Y00I Uitgever Venraj. Eene bloedige H. Hostie. Zaterdag 31 Januari 1911 33ste Jaargang No 3 Dit nummer bestaat uit TWEE BLADEN. Nou dat kunt ge be grijpen: ik zal lid wor den van de H. Familie; Mengelwerk. i! KV, [(1 Abonnementsprijs per kwartaal voor Venrat franco per post voor het buitenland bij vooruitbetaling afzonderlijke nummers 50 o. 65 c. 85 c. 6 o. ^oouaags v. Prijs der Advertentiën: van 1 4 regels 20 c. elke regel meer 5 o. letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend. daartoe haalt ge aiij niet over. Zon dags ga ik naar de eerste mis en naar de Hoogmis dit deed mijn groot vader, mijn vader doet het nu nog en ronduit gezegd van dezen regel zou ik niet gaarne afwijken, maar den namiddag zie je, dien wil ik vrij hebben". nik heb respect Marte voor uw loffelijk gebruik, maar wat zou 't nu hinderen als ge eens een keer de vergadering bijwoondet? 't Zou je bepaald meevallen. Alle leden waar- ooder velen van onzen leeftijd noemen het een gezellig uurtje dat ze 's Zon dags om de 14 dagen van 4 tot 5 uur daar doorbrengen. Gaan wandelen kunt ge dan toch niet en kruisjassen of biljarte.- „nt ge nog even goed na 5 uur dan is de «vond nog >*üg genoeg 't Is mooi geredeneerd Piet, maar gij spoelthet niet klaar. Gaat gij maar naar ile vergadering en als trouwe kameraad blijf ik op u wachtten". •Ik dank je Marte voor uwe op rechte vriendschap en stel die ook op hoogen prijs en kom daarom dadelijk naar u toe als de Familie uit \a". Ik begrijp niet Piet, dat ge die toch ook de heele week aan uwe bezigheden vastzit, dat ge 's Zondags middags nog gebonden wiit zijn aan eene vereeniging al is ze buitenge woon good. Ik voor mij vind het heerlijk te kunnen denken kijk, dien Zondagmiddag daar blijven ze allemaal af dien heb ik vrij voor mij tol ven.'' 't Is waar Marte aan den eenen kant hebt go gelijk vrij zijn na een week van inspanning is inderdaad zeer gezellig en eene aangename ontspanning komt je ook werkelijk toe, maar ge moet niet spreken van •gebonden gyn" wantik weet zeker dat hel uurtje in de vergadering doorgebracht voor alle leden ook eene aangename ontspanning is'1. "Aangename ontspanning i Meent je dat l Wat doen jullie dan t Juiat Marte, daar zit de groote foot. Met u ziju er nog velen die nog nooit in de vergadering geweest ayn en toch schouderophalend zeggen: "t Is wel een mooie instelling maar niets voor mij. Omdat ik evenwel overtuigd ben van uwe oprechte be langstelling wil ik gaarne op uw vraag antwoorden en u mededeeleu wat er zooal gebeurt',. Klokslag 4 uur nemen allen, ieder hanne vaste plaats in. Na gezamelijk eenige tientjes van het Rozenhoedje gebeden te hebben, heffen de zangers het Veni Creator aan, dat door hon derden leden krachtig wordt mee gezongen om Gods zegen over onze bezigheden in de opvolgende Vtfer'tiér, dagen af te bidden. Dan volgt eene praclische afwisseling van gezangen en gebeden. Ge moest eens hooren hoe die bekende geest verheffende liederen door het orgel begeleid duizendmaal langs de gewel ven weergalmen de tijd vliegt zoo voorbij de leerzame conferenties bieden ons ook een waar genot. Nu eens wordt er gewezen op den ge weldigen strijd der H. Kerk en verheugen wij ons telkens in hare voortdurende victorie. Dan weder wordt ons ter navol ging voorgesteld de levensregel van beroemde mannen uit de geschiedenis van kerk of staat. Zeer dikwijls ook worden ons de geloofswaarheden wetenschappelijk bewezen en hierin ligt voor ons een groot voordeel voor het dagelijksch leven en een ryke stof om diegenon van antwoord te dienen, die somtijds opzettelijk met onware stellingen voor deu dag komen. Tot slot heffen de zangers het Tantum Ergo aan, de Zegen met hst Allerheiligste wordt gegeven, een Laudate Dominum klinkt blij door J»et kerlrrnim en .wedoom v -ilda&r. keeren we huiswaarts' Op den tweeden en vierden Zondag hebben wij eene vergadering, kom dau eens mee; dan kunt ge zien en hooren of ik de waarheid heb gezegd. 't Is allemaal goed en wel Piet. O, ik begrijp al wat je zeggen wilt Marte. In een dolce farniente, ziet ge alles liever kalm af, maar dan hebt ge niet de aangewezen goede richting, Aan dat zalig niets-doen mogen we vooral tegenwoordig niet denken. Van eiken katholiek wordt iets meer gevorderd dan strikt nood» zakelijk is om den godsdienst we» derom tot zijn rechtmatige plaats te voeren', "Omnia restaurare in Christo". Alles herstellen in Christus, heeft de Paus gezegd. Zeer zeker is de vergadering der H. Familie eene van die godsdienstige voreeni» gingen die zich bijzonder ten taak stellen dat schoone doel te bereiken. Volgens den beroemden Pater Felix zijn er ook geen betere ver» eonigingen om mede de sociale vraag» stukkon bevredigend op te losser» dan de zuiver godsdienstige, ge» houden in het Huis des Hoeren; want door beroepsbezigheden zijn allen dagelijks gescheiden, maar s Zondags in de vergadering, daar bidden alle standen te zamen met den priester «Ouzo Vader, die in de Hemelen zijl" daar zingen we te zamen een hartverheffend lied. Daar worden wij aangemoedigd tot liefde voor God en den naaste en eerbied voor het gezag en gelukkig het land waar deze twee hoogste deug» den beoefening vinden. Gezonde verhoudingen komen tot stand wel» vaart en geluk zullen er heerschen. Meerderen uit verschillende standen die den loop der zaken met wat meer ernst beschouwen, erkennen niet alleen het groote nut van deze 14-daagsche godsdienstige samen» komsten, maar zijn ook genegen deze te komen bijwonen doch wio zal de eerste zijn, zal het begin maken Daarom Mai welgemeend noodig ik u uit eens komen zien Volkomen waar tij hebt gelijk. Nog nooit heb ik het zoo duidelijk begrepen, daarom mijn besluit morgen met u mee t gaan en als het me bevalt sprek n we elkaar nog wel eens nader Flink zoo en void- m zult ge zijn dat weet ik zeker neerderen zijn er, die aanvankelijk o k uit nieuws» gierigheid kwamen c: thans trouwe leden zijn. Zooals afg -proken dan Ja kom inotgen m» dag om 4 uur dan ga ik mee". Na hartelijken gro namen beide vrienden afscheid. Ouderilomti kom lerken Itij panrdei Deze haak is het .aatste zekere ouderdomskenmerk. Bet komt echter ook voor, dat hij in eer- bedriegelijke manier wordt ver- ijderd, door afveilen b. v. verkeert men derhalve in twijfel, dan dient m< i nauwkeurig acht te geven of a kronen der buitensche hoektunde elkaar wel volkomen raken. Na ee,niggarcr ''ft hank weer, om op omstiet «jarigen leeftijd weer, maar niet zeer duidelijk op te treden. In de laatste periode, die de leeftijden van 925 jaar omvat, kan men den ouderdom bepalen naar den vorm der kronen. Dit ouder» domskenraerk is evenwel vrij onzeker verschillen van 2 en 3 jaar kunnen op dezen leeftijd gemakkelijk voor» komen. Wordt een uitgetrokken snijtand van een paard op verschillende lengte doorgezaagd, dan zal het ontstane snijvlak telkens van vorm verschillen Door de voortgaande afslijting zal derhalve de kroon van een tand na jaren een anderen vorm aannemen. Aanvankelijk is de tand bij jonge diereu dwarsovaal, d. w. zeggen de grootste afmeeting is over dwars. Wordt de tand vaneen zesjarig paard omstreeks een c. M. onder de kroon afgesneden, dan is het boven» vlak vondachtig. Maakt men de doorsnede nog I1/2 c. M. lager, dan wordt deze driehoekig en nog lager, zoogenaamd verkeerd ovaal. Tot 10 jaar zijn de tanden van boven in den regel dwars ovaal, van 10 tot 16 rond. Later worden ze driekoekig en op nog hoogere leeftijd verkeerd ovaal. Hoe hoekiger de binnenvlakte der tanden die naar de tong gekeerd is, wordt, hoe ouder het paard. Wordt de tand aan de binnenvlakte smal, dan is het dier zeker 20 jaar. Naak ukt Duitsch van F. H. Het was in het jaar 1384. Beneden in het schoone Tirolerdal ligt. dicht verborgen tuesohen heuvelhooge Alpenreuzen, nabij de beiersche grens het nederig dorpje Seefeld 1) onbekend en vergeten gelijk zoo menig Alpendorpje, Diep ingesneeuwd en ingebakerd als een echt winterkind, ligt het daar doodsch als altijd, en niets ver raadt, dat 't heden de dag zal zijn, die het uit zijne verborgenheid zal doen opkomen, en wijd en z'jd beroemd zal maken, i) Het is witte Donderdag, die eeuwig heugni3Volle dag, waarop de goddelijke Heiland ons zoo veel liefde bewezen heeft, toen hij besloot eeuwig onder ons te verwijlen in 't Sacrament van zijn H. Lichaam en Bloed. De goede Seefelders spoeden zich dan ook kerkwaarts om t H. Misoffer bij te wonen, of wel den goddel. Heiland zelf in de H. Communie te ont- vangen. Onder de kerkganger? bevindt zich ook een edelman inet zijn schildknapen. Heer Oswald Milser, van de nabijgelegene burcht Schloszberg is eon machtig en rijk edelman; maar ook bovonmate trotsch en hoovaardig. Ook heden zijn 't niet het geloof en de liefde tot zijnen Heer en God die hem tor kerke wezen, o neen, maar hij heeft iets anders in 't zin, hij voert geheel iets anders in 't schild. Van den priester vergde hij, dat hij hem, niet gelijk den overigen geloovigen eene kleine Hostie zou geven, maar eeno groote. zooals ze de priester nuttigt in de H. Mis, en wel niet aan de Communiebank, maar aan 't altaar, om zoo boven al het volk uit te steken. Wel had de zwakke priester zich togen dit boosaardig plan verzet, en den edelen ridder het zondige van zyn verlangen voorgehouden, ezenwel ten slotte had hy toegegeven uit vrees voor deu machtigen en invloedrijken man. Heden, zoo heeft hij beloofd, wilde hij onder de H. Mis zyn verlangen inwilligen. De plechtige H. Mis begtut de een voudige bergbewoners knielen innig vroom er om heen en volgen aandachtig de H. Handelingen. En als nu het oogenblik der Consecratie gekomen is, en de prioster do heilige woorden gesproken heeft, welke het brood en den wijn in het lichaam en bloed van Christus veranderen, denkt menigeen terug aan de H. Ure, waarop voor honderde jaren op dezen zelfden dag de goddel, Heiland met dezelfde woorden hetzelfde temidden zijner discipelen wachtte hoe hij hen belastte datzelfde te doen en zijner liefde daarbij indachtig te zijn. nZoo dikwijls gij dit doet, doet dit ter mijner gedachtenis.'' En dankbaarheid en liefde vervult aller harten, en in heilige vreeze aanbidden zij nederig bunnen Heer en God, waarachtig tegenwoordig bekennen Hem hunne onwaardigheid, om tot do tafel des Heeren te naderen, en smeeken Hem. dat Hij in zijne barmhartigheid hun waardig maken mogen. Doch een is er die niets van deze zoete gewaarwording gevoelt. Hij wacht vol ongeduld naar 't oogenblik waarop hij boven alle anderen uit znl stekeo. Opnhnw weerklinkt de koorschel van 't altaar i het is bij de nuttiging des priesters: het oogenblik is genaderd. In vol ridder- ornaat, met trotschen gang en bedekten hoofde, de eene hand aan 't gevest, de andere aan de punt van don rijken groen zijdeu schoudermautel. beklimt de verwaan de het altaar, staande wil hij bierzyneu Heer en God ontvangen. Ecce Agnus Dei... Zie hier het Lam Gods.,, huiverig spreekt de priester de plechtige woorden. Ach, het onbevlekte Godslam was immers bestemd om in te gaan in een onwaardig hart, een hart vol trotsche eigenwaan en hoovaardig heid. Doch, 0 vreeselyko straf I Nauwelijks heeft do H. Hostie de tong van den Godsroover aangeraakt of de grond schuift weg onder zyne voeten hy begint ïe zinken, by wil zich vastklampen aan 't altaar, doch het zware, steenen altaar neigt zich naar den grond en de hand dringt èr in al ware hot van was. Haastig wil hy de H. Hostio afslikken, maar het gelukt hem niet. Nadat hy eeoe tweede bete or van genomen had en tot aan de knieën was gezonken, zag hij in dat Gods straffende hand ora zyne schandaad hem getroffen had Ach, myn God, riep hij uit heb erbarmen Laat mij toch niet geheel en al verloren gaan De priester nam hot overige der H. Hostie torug, en het inzak ken hield op. De opgewondheid van 't volk. dat getuige was van dit Godsgericht, was buitengewoon. Het stroomde toe, bad den pries'er bun de H. Hostie te tooneo. haar te bewareD, ora haar te aanbidden en om verzoening te smeeken. De arme zondaar zelf knielde geheel bekeerd ootmoedig neder, klop'o vol berouw op zijne borst en tranen van boetvaardigheid om zijne euvel daad overstroomden zyn gelaat. Een van zijne pages ylde naar het slot en berichtte zijne gemalin de wondervolle gebeurtenis Doch deze niet minder trotsch en kond voor het geloof als de edelman zelf, schudde ongeloovig met 't hoofd. Eer geloof ik riep zij dat deze hakbyl - in dezen zelfden winter rozen draagt". En zie I onmiddelijk vertoonde de dorre stam bladeren, knoppen en sctioone roren. Verblind als ze echter was in haren hoogmoed, reet zij in do boosheid des harten toornig de rozen af, en strooide ze rond in den wind. Gods straffe volgde onmiddelijk. De ongelukkige vrouw werd razend als een wild dier, rende in de bosschen en is niet meer terug gezien. Toen men den edelman het bericht bracht van de nieuwe straf en van het ver schrikkelijk lot zyoer gade, werd zijn üemoed nog meer vermorzeld over zijn rampzaligen daad Hij deed afstand van zijne groote bezittingen trok zich terug in 't Klooster Staras en leefde hier geheel in boete en rouw. Zijn bed was de koude groud, zyn hoofdkussen een «teen. Zyn trots was geheel gebroken, en toen hij na twee jaren stierf, vroeg hij allerneoorigst, dat men hem in de grafkapel zijner voor» vaderen onder den drempel der deur zou byzetten. opdat zoodoende alle bezoekers der- gope! fe«a -aes-* :-ïes treden. Uit den mantel, dien hij bij de schrikwek kende H. Communie droeg, werd een misgewaad gemaakt, hetwelk op van daag oog te Seefeld vertoond wordt. Het altaar bleef op dezelfde plaats. In den grond ziet de pelgrim nog het gat. waarin de boos- doener gezonken was, en met een huiveringwekkend gevoel legt hy zyne hand in den diepen indruk, die in den altaarsteen ontstaan is, op het oogenblik dat da zinkende zich eraan wilde vast houden. En de H. Hostie Zy bleef bewaard tot op den huidigen dag en heeft hare eigeno geschiedenis. Toen ^de prioster hot H. Lichaam de» Heeren uit den mond van den van God gestraften ontzetten en overmoedigen ridder terugnam, geschiedde voor aller oogen een nieuw wonder. De witte H. Hostie was op dezelfde p'nats, waar de verwaande tot tweemaal toe er in gebe'en had. ge heel bloedig. Door hot speeksel was zij gekromd en aan den rand ietwat omgekruld; zoo is ze gebleven al eeuwen door. Slechts de fijne, witte kleur is blauwachtig geworden en zoo lijkt zij thans alsof ze met bloed ge vuld is. Duidelijk ziet men nog.de tanden er in. alsook de bloedige vlekken. Houdt men de H. Hostie tegen het zonnelicht, dan schittert zij- opvallender wijze. Nadat bij Kerkelyk onderzoek het feit vastgesteld en erkend was, liet ridder Parzival van Weinck, die de burcht Fragenstein by Ziri, drie uren van Seefeld bewoonde, tot bewaring der wonderbare H Hostie eene schoone gothische monstrans vervaardigen, welk aan den voet het wapen van Weinek met den naam Parzival draagt Deze werd later met een vierkant glas omhulsel in goud gezet omgeveD. Het geheel is al3 een Ciborium door een zijden manteltje omhuld en met eene kroon van rijke paarlen overwelfd. Zoo werd de H. Hostie in eea apart tabernakel in 't kleine kerkje bewaard. De mare van deze wonderbare gebeurte nis versproidde zien snel door de omliggen de streken. en de vrome Tirolers trokken in groote pelgrimstochten opwaarts naar de bloedige Host.e, zooals ze algemeen ge noemd wordt. Seefeld werd 000 beroemd pelgrimsoord. De oorspronkelijke kapel was weldra te klein en Fredrik IV liet een slanke gothische kerk bouwen. De edele keizer Maximiliaan I, die gaarne naar Seefeld ging om zien aan de jachtvermaken over te geven in 't heerlyk gebergte, legde voor zijnen dpod nog den grondslag voor een Augustijnerklooster, welke paters van toen af de kerkelyke diensten in 't PEEL MAAS 00

Peel en Maas | 1911 | | pagina 1