VENRAY Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. landbouw tentoonstelling Dit nummer bestaat uit TWEE bladen. Openstelling Bureaux Secretarie Burger). Stand en Gemeente-Ontvanger. TENTOONSTELLING In verband met de a.s. Een terugblik, met het oog op de toekomst. De Kippenhouderij op het platteland Zaterdag 11 Juli 1925 46e Jaargang No. 28. ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL: voor VENRAY 65 c. franco.per pos! 75 c. voor het buitenland (bij voo'uitbetaling) f 1,30 afzonderl. nummers 5 c. PEEL EN MAAS Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY Telefoon SI. PRIJS DER ADVERTENT1EN 1—8 regels 60 ci elke regel meer 71/* ci Advertentiën bij abonne ment groote reductie. De Secretarie is voor het publiek geopend iederen dag van 9 tot 12 voormiddag en van 2 tot 4 namiddags. Zaterdags alléén van 9 tot 12 voor middag Het Kantoor van den Gemeente ontvanger is voor het publiek geopend, met uilzondering van den laatsten dag van elke maand van 9 tol 12 voormiddag en van 2 tot 3 namiddag. Zaterdags alleen van 9 tot 12 voor middag. Na drie uur is dus het Kantoor van den Gemeente-Ontvanger en na vier uur de Secretarie voor het publiek GESLOTEN S.v.p uitknippen en goed bewaren* OP 26 EN 27 AUGUSTUS Binnen enkele weken zullen wij hier in Venray opnieuw getuige kunnen zijn van het grootsche, dat door een drachtige samenwerking kan tot stand gebracht worden. Ik zeg «opnieuw", immers de tentoonstelling, die pss voor enkele jaren ons wees op de prachtige resultaten, welke door den noesten vlijt onzer landbouwende bevolking verkre gen waren, ligt ons nog te versch in het geheugen, dan dat wij de aan slaande Landbouwtentoonstelling niet als een voortzetting, een uitbreiding op groote schaal van wat wij toen te bewonderen kregen, zouden mogen en moeten aanmerken. Toen immers werden reeds voor nemens gemaakt en plannen gevormd om den landbouw in 51 zijne geledin gen voor het bewonderend oog' van allen, die met «den boer" meeleven en iets voor het waarlijk sociaal werken van den boerenstand gevoelen, ten toon te spreiden. En die voornemens zijn geen voor nemens gebleven: de toen gevormde plannen zijn nu werkelijkheid gewor den. Alles, wat maar eenigszins be trekking heeft op, of in verband staat met het werken van den zegenbren genden boerenstand, zal te samen ge bracht worden, om ons te dwingen ja, te dwingen met respect de heer lijke vruchten te bewonderen, welke de onvermoeide ijver en de onver zwakte werkkracht van onze boeren hebben voortgebracht. Deze gedachten kwamen ons voor den geest, toen wij het sprekend affiche zagen, dat ons uilnoodigend toeroept, de aanstaande tentoonstelling te gaan bezoeken en (wie twijfelt er aan haar den cijns onzer gerechte bewon dering te brengen.... Maar nog eene andere gedachte drong zich aan onzen geest op, bij het beschouwen dier uitnoodiging: en ons dunkt, dat de ontwerper daarvan door dezelfde gedachte moet bezield geweest zijn, toen hij ons naast die uitnoodi ging, het mooie beeld van Sint Isidorus, den Patroon van den boerenstand te aanschouwen gaf. Of zou bij het zien van dat affiche in vereeniging met de gedachte aan den aanhoudenden en waarlijk niet lichten arbeid van den »boer", ons, katholieke menschen, niet onwillekeu rig het woord van Sint Paulus tegen- klinken »Ik heb geplant, Apollo heeft besproeid, maar God heeft wasdom ge geven Met andere woorden Al ons werken en zwoegen en ploeteren haalt niets uit, indien God onzen arbeid niet zegent. »Aan Gods zegen is alles ge legen", zegt het spreekwoord; en wij weten allen maar al te goed, dat dit voor »den boer" dubbel waar is. Nu heeft onze Moeder de hl. Kerk aan den boerenstand wel den heiligen Isidorus als hemelschen Patroon ge geven en ongetwijfeld zal Hij daar boven bij God ook zijn beschermer en voorspreker wezen, maar we moeten toch ook »ons keersken opsteken" voor dien heiligen beschermer; we moeten niet vergeten hem onze eerbewijzen te brengen, wat wij volgens Sint Augus- tinus niet beter kunnen doen, dan door hem in zijne deugden na te volgen. En nu gelooven wij niet zoo heel ver bezijden de waarheid te blijven, indien wij veronderstellen dat bij de meesten zijner beschermelingen het leven van Sint Isidorus een. gesloten boek is, dat zij niets of zoo goed als niets van hun heiligen Patroon weten. Dat is miswant wij weten het toch «Onbekend maakt onbemind." En als wij nu onzen heiligen Patroon niet kennen, dan zullen wij hem ook niet beminnen, veel minder nog, (wat toch juist de drang en het verlangen der liefde is) eenige gelijkenis met hem trachten te verkrijgen door het navol gen zijner deugden. Teneinde dan daartoe aan te sporen en zoo te trach ten nog in ruimere mate den zegen des Hemels over onze landbouwende bevolking en haar arbeid te doen neer dalen, willen we hier in korte trekken iels omtrent het leven van den heiligen Isidorus meedeelen. Isidorus werd in het jaar 1110 te Madrid, in Spanje, uit behoeftige maar brave ouders geboren. Met kommer en moeite verdienden zij door hun arbeid in het zweet huns aanschijns hun levensonderhoud, terwijl zij aun hun arm kind geen onderwijs, dan hun voorbeeld, geen andere lessen dan hun ne deugden konden geven. God echter vulde door zijne over vloedige en kostbare genade het ont brekende iuimschoots aan. wijl de een voudige en nederige Isidorus zich 's Heeren gunsten vanaf zijn teederste jaren door een vlekkeloozen levens wandel waardig maakte. Door de armoedige en behoeftige levensomstandigheden zijner ouders gedwongen, was hij verplicht van hen te scheiden, om zelf in zijn eigen onderhoud te voorzien. Aanvankelijk bewaakte hij de kudden en voorzag als herdersknaap in zijn nooddruft. Later begaf hij zich in dienst bij een landedelman, Joannes de Vargas, om zijne akker te bearbeiden, en deze ver trouwde hem weldra een zijner land hoeven toe. Overtuigd, dat een boerderij zonder boerin maar een halve boer derij is, trad hij in het huwelijk; en overtuigd, dat geen uiterlijke bevallig heid, noch geld of goed geluk aanbren gen, vestigde hij zijn keuze op een zedig, godvruchtig en arbeidzaam meisje, Maria Torribia, met wie hij, na den vroegtijdigen dood van hun eerste kind, besloot hun volgend leven in onthouding door te brengen. Joannes de Vargas zag intusschen, dat God den arbeid van Isidorus zegende. En in waarheid had deze, indien zijne nederigheid hem dit ver oorloofd had, als een andere Jacob tot zijn Meester kunnen zeggen «Gij hadl weinig eer ik bij u kwam, en de Heer heeft u gezegend op mijne aankomst." De edelman beschouwde Isidorus dan ook niet zoozeer als zijn dienstknecht dan wel als een nieuwen broederhij stelde in hem het volste vertrouwen, en schonk hem alle vrijheid om zich aan zijn godsvrucht te wijden en dagelijks de heilige geheimen bij te wonen. Doch de nederige, getrouwe landman, verre van die vrijheid te misbruiken, stond des morgens vroeg op, om aan zijne godsvrucht te kunnen voldoen en toch geen tijd te verliezen, om zijne plichten ten opzichte van zijn meester te vervullen; want hij begreep dat men God verkeerd dient, indien men door werken van godsvruchtig heid de overige plichten van zijn staat zou achterlaten. Zulke dienst kan im mers aan het oog des Heeren niet wel gevallig zijn. Niemand beoefende de onderrichting van den ouden Tobias beter dan Isi dorus «Geef aalmoezen van uw eigen goed en keer uw aangezicht nooit af van een arme; doe barmhartigheid zooveel in uwe machi is; eet uw brood met de hongerigen en behoeftigen en kleed hen, die naakt zijn." Niemand begreep beter dan hij de vermaning van den apostel Paulus aan de Ephesiërs »Ik beb u in alles ge toond, hoe men het woord des Heeren moet gedenken, die gezegd heeft: »Het is zaliger te geven dan te ontvangen", daar de vrome landman van het weinige dat hij bezat, gaarne mede deelde, ja, zichzelven menigmaal het noodzakelijke onthield, om zooveel te meer in den schoot der armen te kun nen storten. Maria Torribia toonde zich altijd de waardige huisvrouw van den deugzamen Isidorushaar bezielden dezelfde ge voelens, dezelfde ijver, en de zuiverste genegenheid vereenigde beide harten, terwijl zij als om strijd elkander tot de deugd aanmoedigden- Het zal wel onnoodig zijn te ver zekeren dat daar, in dat huisgezin, geluk en vrede heerschten en dat de zegen des Hemels in overvloed over deze deugdzame echtgenoolen en hun nederigen arbeid werd uitgestort. Anders zouden wij er nog op kunnen wijzen, dat Maria door Paus Innocen- tius XII de openbare vereering der geloovigen waardig gekeurd werd, en dat Isidorus door Paus Paulus V in 1619 Zalig werd verklaard, terwijl die zelfde Paus drie jaar later hem opnam onder het getal der Heiligen. Zijn heilig lichaam is nog geheel onbedor ven en is vermaard door de talrijke wonderen die bij zijn graf geschieden. Wij zeiden straks »Aan Gods zegen is alles gelegen", en de H. Schrift leest: »de godsvrucht is tot alles nuttig, daar zij de belofte heeft voor het tegenwoordige en voor het toekomstige leven." Willen wij dan den zegen des Heeren over ons zien nederdalen, onze stoffelijke en geestelijke belangen onder zijne hoede stellen, doen wij dan zoo als onze Patroon, de heilige Isidorus. Zijn wij godsdienstig en vervullen wij nauwgezet de plichten welke onze staat en stand ons opleggen, zijn wij eerlijk in onzen handel en wandel, vrijgevig den behoeftigen evenmensch. Dan zullen wij onzen heiligen Patroon de waarachtige vereering brengen zonder den minsten twijfel om zijne voorspraak en bescherming waardig maken. En dan kan het niet anders of de landbouwersstand van Venray zal onder ieder opzicht, uit tijdelijk en eeuwig oogpunt beschouwd, ten voor beeld zijn en ter navolging strekken voor geheel onze streek en nog verre daarbuiten. Wij sluiten mei den hartelijken wensch voor onzen landbouwenden stand Hij leve! Hij groeieHij bloeie 1 Een propagandist pleegt vóór de ver kiezing zijn zorgen niet aan de groote klok te hangen. Dat helpt de stemming maar bederven. Maar na afloop kan hij zijn kaarten bloot leggen. En wat mij betreft, moet ik zeggen, dat ik er dezen keer een zwaar hoofd in had. En daarcra is de uitslag in Limburg waf hel katholieke stemmcncijfer betreft me hard meege vallen, evenals die van het geheele land. Willen we de afgeloopen Kamerver kiezing vergelijken met een vooraf gaande, dan moeten we 20 jaren terug gaan voor we haar gelijke zien in heftigheid van de bestrijding der Chris telijke meerderheid, n.l. naar 1905, toen de verkiezing het ministerie-Kuijper in de minderheid bracht. Toen was de toestand voor rechts evenwel veel gunstiger dan thans. We leefden nog in het vooroorlogsche paradijs. De tijdsomstandigheden waren toen niet de groote helpers van de ontevredenheid predikende partijen. Elke om de paar jaren wederkeerende salarisherziening beteekende een sala- risverhooging. De Christelijke partijen waren een krachtige eenheid. Nu was het juist andersom Bij de meesten was het malaise en achteruit gang wat de klok slaat. Waar is nog tevredenheid En de kiezer van het algemeen stemrecht ziet wel de maat regelen, die genomen worden en voelt de gevolgen daarvan, maar mist meestal het inzicht in de groote vraagstukken van onzen tijd, die de maatregelen noodzakelijk maakten en vooral heeft hij geen notie van hetgeen hem te wachten stond, wanneer geen regeering met vooruitzienden blik zijne belangen beschermde. Partijen, die de Christelijke panijen voor de herstelpoliliek alleen lieten staan, hielpen dapper om den blik van net kiezend publiek te benevelen en de ontevredenheid te vergrooten. Ondanks de allerongunstigste om standigheden heeft de Katholieke Staats partij in Limburg, die een verdedigen den stembusstrijd moest voeren, haar oude kracht behouden. Het katholieke beginsel, dat hoog plichtsgevoel ver onderstelt en eischl, heeft gezegevierd over de driften en verlokkingen van de partijen, wier beginselen slreelend zijn voor de zwakke menschelijke natuur. Zeer zeker werpt de vooruitgang van de sociaal-democratische stemmen in Limburg een schaduw op den gunsti- gen afloop. Die 23.000 socialistische, met nog 700 bolsjewistische stemmen, hebben velen verrast. Maar ten onrechte 1 Een teveel aan optimisme bij zoo- velen, dat alles verwacht van een op gewekte verkiezingspropaganda in de laatste weken vóór een verkiezing, doet de werking vergeten van een dag in dag uit gevoerde socialistische pro paganda, van een jarenlange opeen- hooping van ontevredenheid en het opvangen der ontevredenen door de den klassenstrijd tot systeem verheffen de roode beweging. Elk socialist is een propagandist voor zijn heilloos stelsel, terwijl vele katho lieken hun eigen partij dikwijls meer in den weg staan dan steunen. Wanneer ik overweeg hetgeen de laatste jaren aan deze verkiezing is voorafgegaan, dan moet ik zeggen, respect te hebben voor tienduizenden onzer kiezers, die getroffen door het lot van onzen economisch slechten tijd toch het katholieke beginsel boven alles hebben gesteld en met eerlijken belijdensmoed het katholieke vaandel omhoog hebben gehouden. Men kan wel zeggen zij deden niets meer dan hun plicht. Maar dat kan men ook beweren van alle heiligver- klaarden of van allen, die met mooie lintjes in hun knoopsgat worden op gesierd. In elk gev&l hebben zij, wier in komsten met tientallen percenten ach teruit gingen, die eiken dag aan de bekoringen der rooden waren bloot gesteld, maar toch hun grooten plicht trouw bleven, meer verdiensten van hun katholieke stem dan zoovele dui zenden, wien het katholiek stemmen om vele redenen veel gemakkelijker valt. Wij denken hier vooral aan onze katholieke mijnwerkers, aan zoovele arbeiders in andere industrieën, aan talrijke ambtenaren, die beter deden dan zoovele anderen welke hun stem wegwierpen door blanco te stemmen, of ze verspilden aan dwaze candida- turen, aan dissidenten in eigen kring, of wat het ergste is, geen weerstand hebben geboden aan de roode verleiders. De les dezer verkiezing isbrengt ontwikkeling. Welk politiek ontwikkeld katholiek zou het heil van de sociaal democraten verwachten, zelfs het stof felijk heil Hoeveel Kath. Kiesvereenigingen van Limburg zullen nu opnieuw den slaap ingaan, tot een volgende ver kiezing ze weer met een ruk wakker roept Het is te hopen, dat het er geene zal zijn en dat deze verkiezing de be sturen zal hebben geleerd, dat werken de boodschap is Wat we voor de volgende jaren op het program van elke Kath. Kiesver- eeniging zouden wenschen Het is de vorming van een kern flink ont wikkelden, om daardoor op den duur de massa te bereiken. Men heeft pro- pagandaclubs. Welnu, men houde ze in stand en geve ze politieke cursussen. Ook aan de Jonge Boeren, de Jonge Werkman of aan andere groepen. Men leere daar ook, hoe men een courant moet lezen, een zeer voorname bron van politieke ontwikkeling. Men ga b.v. eens na, wat er na de verkiezing gebeurt, nu een regeering moet worden gevormd en straks als de Kamers weer vergaderen. Verder sociale ontwikkeling Daar zullen de R.K. Werklieden- vereenigingen, de vakvereenigingen, de Boerenbond en zooveel andere or ganisaties wel voor zorgen. Ook hier worde aan kernvorming gedacht, naast de organisatie der massa. Boven alles natuurlijk godsdienstige ontwikkeling. Ik schrijf hier ter poli tieke ontwikkeling. Maar dit belette niet, om nog eens de meening uit te spreken, dat de sensus catholicus, de katholieke mentaliteit, het katholieke voelen, denken en doen in alle standen nog wel vermeerderen mag. Ik hoorde iemand zijn verwondering uitdrukken, dat eenige zoo rustige dorpen in een streek van Limburg samen niet minder dan eenige hon derden stemmen voor de socialisten gaven. Zeg lieverslechts eenige honderden stemmen, antwoordde iemand, die met den toestand op de hoogte scheen. Want welke geringe loonen betaalt daar die en die industrie Bitter lage! En de werkgevers, die er voor den oorlog eenvoudig leefden met hun eenvoudige arbeiders, men ziet ze thans dikwijls een leven van weelde ten toon spreiden Natuurlijk is dat voor de arbeiders geen reden om rood te stemmen. Maar evengoed als men van hen verwacht, dat zij hun katholieken plicht doen door Katholiek te stemmen, evengoed mag van die werkgevers worden ver langd, dat zij hun katholieken plicht doen door de christelijke rechtvaardig heid te betrachten tegenover hun werknemers en dezer katholieke orga nisaties. Maar niemand werpe de schuld op anderen. In ons groote katholieke kamp is^ veel te doen. En onze leiders mogen uit deze verkiezing ieder op hun ter rein de noodige conclusies trekken, om door gezamenlijke krachtsinspan ning verbetering te brengen, waar deze noodig is, niet alleen om het stembus- belang, maar om het heil van het Limburgsche volk, waarvan we geluk kig nog naar waarheid kunnen ge tuigen, dat het voor het overgroole deel katholiek is. ROELAND. door JOS. BOSHOUWERS te LENT Kuikens, die steeds gapen. Vraag: Wij hebben flinke kuikens Wit Leghorns, ruim 10 weken oud. Iedereen roept er over. Doch één ding vindt ik vreemd ze zijn niet verkouden en gapen foch voortdurend, daarbij steken ze den kop in de hoogte. Wat zou dat zijn L. te L. Antwoord Als de dieren niet aan verkoudheid lijdende zijn, dan is het vreemde geval te wijten aan luchtpijp wormen. Zooals de naam doet ver moeden, zijn hetwormen in de lucht pijp. De dieren gapen dan steeds en rekken den hals Die wormpjes hechten zich aan den wand der luchtpijp vast met den »kop" zoodat het overige als franje omlaag hangt. U begrijpt dat de luchtpijp daardoor nauwer wordt, vooral als er veel van die wormen in zitten. Ook kriemelt het, wat te begrijpen is. Vandaar dat de kippen ze kwijl trachten te raken. Soms laten ze los en dan worden ze uitgehoest. De ande re kippen pikken ze levend in en zoo geschiedt de besmetting van het eene dier op het andere. U neemt een veertje, waarvan u alle baardjes wegknipt, behalve enkele aan den top. Zoodoende krijgt u ietsin den vorm van een klein penseeltje. Dit veertje steekt u in de luchtpijp en draait hel daar om. Eerst hebt u dit veertje in slaolie gedompeld. Als 't maar even vochtig is, is 't genoeg. Dit veertje draait u daar in de luchtpijp om en hei haalt die beweging een paar keer. De wormen laten los en de kip pen spuwen ze verder wel uit. Tentoonstelling te Yenray. Vraag: Zooals u mogelijk gelezen heeft, wordt hier op 26 en 27 Augus tus eene landbouwtentoonstelling ge houden, ook met pluimvee. Het is ons plan, daaraan mee te doen, als u ten minste denkt, dat onze kuikens niet te jong daarvoor zijn. Mijne W.L. zijn van einde April, de Barnevelders van begin April en einde April. Kan men bij tweejarige hennen ook een eenjarigen haan doen Want onder de tweejarige hebben wij de mooiste hennen. De haan is van 1924. K. te V. Antwoord Het doel me plezier, dat u deze vraag doet, want nu hebben wij eene mooie gelegenheid, de lezers dezer rubriek aan te sporen tot deelneming Het zenden van dieren naar een verre tentoonstelling heeft z'n eigenaardige bezwaren en brengt ook extra kosten met zich.' Thans krijgt u eene tentoonstelling in eigen dorp. Wie meent iets moois te hebben, moet daarom niet achter wege blijven. Wij hopen, dat er vele inzendingen zullen komen uit Venray, Horst, Vier lingsbeek, Oostrum, Leunen, Oirlo, Merselo, Castenray, Maashees enz. enz. zoodat de Venraysche tentoonstelling een zuiver beeld geeft van den pluim veestapel van Venray en wijde om geving. Wij weten bij ervaring, dat de pluimveeafdeeling op ieder land- en tuinbouwtentoonstelling buitengewoon sterk de belangstelling trekt. Allons dus, vrienden I spoedig een in schrijf bil jet aangevraagd bij het secretariaat Eindstraat I te Venray, want voor 20 Juli moeten die biljetten ingevuld terug zijn. Jullie woont in een echt kippenland. Daarom moet de afdeeling pluimvee ook schitterend zijn. Uwe kuikens zijn vroeg genoeg ge boren voor deze tentoonstelling. U kunt er daags van te voren wel een mooi stel uit zoeken. Denk er aan, dat de dieren bij mekaar moeten passen. Dus even ver in onwikkeling dienen te zijn, ook wat kammen en lellen aangaat. U begrijpt dat het geen oog geeft, als er b.v. van de 2, 4 of 6 bij een haan er eene is met veel grooteren kam dan de andere, of een, die hooger op de pooten staat, of anders van type Zoo'n tentoonstelling midden in den zomer is eene aardige reclame voor vroegbroeden. Wal de overjarige dieren betreft, die zullen misschien niet al te mooi in conditie wezen, doch u is dan niet de eenige. Allen verkeeren in 't zelfde geval en de jury houdt er terdege rekening mee. Hoe de indeeling te Venray zal zijn, is mij onbekend. Mogelijk wil de secretaris mij wel een vraagprogramma

Peel en Maas | 1925 | | pagina 1