Tweed© Blad van „FEIL MN MAAS" Van Venray's buitenkant, Het Onze Vader. melken maitffd: FKÜILLHTON Geestelijke ontspan ningsoorden. Klooster- balsem en de Werkman aV.mgen™ goud zoo good Afschrijving op de onkosten van aankoop eener boerderij. Ingekomen en vertrokken personen. Het Kamerlid Rutten. LnuHO 4» iTucrtSZT 48» Jaargang. No. 28 door A. F. VAN BEURDEN. Ik ben meermalen met wijlen den ouden heer Nefkens, een liefhebber van 't buitenleven en van het vis- schen medegetrokken, als het werk af was, naar de Spur kt, om dat stuk eigenaardig stuk Venrayschen grond, eigenlijk een groot moeras, te bekijken, „fóeken te lichten" en wat meer gedaan moest worden. 't Was niet bij de deur; door de zanderige, droge duinvlakte van de Smakterheide naar het natte gebied van de molendrijvende Loobeek en de van de Hooge Peel afkomende van sloot tot beek aangegroeide watertjes, dat was een fiksche wan deling. Maar de stevige, spraakzame be geleider kon er tegen en ik was het marcheeren in weer en wind, bij zon en bij nevel gewend. De Peel had het mij geleerd. De Spurkt draagt een vreemde naam, die men op meer plaatsen vindt, maar de streek is nog vreem der, 't is een soort natuurmonument, vooral was het dat voor een dertig jaar terug, zooals men er in onge reptheid, eenzaamheid en woestheid in een klein bestek weinig vond. We zullen de Spurkt nader be schrijven. Tegen de Brabantsche grens ligt een groote inzinking van den bodem, waardoor de beken stroomen, die het water der Peel naar de Maas voeren. Die stroompjes hebben daar geen vast bed, maar maker, er een soort delta, vloeien door verschillen de geulen verder en vormen aldus een groot moeras, waarin het levend water, den plantengroei en het be staan van velerlei soorten water- en moerasplanten bevordert. Waar het langzamerhand droger is geworden, groeien hooge struiken wilgen, berken, elzen en ander hout. Waar het water echter de boven hand hield, waren biezen, riet, lis- schen, pompebladeren, waterleliën opeengedrongen of gescheiden door loopend water te vinden, dat zijn weg tusschen heele en halve eiland jes zoekt. Hier wemelt het in den paartijd, broedtijd en in den tijd der jonge vogels van allerlei soorten gevleu gelde waterbewoners. Al wat zwent en duikt is hier te vinden. In het midden ligt een eilandje, waarop boomen geplant zijn, die er indertijd vastheid aan gaven. In de schaduw dier tjoomen had de natuurvriend een huisje gebouwd, waarin gelegenheid tot zitten, gerief voor berging van materialen, visch gerij, proviand en een en ander om den dorst te lesschen. 't Was een uitstekende gelegen heid om het vogelleven te bespieden en kalm te worden. Zoo stonden wij op een goeden zomermiddag in de „blakke" zon aan der, kant van het blinkende water, dat als een geultje tusschen de met riet en biezen bezette kanten lag. Daar lag een vlak pontje, een ondiep schuifje, aan een ketting met een hangslot gesloten. Dat werd losgemaakt en nu zou den wij door die verschillende mini atuurstroompjes naar het eiland loodsen. Ik moest heel netjes in het midden „in balans" gaan zitten, want met zijn tweeën kon 't bij al te veel beweging ons wel eens in 't koele nat wippen, waar wij dan ook met den modderigen, onvasten bodem te doen zouden krijgen. Met veel handigheid ging het op het eiland aan. De waterbewoners trokken zich niet zoo heel vee! van ons bezoek aan. Ze wisten wel, dat de oude he,er hen meer als vriendjes en gas ten beschouwde, dan als menage voor den schaftpot. En geen dreu nend schot bracht doodschrik onder hen. Het moeraskruid geurt en de waterlelies liggen te rentenieren in de zon. Daar verschijnt een der vreemde bewoners van de waterwildernis, de fuut. Hij drijft op het water in de zon, zoodat het wit van den hals en de zijden schittert als zilver. Wat een prachtvogel I Nefkens knikt en wenkt, of ik hem wel zie. De spitse snavel in het fuutenge zicht, de bruine kopkuif met de als horens opstaande ooren verschijnt tusschen het riet en dan boven een open plek. Hij is schuw en heeft ons gezien. Hij duikt nu niet, maar laaf zich zakken. Plotseling ver dwijnt hij. Let op, zegt mijn kundige bege leider, hij is nieuwsgierig, een dertig pas verder komt hij weer loeren en werkelijk daar verschijnt de gehoorn de kop weer even boven het water, loerende en dan weer verdwijnend. De fuut past bij deze omgeving; hij past ook bij de zilvermeeuwtjes, die ons rakelings omvliegen. Hij behoort in de droomerig stille om-, geving van de Spurkt. Nu zijn wij met behendig boomen aan het eilandje, bezet met berken en wilgen. Het huisje blijkt ruim te zijn en een stel stoelen, een tafeltje, een ligstoel te bevatten. Ook een proviandkasi, maar van een geweer, of moordwerktuig geen spoor. Dat behoort hier niet thuis, zegt papa. Wordt vervolgd. De oudste echter, Jean Jacques, een veelbelovende bengel, dien hij voor iedere kwajongenstreek met zweepslagen beloonde, als hadde hijzelf hem niet anders dan goede voorbeelden gegeven, interesseerde hem nog een weinig, omdat hij een lange broek droeg en vroegrijpe wijsheid hem uit de oogen keek. De drie andere kinderen waren meisjes en telden niet mee. Zij waren niet eens gedoopt. Men had haar kleine, popperige namen gegeven Mausi, Loly en Baby, die genoeg waren om haar in het dagelijksche leven van elkander te onderscheiden. Jean Favre sliep al vast en snorkte, toen zijn oudste, Jean-Jacques, op han den en voeten stil kwam aangeslopen. Hij had zich muisstil gehouden bij de thuiskomst zijner ouders en kroop be hoedzaam naar den naasten stoel, waar de kleeren van zijn vader over verspreid lagen. Mei overmoedige handen tastte hij de zakken van den werkmanskiel, Hier vond hij van alles door elkaar een horloge, blinkende stalen voor werpen, sigaren... Waar heeft die ouwe dat weer vandaan gehaald Geheel onder in den zak vond hij MIJNHARDT's Hoofdpijn-Tabletten 60 ct Laxeer-Tableiten60 ct Zenuw-Tabletten 75 ct Staal-Tabletten90 ct Maag-Tabletten 75 ct Bij Apoth. en Drogisten beren. Feitelijk is 't onmogelijk den indruk weer te geven van een retraite, men moet hieraan hebben deelgeno men, om dit te kunoen beseffen. De kalme rust in zulk een plaats van afzondering, de echt broederlijke geest, welke er voortdurend onderling »onder de circa zestig retraitanten" heerscht, verkwikken op een bijzondere wijze den verjaagden geest en doen het door den dagelijkschen arbeid ver moeide lichaam volkomen op verade ming komen. Dan komt, dank zij de scherpzinnige en duidelijke onderrichting der retrai teleiders, het met .coo'ri buitengewone scherpte naar voren brengen van »het doel van 's menschen bestaan," waar het toch tenslotte op aankomt. Maar hiermede is het dagelijksch program eener retraite nog niet afge werkt. Het aangename met het nuttige ver- eenigend, wordt er in de ontspannings uren gelachen en pret gemaakt als menig o.nzer niet zal kunnen denken, terwijl de sluitingsdag der retraite vooral van de eerste retraite door velen als de gelukkigste hun levens wordt beschouwd. Mogen derhalve al degenen, die in 't verleden nog niet het voorrecht ge noten aan een gesloten relraiie deel te nemen en vooral zij, die in de komende maanden over vrijen tijd te beschikken hebben, eens drie daag jes hiervoor atzonderen, men raad plege de retraite aankondigingen achter in de kerken op lijsten aangegeven en ook zij zullen met innige voldoening op deze dagen terugzien bij het afscheid nemen uit volle borst spreken: sans adieu au revoir en zoo eenigszins mogelijk een volgend jaar terugkomen. N.L. v. G. ïagimadia UtisdisUagta. De vacantietijd nadert. Velen zijn vervuld met de gedachte »Hoe zullen wij de vacantiedagen doorbrengen En tallooze uitstapjes rijzen voorden geest. Eén uitstapje en wel naar een der geestelijke ontspanningsoorden de retraitehuizen wordt helaas maar al te vaak onopgemerkt voorbijge gaan. Niet weinigen onder de Roomsche mannen en vrouwen, jongelingen en meisjes willen er zelfs niet van weten. Bij het vernemen of het lezen van het woord x> retraitehuis" schrikken ze eenigszins terug en gaan warempel denken aan kniezen en eindeloos bid den gedurende drie dagen. Niets is minder waar. De waarheid is, dat men bij 't einde eener retraite eerst begrijpt van hoe groot nut naar ziel en lichaam zoo'n driedaagsche afzondering is, om dan tot de overtuiging te komen, welk een noodzakelijk voedsel de ziel gedurende een reeks van jaren heeft moeten ont. een broodkorst, een overblijfsel van vaders eten op den timmerwinkel. Dat was juist wat de knaap zocht, want hij verging van den honger. Hij beet in de korst, at de helft gretig op en sloop toen weer naar de matras terug. Hé I Mausi 1... Loly, Baby I Is de honger ingeslapen?... Taart heb ik... fijne, met appelmoes 1" En hij smakte met de tong... Mausi nam zwijgend de broodkorst en men hoorde niets meer in het zol- derkamerije dan het geknabbel der hongerige muisjes" die haar dagelijks brood" verorberden en het snorken van den man, die zijn »dagelijkschen roes" uitsliep. Mona-Liza de familie Dimier ging zij naar haar kamertje, Toen verliet, dat op de derde verdieping gelegen was. Moeder Sabine scheen reeds te bed gegaan. De gordijnen der alcoof waren dichtgeschoven en een lamp met rooden schijn verspreidde haar tevreden en rustig licht. De kamer was eenvoudig, doch be haaglijk gemeubeld, en verried het geheel beschouwende leven der bewoon ster. Het grijze hoofd, dat op een gebloemd kussen rustte, paste zoo vol komen in deze omlijsting. Gelijk de atmosfeer van een Hollandsch binnen huisje, zoo ademde ook hier alles orde en netheid, De oude vrouw bezat een dier ondoor- dringbare gezichten, met bleeke wangen en bloedlooze dunne lippen, die onein- Nierkwalen maken u spoedig oud Het komt in den middelbaren leeftijd en daarna maar al te vaak voor, dat men last krijgt van rugpijn, duizelig heid, zenuwpijnen en urinekwalen. Dit is gewoonlijk een gevolg van overspan ning der nieren het zijn waarschu wingen van de nieren, dat zij sinds lang hulp behoeven. Want gedurende uw heele leven, dag en nacht, werken de nieren om de vergiften uit uw bloed te filtreeren. Als zij hierin falen, kunnen ernstige en diepgaande kwalen zich ontwikkeien. Urinezuur-zouten hoopen zich dan in het bloed op, en vormen de kristallen, die zenuwpijnen en rheumatiek veroor zaken of wel wordt een onvoldoende hoeveelheid water aan het bloed ont trokken, waardoor zich waterzuchtige zwellingen kunnen vormen. Ook kunnen ontstaan blaasstoornissen, niersteen, niergruis, blaasontsteking, ischias, spit, vermagering, zenuwachtigheid en gebrek aan energie. Vermijd de ontwikkeling dezer ver schijnselen. Wek de nieren op en versterk ze met Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Dit specifieke niermiddel werkt rechtstreeks op de oorzaak van uw kwaal, reinigt en versterkt de nieren, lenigt de urinekanalen en regelt dd werking der blaas. Zoowel mannen als vrouwen kunnen baat vinden bij het gebruik van Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel etiket let hier vooral op) bij apotheken en drogisten f 1.75 per flacon 40 dig kunnen zwijgen en niet verraden van hetgeen er in haar gemoed omgaat. Het blauw der oogen scheen door het vele schreien verbleekt, doch haar diepe, zachte blik getuigde van goed heid en zachtheid voor den even- mensch. Glimlachend ontving zij haar dochter en vroeg belangstellend Gij waart beneden. Wat zegt Dimier? Hij verwenscht hemel en aarde. Ja, ja, zoo is het steeds, dat is het begin later wordt men stom Mom zet thee voor den nacht, ik wil van nacht niet slapen. Ik wil ook waken, moeder, want de dood waari om het huis, en ik ben angstig en vrees zijn knokige hand, Zij stak het spirituslicht op, en trad in de naaslbijgelegen kamer, die haar eigendom was en geheel den stempel harer persoonlijkheid droeg. Hier zag men geen snuisterijen, geen nietswaardige prullen. Aan den wand hingen etsen en in den,hoek der kamer stonden groote, groene bossen rietplui men, die een stukje natuur tooverden tusschen deze nauwe wanden. In de lengte waren tegen den muur planken aangebracht van dennehout, die vol boeken stonden en wier keuze een koenen onverschrokken geest verried, De afkeer tegen alle minderwaardige, oogenschijnlijk mooie dingen drukte zich ook uit in haar kleeding, die uiterst eenvoudig en donker van kleur hare tengere gestalte omgaf. Zij droeg geen linten en strikjes, _nöch gouden of zilveren sieraden, van heel haar Staan niet de werklieden het meest bloot aan kleine verwondin gen, die men nipt telt, maar die toph dikwijls de zoo gevreesde bloed vergiftiging ver oorzaken? Vlug Akker's Kloosterbalsem (60 cent) er op en ge behoeft er niet meer naar om te zien. Kloosterbalsem doet zijn werk stil en goed - geneest, zuivert en verzacht. En bovendien - geen .beter wrijfmiddel bij stijve spieren of rheumatiek. Geen wonder dat duizenden van Kloos- kosten op een anderen voet af te schrijven, dan op de andere, voor den aanxoop gedane uitgaven toelaatbaar wordt geacht. Dat op de onkosten van aankoop eener boerderij naar een anderen voet moet worden afgeschreven, dan op de andere, voor den aankoop gedane uit gaven is aan geen twijfel onderhevig, juist omdat het karakter der uitgaven de beleekenis daarvan voor het be drijf zoo geheel verschillend zijn. Wordt aangenomen wat thans de Raad van Bestuur moet beslissen dat de kosten in 5 jaren mogen worden afgeschreven, een afschrijving zal alleen toelaat baar zijn, als de boerderij door den kooper zelf wordt geëxploiteerd, hetzij in persoon, of met een zetboer, dan beteekent dat, de landbouwer gedurende 5 jaren een bedrag ad f 700 (1/5 der kosten) ten laste zijner bedrijfsrekening mag brengen, dat dus de top" van zijn inkomen f 700 lager wordt gesteld, dan anders het geval zou zijn. Het arrest van den Hoogen Raad, betreffende een beroep, dat de Centrale Boekhouding te Sappemeer had inge steld op een beslissing van den Raad van Beroep en dat voor den landbouw van groote beteekenis mag worden geacht, verdient nadere toelichting. Het geding betrof een geval, waarin iemand een boerderij had gekocht en voor notariskosten, recognities, aan de stad Groningen, landsgelden etc, een bedrag van circa f 3500 had betaald Dergelijke kosten dragen ongetwijfeld een van dat der gewone kosten van aankoop afwijkend karakter. Koopt men een boerderij en men erkoopt haar voor denzelfden prijs, dus voor den prijs van aankoop, dan zijn de kosten weg; ze zijn verloren. Ze verhoogen dan ook niet de waarde der boerderij. Als we het geval stellen, dat een boerderij in een tijdsverloop van een jaar b.v. tweemaal wordt verkocht en de kooper betaalt telkens f 3500 voor onkosten, als bovenbedoeld, dan *oelt men in een sterkere mate, dat die kosten niet in de verkoopwaarde, of in derf verkoopprijs der boerderij zullen worden teruggevonden. Welke is dan toch de aard dier kosten uit een bedrijfshuishoudkundig oogpunt? Men kan ze het best vergelijken met de kosten, die men maakt bij de op richting van een zaak; ze komen veel met oprichtingskosten overeen, die men gewoon is in een kort tijdsbestek, b.v. 5 jaren af te schrijven. De Hooge Raad besliste nu in cassatie, dat de afschrijving op zaken, die voor de uitoefening van een bedrijf worden gebruikt, zich behoort te regelen naar het bedrag der uitgaven, die ter ver werving van die zaken zijn gedaan en dat met de kosten, waarop belangheb bende zich beriep, rekening moet worden gehouden, maar ook, dat, tenzij daarvoor bijzondere redenen aanwezig mochten zijn, er geen grond is om die van 24 Juni tot 2 Juli INGEKOMEN Fr. Verheij, dienstknecht, Zwarte water 16, van Groesbeek L A. van Ras, molenaar, Merselo M 41, van Uden W. H. M. Kateman, bakker, Lang straat 15, van Venlo A. W. van Casteren, zonder beroep, Koikweg 4a, van Beugen VERTROKKEN H. Schwachofer, zonder beroep, naar Heerlen J. H. Pluijm, dienstknecht naar Deurne, A 95 J. H. van Soest, coiffeur, naar Roer mond, Schoenmakersstr. 18 L Janssen, landbouwer, naar Horst A 11 A. H. Gooren, dienstbode naar Meer- lo—Swolgen Th. M. J. van Stiphout, dienstbode, naar Eindhoven, Demer 27 J. Nooijen, dienstknecht, naar Deurne D. G. van der Vuh, zonder beroep, naar Groningen, Groote Markt 37 B. M. de Vries, zonder beroep, naar Den Haag, Anjelierstr. 15 F. A. Kastelijns, meesterknecht sig. fabr., naar Eersel, Nieuwstr. 193 M. A. Hendriks, verpleger, naar Boxmeer, St Rochusplein C 34 J. M. Verkooijen, verpleger, naar Tdgelen, Schoolstr. 9 straalden van innerlijk leven in het bleeke gezichtje met de onregelmatige trekken, waarvan men het eigenlijke schoon de »ziel" had kunnen noemen. Tegenover het venster stond een ebbenhouten piano. Zij bekeek haar trouwen kameraad met liefdevollen blik, doch spelen wilde zij niet met de zorg in 't hart. Zij nam een boek in de hand, opende het en las: »De liefde kent geen droef heid. Zij vliegt, zij is vrij en niets kan haar knechten". Zij lachte en zeide, zacht fluisterend, als kon iemand haar hooren y— inder daad, de liefde kent geen droefheid, zij vliegt 1"... Door de halfopenstaande deur hoorde men het kokende water borrelen. Zij stond op, zette het avondbrood gereed, verzorgde de oude vrouw, dronk zelf een kop thee en ging weer naar hare kamer terug, waarvan zij de deur achter zich sloot. Toen nam zij een handwerkje en liet haar gedachten den vrijen loop. Zij was bijna vijf en twintig jaar, haar vader had zij nooit gekend en het was duidelijk zichtbaar, dat elk woord en elke opheldering die zij begeerde omtrent den echtgenoot van Sabine, de moeder pijnlijk beroerde. Zij vermoedde alles en wist niets Heimelijk had deze onwetendheid haar jongen levenslust verstoord, haar trots gebroken. Moeder Sabine had haar streng opge voed, en haar omgeven met een ver- Eenvoud ging uitlstandige liefde, die haar verzorgde, 3zen en de oogen doch niet vertroetelde. Sedert zij, dank De anti-rev. Standaard, die den heer Ruiten bijvalt inzake zijn betoog om trent het 7e leerjaar, zegt van hem o.m. »De heer Rutten behoort niet tot de meest bekende Kamerleden. Evenmin als trouwens zijn woonplaats, het Limburgsche dorp Wanssum, een van de meest bekende dorpen is. Deze haar ijver en telent, een onafhankelijke eervolle positie had verworven, oor deelde zij het leven minder hard en kon zij rustiger denken over het ge heim, dat haar als een sluier omgaf. De wonde was dicht en het litteeken vergroeid. En wanneer zij hetonschul- digreine gelaat harer moeder soms stil betrachtte, dan werd zij telkens meer overtuigd, dat deze vrouw geen schuld aankleefde, en haar hart vervulde zich met een dankbare liefde jegens de moeder, die haar de dure leerschool aan het conservatorium door het werk harer moederlijke handen had mogelijk gemaakt. Nu was zij muziek-onderwijzeres aan oen groot instituut in de stad. Zij ver diende rijkelijk het onderhoud voor haar en haar moeder en deze laatste had zij reeds lang gedwongen, het kantwerken neer te leggen, wijl zij aan lichte gewrichtsverlammingen leed. Grijs en grauw lag het verleden achter haar gelijk een zandig duin, waartegen de golfslag der muziek wel doend weerklonk. De kunst was haar troost, 8n sedert zij beminde was zij haar vertrouwde geworden. Eens had zij een vriendin gehad en verloren. Marie Dimier was een wispelturig, zacht meisje geweest, goedmoedig en kneedbaar als was in beeldende han den. Toen zij negentien jaar was, had zij verkeering aangeknoopt met een jongen arbeider. De vader wilde hier niets van weten en gebood haar, deze verhouding te verbreken. Marie weder stond de strafste bedreigingen van haar vader en gaf hare liefde niet prijs. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1927 | | pagina 5