De Paradijskamer
Naar't Land der Zwarten
Kleingoed.
Vergadering
Groene Kruis Venray.
ZATERDAG 17 MAART 1928
Negen en veertigste Jaargang No. II
Van Mombasa nnnr Beirn
en 't binnenland.
M'n laatste schrijven mocht ik u
doen .toekomen van uit Mombasa, of
liever van uit de haven van de/.e stad
Laat toe dat 'k U thans de laatste
periode van onze reis beschrijf. Vanaf
PoriSaid, wanneer we tenminste kort
genoeg bij de kust kwamen, hadden we
niets meer gezien dan zanderige woes
lijnen en kal9 bergen nu zagen^ we
voor 'l eerst weer met veel vreugde t
heerlijkste groen on een rijkdom van
planten gelijk alleen de zuiderlanden
kunnen voortbrengen.
Voor goed gingen we de Général
Duchesne verlaten. Een roeibootje
bracht ons aan wal. Vele passagiers
waarmee we reeds goede vrienden waren
geworden wuifden ons vanaf t dek.
Wij antwoorden natuurlijk op z'n b^s»,
maar ik deed 't onvoorzichtig genoeg
met den tropenhelm in de hand
'k Zat zoodanig met onlbloote hoofd
in dts zon, 't geen k duur zou betalen
zooals U verder zult zien. Een der
Witte Paters die in Mombasa hun
Procure hebben had ons .san boord
afgehaald, en bracht ons nu per auto
naar hun klooster of liever hun missie
huis
Mombasa is compleet een Europee
sche stad geworden onder Engelsch
beheer 'k Geloof dat er geen stöd in
Limburg is waar zooveel auto's passee-
ren dan hier. Iedere Europeaan die zich
respecteert heeft z'n autocar (en er zijn
er hier ettelijke duizenden) t Was dan
ook niet 't echte afrikaansche leven dat
we hier vonden, ofschoon er ook duizen
den zwarten in Mombass zijn.
Jammer dat 'k niet veel van deze
schoons stad heb kunnen zien. De
volgende dag reeds had 'k een flinke
koorts te pakken.
De dokter moest geraadpleegd. En
daar komt me waarachtig een welgo
zette zwarte menheer aanluffen, even
plechtig en solemneel als een Europeaan
hoor. 't Was wel degelijk 't Afrikaan
sche zonnetje dat me io die pear
seconden tijds 'n dosis koorts had thuis
gestuurd. Kinine en nog eens Kinine
was de boodschap. Geen gevaar, God
dank, maar tot Beira toe n anderhalve
week dus) was 'k allesbehalve lekker.
Enfin dat leert, om nooit meer bloots
hoofd naar builen te gaan. We hadden
nog een ander tegenvallertje in Mom
bass.
De Engelsche boot die ons verder
zou brengen moest Zaterdags arrivesren.
En ja, 't was zoo, maar geen mogelijk
heid om aan wal te komen, besmette
lijke ziekte onder de dekpassagiers.
Geen denken aan dat de Engalsche
Poliiie dat door de vingers zon zien
De »Kandhalla" vertrok dan ook weer
aanstonds naar Zanzibar om daar al de
dekpassagiers te ontschepen om dan
weer voor ons twee, die de eenige
passagiers uit Mombosa waren terug te
komen.
't Was Maandag morgen eer we ver
trokken. Ziezoo, 't laatste stukje zeereis
ging beginnen God dank dat 't maar
voor 'n dag of vier vijf zou zijn, want
op die Engelsche boot was 't weinig
interessant reizen. No en yes! was 'l
eenige antwoord dat ge bekomen kond,
Neenvan die lakonieke deftigheid
moet 'n Limburger toch niet veel heb-
ben.
En was 't nog allemaal deftigheid
Seweeat, maar ongegeneerd was verder
e boodschap Sans géne in de kleeding,
beenen op tafel, en dan maar whisky
zuipen (pardon voor 't woord, 't is de
werkelijkheid) En dan die keuken 1
Dan is 't roggebrood en de maispap
hier in Limbe toch heel wat serieuzer,
dat staat tenminste in e6n Hollandsche
maag. De ergste miserie van heel de
reis kregen we nog in Beira.
Zaterdag 21 Januari tegen 4 uur
FEU1LLKTON
Historlsch-Romantisch verhaal van
het Kasteel Blyenbeek bjj Afferden.
Vrij n8ar het Duitsch door B.B.
8
De jonker liet zich daarom echter
zoo maar niet van zijn stuk brengen
de parelende wijn scheen niet alleen
zijn liefde maar ook zijn oratorische
talenten aan te vuren.
Met gemaakte verontwaardiging stond
hij op en onder grootsche gebaren riep
hij met luider stem
Ontwaakt, o slapende god Amorl
Straf die wreedel Gij, die niets dan
vreugde belooft en slechts drosfheid
Tot groot vermaak van allen spron
gen plotseling de wanden van het
wiegje onverwachts open, met gevolg
dat al het suikergoed en marsepeinen
heel de verdere zoete inhoud naar alle
kanten over de tafel heen rolde Onder
het uitspreken van die pathetische
woorden had de jonker namelijk zijn
hand op den pijlkoker van den slapen-
den god Amor gelegd, daardoor sprong
de veer los, die beide wanden van het
wiegje verbond. Men kan zich voor
•tellen hoe dit komische antwoord op
de verontwaardigde uitroep van den
jonker aller lachspieren in beweging
's morgens lichtten we 't anker, en toch
werd 't 2 uur eer we aan wal waren.
Geen mogelijkheid om van dat ding af
te komen. Nauwelijks lagen we siil of
't waren de heeren officieren en hotel-
meesters die 't eerste een bootje te
ijakken hadden om aan wal te gaan
l'uivon, (juist degenen die ons van dienst
konden zijn om alles te regelen.) Geen
mogelijkheid om onze bagages los te
krijgen.
De bagagemeesler hield msar vol:
daar zijn geen dragers gekomen om
uwe koff rs in 't bootje te dragen, en
dus maak ik 't ruim niet open Had
ik daar maar genoeg Engelsch gekend,
ik geloof, ik had dat heerschap e6n
dosis toegediend die 'm heugen zou
We hebben moeten dreigen met een
officieele klacht bij den Commsndant,
eer de kerel tot handelen was te bren
gen. Eindelijk lukte 't dan toch om mei
al onze koffers aan wal te komen. In
Beira waren ws gehuisvest bij de
Portugeesche Pat8r3 Franciscanen die
daar hun Missib hebben Daar de trein
naar 't binnenland iaderen Maandag
vertrekt behoefden we daar geiukkig
msar twee dagen te wachten, want 'l
was er vreeseiijk wonn, gelijk in alle
havens en laaggelegen plaatsen hier
Zondags werden we toevertrou wd aan
de goede zorgen van een Fransch
sprekende Jood om onze bagages van
de Porlugeescbö douane naar 't station
te expedieeren Hè, hè 1 wat mo-sen
we daar weer bloeden Van Mombasa
naar B^ira hadden we reeds elf pond
sterling per man bijbetaald. Nu was 't
nog eens 10 pond per man plus 18 pd
voor de bsgsges. Aijai zou de neger
zeggen, da'a veel 1 Ja, 't is eliendig dal
m8n zooveel van de met moeite bijeen-
geschooide centen moet uitgeven alvo
rena op plaats van bestemming te
zijn.
Maandagmorgen om half zeven ging
ons treinlje 't binnenland in. 't Zou
voor twee dagen te doen zijn eer we
op plaats van beslemming zouden zijn.
De eerste dag was 't een heele toer.
Ofschoon we eerste klas reisden ('t geen
absoluut noodzakelijk is voor den blanke
in deze streken) hadden we hee! wst
te lijden van de warmte en 't stof dst
met gansche golven de coupés binnen
vliegt.
Trouwens dat 1ste klas moet ge
natuurlijk ook op z'n Afiksanscb
nemen. Van tijd tot tijd tufte ons treintje
heel aardig de wildernis door, maa
dan was 't ook weer sukkelen of ee
op een ossekar zat. Iedere 20 K M
moest ie stoppen om hout en water in
te nemen.
'l Ging anders door de heerlijkste
wildernis Van beide kanten 'n ondoor
d-ingbare muur van groen en weel
derige plantengroei gelijk Europa ei
geen kent Maar we waren st°ecls in
de vlakte en dus een helsche warm!
want Afrika is nu midden in den
Zomer.
s Avonds kwamen we asn de Zam
bezierivier. Daar moesten we uitstappen
om de rivierboot ie nemen die on
'a nachts zou overzetten. De Zembezl
is daar een drie K M. breed en zooal
bij alle rivieren hier krioelde 't van
de ins8klen. Ofschoon we onder 'l
muskietennet sliepen was er geen oog
dicht te doen. Maar de volgende dag
zou ons ruimschoots schadeloosstellen.
'8 Morgens lagen we aan den overkant
der rivier waar 'n andere trein ons
wachtte..
Ditmaal waren we voorgoed op
Engelsch gebied en dus in 't Hoogland
van Shiré. Heel den dag bijna ging 't
steeds hooger en hooger 't heerlijke
bergland in En altijd werd 'tfrisscher
naarmate we de bergtoppen van Shiré
bereikten. Zoo'n natuur als langs die
spoorlijn heb ik nooit aanschouwd,
zelfs niet rondom Lourdes waar heer
lijke toppen de wolken doorboren waar
niets van die ongerepte wildernis van
hier te bespeuren valt. Hier zagen we
voor 't eerste 't echte Afrikaanschp
leven zonder mengelmoes van half
brscht
Ziet nu eens, mijn waarde jonker,
zei onze genadige Vrouw Caiharina
hoe god Amor zelf Uw woorden logen
straft Gij moogt geen kwaad meer van
hem spreken. Mij heeft hij tenminste
slechts geluk en vreugde gebracht, want
hij heeft mij een lieven man en mijn
lieveling Christoffel geschonken.
Ziet eens Heeren, hoe hij op dit Slot
Blyenbeek een paradijs voor mij ge
tooverd heeft. Meester Thyssen heeft
zijn best gedaan dit Paradijs door
schilderingen op muur en zoldering
zoo getrouw mogelijk weer te geven.
De vier jaargetijden bieden mij hier,
elk naar vermogen bloemen of vruchten
aanl Nu is er ook een Engel in het
Paradijs gekomen.... en welkeen intrede
van den eerste, ik bedoel van onzen
kleinen Christoffel Arnold Adriaan 1 Ik
kan God daar niet genoeg voor danken
en ik meen dat er op het oogenblik
geen gelukkiger menschen op de wereld
zijn dan mijn man en ik.
De genadige vrouw had in haar over
vloed van geluk met zulk een begeeste
ring gesproken, dat aller oogen zich
op haar richten. Haar edel gelaat
straalde van vreugde en hare donkere
oogen schitterden als de lieve zon op
een mooien lentedag. In die opwelling
van geluk reikte zij over tafel haar
hand aan haar gemaal als 't ware om
hem te bedanken voor de weelde, die
zijne liefde haar achonk. Een lichte
vreugdevolle blos overtoog de anders
zoo bleeke trekken van haar gemaal
en ontroerd kuste hij m«t bevende lip-
Europeesch en half Zwart. Bij ieder
stationnetje liepen de negers Ie hoop
om met veel geschreeuw de blanken
te ontvangen.
Daar kwamen er reeds met 'n rozen
krans om hun hals om ons te groeten
zoodra ze ons zagen »Roni B&mbo"
(dag Pater), of zelfs heel duidelijk
»Laudetub Jesus Christus" (Geloofd zij
Jezus Christus) Ik vond 't een heer
lijken groet uit den mond van een
zwarten. Ja, Afrika 't heidenland heeft
thans de schoone christengroet overge
nomen die 't beschaafde? Europa op
ruimde voor z'n liever wat rr eer liberale
conventies
Teg6n tien uur waren we in Port-
Herald, de eerste missiepost van ons
Vicariaat Daar zagen we de eerste
missionarissen, twee FraDsche confra
ters. Daar was ook de Engelsche douane
die ons echter-'.onder controle ongeveer
et al onze koffers door lieten 't Zij
hier tusschen haakjes opgemerkt, dal
de Protestantsche Engelsehen wsl niet
van ons houden, maar ons wel zeer
estinoeeren, daar ze erkennen moeten,
dat er door de missionarissen hard
««werkt wordi, hetgeen niet 't geval is
met hun zendelingen. Dat erkennen ze
ze zelf.
Trouwens, toen enkele jaren geleden
de opstand der zwarten hier uitbrak,
om alle blanken te vernietigen, was
t onze Vicaris Mgr. Auneau, die heel
den kwaden opzet aan de regeering
bekend maakte. Er werd natuurlijk zoo
weinig mogelijk gewag van gemaakt,
maar de regeering moést 'l feit toch
erkennen.
De blyde aankomst.
Eindelijk ging onze reis dan hare
voltooiing bereiken. Ja, maar toch nog
even pech hebben. Tegen zes uur
'a avonds moesten we in Limbo aan
komen, wasr onze Bisschop Mgr
Auneau zijn residentie heeft, 't Werd
echter acht uur eer we d'r waren
Tusschen 't voorlaatste station en Limbe
bleef ons treintje maar eventjes zes
maal stil staan. Telkens en telkens
probeerde ie om verder te komen maar
moest weer spoedig de remmen bij
draaien om niet de helling sf te rollen,
't Ging dan ook tamelijk steil de hoogte
in. Limbe ligt maar eventjes 4000 voet
boven den zeespiegel.
Aan 'l station wachtten ons P. Eken
(Holi.) en Br. Rodrigues (Vlaming) met
ongeduld op Wat waren we blij die
ellendig lange reis achter den rug te
hebben, al was ze dan heel voorspoedig
geweest.
22 Dec. waren we van uit Marseille
vertrokken en nu schreven we 24 Jan
1928. Tel nog'Se reis van Holland naar
Marseille en ge komt aan vijf volle
weken. En toch is 'l kort voor disn
geweldigen sfstand
Tel maar eens even op. Van Holland
naar Marseille 'n 1000 K.M. Van
Marseille naar Mombasa 8200 Mom
basaBeira meer dan 2000 KM en
dan van Beira naar 't binnenland nog
eens 500 In 't geheel om en om de
12000 K.M. Enfin, we waren in Limbe
de hoofdstatie van 't Vicariaat Even
later knielden we neer aan de voeten
van Mgr. Auneau, die ons echter aan
stonds in z'n armen nam om ons récht
vaderlijk te omhelzen. En samen dank
ten we de Sterre der Zee die ons be
houden had doen landen, daar waar
God ons geroepen had,
Eenige dagen later riep de Bisschop
ons bij zich om onze verdere werkkring
aan te duiden M'n reisgezel P. Meens
vertrok dezen morgen (3 Febr) naar
Nzama. vijf dagen verder 't binnenland
in. Uw dienaar heeft 't geluk in de
Residentie van zijn Bisschop te blijven
als kapelaan van de aankomende
christenheid Limbe.
Veel werk wacht ons hier, daar deze
post nog maar enkele jaren bestaat,
maar toch reeds 3000 christenen telt
Over 'n paar maanden denk ik de taal
genoeg meester te zijn, om m'n heer
lijk ministerie onder de zwartjes te
pen die edele hand. Ondertusschen had
op een w«nk van de gelukkige moeder
de min het knaapje binnengebracht,
loen stonden allen op om op het geluk
van het edele paar te drinken Deoude
Mathias stond de vreugdetranen uitzijn
oogen te wisschen en ik had zelf ook
heel wat moeite om mij zelf in te
houden. Toen de moeder nu ^nver
wachls den lieven Christoffel in de
vaderlijke armen van mijn genadigden
Heer neerlegde, hieven alle gasten hun
glazen en bekers omhoog en zelfs de
Vrouwen stieten met hun sierlijke, hel
klinkende veneliaansche glazen aan
Allen dronken en klonken, dat dit
echtelijk geluk nog lang mocht duren,
dat het lieve kind zijn edelen vader
en moeder zou Davolgen, en dat de
edele stam van den Schenk van Ny
deggea in de toekomst in eer en aan
zien mocht groeien en bloeien.
Toen al die toasten en heilwenschen
zonder de minste etiquette of hoffelijke
deftigheid vroolijk en stormachtig door
elkaar klonken, schudde de oude Erf
maarschalk zijn groote staatspruik, hief
stroffenderwijze zijn vinger op en zeide
half glimlachend, half ernstig tegen
zijn dochter:
Kind ge hebt mij heelemaal van
de wijs gebracht, want ge weet toch
wel dat de eerste toast zonder twijfel
behoort te zijn op Zijne Heiligheid
Innocentius XII, onzen glorievol re
geerenden Paus en óp zijne keizerlijke
en Apostolische Majesteit Leopold I en
de tweede op onzen allergenadigsten
Landheer, zijne katholieke Majesteit
beginnen.
Thans eindig ik m'n reisbeschrijving
U dankend beste vrienden, voor Uwe
gebeden, die de Sterre der Zee zoo
moederlijk verhoorde gedurende onze
voorspoedige reis Wilt haar verder
vragen, dat Zij mijn apostolaat moge
b ijven zegenen en zoo de Gever van
alle goed U daartoe de mogelijkheid
schonk: Blijf onze groote armoede dan
gedenken en met ons mede werken
aan 't heerlijke apostolaat der heidenen
't woord der Eeuwige Waarheid in
dachtig: »Wat gij den mirsten der
Mijnen deed, dat hebt gij aan Mij
zeiven gedaan." Later hoop ik u meer
te schrijven over onze Missie en over
vele dingen van hier, opdat gij steeds
moogt blijven gedenken, dat ook gij
allen apostelen moet zijn en 't H
Evangelie brengen aan wie gij kunt
en voor zooverre dit in uw macht is
Het »gaat en onderwijst alle volken"
geeft een plicht aan voor alle christe
nen zonder uitzondering, volgens de
middeleD, die God aan eenieder gaf.
Mijn geböd en priesterlijken zegen
lijven U verzekerd
Pater JAN DE PONTI
Missionaris in Shi (Afrika).
Ten huwelijk. En jawelleke
Daar begon 't oud spelleke
Kort Eemelke,
Lang helleke.
3.
Wilden en beschaafden.
Dr. Burleson, protestantsche bisschop
van Zuid-Dakota, kwam onlang3 naar
New-York om er giften in te zamelen
voor zijn zendingswerk onder de
Indianen.
In een salonpraatje werd hem de
vraag gesteld over zijne vooruitzichten
van de beschaving bij de Indianen.
»Hunne beschaving"? wedervoer de
Zendeling sik heb gisteren avond
tijdens mijn wandeling in het park
meer geschilderde gezichten, meer oor
ringen, meer zotte kapsels en half
naakte lijven gezien dan in mijn vijf
en dertigjarig apostolaat bij de Indianen".
Waar zijn nu de meest beschaafden?
4.
Het leven is eer. krijgsbanier,
Door goede en kwade dagen,
Gescheurd, gevlekt, on tval leD schier,
Kloekmoedig voorwaarts dragen.
Het leven is geen vrede alhier,
Geen wapenstilstand vragen;
Het leven is: de kruisbanier.
Tot in Gods handen dragen.
Guido Gezel le.
Wie zijn waarde zoekt in uiterlijken
opschik erkent de geringheid van de
waarde van zijn innerlijk beleven.
117—14
Ïagêïsa&a Ktfodesliagia.
Stop die rlieumatiek!
Verwaarloos nimmer de geringste
aanval van rheumaliek. Die kan u
maandenlang pijn en ongemak kosten
Ofschoon weinig menschen bij vochtig
of koud weer geheel van rheumaliek
bevrijd blijven, behoeft deze kwaal niet
die kwelling te zijn als het geval is
De oorzaak is gewoonlijk urinezuur, en
zooals bekend, is het de taak der nieren
om dit urinezuur en andere schadelijke
bestanddeeien uit het bloed te filtreeren
Men kan derhalve in het algemeen
zeggen, dat men bevrijd kan blijven
van rheurnatiek, als de nieren gezond
en geregeld werken.
Bij slecht weer en na esn gevatte
koude, of als ongewone inspanning de
nieren verzwakt heeft, is derhalve de
eenige veilige weg om de werking dezei
allerbelangrijkste organen te versterken
Daarvoor wordt geen middel sterker
aanbevolen dan Foster's Rugpijn Nieren
Pillen, .want tenzij de nieren gezond
zijn en goed werken, hebt gij kaii3 niet
van rheumaliek verschoond le blijven.
Verzuim geen kostbare tijd. Neem
Foster's Pillen zoodra gij de minste
rheumatische pijn voelt; wek de trage
nieren op en versterk ze, en bevrijd u
zoodoende van nierverscfaijnselen als
rugpijn, spit, ischias, rheumaliek en
die ellendige urinestoomissen.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met
geel etiket let hier vooral op) bij
apotheken en drogisten f 1.75 pei
flacon. 37
Voor de sportlui.
Kloek van geest en rap van leden,
Recht van leest en rein van zeden
2
Piet was nog gezeileke
En bulkte van het gelleke.
Dat wist ook Peternelleke,
Een aardig mammezelleke,
Pas twintig jaren tellende.
Piet vroeg toen Peternel leke
Karei II van Spanje. Dan is er altijd
nog plaats voor een toast op onzen
kleinen Schenk, op het geluk en wel
zijn van U en Uw man, mijn geliefden
schoonzoon en niet minder op de bloei
van Uw huis Wat nu het Blyenbeeker
Paradijs betreft, hetwelk gij zoo schoon
en kunstvol voor U zelf hebt laten
inrichten, ik hoop van harte, dat het
zoowel tegen goede als kwade dagen
bestand zal zijn. Dit zal het ook zeker
als de ware, echte liefde hier zijn in
trek neemt; niet de liefde van de ver
blinde heidenen maar die welke het
kindje van Bethelem op aarde bracht....
Die liefde komt van den hemel, draagt
den hemel met zich en voert wederom
naar dan hemel.
Lieve zoon, gij hebt daar onder
uw wapen, waar een adelaar vol trots
mede naar den hemel vliegt, de schoone
spreuk: Coelum peto ik streef naar
den hemel laten schilderen en er
het jaartal 1694, het jaar van uw
huwelijk met mijn goede dochter bij
laten zetten. Denkt dikwijls aan die
spreuk, leert hem aan uw kind en ligt
hem die spreuk in Christelijke zin uit,
d.w z. dat met dien hemel niet de
Parnassus der Poeten, aardscbe roem
en aardsche grootheid bedoeld is, maar
de hemel waar ons eeuwiggeluk wacht.
Onze voorvaderen waren gewoon
vrome spreuken onder hun wapenen
te zetten, zooals ook onze spreuk een
zeer vrome is en »Soli Deo" voor
God alleen luidt. Ik ben reeds een
man op jaren en mag wel zeggen dat
ik het een en ander ten beste van
De Voorzitter, de Hesr Dr. Sals, opent
de vergadering met den Christelijken
groet en roept de talrijk opgekomen
aanwezigen sen hartelijk welkom toe,
vooral de Edelachtb. Heer Burgemees
ter, wiens tegenwoordigheid getuigt van
zijn belangstelling in ons zoo nuttig
werk, hetgeen van ieder der aanwezigen
door het Bestuur ten zeerste op prijs
gesteld wordt.
De Secretaris, Dr. Struben, doethierna
voorlezing der notulen der laa'ste olge-
meene vergadering, welke onveranderd
worden goedgekeurd.
Aan de beurt van aftreding waren
de Bestuursleden Dr. Sala en de Haen,
Hoofd der School te Leunen. Tegen-
candidaten waren niet gesteid bij de
daarvoor gedane oproeping en stelde
het Bestuur in verband met höt Huis
houdelijk Reglement als zoodang de
Heeren P. Smits, Schoolstraat en Jans
sen, onderwijzer te Leunen. Bij de ge
houden stemming verkregen de af
tredende ieden, op twee na, alle stem
men, zoodat deze heeren herkozen
waren, en onder dank voor hel in hen
gestelde vertrouwen deze herbenoeming
aannamen en beloofden hunne beste
krachten le zullen geven tot groei en
bloei der zoo nuttige en schoone ver-
aeniging, het Groene Kruis. 9
B j de verdeeling der funcliëa onder
de Bestuursleden bleef de Heer Dr.
SaU tevens Voorzitter.
Hierna bracht de Secretaris het vol
gende jaarverslag uit:
In het afgeloopen jaar (1927)ontbreekt
hel niet aan gebeurtenissen, die een
gezonde expansie van ons vereenigings-
leven kunnen doen con3lateeren. Daar
tegenover staan ook feiten, waarover
straks meer, die de werkzaamheden
onzer vereeniging op betreurenswaar
dige wijze belemmerden. Om tot een
geregeld relaas der lotgevallen van het
Groene Kruis over te gaan, wil ik eerst
mededeelen, dat het Bestuur, welks
samenstelling hetzelfde bleef, twee
Bestuursvergaderingen hield, terwijl er
een Algemeene vergadering plaats had.
Het ledental, dat op 1 Januari 998
bedroeg, overschreed spoedig het eerste
duizendtal en bedroeg op 31 December
1076.
Dezen betaalden gezamenlijk eene
contributie van f 112142 Verdere in-
komsten, behalve de gewone subsidies
Gelderland, het Aartshuis van Oosten
rijk, hetwelk God bescherme, gedaan
heb; we zullen echter hupen ook iets
voor God gedaan te hebben, anders /iet
het er treurig met mij uit, want het
heeft alle schijn dat Gelderland spoedig
onder een andere heerschappij zal
komen. Bouwt dus uw geluk met op
aarde waar alles veranderlijk is als
het weer in April, maar b^uwt uw
geluk op grond die eeuwig vaststaat.
Streeft Daar den hemel. Moge de
oneindig goede God dit kind, dat hij
nu in de H. Doop als erfkind van den
hemel heeft aangenomen, eens, tegelijk
met ons allen, eeuwig gelukkig maken
in het Paradijs waarvan gij u hier eene
afbeelding hebt laten schilderen.... Dat
onze lieve jonker Christoffel Arnold
Adriaan dus zóó leven, dat hij eeuwig
leve.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit
van mijn leven zulk een ernstig en
tegelijk beteekenisvolle toast heb ge-
hoord, als die welke de Erfmaarschalk
zoo juist had gehouden. Bijna allen
hadden de tranen in de oogen. De oude
man had ook zoo warm en met zooveel
aandrang gesproken, dat ielfs de jong-
sten en vroolijksten van het gezelschap
er door ontroerd werden.
Wordt vervolgd.
