Gtemengd Nieuws
eenmaal de gewoonte van Balkan-fat
soen mee. Men nam het echter niet
ernstig op.
Ongelooflijk: Rusland en Roemenië
deden lief tegen elkaar aan de oevers
van Djnester en Proeth.
En Duitschland Te Kiel werden
daverende sportfeesten gegeven te eere
van Engelsche mariniers 1 De koning
van Wurtemberg werd blijgemaakt
met een eere-doctoraal van de univer
siteit te Oxford. De keizer spelevaarde
op de Noordzee, en Krupp deed heele-
maal niet geheimzinnig met een pas
klaargekomen reuzenkanonSpeel
goed....
Van Oostenrijk-Hongarije hoorde
men niet veel, maar niemand dacht er
aan, dat de stilte in de Donaulanden
verraderlijk kon zijn.
Wel heerschle in het naburige Servië
een gevaarlijke kabinetscrisis, doch
men vond dat eerder normaal dan
abnormaal. Een Servië zonder kabinets
crisis zou Servië niet geweest zijn.
Somber en zwart stond in de Juni-
maamd van 1914 het Albaneesche
avontuurslechts wij, Nederlanders,
moesten dat ondervinden. Onze gene
raal De Veer kwam terug. Thompson
werd gedood op de brug van Durazzo.
Wie nerinnert zich niet de emotie
rondom den dood, en de uitvaart van
dien knappen lieder, dien humanen
vormer der Albaneesche gendarmerie?
Wij hadden ons gestoken in het
Albaneesche avontuur om der wille
van de mogendheden doch konden den
Mbret prins Von Wied, niet hand
haven. De Albaneesche stammen vlo
gen tegen elkaar op; Italië en Servië
loofden en boden om den gunst der
krakeelende Albaneezeri.
Duitschland liet den Mbret schieten
en zag uit de verte toe. Veeleer maakte
men zich in Duitschland druk om....
belasting van het vrijgezellen-dom.
Thompsons opvolger, Kroon, kon het
tegen Prenk Bib Doda niet bolwerken,
maar wij lachten alweer, oubollig volk
als wij zijn want kwam er niet een
revue, waarin Prenk Bib Doda 'n stuk
soda werd genoemd
Men loopt immers liever naar een
revue, dan dat men doordenkt op een
woord van landgenooten, die in den
barren vreemde zich een onmogelijke
taak zien opgelegd.
Dat woord echter luidde letterlijk
»Albanië walgt ons Beroepsmilitairen
spraken van walging, naar aanleiding
van een avontuur gelijk aan een
Indianenroman Het woord ging helaas
verloren. Minder verloren was het
woord waaraan wij den 22sten Juni
1914 herinnerd werden door den dood
van een beroemde pacifiste, die tot ons
gesproken had in het wereld-beroemd
geworden werk »De Wap£n Neer 1"
Bertha Von Sutlner. Haar walgde meer
dan Albaneesche avonturen. Zij stierf
aan den vooravond van het uitbreken
van den wereldbrand-
slingeren de afgevaardigden uit het
vroegere Duitsche gebied den premier
scherpe en welverdiende verwijten naar
het hoofd.
»Ik ben bevreesd voor hetgeen er
gebeuren gaat", verzekerde de Elzasser
afgevaardigde Schumann aan de Echo
de Paris. »Ik verzeker u, het voortdu
ren van het offensief van Herriot zal
in onze gewesten de meest geduchte
uitwerking hebben. Op den dag na den
wapenstilstand hebben wij ons in de
armen van Frankrijk geworpen, omdat
wij meenden verzekerd te zijn dat de
slechte dagen van godsdienstvervolging
van den Combestijd, niet zouden terug-
keeren." En zijn mede-afgevaardigde
Charles Frsncois riep in de Ivamer,
toen hij uit Herriot's mond vernomen
had, dat de leekenwetten van A tot Z
zouden worden doorgevoerd öök in
Elzas-Lotharingen >>De Boches hebben
ons onze vrijheid gelaten wil de
heer Herriot ze ons nu ontnemen
En de premier wist hierop geen
ander antwoord te geven dan »Wat
gij daar zegt, is schandelijk". Pardon,
zoo roept de »Gav.loïs" uit,schandelijk
is het niet dit woord te spreken, maar
aanleiding ertoe te geven, dat het ge
sproken moet worden. De zoogenaamde
vrijdenkers van het slag van Herriot
en Francois Albert zijn gevoed met den
leeken-godsdienst en de leeken-moraal,
voor welke het katholicisme de groote
en eeuwige vijand is. Zal Herriot het
inderdaad durven verstaan ter wille
van de abstracte ideeën, die hij per
soonlijk aanhangt, den burgeroorlog te
ontketenen in de provincies die wij
tot zoo duren prijs hebben heroverd
Drijvers als hij, zijn vreeselijke men-
schen. Wat beteekent voor hem een
stuk vaderland I Zij willen de zedelijke
eenheid van Frankrijk bewerken. El
zassers, Lotha ringer zullen zich even
wij Parijzenaars moeten bukken
voor het dogma der verleeking en
ontkenning, ofwel hij zal ze breken.
Heeft Balzac niet gezegd »In de de
mocratieën kent het despotisme geen
grenzen, het noemt zich wet
Of Herriot de katholieke harde kop
pen der Elzassers zoo licht zal doen
bukken als die der Parijzenaars, dur
ven wij even vast betwijfelen als wij
hopen dat hij daarin nimmer moge
slagen.
jf)e Katholieken in Elzas-Lotharingen
doen zich gelden.
Naar men weet is als een der eerste
punten van het werkprogram van
Frankrijk's nieuwen premier, Herriot,
aangegeven, de opheffing van het ge
zantschap bij het Vaticaan en verder
de algeheele doorvoering der leeken
wetten.
Het Kamerlid Jonnart, oud-gezant
ten Vaticane, heeft het voornemen te
kennen gegeven om de regeering te
interpelleeren omtrent het eerste punt.
Wat het andere aangaat, ddarover is
reeds alles in rep en roer in den Elzas
Wel verre van zich de hooge gunst
der heeren te Parijs te verzekeren
door allerlei spitsvondige overeenkom
sten te sluiten, waarbij de uitvoering
der voorgenomen laïceeringsplannen
toch niet wordt tegengehouden, doch
enkel een schijn van goedgezindheid
jegens den Katholieken godsdienst
kunstmatig in stand wordt gehouden
ernstige plooien aangenomen, en hij
scheen het gekscheren geheel ver
leerd.
Jasper, sprak hij, ik kan je niet
zeggen hoe akelig ik ben. Ik verklaar
je, als er ooit weer van brand gespro
ken wordt, zal je nooit meer van me
hooren, dat ik het een mooi gezicht
vind.
Ik wil je gelooven, gaf ik hem
ten antwoord, men moet zich ook
nimmer in èens anders leed verheu
gen. Het is het best alle harten naar
zijn eigen te rekenen.
Hij dwaalde weer van mij
drong door de dicht opeengepakte me
nigte heen en liep een bekende tegen
het lijf, die zich met kracht een weg
door het gedrang zocht te banen.
Het was Reinold Flenking, die op
verderen afstand van het kasteel
woonde dan wij, en wiens voorkomen
duidelijk de haast toonde waarmede
hij had geloopen. Nauwelijks had hij
het gevaar gezien waarin de jonker
verkeerde, of hij begaf zich naar den
rechtervleugel van het gebouw en mat
de zich daar bevindende ladder als met
zijn oog.
Mijnheer Flenking 1 smeekte de
freule, heb medelijden, heb mede
lijden met ons, red mijn vaderGeef
mij mijn vader terugGij alleen, ik
weet het, hebt er den moed toe, en
zult met Gods hulp hem voor mij be
houden.
Indien hij te redden is, zal ik
het doen, was het korte en beslissende
antwoord van den fabrikant, die in
oogenblikken van het grootste gevaar
Een slecht humeur, slapeloosheid en
schele hoofdpijn worden vaak veroor
zaakt door leverstoornissen. Foster's
Maagpillen zullen het kwaad spoedig
overwinnen. Zij wekken de lever op
en worden aanbevolen tot het genezen
van galzucht, verstopping en ms
kwalen. Prijs per flacon van vijftig
versuikerde pillen f 0.65 in apotheken
en drogistzaken. 10
Ouder vroede vaderen.
Donderdagavond kwam de raad der
gemeente Hedikhuijzen bijeen. Dat het
er zou spannen was bekend, de be
langstelling was dan ook gröoter dan
gewoonlijk. Hoe men in dezen raad
debatteert, moge blijken uit het vol
gende
De heer Dobbelsteen Mijnheer de
Voorzitter, ik wil het woord voor een
persoonlijk feit.
VoorzitterIk weet wel waar ge
heen wilt. Ik geef daar geen gelegen
heid voor.
Dobbelsteen De Voorzitter met z'n
bekrompen verstand heeft...
VoorzitterWat zeg je daar Is jou
verstand zoo groot? Maar ik zou maar
eens zwijgen of anders...
Dobbelsteen Jij wil nu altijd zoo'n
goed katholiek zijn...
Wethouder van Engelen: Wat heeft
dat er nu mede te maken
Dobbelsteen Laat me uitpraten. De
dit op de meeste lieden voor had, zijn
geest voor afwijkingen te kunnen be
hoeden.
De jonkvrouw had zich voor hem
op de knieën geworpenhij richtte
haar op en sprak haar moed in,
het was of zij sinds datoogenblik veel
kalmer en bedaarder werd.
Jonker Richard stond in de onmid
dellijke nabijheid, met over elkander
geslagen armen en iets onbeschrijf
baars in zijn blik, het onheil aan te
staren.
Reinold liep op hem aan, vatte hem
bij den schouder en trok hem naar de
ladder. Hij liet zich leiden als een
kind.
Ellendeling 1 riep hij, zoo gij uw
leven in een tweegevecht hebt willen
wagen, waarom toont ge dan hier niet
uw moed, waar het noodig is Het
geldt immers het leven van uw vader
De nietswaardige jonker zweeg en
beefde zichtbaar bij deze woorden.
Gij hebt mij voor lafaard geschol
den, vervolgde Reinoldweet j
wel wat dat zeggen wil, voor lafaard
Zie dan nu of ik een lafaard ben. Hier
is mijne hand, voel haar, zij trilt en
beeft niet gelijk de uwe. Bij deze
woorden schudde hij den jonker, zooals
men zegt, een door elkaardeze bood
geen wederstand. Het eenige, wat de
geest van den woestaard bezighield,
was, dat de kostbare rozenkrans ver
loren ging, dien hij zoo gaarne in zijn
bezit zag.
Welnu, de tijd is kort, die mij
tot beraad overblijft, ging de fabrikant
op gejaagden toon weer voortmaar
Voorzitter wil altijd doorgaah voor èen
heel braaf katholiek man, maar wil
ik eens zeggen wat hij is Hij deugt
niet. Het is een groote farizeër.
Wethouder WinkelIk heb nog
nooit zoo'n akelig ventje gezien als
dien Dobbelsteen. Hij kan niets anders
dan den boel in de war sturen. Een
groote snotneus, een echte kwajongen
is-ie.
De Voorzitter: Bandieten streken uit
halen kan hij, anders niet.
Dobbelsteen Maar dan ben jij toch
de grootste bandiet. Dat zal ik eens
gauw bewijzen.
Wethouder WinkelAls je er de
kast niet voor in ging dan zou je hem
den nek omdraaien, dat akelig »kleine
ventje, maar van zoo'n zoodje heb je
alles te wachten."
De Voorzitter, Ik schors tot Vrijdag
morgen de vergadering.
Enkele leden van den Raad verklaar
den niet meer te zullen terugkomen....
Ook een verontschuldiging.
De melkboer P. Z. te Marken is door
den kantonrechter te Purmerend ver
oordeeld lot f 150 boete, omdat hij
melk vervalschte met 16 pCt. water.
Hij gaf als verontschuldiging te ken
nen, dat hij anders niet al zijn klanten
kon bedienen.
Levend verbrand.
Het »IJandelsbl. v. Antwerpen" meldt:
Te St. Pauwels woonden twee oudjes
van rond de 80 jaar, genaamd Frans
en Alois De Bliek de een was half
lam en de andere geweldig doof. Frans
was nog al liefhebber van rooken en
zijn broer Alois, moest altijd zijn pijp
gereedheid maken en hem dan
geven.
Dit was ook het geval Zondag, en
Frans zette zich dan te rooken in huis
terwijl Alois buiten ging zitten. Opeens
hoorden de buren een verschrikkelijk
gekerm in huiszij liepen vol schrik
toe en vonden den ongelukkige half
verkoold in de woning.
Geneesheer Van Haelst en onder
pastoor Seys van Steneke, kwamen ter
plaatse o«i den ongelukkige bij te
staan, maar eenige oogenblikken nadien
was hij overleden ten gevolge van de
pijn.
Zijn broeder buiten had niets gezien
of gehoord:
Tan dverzorging.
Misschien ware het beter, wanneer
wij schreven»tandverwaarloozing".
Want het is droevig, maar waar:
wordt aan de tanden, vooral van de
kinderen, te weinig zorg besteed. En
toch is een mooi, gaaf gebit niet alleen
een sieraad, maar ook een eisch van
goede gezondheid. Immers zonder een
goed gebit is 't niet mogelijk ^ns
voedsel behoorlijk te vermalen en
daardoor wordt de maagte veel inge
spannen.
Onderzoekingen in het buitenland
hebben aangetoond dat vooral bij kin
deren een goed gebit hooge uilzonde
ring is. Wanneer men in ons land
daarnaar een onderzoek ging instellen
zouden de resultaten waarschijnlijk
wel dezelfde zijn.
Gelukkig, dat men in verschillende
steden, vooral in Duitschland, van ge
meentewege veel doet ter bestrijding
van mond- en landziekten speciaal bij
kinderen. Straatsburg heeft eene kli
niek, die meer dan anderhalve ton
gekost heeft. In Dresden zijn van ge
meentewege tien tandartsen aange
steld, die zich den geheelen dag bezig
houden met de verzorging van de ge
bitten van schoolkinderen. Verdc
krijgen de kinderen een blad met
raadgevingen mede. Bijvoorbeeld, dat
het goed is de tanden tweemaal per
dag te horstelen met een solutie van
een lepel zout en een liter water. En
verder om den dag met tandpoeder.
Ook in Zwitserland doen de gemeen
ten veel voor de verzorging van de
gebitten der schoolkinderen. Sinds
dien tijd is de gezondheid van de
schoolkinderen op eene aanmerkeliike
wijze verbeterd.
Een kreupele oplichter.
2 jaar gesimuleerd.
Door het beleidvolle optreden van
den recherche-inspecteur J. Stevens te
Tilburg is dezer dagen een massa-
oplichtingsaffaire aan 't licht gebracht
welke voor een groot gedeelte voor de
bevolking van 't Zuiden des lands,
schier ongelooflijk is.
Ruim twee jaar geleden verscheen
plotseling in Tilburg een zich noemen
de Pierre Ditz, die veel opzien baarde,
door de vreeselijk ongelukkige wijze,
waarop de man liep. Door zeemlappen
te verkoopen langs de huizen, verdien
de de man, behalve hetgeen hij aan
giften kreeg, een behoorlijke brood
winning. Zelfs door het medelijden van
een rijke dame werd hem ruim een
jaar geleden een mooie invalidewagen
verschaft. Intusschen was de man
reeds in de voornaamste plaatsen van
het Zuiden des lends bekend geraakt
Eenieder kende en groette den man,
Pierre, die door een noodlottig onge
luk in een mijn, zooals hij vertelde,
in Duitschland, 9 ribben verloor, zijn
rechtervoet en arm moest missen en
wiens ruggespier geamputeerd was.
Verschillende autoriteiten in het
Zuiden des lands deden, door mede
lijden bevangen, voor den ongelukkige
alle mogelijke moeite, om hem zijn
ellendig bestaan zooveel mogelijk te
verzachten.
Intusschen had niemand er ooit aan
kunnen denken, dat deze man zoo
schitterend simuleerde, zoo mooi zijn
rol van een zoo wreed geknakt jong
leven speelde, totdat de ongelooflijke
ontgoocheling kwam.
Vrijdag jl. deed de koopman B. te
Tilburg aangifte, dat bedoelde Ditz
hem onder valsche vo.orgevens f 25
had afhandig gemaakt. Ditz, die onder
tusschen naar Ren Bosch vertrokken
was ep napr Leeuwarden was doorge
reisd, werd aldaar op, verzoek der
Tilburgsche recherche aangehouden.
Bij zijn verhoor, dat daarna volgde,
slaagde de inspecteur Stevens na zeer
veel moeite ep in hem aan 't praten
te krijgen, waarna hij ten slotte ver
klaarde, dat hij twee jaar lang gesi
muleerd had en even gezond was en
ioopen kon als een ander. De politie
man die hem kende, stond hiervan
verstomd en kon 't aanvankelijk niet
gelooven, totdat, hij zioh ervan over
tuigde.
Ditz verklaarde genaamd te zijn W.
F. Lauwersheimer, 28 jaar, afkomstig
van Scheveningen. Van zijn 12e jaar
af was zijn leven een aaneenschakeling
geweest van misdrijven, waarvoor hij
herhaaldelijk als jongen tot tucht-
schoolstraf was veroordeeld. Op lateren
leeftijd werd hij herhaalde malen tot
gevangenisstraf veroordeeld, waarbij
hij eenmaal krankzinnigheid zoó mooi
simuleerde, dat hij op advies van di
verse medici yoor een jaar opgezonden
werd naar een krankzinnigengesticht.
Hieruit ontvlucht, werd hij wederom
naar de gevangenis te Scheveningen
overgebracht, waaruit hij in Mei 1922
werd omslagen.
Nog zij vermeld, dat hij eenmaal
een poging tot ontvluchting deed uit
een celwagen, door den vloer uit te
trappen, welke poging echter mislukte,
daar hij, niet wetende waar hij was,
op de Koninginnegracht te Den Haag
op de as van den celwagen bleef
hangen.
Na zijn ontslag uit de gevangenis
besloot hij in het Zuiden des lands
zijn geluk te gaan beproeven, waarna
hij te Tilburg zijn rol van ongelukkige
begon. Deze comedie wist hij 2 jaar
vol te houden, totdat hij thans zeer
bewogen zijn ellendige levensloop ver-'
haalde.
De man is ter beschikking der jus-
zie dan nu wat ik doen zal en dal,
zoo een van ons beiden een lafaard is,
gij zult gaan, waar ik ga. Dit zeggende
greep hij onverwacht den jonker om
zijn middel, en trok hem, toen hij
tegenspartelde, met geweld tegen de
ladder op. De heer Flenking had bij
zijn moed de kracht van een reus, en
als men zijne geestkracht en volharding
daarbij in aanmerking neeipt, bezit hij
de beste eigenschappen, om de grootste
moeilijkheden en bangste gevaren te
overwinnen en daaraan te ontkomen,
Het kostte hem echter eene vreese
lijke inspanning van al zijne krachten
om met zijn zwaren last de bovenste
sport der ladder te bereiken. Richard,
als het ware ontzet door zooveel
stoutmoedigheid, en daarbij waar
schijnlijk gedwee door gewetenskna-
gingen, die den booze te midden van
zijn euveldaden niet verlaten, deed ten
laatste geen tegenweer en hij dankte
den hemel zeker, toen hij, op het plat
gekomen, weer vasten grond onder
zijn voeten gewaar werd. Reinold
hield hem nog altijd met den rechter
arm omkneld, en het was kenbaa
zijn doel hem door de vlammen te
sleepen, om zonder het te willen, tot
de redding van zijn vader mede te
werken. De wijsvinger van de hand,
welke hij nog vrij had, werd door hem
naar 't punt gericht, waar op. het nog
brandvrije gedeelte van het dak een
spuitgast bezig was, vruchteloos eene
zee van water in de vlammen te doen
stroomen. Dezen verzocht hij de slang
op hem te richten. De spuitgast vol
deed oogenblikkelijk aan zijn verlan-
titie te Breda gesteld, die verder öVer
zijn lot zal hebben te beslissen.
Nootjes om te kraken.
Als er iets is, waarbij men niet
buiten Gods zegen kan, dan is het de
opvoeding ven het kind.
Het is dikwijls veel gemakke
lijker tien werkelijke kasteelen te ver
nielen dan een luchtkasteel.
Drank is de weg van den duivel
naar den mensch en de.weg van den
mensch naar den duivel.
- Wie graag ijdele dingen hoort
dwaas praat, verkoopt zijne ziel
voor een geringen prijs.
De school des levens is de hard
ste, ze kent wel beproevingen, maar
geen vacan tie.
Te vaak genoten genot, houdt op
genot te zijn.
Als het waar is wat men zegt,
dat de domme geluk heeft, zouden er
veelal meer gelukkige mensohen zijn.
Sociale actie bestaat niet in het
schreeuwen en sohelden op vergade
ringen, maar in de toepassing der bfl-
ginselen van rechtvaardigheid en
naastenliefde.
Vader en moeder in liefde één,
vader kalm en rustig, vooij een
voorstel te vinden, moeder recht
vaardig en karaktervast, heerschénd
over haa? hart: dat geeft goede kin
deren.
Wie op z'n ouden dag wil oog
sten, moet zaaien in z'n jeugd.
Zwijgt altijd in geldzaken. Hebt
ge.'t niet, dan ontwijkt men u; hebt
ge 't vyel, dan wil de heele wereld geld
van u leenen.
Ouden moet men eeren,
Jongen moet men leereri,
Wijzen moet men vragen,
Dwazen stil verdragen.
Bosehbessenpluk.
In weerwil van het droge weer der
laatste dagen is de bosehbessenpluk
het Rijk van Nijmegen niet misf-
lukt.
In de vele bosschen aan de oostzij
de en zuidzijde der stad, alsmede in
Nieder- en Reichswald trekken er
dagelijks honderden op uit om een.
daggeld aan boschbessen bijeen te.
plukken.
De »waldbessen" zijn dit jaar bij
zonder groot van stuk en brengen een
goeden prijs op, vooral die bestemd
zijn voor Engeland, dat gewoonlijk
veel boschbessen voor de jambereiding
koopt.
Sommige gezinnen verdienen m»4
twintig fot dertig gulden per dag.
Een buitenkansje l
Twee dooden en drie gewor^en
Maandagmorgen had de h'eer Hage-
dobrn uit Almelo het on',ejuk nabij
Delden met zijn auto lege n een boom
te rijden.
De heer Fortmeijnr^rs en mevrouw
Bierens de Haan -uit Almelo, die in
de auto waren gezeten, werden op
slag gedood.
De h<5er Hagodoorn en de overige
inzittenden werden licht gewond.
Onze eier-export
Het Ned. Weekblad voor den Han
del in Kruidenierswaren vestigt de
aandacht op het merkwaardige feit,
dat onze eier-export zich geheel gaat
richten op Duitschland.
Terwijl onze eieren voor Engeland
te duur zijn, (in plaats van eenige
millioenen in andere jaren gingen er
deze week nauwelijks 150.000 naar
Londen) koopt Duitschland onze eieren
speciaal de kleinere soorten, tot prijzen
die in Duitschland niet kunnen wor
den gemaakt. De veronderstelling ligt
dan ook voor de hand, dat deze eieren
gemengd worden met minderwaardige
buiten landsche (Poolsche) en dan dit
'alles als Hollandsche waar in den
handel wordt gebracht.
gen, maar de stroom van plonzend
water kwam met zulk een kracht op
beiden neer, dat Reinold overbuitelde
en Richard, met hem gevallen, door
den schok tot bezinning gekomen, zich
losrukte en, na een raam ingeslagen
te hebben, voor de oog en der toe-
Schouwers in den rechtervleugel van
het kasteel verdween.
Reinold gaf het op hem te achter
halen, en nu, zonder eene seconde
zich te bedenken, snelde de edelmoedige
fabrikant over de gloeiende hardsteen,
die onder hem knapte en kraakte en
waarover de vlammen met onbetengelde
woede flikkerden en sisten. De tQQ*
schouwers stonden als in ndemloe'
stilte, geen woord werd er kén6
maar de spanning, die er vcjtgd Jjs "n'
een
gen, aan de gevolgen waarvan hij reed»
zoo langen tijd leed, nu hij zoogesjo'
en gestooten werd, hem eene vr'
lijke pijn moesten verooratak' <*ese-
Pip
groote inspanning had Re*
hem het plat bereikt- w
jn. Met
nold met
op zijn post en een stond
doorweekte de dek' i00m van water
lijdende jonker -fn\ waaronder de'
Reinold zowdo. bevond, terwijl
ten twéodw dat "IJ voor zl°b zelve
ruime mal'
.ale van het stortbad in
geene taal te beschrijven fyfét
enkelen sprong was bij bet raam in
gegaan, waarvoor de oude edelman
zich een paar minuten te voren han
denwringend en om hulp schreiend,
had vertoond.
Iedereen geloofde, dat de jonkman
het slachtoffer van zijn heldenmoed
en menschlievendheid zou worden
want hoe kort het was geleden, dat
men hem door het venster had zien
verdwijnen, iedere seconde wroette de
vlam zich nieuwe baan en werd het
gevaar grooler. Eindelijk vertöonde hij
zich voor het raam, zijn zwaren last
in de armen, door een deken naar ik
meen, omwoeld. Men kon op een
frooten afstand den jonker hooren
reunen, en het was te begrijpen, dat,
I zoo hij al geene brandwonden had be
komen, de kneuzingen en verwondin-
hsd gel»*"' J.ziïn kreeg. Het water
niet Jkkig dezen keer de kracht
*em omver te werpen, en met
jjr d vaart, waartoe de nood waarin.
*j verkeerde, hem alleen in staat kom
stellen, vloog hij door de vlammen,,
die zooveel mogelijk door het vijftal
spuiten werden bedwongen.
Door de menigte ging een dof ge
mompel, dat in vele gevallen ontzetting,
soms ook bewondering, doch hier bei
den vereenigd moest uitdrukken, en
langzaam ging het in een daverend
gejuich over, toen Reinold behouden,
maar met brandwonden overdekt, met
den half zieltogenden edelman op het
plat aankwam.
Een vijftal lieden, waaronder Ko_..>
Flinterman en mijn persoon, haddesg**
zich, opgewekt door het voorbeeld van
den moedigen jongeling, halverv/gge
de ladder op begeven, en bevrijdden
den fabrikant, die thans op he^«punt l
was door vermoeienis te bedijken,
van zijn zwaren last. Wij iraehteiv^
den edelman in het rijtuig, dat voor
freule Constance nit het dorp was
ontboden, maar waarvan zij geen ge
bruik wilde maken.
Wordt vervolgd.