Tweede blad. SwaL8* Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. s» juist het best Handenarbeid Emigratie. Doove Peter PbJl TTIjLIKTON. Het geheim van den millionnair. Mengelwerk. op; Laat U niet meer kwellen door spierpijn, stramheid, rheumatiek, spit in den rtég Wrijf die pijn dadelijk weg met Akker's Kloosterbalsem Zaterdag 9*Me( 1925*6e Jaargan9 No- 19- PEEL EN MAAS fer kwartaal wi w advÈ&nt?en: SnderLl.ummerl's C° Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY Telefoon BI ment groote reductie. Men hoort het verkondigen „Kinderen uit groote gezinnen lij den maar gebrek en komen niet door de wereld." Gij hebt die wijsheid mogelijk ook gehoord en.... mogelijk hebt ge er te veel waarde aan gehecht. Daarom komen we hier verkondi gen „Kinderen uit groote gezinnen komen juist het best door de wereld." Dat durven we beweren met volle overtuiging, die steunt op ondervin ding. En wie rondziet met onbevan gen blik moet erkennen, dat we de waarheid spreken. Zeker, de ouders van groote ge zinnen kunnen wel moeilijke jaren doormaken, maar die moeilijkheden worden verzacht door de liefde en aanhankelijkheid der kinderen, door het bewustzijn van plichtsvervulling en.,... noodzakelijke ontbreekt niet. God, die de vogelen des hemels spijzigt, laat den mensch het nood zakelijke niet ontbreken. Om onze bewering te staven, dat kinderen uit groote gezinnen juist het best door de wereld komen, de volgende getuigenissen „De ondervinding leert, dat kin deren uit groote gezinnen, wat hun karakter en persoonlijkheid aangaat, zich veelal beter door de moeilijk heden des levens weten te slaan, dan zij, die als eenig kind steeds onder de teedere zorg hunner ouders opgroeien," schrijft Wynaendts Franc ken. „Wanneer ik let op hen, die de maatschappelijke ladder op en afgaan, dan zie ik, dat zij die naar boven gaan klompen dragen en zij die af dalen, verlakte laarsjes", zegt P. Le- roy-Beaullieu. „Wie een groot kroost heeft, geeft aan zijn kinderen het voorbeeld van eenvoud en 'plichtsbetrachting; hij geeft hun karaktereigenschappen, die hun later meer te stade komen, dan een groot fortuin", leert Prof. Dr. Kouwer. Stond de wieg van groote man nen niet dikwerf in groote gezinnen? Bossuet en Mozart waren no. 7; Rembrandt no. 8; Fénélon no. 11; Schubert en Franklin no. 14; Boileau no. 16; Sint Catharien van Siena no. 25 enz. Ik vond deze getuigenissen in een vlugschrift, uitgaande van den Haarl. diocesanen Bond V. E. en D., waar in ons ten slotte wordt toegeroepen Vertrouwt op God, die weet wat gij noodig hebt, beter dan gij zelf. Zou men armoe lijden Om 'n mondje meer Och, waar menschen strijden Helpt de Heer. Weg met alle kleinmoedigheid! „Volksadel", geeft vaak ruwe, beschadigde en leelijk uitziende werkhanden. Deze worden echter weer spoedig gaaf en zacht door Purol. 8 Meermalen is er reeds gewezen op de groote gevaren aan de emigratie verbonden. Uit de schetsen van zijn reis door Canada in de rubriek „Onder de menschen", door den heer Brusse van de N. R. Ct., bleek ten over vloede hoe ellendig dikwijls de posi tie is van jonge Nederlandsche emi granten. Ellendig in stoffelijk en in gods dienstig opzicht. De heer Dresselhuys heett onlangs de aandacht der regeering gevestigd op de misleiding en de valsche voor lichting van onze landgenooten, die door overdreven schoonschijnende voorspiegelingen tot emigratie wor den bewogen, in het bijzonder be treffende de wervers van landver huizers naar Canada. En de regeering heeft geantwoord, dat dit alles haar bekend was. Ook erkende zij te weten, dat door daartoe minder ge schikt geachte organisaties en parti culiere personen propaganda en werving voor emigratie naar verschil lende landen wordt gevoerd, doch onbekend was 't haar wat de heer Dresselhuys meedeelde, dat nl. een legio aantal over ons land verspreide geheime agenten en zelfs een bureau van een buitenlandsche regeering openlijk aan deze afkeurenswaardige werving meedoet. Gelukkig heeft thans de regeering meegedeeld, dat herziening van de wetgeving op emigratiegebied in Nederland noodig is en dat ontwer pen van wet tot het opnieuw regelen van de landverhuizing in een verge vorderd stadium var. voorbereiding verkeeren. De regeering hoopt, dat zij eerlang kunnen worden ingediend en een noodwet, welke de voorlich ting, propaganda en werving onder regeeringstoezicht zou stellen en slechts zou toelaten onder bepaalde voorwaarden en aan niet geldelijk bij emigratie belanghebbenden, zulk een noodwet achtte zij in verband met haar plannen niet noodzakelijk. Het is mogelijk; wij zijn geen be kenden in de keuken van het depar tement. Maar wel weten wij, dat over korten tijd het parlement op groot reces gaat. En dat het nieuwe parle ment mainden lang reeds zal zijn bijeen gekomen voordat de ontwerpen behandeld worden. Aangenomen al, dat de nieuwe regeering deze ont werpen weer indient. Inmiddels gaan de geheime agenten en het bureau der buitenlandsche regeering rustig voort- Aandringen op spoed is wel het minste dat gedaan kan worden! IsgsssBÊsa ïïeiedeeliagea. Maak een einde aan die noodelooze pijn. Pijn, pijn, pijn heel den dag die ellendige rugpijn Van dat gij opstaat, tot gij naar bed gaat, steeds die afmat lende pijn. En morgen precies hetzelfde. Zoo kunt gij niet voortgaan Waarom niet een einde gemaakt aan die ellende Waarom niet de oorzaak aangetast? yoogst waarschijnlijk zijn het uw nieren. Die doffe, onophoudelijke rug pijn is vaak de eerste waarschuwing der natuur van een nierkwaal. Meerdere waarschuwingen volgen spoedig, als duizeligheid, hoofdpijn, urinekwalen. stekende pijnen bij bukken of overeind komen, zenuwachtigheid, rheumatische pijnen, graveel en waterzuchtige zwel lingen. De nieren worden van kwaad tot erger bij verwaarloozing. Laat zich geen chronische nierziekte ontwikkelen doch kom uw nieren zonder uitstel te hulp. Gebruik Foster's Rugpijn Nieren Pillen, vóór het te laat is. Foster's Pillen hebben duizenden blijvend baat verschaft. Gij kunt dit overal om u heen hooren. Let op de verpakking in glazen flacons met geel etiket (alom verkrijg baar), waardoor gij zeker zijt geen ver legen buitenlandsch goed te ontvangen. Prijs fl.75 per flacon. 31 5. III. Op de rots aan de kust van Bourne mouth zat een bedaagd juffertje met een breikous. In weerwil van de warm te had zij een fraaien cachemieren shawl om, die van voren door een doekspeld met portret bijeengehouden werd. Het hoofd was gedekt door een rooien, tamelijk ouderwetschen stroo- oed, waaronder grijze lokken te voor schijn kwamen, die een blozend gezicht omlijstten met kleine rimpels en vroo- lijk kijkende oogen. Die oogen, welke zoo blijstralend de wereld inkeken, alsof de eigenares er van pas zeven tien jaar telde, gaven te kennen, dat het bedaagde juffertje in haar hart nog jong gebleven was. De dame breide zoo ijverig, als in de gegeven omstandigheden slechts moge lijk was, want niet ver van haar liep een jong paar heen en weer, bij het welk zij de rol van eerbewaarster had te vervullen. Deze rol is tegenwoordig min of meer uit de mode geraakt, maar juffrouw Prasch ware liever gestorven dan een jong meisje alleen te laten met een jongen man. En toch wist zij zeer goed dat de jonge man van onbespioken gedrag en bovendien met toestemming des vaders de verloofde van de jonge dame was, met wie hij thans een ernstig ge sprek voerde. Sophie Marlow was een bekoorlijk meisjezij bezat min of meer het type van een Andalusische! Niet zeergroot, teer van lichaamsbouw en zeer sier lijk,, in hare bewegingen haar ver loofde noemde haar een «romantische fee". Haar teint was donker, met een rooskleurig waas overdekt, mond en neus waren onberispelijk van snit, de oogen waren levendig en bijna zwart- betooverend mooie, diepe oogen. Boven dien bezat heel hare verschijning een eigenaardige bekoorlijkheid, welke elke beschrijving tart. Alex Torold, haar verloofde, was wel is waar niet zeer groot, maar van buitengewoon fraaie, gespierde gestalte en zóó blond, als Sophie donker was. Mooi kon men hem eigenlijk niet noe men. Hij bezat een energiek karakter, hetwelk op zijn gelaat stond uitgedrukt en grooten invloed oefende op het jonge meisje, met haren levendigen aanleg. Juffrouw Vicky zooals de bedaag de dame gewoonlijk genoemd werd wierp vaak genoeg onderzoekende blik ken op de beide hoofden, het donkere en het lichte, die zoo dicht bij elkaar stonden. Gewoonlijk zou zulk een aan blik haar hebben doen ontstellen, maar zij wist, dat Sophie innig bedroefd was wegens den dood haars vaders, en ze was nu maar si te blij, dat het arme kind zulk een liefderijken trooster, bij zich had. Van tijd tot tijd voelde juffrouw Vicky aan haar broche, bevattende het portret van een jongen officier. Ook zij had eens geleefd in i't paradijs", maar de beminde heurs harten was in der oorlog gesneuveld, en juffrouw Vicky had haar paradijs na een zeer kort verblijf moeten verruilen me» de koude, hartvochtige wereld. Bijna terzelfder tijd had zij haar verloofde en haar klein vermogen verloren, en zag zich nu gedwongen, gelijk zoovele alleen staande meisjes op deze wereld, zelve haar levensonderhoud te verdienen. Maar de herinnering aan haar korten liefdesdroom, had haar hart jong en frisch bewaard, vandaar ook haar innige sympathie met het jonge, minnende paar. Mijn arme, lieve pa, zuchtte Sophie, terwijl zij peinzend staarde naar de zee, verlevendigd door de booten met witte zeilen, die erop wiegel den ik kan mij maar niet aan het denkbeeld gewennen, dat hij dood is. Veertien dagen geleden nog zoo door en door gezond, en nu.... O, wat had ik hem lief. Wij waren te zamen zoo gelukkig. Tegenover alle menschen was hij koel maar tegenover mij altijd bijzonder minzaam en vriendelijk. Hoe kon hij zoo schielijk sterven, Alex? Ja, beste kind, zoo'n beroerte komt altoos zeer schielijk. Troost je, Sophie, en lever je niet geheel en al over aan de droefheid. Zij keek in gedachten verdiept naar de blauwe lucht omhoog. Hij heeft ten minste nu rust en vrede, mompelde zij met trillende lip pen. Ik weet, dat mijn arme pa zich dikwijls zeer ongelukkig gevoelde. Uren achtereen kon hij in zichzelven zitten prevelen en peinzen, alsof akelige, sombere gedachten hem kwelden. Alex had zijn gelaat afgewend, en zijn voorhoofd even gefronst. Hij scheen in diepe gedachte verzonken, als tracht te hij een raadsel op te lossen, dat de woorden van Sophie hem hadden op gegeven. Daar het jonge meisje te zeer bezig was met hare eigen gedachten, be speurde zij zijn nadenken niet, maar ging klagend voort: Hij heeft niet eens afscheid van mij genomen. Dokter Warren zegt, dat papa voor zijn dood zoo lang bewuste loos heeft gelegen, dat het nergens toe gediend zou hebben, mij tot hem te laten, daar hij mij toch niet hadde her kend. En hij liet mij ook niet tot hem Het zekerste en eenvoudigste genees middel tegen galzucht, slechte spijsver tering en verstopping vindt gij in Foster's Maagpillen. Zij zijn het zacht werkende laxeermiddel, waaraan ieder een nu er. dan behoefte heeft. Zij staan de natuur bij, en het gebruik er van wordt geen gewoonte. Prijs per flacon van vijftig versuikerde pillen f 0,65; in apotheken en drogistzaken. 10 Overspannen Zenuwen vragen een Kalmeerend en Zenuwster kend Middel. Mynliardt's Zenuwtabletten beantwoorden volkomen aan dit doel 6 Prijs 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten. Doove Peter was de meest bekende persoon in de kleine stad. Hij was barbier, ziekenverpleger, tafeldienaar bij bruiloften, doodgraver, hij richtte honden af, zette vogels op, inkasseerde kwade posten, bestelde minnebrieven enz. Hij bezat het volle vertrouwen zijner medeburgers en als jer in het stadje of in de omstreken iets buitengewoons voorviel, dan wendde men zich tot «dooven Peter" die overal een mouw aan wist te passen. In zijne jonge jaren was Peter's ge hoororgaan even zoo goed geweest als dat van ieder normaal menscheerst kort na zijn trouwen had de kwaal zich geopenbaard en was zoo verergerd, dat hij ten slotte geheel doof was ge worden. De dokter wist er geen raad voor en kon zich de oorzaak der kwaal niet verklaren maar een feit was het, dat Peter Silberschmid doof, stokdoof werd. Tegenover zijn huisgenooten hinder de die kwaal hem weinig, want hij zag aan hun mond wat zij zeiden, maar wat anderen zeiden daarvan verstond hij niets. In den loop der jaren was «doove Peter" een man van vertrouwen ge worden in zijne tegenwoordigheid sprak men over de meest intieme zaken hij verslond er immers toch niets van Zoo doof als hij was, ging het Peter niet slecht, integendeel, zijne zaak ver keerde in bloeienden toestand en zijne overige ambachten leverden heel wat Het zou misschien niet zoo lang meer duren of hij zou tot brugwachter benoemd worden, en dan stond de weg voor hem open om een baantje aan het stadhuis te krijgen. In het café »Het bruine Paard" was «doove Peter" een vaste klant. De gasten begroeten hem vriendschappelijk, maar namen verder geen notitie van hem en vertelden allerlei nieuwtjes, toe. Ik zag hem eerst toen.... toen hij reeds dood was. O, dat zal ik den dok ter nooit vergeven Het was wreed van hem, ijselijk wreed. Zij schreide bitterlijk. Sophie, vroeg Alex eensklaps, be zat uw papa vijanden Zij keek verwonderd naar hem op. Dat weel ik niet ik geloof het niet. Waarom zou hij vijanden hebben? Hij was de goedaardigste man van de wereld. Dat weet ik, hernam de jonge man met warmte, maar ook de goed- hartigste mensch kan vijanden hebben. Misschien heeft hij zich in Afrika vijanden gemaakt, zeide Sophie ernstig. Daar heeft hij zijn vermogen verwor ven, en ik geloof, dat de menschen daar slecht genoeg zijn, iemand te haten, die zijn fortuin gemaakt heeft, vooral, wanneer dat fortuin bestaat in een kapitaal van een millioen pond sterling. Papa placht te zeggen, dat hij de meeste menschen verachtte. Daar om leefde hij ooi# zoo teruggetrokken te Heaton. Hij leefde in 't ooploopend terug- gelrokken totdat gij kwaamt, Sophie. Ja, dat weet ik, gaf zij met eer. zweem van een glimlachje ten ant woord. Papa was zeer eenzelvig, hij bezat destijds mij nog niet, maar gij hadt uw beroep nog. Helaas, mijn beroep. Het spijt mij heden nog dat te hebben laten varen. Waarom deedt gij dat? Dat weet je wel, Sophie. Ik heb het je meer dan eens gezegd. Ik wilde geneesheer worden, maar mijn papa wenschle evenwel niet, dat een Torold andere menschen diensten zou bewijzen. Ik heb die meening van papa nooit kunnen begrijpen. Onze bezittingen waren vrij van schuld overeenkomstig de bepalingen in zijn testament zou ik die verliezen, tenzij ik de hoop voor II—.— hst heerlijk verwarmen 'b wrijfmiddel dat direct een behaaglijke verlichting gssft en afdoend geneest. Per groote pot van 20 gram 50 cent. Alom verkrijgbaar! =r> or. f 1.100 gr. £1.75 nog voordeelloer. zonder de minste terughouding de doove verstond er immers toch niets van. Zoo vertelde de Wachtmeester, dat het besluit genomen was Wilhelm Lehmann den volgenden morgen te arresteeren, daar het zoo goed als be wezen was, dat hij met een anderen persoon de vischkaar bij de walerkee- ring leeg geplunderd had. Den volgenden morgen had Lehman zijne biezen gepakt, en de wachtmees ter moest met hangende ooren afdruipen, maar des avonds stak «doove Peter" een bankbiljet in zijné oude portefeuille, terwijl hij zich vergenoegd de handen wreef. De pachter Muller fluisterde den tuinman Haasse in het oor. Vanmorgen in de vroegte heb ik er een geschoten, een kapitaal dier, het ligt onder den rooden den, haal het vanavond en breng het dan bij den koopman. Toen Haase echter 's avonds bij den rooden den kwam om den reebok te halen, was er geen spoor te vinden, maar bij »doove Peter" smulde men eene geheele week aan heerlijk wild braad. De hoofdingenieur voerde in Peter's bijzijn een gesprek met den Burgemees ter over een zijlijn van den spoorweg, die over het weiland van mijnheer Kunze gelegd moest worden. De Inge nieur gaf de hoop te kennen, dat Kunze goed opgaf om dokter te worden. Om wille van mama deed ik zulks. Als gij er niet waart, lieveling, dan zou ik ook heden liever een vooruitstrevend geneesheer willen zijn, die leeft voor de wetenschap. IJselijk! riep miss Marlow*en- trok den neus op. Hoe kunt ge er be hagen in vinden, menschen in stukken te snijden en bloedende... foei, laten wij niet van zulke dingen spreken, zij doen mij denken aan mijn arme papa. Gij moet heusch niet zoo onver standig zijn, Sophie. De dood is een natuurlijk iets. Wanneer ge heel uw leven bij uw papa waart geweest, zou het heel iels anders wezen. Maar ge hebt enkel deze laatste drie jaren met hem gewoond. Maar ik hield niettemin zooveel van hem. Ik heb mij menigmaal ver wonderd afgevraagd, waarom hij zoo lang wegbleef. Om rijkdommen te verwerven. Hij kon u toch niet laten deelen in het ruwe, gevaarlijke leven, dat hij leidde in Afrika. Gij waart in uw klooster immers geheel en al gelukkig. Zeer gelukkig, antwoordde zij op overtuigenden loon... Het spijt mij, dat ik het moest verlaten. De zusters waren bijzonder lief en goed voor mij, een moeder kan niet teederder zijn. Mijn eigen moeder heb ik nooit gezien. Ze stierf te Jamaica, toen ik nog heel klein was. Na haren dood kon papa niet meer in West Indië blijven, zoo als hij zeide daarom bracht hij mij naar Engeland. Terwij ik in het klooster vertoefde, zag ik hem slechts van tijd tot tijd, totdat mijn opvoeding voltooid was. Toen kocht hij huis en park te Heaton dat is nu vijf jaren geleden en twee jaar geleden kwam ik voor goed bij nem. Dat is alles, wat ik van onze levensgeschiedenis weel, Alex. Maar

Peel en Maas | 1925 | | pagina 1