Spijt, geen berouw. Gestoord geluk. Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. Zaterdag S3 November 1918 89e Jaargang No. 47 PEEL EN MAAS ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL voor VENRAY 60 c. franco per post 70 c. voor het buitenland bij vooruitbetaling 90 c. afzondert. nummers 5 c. Uitgave van FIRMA. VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY. PRUS DER ADVERTENTIEN van 1—4 regels 20 c. elke regel meer 5 c. letters en vignetten naar plaatsruimte. Adverten- tiën, 3 maal geplaatst, worden 2 maal berekend. De revolutie is afgewimpeld; de roods vlag is opgestreken en weer weggeborgen, nog voor ze was ont plooid. Het Rotterdamsche Congres heelt Troelstra's plannen verloochend. Maar men vergisse zich niet. De revolutie is afgewimpeld, niet omdat de S.D.A.P. of Troelstra berouw gevoelen over bun misdadige plannen. Seen greintje berouw is in al dat opgeblazen gedoe van bet CoDgres te ontdekken. I Neen; spijt, dat men de plannen niet heelt kunnen doorzetten; dat volk en leger spontaan tegen de om wentelingskoorts in verzet kwamen; spijt, dat de macht niet bleek te zitten bij de S.D.A.P., maar bij die gebate Roomscbe en Protestantsche arbeiders en bij de burgerij. Het leger was op zijn hand, bad Troelitra gezegd en op de politie kon hij voor driekwart iekenen. Dat was een domme misrekening en die perst'Troelstra de tranen in de oogen, tranen van spijt. Niets, geen enkel woord van Troelstra of van het Congres waar borgt ons, dat zij voor het vervolg de revolutie verafschuwen, dat her vormingen slechts mogen plaats grijpen langs den wettigen weg. Troalstra en het Partijbestuur want dal is medeschuldig; waarom liet bet anders de revolutierede van Troelitra in een ontzaglijke oplage verspreideo hebben zich ver gist Zij hebben daar enkel spijt van en niets waarborgt ons, dat zij Diet morgen of overmorgen dezelfde ver gissing zullen begaan. Deze revolutie is mislukt, maar zoodra de S.D.A P. het tijdstip weder gunstig oordeelt, kan zij op nieuw beginnen. Dat zij het dan niet Dogmaals waagt, daar hebben wij vobr te zorgeD. Onze burgerwachten, de bescher mers van onze vrijheid tegeo bet revolutioDDaire geweld, moeten blij ven bestaan. Feestviering der H. Oda te Merselo op Zondag 24 Nov. a. s. FEUILLETON Bij gelegenheid van de inzegening van een nieuw beeld der H. Oda zal te Merselo een feest georganiseerd worden ter eere van de Bescherm heilige van Venray. Vóór vier jaren heeft de gezamen lijke bevolking van Venray eene novene gehouden tot de H. Oda en is tweemaal ter bedevaart getogen naar haar -kapelleke in de Merse- lo8che boscbjes, teneinde hare voor spraak in te roepen om bevrijd te blijven van de verschrikkingen van den oorlog, die over het Godvergeten Europa was ontketend. Ons gebed werd verhoord. Hartelijken dank zijn we deswege der H. Oda schuldig. Het is een plicht van dankbaarheid dat wij haar feest luisterijker vieren dan anders; maar ook hebbeo wij hare voorspraak nog verder noodig in de moeilijke dagen, die aanstaande zijn. Wij verwachten dan ook, dat zeer velen a.s. Zondag zullen opgaan Daar 't Kapelleke van de H. Oda en naar de hulpkerk van Merselo. Zondag 24 Nov. om half twee namiddag zal van uit Merselo deze bedevaart vertrekken naar 't Kapel leke in 't bosch. Aankomst tegeo 2 uur. Feestpreek door den gevierden redenaar Pater Cassianus. Begeleid door het Merselosch fan farecorps St. Oda zal de bedevaart zich dan weer begeven naar de kerk van Merselo. waar de Eerw. Pater Cassianus zijne feestpreek zal ver volgen het nieuwe beeld der H. Oda door den ZeerEerw. Heer Pastoor zal worden ingezegend en de dankbare bevolking van Venray nog eens gesteld zal worden onde: de bijzODdere bescherming van onze Heilige. Het Zangkoor en de Fanfare zullen hunne medewerking verleenen. Moge de H. Oda ons dierbaar Venray en zijn innig geloovige be volking voortdurend beschermen. Bij ongunstig weder zal d» plechtigheid zich beperken tot een plechtig Lof met feestpreek en in- zegeoing van het beeld in de kerk te Merselo, 's namiddags om drie uur. Gy zyt een gelukkig mecscb, le kuoDen werken voor eeD geliefde is eeo benijdenswaardig lot, zei de ingenieur. Hy vertelde, dat bij ook jareD geleden Dmtschland verlaten bad, en zich als iogeoieur eeoer spoorwegmaatschappij in Manitola gevestigd had. Hy bad geluk gehad, soodat by ou als een rijk man oaar Europa terugkeerde. Weet uwe familie, dat ge met dit «cbip terugkomt, vroeg Werner. Een schaduw gleed over 't gelaat van ztf n reismakker. Ik beb geen fanrlie, zei by met een eenigasins bevende stem, indien geer be lang in stelt, zal ik myoe geschiedenis verbalen, dit zal den tijd korten. Ik zal.uw vertrouwen waardeereo zei Weruer, en drukte zyo vriend de band Myn vader was iogeoieur, evenals ik, begon Steioach. Hij bad in eene Zuid Dnitsehe stad eeoe betrekking, en leefde gelukkig met vrouw en kiod. Toen ik zes jaren oud wasatierf myn vader en voor moeder en my braken sombere dagen aan Ik weet niet wat er van ons geworden sou z^jn, indien eene vriendin mijoer moe der, tante Hedwig noemde ik baar/ zich niet onzer bad aangetrokken. Elf jaar was ik oud, toen:> ik. myne moeder verloor. Ik ging naar- het buis myoer weldoenster, wier echtgenoot mijn voogd was. Daar bad ik het goed, veel beter dan^ In het Patronaat. vroeger bij mijoe moeder, doch ik kon er my slecht gewennen, ik voelde mij een* zaam en verlaten Op zekeren dag zat ik weer eeozaam op myn kamer en weende. De deur ging open en Alma, het zeveöjarg dochtertje des huizes t-ad bionen. Getrof» fen zag ze mij aan, sloeg de armpjes om myn bals en zei Frans, waarom ben je zoo treurig, bevalt het je niet bij ods O ja, hernam ik, maar ik ben be droefd omdat mijne lieve moeder gestorven is en mij nu niemand meer liefheeft. Ocb Frans, zei de kleine, ik heb je lief, teer lief en ik wil bij je blyven, opdat j"e niet meer zult weenen. Ze ging bij my zitten, begon te vragen en te praten, zoodat ik mijü leed vergat. Van dezen dag af voelde ik my niet meer eenzaam, ik bad een trouw kameraadje in de kleine Alma en onze vr.ieadscbap werd met den dag nog inniger. Zoo verliepen eenige jaren, ik bad groote plannen voor de toekomst en de drijfveer, die al mijne krachten deed inspanoen, dat was de scboone vriendin mijner jeugd, dit was Alma. Nooit sprak ik baar van myoe liefde. Hoe zou ik bet gewaagd I hebben baar nu reeds myn bartewensch te I verraden? Ik verborg mijn geheimen droomde een stouten droom, want op twintigjarigen leeftijd schijnt niets onmo gelijk, wanneer men zijne krachten wil inspannen* Myn voogd wilde, dat ik eene bmteolandscbe hoogescbool bezocht en zond my Daar Zurich. Nu zag ik Alma lang niet meer. Zij was op kostschool, ging in de vacar tie's naar bet Zuiden, zoodat we elkaar pas Da eene tweejarige sobeiding terugzagen Ik was drie en twiotig, zy juist zeven tien jaar geworden. Zondagavond bad in bet Patronaat alhier eene algemeene vergadering plaats, ter bespreking van den politieken toestand, door onzen afgevaardigde, den Heer Jean Poels. Nog zeiden of -oit sagen wy eene vergadering zoo druk bezocht ais deze. daar de groote Paironaatiaal te klein bleek om alle belangstelleoden te bevatten. De Edelaohtb. Heer Burgemeester open de vergadering met de» cbristeiijken groet Geloofd zij Jezus Christus", heette de aanwezigen hartelijk welkom en consta teerde met genoegen, dat de opkumst ter dezer vergadering zoo groot was en bleek daaruit zijns inziens voldoende, dat er hier nog eerbied bestond voor het wettig gezag. Na eerst nog eeos in 't kort gewezen te hebben op de hoogst critieke dagen, welke wij in de afgeloopen week beleefd hadden, bracht Z E A. bier namens gebeel Venray buide en dank aan die 52 Ven» rayscbe vrijwilligers, dia zicb op 't eerste teeken van bun Hoofd Aalmoezenier ter diens beschikkiog stelden, om, zoo zulks onverhoopt noodig moebt zyu, goed eo bloed veil te hebben ter verdediging vaD onze geëerbiedigde Koningin, onze Re geering en ons dierbaar vaderland. Op de tweede plaats braebt spreker hier dank aan die vaders en moeders, diehao» De 20D60en aao die eebtgenooten, die hunne mannen afsionden ter verdediging van Regeermg Koningin en Vaderland. Een speciaal woord van buide en dank wilde spreker bier brengen aan den Voor zitter dar R, K Werkliedenvereniging, den beer Jan Arts, die zicb onmiddellijk bereid verklaarde, als vry williger te ver trekken, ofschoon by nog niet wist. of er vergoediog voor zou worden toegekend, on by eene vrouw met 5 kinderen moest achterlaten eo die daardoor een schoon voorbeeld gaf van katholiek plichtsbesef. Ook aan deo beer Vincent Pijls, die. toen de geestdrift eenigszins dreigde te ver» Aanwen, door zyo aanmoedgend woord deze wederom wist op te wekkeD, met bet resultaat, dat zich onmiddellijk een 30tal vrijwilligers aaDgaven, komt zeer zeker een speciaal woord van balde en lof toe. Al deze buldbetuigiogen werden met een daverend applaus begroet. Tenslotte deelde Z E Acbtb. nog mede. dat er gevraagd was. wie de verantwoor delijkheid droeg voor bet oproepen van vrijwilligers en kon hy daarop antwoorden dat d:e verantwoordelijkheid gedragen werd door den Hoofd-Aalmoezemer vao het Nederl, leger en door de Regeering Vervolgeng gaf Z E.Achtb. bet woord aan den Heer Jean Poels. De Heer Poels begon met er op te wijzeD. welk eeo zucht van verlichting er Met bare vroegere hartelijkheid ontving zy mij en onwillekeurig beefde ik voor bet schoone meisje. We zagen elkander weinig. Ik voelde, dat ik na al mijne krachten moest inspan» nen om een schitterend examen te doen. Ik bleef in mijne studeerkamer, terwijl Alma iD de wereld ging en feest op feest bywooDde. Zoo gebeurde bet. dat ik niet wist wat iedereen bekend was. de aanstaande ver loving van Alma, meteen der schitterend ste panijeu der stad. De laatste dag van 't examen was voor» by Ik was sobittereod geslaagd. Zoo was het doel bereikt, ik snelde naar bms om myne weldoeners van myn geluk in kennis te stellen. Frans, riep ze, toen ik binnen trad, Frans, ik zie reeds dat ge me goede tyding brengt. Ja, hernam ik, u moet ik eerst danken, want zander u ware ik niet ge worden wat ik nu ben. De edele vrouw omarmde en knstemy. Zoo zijn dus beden twee kinderen gelukkig geweest, dat is te veel vreugde voor een dag. Twee kiDderen I vroeg ik, want ik begreep baar niet. Ja, wist ge dan niet Frans, wat aan staande was Alma heefc zich vandaag met graaf Kartoff verloofd. Ware een bliksemstraal voor mij neer gevallen, ik zon met meer verpletterd zyo. O ja, het was een vernielende bliksemslag. Mijn liefde, myn geluk, myn hoop waren vernield Ik zonk op een stoel neer en bedekte myn gelaat met de banden,; Mevrouw Hedwisr stond verschrikt voor my. Frans, riep ze, arme Frans, ik daoht door gebeel de wereld ging. toes Vrydag 8 November bekend werd, dat de Duitsobe parlementairen naar bet Westerfront wa ren vertrokken om over den wapenstil stand te onderhandelen en boe deze zacht van verlichting tot een algemeene vrengde aangroeide, toen op Maandag 11 Nov. de blijde mare over de wereld klonk «er,is: wapenstilstand en wel een zoodanigeo wapenstilstand, dat daaruit de vrede nood zakelijker wijze moet voortvloeien" Overal heersebte er feestvreugde; in Duitschland, waar het volk 4i/z jaar langj al de ontberingen van dsn oorlog had mede i gemaakt, heerschte vrengde, omdat de vrede, hoe dnnr dan ook gekocht, was wedergekeerd; in de Ententelanden was die vreugde natuurlijk nog,veel grooter, omdst daar bovendien de overwiooiog gevierd werd. Eo waarom vierde ons volk dan geen feest, ons volk, dat. wel van den-, oorlog geleden had, maar toch by lange na niet in die mate als in een der oorlog voerende landen. Ons volk vierde geeD feest, omdat er een revolutie dreigde, aangekondigd door een volksmenner, die ons volk wilde medesleepen in de ellende van eeo burgeroorlog, die in naam, van Danwelyks 1 vierde deel der bevolking de staatsmacht wilde opvorderen en het overig 3 vierde gedeelte wilde stellen onder bet tyrannieke jak van bet socialisme. Spreker gaf vervolgens een eenvoudig maar duidelyk overzicht vsd den loop der gebeurtenissen iD de afgeloopen week en deed by daarbij vooral nitkomeo, dat Troelstra en zijn trawanten niet gerekend hadden op de Roomsoh Katholieke en Christelijke organisaties en toen zy dan ook zagen, welk een macht deze organisa tie ontplooide, begonnen zy geleidelijk te retireeren. en een toon- lager te zingen, totdat tenslotte Schaper, de osder-voorz; der S.D.A P. in de Tweede Kamer moest verklaren, dat huo leidsr geimproviseerd bad en zij geen geweld zonden gebruiken, maar bereid waren met de Regeeriog sameu te werken, mits deze ben niet al een met woorden, maar ook met daden tegemoet kwam. Hierna werd een oogenblik gepauzeerd, waarvan door den Ed.Achtb. Heer Bur» gemee8ter werd gebruik gemaakt om aao de vergadermg voor te stellen, de volgen de telegrammen te zenden aan H. M de Koningin, 'den Minister-President Jbr. Rays de Beerenbroack en de 52 Venray- scbe vrijwilligers, waartoe onder uitbundig applaus werd besloten. Aan Hare Majesteit de Koningin: De R K. organisaties der werklieden -, middenstands» en laodbonwvereenigingen en alle Venrayccbe mannen ten getale van duizend, m vergadering bijeen ter bespreking van den.politieken toestand, weDscheD Uwe Majesteit uiting te geveo van bno on wankelbaren trouw en aan hankelijkheid. Zij zyo eenparig cd vast besloten Vorstenhuis en Uwer Majesteits Re- geering ten kraebt gste te stennen; zy boden Uwe Majesteit reeds hiertoe vry* willig bunne zoDen, echtgenooteD eo met dat net zou met je stond. Eer ik kon antwoorden, ging de dear open. Ik bad bet niet bemerkt, tot me vrouw mij angetg toefluisterde Frans, bedaar, 't <s Alma. Ik sprong op en daar stond Alma voor mij, stralend, van geluk en sohoonheid. Ze stak my beide banden toe en riep jubelend Wensch my gelnk Frans, ik beo de bruid van Frits. Ik zag deo jongen koappeo officier aan eo voelde boezeer ik dien man baatte. Ik vatte bare banden en kaste ze. God zegene u Alma, zei ik verward, toen maakte ik eene kleine verontschuldiging en snelde naar mijne kamer, ik moest alleen zijn. Don volgenden dag vond de verloving plaats, eerst pilde ik weggaan, docb ik bezon my. Alma moest niet merken wat er in mij omgiog. Mijn smart moobt geen schaduw werpen op haar geluk. De verlovingsfeesten waren voorbij, een besluit stond by my vast. Ik moest weg, ver weg. Ik herinnerde mij, dat een mijner vrien den io Amerika eeoe flinke betrekking ge kregen had, ik wilde hem volgen, 's Ander daags maakte ik myn voogd mijn plaD bekend en dria weken later wat ik in New York. Weldra maakte ik kennis met den directeur eener spoorwegmaatschappij en kreeg eene betrekking, waarbij ik my verplichtte, tien jaren den aanleg harer lijnen te leiden. De tien jaren zyn om, ix nam.mijn ontslag en ben nu op weg naar bet vader- j land. Alma berichtte mij het overlijden haars vaders eo achtte zich gelukkig nu steun te broeders aan en staan zelve ieder oogen blik gereed Uwe van God ontvangen rechten, zoo noodig met de wapenen in de band. te verdedigen. Namens dezen. Van de Loo. Burgemeester, Jean Poels, Lid der Tweede Kamer. Aan Zijne Excellentie Jbr. Charles Ruijs de Beerenbrouok, Mmister-PresideDt. De R.K. werklieden-, middeostaods- en landbouworganisaties en alle Ven» raysche mannon ten getale van duizend, in vergadermg vereenigd ter bespreking van den politieken toestand, wensohen Uwe Excellentie hnone hulde en diep» gevoelden daDk over te brengen voor alles wat- U ic deze hoogst ernstige dagen voor Vorstin. Vaderland en geheel het op recht en orde stenoende volk reeds deed. beloven U ook.verder bnn algeheelen volledigen steun voor de uit voering Uwer zoo buitengewoon moei lijke taak en spreken de hoop uit, .dat het U gegeven moge zijp, deze, onder Gods bystand. geheel, tot zegen van, gansch ons dierbaar vaderland, te vol brengen. Namens dezen. Van de Loo, Burgemeester, Jean Poele, Lid der Tweede Kamer. Vincent Pyls Wachtmeester Vrijwilligers, Den Haag. De R.K. organisaties van werklieden*, middenitands en landbouwvereeDigio- gen en alle Venraysche mannen ten ge tale van duizend in vergadering bijeen ter bespreking van deo politieleen toe stand, betnigeni bun diepgevoelden dank aao de twee eo vijftig Veoraysobe ionen, die goed en bloed veil hadden voor de verdediging van Vorstin en VaderUDd. De geheele gemeente ziet met trots op TJ neder. Namens dezen, Van de Loo, Burgemeester, Jeao Poels, Lid der Tweede Kamer, Hierna besprak de beer Ppels nog in 't kort de versobillende eisohen van de socia listen en deelde mede, dat de Regeering tot groote sociale hervormiogeo bereid was, maar niet omdat de socialisten zulks eischten en wilde z\j daartoe ook nut ge dwongen worden met bet pistool op de borst. Vervolgens bracht spreker buldeen dank aan de Koningin en aan de vorige Re geeriog, omdat zy ons door haar wys beleid buiten den oorlog had weten te boaden, benevsna aan bet Nederlandsche leger, dat ruim vier jaar laog onze gren zen met de grootste zorg bewaakt had. Daverend applaus. Ten slotte spoorde spreker alle aanwe zigen aaD om tocb de R K. orgamsaties te steuneD; dit was de plicht zoowel ran werkgever als weikDemer. Op voorstel van deo beer Poels werd vinden bij haar verloofde. Ik verscheurde dien brief, wantik was naijverig op haar verloofde. Na een jaar was ik bedaard; ik schreef aao mevrouw Hedwig, doch kreeg geen antwoord. Na verloop vsd eenige maanden schreef ik nog eens weder zonder gevolg. Wel ja. dacht ik, je bent vergeten, vergeet nu ook. Dit is myne geschiedenis. Den volgenden morgen liep bet sobip de baven binnen en de twee vrienden namen afscheid. VI. Frans SteiDach wandelde reeds twee uur doelloos door de straten zijner vader stad. Het was October en reeds vry koud. Daar tnsschen de ontbladerde boomen stond bet buis, waarin by zooveel geluk en leed gekend bad. By bekeek de kleine messingp'aat, daar stood een vreemde naam op. By belde en vroeg of mevrouw Welberg daar niet woonde. Welberg, zei de portier, dien naam ken ik niet. En weet ge niet, waarheen mevrouw Welberg vertrokken is Neen, ik beb dien naam niet ge hoord en kan u niets zeggen; Frans dankte eo ging heen. Vermoeid ging hy een koffiehuis binnsn Hij zag rond en aan eene tafel van offi cieren bemerkte hy een gezicht, dat by onder duizenden zou herkend hebben; bet was graaf Kartoff- Juist wilde deze ver trekken, als Frans haastig opstond en met eene buiging op hem toetrad. Pardon, my oneer graaf, u zal my wel niet meer herkennen, ik ben de ingeneur Frans Steioach. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1918 | | pagina 1