Bij en in de Peel. Plicht boven alles. Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. FEUILLETON Wat grootvader vertelde van de veepest. Zaterdag 28'Augustus 1920 41e Jaargang. No 88 PEEL EN MAAS ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL voor VENRAY 65 c. franco per post 75 c. voor het buitenland bij vooruitbetaling 95 c. afzonder), nummers 5 c. Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY. Tel. No. 51 PRIJS DRK ADVERTENTIEN van 1 6 regels 45 e elke regel meer c. LOTING VOOR MILITIE. De Burgemeester van Venray brengt ter kennis vsd de ingeschrevenen der MilitieL:ohting 1921. dat de Lotirg voor genoemde L'chting zal gehouden wor den te Venray m het Patronaatsgebonw Patersstraat en wel 1. Voor beo. wier namen beginnen met arme Frankrijk, te redden. Het ziet er te Parijs zoo treurig uit nu de Pruisaen de stad belegeren, de hon gersnood is nabij misschien nu reeds daar. Den volgende dag zou men weer een nieuwen aanval op den vijand wagen men verwachtte nog veel aoo dar letters A tot en met K °pVrydeg!tan Generaal ChaDzy. En Cléray 3 September 1920 de« namiddags 3 uur. vertelde dat hij gewichtige dépêches O TTmiur namon hitffinttfin met d v-. t gemeeDte was, kwamen zij dadelijk tot hem en drukten hem de hand. Ze j vertelden ook tegon hem, hetgeen ze aan den Rector gezegd hadden. I Inmiddels was de ballon oggerold mak. Spoedig werd een goed stuk vleesch ter tafel gebracht, dat de reizigers zich goed lieten smaken, aangezien het reeds half twee in de namiddag was en zij van 's morgens en iDgepakt om opgeladen te worden, (drie uur af niets meer gehad hadden. M. Micheis kwam reeds met zijn:Na het eten en onder het ledigen van voertuig aangereden om den ballon J een glas wijn, zeide de heer E. Clè» te vervoeren. ray: Het is voor ons eene gewoonte, Daar deze nog zeer nat was en dus dat wij waar we in een ballon dalen 2 Voor hen wier namen beginnen met vm lc""üiuni1 "vr- •en der letten L. tot en met Z op Zaterdag v»n Ju'es Favre voor Gambetta, tamelijk zwaar, moesten alle aan» op die plaats altijd iets aan den armen 4 September 1920, des namiddags 1 uar minister van oorlog bij zich had, E. wezigen helpen om hem op te laden geven. Hierbij brak hij een gouden r* ;ii L-j i.ir. waarna de reis naar Merselo aan» bordereaux los en vroeg den Rector ben, die ongeschikt zijn bevonden en voor 1 September bg on herroep'lijk geworden nitapraak, voorgoed of tijdelijk zijn vrij gesteld. Voor verdere inlichtingen zie men de publicatie ten Raadbuize of wende aen zich ter Secretarie. Venray 18 Augus'us 1920, De Burgemeester van Venray, o. van de loo. of hij dit geld aan wilde nemen. De luchtreizigers met den Burge. |Deze wees den Burgemeester aan, die Aan de Lotiog moet deelgenomen door Cavailhon had de krijgskos van waarna alle iogerchreveoeo met nitionderlng ven parjJg bij zich, een valies zoo zwaar ving. dat oen man hei nauwelijks kon j De dragen. Zoo men verleide bevatte'meester volgden te voet achter dendit wel aan het armbestuur van dit een waarde van zeven millioen j ballon, daarna de honderden toe. i—j francs. schouwers die nog steeds toesnelden. Voor dit geld waarmede zij tevens Het voertuig nam den kortsten weg Parijs moesten vluchten; om'naar de Kerk en Rectoraat doch de jheeren gingen mee langs den molen VI Inmiddels was ook de Rector van Merselo de WelEerw. Heer Peter Schaiks op het terrein aanwezig De ingenieur.mecanicien kwam aan stonds naar hem toe, drukte hem vriendelijk de hand en stelde daarna zyne andere reisgezellen voor, die steeds met hun beiden over de heide wandelden. De mecanicien ging weer met zijn werk voort dI. den balloc zacht iu eikaar te rollen en de menschen aan» wijlingen geven om alles voorzichtig in te pakken. De rector die vloeiend Fransch sprak, was dadelijk in druk gesprek met de Heer Cléray en Cavailhon. Het weer was mooi zei. den ze bij het opstijgen van deD ballon te Parijs 's morgens om drie uur, maar nog mooier was de hemel toen zij omstreeks 8 uur 2800 a 3000 meter boven de aarde in de wolken dreven. De Rector vroeg Hoe zij he t durfden in zoo'n ballon te gaan en soo'n stoutmoedige reis te onder» nemen, niet wetende waar men terecht komt Hierop antwoordden - ty Men moet geen gevaren schrik ken om het Vaderland, net nu zoo uit reden het anders wellicht in haoden van den vijand viel moest genoemde Heer die Commissionair ,0°r den veehandel was, voor het Fransche eger, alsmede voor de stad Parijs Dkoopen doen. De hongersnood was wel te Parijs want zooals ze vertelden werden er reeds ratten en muizen gegeten bij gebrek aan vleesch. In dien tusschen» tijd dat de heeren dit alles vertelden werden ae postduiven losgelaten, nadat onder hun vleugels een briefje was vastgemaakt waarop vermeld stond, waar de ballon geland was. De Rector, die volgaarne de luchtreizigers een ontbijt had willen aanbieden, vernam dat Simon van den Brekel, molenaar te Merselo, ze reeds barl uitgeooodigd. Nadat de Rector alles van den ballon in oogenschouw had genomen nam hij afscheid met een vriende» lijken handdiuk en wenschte bun een voorspoedige en gelukkige terug reis naar hun vaderland, waarvoor ij zeer gevoelig schenen te wezen Eenlge oogenblikken later kwam ook de burgemeester van Venray in vollen galop met zijn rijtuig aange» reden, die het nederdalen van den ballon was te weten gekomen door een spoedige berichtgeving van zijn waskzamen veldwachter Th Sanders die juist te Merselo was. Ter plaat» se gekomen nam bij onmiddellijk alles iu oogenschouw. Toen de luchtreizigers vernamen dat dit het Edelachtbare hoofd der Terwijl ze dit zei, wei bet atll geworden om baar heeo. Allen luisterden naar dis klankrijke ilem. Toen zij ophield, klemde oen levendig rood baar waogen, dear ze zicb het voorwerp seg van aller opmerk saamhetd. Een aardige pleitbezorgster voor de leboooheden der Datuar," merkte mevroaw Van Bom lacband op. Die hebben waarlijk geeo pleiibe- aorgater noodig. mevronwtja,zei Clara - Toeh doet bet weldadig aan, er o met loovéel geeatdriit orer te hoorea •preken," meende de Ingenieur. Wij. mannen, bobben er maar te vaak te weinig oog voor, afgeleid als wij worden door allerlei praotiscbe belangen. Mijnbeer Van Buren beeft gelijk, meende mijnheer Vao Bom, de vronw trekt bet meeat bet ideale In en om ons aan, en aoo aorgt zij er voor, dat bet evenwicht raiaohen veratand en gevoel, tueaoben hoofd en hart niet veratoord wordt. Uag ik daarom onto waarde gasten voor» atollen, op de gezondheid te drinken van de damei, die in bet een zoo goede, zoo not» tige en mooie rol spelen. Liide toejuichingen begroetten den heil dronk met Simon van den Brekel om aan zijn uitDoodigiog te voldoen. Daar ge noemde molenaar in zijne jeugd ook een beetje Fransch geleerd had, kon deze ook met de heeren spreken. Hij vertelde hun, dat toen hij den ballon zag komen deze zoo laag hij den grond was en precies'de rich» tiDg van den molen had, dat bij meende dat het anker aan de wieken zou blijven hangen. Zooals de Fran» schen vertelden hadden ook zij dit ge zien maar gooiden juist voor dat zij bij den molen kwamen wat hallast uit, waarna de ballon weer wat om hoog ging. Ongeveer 5 minuten achtei den molen voelden zij een kleine schok en toen bemerkten zij dat het anker in den top van een boom vast raakte, doch dat deze niet stevig genoeg wss. Ze gooiden hun laatste zakje zand uit en kwamen op een meer geschikter» rein nabij het Rozendaal. Toen de luchtreizigers wat uitgerust waren en den molen bezichtigd hadden zou men verder gaan, daar zij hij den molenaar niets wilden gebruiken omreden zij het tot hun plicht rekenden bij den Rector iets te zullen eten. De Rector zich hoog vereerd ziende met de onverwachte gasten deed dan ook zijn best en liet alles bijbrengen wat hij in huis had. De gasten ziende, hoe welkom zij door hem ontvangen werden, waren dan ook oogenblikkelijk op hun ge Venray zou weten ter hand te stellen Het waren vijf gouden Napoleons ieder van 20 francs te zamen dus 100 francs. Na zich ruim twee uren op 't Rectoraat te hebben opgehou» den begaven zij zich in een paar wagens naar Venrsy. Toen de stoet zich in beweging stelde riepen de Franschen uit volle borst »Vive Merselo,waarop het volk antwoordde »L3ve Frankrijk* Na zich te VeDray slechts korten tijd te hebben opgehouden begaven zich nog dien zelfden dag naar het station HorstSevenum. daar daar de lijn VenloNijmegen nog niet bestond. Ze wilden zoo spoedig ogelijk het doel hunner reis be» reiken, vooral daar de Adjunct Maire zulke gewichtige depeches van Jules Favre van Gambetta bij zich had. Na in Venray een landauer ge huurd te hebben, giDg het in vollen draf naar het station, wijl het tijd werd voor den trein. Het afscheid hier moest kort' wezen, daar zij moeite hadden om den ballon op tijd geladen te hebben. Mathijs Micheis onlviDg 20 francs voor zijne moeite alsmede 2 francs voor M. Fransen, die door zijn hard loopen en laden zijn klompen verongelukt bad. Na nogmaals een vriendelijken handdruk gewisseld te hebben en een driewerf »Vive Merselo" zette de trein zich in beweging om de lucht» reizigers weer naar hun dierbaar Frankrijk te breDgen. W. S. Wordt vervolgd. Mij duckt, dat bij ook wel aan gedacht zal hebben, meende de icgeDieur Mijnbeer Van Ba-en.. zei Clara blozend. Het was iij-i geworden om te gaan. De gasten gingen afscheid nemen van de gast vrouw en den gastheer. Toen mevrouw Verstraateo dit gedaan bad, trad ze op den ingenieur toe eo zei Meneer Van Buren, ik beb gemerkt, dat u eeo groot bewonderaar is van de natuur. Da volgende week Donderdag geven wij een buiteDpar tgtje. en indien u bet met uw becigbeden overeen kan brengen, zou bet ons teer aan- genaam ego, als u ons de eer wilde be wgzeD. daaraan deel te nemen. Uw vriendelgke uitnoodiging vereert mij ten zeerste, antwoordde de ingenieur, die gezien bad, dat Clara scbucbter tot bem opkeek, als om bet verzoek barer moeder te ondersteunen. en ik beschouw het als een voorrecht, die dankbaar aan te nemen. Het ia maar een beel familiair partijtje hernam mevrouw, eDkele goede kennis sen van Verstraateo en mij en e< n paar vriendinnetjes van Clara. Zooveel te vereerender is mg uw uitooodigiog, mevrouw, zei de ingenieur met een hoffelijke buiging, baar en haar dochter naar haar rijtuig geleidend. Toen bet wegreed, knikte mevrouw nog oogenblikken daarca zaten de beide vrien dinnen op de lustieke bank onder de scbadnw van eeu breedgetakten lindeboom, Het was een heerlijke dag g-steren hernam Truus, en wg hebben ons allen kostelijk geamuseerd, waartoe de tegeD» woordigbeid van meneer Vao Baren veel beeft bijgedragen. Het is bepaald een goede gedachte van nw mama geweest bem ook te iovlteeren. Dat kwam tooh beel toevallig, anti woordde Clara zoo onverschillig mogelijk Wij ontmoetten hem de vorige week bij Van Bom bg gelegenheid van mevrouws verjaardag.... Ja, daar beb ik bet eeo en ander van geboord, viel Trans baar met een schalk laobje in de rede. C:ara kleurde. Je bofrft niet te kleuren, iedereeD weet immers, dat bg een oogje op je heeft, en iedereeD zegt ook, dat je samen een mooi paartje zon zijn. Clara zag wel in dat ontkennen en pro testeeren niets zou batsn. Ze zou boven dien in strijd komen met baar eigen bart. Daarom vergenoegde tij er zicb mee, tc zeggen ''Och de mecsohen praten zoo gauw, Trous. Daar heb je gelijk in Clara, maar ditmaal gelrof ik tocb wel, dat ze bet bg het rechte eind hebben. Ik voor mij moet even heel vriendelijk en wuifde Clara met j reohtuit Bcggou, u»" - baar kleine blanke band- jBaren mg veel is meegevallen. Toto ik IV. I boorde, dat hg ingenieur was, daobt ik. Twee jonge dames wandelen gearmd dat hg een beele droge, geleerde meneer door een mooie, reebte laan vso linden, j zon zijn, en van al de joDgelui beeft Dat zal ik je eens vertellen, zei Clara. Van Dieren was gep queerd, dat Van Baren ongemerkt de leiding van ons gezelschap op zich hnd genomen. Daar ws volstrek geeo opzet bg in het spel. maar terwgl Van Dieren niets dan flauwe praatjes si te verkoopeo, bedacht Van Baren telkers iets aardigs om ons bezig te bonden. Ja. die Van Dieren is een taai beer, beaamde Truus, die over niets anders weet te praten dan over zeilen en roeien en visscben, net alsof de beele wereld daar alleen liefhebberij in heeft. Op een gegeven oogenblik, vervolg de Clsra, vroeg Van Diereo aan Van Buren, of de ingenieurs behalve han vast iokomeD ook niet nog een mooie bijver dienste maakten. Niemand van ons begreep in bet eerst wat bg daarmee be vloeide, en Van Baren, aan wien de vraag geriobt was. vroeg nadere opbelderiog Wel, zei Van Dieren, ik bedoel, of den ingenieurs niet af eo toen wat in de band gestopt wordt, om een oogje dicht te knijpen bg leveranties en aaDbestedmgeD, Ik beb daar sterke staaltje? van geboord, voegde hg er bg. den kring rondziende, blijkbaar in de verwaebtiog. dat zijn woorden wel instemming «ouden vinden. Hoe brutaal I riep Trous uit. En hebben de andere heeren niet geprotesteerdf Allemaal, antwoordde Ciara, en dat deed mg zooveel genoegen. De inge» nienr was kwaad eo wie zou dat niet bg zoo'n belecdigiog I maar bg bleef kalm en sei Als a daar zulke sterke »Ed toen kwam de veepest.'' Zoo vertelde mijn grootvader en wij jongens zaten met gretige ooren de woorden uit zyn mond te kijken als hij ons de verschrikkelijke ver» halen deed, van koeien, die zoo springlevend in het land liepen en eenige uren later morsdood lagen en dan gingen «stinken als de pest". We hoorden verhalen van boeren, e van schatrijk in enkele weken straatarm werden, van wei'.anden, waaruit bet vee in enkele dagen verdween als SDeeuw voor de zou, van kapitale hofsteden, die publiek zouden verkocht worden zonder dat er één enkele kooper kwam opdagen, ja, dat men zelfs voor tien stuivers de bezitter van een landgoed kon worden. Later, toen mijn goede grootvader al jarenlang dood was, heb ik nog vaak over zijn verhalen nagedacht en dikwijls rees bij mij twijfel, of al hetgeen ik in myn kinderjaren hoor» de wel waarheid was geweest. De veepest en monden klauwzeer werden langzamerhand één in mijn gedachten en tenslotte vestigde zich bij mij de overtuiging, dat de vee» pest, zooals mijn grootvader die schilderde, niet zoo heel erg geweest kon zijn. Tot voor enkele weken de kranten eerste berichten brachten van het uitbreken der veepest In België. Toen werd 't na eenige dagen dui» delijk, dat dit een ziekte is, die hemelsbieed van het mond en klauw zeer verschilt. Bij een goede ver» pleging valt bijna alle 7an het door mond en klauwzeer aangetaste vee te redden, Als een dier echter het slachtotfer wordt van da veepest, is 't gewoon» lijk reddeloos verloren. Totnogtoe de gevreesde ziekte buiten de grenzen gebleven. In België is ze reeds helaas over vele provinciën verbreid. Met een buitenlandsch runderras, de zebu, is ze binnengebracht. Wanneer zullen ze kunnen zeggen, dat deze ziekte uit onze omgeving voor goed ver» dwenenis? Dat zal afbangen van de maatregelen die men neemt. Er is één geluk bij dit ongeluk. De smetstot schynt niet zoo gemak» maar eeo duimbreed van zijn plicht te doen afwgken. Dat was flink gesprokeo, zei Truus. Eo Van Dieren keek zeker wel zuinig 9 Hg brabbelde eeo verontscbnldigir g bij bad in de verste verte geen toespeling bedoeld, bü bad alleen willen zeggen, dat er wel eens ingenieurs waren, die bet zoo heel nauw Diet namen, en dergelijke praat» jes meer- Naar ik boor, beeft meneer Bos hem later nog eens geducht onder Landen genomen. Hoor eens, Clara, zei Tinna. Ale je beite vriendin moet ik je toob eens wat vragen, en daar moet je me even opreoht op antwoorden. Kan de oorzaak van Van Dieren'e hatelijkheid niet hierin zitten, dat bij oog op je bad en na wel begrijpt, dat zijn kans voorgoed verkeken ie 9 Maar ik beb Van Dieren tooh nooit ook maar in het minat laten blijken, dat ik iets om bem gaf. Dat «al wel tjjo, hernam Tioua lscheod. Maar toch geloof ik, dat bij hem jaloezie in het spel is. Maar ik heb Van Baren behandeld zooala ieder ander, antwoordde Clara. ik ben me niet bewast ondersobeid te hebben gemaakt, en ik zon dat ook niet hebben willen doen. Dcoh dat neemt niet weg, Clara, dat iedereen begreep, datjg en Van Buren bg elkaar boordet, en dat dit ook Van Dieren niet ontgaan kan igo. Maar laten wg over nk mdsn gMtbeeTe^et^me? Cl m xwggeod luisterend naar het verrukkelijk niemand ons zoo aangenaam beziggehoudenstaaltjes van gehoord hebt. meneer, hoeft dl6D ongelikten beer niet meer spreken, die U komt de eer van dien toostconcert, dat de vogelen in Gods vrije als bg. Ik geloof, dat die meneer Van u mgo met naar den bekenden weg te Uan tfgnpgt tal bersten, ale bg verneemt, u tornt ue M u - t\:h.aal hot land nvnr had. Maar vragen. Maar aai mil n zppcran. dat een'^o» I DiereD daar braaf het land over bad. Maar vragen Maar laat mg li zeggen, dat eeD jy me; deD jogeoieur verloofd zgt. i_._ -I-»' wat bad die aerlgk ingenieur en n zal mij wel toe»! L 1J aan. - toe, zei hg. j natuur gratis geven. Ik geloof, dat mijnbeer Van Bom' Clara, verbrak Truus Wichers einde- van Van Dieren gesproken, wel een beetje overdreven heeft, antwoord- lijk de stilte, zouden we op gindsche met Van BnreD Ik was net even weg ge-1 geven. de Clara, tenzij hg mevronw als model bank niet wat uitrusteD f Ik ben nog moe weest, en toen ik weer bij het geeelsobap blijkbaar vermoedt niets hoogers kent IT~~' beeft genomen, die inderdaad onder alle van gisteren. kwam. dacht me zoo. dat ze samen een dao zgo plicht, en dat al het geld van de warayn we oogOoietD*#n>i0M hlli# Z°° beo je voortvarend, Trnna, zei dat er die ook zijn, meer dan u Clara lachend, voor wie evenwel dit voor» Ofiiobten een uitmuntende vronw is Clara stemde daarin toe en eenige woordenwisseliog gehad hadden. wereld niet in staat sou sgo, hem ook Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1920 | | pagina 1