VENRAY
Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
landbouw tentoonstelling
Dit nummer bestaat
uit TWEE bladen.
Openstelling Bureaux
Secretarie Burger). Stand en
Gemeente-Ontvanger.
TENTOONSTELLING
In verband met de a.s.
Een terugblik, met het
oog op de toekomst.
De Kippenhouderij
op het platteland
Zaterdag 11 Juli 1925
46e Jaargang No. 28.
ABONNEMENTSPRIJS
PER KWARTAAL:
voor VENRAY 65 c.
franco.per pos! 75 c.
voor het buitenland
(bij voo'uitbetaling) f 1,30
afzonderl. nummers 5 c.
PEEL EN MAAS
Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY Telefoon SI.
PRIJS DER
ADVERTENT1EN
1—8 regels 60 ci
elke regel meer 71/* ci
Advertentiën bij abonne
ment groote reductie.
De Secretarie is voor het publiek
geopend
iederen dag van 9 tot 12 voormiddag
en van 2 tot 4 namiddags.
Zaterdags alléén van 9 tot 12 voor
middag
Het Kantoor van den Gemeente
ontvanger is voor het publiek geopend,
met uilzondering van den laatsten dag
van elke maand
van 9 tol 12 voormiddag en van 2
tot 3 namiddag.
Zaterdags alleen van 9 tot 12 voor
middag.
Na drie uur is dus het Kantoor van
den Gemeente-Ontvanger en na vier
uur de Secretarie voor het publiek
GESLOTEN
S.v.p uitknippen en goed bewaren*
OP 26
EN 27
AUGUSTUS
Binnen enkele weken zullen wij hier
in Venray opnieuw getuige kunnen
zijn van het grootsche, dat door een
drachtige samenwerking kan tot stand
gebracht worden. Ik zeg «opnieuw",
immers de tentoonstelling, die pss voor
enkele jaren ons wees op de prachtige
resultaten, welke door den noesten vlijt
onzer landbouwende bevolking verkre
gen waren, ligt ons nog te versch in
het geheugen, dan dat wij de aan
slaande Landbouwtentoonstelling niet
als een voortzetting, een uitbreiding
op groote schaal van wat wij toen te
bewonderen kregen, zouden mogen en
moeten aanmerken.
Toen immers werden reeds voor
nemens gemaakt en plannen gevormd
om den landbouw in 51 zijne geledin
gen voor het bewonderend oog' van
allen, die met «den boer" meeleven en
iets voor het waarlijk sociaal werken
van den boerenstand gevoelen, ten
toon te spreiden.
En die voornemens zijn geen voor
nemens gebleven: de toen gevormde
plannen zijn nu werkelijkheid gewor
den. Alles, wat maar eenigszins be
trekking heeft op, of in verband staat
met het werken van den zegenbren
genden boerenstand, zal te samen ge
bracht worden, om ons te dwingen
ja, te dwingen met respect de heer
lijke vruchten te bewonderen, welke
de onvermoeide ijver en de onver
zwakte werkkracht van onze boeren
hebben voortgebracht.
Deze gedachten kwamen ons voor
den geest, toen wij het sprekend affiche
zagen, dat ons uilnoodigend toeroept,
de aanstaande tentoonstelling te gaan
bezoeken en (wie twijfelt er aan
haar den cijns onzer gerechte bewon
dering te brengen....
Maar nog eene andere gedachte
drong zich aan onzen geest op, bij het
beschouwen dier uitnoodiging: en ons
dunkt, dat de ontwerper daarvan door
dezelfde gedachte moet bezield geweest
zijn, toen hij ons naast die uitnoodi
ging, het mooie beeld van Sint Isidorus,
den Patroon van den boerenstand te
aanschouwen gaf.
Of zou bij het zien van dat affiche
in vereeniging met de gedachte aan
den aanhoudenden en waarlijk niet
lichten arbeid van den »boer", ons,
katholieke menschen, niet onwillekeu
rig het woord van Sint Paulus tegen-
klinken »Ik heb geplant, Apollo heeft
besproeid, maar God heeft wasdom ge
geven Met andere woorden Al ons
werken en zwoegen en ploeteren haalt
niets uit, indien God onzen arbeid niet
zegent. »Aan Gods zegen is alles ge
legen", zegt het spreekwoord; en wij
weten allen maar al te goed, dat dit
voor »den boer" dubbel waar is.
Nu heeft onze Moeder de hl. Kerk
aan den boerenstand wel den heiligen
Isidorus als hemelschen Patroon ge
geven en ongetwijfeld zal Hij daar
boven bij God ook zijn beschermer en
voorspreker wezen, maar we moeten
toch ook »ons keersken opsteken" voor
dien heiligen beschermer; we moeten
niet vergeten hem onze eerbewijzen te
brengen, wat wij volgens Sint Augus-
tinus niet beter kunnen doen, dan door
hem in zijne deugden na te volgen.
En nu gelooven wij niet zoo heel
ver bezijden de waarheid te blijven,
indien wij veronderstellen dat bij de
meesten zijner beschermelingen het
leven van Sint Isidorus een. gesloten
boek is, dat zij niets of zoo goed als
niets van hun heiligen Patroon weten.
Dat is miswant wij weten het toch
«Onbekend maakt onbemind." En als
wij nu onzen heiligen Patroon niet
kennen, dan zullen wij hem ook niet
beminnen, veel minder nog, (wat toch
juist de drang en het verlangen der
liefde is) eenige gelijkenis met hem
trachten te verkrijgen door het navol
gen zijner deugden. Teneinde dan
daartoe aan te sporen en zoo te trach
ten nog in ruimere mate den zegen
des Hemels over onze landbouwende
bevolking en haar arbeid te doen neer
dalen, willen we hier in korte trekken
iels omtrent het leven van den heiligen
Isidorus meedeelen.
Isidorus werd in het jaar 1110 te
Madrid, in Spanje, uit behoeftige maar
brave ouders geboren. Met kommer en
moeite verdienden zij door hun arbeid
in het zweet huns aanschijns hun
levensonderhoud, terwijl zij aun hun
arm kind geen onderwijs, dan hun
voorbeeld, geen andere lessen dan hun
ne deugden konden geven.
God echter vulde door zijne over
vloedige en kostbare genade het ont
brekende iuimschoots aan. wijl de een
voudige en nederige Isidorus zich
's Heeren gunsten vanaf zijn teederste
jaren door een vlekkeloozen levens
wandel waardig maakte.
Door de armoedige en behoeftige
levensomstandigheden zijner ouders
gedwongen, was hij verplicht van hen
te scheiden, om zelf in zijn eigen
onderhoud te voorzien. Aanvankelijk
bewaakte hij de kudden en voorzag
als herdersknaap in zijn nooddruft.
Later begaf hij zich in dienst bij een
landedelman, Joannes de Vargas, om
zijne akker te bearbeiden, en deze ver
trouwde hem weldra een zijner land
hoeven toe. Overtuigd, dat een boerderij
zonder boerin maar een halve boer
derij is, trad hij in het huwelijk; en
overtuigd, dat geen uiterlijke bevallig
heid, noch geld of goed geluk aanbren
gen, vestigde hij zijn keuze op een
zedig, godvruchtig en arbeidzaam
meisje, Maria Torribia, met wie hij,
na den vroegtijdigen dood van hun
eerste kind, besloot hun volgend leven
in onthouding door te brengen.
Joannes de Vargas zag intusschen,
dat God den arbeid van Isidorus
zegende. En in waarheid had deze,
indien zijne nederigheid hem dit ver
oorloofd had, als een andere Jacob tot
zijn Meester kunnen zeggen «Gij hadl
weinig eer ik bij u kwam, en de Heer
heeft u gezegend op mijne aankomst."
De edelman beschouwde Isidorus dan
ook niet zoozeer als zijn dienstknecht
dan wel als een nieuwen broederhij
stelde in hem het volste vertrouwen,
en schonk hem alle vrijheid om zich
aan zijn godsvrucht te wijden en
dagelijks de heilige geheimen bij te
wonen. Doch de nederige, getrouwe
landman, verre van die vrijheid te
misbruiken, stond des morgens vroeg
op, om aan zijne godsvrucht te kunnen
voldoen en toch geen tijd te verliezen,
om zijne plichten ten opzichte van zijn
meester te vervullen; want hij begreep
dat men God verkeerd dient, indien
men door werken van godsvruchtig
heid de overige plichten van zijn staat
zou achterlaten. Zulke dienst kan im
mers aan het oog des Heeren niet wel
gevallig zijn.
Niemand beoefende de onderrichting
van den ouden Tobias beter dan Isi
dorus «Geef aalmoezen van uw eigen
goed en keer uw aangezicht nooit af
van een arme; doe barmhartigheid
zooveel in uwe machi is; eet uw brood
met de hongerigen en behoeftigen en
kleed hen, die naakt zijn."
Niemand begreep beter dan hij de
vermaning van den apostel Paulus aan
de Ephesiërs »Ik beb u in alles ge
toond, hoe men het woord des Heeren
moet gedenken, die gezegd heeft: »Het
is zaliger te geven dan te ontvangen",
daar de vrome landman van het
weinige dat hij bezat, gaarne mede
deelde, ja, zichzelven menigmaal het
noodzakelijke onthield, om zooveel te
meer in den schoot der armen te kun
nen storten.
Maria Torribia toonde zich altijd de
waardige huisvrouw van den deugzamen
Isidorushaar bezielden dezelfde ge
voelens, dezelfde ijver, en de zuiverste
genegenheid vereenigde beide harten,
terwijl zij als om strijd elkander tot
de deugd aanmoedigden-
Het zal wel onnoodig zijn te ver
zekeren dat daar, in dat huisgezin,
geluk en vrede heerschten en dat de
zegen des Hemels in overvloed over
deze deugdzame echtgenoolen en hun
nederigen arbeid werd uitgestort.
Anders zouden wij er nog op kunnen
wijzen, dat Maria door Paus Innocen-
tius XII de openbare vereering der
geloovigen waardig gekeurd werd, en
dat Isidorus door Paus Paulus V in
1619 Zalig werd verklaard, terwijl die
zelfde Paus drie jaar later hem opnam
onder het getal der Heiligen. Zijn
heilig lichaam is nog geheel onbedor
ven en is vermaard door de talrijke
wonderen die bij zijn graf geschieden.
Wij zeiden straks »Aan Gods zegen
is alles gelegen", en de H. Schrift
leest: »de godsvrucht is tot alles nuttig,
daar zij de belofte heeft voor het
tegenwoordige en voor het toekomstige
leven." Willen wij dan den zegen des
Heeren over ons zien nederdalen, onze
stoffelijke en geestelijke belangen onder
zijne hoede stellen, doen wij dan zoo
als onze Patroon, de heilige Isidorus.
Zijn wij godsdienstig en vervullen wij
nauwgezet de plichten welke onze staat
en stand ons opleggen, zijn wij eerlijk
in onzen handel en wandel, vrijgevig
den behoeftigen evenmensch. Dan
zullen wij onzen heiligen Patroon de
waarachtige vereering brengen
zonder den minsten twijfel om zijne
voorspraak en bescherming waardig
maken. En dan kan het niet anders
of de landbouwersstand van Venray
zal onder ieder opzicht, uit tijdelijk en
eeuwig oogpunt beschouwd, ten voor
beeld zijn en ter navolging strekken
voor geheel onze streek en nog verre
daarbuiten.
Wij sluiten mei den hartelijken
wensch voor onzen landbouwenden
stand
Hij leve! Hij groeieHij bloeie 1
Een propagandist pleegt vóór de ver
kiezing zijn zorgen niet aan de groote
klok te hangen. Dat helpt de stemming
maar bederven.
Maar na afloop kan hij zijn kaarten
bloot leggen. En wat mij betreft, moet
ik zeggen, dat ik er dezen keer een
zwaar hoofd in had. En daarcra is de
uitslag in Limburg waf hel katholieke
stemmcncijfer betreft me hard meege
vallen, evenals die van het geheele
land.
Willen we de afgeloopen Kamerver
kiezing vergelijken met een vooraf
gaande, dan moeten we 20 jaren terug
gaan voor we haar gelijke zien in
heftigheid van de bestrijding der Chris
telijke meerderheid, n.l. naar 1905, toen
de verkiezing het ministerie-Kuijper
in de minderheid bracht.
Toen was de toestand voor rechts
evenwel veel gunstiger dan thans. We
leefden nog in het vooroorlogsche
paradijs. De tijdsomstandigheden waren
toen niet de groote helpers van de
ontevredenheid predikende partijen.
Elke om de paar jaren wederkeerende
salarisherziening beteekende een sala-
risverhooging. De Christelijke partijen
waren een krachtige eenheid.
Nu was het juist andersom Bij de
meesten was het malaise en achteruit
gang wat de klok slaat. Waar is nog
tevredenheid En de kiezer van het
algemeen stemrecht ziet wel de maat
regelen, die genomen worden en voelt
de gevolgen daarvan, maar mist meestal
het inzicht in de groote vraagstukken
van onzen tijd, die de maatregelen
noodzakelijk maakten en vooral heeft
hij geen notie van hetgeen hem te
wachten stond, wanneer geen regeering
met vooruitzienden blik zijne belangen
beschermde.
Partijen, die de Christelijke panijen
voor de herstelpoliliek alleen lieten
staan, hielpen dapper om den blik van
net kiezend publiek te benevelen en
de ontevredenheid te vergrooten.
Ondanks de allerongunstigste om
standigheden heeft de Katholieke Staats
partij in Limburg, die een verdedigen
den stembusstrijd moest voeren, haar
oude kracht behouden. Het katholieke
beginsel, dat hoog plichtsgevoel ver
onderstelt en eischl, heeft gezegevierd
over de driften en verlokkingen van
de partijen, wier beginselen slreelend
zijn voor de zwakke menschelijke
natuur.
Zeer zeker werpt de vooruitgang van
de sociaal-democratische stemmen in
Limburg een schaduw op den gunsti-
gen afloop.
Die 23.000 socialistische, met nog 700
bolsjewistische stemmen, hebben velen
verrast.
Maar ten onrechte 1
Een teveel aan optimisme bij zoo-
velen, dat alles verwacht van een op
gewekte verkiezingspropaganda in de
laatste weken vóór een verkiezing,
doet de werking vergeten van een dag
in dag uit gevoerde socialistische pro
paganda, van een jarenlange opeen-
hooping van ontevredenheid en het
opvangen der ontevredenen door de
den klassenstrijd tot systeem verheffen
de roode beweging.
Elk socialist is een propagandist voor
zijn heilloos stelsel, terwijl vele katho
lieken hun eigen partij dikwijls meer
in den weg staan dan steunen.
Wanneer ik overweeg hetgeen de
laatste jaren aan deze verkiezing is
voorafgegaan, dan moet ik zeggen,
respect te hebben voor tienduizenden
onzer kiezers, die getroffen door het
lot van onzen economisch slechten tijd
toch het katholieke beginsel boven
alles hebben gesteld en met eerlijken
belijdensmoed het katholieke vaandel
omhoog hebben gehouden.
Men kan wel zeggen zij deden niets
meer dan hun plicht. Maar dat kan
men ook beweren van alle heiligver-
klaarden of van allen, die met mooie
lintjes in hun knoopsgat worden op
gesierd.
In elk gev&l hebben zij, wier in
komsten met tientallen percenten ach
teruit gingen, die eiken dag aan de
bekoringen der rooden waren bloot
gesteld, maar toch hun grooten plicht
trouw bleven, meer verdiensten van
hun katholieke stem dan zoovele dui
zenden, wien het katholiek stemmen
om vele redenen veel gemakkelijker
valt.
Wij denken hier vooral aan onze
katholieke mijnwerkers, aan zoovele
arbeiders in andere industrieën, aan
talrijke ambtenaren, die beter deden
dan zoovele anderen welke hun stem
wegwierpen door blanco te stemmen,
of ze verspilden aan dwaze candida-
turen, aan dissidenten in eigen kring,
of wat het ergste is, geen weerstand
hebben geboden aan de roode verleiders.
De les dezer verkiezing isbrengt
ontwikkeling. Welk politiek ontwikkeld
katholiek zou het heil van de sociaal
democraten verwachten, zelfs het stof
felijk heil
Hoeveel Kath. Kiesvereenigingen
van Limburg zullen nu opnieuw den
slaap ingaan, tot een volgende ver
kiezing ze weer met een ruk wakker
roept
Het is te hopen, dat het er geene
zal zijn en dat deze verkiezing de be
sturen zal hebben geleerd, dat werken
de boodschap is
Wat we voor de volgende jaren op
het program van elke Kath. Kiesver-
eeniging zouden wenschen Het is
de vorming van een kern flink ont
wikkelden, om daardoor op den duur
de massa te bereiken. Men heeft pro-
pagandaclubs. Welnu, men houde ze
in stand en geve ze politieke cursussen.
Ook aan de Jonge Boeren, de Jonge
Werkman of aan andere groepen. Men
leere daar ook, hoe men een courant
moet lezen, een zeer voorname bron
van politieke ontwikkeling. Men ga
b.v. eens na, wat er na de verkiezing
gebeurt, nu een regeering moet worden
gevormd en straks als de Kamers
weer vergaderen.
Verder sociale ontwikkeling
Daar zullen de R.K. Werklieden-
vereenigingen, de vakvereenigingen,
de Boerenbond en zooveel andere or
ganisaties wel voor zorgen. Ook hier
worde aan kernvorming gedacht, naast
de organisatie der massa.
Boven alles natuurlijk godsdienstige
ontwikkeling. Ik schrijf hier ter poli
tieke ontwikkeling. Maar dit belette
niet, om nog eens de meening uit te
spreken, dat de sensus catholicus, de
katholieke mentaliteit, het katholieke
voelen, denken en doen in alle standen
nog wel vermeerderen mag.
Ik hoorde iemand zijn verwondering
uitdrukken, dat eenige zoo rustige
dorpen in een streek van Limburg
samen niet minder dan eenige hon
derden stemmen voor de socialisten
gaven.
Zeg lieverslechts eenige honderden
stemmen, antwoordde iemand, die met
den toestand op de hoogte scheen.
Want welke geringe loonen betaalt
daar die en die industrie Bitter lage!
En de werkgevers, die er voor den
oorlog eenvoudig leefden met hun
eenvoudige arbeiders, men ziet ze thans
dikwijls een leven van weelde ten toon
spreiden
Natuurlijk is dat voor de arbeiders
geen reden om rood te stemmen. Maar
evengoed als men van hen verwacht,
dat zij hun katholieken plicht doen
door Katholiek te stemmen, evengoed
mag van die werkgevers worden ver
langd, dat zij hun katholieken plicht
doen door de christelijke rechtvaardig
heid te betrachten tegenover hun
werknemers en dezer katholieke orga
nisaties.
Maar niemand werpe de schuld op
anderen. In ons groote katholieke kamp
is^ veel te doen. En onze leiders mogen
uit deze verkiezing ieder op hun ter
rein de noodige conclusies trekken,
om door gezamenlijke krachtsinspan
ning verbetering te brengen, waar deze
noodig is, niet alleen om het stembus-
belang, maar om het heil van het
Limburgsche volk, waarvan we geluk
kig nog naar waarheid kunnen ge
tuigen, dat het voor het overgroole
deel katholiek is.
ROELAND.
door
JOS. BOSHOUWERS te LENT
Kuikens, die steeds gapen.
Vraag: Wij hebben flinke kuikens
Wit Leghorns, ruim 10 weken oud.
Iedereen roept er over. Doch één ding
vindt ik vreemd ze zijn niet verkouden
en gapen foch voortdurend, daarbij
steken ze den kop in de hoogte. Wat
zou dat zijn
L. te L.
Antwoord Als de dieren niet aan
verkoudheid lijdende zijn, dan is het
vreemde geval te wijten aan luchtpijp
wormen. Zooals de naam doet ver
moeden, zijn hetwormen in de lucht
pijp. De dieren gapen dan steeds en
rekken den hals Die wormpjes hechten
zich aan den wand der luchtpijp vast
met den »kop" zoodat het overige als
franje omlaag hangt. U begrijpt dat de
luchtpijp daardoor nauwer wordt,
vooral als er veel van die wormen in
zitten.
Ook kriemelt het, wat te begrijpen
is. Vandaar dat de kippen ze kwijl
trachten te raken. Soms laten ze los
en dan worden ze uitgehoest. De ande
re kippen pikken ze levend in en zoo
geschiedt de besmetting van het eene
dier op het andere.
U neemt een veertje, waarvan u alle
baardjes wegknipt, behalve enkele aan
den top. Zoodoende krijgt u ietsin den
vorm van een klein penseeltje. Dit
veertje steekt u in de luchtpijp en
draait hel daar om. Eerst hebt u dit
veertje in slaolie gedompeld. Als 't
maar even vochtig is, is 't genoeg. Dit
veertje draait u daar in de luchtpijp
om en hei haalt die beweging een paar
keer. De wormen laten los en de kip
pen spuwen ze verder wel uit.
Tentoonstelling te Yenray.
Vraag: Zooals u mogelijk gelezen
heeft, wordt hier op 26 en 27 Augus
tus eene landbouwtentoonstelling ge
houden, ook met pluimvee. Het is ons
plan, daaraan mee te doen, als u ten
minste denkt, dat onze kuikens niet te
jong daarvoor zijn. Mijne W.L. zijn
van einde April, de Barnevelders van
begin April en einde April.
Kan men bij tweejarige hennen ook
een eenjarigen haan doen Want onder
de tweejarige hebben wij de mooiste
hennen. De haan is van 1924.
K. te V.
Antwoord Het doel me plezier, dat
u deze vraag doet, want nu hebben wij
eene mooie gelegenheid, de lezers dezer
rubriek aan te sporen tot deelneming
Het zenden van dieren naar een verre
tentoonstelling heeft z'n eigenaardige
bezwaren en brengt ook extra kosten
met zich.'
Thans krijgt u eene tentoonstelling
in eigen dorp. Wie meent iets moois
te hebben, moet daarom niet achter
wege blijven.
Wij hopen, dat er vele inzendingen
zullen komen uit Venray, Horst, Vier
lingsbeek, Oostrum, Leunen, Oirlo,
Merselo, Castenray, Maashees enz. enz.
zoodat de Venraysche tentoonstelling
een zuiver beeld geeft van den pluim
veestapel van Venray en wijde om
geving.
Wij weten bij ervaring, dat de
pluimveeafdeeling op ieder land- en
tuinbouwtentoonstelling buitengewoon
sterk de belangstelling trekt.
Allons dus, vrienden I spoedig een
in schrijf bil jet aangevraagd bij het
secretariaat Eindstraat I te Venray,
want voor 20 Juli moeten die biljetten
ingevuld terug zijn.
Jullie woont in een echt kippenland.
Daarom moet de afdeeling pluimvee
ook schitterend zijn.
Uwe kuikens zijn vroeg genoeg ge
boren voor deze tentoonstelling. U
kunt er daags van te voren wel een
mooi stel uit zoeken. Denk er aan, dat
de dieren bij mekaar moeten passen.
Dus even ver in onwikkeling dienen
te zijn, ook wat kammen en lellen
aangaat.
U begrijpt dat het geen oog geeft,
als er b.v. van de 2, 4 of 6 bij een
haan er eene is met veel grooteren
kam dan de andere, of een, die hooger
op de pooten staat, of anders van type
Zoo'n tentoonstelling midden in den
zomer is eene aardige reclame voor
vroegbroeden.
Wal de overjarige dieren betreft,
die zullen misschien niet al te mooi
in conditie wezen, doch u is dan niet
de eenige. Allen verkeeren in 't zelfde
geval en de jury houdt er terdege
rekening mee.
Hoe de indeeling te Venray zal zijn,
is mij onbekend. Mogelijk wil de
secretaris mij wel een vraagprogramma