Hoofdpijn
Mijnhardt
Fietsen
Bedevaart
Waar het om gaat.
Uit de Landbouwwereld
PUR0L
Zaterdag 29 Augustus 1925
KBTJTT,L.ETON.
Het geheim van den
miilionnair.
Gemengd Nieuwe.
Prachtig versierde
Genadekapel.
Eenig mooi
Kruisweg-park.
Er dreigt in de metaal-nijverheid
een ernstig conflict. De zaak is deze:
De arbeidersorganisaties hebben den
eisch gesteld, dat geen overwerk zal
worden aangevraagd aan de arbeids
inspectie dan nadat de besturen van
de in een bedrijf vertegenwoordigde
vakvereenigingen gehoord zijn en hun
toestemming voor de gevraagde ver
lenging is verkregen.
In verband met hetgeen de laatste
jaren is gesproken en geschreven
over den inhoud van de tegenwoor
dige programma's der vakvereenigin
gen, behoeft het geen nader betoog,
dat met het conflict in de metaal
industrie, de tot nog toe op het papier
genoemde actie voor medezeggen
schap, is overgebracht naar de fabriek,
waar zij per slot van rekening dan
ook thuis behoort.
Nu heeft de heer Stenhuis, de
leider van de moderne vakbeweging
het ons, zooals dit steeds het geval
is, weer gemakkelijk gemaakt om den
gestelden eisch naar zijn volle draag
wijdte te beoordeelen. In een te
Heerlen gehouden demonstratie-bijeen
komst van mijnwerkers, verklaarde
de leider van de socialistische vak
beweging naar aanleiding van het
conflict in de metaal-industrie o.m
het volgende
„Het gaat er bij de kwestie der
overwerkvergunningen om, of de
arbeiders langer zullen leven, of niet,
De arbeidstijd is voor heel wat
arbeiders het tegendeel van levenstijd
De vraag, of wij zullen leven, of
dood zijn, hebben wij en wij alleen
te beantwoorden. Op dit gebied past
geen politiek van marchandeeren."
Het loont de moeite deze bewering
te ontleden. De heer Stenhuis heeft
geweten voor wie hij sprak, voor
mijnwerkers, lieden wier arbeid uiter
mate zwaar is. Wanneer er een tak
van nijverheid is, waarvoor technische
bedrijfsorganisatie eisch is, teneinde
den arbeidstijd zoo veel mogelijk te
beperken, is het wel de mijnindustrie.
Maar de heer Stenhuis sprak over de
metaal-industrie. Of nog juister, hij
sprak in het algemeen en wist door
het stellen van de scherpe tegen
stelling Leven—Dood in zijn gehoor
de door hem gewenschte stemming
op te wekken. Ontdoen wij de be
wering van alle franje, waarmede zij,
om als meetingfrase dienst te doen,
versierd moest worden, dan is de
gedachte, die er in neergelegd is,
deze: In de „kapitalistische" maat
schappelijke orde wordt te lang ge
werkt dan noodig is. Laten wijdden
ondernemer de macht ontnemen over
21.
Wanneer Brown inderdaad de dader
was, dan was hij te werk gegaan met
een sluwheid en voorzichtigheid, welke
geen spoor achlorliet. Zelfs het uilloven
der betooning had geen gevolg, en het
geheim was duisterder en ondoordring
baarder dan ooit te voren.
In zijn hoedanigheid als executeur
had Alex Torold de papieren van den
overledene nauwkeurig nagezien. Hij
vond nochtans geen brieven of andere
schrifturen, welke betrekking hadden
op een verblijf des heeren Marlow in
Jamaica; wel waren een menigte ge
schriften aanwezig betreffende zijn
handelsoperatiën in Zuid-Afrika.
Twintig jaar, geleden had hij met
Sophie Kingston verlaten en het kind
in een klooster te Engeland gebracht.
Daarna was hij naar de Kaap terug
gekeerd en had daar zijn vermogen
verworven. Vijftien jaar later kwam hij
in Engeland, kocht in Heaton een huis
met aanhoorigheden, en vestigde zich
daar voorgoed. Toen kwam Sophie bij
hem en hij leidde een stil, afgetrokken
leven, met haar tot aan zijn plotselin-
gen dood. Tot zooverre was alles
duidelijk, alleen zijn verblijf in Jamaica
bleef een ondoordringbaar geheim.
den werktijd naar willekeur te beslis
sen. Maar, de bewering is in een
zoodanigen vorm gegoten, dat hij,
die haar aanhoort gaat doorrede-
neeren en uit het gezegde de conclusie
trekt, dat na een verandering in
socialistischen zin van het productie
stelsel er korter gewerkt en langer
geleefd zal kunnen worden.
Het is juist de tactiek van sommige
syndicalistische woordvoerders om
het bestaande te critiseeren in zoo
danigen vorm, dat de massa der
toehoorders in den waan komt te
verkeeren, dat in de nieuwe orde het
aangetoonde kwaad niet voorkomt.
Zij moeten hiermede evenwel zeer
voorzichtig zijn, want niet voor niets
heeft Marx gezegd dat hij geen
keukenrecepten voor de toekomst
schreef. Het socialisme heeft hij voor
speld niet de gedaante er van ge-
teekend. Hoogstens gaf hij vage
contouren aan. Wat doen nu even
wel de propagandisten van het
Marxisme Zij weten zich aanhang
te verwerven door hun beloften van
een andere en betere wereld te doen.
Toch kunnen zij één waarheid niet
ontloopen, namelijk de waarheid, die
Adam Smith honderd vijftig jaren
geleden in zijn standaardwerk als
eerste regel van de inleiding neer
schreef.
„De jaarlijksche arbeid van elk
volk is in den grond der zaak het
fonds, waaraan het alle benoodigde
en geriefelijke dingen, die het jaarlijks
verbruikt, onleent."
Hoe nu ook de samenleving is
ingericht, arbeid blijft de bron van
welvaart, in onze tegenwoordige
maatschappij hangt de arbeidstijd
niet af van den willekeur van den
ondernemer, maar het klinkt mis
schien wat vreemd van de eischen
van den consument. Hij wil steeds
meer goederen hebben en steeds
betere spullen. Waren onze behoeften
in aantal beperkt, dan zou op een
gegeven oogenblik een maximum
arbeidstijd bereikt zijn en zou men
door verbetering der machines dien
tijd geleidelijk kunnen inkrimpen.
De toestand is evenwel anders. Uit
breiding van de bevolking en uiter
mate snelle toename van behoeften
maken het noodzakelijk den arbeids
tijd op het maximum te handhaven
Waar dit maximum ligt, hangt dan af
van de hoeveelheid goederen die
voortgebracht moet worden. En dan
doet het er niet toe wie de voort
brenging leidt, de staat, een arbeiders
commissie, of een ondernemer. Elke
vermindering van dit maximum be-
teekent vermindering van de snelheid
van welvaartstoename. In de socialis
tische samenleving zoo zij althans
mogelijk ware, zou men dus moeten
kiezen tusschen, óf den arbeidstijd
opvoeren óf de welvaartstoename
temperen. Tegen dit laatste zou
onmiddellijk protest worden aange-
teekend door de consumenten.
Daarom zou de leiding van de
productie gedwongen worden den
arbeidstijd tot het maximum op te
voeren. Dit is gebleken in Rusland,
waar van een handhaving van het
welvaartspeil geen sprake kan zijn
dan nadat voor vele bedrijven arbeids
tijden van 10, 12 en 14 uren werden
voorgeschreven. Het is door com
munistische schrijvers erkend, dat de
voor de gemeenschap werkende
arbeider zich minder hard inspant,
Toen Marlow stierf was hij ruim
zestig jaren oud, wat had hij in die
veertig jaar van zijn leven gedaan, ter
wijl hij in West-Indië was? Joseph
zou daaromtrent misschien nadere op
heldering kunnen geven, maar Joseph,
die even geheimzinnig was als zijn
heer, was verdwenen; en zelfs, al ware
hij te Heaton geweest, dan nog zou
Alex niets uit hem kunnen pompen.
De oude zeeman was, wat niet alleen
Torold, maar ook inspecteur Berger
genoegzaam had ondervonden, in dat
opzicht zoo dicht als een pot.
Heeft Marlow er wel eens over
gerept, dat hij in Jamaica is geweest
vroeg Torold op zekereu dag, toen hij
met pastoor Philips aan een glas wijn
zat.
Eens of tweemalen, doch slechts
terloops. Hij zeide, dikwijls genoeg
tusschen de eilanden heen en terug te
hebben gevaren.
En Joseph was een zeeman. Ik
zou wel eens willen weten, of Marlow
daar handel dreef.
Onmogelijk is dat niet, was de
pastoor van gevoelen, maar zelfs als
wij wisten, dat dit zoo was, zou ons
zulks nog niets baten.
Hm, dat weet ik nog niet. Ik heb
grooten lust naar Jamaica te gaan
naar Kingston en daar een onder
zoek in te stellen, De West-Indische
eilanden zijn niet zoo heel groot. Wan
neer Marlow daar, twintig jaar geleden
handel gedreven heeft, dan zal men
zich ongetwijfeld nog zijner herinneren.
Misschien ontmoet ik daar iemand, die
iets van zijn verleden weet
dan de voor zijn gezin werkende.
In de theorie van het socialisme
past een langen arbeidstijd, ja een
arbeidstijd langer dan in de kapitalis
tische maatschappij, waar de prikkel
van het eigenbelang ieder dwingt
zoo hard mogelijk te werken en de
overheid er voor zorgt, dat geen on-
menschelijke lange werktijden voor
komen.
De eisch van medezeggenschap,
thans gesteld door de vakvereenigin
gen in de metaalindustrie en gemoti
veerd met het argument van den
arbeidstijd, is ten slotte niet anders
dan een poging tot wijziging van het
productiestelsel. Wij willen het dit
maal niet hebben over de vraag, in
hoeverre de maatschappelijke orde
voor wijziging „vatbaar" is, maar
willen alleen doen uitkomen, dat voor
den duur van den arbeidsdag niet
beslissend is de wil van den een of
anderen vakvereenigingsleider, of de
wil van een ondernemer.
Gewerkt wordt zoo lang economisch
en ethisch wenschelijk is. Dit geldt
voor elke maatschappelijke orde,
alleen voor de theoretisch socialis
tische maatschappij geldt dan boven
dien, dat de grens van het maximum
hooger wordt gesteld dan in de
vermaledijde kapitalistische maatschap
pij. En in de socialistische maat
schappij met haar streng doorgevoerde
arbeidsplicht is medezeggenschap
uiteraard uitgesloten. Het was het
eerste wat door Lenin werd afgeschaft,
toen hij de politieke macht veroverd
had en in het industrieele leven een
ijzeren discipline invoerde.
werden ontdekt. Wel beschamend voor
de veehouders melkleveranciersOok
aan Coöp. Zuivelfabrieken wordt wel
zulke minderwaardige melk geleverd,
en het komt voor, dat besturen van
zulke fabrieken de hulp der keurings
diensten noodig hebben, om de door
de leden aangevoerde melk op kwali
teit te laten controleeren. Terecht wordt
dit door de redactie van het Orgaan
van den F. N. Z. (Zuivelbond) afge
keurd. Die besturen kunnen toch, met
de statuten en de reglementen in de
hand, voldoende gezag uitoefenen om
baas in eigen huis te blijven I Het
inroepen van zoodanige hulp getuigt
van een slappe houding, welke niet
te verdedigen is; van een onvoldoende
begrip van de taak welke het beheer
eener coöperatieve vereeniging oplegt.
Zelf aanpakken is de boodschap I Het
bestuur is gekozen om de gestelde
voorschriften te handhaven en uit te
voeren, en geen bestuur kan een ver
wijt treffen, wanneer het in deze zijn
plicht doet.
bedaart spoedig door het ge
bruik van Hoofdpijn tabletten
Buisje 60 c.
Hollandseh Vee in Argentinië.
Invoer van Hollandseh vee in Argen
tinië heeft daar in korten tijd een
groote verbetering gebracht in de melk
productie. Nog pas 10 jaar geleden
zoo schrijft een landbouwblad aldaar
waren de Argentijnsche boeren
tevreden met een opbrengst van
Liter melk per dag en per koe. Dat is
nu anders, 't Is er nu ver af, dat men
een koe met zulk een opbrengst als
een beste melkkoe beschouwt Het blad
vertelt van een koe »Solo de Kol Pon
tiac", die in 365 dagen 12183 K.G. of
gemiddeld 33 K.G. melk per dag
leverdevan een andere 11000 L.
279 dagen, van nog twee met elk ruim
9000 K.G van één met 8000 K.G.van
een elftal ieder tusschen 7 8000 K G.
per jaar. Ook van de stijging van hel
vetgehalte worden voorbeelden gegeven
De Argentijnsche melkweiderij heeft
door den invoer van Hollandseh vee
een algeheele omwenteling ondergaan
Ons vee aardt daar besl, naar hel
schijnt, en zet zijn ^wonderbaarlijke
melkproductiviteit" tot ver in zijn
Argentijnsche nageslacht voort, 't Is
prettig, dit te lezen- Laat het een
spoorslag zijn voor alle Hollandsche
veehouders om door doelmatig fokken
van het eigen veeslag niet minder te
profiteeren dan de boeren daar ginder
in Argentinië. Want doelbewust fokken
geschiedt nog lang niet overal.
MelkverYalsching.
't Is niet te ontkennen, dat de keu
ringsdiensten veel nuttig werk verrich
ten, ten bate ook van de volksgezond
heid. Knoeierijen met melk komen
ook geregeld nog aan 't lichtverval
scning der melk met een belangrijk
procent water, zelfs 50 procent of meer,
Misschien, antwoordde de pastoor
op scherp sarcastischen toon, dat wil
zeggen, als Marlow zijn juisten naam
was. De man is mij altoos een raadsel
geweest. Zeker, hij was een multi-
millionair en verheugde zich hier in
een onbesproken naam Ik heb te Lon
den menschen gesproken, die hem in
Zuid-Afrika gekend hebben. Hij stond
daar in hoog aanzien en heeft zijn
millioenen eerlijk verdiend, voorzoover
men in onze dagen, waarin iedereen
speculeert, van eerlijkheid-spreken kan
Maar ik had immer zoo'n gevoel, als
ware die man omringd door een geheim
En dat gevoel werd mij eigenlijk inge
boezemd door dokter Warren,
Ah 1 Dokter^ Warren kwam met
Marlow naar Heaton
Precies, maar daaraan was vol
strekt Diets geheimzinnigs. Warren
vertelde mij dat hij Marlow te Kings
ton op Jamaica had leeren kennen
Later ging de dokter zich vestigen te
Nieuw-Orleans. Daar leerde hij zijn
vrouw kennen, die aan het tooneel was.
Zijn practijk ging daar niet bijzonder
goed en mevrow Warren wist haren
man over te halen, naar Engeland terug
te keeren. Dat deed hij dan ook. Te
Londen ontmoette hij Marlow weer en
beiden hernieuwden hunne kennis
making. Daar het Marlow speet, War
ren in zulke ongunstige omstandig
heden te zien verkeeren, drong hij bij
hem er op aan, naar Heaton te gaan
waar het hem dan ook zeer goed ging
Het was echter zeer verkeerd van
hem, mevrouw Warren zooveel diaman-
en te schenken, merkte Alex aan.
Gebrek aan vakkennis by de
Pluimveehouderij
Wij lazen onlangs van een ware
slachting, aangericht in Limburg onder
de hoenders, door de hoenderpest. Deze
ziekte wordt veroorzaakt door een zoo
genaamde onzichtbare smetstof, evenals
mond- en klauwzeer. Door enting van
kippen met een druppeltje bloed van
)as gestorven kippen, kreeg Dr. B. te
4ennepe, bacterioloog aan de Rijks-
seruminrichting te Rotterdam, zekerheid
dat men werkelijk met hoenderpest te
doen had. De ziekte kwam uit België.
Jaarlijks worden via België uit Italië
duizenden hoenders hier ingevoerd
die de smetstof meebrengen van aller
lei ziekten, alscholera, diphtherie,
hoenderpest e.a. Onze hoenderstapel
staat daardoor geregeld aan gevaar
bloot. Door entstof en serum worden
cholera en diphtherie vrijwel onder de
knie gehouden tegen hoenderpest be
zitten wij evenwel zulke middelen niet.
Toch zijn ze wel te maken, meent Dr.
te Hennepe, en hij is voor de pest
niet meer bevreesd dan voor de andere
ziekten. Het eenige groote geheim bij
de bestrijding is, volgens hem vak
kennis. Deze ontbreekt bij zeer vele
pluimveehouders. Het komt er op aan
op te passen bij den aankoop van
nieuwe dieren. België neemt thans
maatregelen tegen den invoer uil Italië.
Zeer gewenscht is het, dat onze Regee
ring in deze met de Belgische overleg
pleegt, en dat voorts in Italië een
onderzoek wordt ingesteld. Het geldt
hier een groot economisch landsbelang
Enting tegen diphtherie en pokken
by pluimvee.
Welke hoenderfokker kent Gebr.
Welleman te Buurmalsen (Geld.) niet
t Zijn hoenderfokkers van gezag door
hetgeen zij als zoodanig hebben ge
presteerd. Hun foktoomen stonden bij
de Legwedstrijden te Beekbergen ge
regeld mede boven aan. Eén van hen
de heer Jac. Welleman, was jarenlang
hoofdassistent van den Rijkspluimvee-
teel tconsulenl, en heeft in die kwaliteit
heel wat ervaring opgedaan. Deze
fokkers vertellen nu dat zij jarenlang
groote schade leden, ja kapitalen heb
ben verloren door diphtherie en pok
ken. Totdat zij in 1922 kennis maakten
met Dr. H. 't Hoen te Utrecht, die hun
aanried een proef te nemen met de
enstof, door hem en Prof. De Blieck
tegen genoemde ziekten bereid. Zij
verheugen zich zeer daartoe niet zonder
schroom, te zijn overgegaan. Bij enkele
dieren trad heftige reactie op, doch
geen enkel dier ging verlorende
rgste waren binnen een paar weken
weer aan den leg. Sedert wordt een
entstof verstrekt, welke slechts een
geringe reactie geeft, de dieren hebben
nu weinig of niets te lijden, en worden
voor geruimen tijd onvatbaar voor be
smetting. Vroeger hadden Gebr. W,
eiken winter massa's zieke dieren, na
de enting in 1922 is geen enkel geval
van diphtherie en pokken bij hen
voorgekomen. Ook andere pluimvee
houders hadden dezelfde schitterende
resultaten. De beste tijd voor deze
enting zijn de maanden Augustus en
September. De kosten der enting be
dragen slechts ongeveer 10 cent per
kip deze kunnen dus geen bezwaar
zijn, daar ze in geen vergelijking
komen met de verliezen en de misère,
welke door de enting worden voorko
men. Aanbeveling verdient het, dat een
groot aantal kleine kippenhouders ge
zamenlijk hun dieren laten enten,
waardoor de kosten voor den enkeling
gering worden. In 1923 en '24 werden
)ij Gebr. W. op één dag ruim 900
stuks geënt't werkje gaat dus vlug
van de hand.
Kalkmergel.
Zoo vaak hoorden we vertellen, dat
men van de aanwending van mergel
geen effect had gezien. Dat kan ook
zeer goed het geval zijn. Wie zijn land
wil bemergelen, heeft op verschillende
dingen te letten. Kalk en kalkmergel
moeten, om er resultaten van te zien,
zoo fijn mogelijk verdeeld op het land
komen. Met kalk is dit dikwijls moei
lijk het product is vuak te nat en
wordt klonterig. Mergel kan heel fijn
gémalen wordenbewaart men het
onder dak, dan kan het bij alle weer
worden uitgezaaid. Let dus allereerst
op goede fijnheidEr mogen geen
tukjes als kleine erwten in voorkomen.
Koop mergel met een voldoend kalk-
gehalte, liefst niet onder de 80 procent
Koop zachte mergel en niet een fijn
gemalen harde kalksteen't Is dus
zaak van een betrouwbaar adres te
koopen niet alleen, maar ook een
monster te laten onderzoeken bij het
Proefstation te Maastricht. Ontvangt ge
mergel, welke bijvoorbeeld maar voor
de helft (50 pCt.) uit fijn meel bestaat
en overigens uit stukjes, dan kunt ge
ook niet meer dan 50 pCt. van het
effect verwachten, dat goede fijne
mergel zou geven. Zorg voorts voor
een goede menging met den grond
hiervan hangt zeer veel afdeze kan
niet innig genoeg zijn. De heerHudig,
een der directeuren van het Groninger
Proefstation, beveelt de volgende
methode aanhet stoppelland licht
schillen, b.v. 10 cM., dan het land
vlak eggen. Is het newerkte grondlaagje
stofdroog, dan de mergel uitzaaien en
goed door den grond eggen. Wordt
daarna de droge bovenlaag, 't zij door
ploegen of door cultivatoren, door de
vochtige onderlaag gemengd, dan mag
men het resultaat van zijn arbeid met
gerustheid afwachten, 't Is waardeze
methode is bewerkelijk. De heer Hudig
verzekert echter, dat het effect verras
send is. Wij meenen, dat bij inacht
neming van bovenstaande wenken, het
ongunstige oordeel, dat velen hebben
over hemergeling, zich zeer zeker zal
wijzigen. Br.
Beste jonge vriend, men mag van
de dooden geen kwaad spreken
overigens heeft mevrouw Warren
diamanten niet van Marlow, maar up
rechtmatige wijze van haren echtgenoot
ontvangen.
En hoe kwam hij eraan Zij
practijk bracht hem niet zooveel
om zich zulke kostbare uitgaven
veroorloven.
Hm, dat valt inderdaad niet
ontkennen. Volgens mijne meening
bestond er tusschen die twee mannen
een geheime verstandhouding, welke
dokter Warren van den kant van Mar
low geld opleverde.
Hij moet hem dan aanzienlijke
sommen hebben gegeven, want de
juweelen van mevrouw Warren ver
tegenwoordigen een vermogen. Die heele
geschiedenis heeft in mijn oogen veel
weg van afzetterij.
Omtrent dat punt wensch ik liever
geen meening te uiten, Alex, zeide
Pastoor ontwijkend.
En dokter Warren hielp het uj».
van Marlow stelen, ging Alex peinzend
voort. Opmerkelijk, zeer opmerkelijk.
Doch hoe zit dat met dien aangenomen
naam
Het was op een zekeren avond,
na hel souper. De dames hadden zich
verwijderd; ik zal alleen met Marlow
en Warren bij een glas wijn. De dokter
scheen een beetje te veel gedronken te
hebben eensklaps sprak hij Marlow
aan met den naam van Beaufort. Dien
tengevolge wierp Marlow hem een
woedenden blik toe, welke den anderen
op,
te
te
de
lijk
törstondscheente^^^y^^
JUL
Bij Wiel- en Motorrijden heeft
men vaak veel last van schrij
nen en doorzitten der huid.
Om dit dadelijk te verzachten
en spoedig te genezen gebruikt
men algemeen
30-60-90 ct.
Wanhoopsdaad van een werklooze.
Te Gelsenkirchen vertoonde zich een
der ochtenden van de vorige week een
werklooze op het Raadhuis, die vragen
kwam, welke beslissing er genomen
was ter zake van zijne reeds eerder
ingediende aanvraag om vanwege het
Werkloozenbureau te worden geholpen.
Toen de gemeentesecretaris, den
heer Hecht, den man mededeelde, dat
op zijn verzoek afwijzend was beschikt,
trok de man een revolver van militair
model en velde den gemeente-ambte
naar met twee schoten neer. Daarop
sprong hij naar buiten, nam de vlucht
en is, trots de scherpe nasporingen der
politie, niet teruggevonden.
De overledene laat een vrouw en
negen kinderen na.
ging destijds die zaak stilzwijgend voor
bij, toch is ze mij in het geheugen
blijven hangen.
U gelooft dus, dat Marlow te
Jamaica, Beaufort heette?
Doordat Warren zich destijds ver
sprak, kreeg ik inderdaad dien indruk.
Vreemd, mompelde Alex bij zich
zeiven. Kent u Marlow's testament?
U weet, dat ik zijn executeur ben.
Natuurlijk weet ik dat. Mejuffrouw
Sophie heeft immers het geheele ver
mogen, niet waar?
Verreweg het grootste gedeelte.
Er moeten verschillende legaten uit
betaald worden, het overige erft Sophie
onder bepaalde voorwaarden.
Welke zijn die voorwaarden?
De eene voorwaarde is, dat ze mij
huwt, de tweede, dal zij jaarlijks twee
duizend pond betaalt aan een man ge
naamd Herbert Beaufort.
Ditmaal was het de beurt aan pastoor
Philips zich te verbazen.
Hoe zonderling dezelfde naam.
Misschien is deze Herbert Beaufort
een bloedverwant van den zoogenaamde
Marlow. Het geld moet bij de Continen-
talbank te Londen op dien naam ge
stort worden.
En waar is die man
Dat weet ik niet. Ik ben van plan
genoemde bank 'n bezoek te brengen
en naar hem te in formeeren. Misschien
dat de directeur der bank mij omtrent
hem inlichting kan geven.
Ik hoop het van ganscher harte,
riep de oude heer in groote opgewonden
heid, want het geheim schijnt hoe
langer hoe ingewikkelder tp- worden.