Y00J
Uitgave van Firma W. Van den Mimekhof, Venray.
Huwelijksgeluk.
Stroopers.
Zaterdag 24 Februari 1912
33ste Jaargang
No. 8
Dit nummei-
bestaat uit
TWEE BLADEN.
Een lied per week.
Mengelwerk.
Abonnementsprijs per kwartaal
voor VENRAY 50 c.
franco per post 65 c-
voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c.
afzonderlijke nummers 4 c.
Prijs der Advertentiën
van 1—4 regels
elke regel meer
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst, worden 2maat berekend.
en de moderne huwelijken, maar wisseling voorkom A eenige
ach, in werkelijkheid is ze zoo kort oneenigheid ontstaan, waar deze
van duur, overleeft ze d.e wittt-broods-zullen het huwelijk niet blijvend
vergiftigen, noch tot eenónherstel»
baren breuk voeren. Ne. e«n paar
Een kind van Holland.
Muziek vau A. L. Egbers.
Holland dierbaar land der vaad ren,
Glorie steeds verkondd' Uw faam,
Sneller stroomt mij 't bloed in d'adren,
Bij het noemen van uw naam.
Waarheen ooit mijn schreên zich wenden.
Waar op aard' ik mij bevind'
'k Zal van ver mijn groet U zenden,
'k Blijf, o Holland, steeds Uw kind
'k Zal van ver mijn groet U zenden,
'k Bl\jf. o Holland, steeds Uw kind
II.
Holland, land zoo duur verkregen,
Arm zijt gij aan zonneschijn,
'k Heb U lief, spijt mist en regen,
'k Zal ook steeds getrouw U zijn.
Wat me ook and're landen geven.
Wat 'k op vreemden bodem vind.
't Liefst op Uwen grond wil 'k leven,
'k Blyf, o Holland, steeds Uw kind I
't Liefst op Uwen grond wil 'k leven,
'k Blijf, o Holland steeds Uw kind
III.
Holland, werd door vreemde machten,
Eens Uw vrijheid ook geroofd.
Bukten toen U sterk're krachten.
Vry toch hieft Ge weer het hoofd.
Mocht U thans de vijand naken,
U bedreigeo, kwaadgezind,
Zal mijn liefde voor U waken,
'k Blyf, o Holland steeds Uw kind
Zal mijn liefde voor U waken,
'k Blijf o Holland, steeds Uw kind
IV.
Holland, mocht mij op Uw wallen.
Treffen dan het moordend lood.
Voor U strijdend, zal ik vallen,
't Is voor my de schoonste dood.
Als 'k in Uw zoo dierb're dreven,
Dan mijn laatste rustplaats vind,
Denk Voor U liet ik het leven,
'k Bleef, o Holland steeds Uw kind
Denk Voor U liet ik het leven,
'k Bleel, o Holland steeds Uw kind
Allen, die in het huwelijk treden
willen natuurlijk gelukkig zijn, niet
slechts in het begin of voor korten
tijd, maar tot aan den dood. Der
halve zal het allen aangenaam zijn
te hooren, hoe zij het moeten aan
leggen, om zich geluk, tevredenbeic
en welstand te verzekeren
Onder de vele middelen die ge
noemd worden, zijn er drie, waaraan
wij onze bijzondere aandacht moeten
schenken.
Het eerste is de weder zij dsche
genegenheid en liefde der ecbtge-
nooten, naar de vermaning van den
Apostel Gij mannen, bemint uwe
vrouwen, evenals ook Christus zijne
Kerk heeft liefgehad en zich voor
Haar heeft geofferd.
echter eene valsche en eene
weken zelden, en eindigt vaak in
afkeer en doodelijken haat,
De ware liefde berust op weder-
zijdscbe hoogachting en heelt hare
bron in godsdienstige beweeggron
den. Ze is niet voorbijgaande en
grillig, zoódat na 20, 30 en meer
aren de echtgenooten elkar''
minstens even oprecht lief -en
als in de eerste dagen van hunne
echtverbintenis.
Deze liefde toont zich in weder-
zijdsche hoogachting, zoodat de
man op zijne vrouw, de vrouw op
ïaren man trotsch is. Deze liefde
is bereid, wel en wee met elkander
tedeelèn. Zij is er steeds op uit het
even aan elkander te veraangenamen
en met zorg alles te vermijden, w£t
zou kunnen krenken en voert na
een klein geschil, elkander weer
in de armen met nog inniger
aanhankelijkheid.
Deze liefde sticht een zoet tehuis,
waarin men gaarne wijlt, dat men
niet ontvlucht, om elders, bij andere
familie's of zelfs in de kroeg, eene
plaats te zoeken, waar men onge
stoord vertoeven kan. Dezelfde liefde
geeft aan de echtgenooten de zoo
noodzakelijke kracht, om zich van
de vele zware plichten met geduld
en standvastigheid te kwijten. Ze
maakt de echtgenoote tot eene sterke
vrouw, tot eene teedere en offervaar
dige moeder. Deze liefde vindt hare
bron en haar 7oedsel in God. Het
is God zelve, die in de harten van
beiden de liefde heeft gelegd, die
hen tot elkander voerde in onver-
b ree kb ren band. Het is God, die het
heilige vuur der liefde blijft onder
houden en voeden, zoolang de echt
genooten den Schenker van alle
goede gaven niet uit het oog ver
liezen, maar zich dagelijks vertrouw-
vol tot Hem wenden.
Mochten alle mannen en vrouwen
deze parel met zorg bewaren. Ver»
liezen zij haar, dan verliezen zij ook
huwelijksgeluk, huwelijkszegen.
Huwelijkstrouw is het tweede
middel. Voor het heilig altaar in
tegenwoordigheid van den pastoor,
als Christus' plaatsbekleeder, in
tegenwoordigheid van ouders, bloed»
verwanten en vrienden, hebben de
echtelieden in het aangezicht van den
almachtigen en alwetenden God
elkander trouw gezworen, trouw tot
in den dood. Door dezen eed, als«
mede door de heiligheid van het
Sacrament zijn beiden onder zware
zonden verplicht, de huwelijkstrouw
te bewaren. Ze maakt tevens het
geluk en den zegen van het huwelijk
uit voor tijd en eeuwigheid.
Deze huwelijkstrouw bestaat hierin
dat man en vrouw in hunne gedach»
ten, begeerten, woorden en werken
alles weer vergelen en ver»
Er is i - -
ware liefde. De valsche is die, welke alles vermijden wat strijdig is met
haren grond vindt meer in de zinne- de kuischheid.
lijkheid en de uiterlijke voortreffe-1 Slechts die huwelijken kunnen
lijkheden, dan in de goede eigen- gelukkig zijn, waarin deze huwe» uclu0p0plil,UkOU
schappen, het degelijke karakter en lijkstrouw van beide zijden gehouden vullen. Men kwijt zich vooral van den
de christelijke deugden. Van deze wordt. Ook in zulke echtverbintenis» eersten plicht: de opvoeding der
liefde is steeds sprake in de romans sen kan meermalen eene woorden» kinderen. Daardoor spaart men zich
uren is
geven.
Daarentegen is een vergrijp tegen
de huwelijkstrouw de dood van het
huwelijk, een vloek, die vreugde,
-.acht geluk en zegen ver»
nietigd.
Indien er in onzen tijd zoovele
ongelukkige huwelijken zijn, ligt de
oorzaak vooral hierin, dat er zoovele
ontrouwe echtgenooten zijn, die
openlijk of in het geheim zich aan
trouwbreuk schuldig maken, en in
in de praktijk de zoo schandelijke
leer der vrije liefde huldigen
Bewaart dus met zorg den kost»
baren edelsteen der huwelijkstrouw,
voor het huwelijksgeluk volstrekt
noodzakelijk.
Het derde middel is de godsvrucht
Zij moet alle handelingen der ge»
huwden doordringen.
Zij moet het middelpunt en de
beweeggrond van alles Een
huwelijk zonder go als
eene zon zonder Ucat iaaj
zonder ziel.
In de verkeering meenen beiden
dat zij de beste en de braafsten zijn
van de wereld. Geen enkel gebrek
zien zij in elkander. Nauwelijks is
echter de huwelijksdrukte achter den
rug, of hij bemerkt iets in haar en
zij iets in hem, dat onaangenaam
aandoet. Neen, zij is toch de engel
niet, en hij evenmin de voortreffe»
lijke man Dan volgen zoo spoedig
verwijten, bitse aanmerkingen,
grievende beleedigingen, en woe dan,
wanneer beiden niet doordrongen
zijn van den echt chiistelijken geest,
wanneer beiden üiet eerst zoeken
het rijk Gods en zijne gerechtigheid.
De huiselijke vrede is verstoord, het
huiselijk geluk verwoest
Heerscht daar echter Godsdienst,
hoe stichtend en hoe lieflijk is het
dan in het huiselijk leven. Zij weten
dat er geen menschen zijn zonder
gebreken. Naarmate zij elkander
beter leeren kennen, vergeven en
verdragen zij elkander en trachten
aldus elkander te helpen en ook te
heiligen. Met God beginton eindigt
men den dag. Alle werken, alle
lijden wordt door een goede meening
den Heere geofferd.
In eten en drink ontspan»
ning en vreugde houdt men maat,
wijl men God voor oogen houdt en
liever sterven wil dan God beleedtgen
Men is tevreden en gelukkig wij'
men een gerust geweten bezit en de
oogen niet hoeft neer te slaan, noch
voor Gods alziend oog, noch voor de
menschen.
Samen bidden ze, samen gaan ze
ter kerke, samen knielen ze aan den
Disch des Heeren.
De arbeid wordt door God ge»
zegend en brengt welvaart, al is het
dan ook geen rijkdom, die men
trouwens ook niet verlangt.
Waar godsvrucht heerscht zoekt
men den tijd goed te besteden en ie
beroepsplichten nauwgezet te ver«
groot onheil. Geen zwaarder kruis
immers in het huwelijksleven dan
slechte kinderen, die zonder gods«
vrucht opgroeien.
Zonder godsvrucht geen geluk.
Wel heeft men geloofd en beweerd
dat rijkdom en beschaving en liefde
t e godsvrucht kunnen vervangen en
ce echtgenooten gelukkig maken.
Zonder godsvrucht echter hebben al
deze goederen geene waarde.
Onthoudt dus voor heel uw leven
deze drie middelen liefdetrouw
en godsvrucht. Waar zij ontbreken
tan van geluk en zegen in liet
luwelijk geen spraak zijn. Waar zij
aanwezig zijn is onverstoorbaar ge»
uk en overrijke zegen.
VERITAS.
Woest giert de wind door het verlateo
duinlandschap.
Na weken van mooi, gestadig winter,
weer met een kouden bries uit het noord
oosten, w.as er plotseling verandering
gekomen." Mist en regen hulden de duineD
met hunne anders zoo schilderachtige om
trekken, «au toppon-'-t bosscb-*" in ,0D
waas van weemoedigheid.
Dezen morgen was hij aan komen zetten
de reus uit het Zuidwesten, van ver over
de zee; wild jageod over het eenzame veld.
fluitend door de dennenbosschen en regen
kletterend tegen de stammen der boomen.
Reeds om drie uur was het beginnen te
donkeren. Somber eo dicht was de duis
ternis gevallen, die bosch en duin in één
zwarte massa vereenigd.
Een man en een jongen komen zwijgend
het boschpad op, dat van het kleine dorpje
naar het tuin voert. Zij moeten wel den
weg goed kennen, zoo zeker als ze het
smalle boschpad links inslaan en de kron
kelingen volgen ondanks de duisternis.
't Is Jan Dekker, de slimste strooper
van het dorp, een stevige kerel v an vijf en
twintig jaar, de grijze pet diep in de
oogen," den kraag van zijn jas omboog,
één hand in den zak en de andere omklemt
den riem van het dubbelloopsjachtgeweer,
dat op zijn rug hangt.
De jongen naast hem draagt een gesloten
carbidlantaarn met sterken reflector. Hij
is meer mee geweest op zoo u nachtelijken
tocht met Jan, die naast hem in de dorps
straat woont. Bang was hij nooit als hij
met buurman meeging, want die was alle
opzichters te slim af en boewei iedereen
wist dat hij stroopte, nog nooit was hij
gevat.
Maar wat hij van avond aan Jan had,
dat wist hij niet. Anders kreeg hij ver
halen te hooren over Lange Dirk, die
bekeurd was door den -ouwe" in bet
zuidelijk duinpad of ze lachten samen over
de vroolijke wijze, waarop ze de opzichters
op een dwaalspoor baddeo gebracht. Maar
van avond was er geen woord uit hem te
krijgen.
Jan was dan ook in diepe gedachten
verzonken. Waarom was hij nu toch weer
uitgetrokken Had hy niet voor twee weken
nog aan Geertje, de dochter van -den
ouwe", zoo noemden ze algemeen opzichter
Verkerk, beloofd, 't nu voor goed te
zullen laten.
't Was Zondag juist een wee*k geleden,
dat hy haar gevraagd had 2ijn vrouw te
worden. Ze waren 't eigenlijk al lang eens
samen cd hy was ook niet bang geweest
dat zij neen zou zeggen, maar toch was hij
blij, dat het maar achter den rug was.
Ze had bem een kus gegeven, maar voor
ze hem antwoordde eerst laten beloven,
nooit meer te stroopen als hij daar nu
niet mee ophield, zou vader nooit toe
stemming geven.
Hij had toen beloofd, plechtig beloofd,
geen geweer meer te zullen aanraken en
ook woord gehouden.
Maar ziet ge, nu was 't ook zulk echt
weer, dat ge 't niet kondt laten, als ge
maar een grijntje atroopersbloed in de
adereu had.
Hij had gestreden tot tegen den avond,
'i Geweer had bij zelfs in de handen
genomen om 't maar stuk te slaan, dan
was het immers vanzelf uit, maar neen,
hiertoe had bem den moed ontbroken.
Hy had het schoongemaakt als van
ouds en toen was juist de buurjongen
binnengekomen of hy mee mocht. En toen
had by zich geschaamd om te zeggen,
dat bij 't niet meer deed en had -ja"
geantwoord.
En nu liep hij weer in den duin zonder
het te willen eigenlijk, alsof bij niets
beloofd had, zijne gedachten by Geerte en
met een bang voorgevoel van naderend
onheil.
Eenzaam en verlaten staat de woning
van opzichter Verkerk aan het einde van
het zandpad.
Wel ligt het huisje beschut door de
hcoge duinen, zoodat de stormwind er
grootendeels over heen gaat zonder het
met volle kracht le raken en ook geeft
eiken hakhout in het rond eenige be
schutting, maar de regen slaat heftig
tegen de luiken, die zorgvuldig gesloten
zyn.
Geerte staat hevig ontroerd voor de
ipjel en kiikt angstig naar de deur,
waardoor vader zoo juist is verdwenen,
om in 't woonhuis waterlaarzen en regen
mantel aan te trekkeD en't geweer om te
hangen.
Van middag hadden ze gehoord van
den bakker van het dorp, dat er weer
hevig gestroopt zou worden vannacht en
dat Jan er ook wel bij zou zyn. Tenminste
ze hadden hem zijn geweer zien schoon
maken. Vader was toen weer driftig
geworden en had gezegd, dat als hij hem
nu snapte nadat hy pas beloofd had, niet
meer te zullen stroopen, hy het uit zou
maken tusschen heD,
En Geerte kende Jan's aard en was
zelf bang, dat hy aan zyn hartstocht geen
weerstand zou kunnen bieden. Ze had nog
geprobeerd vader thuis te houden, om bet
slechte weer. Vader was toen in eens
kwaad opgestaan, had zyn pup driftig
neergegooid dat de asch op den grond
viel zoodat ze er bang van was geworden.
En nu was hij achter, zou zoo dadelyk
weggaan het veld in, en dan
Ze zou 't nog eens probeeren
-Vader", klinkt het zacht, -vader",
zegt ze, blijft nu thuis, 't is zulk weer,
en gy zyt nog niet in orde.
Verkerk antwoordt niet en houdt het
stroef gelaat van haar afgekeerd. Hij
neemt zijn pyp op, klopt die uit boven de
aschlade der kachel, stopt uit het tabaks
kistje, dat op den hoek van de schouw
staat, steekt er den brand in en blijft
eenige oogenblikken als in gedachten
staan, zware rookwolken uitblazende.
Dan slingert hy met een ruk 't geweer
over de schouders, en Geerte die nu in
snikken is uitgebarsten, niet aanziende,
loopt ny het voorhuis door naar buiten,
de deur achter zich dichtslaande.
Even blijft hy staan in den stroomenden
regen, die fel hem in 't gezicht slaat en
luistert naar het zwiepen der beukenboo-
men en het bulderen van den storm. Dan
gaat hij met kracbtigen stap duiowaarts.
't Koningsduin met de daarachter
liggende valiei, is wel de meest geschikte
plaais voor de wilddieven, om hun nach*
telyk bedrijf uit te oefenen.
Het golvend terrein is geheel met
dennenbosch en kreupelhout bedekt, ter.
wyl de dichte doornboschjes het loopen,
vooral by een nacht als dezen, haast
onmogelyk maken.
Jan en zyn helper zyn hier echter iu
hun elementondanks de byna volslagen
duisternis volgen ze kruipende en bukkende
20 c.
5 c.