Hoofdpijn Mijnhardt Fietsen Bedevaart Waar het om gaat. Uit de Landbouwwereld PUR0L Zaterdag 29 Augustus 1925 KBTJTT,L.ETON. Het geheim van den miilionnair. Gemengd Nieuwe. Prachtig versierde Genadekapel. Eenig mooi Kruisweg-park. Er dreigt in de metaal-nijverheid een ernstig conflict. De zaak is deze: De arbeidersorganisaties hebben den eisch gesteld, dat geen overwerk zal worden aangevraagd aan de arbeids inspectie dan nadat de besturen van de in een bedrijf vertegenwoordigde vakvereenigingen gehoord zijn en hun toestemming voor de gevraagde ver lenging is verkregen. In verband met hetgeen de laatste jaren is gesproken en geschreven over den inhoud van de tegenwoor dige programma's der vakvereenigin gen, behoeft het geen nader betoog, dat met het conflict in de metaal industrie, de tot nog toe op het papier genoemde actie voor medezeggen schap, is overgebracht naar de fabriek, waar zij per slot van rekening dan ook thuis behoort. Nu heeft de heer Stenhuis, de leider van de moderne vakbeweging het ons, zooals dit steeds het geval is, weer gemakkelijk gemaakt om den gestelden eisch naar zijn volle draag wijdte te beoordeelen. In een te Heerlen gehouden demonstratie-bijeen komst van mijnwerkers, verklaarde de leider van de socialistische vak beweging naar aanleiding van het conflict in de metaal-industrie o.m het volgende „Het gaat er bij de kwestie der overwerkvergunningen om, of de arbeiders langer zullen leven, of niet, De arbeidstijd is voor heel wat arbeiders het tegendeel van levenstijd De vraag, of wij zullen leven, of dood zijn, hebben wij en wij alleen te beantwoorden. Op dit gebied past geen politiek van marchandeeren." Het loont de moeite deze bewering te ontleden. De heer Stenhuis heeft geweten voor wie hij sprak, voor mijnwerkers, lieden wier arbeid uiter mate zwaar is. Wanneer er een tak van nijverheid is, waarvoor technische bedrijfsorganisatie eisch is, teneinde den arbeidstijd zoo veel mogelijk te beperken, is het wel de mijnindustrie. Maar de heer Stenhuis sprak over de metaal-industrie. Of nog juister, hij sprak in het algemeen en wist door het stellen van de scherpe tegen stelling Leven—Dood in zijn gehoor de door hem gewenschte stemming op te wekken. Ontdoen wij de be wering van alle franje, waarmede zij, om als meetingfrase dienst te doen, versierd moest worden, dan is de gedachte, die er in neergelegd is, deze: In de „kapitalistische" maat schappelijke orde wordt te lang ge werkt dan noodig is. Laten wijdden ondernemer de macht ontnemen over 21. Wanneer Brown inderdaad de dader was, dan was hij te werk gegaan met een sluwheid en voorzichtigheid, welke geen spoor achlorliet. Zelfs het uilloven der betooning had geen gevolg, en het geheim was duisterder en ondoordring baarder dan ooit te voren. In zijn hoedanigheid als executeur had Alex Torold de papieren van den overledene nauwkeurig nagezien. Hij vond nochtans geen brieven of andere schrifturen, welke betrekking hadden op een verblijf des heeren Marlow in Jamaica; wel waren een menigte ge schriften aanwezig betreffende zijn handelsoperatiën in Zuid-Afrika. Twintig jaar, geleden had hij met Sophie Kingston verlaten en het kind in een klooster te Engeland gebracht. Daarna was hij naar de Kaap terug gekeerd en had daar zijn vermogen verworven. Vijftien jaar later kwam hij in Engeland, kocht in Heaton een huis met aanhoorigheden, en vestigde zich daar voorgoed. Toen kwam Sophie bij hem en hij leidde een stil, afgetrokken leven, met haar tot aan zijn plotselin- gen dood. Tot zooverre was alles duidelijk, alleen zijn verblijf in Jamaica bleef een ondoordringbaar geheim. den werktijd naar willekeur te beslis sen. Maar, de bewering is in een zoodanigen vorm gegoten, dat hij, die haar aanhoort gaat doorrede- neeren en uit het gezegde de conclusie trekt, dat na een verandering in socialistischen zin van het productie stelsel er korter gewerkt en langer geleefd zal kunnen worden. Het is juist de tactiek van sommige syndicalistische woordvoerders om het bestaande te critiseeren in zoo danigen vorm, dat de massa der toehoorders in den waan komt te verkeeren, dat in de nieuwe orde het aangetoonde kwaad niet voorkomt. Zij moeten hiermede evenwel zeer voorzichtig zijn, want niet voor niets heeft Marx gezegd dat hij geen keukenrecepten voor de toekomst schreef. Het socialisme heeft hij voor speld niet de gedaante er van ge- teekend. Hoogstens gaf hij vage contouren aan. Wat doen nu even wel de propagandisten van het Marxisme Zij weten zich aanhang te verwerven door hun beloften van een andere en betere wereld te doen. Toch kunnen zij één waarheid niet ontloopen, namelijk de waarheid, die Adam Smith honderd vijftig jaren geleden in zijn standaardwerk als eerste regel van de inleiding neer schreef. „De jaarlijksche arbeid van elk volk is in den grond der zaak het fonds, waaraan het alle benoodigde en geriefelijke dingen, die het jaarlijks verbruikt, onleent." Hoe nu ook de samenleving is ingericht, arbeid blijft de bron van welvaart, in onze tegenwoordige maatschappij hangt de arbeidstijd niet af van den willekeur van den ondernemer, maar het klinkt mis schien wat vreemd van de eischen van den consument. Hij wil steeds meer goederen hebben en steeds betere spullen. Waren onze behoeften in aantal beperkt, dan zou op een gegeven oogenblik een maximum arbeidstijd bereikt zijn en zou men door verbetering der machines dien tijd geleidelijk kunnen inkrimpen. De toestand is evenwel anders. Uit breiding van de bevolking en uiter mate snelle toename van behoeften maken het noodzakelijk den arbeids tijd op het maximum te handhaven Waar dit maximum ligt, hangt dan af van de hoeveelheid goederen die voortgebracht moet worden. En dan doet het er niet toe wie de voort brenging leidt, de staat, een arbeiders commissie, of een ondernemer. Elke vermindering van dit maximum be- teekent vermindering van de snelheid van welvaartstoename. In de socialis tische samenleving zoo zij althans mogelijk ware, zou men dus moeten kiezen tusschen, óf den arbeidstijd opvoeren óf de welvaartstoename temperen. Tegen dit laatste zou onmiddellijk protest worden aange- teekend door de consumenten. Daarom zou de leiding van de productie gedwongen worden den arbeidstijd tot het maximum op te voeren. Dit is gebleken in Rusland, waar van een handhaving van het welvaartspeil geen sprake kan zijn dan nadat voor vele bedrijven arbeids tijden van 10, 12 en 14 uren werden voorgeschreven. Het is door com munistische schrijvers erkend, dat de voor de gemeenschap werkende arbeider zich minder hard inspant, Toen Marlow stierf was hij ruim zestig jaren oud, wat had hij in die veertig jaar van zijn leven gedaan, ter wijl hij in West-Indië was? Joseph zou daaromtrent misschien nadere op heldering kunnen geven, maar Joseph, die even geheimzinnig was als zijn heer, was verdwenen; en zelfs, al ware hij te Heaton geweest, dan nog zou Alex niets uit hem kunnen pompen. De oude zeeman was, wat niet alleen Torold, maar ook inspecteur Berger genoegzaam had ondervonden, in dat opzicht zoo dicht als een pot. Heeft Marlow er wel eens over gerept, dat hij in Jamaica is geweest vroeg Torold op zekereu dag, toen hij met pastoor Philips aan een glas wijn zat. Eens of tweemalen, doch slechts terloops. Hij zeide, dikwijls genoeg tusschen de eilanden heen en terug te hebben gevaren. En Joseph was een zeeman. Ik zou wel eens willen weten, of Marlow daar handel dreef. Onmogelijk is dat niet, was de pastoor van gevoelen, maar zelfs als wij wisten, dat dit zoo was, zou ons zulks nog niets baten. Hm, dat weet ik nog niet. Ik heb grooten lust naar Jamaica te gaan naar Kingston en daar een onder zoek in te stellen, De West-Indische eilanden zijn niet zoo heel groot. Wan neer Marlow daar, twintig jaar geleden handel gedreven heeft, dan zal men zich ongetwijfeld nog zijner herinneren. Misschien ontmoet ik daar iemand, die iets van zijn verleden weet dan de voor zijn gezin werkende. In de theorie van het socialisme past een langen arbeidstijd, ja een arbeidstijd langer dan in de kapitalis tische maatschappij, waar de prikkel van het eigenbelang ieder dwingt zoo hard mogelijk te werken en de overheid er voor zorgt, dat geen on- menschelijke lange werktijden voor komen. De eisch van medezeggenschap, thans gesteld door de vakvereenigin gen in de metaalindustrie en gemoti veerd met het argument van den arbeidstijd, is ten slotte niet anders dan een poging tot wijziging van het productiestelsel. Wij willen het dit maal niet hebben over de vraag, in hoeverre de maatschappelijke orde voor wijziging „vatbaar" is, maar willen alleen doen uitkomen, dat voor den duur van den arbeidsdag niet beslissend is de wil van den een of anderen vakvereenigingsleider, of de wil van een ondernemer. Gewerkt wordt zoo lang economisch en ethisch wenschelijk is. Dit geldt voor elke maatschappelijke orde, alleen voor de theoretisch socialis tische maatschappij geldt dan boven dien, dat de grens van het maximum hooger wordt gesteld dan in de vermaledijde kapitalistische maatschap pij. En in de socialistische maat schappij met haar streng doorgevoerde arbeidsplicht is medezeggenschap uiteraard uitgesloten. Het was het eerste wat door Lenin werd afgeschaft, toen hij de politieke macht veroverd had en in het industrieele leven een ijzeren discipline invoerde. werden ontdekt. Wel beschamend voor de veehouders melkleveranciersOok aan Coöp. Zuivelfabrieken wordt wel zulke minderwaardige melk geleverd, en het komt voor, dat besturen van zulke fabrieken de hulp der keurings diensten noodig hebben, om de door de leden aangevoerde melk op kwali teit te laten controleeren. Terecht wordt dit door de redactie van het Orgaan van den F. N. Z. (Zuivelbond) afge keurd. Die besturen kunnen toch, met de statuten en de reglementen in de hand, voldoende gezag uitoefenen om baas in eigen huis te blijven I Het inroepen van zoodanige hulp getuigt van een slappe houding, welke niet te verdedigen is; van een onvoldoende begrip van de taak welke het beheer eener coöperatieve vereeniging oplegt. Zelf aanpakken is de boodschap I Het bestuur is gekozen om de gestelde voorschriften te handhaven en uit te voeren, en geen bestuur kan een ver wijt treffen, wanneer het in deze zijn plicht doet. bedaart spoedig door het ge bruik van Hoofdpijn tabletten Buisje 60 c. Hollandseh Vee in Argentinië. Invoer van Hollandseh vee in Argen tinië heeft daar in korten tijd een groote verbetering gebracht in de melk productie. Nog pas 10 jaar geleden zoo schrijft een landbouwblad aldaar waren de Argentijnsche boeren tevreden met een opbrengst van Liter melk per dag en per koe. Dat is nu anders, 't Is er nu ver af, dat men een koe met zulk een opbrengst als een beste melkkoe beschouwt Het blad vertelt van een koe »Solo de Kol Pon tiac", die in 365 dagen 12183 K.G. of gemiddeld 33 K.G. melk per dag leverdevan een andere 11000 L. 279 dagen, van nog twee met elk ruim 9000 K.G van één met 8000 K.G.van een elftal ieder tusschen 7 8000 K G. per jaar. Ook van de stijging van hel vetgehalte worden voorbeelden gegeven De Argentijnsche melkweiderij heeft door den invoer van Hollandseh vee een algeheele omwenteling ondergaan Ons vee aardt daar besl, naar hel schijnt, en zet zijn ^wonderbaarlijke melkproductiviteit" tot ver in zijn Argentijnsche nageslacht voort, 't Is prettig, dit te lezen- Laat het een spoorslag zijn voor alle Hollandsche veehouders om door doelmatig fokken van het eigen veeslag niet minder te profiteeren dan de boeren daar ginder in Argentinië. Want doelbewust fokken geschiedt nog lang niet overal. MelkverYalsching. 't Is niet te ontkennen, dat de keu ringsdiensten veel nuttig werk verrich ten, ten bate ook van de volksgezond heid. Knoeierijen met melk komen ook geregeld nog aan 't lichtverval scning der melk met een belangrijk procent water, zelfs 50 procent of meer, Misschien, antwoordde de pastoor op scherp sarcastischen toon, dat wil zeggen, als Marlow zijn juisten naam was. De man is mij altoos een raadsel geweest. Zeker, hij was een multi- millionair en verheugde zich hier in een onbesproken naam Ik heb te Lon den menschen gesproken, die hem in Zuid-Afrika gekend hebben. Hij stond daar in hoog aanzien en heeft zijn millioenen eerlijk verdiend, voorzoover men in onze dagen, waarin iedereen speculeert, van eerlijkheid-spreken kan Maar ik had immer zoo'n gevoel, als ware die man omringd door een geheim En dat gevoel werd mij eigenlijk inge boezemd door dokter Warren, Ah 1 Dokter^ Warren kwam met Marlow naar Heaton Precies, maar daaraan was vol strekt Diets geheimzinnigs. Warren vertelde mij dat hij Marlow te Kings ton op Jamaica had leeren kennen Later ging de dokter zich vestigen te Nieuw-Orleans. Daar leerde hij zijn vrouw kennen, die aan het tooneel was. Zijn practijk ging daar niet bijzonder goed en mevrow Warren wist haren man over te halen, naar Engeland terug te keeren. Dat deed hij dan ook. Te Londen ontmoette hij Marlow weer en beiden hernieuwden hunne kennis making. Daar het Marlow speet, War ren in zulke ongunstige omstandig heden te zien verkeeren, drong hij bij hem er op aan, naar Heaton te gaan waar het hem dan ook zeer goed ging Het was echter zeer verkeerd van hem, mevrouw Warren zooveel diaman- en te schenken, merkte Alex aan. Gebrek aan vakkennis by de Pluimveehouderij Wij lazen onlangs van een ware slachting, aangericht in Limburg onder de hoenders, door de hoenderpest. Deze ziekte wordt veroorzaakt door een zoo genaamde onzichtbare smetstof, evenals mond- en klauwzeer. Door enting van kippen met een druppeltje bloed van )as gestorven kippen, kreeg Dr. B. te 4ennepe, bacterioloog aan de Rijks- seruminrichting te Rotterdam, zekerheid dat men werkelijk met hoenderpest te doen had. De ziekte kwam uit België. Jaarlijks worden via België uit Italië duizenden hoenders hier ingevoerd die de smetstof meebrengen van aller lei ziekten, alscholera, diphtherie, hoenderpest e.a. Onze hoenderstapel staat daardoor geregeld aan gevaar bloot. Door entstof en serum worden cholera en diphtherie vrijwel onder de knie gehouden tegen hoenderpest be zitten wij evenwel zulke middelen niet. Toch zijn ze wel te maken, meent Dr. te Hennepe, en hij is voor de pest niet meer bevreesd dan voor de andere ziekten. Het eenige groote geheim bij de bestrijding is, volgens hem vak kennis. Deze ontbreekt bij zeer vele pluimveehouders. Het komt er op aan op te passen bij den aankoop van nieuwe dieren. België neemt thans maatregelen tegen den invoer uil Italië. Zeer gewenscht is het, dat onze Regee ring in deze met de Belgische overleg pleegt, en dat voorts in Italië een onderzoek wordt ingesteld. Het geldt hier een groot economisch landsbelang Enting tegen diphtherie en pokken by pluimvee. Welke hoenderfokker kent Gebr. Welleman te Buurmalsen (Geld.) niet t Zijn hoenderfokkers van gezag door hetgeen zij als zoodanig hebben ge presteerd. Hun foktoomen stonden bij de Legwedstrijden te Beekbergen ge regeld mede boven aan. Eén van hen de heer Jac. Welleman, was jarenlang hoofdassistent van den Rijkspluimvee- teel tconsulenl, en heeft in die kwaliteit heel wat ervaring opgedaan. Deze fokkers vertellen nu dat zij jarenlang groote schade leden, ja kapitalen heb ben verloren door diphtherie en pok ken. Totdat zij in 1922 kennis maakten met Dr. H. 't Hoen te Utrecht, die hun aanried een proef te nemen met de enstof, door hem en Prof. De Blieck tegen genoemde ziekten bereid. Zij verheugen zich zeer daartoe niet zonder schroom, te zijn overgegaan. Bij enkele dieren trad heftige reactie op, doch geen enkel dier ging verlorende rgste waren binnen een paar weken weer aan den leg. Sedert wordt een entstof verstrekt, welke slechts een geringe reactie geeft, de dieren hebben nu weinig of niets te lijden, en worden voor geruimen tijd onvatbaar voor be smetting. Vroeger hadden Gebr. W, eiken winter massa's zieke dieren, na de enting in 1922 is geen enkel geval van diphtherie en pokken bij hen voorgekomen. Ook andere pluimvee houders hadden dezelfde schitterende resultaten. De beste tijd voor deze enting zijn de maanden Augustus en September. De kosten der enting be dragen slechts ongeveer 10 cent per kip deze kunnen dus geen bezwaar zijn, daar ze in geen vergelijking komen met de verliezen en de misère, welke door de enting worden voorko men. Aanbeveling verdient het, dat een groot aantal kleine kippenhouders ge zamenlijk hun dieren laten enten, waardoor de kosten voor den enkeling gering worden. In 1923 en '24 werden )ij Gebr. W. op één dag ruim 900 stuks geënt't werkje gaat dus vlug van de hand. Kalkmergel. Zoo vaak hoorden we vertellen, dat men van de aanwending van mergel geen effect had gezien. Dat kan ook zeer goed het geval zijn. Wie zijn land wil bemergelen, heeft op verschillende dingen te letten. Kalk en kalkmergel moeten, om er resultaten van te zien, zoo fijn mogelijk verdeeld op het land komen. Met kalk is dit dikwijls moei lijk het product is vuak te nat en wordt klonterig. Mergel kan heel fijn gémalen wordenbewaart men het onder dak, dan kan het bij alle weer worden uitgezaaid. Let dus allereerst op goede fijnheidEr mogen geen tukjes als kleine erwten in voorkomen. Koop mergel met een voldoend kalk- gehalte, liefst niet onder de 80 procent Koop zachte mergel en niet een fijn gemalen harde kalksteen't Is dus zaak van een betrouwbaar adres te koopen niet alleen, maar ook een monster te laten onderzoeken bij het Proefstation te Maastricht. Ontvangt ge mergel, welke bijvoorbeeld maar voor de helft (50 pCt.) uit fijn meel bestaat en overigens uit stukjes, dan kunt ge ook niet meer dan 50 pCt. van het effect verwachten, dat goede fijne mergel zou geven. Zorg voorts voor een goede menging met den grond hiervan hangt zeer veel afdeze kan niet innig genoeg zijn. De heerHudig, een der directeuren van het Groninger Proefstation, beveelt de volgende methode aanhet stoppelland licht schillen, b.v. 10 cM., dan het land vlak eggen. Is het newerkte grondlaagje stofdroog, dan de mergel uitzaaien en goed door den grond eggen. Wordt daarna de droge bovenlaag, 't zij door ploegen of door cultivatoren, door de vochtige onderlaag gemengd, dan mag men het resultaat van zijn arbeid met gerustheid afwachten, 't Is waardeze methode is bewerkelijk. De heer Hudig verzekert echter, dat het effect verras send is. Wij meenen, dat bij inacht neming van bovenstaande wenken, het ongunstige oordeel, dat velen hebben over hemergeling, zich zeer zeker zal wijzigen. Br. Beste jonge vriend, men mag van de dooden geen kwaad spreken overigens heeft mevrouw Warren diamanten niet van Marlow, maar up rechtmatige wijze van haren echtgenoot ontvangen. En hoe kwam hij eraan Zij practijk bracht hem niet zooveel om zich zulke kostbare uitgaven veroorloven. Hm, dat valt inderdaad niet ontkennen. Volgens mijne meening bestond er tusschen die twee mannen een geheime verstandhouding, welke dokter Warren van den kant van Mar low geld opleverde. Hij moet hem dan aanzienlijke sommen hebben gegeven, want de juweelen van mevrouw Warren ver tegenwoordigen een vermogen. Die heele geschiedenis heeft in mijn oogen veel weg van afzetterij. Omtrent dat punt wensch ik liever geen meening te uiten, Alex, zeide Pastoor ontwijkend. En dokter Warren hielp het uj». van Marlow stelen, ging Alex peinzend voort. Opmerkelijk, zeer opmerkelijk. Doch hoe zit dat met dien aangenomen naam Het was op een zekeren avond, na hel souper. De dames hadden zich verwijderd; ik zal alleen met Marlow en Warren bij een glas wijn. De dokter scheen een beetje te veel gedronken te hebben eensklaps sprak hij Marlow aan met den naam van Beaufort. Dien tengevolge wierp Marlow hem een woedenden blik toe, welke den anderen op, te te de lijk törstondscheente^^^y^^ JUL Bij Wiel- en Motorrijden heeft men vaak veel last van schrij nen en doorzitten der huid. Om dit dadelijk te verzachten en spoedig te genezen gebruikt men algemeen 30-60-90 ct. Wanhoopsdaad van een werklooze. Te Gelsenkirchen vertoonde zich een der ochtenden van de vorige week een werklooze op het Raadhuis, die vragen kwam, welke beslissing er genomen was ter zake van zijne reeds eerder ingediende aanvraag om vanwege het Werkloozenbureau te worden geholpen. Toen de gemeentesecretaris, den heer Hecht, den man mededeelde, dat op zijn verzoek afwijzend was beschikt, trok de man een revolver van militair model en velde den gemeente-ambte naar met twee schoten neer. Daarop sprong hij naar buiten, nam de vlucht en is, trots de scherpe nasporingen der politie, niet teruggevonden. De overledene laat een vrouw en negen kinderen na. ging destijds die zaak stilzwijgend voor bij, toch is ze mij in het geheugen blijven hangen. U gelooft dus, dat Marlow te Jamaica, Beaufort heette? Doordat Warren zich destijds ver sprak, kreeg ik inderdaad dien indruk. Vreemd, mompelde Alex bij zich zeiven. Kent u Marlow's testament? U weet, dat ik zijn executeur ben. Natuurlijk weet ik dat. Mejuffrouw Sophie heeft immers het geheele ver mogen, niet waar? Verreweg het grootste gedeelte. Er moeten verschillende legaten uit betaald worden, het overige erft Sophie onder bepaalde voorwaarden. Welke zijn die voorwaarden? De eene voorwaarde is, dat ze mij huwt, de tweede, dal zij jaarlijks twee duizend pond betaalt aan een man ge naamd Herbert Beaufort. Ditmaal was het de beurt aan pastoor Philips zich te verbazen. Hoe zonderling dezelfde naam. Misschien is deze Herbert Beaufort een bloedverwant van den zoogenaamde Marlow. Het geld moet bij de Continen- talbank te Londen op dien naam ge stort worden. En waar is die man Dat weet ik niet. Ik ben van plan genoemde bank 'n bezoek te brengen en naar hem te in formeeren. Misschien dat de directeur der bank mij omtrent hem inlichting kan geven. Ik hoop het van ganscher harte, riep de oude heer in groote opgewonden heid, want het geheim schijnt hoe langer hoe ingewikkelder tp- worden.

Peel en Maas | 1925 | | pagina 5