voor
omstreken.
Uitgave van Firma W. Van oen Munckhof, Venraj.
iformveranderingen.
Beetgenomen.
I
Zaterdag 1£> Juni 1913
33ste Jaargang
No. 34:
<ïïflg732D Dit nummer
bestaat uit
TWEE BLADEN.
Mengelwerk.
Abonnementsprijs per kwartaal
Prijs der Advertentiën
die zich met ingang van 1 Juli
a. s. op PEEL EN MAAS abon
neren, ontvangen de nog voor
en datum verschijnende num-
jrs GRATIS.
Hitaire tenue is in de laatste
heel wat veranderd, nage»
inister van oorlog
licht, wijzigingen
liformen van
aan te brengt
'e uitmoiisteri
•»en door
De persoonlijke dienstplicht heeft
veel van die verbeteringen in de
hand gewerkt.
Tegenwoordig mag ieder soldaat
in groot tenue een verlakte koppel
dragen; vroeger moesten zelfs kor
poraals, met de zilveren medaille op
de borst, hun «vetleeren" koppel aan
gorden, als ze in groot tenue gekleed
liepen.
Toen de mantel was ingevoerd,
een nieuwigheid bij uitstek, leek dit
kleedingstuk voor den soldaat en
den korporaal de verboden vrucht".
De mantel mocht door den onder
officier naar verkiezing gedragen
worden.
De minderen mochten dat klee-
ding8(uk alleen aantrekken op hoog
bevel, bij ongunstig weer.
De mindere mocht dus zelf niet
beslissen, of het weer slecht of goed
was; dat deed gewoonlijk de adju
dant van de week, of do wachtcom
mandant.
Nu kreeg je soms den v ,)Hen
Aan de wacf g hel
rgo
uit
..oil de kortej as en
mouwvest; c 2 kapotjas .en de
volgden.
De infanteristen warden gekleeo.
met tuniek later kwam er weer
een roode kraag bij met roode uit
monstering de vangsnoeren ver
vielen, de schako's werden afge
schaft en de kepi's met de scheer-
kwastjes werden ingevoerd.
De kapotjas moest het veld
ruimen voor den mantel, die met de
manoeuvres gemeenlijk als een kron
kelende worm over den ransel werd
gesjord en in het garnizoen weken
noodig had om. weer uit de plooien
te trekken.
De witte sokken, die bij de
thaDs verdwenen waschbazen ge»
regeld in de eerste wasch den vorm
aannamen van een kinderhand»
schoentje, werden vervangen door
bruine dito's.
lntusschen.- de beruchte «sigaren»
kistjes" wisten zich onbegrijpelijker»
wijze, het langst te handhaven.
Gelukkig voor den Nederlandschen
infanterist: er werden proeven ge
nomen met rijgschoeneu, een heel
wat gemakkelijker en practischer
schoeisel, dan die vormlooze klompen
en zelfs ging het legerbestuur over
tot het invoeren van been'oedekkin»
gen bij de infanterie.
Practisch had de infanterist reeds
langen tijd zich «slobkousen" aan
geschaft; bij een langen marsch, of
bij patrouillegang door kreupelhout
en heidevelden, werd de pantalon
eenvoudig in de sokken gestopt.
Wat vroeger b.v. verboden was,
is thans meestal toegelaten.
Wee hem, die vroeger met zijn
eigen bottines in dienst dorst te ver»
schijnen, die geen model draag
banden droeg, die een trekker aan
zijn blauwe broek bad laten zetten
aan
waars'?n.ï"o80RS »r ue»,
minderen, die utin buite». ut ..azerne
gingen, moesten met den mantel
gekleed zijn. Een paar uur later de
zoo aan den hemel; er werd door de
bevoegden geoordeeld: te mooi weer
voor manteltenue, bordje ingehaald,
en geen manteltenue kwam er te
hangeu. Wie uitgingen, moesten de
kazerne verlaten in kortejas of
tuniek.
Zoo bleef men dikwijls den heelen
dag sollen met de tenue, en meer
malen gebeurde het, dat een soldaat
of korporaal, naar de kazerne werd
gestuurd, omdat bij niet in de tenue
van den dag was, of liever gezegd
van dat uur. Doch aan wien lag de
schuld
De onderofficieren maakten ruim
schoots van hun bevoegdheid, om
den mantel te dragen naar eigen
goedvinden; daarom liepen velen
's winters zonder, in de hondsdagen
met den mantel.
Deze boven beschreven misstand
is gelukkig ook al weer uit den
weg geruimd, ieder soldaat kan
den mantel dragen, als hij zulks
verkiest.
Zoo zoetjes aan komt men op den
goeden weg.
En wij hopen van harte, dat het
eindelijk eens gedaan zal zijn met al
die grillige veranderingen van leger»
uniformen, en dat minister Colijn er
in moge geslaagd zijn, één uniform
in te voeren, die nog tal van jaren
de verschillende wapens zal sieren,
Het leger, en de schatkist niet het
minst, zullen er wel bij varen.
i
voor VENRAY 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c.
afzonderlijke nummers 4 c.
MAAS
van 1—4 regels
elke regel meer
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst, worden 2maal berekend.
20 c.
5 c.
Drommels, dat is kras, riep de plat-
landsburgemeester Draai r^c-i uit, en hy
sloeg met zijn vuist op detail, zoodat de
glazen dansten nu is die brutale kerel er
toch vandoor gegaan. Hier, leest, 't staat
er met vette letters
Hedenmiddag is de tot levenslange
tuchthuisstraf veroordeelde moordenaar
Knakijzer. terwijl by onder geleide van
3 rijksveldwachters vervoerd werd
nar L terwijl de trein in volle vaart
was, uit het portierraam gesprongen,
onbegrijpelykerwijze zonder er het
hachje bij in te schieten en aan zyn
vervolgers ontkomen.
'n Canard, lachte de lange apotheker,
terwijl de anderen sp-akeioos voor zich
uit keken reine reporterstautasie". Mijn
waarde draairecht, hoe kunt ge een
oogenblik aan zoo'n produ-t van den
augurkentjjd gelooven
Oho, gaf de burgemeester gekrenkt
ten antwoord, zou je er soms aan
twijfelen, dat zoo'n booswicht, dien ze
levenslang gaan opsluiten, tot alles in
staat is en er zyn ledematen aan waagt
om, als hij er de kans schoon toe ziet, de
plaat te poetsen.
Dat de opgewektheid by zoo'n
schurk bestaat om 'n goed heenkomen te
zoeken, spreek ik niet tegen, zei de
apotheker, maar ik houd vol, dat niemand
zoo'n luchtsprong ka-^doen, zonder on
feilbaar armen en te breken er
den hoo' ,entj jn
Sbretbï)o
oi g"b u\A g «wjo
..wii, fcv._ - „n meeoen, dat Hane-
man wel eens meer het doelwit der
Spotterny ven de stamgasten moest »ijn.
Hy was vroeger onderwijzer geweest,
maar had een vrouw met geld getrouwd, en
toen het lager onderwijs er aan gegeven
om te rentenieYèn in het pUttelandsstadje,
waarvan zijn gade afkomstig was, een
publiek geheim, dat hij nog al eens moest
hooreo »dat 't geld van haar was" en hy
dientengevolge danig onder den pantoffel
zat. Reden, waarom de heeren zich ge
roepen achtten, om Haneman nu en dan in
de maling te nemen.
Maar ditmaal was er iets in dozen heer,
dat hem noopte op de plagery in te gaan,
hij had een lumineus denkbeeld gekregen
en met een, bij hem geheel ongewone
flikkering io de oogen gaf hy tot bescheid
Nu, t ware toch wel eens te beproe.
ven, en hij haalde de schouders op. Mij
dunkt, die historie is niet zoo gevaarlijk
als ze oppervlakkig zich laat aanzien.
Rondom verblufte gezichten.
Had men goed verstaan Haneman, het
voorwerp van algemeene vroolijkheid-
soms de pantoffelheld, durfde zich vermeten
een dolkoenheid ais kinderspel voor te
tellen, en dat op een toon, als betrof het
een handigheidje, in stede van een doode-
lijken sprong 'I Men dacht, dat het in zijn
bovenverdieping niet pluis was.
Hallo, Hanemannetjs. spotte de
geneesheer, laat mij je pols eens voelen.
De man krijgt geen druppel meer. Acute
alcobolvergiftigiog met waanvoorstellin
gen.
Men lachte luidkeels om den patient
tegen wil en dank Haneman daaren
tegen de zaak werd steeds meer
onverklaarbaar bleef onvervaard,
stond veeleer kalm van zijn zetel op, en
zei zeer gelaten
Heeren, gij schynt myn woorden als
scherts op te vatten maar ik moet u
opmerken, dat het volkomen ernst is Ik
ben bereid een bewijs te leveren van
hetgeen ik beloog. Willen wy wedden.
Ik waag den sprong.
Wat is dat In allen ernst een wedden»
schap En dat wel een, die men zeker
winnen moest.. Die grap mocht men zich
niet laten ontgaan.
Aangenomen, top, vooruit met de
schuit, riep men dooreen, zes flesscben houd
ik tegen ik ook en ik geef nog
honderd pop extra. Zoo goedkoop moet hy
r niet afkomen, die grootspreker, jubelde
de rentenier Huber met zyn eerbiedwaar
dige volle maan.
Stilte heeren, zooiiet de stentorstem
van Draairecht zich hooren de zaak is
afgehandeld, nu nog maar de voorwaarden
schriftelijk te formuleeren en door beide
partyen te onderteekenen, Heidaar, pen,
papier en inkt. Zie zoo de deur dicht,
niemand binnenlaten voor dat wij klaar
zijn.
Plechtige stilte.
Mijnheer Haneman verklaar u thans
nader, opdat van de weddenschap naar
behooren een protocol worde opgemaakt.
Spoedig was zij op het papier gebracht.
Luide las Haneman ze aan de verzamelde
Crona voor
Ik, Leendert Haneman, verbind mij,
morgen, Dinsdag des namiddags om vyf
uur in den trein naar L. te stappen en
midden op den spoorweg, tegenover den
grooten molen, terwijl de trein in volle
vaart is, met een sprong door het portier
raam mijo coupé te verlaten. De tegenpartij
zal intyds zich by den molen bevioden,
om zich te overtuigen van de volvoering
van dit waagstuk.
Kom ik mijn verplichting niet na, zoo
verlies ik 10 flesschen Veuve Ciiquot, die
's avonds zullen worden gedronken door
ons allen. In bet tegenovergestelde gevaj
botalen de heir®», deze tien fl.«<nh«.> 111
.ieer Hubert bi"*'""''*1
i» --
en mo
nó de iiemcu u.»«.
weddenschap te bekrachtigen.
Overtuigd van hue zegepraal
baast als vreesde men, o
nog zou terugtrekken, zet Jde e.sn na de
ander zijn naam onder tiet stuk. Draai
recht, als man van gezag nam bet document
in bewaring.
Den volgenden middag zag mun eer.
processie gezette heeren het smalle voetpad
laDgs de spoorlaan inslaan, om zich te
begeven naar den wel ekenden windmolen,
waar de lyn vlak langs gaat. Men sprak
niet veel, want wat de weddenschap be
treft. zoo hadden de beeren den vorigen
dag alle eventualiteiten haarfijn bekeken
en was men tot de blijmoedige conclusie
gekomen, dat Hageman het loodje leggen
zou.
Voor den bepaalden tijd was men ter
plaatse gekomen.
Eigenlijk vrij stom, dat wij hier
met ons zessen staan met open mond,
merkte de apotheker aan terwijl onze
Haneman misschien gezellig zit bij moeder
de vrouw en ons allemaal uitliacht.
Nog liever dit. dan dat hij den
doodelyken sprong waagt, en wij het
ons eeuwig zouden te verwyten hebben
als hij 't ongeluk kreeg, sprak de burge
meester, die hierover nader had nagedacht.
Och kom, hij doet 't toch niet,
lachte Huber.
De burgervader schudde het achtbare
hoofd.
Doch lang behoefde men zich hierover
niet ongerust te maken, want het gewone
signaal liet zich hooren men hoorde het
geratel van den trein al in de verte, de
locomotief werd zichtbaar en naderde met
onheilspellende snelheid. Men kon de
wagens reeds onderscheiden, angstige
spanning wat is dat
Uit een portierraam van den laatsten
wagen bengelden een paar beenen daar
algemeene ontzetting volgt met een
kraebtigen zwaai het bovenlichaam, ter
wijl de rechterhand stevig het portier
vasthoudt. Haneman zweeft een oogenblik
in de lucht nog een bang oogenblikje en
ongedeerd staat bij met beide voeten op
loopplank langs deD wagen, neemt verge
noegd zyn stroohoed al voor het ver
bouwereerde zestal, opent heel gemoedelyk
het portier en is voor het oog der
tegenparty verdwenen. Een oogenblik
later op den trein.
Beueden by de spoorbaan, by den
molen, staren zes verbaasde menachen met
open mond elkaar aan.
Er in geloopen. klonk dof de echo.
Haastig werd het protocol te voorschijn
gehaald ja. zoo waar, daar stond het,
zwart op wit.
midden op den spoorweg
terwijl de trein in volle vaart is zoo
s'aat er met een sproDg door het
portierraam dat klopt mijn coupé te
verlaten 't staat er precies."
Draairecht had het voorgelezen hoofd
schuddend met wegstervende stem.
Men was geblameerd, onsterfelyk ge
blameerd... O, die rampzalige Haneman.
In de Gouden Kroon vinden wij het
geslagen heir terug. Manmoedig spoelde
men de ergernis naar binnen en dra was
alle leedwezen en afgunst zoozeer geweken,
dat, toen Haneman van zijn uitstapje
terugkeerde, en door het open venster
binnenkwam, hij als overwinnaar met
een luid hoera begroet werd.
Het geval maakte verder onder stroomen
8chuimwijn, bet onderwerp van gesprek
uit. En de arts meesmuilde
En toch, al hebt ge ons sjj den neus
gehad, dien tour de form1 1 n we van
een gewezen onde cht.
Met een <- -n
Haneman
by *yn u
bemerkte' daarbij, dat a*
de kelder werd ledig gepompt,
w.is geraakt.
Teneinde dit gebrek te verhelpen, o
de hy het luik, waarmede de keid
sloten was en daalde laDgs een''^dov
den bijna ledigen kelder »f. Hij geraakt»
echter terstond bedwelmd door de ver
stikkende gassen, welke zich daarin hadden
ontwikkeld, en viel bewusteloos aan den
voet van den ladder neer.
Zijn zestienjarige zoon, die het gevaar
bemerkte, waarin zijn vad^r verkeerde,
riep dadelijk om hulp, waarop een buur
man, de heer Boekensteijn toesnelde en in
den kelder afdaalde, met het gevolg, dat
ook hij daarin bedwelmd neerstortte.
Hetzelfde lot trof den zoon van een
anderen buurman, den heer J Ham, die
ook in den kelder was afgedaald, zoodat
vier menscben bewusteloos in de verstik
kende ruimte lagen.
Een panische schrik ontstond onder de
inmiddels toegesnelde menigte menschen,
die jammerend heen en weer liepen. Ge»
'ukkig had de heer G. Nobel, broeder van
bovengemelden J. Nobel, de tegenwoordig»
digheid van geest, handelend op te treden-
Snel bond hij zich een touw onder de
armen, nam een tweede touw en daalde
daarmede, na eerst diep adem gebaald te
hebben, in den kelder af, bond toen vlug
het touw om een der slachtoffers, waarna
het terstond werd opgetrokken.
Viermaal volbracht de heer Nobel deze
moedige daad en hij had de voldoening alle
vier de personen, hoewel nog bewusteloos
naar boven te brengen. Langzamerhand
keerde bij alle vier de slachtoffers het be
wustzijn terug. Zy zyn allen buiten ge
vaar.
Verpletterd.
Zaterdagnamiddag sprong een jongen
van ongeveer 10 jaar in de Henegouwer»
laan te Rotterdam van een sleeperswagen
waarop hy met andere jongens gezeten
was. De jongen viel en kreeg een achter
wiel van den wagen over het boofd, ten
gevolge waarvan de dood byna onmiddel
lijk intrad.
Spelenderwys sprong Zaterdagmiddag
te Wageningen de 13jarige Adriaan van
der Uit te Wageningen op de Ooster»
stoomtram. Hy viel en kwam onder den
