lees dit
Jacht-
Straf
Munckhof, Venray.
GRATIS.
Zaterdag 06 November 1910
31ste Jaargang
Ufr-göja Dit nummer
bestaat uit
TWEE BLADEN.
Mengelwerk.
't Wonder van Pietje.
No 4B
Abonnementsprijs per kwartaal
voor Venray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland by vooruitbetaling 85 c.
afzonderlijke nummer® 6 c.
Prijs der Advertentiën:
van 1 4 regels
elke regel meer
letters en vignetten tiaar plaatsruimte.
Advertontiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
20 c.
5 o.
Die zich met ingang van 1 Jan.
a. s. op PEEL EN MAAS abon-
neeren, ODtvangen de nog voor
dien datum verschijnende num
mers
Van oudsher is de jacht hoog in
aanzien geweest, zij was een prero
gatief voor den heer. den grond
eigenaar, den bezitter van het
grondgebied. Van middel om in het
eigen onderhoud te voorzien en zich
het onontbeerlijke voedsel te ver
schaffen, werd zij uitspanning en
inspanning voor den adellijken heer,
die zich het recht voorbehield om op
de gronden, die bij ter bebouwing
aan de onderhoorigen uitgaf, het
jachtrecht uit te oefenen en als de
omstandigheden dat meebrachten
den te veld staanden oogst te ver
trappen.
In min of moer gewijzigden vorm
is dit gebruik blijven bestaan en
zoodra de tijd er is, ziet men de
jagers liefhebbers en broodjagers
uittrekken, het geweer en de weitasch
over den schouder, de pet op het
hoofd, de pijp in den mond, van
onder tol boven min of meer water
dicht gekleed, den hond aan de lijn
of vrij volgende, soms vergezeld van
een polsdrager. Er zit, dat willen wij
niet ontkennen, iets ferms, al zijn
wij geen onvoorwaardelijke bewon
deraars van het jachtbedrijf en de
jachtimichting.
Nog anderen vallen het anders
op. Zij stellen zich niet tevreden met
het naloopen van haas of konijn,
met het sporen van patrijzen en
wilde eendvogels; zij hebben het
gemunt op ander wild. Zij zoeken
den vos, het wilde zwijn, het hert,
den roofvogel; of sterker nog, zij
ondernemen als Roosevelt een tocht
naar het oerbosch en naar nooit
betreden moerassige streken in
weinig bezochte deelen der wereld en
loeren op leeuwen en tijgers, op
hyena's en jakhalzen, op olifanten en
neushoorndieren, op aligators en
nijlpaarden, op dieren, die zich ver
dedigen kunnen, waarmee te kampen
valt en waarvan de neerlegging een
overwinning mag heeteo.
Daar zit wat mannelijks in. In
onze eeuw van sport moet deze jacht
in den smaak 7allen. Sport staalt de
spieren, oefent de behendigheid, leert
overleg en vastberadenheid, sterkt
den wil en de tegenwoordigheid van
geest. Deze laatste jagers hebben dit'
alles noodig. Die jacht is sport inj
besten zin.
Maar de be- menseben blijven -net als anderen
oefenaars er van zijn uitzonderingen.
Hoe kinderachtig steekt daarbij
at het nu pas in Berlijn's omstreken
gehouden jachtfeest ter eere van den
Russischen Czaar.
Zestien jaar geleden zijn uit het
Grunewald 41S reeën en herten naar
Nieuw Oraniënberg en overgebracht.
Die dieren hebben zich vermenig
vuldigd, hun aantal wordt op 5000
geschat.
Nu zou er een hofjacht gehouden
v orden. Driehonderd en vijftig
gardefuselieis zegge 350 héb
ben ongeveer 1800 stuks wild hijeen
gedreven in een afgebakende ruimte,
omringd door 20.000 Meter lappen in
de Duitsche kleuren. De drijvers
heLben een aantal beweegbare heggen
voortgeschoven, altijd verder totdat
de dieren dicht genoeg opeen waren
gebracht. Toen zijn de jagers geko
men, 24 in getal, de hooge vorsten
in de eerste plaats, huil hoog gevolg
min of meer in de achterhoede. Toen
zijn de dieren schuw geworden aan
de eene zij de jagers, aan de andere
de zwart witte lappen en de afsluiting
en toen hadden de 24 mannen ge
vuurd, gepoft, geschoten, een heelcD
tijd, totdat zij er genoeg van
hadden.
Bestaat er nog eenig verband,
eenige overeenkomst tusschen dezen
dierenmoord en den strijd van den
leeuwen en tijgerjager in de heetere
luchtstreek.
Is er nog iets mannelijks in deze
slachting En dan nog te moeien
bedenken, dat de Czaar niet van de
jacht houdt en het dus voor hem
nog een gedwongen aardigheid was.
Belangrijke artikelen verschijnen
er in het H. van de hand van Mr.
J. A. van Hamel, onlangs benoemd
tot hoogleeraar in het strafiecht aan
de gemeenlelijke universiteit te
Amsterdam.
Met eenige andere Nedeilanders,
waaronder ook de regeeringsafge»
vaardigden, heeft hij deelgenomen
aan het Internationale Congres van
Gevangeniswezen, dat van 2 tot 8
op denzelfden democratisehen voet
behandeld."
Merkwaardige voorbeelden worden
daartoe aangevoerd. In de cellen van
sommigo gevangenissen kon men
schommelstoelen en canapés zien
staan, tapijten en ornamenten aan»
trelfen. Menige cel had daardoor 't
uitzien van een gezellig kamertje
gekregen. Zoo maakt-n ook in 't
bijzonder vrouwengeva igonissen, als
die te Indianapols en i- Auburn, met
hare van gewone groot-, vensters den
indruk van een knap volkslogement,
dan die van eene strafinrichting,
gelijk wij die plegen op te vatten.
Wat de voeding be< r ft valt hel-
zellde te zeggen. Een menu met
verschillende gangen, -dubbele pot"
zooals ons volk dit noomt en dat bij
'n Hollandsche onderc-iiciersmenage
weinig achterstond scheen niemand
vreemd. Te Philadelphia gal op
Zondagmiddag 't orkest der gevange»
nen eene uitvoering, tiie de lieden in
hunne cellen genieten iondeii.
Deze berichten stemmen geheel
overeen met hetgeen een der deel
nemers van dit congres ons persoon
lijk berichtte. Hij verl i.alde van het
betoek in de gevangenis aan een
advocaat, die na het.''-diner in een
gemaküelijkén schommelstoel mef
een sigaar in het hoofd de courant
te lezen en zulks in een kamer
waarin een bureau was geplaatst en
zich een bibliotheek van meerdere
honderden boeken bevond.
Eveneens kloppen zij volkomen
met hetgeen voorkomt in een
Engelsch werk over het Amerikaan»
sche gevangeniswezen, dat ook in
het llollandsch werd vertaald. Het
gaat over de zoogenaamde gevange
nis te Elmira, het instituut dat
telkens weer als model wordt aan
geprezen.
Hoort met wat ruimen milden geest
daar de sociale hygiëne wordt toe
gepast: De heeren misdadigers 1ste
klasse, dat zijn de best gezinden,
hebben in hun kamer een tapijt op
den grond. Dampbaden worden hun
toobediend, ze worden gemasseerd,
gekneed in de spieren, nog eens
afgewreven en daarna is een middag
slaap van twee uur voorgeschreven.
De spijskaart is uitmuntend voorzien
het ontbijt bestaat uit rundergehakt,
aardappelen, brood, koffie, suiker;
het middagmaal 3 keer per week
soep met vleesch, 2 keer gestoofd
schapenvle scb, eens rundvleesch en
rapi n en gebraden vleesch met jus,
aliij-1 met brood; verder krijgt de le
klasse soms dessert ingelegde of
gedroogde vruchten. Alle spijzen zijn
van de beste kwaliteit, want goed
voedsel moet worden beschouwd als
October gehouden werd te Washing
ton in Amerika.
Hoogstaande mannen uit alle
landen waren tot bijwoning van dit
congres naar Amerika overgestoken.
Er. nu geeft mr. Van Hamel over
hetgeen de deelnemers te zien en te
hooien kregen, interessante mede» j een uitmuntend middel tot verbeter
deelingen. Evenmin worden geneugten ge»
Een schitterende ontvangst is den'mist. Lectuur staat in welvoorziene
heeren bereid. In een speciaal daar» hib'iotheken ter beschikking. Mili»
voor ingerichten Pullman trein, jtaire en gymnastische oefeningen
waarin men daags en 's nachts ver- i worden gehouden, soms hebben
toefde, werd Amerika in een tiental muziekuitvoeringen plaats,
dagen doorkruist.
reeks van
zij. Aan
Een
gevangenissen bezochten
schitterende maaltijden werden in
geestrijken toast de nieuwe denk
beelden ontwikkeld. Overheid en
burgers gaven om strijd van hunne
belangstelling blijk.
Enkele mededeelingen van Mr.
van Hamel meeDen wij onze lezers
niet te mogen onthouden. Hij wijst
er op hoe de gestraften in Amerika
Zells is in eokele gevangenissen
ook het clubleven ontwikkeld. Op de
maandelijksche bijeenkomsten wordt
gedeclameerd, piano gespeeld, ge
oreerd, gezongen zulks alles opdat
daardoor de gevangenen zich wennen
aan edeler gezelligheid en don smaak
naar ruwe vermaken verliezen.
Waarom wij dit alles vermelden
Omdat meermalen, ook in ons land,
met zeker heimwee wordt gewezen
op hetgeen ginds in Amerika ge
schiedt. Straf dient allereerst to'.
verbetering zoo zegt mon. En daar
in Amerika is opvoeding, leiding,
verbetering de alles behuei schende
leus. De humaniteit viert schoono
triomfen.
Tegen zoodanig streven past een
ernstig protest. Eene behandeling
der gevangenen, gelijk veelvuldig in
Amerika geschiedt, is een cancatuur
van straf. Straf is meer dan een nras-
sagekuur, ren begeerlijk dieët. eoue
oefening van geest en lichaam. Hoe
zeer ook de gezegende werking van
de straf zich daarin kan openbaren,
dat van haar opvoedende en ver-
eerende kracht uitgaat, toch mag
nooit haar eigenlijk karakter prijs
geven.
Op den voorgrond dient te staan,
dat de stral is een gevoelig leed,
waarmee de overheid den misdadi
ger zijn kwaad vergeldt. Dat
karakter van gevoelig leed, hetwelk
de overheid uit vergelding den
schuldige toebrengt, mag de straf
nimmer inboeten.
Ze noemden hem nog altijd Pietje ai
was hij al een jaar of vijftien, 't bloef oen
tenger ventje met een kinderlijk reine ziel,
die hem door de oogen uitscheen.
Vier jaar geleden was zijn moeder gestor
ven. en nu woonden ze met bun tweeën,
vader en Pietje in de Mont Genisstraat,
Laheurtaia was schrijnwerker. Hij had
betere dagen gekend. Maar sinds de vrouw
dood was, bad hij den weg naar de kerk
verleerd, doch kende des te beter den weg
naar de kroeg. Vroeger had hij een paar
knechts, nu werkte hy samen met Pietje.
Hij hield veel van den jongen en liet
hem daarom zijn gang gaan in het vervullen
van zijn godsdienstplichten.
Van moeder had Pietje overgehouden een
diepe godsvrucht voor 't H. Hart, dat hij
graag in Montmatre ging vereeren, Daar
Aas ook zijn biechtvader Pater Munster,
die sinds moeders dood, een waakzaam oog
op hem hield.
Den laatsten tijd ging het zoo goed niet
meer thuis vader werd somber en barsch;
het was hem of een ongeluk dreigde.
Op een avond begreep Pietje wat h*m
scheelde. Laheurtais was thuis gekomen
wierp zijn poi temonnaie op tafel, telde vier
of vijf maal zijn geid en zei ineens
•Jongen, we zijn voor de poes. We worden
op straat gezet. De huurcenten heb ik niet
eD de huisbaas wil niet langer geduld
hebben,"
Hij zette z'n pet op en ging zyo laatste
centen in de kroeg verdrinken.
Pietje schreide en kon niet slapen.
Daags daarop gingen vader en zoon,
zwijgend Daast elkaar, naar juffrouw
Hachepinte. Lamarckstraat, helpen verhui
zen.
Laheurtais was bezig het buffet in dö
eetzaal uit elkaar te nemen, toen Pietje
achter een lade, in een gleuf, een paar
verfrommelde blauwe papiertjes zag liggen,
dik onder stof. Hij haalt ze er uit, vouwt
ze open en twee biljetten van 100
francs.
Vader, kijk 'ns
Geef hier gauw
Ja, maar.
Niks te maren,..
Koortsachtig srijpt Laheurtais de twee
biljetten, steekt er een in zijn broekzak en
het ander onder zijn vest.
Als je een stom woord durft eeggen,
sla ik je een ongeluk.
'n Oogenblik later pmt de deur open en
de juffrouw komt binnen.
Hoever hen je eral ov-e. Laheurtais
Raad 'os. juffrouw, wat d'r in dat
buffet lag, zegt Laheurtais met oen trilling
in z'n stem.
Stof, denk ik is in vyfuen j*ar
niet verzot.
De man steekt z'n band in den zal. en
haalt er het blauwe biljet uit,
Wat Honderd francs Heitje die
er in gevonden Dat kan haast niet.
Het is tocb echt waar, juffrouw. Als het
u blief', het is uw geld.
Nou. Laheurtais. dat is mooi van je...
je^bent een eerlijk man.
Blijf je vaders voorbeeld volgen,
ventje, zei ze tegen Pietje, die met e6n
hoofd als vuur naar de punten van zija
schoenen stond te kijken.... Hier dnt is
voor je4spaarpot.
Ze wilde hem een goudstuk geven maar
Pietje stak zyo hand niet uit en schudde
van neen.
Hij is een beetje bleu, zei Laheurtais.
Vooruit Piet, neem het maar gerust en zeg
eens, dank tegen de juffrouw.
Laheurtais greep Pietje'a arm eu gaf hern
een veeibeteek6nden kneep.
Pietje nam met een beverig handje het
20 fraocsstuk aan en stotterde een benauwd
•«dank u".
's Nachts kon Pietje niet slapen.
Siods iiieu ongeluksdag liep hot met
Laheurtais boo langer hoe meer mis. Pietjo
kende ook geen genoegen meer. Hel geheim
brandde bem en hij kon het niemand
openbaren, zonder zijn vader te veroor
deelen. Zijn gezichtje werd il spitser en
spitse:. En aiuds Pater Munster uit de
Basiliek van Montmarte was verdreven,
kwam hij daar ook al minder. En op een
avond, dat Pietje een prentje van hot 15
Hart in de werkplaats wou ophangen, had
Laheurtais in een dronken bui hem barsen
verboden, nog ooit een voet in Montmarte
te zetten.
Bij dat alles kwameu nog zware verin
den3 tegen zijn vader bij Pietje op. Want,
al werd het aan den winkel hoe langer hoe
slapper met het werk, Laheurtais had nooit
gebrek. In de kroeg had hij kennis gemaakt
met kameraden, wier uiterlijk Pietje niets
goeds voorspelde,
Die vermoedens zouden maar al te gauw
plaats maken voor treurige zekerheid.
Sinds een paar dagen waren vader en
zoon aan het werk op de villa van mevrouw
Delareche. een oud sukkelig vrouwtje,
ongeveer doof, dat op haar eentje huisde,
met een oude huishoudster. Juffrouw
Hacbepinie had haar Laheurtais aangepre
zen als e- n man van beproefd eerlijkheid.
De schrijnwerker was me? Pietje bezig
in 't salon de meubels en de lambriseering
aan 't opknappen, teen hij een oogenblik
de kamer verliet, om naar zijn zeggon,
een beitel te balen, die hij in de voor
kamer had laten liggen. Hy was net weg
toen mevrouw binnen kwam en naar hem
vroeg. Pietje ging hem roepen.
Sprakeloos bleet by in de deur staan.
Laheurtai9 was juist bezig een wasafdruk
te jnaken van het slot der buitendeur.
Toen by Pietje hoorde, keerde hij zich
doodsbleek om. en verborg het ding snel
onder zijn jas.
wat moet jij hier riep hij Pietje
tegen, met een gesmoorden vloek. Wie
heeft u gezegd mij overal op de hielen te
zitten.
Maar V3der, stotterde Pietje, terwijl
hij bevend naar het salon wees, mevrouw
vraagt naar u.
Nou goed Ik kom. Maar hebt het
hart niet een woord te kikken en hy
duwde het ventje zijn vuist onder de
oogen.
Nu was het toch te erg. Pietje was er
dien avond bijna gek van. Wat moest by
aanvangen. Le dame waarschuwen stond
gelijk met zijn vader in de gevangenis
brengen.
Niets zeggen was een nieuwe mede»
pl'ohHghmd aan diefstal, nvsschien wel,..