Onderwijs in
het Patronaat.
De electrische stoel.
v
Gemengde Berichten.
pqpmnHiii«iiPüiipp
„Hadden Vaderen Moeder mij toch
wat méér laten leerenNu zit ik er
leelijk mee te kijken I"
„Ja, maar dat is uw eigen schuld;
gij woudt toen niet!"
„Dan hadden Vader en Moeder
moeten zeggen: wij zijn de baas en
niet gij; wij hebben 't goed met u
voor en ge hebt te luisteren, tot uw
eigen welzijn in de toekomst I"
Op zoo'n manier worden menig
maal den ouders verweten hun al te
groote goedigheid en zwakheid.
Het bovenstaande is niet geschre
ven om leerlingen te werven voor de
Vakteekenschool. Die komen er van
zelf genoeg. Wie er niet vlug bij is,
beloopt veel kans om niet te worden
aangenomen, wegens plaatsgebrek.
Er mag misschien nog wel eens
op gewezen worden, dat het Onder
wijs van Maandag en Woensdag, in
Nederlandsche Taal, Rekenen, Meet
kunde, Wetskennis enz. tot het wet
lelijk verplichte onderwijs van de
Vakteekenschool behoort. Leerlingen
der Vakteekenschool, die liever alleen
maar teekenen en (sommigen zijn nu
eenmaal niet wijzer) in dat andere
onderwijs geen zin hebben, moeten
maar flink hun best doen, dan zijn
ze daar het gauwst van af....
Dit Onderwijs van Maandag (6—
8i/j) en Woensdag (6—7i/«), dit z.g.
Herhalingsonderwijs is anders toch
zoo nuttigWie van 'n beetje goe
den wil is, wie wat pit en „gal"
heeft, kan in 'n paar winters zooveel
goede dingen voor het verdere leven
meenemen. Hij oefent zich in reke
nen en meten, lezen en schrijven;
hij raakt op de hoogte van kwitan
ties, rekeningen, giro, spoorweg
diensten enz.; hij leert hoe de Neder
landsche Staat is ingericht; hij wordt
ingewijd in de kennis van de voor
naamste wetten. En wat dies meer
zij.
Nu we „electrisch" hebben, kan er
ook wat gedaan worden aan licht
beelden-onderwijs.
Let wel: dit Onderwijs van Maan
dag en Woensdag mag ook gevolgd
worden door jongens, die op de
andere avondeu de Teekenlessen niet
volgen.
Nog veel meer leden van het Pa
tronaat moeten van dit Onderwijs
gebruik maken. Des Zondags komen
spelen is goed; het trouw bijwonen
van de lessen in de Godsdienstleer,
van de Congregatie enz., dat is nog
beter maar de wetenschappelijke
ontwikkeling mag niet verwaarloosd
worden; daar zijn vandaag de tijden
niet naar
Wat betreft de kosten voor leer
lingen van de Vakteekenschool of
het z:g. Herhalingsonderwijs daar
zullen we niet lang over praten.
Voor de kosten behoeft niemand
weg te blijven.
Handelsonderwijs! Handelscursus!
Het is wél treurig en onbegrijpe
lijk, dat niet veel meer Middenstan
ders en Landbouwers hunne zoons
en dochters van dit Onderwijs
laten profiteeren.
„Wij zijn er ook wel gekomen
zonder Boekhouden en zooAldus
praten sommigen.
Maar diezelfden gaan toch ook
liever per autobus over een goeden
grintweg dan per kar over een zand
weg, gelijk in vroeger dagen.
terden aandachtig. Toen het liedje ten
einde was, riepen allen tegelijk Nog
meer, nog meer, moedertje!...
En de moeder zong den le
venslust in het no ..".lelijke en zinde
lijke dakkamertje in de hartjes
harer onschuldige kinderen.
Zij zong al de liedjes, die zij als
jong meisje gekend had en vergat als
vanzelf de straatdeunen der latere
jaren. Jean Jacques klapte goedkeurend
in de handen als een groote man.
Toen begon ook hij te zingen voor de
zusjes van .Cadet Roussel", die drie
huizen had zonder balken en een dak
voor de zwaluwen...
Oh, oh Cadet Roussel 1
Dat ia waarlijk een goede gezel I
Francine herinnerde zich wederom
de sprookjes harer kinderjaren en
wilde ze den kinderen verhalen. Zij
geloofde nu zelf haast aan goede feeën
en kaboutermannetjes, sedert zij door
een onzichtbaren tooverstok was aan
geraakt, en uit haren droomenden
toestand was gewekt en de booze gees
ten verdreven waren.
Toen zij de kleinen verhaalde van
sneeuwwitje in het kristallen zerkje,
vroeg Mausi onverhoeds
Is het waar moeder, dat Tini, die
nu dood is, in het paradijs rondvliegt
en vleugelen heeft?
Jean Jacques antwoordde lomp weg]:
Wanneer men dood is, ligt men
onder den grond en kan zich niet
meer bewegen.
Men moest toch wijzer zijn en be
denken dat de tijden veranderen.
Niet weinige Middenstanders en
Landbouwers betalen te veel belas
ting wat niet het geval zou zfjn,
indien zij een Handelscursus hadden
gevolgd en volgens dat onderwijs
hun boeken in orde hielden.
Verscheidenen hunner worden door
min of meer gewetenlooze groot
handelaren en fabrikanten beetgeno
men, doordat ze te weinig weten
van Handelscorrespondentie, formu
lieren enz.
De Handelscursus van den Ven-
rayschen R.K. Middenstand bedoelt
niet op de eerste plaats kantoorper
soneel te vormen, dat misschien lang
moet wachten op een postje neen,
deze Handelscursus is ingericht op
het practische zakenleven.
Wél verstandig o.a. ds jongens,
die het diploma der Vakteekenschool
behaald hebben en dan nog één of
twee winters het Handelsonderwijs
volgen. Men moet in de jonge jaren
maar veel zien te leeren; dat is méér
waard dan een erfenis.
Dat men dan in grooten getale
zich voor het Handelsonderwijs op-
geve. Pr. A. N.
iQ8aiMS6«caaaasa<s<i<ss«cg<i€<gaa8i)<ia<ü 1
Het verhaal van twee executies
door een ooggetuige.
Nu Sacco en Vanzetti door den elee-
trischen dood zijn terechtgesteld, nemen
wij hier eenige deelen over van een
beschrijving van den electrischen stoel.
De beschrijving is van John W. Grey
en is uit »Tne New York Evening
Graphie" van Januari 1925 genomen
's Avonds d^n 8sten Januari werden
de 19-jarige John Rys en de 22 jarige
John Emiletla in den electrischen stoel
geëxecuteerd. Zij hadden een Chi
neeschen wasscher Lee Jong uit Port
Jefferson gedood.
Toen de schemering viel, spreidde
zich over geheel Sing-Sing de stille des
doods.
Om elf uur zeide de directeur met
zachte stem »Ik noodig u hierbij uit,
als gerechtelijke getuigen de executie
van John Rys en John Emiletla bij te
wonen. De bewaarders zullen u naar
het doodenhuis geleiden En ongeveer
25 getuigen verlieten het bureau en
gingen naar een groote zwarte poort,
die lot het doodenhuis toegang gaf.
In 't midden van de ruimte stond
een stoel met draden, die van den
grond door een kleed gingen en met
veel, veel riemen. Dat was de electrische
stoel.
Ik hoorde de deur achter mij dicht
slaan en plotseling kwam de wensch
in mij op te ontvluchten, maar toen
ik me omdraaide, wist ik, dat het te
Iaat was om de kamer der verschrik
king t.e verlaten ik kreeg een on
passelijk gevoel
Alles klaar, brengt hem hier", hoorde
ik een beambte zeggen, en een krachtig
Francine trachtte dit al te besliste
oordeel een weinig te verzachten
Ja, zooals de bloemen en planten,
die gedurende den winter slapen in
den grond en door de lente tot nieuw
leven worden opgeroepen... Onze lente
is de opstanding ten jongsten dage,
zegt de heer Saville
Ja, maar dikwijls verrot men
daaronder 1 zei de jongen prozaisch.
Francine moest onwillekeurig lachen.
Maar de ziel niet, mijn goede
Jacques, want die maakt zich los van
de aarde, zooals een vlinder van de
rups.
Zoo, zoo, dat zal ik op school
den meester vragen.
Sneeuwwitje in het grafzerkje inte
resseerde de meisjes veel meer en zij
smeekten de moeder, verder te vertel
len.
In groote spanning zagen zij naar
haar op.
En toen moeder... en toen
En Francine begon het sprookje van
voren af aanEr was eens een ko
ning...
V
Neen, de mensch leeft niet enkel van
brood. Mona Liza leed gebrek, haar
smal gezichtje werd met den dag nog
smaller en bleeker. Bij haar was het
geen gebrek aan brood, doch ziels
angst kwelde haar.
Zij was niet treurig, doch leefde in
herinneringen die haar pijnigden.
Nu en dan zong de hoop haar lied
geböuwd^Têwaardè^ging
naar de deur, die de executiekamer
scheidt van de cellen der veroordeelden,
en verdween. Ik wist, dat hij een der
jonge mannen zou halen en een ont
zettende angst overviel me
Mijn oogen waren op de deur gericht,
waardoor nu een der jongemannen
moest binnenkomen. En toen verscheen
in de deur John" Emiletta een lange,
magere, zwakzinnig uitziende man van
in de twintig jaar.
Hij aarzelde gedurende een deel van
een seconde, toen rukte een bewaarder
hem aan den rechterarm naar den stoel
toe. Zijn lichaam beefde, toen hij lang
zaam ging zitten.
De bewaarders begonnen hem toen
op de vlammenstoel vast te binden.
Daar zag ik zijn gelaat. O Godl nooit
zal ik dien aanblik vergeten, al zou ik
millioenen jaren leven. Ik zat juist
voor hem, niet meer dan vier meter
van hem af, zoodat ik elke beweging
in zijn gelaatstrekken kon waarnemen....
't Was het gelaat van een menschelijk
wezen, dat stom van ontzetting werd,
verlamd door de gedachte aan het
gruwelijk spook van den dood.
De electroden werden tegen zijn
bleeke huid bevestigd; op den grond
naast den stoel lag een electrische
kabel; deze werd met het schakelbord
links van den stoel verbonden. De
bewaarder greep naar het andere eind
en stak het in den kap, die over hel
hoofd van het offer getrokken werd.
Toen zette men hem een zwart mas
ker op, zoodat de lippen nog juist te
zien waren, lippen, die achter het zwarte
masker spookachtig grijnsden.
Emiletla's ledematen beefden. Zijn
handen, die zonder weerstand over de
armleuningen hingen, vlogen op en
neer als de handen van iemand, die
uitzinnig geworden is, of door vergift
beneveld.
De dokter in den hoek zat met zijn
vingers aan een stopwatch, dat likte
als met hamerslagen. Tik, tik, tik,
en het spookachtige grijnzen achter
h9t doodenmasker. Direct nadat Emiletla
geheel vastgebonden was, gaf de andere
dokter, die voor den stoel stond, den
man aan het schakelbord een teeken.
Op hetzelfde oogenblik sloegen de
slappe vingers krampachtig tegen elkaar.
De aderen begonnen langzaam op te
zwellen, totdat ze geweldig opgezet
waren, zoodal ik dacht, dat ze zouden
barsten. Het grijnzen hield op, het
lichaam strekte zich in den stoel om
hoog, het zweet stroomde uit de poriën
van de huid. De stroom deed het in
wendige van dezen ongelukkigen
mensch koken en het geruisch van
den stroom herinnerde mij aan het
braden in een heeten oven.
Gedurende twintig seconden ongeveer
ging de stroom door het lichaam, en
toen hij afgeschakeld werd, slaakte ik
een zucht van verlichting.
Twee bewaarders gingen naar den
stoel toe, maakten de riemen los. Een
van hen nam een handdoek en wischte
de zweetslroomen van zijn borst en het
speeksel, dat uit den mond vloeide. De
dokter bevoelde rijn keel en zette toen
de stethoskoop op zijn borst en luisterde
Het hart sloeg nog steeds, dat moest
ik er tenminste uit afleiden, want ze
gespten hem opnieuw vast, traden terug
en gaven het teeken den stroom weer
in le schakelen.
Weer schakelde men den stroom in
en op hetzelfde oogenblik sprong
Emiletta's lichaam op, alsof het met
bovenmenschelijke kracht wilde pro
beeren uit den stoel te komen. Sterker
dan den eersten keer werd zijn lichaam
geschud. Toen de tweede inschakeling
krakend door zijn lichaam ging, was
hij den dood zoozeer nabij, dat hij
geen weerstand meer kon bieden en
zoo werd het halfdoode liehaam bijna
uit den stoel geworpen, toen ze hem
voor de tweede maal »het sap ingoten".
De gordels steunden en krijschten, de
stoel kraakte onder het worstelend
lichaam.
Nog eens huilde en zoemde de stroom
20 seconden of langer, tot de dokter
een teeken voor de inschakeling gaf
Weer werden de riemen losgemaakt,
weer hoorde de dokt°r aan zijn
stethoscoop.
Na een minuut draaide hij zich om
en met het gezicht tot de getuigen
gewend, zeide hij nuchter »Ik verklaar
als een lokvogel, en zij fluisterde dan
zacht als in de dagen van liefde, die
helaas zoo veraf warenPaul, mijn
Paul...
Hij had haar geschreven, doch met
een zekere terughouding, welke zij
maar al te goed begreep en die haar
pijn deed.
Haar antwoorden waren kalm en
waardig en niets verried hem het
zielelijden, waaraan zij ten prooi was.
Wanneer zij uit haar droomerijen
ontwaakte, luisterde zij naar de adem
haling van moeder Sabine. Deze was
reeds sedert weken te bed en maakte
zich gereed, stil en geruischloos zooals
zij geleefd had, van de wereld te
scheiden. De papegaai brabbelde aller
lei onverstaanbare woorden, en de
tamme meerle fladderde rond.
Mona Liza vreesde de komende een
zaamheid, en het leven van moeder
Sabine werd haar met den dag kost
baarder. De schuld drukte nog op haar
en zij zocht deze om door dubbele
liefde en opmerkzaamheid af te dragen.
Wanneer zij evenwel des avonds
bidden wilde en de woorden»geef
ons heden ons dagelijksch brood" haar
van de lippen vloeiden, dan was het
hart door aardsche liefde gevangen en
haar gedachten waren verstrooid door
Paul...
Het was reeds laat in den nacht
Lazare Saville keerde terug van zijn
rondgang in de straten hem volgde
dezen mensen vohf dëëd.
De helpers maakten daarop ook de
overige riemen los en de electroden.
Toen werd de helm van zijn gezicht
getrokken... mijn God, welk een ge
laat I
Ook al zou ik een meester in de taal
zijn, met woorden zou ik het beeld
niet weer kunnen geven, een beeld,
dat iemand in staat stelt zich het
vreeselijke voor t8 stellen. Slechts iets
er van kan ik noemen, het overige
moet ik aan de fantasie van den lezer
overlaten.
Bovenal vielen mij de sporen van
den doodstrijd in het oogde uitdruk
king was de meest gemartelde, die ik
ooit op het gelaat van een menschelijk
wezen gezien heb. De halsaderen waren
dubbeldik en in knoopen samenge
draaid, de spieren en peezen eveneens.
De nek was kolossaal gezwollen en
beide zijden van den hals vertoonden
brandwonden.
Het hoofd viel slap neer op den
rechterschouder, de tong hing uit een
mondhoek en een bloedstroompje vloeide
erlangs Waarschijnlijk had hij ze stuk
gebeten, toen de stroom door zijn
lichaam ging De temperatuur van zijn
lichaam bedroeg 137 graden Fahrenheit
(58.3 graden Celsius).
Na hem kwam John Rys aan de
beurt, een jongen van 19 jaar. Voorop
ging de priester. De jongen volgde
hem, hij keek de getuigen met vasten
blik aan, in de hand hield hij een
houten crucifix, dat een andere gevan
gene haastig voor hem gemaakt had.
De bewaarders voerden hem naar
den stoel en hij zette zich ook gewillig
neer.
Toen overviel hem echter de angst,
langzaam vulden zijn oogen zich met
tranen, die langs den kap over zijn
gezicht liepen. Zijn lippen beefden,
waarschijnlijk sprak hij zijn laatste
gebed. Het horloge van den dokter
tikte met hamerslagen- Hij gaf het
teeken en weer vloeide de stroom met
gesis in een menschelijk lichaam. Het
lichaam rekte zich, en op eens hoorde
men de stem van den priester boven
het huilen van den stroom uit»Moeder
Gods, bid voor hémMoeder Gods,
bid voor hem. Twintig seconden lai g
kroop een wolkje rook uit den helm,
het »sap" verteerde het hoofd van het
slachtoffer. Het rook in de kamer naar
verbrand vleesch, ik werd misselijk, ik
sloot de oogen....
»Ik verklaar dezen man voor dood."
De koude stem van den dokter verbrak
mijn verdooving....
Maar waarom nog verder vertellen...?
Een koude grauwe morgen kwam
over de duistere gevangenismuren ge
kropen, waarin twee zwarte lijken
lagen.
We merken op, dat wetenschappelijke
mannen wel eenigszins tegen deze
gevoelsbeschrijving ingaan. Zij beweren,
dat de electrocutie de snelste, minst
pijnlijke dood is.
Koninginnefeesten te Venlo.
Zondag j.l. werden te Venlo, begun
stigd door buitengewoon goed weer, de
Koninginnefeesten gevierd.
Te 12 uur werd in de Sl. Martinus-
kerk een plechtig Te Deum gezongen,
waarbij alle geestelijke en wereldlijke
autoriteiten aanwezig waren. Op het
Marktplein concerteerde de Mannen-
zangvereeniging »Ons Vaderland" uit
Crefeld en de Philharmonie van Venlo,
terwijl op het Stadhuis de officiëele
receptie plaats had.
Des namiddags te 4 uur werd een
groot bloemencorso gehouden. Ook van
Duitsche zijde waren heel wat deel
nemers met versierde groepen over de
grens gekomen.
Om 9 uur concerteerde de Fanfare
in het Stadspark, waarna tot besluit
de Taptoe geblazen werd met muzikale
wandeling door de stad.
De stad was in nationale vlaggentooi.
Geen animo voor een waterleidimg
in Noord-Limburg.
Donderdagmiddag werd in hotel
»Germania" te Venlo, de laatste ver
gadering gehouden van de in het voor
jaar van 1926 ingestelde commissie lot
onderzoek van een voor Noord-Limburg
op te richten algemeene drinkwater
leiding.
Uit de gevoerde besprekingen is
gebleken, dat de bevolking in de dor
pen en gehuchten niets voor de water
leiding voelt. Zij prefereert nog altijd
de oude pomp, put of sloot. De vaderen
en voorvaderen hebben 't er mee ge
daan en zijn er oud bij geworden.
De commissie heeft daarom haar
functie neergelegd en zich ontbonden
Het familiedrama te Roermond.
Men meldt uit Roermond
Naar we vernemen heeft de kapper
M., die verdacht werd zijn echtgenoote
in zijn woning aan de Schoenmaker
straat te hebben vermoord en daarna
het huis in brand te hebben gestoken,
bekend, dat hij de schuld draagt van
den dood zijner vrouw en den brand
in zijn woning.
Vandalen.
Door de politie te Schaesberg wérden
aangehouden v. V. uit Heerlen en de
een vrouw, die hij in een der armste
buurten had aangetroffen.
Doelloos had zij door de straten
rondgedwaald, met schuwen, moeden
tred, alsof zij niet wist waarheen en
waarom. Zoodra zij een menschelijke
schaduw ontdekte, week zij angstig
ter zijde als vreesde zij, dat men haar
aan zou spreken.
Wordt vervolgd.
baren weg een zekeren v. d. B. van
zijn porlemonnaie hadden beroofd en
mishandeld. De vandalen zijn toen
getrokken naar de woning van den
handelaar Sch., en hebben daar alles
kort en klein geslagen. Sch., en zijn
vrouw moesten in nachtgewaad vluch
ten. De B. was aan Sch. nog achter
stallige huur verschuldigd.
Drama te Vegliel.
Op Koninginnedagavond heeft in het
café Moderne" te Veghel een ernstige
vechtpartij plaats gehad, waarbij een
zekere P. de Man, oud 25 jaar een
zeer ernstige buikwonde bekwam.
Zondagavond is hij aan deze verwon
dingen overleden.
Op zijn sterfbed vroeg men hem te
zeggen wie de dader was; maar hij
antwoordde: »Laat dien mensch maar
loopen, ik sterf toch, ik vergeef hem
was hij mij heeft aangedaan". De
Rijks- en gemeentepolitie, die onafge
broken het onderzoek heeft geleid,
arresteerde verscheidene personen, maar
geen hunner heeft bekend. Tot op
heden heeft het onderzoek nog geen
definitieve resultaten opgeleverd.
De moord te Veghel.
De rijkspolitie is er thans in geslaagd
den dader van den aanslag, welke op
Koninginnedag te Veghel werd gepleegd
te arresteeien.
Het is de 26-jarige D uit Nistelrode.
Deze verdachte staat zeer gunstig be
kend. De verdachte had zelf een zeer
ernstige verwonding opgeloopen, waar
voor hij onder doktersbehandeling is
geweest.
Uit het onderzoek is komen vast te
stsan, dat op den bewusten avond in
café »Moderne" zeer hevig is gevochten.
Toen de M. binnentrad, liep hij
pardoes legen D aan. Deze, die reeds
de klap ontvangen had, meende opnieuw
aangevallen te worden, trok in het
wilde een mes en heeft zonder het te
weten de M de ernstige, en naar thans
is gebleken, doodelijke wond toegebracht.
Het aantal verdachten in deze zaak
heeft reeds de dertig overschreden.
Ernstig motorongeluk.
Maandagavond is de heer J. V. uit
Eindhoven met zijn motor, op welks
duo de heer K uit Rotterdam was
gezeten, te Bergeijk tegen een losloopend
paard gereden.
Bij den val werden beiden hoogst
ernstig verwond.
Dr. Hoyink van Popendrecht verleende
de eerste geneeskundige hulp. Pastoor
Verhoeckx diende aan de gewonden de
laatste H. H Sacramenten toe.
Per autobus werden de gewonden
overgebracht naar het R K. ziekenhuis
te Eindhoven, waar de heer K. is over
leden.
De toestand van den heer V. is nog
hoogst bedenkelijk.
Een kind doodgevallen.
Te Ede is een 1 jarig kind van Z,
in een onbewaakt oogenblik uit een
stoel gevallen en brak daarbij den nek.
Het kind was onmiddellijk docd.
Verdronken.
Uit de beek te Geleen is Zaterdag
opgehaald het lijk van de 20 jarige
dochter van den landbouwer Labaye
uit Damken, sedert begin der vorige
week vermist.
Mevrouw Bronsveld-Vitringa.
Dezer dagen werd bericht, dat
mevrouw Bronsveld-Vitringa, oud-lid
van de Tweede Kamer en oud lid van
den gemeenteraad van Hoorn, haar
intrede zou doen in het klooster.
»Onze Courant" kan nog mededeelen,
dat mevrouw Bronsveld j l. Maandag
als Zuster Joanna het kleed der orde
van de Benedictinessen heeft aange
nomen. Zij verblijft in 't klooster
Affligem te Heide bij Antwerpen.
Do vroege-aardappelteelt aan den
Langondgk.
Men meldt ons uit Langendijk
Do vroege-aardappelen campagne, die
voor dit uitgestrekt tuinbouwdistrict
van zoo groote beleekenis is, behoort
zoo goed als tot het verleden. Slechts
kleine hoeveelheden maken den aan
voer aan de verschillende centrale
veilingen uit. De financieele resultaten
zijn dit jaar gelukkig'goed geweest,
oneindig veel beter dan verleden jaar,
toen zij betrekkelijk weinig opbrachten.
Wel was het beschot dit jaar wat
minder, doch de zeer goede prijzen, die
bijna zonder uitzondering de heele
campagne door zijn besleed, hebben
gezorgd, dat de waardesom veel grooter
is dan in 1926 Trad in verschillende
deelen van het land Je ziekte in ernstige
mate op, hier bleef de schade die deze
veroorzaakte, lot een minimum beperkt.
Als eindconclusie kan dan ook worden
vastgesteld, dat de vroege aardappel
teelt voor deze streek een voordeelige
is geweest.
De barmhartige Samaritaan....
In de 20e eeuw.
't Was in 1927 op den grooten ver
keersweg, op 10 K.M. afstands van de
stad. In den greppel ligt een ongeluk
kige, omvergeworpen door een auto,
die zich zoo snel mogelijk heeft ver
wijderd. Weldra wijdt een dokter zijn
zorg aan den stervende. Er komt een
andere auto aan De dokter steekt de
hand op, de machine stopt. »Wilt u
zoo vriendelijk zijn dezen zwaar
gewonden man naar het ziekenhuis te
brengen »Heel graag, een oogenblikje
om deze dames, die ik hier niet op den
weg kan laten, naar het hotel te bren
gen ik ben dadelijk terug". De auto
verdwijnt en keert niet weder. Een
volgende auto vindt een dergelijke ver
ontschuldiging. Dan echter komt er
een, die uit zich zelf stopt. Met een
enkel woord op de hoogte gesteld van
hetgeen er aan de hand is, noodigt de