Zuster kens.
Over Uier.
Uit de Raadzaal.
f
Zaterdaor SB Februari 1914.
35s te .Taargang.
No. 9
Dit nummer
bestaat uit
TWEE BLADEN
Uitgave van Firma W. Van den Ylunckhof, Venray.
Vergadering Stoom-
zuivelfabriek Oostrum,
Abonnementsprijs per kwartaal
voor VENRAY
franco per post
voor het buitenland bij vooruitbetaling
afzonderlijke nummers
50 c.
65 c.
85 c.
4 c.
Prijs der Advertentiën
van 1—4 regels 20 c.
elke regel meer 5 c.
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst, worden 2maai berekend.
Hel liberalisme dat ook in ons
land bij elke gelegenheid hoog op
geeft van een gulden vrijheid, schrijft
men in de N. D. Ct. verjaagt in
Frankrijk Katholieke priesters,
kloosterlingen en zusters uit hunne
eigendommen, vergrijpt zich aan de
goederen, scholen, gestichten en
kerken, niets en niemand sparende,
om het vraatzuchtige beest van ge
loofshaat te kunnen verzadigen.
In een nog lager daglicht komen
de verachtelijke aanvallen te staan,
wanneer men bedenkt wat die
kloosterlingen gedaan hebben en
nog steeds doen voor staat en ge
meenschap. Nemen we als voorbeeld
de zusters.
Op een leeftijd waarop toekomst-
geluk en huiselijke gezelligheid hun
tegenlacht, nemen die edele vrouwen
afscheid van aardsche goederen en
rijkdommen, verlaten zij hei ouder
lijk huis, zegger. zij hunne dier
baarste betrekkingen vaarwel om
zonder daarvoor eenig wereldscb
loon te ontvangen, te gaan arbeiden
in diensten naam van God, om zich
te belasten met het heerlijke werk
der ziekenverpleging, bij voorkeur
de zieken behandelende, wier be
smettelijke ziekte oorzaak is, dat ze
hulpeloos alleen liggen, omdat zelfs
rijk betaaldo krachten weigeren, het
lot dezer ongelukkigen door liefde
rijke verpleging te verzachton. Ook
in Frankrijk was dat zoo.
Ook in dat ondankbare rijk lieten
velen hun leven op het roemrijke
slagveld der ziekenverpleging.
Nooit is er een stem opgegaan om
deze fiere vrouwen te waardeeren.
Nooit is in het Fransche parlement
een stem gehoord, die hulde bracht
aan haar verdienstelijken arbeid.
Bij zeer hooge uitzondering heeft
zich een stem verheven om ridder
orden of versierselen van 't Legioen
van Eer uit te reiken aan deze ge
loofsheldinnen.
De zusterkens behoefden dit niet.
Met liefde en toewijding kweten
zij zich van hunne moeilijke taak.
Zelfs de dood, die keer op keer hare
gelederen dunde, vermocht niet stil
stand te brengen in hare offervaar
digheid, nieuwe strijders stonden
reeds gereed om de opengevallen
plaatsen te bezetten
En op een oogenblik dat de
gansche wereld met eerbied en be
wondering deze heerlijke vruchten
van het Katholieke geloof gadesloeg,
gaf de Fransche regeering last de
liefdezusters als honden uit de
ziekenhuizen te verjagen, als ware
het een pestbacil, die gevaar op
leverden voor de zieken en gewon
den.
Duur betaalde krachten namen de
plaatsen in.
Deze daad der Fransche regeering
was slechts te bestempelen als een
latïen aanval op hot Katholieke ge
loof, een aanval die een storm van
verontwaardiging deed losbarsten in
de geheele wereld.
Doch ook hier zou hel berouw
komen na de zonde.
Er zou een tijd komen dat men de
wrange vruchten van een vlegel
achtige daad zou plukken.
De tijd is gekomen.
Op het moment, dat wij dit schrij
ven, heerseht er eene verschrikke
lijke ziekte in het Fransche leger,
de nekkramp. De behandeling van
een lijder hieraan, staat bijna gelijk
met een gang naar den dood.
De arme aangetaste soldaten
liggen hulpeloos en verlaten. Geen
wereldsche verpleger of *»1 iefde''—
zuster meldt zich aan. Hun begrip
liefde komt hier wel in een eigen
aardig daglicht te staan.
Ten einde raad smeekt de Fran
sche regeering om verpleging. Doch
geen geldelijk aanbod vermag hier
uitkomst te geven totdat dezer
dagen een Kalboiieke zuster van 70
jaar zich aanmeldde, om de laatste
oogenblikken van het smartelijk
lijden te verzachten.
Dezelfde zuster, die slechts korten
tijd geleden op de meest beestachtige
wijze werd verdreven, redt hier de
Fransche regeering uit hare benarde
positie.
Twee dagen later stierf zij den
heldendood.
Onmiddellijk word hare plaats
door andere zusters ingenomen.
Geen bloemstuk der Regeeiing,
d:.t de eenvoudige lijkbaar versierde
dat getuigde van waardeering en
erkentelijkheid der overheid.
Straks als de epidemie zal ge
weken zijn, zal de overheid de
«pestbacillen" van het Katholieke
geloof uit de ziekenzalen verjagen
als schadelijk voor Staal en ge
meenschap.
Tot het tijdstip, waarop men ze
weernoodig heeft.
1
Bier is een soort volksdrank
Tenminste onze Duitsche naburen
beschouwen het gerstenat als hun
nationalen drank.
En in ons land is het bier al aar
dig op weg om den jenever te ver
dringen.
Van het jeneverglas heeft men een
zekeren afkeer gekregen en de
drankbestrijdings-ideeën zijn niet
vreemd aan het afnemend gebruik
van alcohol.
Bier wordt thans veel meer ge
bruikt door de Hollanders, waaron»
der thans al even groole bierzwelgers
huizen als bij de Duitschers.
Hoe het hierin de wereld gekomen
is
Volgens de geschiedenis hebben
de oude Germanen het bier reeds
gekend en dezen drank bij hun
feestmalen in reusachtige hoeveel»
heden gebruikt.
Men is dikwijls geneigd geweest
aan te nemen, dat het bier een Ger»
maansche uitvinding is geweest.
Deze meening is evenwel vaisch.
I Reeds veel vroeger he-ft men
dezen drank gekend. In de geschie-
jdenis van de oude volken is reeds
uit zeer vroege dagen bekend.dat
die volkeren een soort bier ronken.
Het schijnt dat van de jongste tijden
af de menschen een zwak hebben
gehad voor verdoovende dranken.
Zoo kan men met zekerhei i zeggen
dal de Chineezen reeds dmenden
jaren geleden bier dronken.
Ook de Egyptenaren brouwden
reeds jaren voor Christus ren wijn»
achtig aftreksel van gerst. Dit was
ook een gegiste drank, welke ver»
dooveade eigenschappen had.
En ook de Indiërs ke den een
dergelijk aftreksel van gfir't. Inde
buurt van Konstantinopel k nden de
Thraciërs en andere volas tammen
een biersoort. De Jo'der. hadden
reeds vroeg twee soorten a.j hier,
een wit, licht bier, dat zith. n werd
genoemd-on eon rood, aw'o;sr,
dat cowin heette. Aristotelds heeft
een beschrijving gegeven van deze
dranken, waarin hij ook zegt, dat
zij de eigenschap hadden, de men»
schei) dronken te maken.
Van nog vele andere volken is
bekend, dat zij gebruik en misbruik
van bier maakten, nog voorde Ger»
manen er aan dachten. Aan de Ger»
manen heeft het bier overigens wel
zijn tegen woo rdi gen naam te danken
Zij noemden deze gerstenmoutdrank
bier, of ook wel pior. Do oude Ger»
manen noemden het bier ook wel
alu of aio, waaruit -zich weer het
Engelsche ale moet hebben ontwik»
keld.
Daar zijn geschiedschrijvers welke
zeggen, dat het bier vroeger in
Vlaanderen een voedingsmiddel was
voor de arme menschen. Ook in
andere landen moet het zoo geweest
zijn en het woord bierdrinker was
daar een scheldwoord.
De fijnproevers van het oude
Rome moesten van het bier niets
hebben en dronken maar liever wijn.
Langen tijd heeft men beweerd, dat
de hertog Johan van Brabant de
uitvinder is geweest van het bier, die
dan ook den bijnaam van Cambrinus
droeg.
Uit het voorgaande blijkt, dat dit
niet zoo is, maar zijn verdienste is
geweest, dat hij het biersmakelijker
en daardoor meer populair heeft
gemaakt.
Daardoor heeft deze zoo welbe»
kende koning Cambrinus, welke
naam ontstaan zou zijn uit Jan
Primus, zich gemaakt tot 'n ver»
klaarden schutspatroon van ver»
schillende brouwerijen.
Groot is de ontwikkeling van de
bierbrouwerijen geworden na de
volksverhuizing in de middeleeuwen,
toen de Middel Europeesche volken
bekend werden met den hop.
De hop toch werd al spoedig een
veel verbruikt product naast het
oorspronkelijk gebruikte gerst. Het
1
is bekend dat reeds tijdens Pepijn de
Korte hopvelden werden aangelegd.
Vooral in Beieren en Saksen werd
veel hop verbouwd.
Zooals bekend is, deden in de
iMiddeleeuwen ook de kloosters veel
aan de kunst van bierbrouwen.
j Tegenwoordig wordt het bier wel
izoowat in alle landen gedronken.
jDe grootste bierdrinkers zijn de
Duitschers, die jaarlijks TB raillioen
H.L. bier produceeren. Iedere Duit»
t8cher kan 127,3 L. jaarlijks voor
zijn rekening nemen. De meeste
brouwerijen zijn in Beieren, n.l.
5000 van de 13200.
[Ingezonden)
Men kent de kwestie. In October '13
had de Raad met 8 tegen 5 stemmen
twee kruideniers uit het Armbestuur ge
weerd. De armenraad baloorig daarover
dreigde in z'n geheel weg te loopen als ze
niet herbenoemd werden.
Het Dag. Bestuur partij kiezende voor
de ontslagen kruideniers, maakte voor
twee vacante plaatsen eene voordracht op
van 4 winkeliers. Gevolg, weigerings
voorstel, dat esfcter roe» 1 «tem.minderheid
verworpen werd.
Toen s'emmeD, maar nu speelde
de minderheid de dwarsfluit en stootte
met onverholen minachting de stembus
verre van zich. Liever de lucht in dan
stemmen.
Tweede gevolg, de verjaagde winkeliers
herkozen. Het Dag. Bes'uur triomfeerde
Maar toch hing er een gedrukte stemming
in den zaal, geen woord van waardeering
der bewezen diensten of iets dergelijks,
zooals bij herverkiezing voor school-,
gezondheids- of armencommissie steeds
gebruikelijk is, noch voor den eenen, noch
voor den anderen.
Maar vlug verder, 't was alsof men
voelde dat het stemmen -volgens eed en
geweien, zonder lastgeving of ruggespraak"
zooals de wet zegt, op zijn zachtst geno
men. hum, wat zal ik zeggen, zeer
rekbaar is.
Als het hinkende paard nu maar niet
ach'eraan komt, want naar verlu d zijn
meerdere Middenstanders voornemens om
het Dag. Bestuur, dat zoo zeer zijn principe
weet door te drijven, ook voor de gevolgeD
verantwoordelijk te stellen en bij de
jaarlijfcsche armencollecte den Armenraad
beleefd doch dringend naar Burgemeester
en Wethouders te verwijzen.
Die de lusten heeft moet ook de lasten
dragen is hunne leuze.
De booze stemming was echter weldra
geweken want de heer Slits wilde er een
feestje van maken om deD grenspaal, dien
Horst weder rechtelijk verwijderd had, op
zijn plaats te zetten. Verbeeld je, de Raad
in gala rondom den paal, de veldwachters
in groot tenue presenteepen het geweer,
redevoeringen worden gehouden en terwijl
ieder op zijn beurt den weer gevoudeu
schat omhelst speelt onze fanfare, -Gij,
gij ligt mij aan 't harte."
Maar de Voorzitter hield niet van feesten
maar prakizeerde er over hoe de dertig
gulden die dat zaakje gekost had, weer
zonder kleerscheuren zouden zijn binnen
te loodsen.
-St. Raphael" was n >g steeds boos op
den heer Slits, en nu deze blijkbaar maling
j heeft aan hare papieren brieven meende
r zij niet beter te kunnen doen dan bij den
Raad aankloppen. Ook -al boter aan de
I galg gesmeerd, want het eenigste gevolg
was een reeks van liefelijkheden aan het
adres van zekere -groep', die de krant
benutte om allerlei grieven en ditjes en
datjes te uiten aan het adres van het
gemeentebestuur.
Maar daar trekken de heeren zich niets
van aan, ze nemen nooit notitie van de
krant. Waarom komen de klagers zelf
niet bij het Bestuur, dat was nog eens
iets anders. Maar kan een bes'uur, dat
iedere gelegenheid te baat neemt om in
besloten vergadering over te gaan, dat
aanbestedingen van een boerderij van
tienduizend gulden en van honderd school
banken van 'n gulden of veertien per stuk,
in geheime vergadering -bespreekt", wel
openhartigheid eischen.
Van de krant neemt men geen notitie,
maar toch wordt het krantenverslag te
baat genomen om den Voorzitter der
Middenstandsvereeniging eene veeg uit de
pan te geven en hem in verband met de
gaskwestie aan 't verstand te brengen dat
ie de kunst van regeeren nog lang niet
fiks is. Dit zal natuurlijk voor den Mid
denstand een rede zijn te beweren, dat men
eerst maar voor eigen deur moet vegen
alvorens bij een ander te begionen, want
dat er reden te over was om het raadslid,
dat zijn collega voor -prulkèl" uitschold,
tot de orde te roepen.
Van z'n raadsleden beleeft de Midden
stand weinig plezier. Gedurende een jaar
tijds verzond de M. V. drie rekwesten
naar den Raad en heeft al bitter weinig
steun van zijo leden genoten. Over de
gaskwestie gaf do Voorzitter hun het
woord in den mond, dien ze echter
wagenwyd dicht hielden, misschien wel
eorr-i'- ^vsyj ds aar wakheid van den
gasinspe! tor in de publieke pijpeniaai.
De keurmeester, boven wien de burge
meester z'n beschermende vleugelen
spreidde, mag in dienst vrij trammen,
dat brengt wel niets in de gemeentekas,
maar baalt er toch ook niets uit.
Nadat den beeren nog op 't gemoed was
gediukt toch asjeblieft niet meer aan te
komen om kiosken, vuilniskarren of wie
weet wat voor andere uitvindsels, want er
is geen geld en zal er wellicht ook nooit
zijn, ging de Raad na een zitting van bijna
vier en een half uur, in defiige d. i.
geheime zitting over.
Er wordt gefluisterd dat er het volgend
jaar een post op de begrooting komt
Hoofdstuk zooveel, post zooveel, -zalf
tegen -doorzitten" voor Raadsleden"
zooveel gulden.
gehouden op 18 Februari 1914.
De heer Ant. Litjens, voorzitter, opende
de vergadering met den christelijken groet
en sprak als openingswoord het volgende:
Geachte vergadering, ik heet u allen
namens het bestuur hartelijk welkom en
dank u voor de trouwe opkomst, voorde
belangstelling en oprechte medewerking
die gij ons toont niet alleen, maar ook
voor het vertrouwen, waarmede gij het
bestuur hebt vereerd.
Nu ruim een jaar geleden riep ik u toe
-victorie! ons de zegen", het anker onzer
coöperatie werd gelicht, wij stoomden de
haven uit en hoewel aan moeilijkheden
blootgesteld, kwamen wij onder de be
scherming van Maria, waar het roer aan
toevertrouwd is, na een tocht van e!f
maanden veilig de haven binnen.
Zeer terecht ja»g ik sprekeo van een
zegevierende tocht, geachte leden, want
verleden zomer heb ik van leden vat) 't
Hoofdbestuur der Mijn mogeu hooren dat
onze boter gewild is en mee in de voorste
rij staat. Dit bewijzen dan ook onze boter-
prijzen, de hooge punten op de keuringen
en ook do behaalde prijzen op de tentoon
stellingen te Sittard en Den Haag. Wij
mogen dus terecht met vreugde terug
blikken op het eerste jaar en den Hemel
danken voor do zegeningen, die Hij over
de fabriek liet nederdalen.
Ik meen dan ook, geachte leden, dat ik
bier wel als tolk van deze vergadering,
een woord van dank en hulde mag brengen
aan onzen directeur met zijn personeel
voor zijn onvermoeide zorg en ijver en die
PEEL
MAAS
Weekblad voor Venray, Horst en omstreken.
1
