Pastoor Schmeits f
Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
Onder 't roode vaandel.
Dit nummer
bestaat uit twee bladen.
FEUILLETON.
Zaterdag 18 October 1919
40e Jaargang. No 42
ABONNEMENTSPRIJS
PER KWARTAAL
voor VENRAY 60 c.
franco per post 70 c.
voor het buitenland
bij vooruitbetaling 90 c.
afzonderl. nummers 5 c.
PEEL
MAAS
Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY.
PRIJS DER
ADVERTENTIEN
van 1—7 regels
elke regel meer
35 c.
5 c.
Zaterdagavond overleed alhier, na voor»
tian te zyo van de H.H. Sacramenten der
StervendeD, de Zeereerw. Heer Pastoor
Maria Pascal's Scbmeils.
Weliawaar kwam de aiag niet geheel
oovarwaoht, want sinds langen tijd had
da pastoor te kampen met ernstige ziekte*
gevallen.
In hem verliest het Bisdom van Roer
mond tan zijner meest begaafde priesters
Een geniaal man, groot redenaar, musicus
en oudheidkundige, gaat met üom heen,
naar wiens talent in bet Bisdom Roer*
mond met ontzag werd opgezien, maar die
ook daarbuiten een reputatie bad gevestigd.
Maria Pasoal Sohmeits, werd den 21en
Augustus 1851 te Sutard geboren. Zijo
studiën voor het H. Priesterschap ving hij
aan op het college der Eerw. Patets
Jeiuïton in z^jn geboorteplaats. Daarna
bezocht bij e6oigen tijd Rolduo en vol
tooide zijn boogere studiën aan bet Groot
Seminarie te Roermond, waar bij den 13en
Maart 1875 door Z D. H. Mgr. Paradis
priester werd gewyd.
Zijn groote begaafdheid stelde hem iD
etaat door selfstndie op velerlei gebied een
byzondere kennis te verwerven.
Als jong kapelaan kwam bij den 2en
October 1875 aan de Sc Servaas te
Maaatriobt. Behalve door zijn redenaars
talent deed hij hier van zich spreken door
zijn wetenschappelijke onderzoekingen bij
de restauratie van de majestueuze St.
Servatiuskerk. Met T r Cuypers beeft by
het groote werk geleid en lacbeDd mocht
by wel zeggen Er i« geen steentje aan
de St. Servaas, of ik heb bet betast.
Twintig jaar lang werkte bij onvermoeid
in deze groote stadaparochie en van zyn
prettigen omgang getuigt wel het feit, dat
zyu collega's vsd het platteland en elders,
waDBser zij in Maastricht kwaman, altijd
even by kapelaan Scbmsits aanliepen om
eens gezellig te kunnen praten.
Den 16so September 1895 werd kapelaan
Schmeits pastoor te Buggenum en den
6sn Dsoember 1902 als zoodanig naar
Venrsy verplaatst. In deze plaats bad hy
wederom e#D bijzonder mooie kerk en bet
was een genot hem de schoonheid ervan
te booren verklaren.
Pastoor Sohmeits deed zich verder ken
nen a!a een uitstekend masious en groot
bevorderaar der kerkmuziek
Van hem wordt gezegd, dat bij eens op
een partiouliere audiëntie by Z. H. Paus
Piua X z g. bet Gregoriaansoh volgens
zyn opvatting beeft gezongen en dat Z
H. hem daarvoor hartelijk complimenteer,
de. Zeker is bet, dat zyn heilig entbon»
siaame hem daartoe iD staat stelde en
bet behoefde niet te verwonderen, dat bij
als lid Tan het Hoofdbas'nur der St. Gre
15
Droefgeestig merkte hij op: Gij hebt
toen niet bsgrepeo wat ik leed 1 Nutteloos
te zijn en maohteloos, terwijl ik alles had
willen bezitten om bet n te kunnen geven
O. ik kan hst u nu wel zeggen, hoezeer
ik u bemind beb, ik stierf immers tooh 1
Ik heb bet u niet kunnen doen begrijpen
en gij hebt door my geledeo, Misschien
dat de christelijke leer een ander mensch
van mij gemaakt bad I
O, daar ben ik zeker van 1 Uw hart
is zoo goed, ondanks alles, SDikte Suzan»
■a. Indien gy onzen godsdienst wildet
leeren kennen, by is zoo mooi, zoo troost
vol
O jawel, antwoordde by met met
een onversobil'ige beweging, Maar 't
zal wel Dulteloos wezen, want ik bebj
nog maar weinig lijd om te leven 1
Gy zult leven, Alexis, omdat ik het
wil 1
Wat wilt gij daarmee zeggen, vroeg
Alex's belangstellend,
Dat zal ik u vanavond zeggen, ant
woordde zy glimlachend.
Suzanna hield met bare moeder een lan
ge beraadslaging, waarna deze baar om
helsde, zeggende
Doe bet daD, mijn kind. omdat God
het n beeft ingegeveo en gij deze ziel kunt
redden, met wie gy werkelyk gelukkig
goriusvereenigiog en als voorzitter der
diocesane afdeeling mede een grooten stoot
beeft gegeven tot de herleving van den
liturgisohen zang.
Waarly'k, het Bisdom Roermond verliest
veel in Pastoor Schmeits en vooral de
parochie Venrsy zal zyn heeDgaan be
treuren.
In de Nieuwe Koetier schrijft P. Geurts
bet volgende artikel over Pastoor Schmeits:
Pascal Sohmeits ia van ons heengegaan
en iaat nauwelijks zyo gelijke na onder
de meeat begaafde priesters, niet in Lim
burg, misschien niet io Nederland. Eu toch
ware het eenvoudig kinderachtig bij den
dood van dezen pastoor te spreken van
tets als -het achterlaten van eeu moeilijk
of Diet aan te vullen leemteer is een
vacature, een leemte is er niet.
In de boogere sferen, waarin de hoog
vliegende, aristocratische geesten plagen te
zweven en elkaar te ontmoeten, was deze
hoogbegaafde zoo ver afgezworven eD zoo
diep verloren, dat hij d&uwelyks nog be
langstelling scheen ts hebben voor betgeen
de priesterhand eiken dag te doen vindt,
zelfs voor bet pliohtmatigste en noodzake
lijkste. Maar ik schrik ligt io dit koel
oordeel niet een vonnis over dezen doode
Eeuwige.Rechter, aan Wiens eindgericht
ik niet kaD denken zonder te beven en te
sidderen, ik sou Uwe onuitsprekelijke
barmhartigheid baast durven vragen ls
bet dan volstrekt uitgesloten, dat Gij in
Uwe ondoorgrondelijke oordeelen met twee
maten meet, een voor de gewone, een
andere voor de buitengewone menscbea»
kinderen f
Wij menscheo, van nature dikwijls zoo
onbarmhartig, zouden bet soms, zoudeD
bet bier willen doen.
Was bet de sobuld van Pascal Schmeits,
dat Limburg voor hem t» klein, bij voor
Limburg te groot was Is bet zijn schuld
dat od8 Bisdom niet te beschikken beeft
over aoademies voor boogere wetenschap
pen en schoons kunsten en wy hem niet
een zetel in eenc dezer academies konden
aanbiedeD
ik heb eens hooren vertellen, dat vader
Schmeits, wieo zyo trouwhart'ge zoon al-
tyd zoo'n innige en liefdevolle vereering
toedroeg, lang kinderloos gebleven, deo
Hemel innig bad om een kindje, al was
by maar zoo'n klein kindje.,. eD dan
maakte de oude Sohmeits bewegingen met
zyn bandon, alsof by wilde zeggen zoo
klelD, dat bet in een klomp kan. Dat
kleine kindje werd hem geboren, en er
groeide een reus uit.
Men moet niet gauw spreken van genie
brevetten van genialiteit, dat is van on»
sterfelijkheid uit de dealen is een ydel
werk, wanneer het nageslacht daaraan zyn
onderteekening weigert. Dan moet men
kunnen wijzen op onsterfelijke daden, op
onsterfelijke gedachten of onsterfelijke
monumenten. Maar tooh zijo er maar wei
nigen, beol, heel weinigen geweest by wie
hst denkbeeld geniaal zioh zoo spontaan
eD onweerstaanbaar opdrong als by Pas»
oal Schmeits.
Men behoefde zyn uiterlijk, zijn aris
tocratisch gestyleerde persoonlijkheid maar
te zien. Wie hem niet of maar half kende,
was by het beschouwen van dien kunste»
□aarskop met zijn weelderigen haardos
geneigd te zeggen niet natuurlijk, ge
maakt. Maar wie hem goed kende eo be
spiedde in zyu d&gelyksobe gangen, ge
sprekken en zielsverheffingen moest
erkennen dat is louter natuur, dat ie
de eenvoud van een kind, zulk een lichaam j
past bij talk een geest, bij geeft en be
weegt zich gelyk bij is, de schittering van
zija oogöu en zyn geheele psysionomie, de.
beweeglijke gebaren van de armen en
bandeD zijn de ongekunstelde uitdrukking
van wat er gist en braiat in zyn binnenste,
leeft en tintelt in zijn ziel. Wat hy deed
en sprak od schreef, droeg bet merk van
een koninklijke natuur bet fiere in hem
was onbewust, en bet aristooratisohe niet
aangeleerd. Zoo was hij, niet anders dan
hij zlcb gafeen geboren type onder tien
duizenden.
Ik herinner me. dat Pacal Schmeits in
een wetenschappelijke vereeniging te Roer
mond eens een leziDg, pardon een rede
bad gehouden over de laatste uitvindingen
op pbysiscb, chemisch en technisch gebied.
KeD onzer bladen bad een uitvoerig ver
slag van die rede gegeven, maar wat
gebeurde nu f De redenaar ontving een
paar dagen later de krant bezorgd aan
zyo adres met enkele passages blauw aan
gestreept en gecommentarieerd met bet
batelyke: dilettant. Dit toekent Er waren
er sommigen, die maar Diet koDden ge»
looven in de echte degelijkheid van
Schmeits' veelzijdige kennis en daarom ge
neigd waren hem van bsunbazsrij op
wetenschappelijk terrein ts betichten.
Wanneer men onder dilettant iemand
moet verstaan, die geen zeer speciale vak
kundige is, voor wien studie van een
bepaalde tak van kunst en wetenschap
geen levensstudie was, steunend op aes»
demiaobe vorm ng en zioh verdiepen in de
klemste, ook ie nietigste bijzonderheden
en onbeduidendheden, dan is bet verwijt
dilettantisme wellicht met ongegrond. Maar
dan is de wereld vol vau dilettante, die
toch werkelijk wel aanspraak kunnen
maken op den titel van geleerd en hoog
geleerd eu tegen wie wij met eerbied en
ontzag opzien als hoogstaande meesters.
Da zaak is deze de positieve kennis van
Pascal Schmeits was zoo uitgebreid en
veelzijdig, zijn geheugen was zoo veel
omvattend zyn gemak om uit zijn geeste
lijke schatkamer bet oude en nieuwe wel
geordend te voren te brengen, zoo ver
bazend zyn talent om aan dat oude een
uieawe kleur en aan het nieuwe een tint
van oorspronkelijkheid te geven zoo oDge-
woon zijn woordenrijkdom en de arti
stieke vormkracht om met zijn eijen
denkbeelden het geziene en het geboorde,
het waargenomene on het aangeleerde zoo
tot een geheel samen te smeden, dat dit 't
kenmerk droeg vsd zyn geheel eanige
persoonlijkheid, zoo overweldigend.dat men
zioh onwillekeurig afvroeg hoe kan in
een hoofd zoo veel geleerdheid zyn gevaren
en huizen, is dit allss wel echt, ben ik
niet het slaohtoffer van zinsverbijstering eD
geesteshypnose, is dat alles geen..,, dilet»
kunt leven, als gij uw geluk weet te vin
den in den plicht, dien gij voor God ver»
vnlt
Samen gingeD zy naar Alexia en Suzan»
na Dam zijn hand In de hare
Alex s, berionert gy u nog de belofte
die ik a dezen middag deed, vsoeg zij.
Waartoe Ik wil maar liefst niet
langer leven, was het sombere antwoord
Ook niet indien ik altijd by u blijven
wilde
Een kortstondige vreugde flikkerde in
zyo oogen toen antwoordde bij dof Ik
zal dat nooit aannemen. Ik wil uw onge»
lok niet, Claudine
Maar als bet nu eens een geluk voor
mij was u te verzorgen en u gelukkig te
zien Als ik u beloofde, uw vrouw te
sullen worden
Met verwondering hoorde Alexis haar
«ao. Plotseling stak hy zyn hand uit en
zeide
Zwyg 1 It wil uw offer niet! Vroe
ger heb ik bet eeos begeerd in een aanval
van egoisme en altijd beb ik nog geboopt
dat gy mij zoudt gaan beminneD. Maar
du zai ik zulk een offer niet meer van u
aannemen, want een offer is bet gi]
bobt bet zelf gezegd 1
Gij handelt wreed met my dat alles
te herinneren, zei Suzanna snikkende.
Hij nam baar band en zeide met zacht;
heid
Vergeef mij. Ik dank u voor uw
goedheid, die u dat ingeeft, het zal mij een
troost zijn iD de dagen die my nog te
leven overblijven. Heb ik dan uw liefde
niet kunDen winnen, mijn laatste oogen»
blikken worden tenminste verzoet door de
gedachte dat gy my vergeven hebt en my
n vriendschap gedenken zult Dat zal mij
inderdaad bet sterven minder bezwaarlijk
maken en mij de dagen verlichten, die my
van dit zoo weinig betreurde leven nog
zullen res'en.
Zichtbaar vermoeid zonk de zieke in de
kussens terug.
Maar ik wil hebben dat gij blijft
leven, zuchtte zij. Gelooft gy mij dan
niet als ik u zeg dat ik gelukkig zal zyo
aan uwe zyde
Neen. DeaD, was zijo wanhopig ant
woord. Gy zyt een lief meisje, maar ik
wil niet. Denkt gy mij aldos aau den dood
te ontrukken Misschien sou n dat geluk
ken, maar ten kgst% van uw eigen geluk.
En ik bemin u te zeer om u ongelukkig te
zien
En als dat du toob mijn geluk eens
uitmaakte, weersprak zy hem met van
vreugde schitterende oogen.
Uw gelck Zou dat mogelyk zyn
Ik durf Diet. Werkelyk, Claudine, zou het
u niet berouwen
Neen. antwoordde zij ernstig. Ia-
dien gij evenals ik, onderwezen wilt worden
in den christelijke godsdienst, geloof ik dat
wij samen gelukkig zuileD zijo 1
Gij moogt mij leereD wat gij wilt,
iodion uw godsdienst mij geduld en kracht
geeft, zal ik al tevreden wezen. Ik wil u
gelukkig maken, Claudine, en u nooit meer
vry willig onrecht aandoen
De tranen sprongen Suzanna in de oogen.
O. ik wist wel, dat gy een goed bart
badt Maar ik moet u nog iets vragen.
Moeder, wil u het hem uitleggen
Alexia, zei M oheliue, Suzanna
bedoelt dit. Wij zyn arm en gy ryk, cu
zal meD natuurlijk gaan zeggen, dat Susan-
tantisme
Neen, dat was het niet of als ge wilt.
dat men alle wetenschap en kunst in deD
vorm van een diploma in deo zak moet
dragen, om niet dilettant te heeton, geef
dan tenminste toe. dat deze dilettant up
het gebied van taalkennis, litteratuur,
architectuur, oudbeidkuode, muziek en tal
vaD, ook do meest moderne en zwaar te
verduwen wetenscbsppeD, als chemie,
psysiek, dier» en planieokuDde, sterren
kunde veel beter thuis was dan, in éóa
dier wetenschappen, de meeste boog-ont-
kkelden, die met bepaald onder de vak
geleerden kunnen gerekend worden.
Eerlijk wil ik bikennen, dat ik ondanks
al de obarme van dezen charnnnteo
causeur en al de hartelijkheid van dezen
goedbartigen meDsoh er altijd tegen opzag
in zijo gezelschap te komen. Ik geloof wer
kelyk, dat aan dien schrik een kleine,
laat het dan zijn echt meosohelijke ijdel»
beid ton grondslag lag. Als men enkele
ursD Sobmeita bad geboord, wanneer bij
echt op dreef was. bad men twee, drie
dagen noodig om bet noodige zelfvertrou»
wen te herwinnen. Dat was zoo schitterend,
zoo verbluffend, zoo overweldigend, dat
men aan zioh zelf ging twijfelen, den
moud Daawelijka durfde open doen eD zelfs,
als men schryver was van beroep, neigiDg
gevoelde de pen voor altijd neer te loggen.
Meo zat er by in beate bewondering eD
zweeg als een mof, iD afwachting, dat
een ander, die nader stond tot de gewone
menscheo, bet woord opnam.
Ik sprak van de -pen' de pen van
Pascal Schmeits was nu eens een penseel,
dan een stift; zyn sierlijke taal en zijn
m«ta!en styl doen er ons van zelf aan;
denken. Wat hy schreef, droeg een merk,
het was een leeuwenmerk.
Het was in geeDen doele kuistig pouter-
werk, dat riekt naar de lamp. dat vlijtig
opgevijzeld en opgepoetst wordt; geen
geesteskind, dat den stempel der barens
weeën op zyn voorhoofd draagt. De groote
Dr, Coyperi vierde zijn 70iten verjaardag
en de toenmalige redacteur van de -Maas
en Roerbode" meende terecht, dat ziju
blad dien dag niet oDgemerkt moebt laten
voorbijgaan. Een meesterlijk artikel voor
dien grootmeester Vao ztlf dacht by aan
den grooten vriend van Cuypers, deo pas
toor van Buggenum. Geradbraakt in al zyo
leden, bleek, mat en suf lag daar Schmeits
als slaohtoffsr van een soort griep: Ecd
artikel schrijven, anders misscbieD ook
niet, maar cu bepaald onmogelijk 1 Tocb
zou bet kunDen en moeten. Na enkele uren
lag op bet redactie-bureau van de -Maas
en Roerbode" een geurig en fleurig opstel,
dat gein spoor van de katterigheid en
moreele depressie droeg een der beste,
welke Sohmeits ooit geschreven beeft, in
één adem zoo op bet papier gegooid.
Het is Diet alleen en miasobico niet aller
eerst bet schoonheids- en kunstgevoel, dat
by Pascal Schmeits zoo verheffend op u
inwerkt. Het is wellicht meer nog die
piëteit voor de Kerk en voor alles, wat
door den Roomscben geest geïnspireerd
en gemerkt is. Niet minder dan WillemssD
bad bij de Roomscbe heiligen, niet minder
dan De S;uers de Roomscbe monumenten
□a trouwt om bet geld En daarom wilden
wij u vragen of gij van uw fortuin slechts
zooveel behouden wilt als noodig is en de
rest besteed zal worden door goede wer
ken uw vroegere tekortkomingen goed te
maken. Dit offer zou ons zeer aangenaam
wezen
Noemt gy dat een offer, iiep ALxia
begeesterd uit. Hebben weelde en genot
mij geluk geschonken Wat beteekent
voor my rijkdom, nu ik Claudine bezitten
kan Heel myn fortuin wil ik in uw ban
den stellen, opdat gij gelukkigen maken
kont 1
Het bu wélyk werd pas vier maanden
later gesloten, nadat Alexis zyo vreeselyke
zwakte te boven was gekomsn. In cien
tijd bad by zich io deu godsdienst laten
ooderwyieo. bad bet H. Doopsel ODtvangen
eD zijn eerste H. Communis gedaan. Het
huwelijksfeest had op de villa in den
grootsten eenvoud plaats, maar weldra ver
huisden de jonge eobtgenooten eo de heels
familie Mariey naar een eenvoudig buis in
de wijk Montreuil. waar ook Louis en
Lucien hun handwerk uitoefenden. Ook
Cózarine bad by hst huwelijk tegenwoordig
willen zijn wel was zij afgeleefd en ge
bogen naar bet lichaam, maar baar bart
klopte nog even warm als vroeger en haar
schamele wooing was nog steeds een toe<
vlochtsoord voor de verworpelingen.
Na de plechtigheid nam Alexis de hand
zijner jonge vrouw in de zyne en zei op
hattelyken toon: Gij hebt er dus geen
spyt van Suzanna
Zij maakte een afwerende beweging.
Wy zyn dus V9rescigd, zooals ik het
lief; en al bezat by niet de historische
detail-kennis van den oDvergetelyken
pastoor van St. Odiliëoberg. bij was tyn
meerdere in bezonnenheid van oordeel en
oritischen sin. welke evenwel zijn gods
dienstige inspiratie niet afkoelden en zijn
heilige geestdrift niet neerdrukten.
Roomsch was deze kunstzinnige in zijn
gedaohteo Roomsch in zyo gevoelsleven.
Roomscb in zijn noogata zielsverheffingen,
Roomsch in zyn dierbaarste idealen. In
zyn optreden spaarde men wel zyn fijn ge-
vormden artisiieken, weidscben aanleg,
nooit iets van te wereldacben zwier en
pronkzucht; zyn priesterlijk blazoen bleef
onbesmet
Men zou Schmeits evenwel maar half
kennen, als men hem alleen maar heefc
zien zweven m hooger sferen; er woonde
in hem een echte mansch, voor wien het
gewoon, soms heel gewoon menachelyke
zyo belangwekkende zijde niet miste.
Zyne zintuigen waren even gevoelig voor
indrnkken als zyn zielsvermogens. Hij bad
niets van een bon-vivant en loch was er
geen betrouwbaarder fyDproever dan by;
in bet driuken was by de soberheid zelf en
toch wist de oude Horacius niet beter de
edele gave van den wijnstok te waar»
deeren dan by; een rooker was hij heele»
maal uiet en toch kon niemand bjj het
genieten van eeD fijne sigaar smakelijker en
sierlijker de blauwe wolkjes boven zijn
boofi doen kringelen dan hy; bij bad
□iets van een boer eo tooh wist nauwelijks
iemand met meer nauwkeurige deskundig-
beid bet betrekkelijke nut van bet stal- en
kunstmest te batoogen dan by; by was
geen tuinier, maar wildet ge een mooien
Éngelsohon tuin aanleggen Pascal Sohmeits
zou u een plan ontwerpen en daarbij stipt
aangeven, welke bloemen en planten
soorten dieD lusthof moesten sieren. Doet
het niet denkon aan Salomon, die even
belangwekkend wist te praten over de
nederige kruiden des velds als over de
booge ceders van deu Libaaon
Fier en kloek hief hy het forsche hoofd
omboog, symbool van zijne steigerende
zielsverrukkingen en verheven gedachten.
Dat was geen trots en hooghartig zelfbe
wustzijn, want om zyo afleiding en zyn
troost te zoeken in zelfbewondering, zelf»
verheffng en zelfgemeting, voor die kin
derachtige ijdelbeid behoedde hem zijn
groot gezond verstand, zyn zin voor zelf»
critiek, zijo hooge ideeënvlucht, zyn naar
de zonnige hoogten van bespiegeling en
kunstgenot gekeerd idealisme, dat zyn
stralende oogen deed vonken van een in
nerlijk brandend vuur
Zijne gaven on talenten trokken veler
oogen tot zicb, maar nooit boorden wy
hem er op pochen. Zijn vrienden en ver
eerders, die hem met hunne opdringerige
uitnoodigiDgen voor spreekbeurten en le»
ziDgeD op vergaderingen en feestelijke
bijeenkomsten geen rust'gen dag in zyn
pastorie of kapelanie zouden gegund beb»
beD, gaf bij reden tot een andere klacht:
byna altyd klopte mee bij bem tevergeefs
aan. -Schmeits was niet te hebben". Omdat
hy zich zelf niet zocht en verheerlijkte,
brengen wy gaarne deze bescheiden huid».
Op zyn ziek- en sterfbed lag die reus
naar deD geest te schreien als een kind.
Was bet uit weemoed over den voorbij»
geganen glans van een snel heengevloden
leven cf mt onvoldaanheid over een tekort
aan verwezenlijkt idealisme?
Maar is dat besef weenend met zich te
dragen in bet graf niet het teeken van een
hoogstrevende ziel
Op dit eerbiedwaardig graf treuren de
MuzeD. dis blijde stonden aan zyn wieg
en hem trouw door het leven vergezelden.
Mogen uit de bloemen, welke zy strooien
de Engelen een krans strengelen om het
hoofd van dezen begenadigde en hoogbe
gaafde.
Dinsdagmorgen bad met grooten luister
de begrafenis plaats van den overleden
pastoor.
Om kwart voor elf stelde de lijkstoet
zich op aan de pastorie om vandaar naar
de kerk te trekken.
Al de vtresnigingen van VeDray waren
vertegenwoordigd od baar omfloerste ba»
nioren gaven aan den stoet iets pleobtigs
en tooh droevigs.
De fanfare verhoogde deze stemming
door het spelen van trenrmuziek, zoodat
overal waar de stoet voorbijtrok, een
eerbiedige stilte beerschte.
bad gedroomd, één van geloof en ééa van
gevoelens Het is ia den godsdienst ik
voel bet dat de werkelijke vereeniging
des harteD en waaraohtige vreugde gevon
den wordt 1 De ware broederschap wordt
hier slocb'.s gevonden zij, die zich socia»
listen noemen, zyn niets dan comedianten,
de meesten van beD zijn er slechts op uit
het volk te bedriegen 1
EINDE.