel opgevallen zijn, dat er in breeden om trek rondom het hok geen gras meer geweest zal zijn. Het gras zal weer jeginnen op te groote afstand van het hok, want eene kip gaat niet onbegrensd ver van hare woonplaats af. Duizend kippen bij mekaar op een terrein en in een hok beteekent niet, dat ze 10 maal zooveel terrein zullen bestrijken als 100. Zoo'n massa kippen bijeen zullen dus groenvoer te kort komen, ook al is het veld, waarin het hok staat nog zoo groot. Hoe meer kippen bijeen, hoe slechter de kwaliteit wordt van de plek, waar de massa zich overdag ophoudt. Daar komt nog dit bij, dat men geen overzicht heeft over zoo'n groote troep. En men moest feitelijk een véél beter overzicht hebben, omdat het gevaar van besmetting toeneemt naarmate het aantal hoenders grooter wordt. Wat te doen, als er onder 'n troep van 500 tot 1000 hoenders in één ver blijf eene besmettelijke ziekte uitbreekt Daar sta je doodgewoon machteloos tegenover. Ik ben het volkomen eens met»Horst", waar men altijd gewaarschuwd heeft tegen te groote hokken of beter gezegd tegen te veel kippen in één verblijf, al is dit dan per kip groot genoeg. Met verbazing slaan wij de pluim veebeweging in het Rijnland gade, maar die verbazing behoeft niet in bewondering over le gaan. We zullen mekaar eens spreken, als we eenige winters verder zijn. De Duitschers vatten reusachtig aan, het dient erkend, maar ik voor mij geloof dat hun »durf" grooter is dan lun prac'ische ervaring. Op »Schoonderlogt" een hoender- bedrijf in de gemeente Eist, waartoe Lent behoort, heeft men hokken van 4 500 hoenders en het gaat daar goed. Maar hoe komt het? Daar is men den ganschen dag met de kippen bezig en aeeft men de noodige kennis en ervaring. Maar waar de kippen meer aan d'r lot worden overgelaten, zooals op de boerderij, daar is de toestand héél anders. Dit verliest men maar al te vaak uit het oog. heidstoestand der hoenders beïnvloeden. Uit niets is tot nog toe gebleken, dat de W. L. zwakker zijn dan andere rassen, die onder dezelfde omstandig heden worden gehouden. Zooals U weet hield men de laatste jaren in verschillende deelen des lands (ook te Horst) leg wedstrijden met dieren van al de bedrijfsrassen. En nog nergens gebleken, dat de sterile onder de W. L. grooter was dan onder andere hoenders, ofschoon de gemiddelde leg wel hooger was. Zoo hoort men ook nog vaak beweren, dat de W. L. geen winterlegsters zijn, dat men daarvoor zwaardere rassen moet hebben. Maar de rapporten der Legwedstrijden logenstraffen deze be weringen. Bij menigen legwedstrijd was de winterleg der W. L. zelfs grooter dan van andere rassen. Ik raad U dan ook aan, de oorzaak der geregeld voorkomende sterfte onder uw hoenders ergens anders te zoeker.. Hebt u al eens een gestorven kip laten onderzoeken Het is best mogelijk, dat er tuber culose onder heerscht. Maar daar blijven de andere rassen even min van verschoond. Tegenwoordig komt ook weer veel de Kleinsche ziekte voor, een soort van Pullorum; zij tast de Leghorn niet eerder aan dan een ander ras. Er is dus geen enkele reden, om de W. L. een zwakker ras te noemen dan een ander. De kuikens van W. L. komen pro- cent8gewijze het beste uit in de broed machine, terwijl de hardgroeiende en geharde kuikens er van zeer goed bestand zijn tegen de machinale wijze van grootbrengen met behulp van kunstmoeders. Ze zijn bovendien vroeger legrijp dan vele andere en leggen in doorsnee een flink ei van da algemeen gewen- schte marktgrootte. Dat ze weinig of niet broedsch worden is mede in haar voordeel 1 door JOS. BOSHOUWERS te LENT. Reuzen-kippenhokken. VRAAG: Zondag voor acht dagen Hulde aan H. WILLEMS en M. CLEPHAS, bij hun 30-jarig Lidmaatschap der Schutterij St. Anna te Venray. Zyn Witte Leghorns niet zwakker! VRAAG: Tot op het oogenblik heb ik nog alleen Witte Leghorns gehouden Die bevallen mij goed, wat de eieren aangaat. Maar er gaan er me nog al eens van dood, ook van de kuikens, zelfs als ze een paar maanden oud zijn. Zijn Witte Leghorns niet zwakker dan andere kippen? H. te V. ANTWOORDDezelfde ondervin ding doen ook anderen op met onver schillig welk ras. De sterfte onder den toom moet men niet op de eerste plaats aan het ras torschrijven. Er zijn een massa andere tactoren, die den gezond Heil zij U, o fiere gildebroeders, Bij dit zeldzaam, heug'lijk feit, Nu gij 'n reeks van dertig jaren, Steeds trouwe leden onzer gilde zijl. o— Geluk zij U, gij krasse blije strijders, Die leefde met en voor ons gild, Die meetrokt bij optocht en feesten, En steeds haar grootheid hebt gewild. 0- Ge kwaamt in 't bekende Kroningsjaar En sloot U aan als leden van 't End. Bleef trouw de vane wattijerkwam, En heden nog de trouwste schutters bent. 0— Fier draagt ge beiden lans en geweer En vast is uw oog en zeker uw hand, Geen kamp geeft gij op en strijdt onversaagd Voor den edelen stand van 't Limburgsche land. 0— Laat salvo's klinken op 't vroolijke feest, Den Jubilarissen en Gilde ter eer, Zwaait lustig 't vendel met klappende slag, Dat ziet en hoort men heden nog geer. 0- Laat klinke de trom, schalie ons lied, Laat ons vrede en eendracht bewaren, Dan zal heel Venray van eiken stand U wenschen nog zeer veie jaren. H. ODENHOVEN. VENRAY, 14 Juli 1928. Examens in krankzinnigenverpleging* Voor de Examen-Commissie der Ver- eeniging van R.K. Gestichtsartsen boden zich op 10 en 11 Juli 1928 uit het St. Servatiusgesticht ie Venray de hierna volgende candidaten aan Voor het lste Overgangsexamen 6 candidaten, van wie de volgende 5 slaagden van Gerwen A. H. W. (Br. Waltenu8) Heijnen J Kerstens M. G. J., Remmen H. en van Waijenburg W. Th. Voor het 2de Overgangsexamen: 10 candidaten, die allen slaagden: van Asseldonk J. GBasten M., Beunen P- A. (Br. Ulpius), Campers J. F. (Br. Fir, matus), van Gooi H., Haegens P. J.M.. Hoevenaars H. M., Keser A. A., Selder W. en Verhaegh J. J. De prijzen voor de Bekerwed strijden van D.S.O. zijn hedenavond te bezichtigen in de etalage van P. Schaeffers, Hofstraat. Morgen Z-ondag zal Venray's Fanfarecorps een concert geven op het Henseniusplein. Aanvang 8 uur nam.

Peel en Maas | 1928 | | pagina 1