Onderwijs in het Patronaat. De electrische stoel. v Gemengde Berichten. pqpmnHiii«iiPüiipp „Hadden Vaderen Moeder mij toch wat méér laten leerenNu zit ik er leelijk mee te kijken I" „Ja, maar dat is uw eigen schuld; gij woudt toen niet!" „Dan hadden Vader en Moeder moeten zeggen: wij zijn de baas en niet gij; wij hebben 't goed met u voor en ge hebt te luisteren, tot uw eigen welzijn in de toekomst I" Op zoo'n manier worden menig maal den ouders verweten hun al te groote goedigheid en zwakheid. Het bovenstaande is niet geschre ven om leerlingen te werven voor de Vakteekenschool. Die komen er van zelf genoeg. Wie er niet vlug bij is, beloopt veel kans om niet te worden aangenomen, wegens plaatsgebrek. Er mag misschien nog wel eens op gewezen worden, dat het Onder wijs van Maandag en Woensdag, in Nederlandsche Taal, Rekenen, Meet kunde, Wetskennis enz. tot het wet lelijk verplichte onderwijs van de Vakteekenschool behoort. Leerlingen der Vakteekenschool, die liever alleen maar teekenen en (sommigen zijn nu eenmaal niet wijzer) in dat andere onderwijs geen zin hebben, moeten maar flink hun best doen, dan zijn ze daar het gauwst van af.... Dit Onderwijs van Maandag (6— 8i/j) en Woensdag (6—7i/«), dit z.g. Herhalingsonderwijs is anders toch zoo nuttigWie van 'n beetje goe den wil is, wie wat pit en „gal" heeft, kan in 'n paar winters zooveel goede dingen voor het verdere leven meenemen. Hij oefent zich in reke nen en meten, lezen en schrijven; hij raakt op de hoogte van kwitan ties, rekeningen, giro, spoorweg diensten enz.; hij leert hoe de Neder landsche Staat is ingericht; hij wordt ingewijd in de kennis van de voor naamste wetten. En wat dies meer zij. Nu we „electrisch" hebben, kan er ook wat gedaan worden aan licht beelden-onderwijs. Let wel: dit Onderwijs van Maan dag en Woensdag mag ook gevolgd worden door jongens, die op de andere avondeu de Teekenlessen niet volgen. Nog veel meer leden van het Pa tronaat moeten van dit Onderwijs gebruik maken. Des Zondags komen spelen is goed; het trouw bijwonen van de lessen in de Godsdienstleer, van de Congregatie enz., dat is nog beter maar de wetenschappelijke ontwikkeling mag niet verwaarloosd worden; daar zijn vandaag de tijden niet naar Wat betreft de kosten voor leer lingen van de Vakteekenschool of het z:g. Herhalingsonderwijs daar zullen we niet lang over praten. Voor de kosten behoeft niemand weg te blijven. Handelsonderwijs! Handelscursus! Het is wél treurig en onbegrijpe lijk, dat niet veel meer Middenstan ders en Landbouwers hunne zoons en dochters van dit Onderwijs laten profiteeren. „Wij zijn er ook wel gekomen zonder Boekhouden en zooAldus praten sommigen. Maar diezelfden gaan toch ook liever per autobus over een goeden grintweg dan per kar over een zand weg, gelijk in vroeger dagen. terden aandachtig. Toen het liedje ten einde was, riepen allen tegelijk Nog meer, nog meer, moedertje!... En de moeder zong den le venslust in het no ..".lelijke en zinde lijke dakkamertje in de hartjes harer onschuldige kinderen. Zij zong al de liedjes, die zij als jong meisje gekend had en vergat als vanzelf de straatdeunen der latere jaren. Jean Jacques klapte goedkeurend in de handen als een groote man. Toen begon ook hij te zingen voor de zusjes van .Cadet Roussel", die drie huizen had zonder balken en een dak voor de zwaluwen... Oh, oh Cadet Roussel 1 Dat ia waarlijk een goede gezel I Francine herinnerde zich wederom de sprookjes harer kinderjaren en wilde ze den kinderen verhalen. Zij geloofde nu zelf haast aan goede feeën en kaboutermannetjes, sedert zij door een onzichtbaren tooverstok was aan geraakt, en uit haren droomenden toestand was gewekt en de booze gees ten verdreven waren. Toen zij de kleinen verhaalde van sneeuwwitje in het kristallen zerkje, vroeg Mausi onverhoeds Is het waar moeder, dat Tini, die nu dood is, in het paradijs rondvliegt en vleugelen heeft? Jean Jacques antwoordde lomp weg]: Wanneer men dood is, ligt men onder den grond en kan zich niet meer bewegen. Men moest toch wijzer zijn en be denken dat de tijden veranderen. Niet weinige Middenstanders en Landbouwers betalen te veel belas ting wat niet het geval zou zfjn, indien zij een Handelscursus hadden gevolgd en volgens dat onderwijs hun boeken in orde hielden. Verscheidenen hunner worden door min of meer gewetenlooze groot handelaren en fabrikanten beetgeno men, doordat ze te weinig weten van Handelscorrespondentie, formu lieren enz. De Handelscursus van den Ven- rayschen R.K. Middenstand bedoelt niet op de eerste plaats kantoorper soneel te vormen, dat misschien lang moet wachten op een postje neen, deze Handelscursus is ingericht op het practische zakenleven. Wél verstandig o.a. ds jongens, die het diploma der Vakteekenschool behaald hebben en dan nog één of twee winters het Handelsonderwijs volgen. Men moet in de jonge jaren maar veel zien te leeren; dat is méér waard dan een erfenis. Dat men dan in grooten getale zich voor het Handelsonderwijs op- geve. Pr. A. N. iQ8aiMS6«caaaasa<s<i<ss«cg<i€<gaa8i)<ia<ü 1 Het verhaal van twee executies door een ooggetuige. Nu Sacco en Vanzetti door den elee- trischen dood zijn terechtgesteld, nemen wij hier eenige deelen over van een beschrijving van den electrischen stoel. De beschrijving is van John W. Grey en is uit »Tne New York Evening Graphie" van Januari 1925 genomen 's Avonds d^n 8sten Januari werden de 19-jarige John Rys en de 22 jarige John Emiletla in den electrischen stoel geëxecuteerd. Zij hadden een Chi neeschen wasscher Lee Jong uit Port Jefferson gedood. Toen de schemering viel, spreidde zich over geheel Sing-Sing de stille des doods. Om elf uur zeide de directeur met zachte stem »Ik noodig u hierbij uit, als gerechtelijke getuigen de executie van John Rys en John Emiletla bij te wonen. De bewaarders zullen u naar het doodenhuis geleiden En ongeveer 25 getuigen verlieten het bureau en gingen naar een groote zwarte poort, die lot het doodenhuis toegang gaf. In 't midden van de ruimte stond een stoel met draden, die van den grond door een kleed gingen en met veel, veel riemen. Dat was de electrische stoel. Ik hoorde de deur achter mij dicht slaan en plotseling kwam de wensch in mij op te ontvluchten, maar toen ik me omdraaide, wist ik, dat het te Iaat was om de kamer der verschrik king t.e verlaten ik kreeg een on passelijk gevoel Alles klaar, brengt hem hier", hoorde ik een beambte zeggen, en een krachtig Francine trachtte dit al te besliste oordeel een weinig te verzachten Ja, zooals de bloemen en planten, die gedurende den winter slapen in den grond en door de lente tot nieuw leven worden opgeroepen... Onze lente is de opstanding ten jongsten dage, zegt de heer Saville Ja, maar dikwijls verrot men daaronder 1 zei de jongen prozaisch. Francine moest onwillekeurig lachen. Maar de ziel niet, mijn goede Jacques, want die maakt zich los van de aarde, zooals een vlinder van de rups. Zoo, zoo, dat zal ik op school den meester vragen. Sneeuwwitje in het grafzerkje inte resseerde de meisjes veel meer en zij smeekten de moeder, verder te vertel len. In groote spanning zagen zij naar haar op. En toen moeder... en toen En Francine begon het sprookje van voren af aanEr was eens een ko ning... V Neen, de mensch leeft niet enkel van brood. Mona Liza leed gebrek, haar smal gezichtje werd met den dag nog smaller en bleeker. Bij haar was het geen gebrek aan brood, doch ziels angst kwelde haar. Zij was niet treurig, doch leefde in herinneringen die haar pijnigden. Nu en dan zong de hoop haar lied geböuwd^Têwaardè^ging naar de deur, die de executiekamer scheidt van de cellen der veroordeelden, en verdween. Ik wist, dat hij een der jonge mannen zou halen en een ont zettende angst overviel me Mijn oogen waren op de deur gericht, waardoor nu een der jongemannen moest binnenkomen. En toen verscheen in de deur John" Emiletta een lange, magere, zwakzinnig uitziende man van in de twintig jaar. Hij aarzelde gedurende een deel van een seconde, toen rukte een bewaarder hem aan den rechterarm naar den stoel toe. Zijn lichaam beefde, toen hij lang zaam ging zitten. De bewaarders begonnen hem toen op de vlammenstoel vast te binden. Daar zag ik zijn gelaat. O Godl nooit zal ik dien aanblik vergeten, al zou ik millioenen jaren leven. Ik zat juist voor hem, niet meer dan vier meter van hem af, zoodat ik elke beweging in zijn gelaatstrekken kon waarnemen.... 't Was het gelaat van een menschelijk wezen, dat stom van ontzetting werd, verlamd door de gedachte aan het gruwelijk spook van den dood. De electroden werden tegen zijn bleeke huid bevestigd; op den grond naast den stoel lag een electrische kabel; deze werd met het schakelbord links van den stoel verbonden. De bewaarder greep naar het andere eind en stak het in den kap, die over hel hoofd van het offer getrokken werd. Toen zette men hem een zwart mas ker op, zoodat de lippen nog juist te zien waren, lippen, die achter het zwarte masker spookachtig grijnsden. Emiletla's ledematen beefden. Zijn handen, die zonder weerstand over de armleuningen hingen, vlogen op en neer als de handen van iemand, die uitzinnig geworden is, of door vergift beneveld. De dokter in den hoek zat met zijn vingers aan een stopwatch, dat likte als met hamerslagen. Tik, tik, tik, en het spookachtige grijnzen achter h9t doodenmasker. Direct nadat Emiletla geheel vastgebonden was, gaf de andere dokter, die voor den stoel stond, den man aan het schakelbord een teeken. Op hetzelfde oogenblik sloegen de slappe vingers krampachtig tegen elkaar. De aderen begonnen langzaam op te zwellen, totdat ze geweldig opgezet waren, zoodal ik dacht, dat ze zouden barsten. Het grijnzen hield op, het lichaam strekte zich in den stoel om hoog, het zweet stroomde uit de poriën van de huid. De stroom deed het in wendige van dezen ongelukkigen mensch koken en het geruisch van den stroom herinnerde mij aan het braden in een heeten oven. Gedurende twintig seconden ongeveer ging de stroom door het lichaam, en toen hij afgeschakeld werd, slaakte ik een zucht van verlichting. Twee bewaarders gingen naar den stoel toe, maakten de riemen los. Een van hen nam een handdoek en wischte de zweetslroomen van zijn borst en het speeksel, dat uit den mond vloeide. De dokter bevoelde rijn keel en zette toen de stethoskoop op zijn borst en luisterde Het hart sloeg nog steeds, dat moest ik er tenminste uit afleiden, want ze gespten hem opnieuw vast, traden terug en gaven het teeken den stroom weer in le schakelen. Weer schakelde men den stroom in en op hetzelfde oogenblik sprong Emiletta's lichaam op, alsof het met bovenmenschelijke kracht wilde pro beeren uit den stoel te komen. Sterker dan den eersten keer werd zijn lichaam geschud. Toen de tweede inschakeling krakend door zijn lichaam ging, was hij den dood zoozeer nabij, dat hij geen weerstand meer kon bieden en zoo werd het halfdoode liehaam bijna uit den stoel geworpen, toen ze hem voor de tweede maal »het sap ingoten". De gordels steunden en krijschten, de stoel kraakte onder het worstelend lichaam. Nog eens huilde en zoemde de stroom 20 seconden of langer, tot de dokter een teeken voor de inschakeling gaf Weer werden de riemen losgemaakt, weer hoorde de dokt°r aan zijn stethoscoop. Na een minuut draaide hij zich om en met het gezicht tot de getuigen gewend, zeide hij nuchter »Ik verklaar als een lokvogel, en zij fluisterde dan zacht als in de dagen van liefde, die helaas zoo veraf warenPaul, mijn Paul... Hij had haar geschreven, doch met een zekere terughouding, welke zij maar al te goed begreep en die haar pijn deed. Haar antwoorden waren kalm en waardig en niets verried hem het zielelijden, waaraan zij ten prooi was. Wanneer zij uit haar droomerijen ontwaakte, luisterde zij naar de adem haling van moeder Sabine. Deze was reeds sedert weken te bed en maakte zich gereed, stil en geruischloos zooals zij geleefd had, van de wereld te scheiden. De papegaai brabbelde aller lei onverstaanbare woorden, en de tamme meerle fladderde rond. Mona Liza vreesde de komende een zaamheid, en het leven van moeder Sabine werd haar met den dag kost baarder. De schuld drukte nog op haar en zij zocht deze om door dubbele liefde en opmerkzaamheid af te dragen. Wanneer zij evenwel des avonds bidden wilde en de woorden»geef ons heden ons dagelijksch brood" haar van de lippen vloeiden, dan was het hart door aardsche liefde gevangen en haar gedachten waren verstrooid door Paul... Het was reeds laat in den nacht Lazare Saville keerde terug van zijn rondgang in de straten hem volgde dezen mensen vohf dëëd. De helpers maakten daarop ook de overige riemen los en de electroden. Toen werd de helm van zijn gezicht getrokken... mijn God, welk een ge laat I Ook al zou ik een meester in de taal zijn, met woorden zou ik het beeld niet weer kunnen geven, een beeld, dat iemand in staat stelt zich het vreeselijke voor t8 stellen. Slechts iets er van kan ik noemen, het overige moet ik aan de fantasie van den lezer overlaten. Bovenal vielen mij de sporen van den doodstrijd in het oogde uitdruk king was de meest gemartelde, die ik ooit op het gelaat van een menschelijk wezen gezien heb. De halsaderen waren dubbeldik en in knoopen samenge draaid, de spieren en peezen eveneens. De nek was kolossaal gezwollen en beide zijden van den hals vertoonden brandwonden. Het hoofd viel slap neer op den rechterschouder, de tong hing uit een mondhoek en een bloedstroompje vloeide erlangs Waarschijnlijk had hij ze stuk gebeten, toen de stroom door zijn lichaam ging De temperatuur van zijn lichaam bedroeg 137 graden Fahrenheit (58.3 graden Celsius). Na hem kwam John Rys aan de beurt, een jongen van 19 jaar. Voorop ging de priester. De jongen volgde hem, hij keek de getuigen met vasten blik aan, in de hand hield hij een houten crucifix, dat een andere gevan gene haastig voor hem gemaakt had. De bewaarders voerden hem naar den stoel en hij zette zich ook gewillig neer. Toen overviel hem echter de angst, langzaam vulden zijn oogen zich met tranen, die langs den kap over zijn gezicht liepen. Zijn lippen beefden, waarschijnlijk sprak hij zijn laatste gebed. Het horloge van den dokter tikte met hamerslagen- Hij gaf het teeken en weer vloeide de stroom met gesis in een menschelijk lichaam. Het lichaam rekte zich, en op eens hoorde men de stem van den priester boven het huilen van den stroom uit»Moeder Gods, bid voor hémMoeder Gods, bid voor hem. Twintig seconden lai g kroop een wolkje rook uit den helm, het »sap" verteerde het hoofd van het slachtoffer. Het rook in de kamer naar verbrand vleesch, ik werd misselijk, ik sloot de oogen.... »Ik verklaar dezen man voor dood." De koude stem van den dokter verbrak mijn verdooving.... Maar waarom nog verder vertellen...? Een koude grauwe morgen kwam over de duistere gevangenismuren ge kropen, waarin twee zwarte lijken lagen. We merken op, dat wetenschappelijke mannen wel eenigszins tegen deze gevoelsbeschrijving ingaan. Zij beweren, dat de electrocutie de snelste, minst pijnlijke dood is. Koninginnefeesten te Venlo. Zondag j.l. werden te Venlo, begun stigd door buitengewoon goed weer, de Koninginnefeesten gevierd. Te 12 uur werd in de Sl. Martinus- kerk een plechtig Te Deum gezongen, waarbij alle geestelijke en wereldlijke autoriteiten aanwezig waren. Op het Marktplein concerteerde de Mannen- zangvereeniging »Ons Vaderland" uit Crefeld en de Philharmonie van Venlo, terwijl op het Stadhuis de officiëele receptie plaats had. Des namiddags te 4 uur werd een groot bloemencorso gehouden. Ook van Duitsche zijde waren heel wat deel nemers met versierde groepen over de grens gekomen. Om 9 uur concerteerde de Fanfare in het Stadspark, waarna tot besluit de Taptoe geblazen werd met muzikale wandeling door de stad. De stad was in nationale vlaggentooi. Geen animo voor een waterleidimg in Noord-Limburg. Donderdagmiddag werd in hotel »Germania" te Venlo, de laatste ver gadering gehouden van de in het voor jaar van 1926 ingestelde commissie lot onderzoek van een voor Noord-Limburg op te richten algemeene drinkwater leiding. Uit de gevoerde besprekingen is gebleken, dat de bevolking in de dor pen en gehuchten niets voor de water leiding voelt. Zij prefereert nog altijd de oude pomp, put of sloot. De vaderen en voorvaderen hebben 't er mee ge daan en zijn er oud bij geworden. De commissie heeft daarom haar functie neergelegd en zich ontbonden Het familiedrama te Roermond. Men meldt uit Roermond Naar we vernemen heeft de kapper M., die verdacht werd zijn echtgenoote in zijn woning aan de Schoenmaker straat te hebben vermoord en daarna het huis in brand te hebben gestoken, bekend, dat hij de schuld draagt van den dood zijner vrouw en den brand in zijn woning. Vandalen. Door de politie te Schaesberg wérden aangehouden v. V. uit Heerlen en de een vrouw, die hij in een der armste buurten had aangetroffen. Doelloos had zij door de straten rondgedwaald, met schuwen, moeden tred, alsof zij niet wist waarheen en waarom. Zoodra zij een menschelijke schaduw ontdekte, week zij angstig ter zijde als vreesde zij, dat men haar aan zou spreken. Wordt vervolgd. baren weg een zekeren v. d. B. van zijn porlemonnaie hadden beroofd en mishandeld. De vandalen zijn toen getrokken naar de woning van den handelaar Sch., en hebben daar alles kort en klein geslagen. Sch., en zijn vrouw moesten in nachtgewaad vluch ten. De B. was aan Sch. nog achter stallige huur verschuldigd. Drama te Vegliel. Op Koninginnedagavond heeft in het café Moderne" te Veghel een ernstige vechtpartij plaats gehad, waarbij een zekere P. de Man, oud 25 jaar een zeer ernstige buikwonde bekwam. Zondagavond is hij aan deze verwon dingen overleden. Op zijn sterfbed vroeg men hem te zeggen wie de dader was; maar hij antwoordde: »Laat dien mensch maar loopen, ik sterf toch, ik vergeef hem was hij mij heeft aangedaan". De Rijks- en gemeentepolitie, die onafge broken het onderzoek heeft geleid, arresteerde verscheidene personen, maar geen hunner heeft bekend. Tot op heden heeft het onderzoek nog geen definitieve resultaten opgeleverd. De moord te Veghel. De rijkspolitie is er thans in geslaagd den dader van den aanslag, welke op Koninginnedag te Veghel werd gepleegd te arresteeien. Het is de 26-jarige D uit Nistelrode. Deze verdachte staat zeer gunstig be kend. De verdachte had zelf een zeer ernstige verwonding opgeloopen, waar voor hij onder doktersbehandeling is geweest. Uit het onderzoek is komen vast te stsan, dat op den bewusten avond in café »Moderne" zeer hevig is gevochten. Toen de M. binnentrad, liep hij pardoes legen D aan. Deze, die reeds de klap ontvangen had, meende opnieuw aangevallen te worden, trok in het wilde een mes en heeft zonder het te weten de M de ernstige, en naar thans is gebleken, doodelijke wond toegebracht. Het aantal verdachten in deze zaak heeft reeds de dertig overschreden. Ernstig motorongeluk. Maandagavond is de heer J. V. uit Eindhoven met zijn motor, op welks duo de heer K uit Rotterdam was gezeten, te Bergeijk tegen een losloopend paard gereden. Bij den val werden beiden hoogst ernstig verwond. Dr. Hoyink van Popendrecht verleende de eerste geneeskundige hulp. Pastoor Verhoeckx diende aan de gewonden de laatste H. H Sacramenten toe. Per autobus werden de gewonden overgebracht naar het R K. ziekenhuis te Eindhoven, waar de heer K. is over leden. De toestand van den heer V. is nog hoogst bedenkelijk. Een kind doodgevallen. Te Ede is een 1 jarig kind van Z, in een onbewaakt oogenblik uit een stoel gevallen en brak daarbij den nek. Het kind was onmiddellijk docd. Verdronken. Uit de beek te Geleen is Zaterdag opgehaald het lijk van de 20 jarige dochter van den landbouwer Labaye uit Damken, sedert begin der vorige week vermist. Mevrouw Bronsveld-Vitringa. Dezer dagen werd bericht, dat mevrouw Bronsveld-Vitringa, oud-lid van de Tweede Kamer en oud lid van den gemeenteraad van Hoorn, haar intrede zou doen in het klooster. »Onze Courant" kan nog mededeelen, dat mevrouw Bronsveld j l. Maandag als Zuster Joanna het kleed der orde van de Benedictinessen heeft aange nomen. Zij verblijft in 't klooster Affligem te Heide bij Antwerpen. Do vroege-aardappelteelt aan den Langondgk. Men meldt ons uit Langendijk Do vroege-aardappelen campagne, die voor dit uitgestrekt tuinbouwdistrict van zoo groote beleekenis is, behoort zoo goed als tot het verleden. Slechts kleine hoeveelheden maken den aan voer aan de verschillende centrale veilingen uit. De financieele resultaten zijn dit jaar gelukkig'goed geweest, oneindig veel beter dan verleden jaar, toen zij betrekkelijk weinig opbrachten. Wel was het beschot dit jaar wat minder, doch de zeer goede prijzen, die bijna zonder uitzondering de heele campagne door zijn besleed, hebben gezorgd, dat de waardesom veel grooter is dan in 1926 Trad in verschillende deelen van het land Je ziekte in ernstige mate op, hier bleef de schade die deze veroorzaakte, lot een minimum beperkt. Als eindconclusie kan dan ook worden vastgesteld, dat de vroege aardappel teelt voor deze streek een voordeelige is geweest. De barmhartige Samaritaan.... In de 20e eeuw. 't Was in 1927 op den grooten ver keersweg, op 10 K.M. afstands van de stad. In den greppel ligt een ongeluk kige, omvergeworpen door een auto, die zich zoo snel mogelijk heeft ver wijderd. Weldra wijdt een dokter zijn zorg aan den stervende. Er komt een andere auto aan De dokter steekt de hand op, de machine stopt. »Wilt u zoo vriendelijk zijn dezen zwaar gewonden man naar het ziekenhuis te brengen »Heel graag, een oogenblikje om deze dames, die ik hier niet op den weg kan laten, naar het hotel te bren gen ik ben dadelijk terug". De auto verdwijnt en keert niet weder. Een volgende auto vindt een dergelijke ver ontschuldiging. Dan echter komt er een, die uit zich zelf stopt. Met een enkel woord op de hoogte gesteld van hetgeen er aan de hand is, noodigt de

Peel en Maas | 1927 | | pagina 6