Uitgever Munckhof, Venray. Spoken. Zaterdag 37 Augustus 1910. 31ste Jaargang No 35. Dit nummer bestaat uit TWEE BLADEN. Gestolen goed verrijkt niet. School eu ouderlijk huis. Mengelwerk. PEEL Abonnementsprijs per kwartaal voor Vbnray 50 c. franco per post 65 e. voor het buitenland by vooruitbetaling 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. Prijs der Advertentiên: van 1 4 regels elke regel meer letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertenliën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend 20 c. 5 o. i\rt^ De inbeslagneming der Fransche kloosters zou een miljard, dat duizend milioen, in de kast van het Fransche Gouvernement brengen. Van de interest zou men werklieden pensioenen uitbetalen maar die willen maar niet komen. Van het miljard is er zooals men weet, noch maar zeer weinig terecht gekomen in de Fransche schatkist, maar nogai veel in de zakken der advocateD, deurwaarders en liquida teurs een dezer zit vast wegens te veel «gezakt" te hebben. Maar er is nog erger. Volgens den heer Caillaux, oud minister van finaniën, heeft de oorlog tegen den Godsdienst, sedert het toepassen der scheidingswet niet minder dan 150 milioen fr. gekost Ziehier hoe de heer Caillaux dat uiteenzet De minister van oorlog heett 2.005.159 fr. gevraagd, waarvan 645,000 fr. voor de troepen die be last geweest zijn met het schoone werk der kerken en seminaries open to breken en ze ter beschikking van de Regeering te stellen. 1,834,600 fr. voor het vervoer der troepen in deze omstandigheden De processen verbaai voor »mis: overtredingen" 't is te zeggen om Mis te doen in zekere gevallen hebben de agenten der veiligheid tot «reizen' genoodzaakt. De minister van justitie heeft uit dien hoofde 17,000 fr. gevraagd Hij heeft nog 676,000 fr. ge vraagd om de kosten te betalen van de vervolging, ingespannen tegen pastoors en katholieken. Daarbij moet men voegen de overgroote kosten welke men heeft moeten doen om de gewezen semina- riën, bisschoppelijke paleizen en andere geestelijke gebouwen tot andere doeleinde geschikt te maken het verlies van de belastingen welke betaalt werden door de verbannen kloosters het verlies ondergaan door de leveraars van de kloosters; het verlies door de nijverheid geleden, aangezien de verdwenen kloosters geene bestellingen meer doen. Dus dat kost reeds 150 miljoen aan Frankrijk het verlies van de leve ranciers en de nijverheid onder gaaD zal voortduren zoolang de kloosters buitenlandsch zijn dus het zal alle dagen, alle jaren aangroeien. Men heeft de Franschen wijs ge- maak dat ze giogen rijk worden met de inpalming der kloosters. 't Is juist het tegendeel, ze moeten nog in den zak schieten om de uit drijving der kloosterlingen en de inpalming der kloostergoederen te betalen. Zoo komt loontje om zijn boontje. Hier komt ook een andere bemer king te pas M. Caillaux, oud Fransche minis ter, acht dus dat het vertrek der kloosters een verlies is aaD de indus trie. Immers die kloosterlingen moeten toch eten en leven en gehuistvest zijn. De liberale bladen in Belgie stellen het als een ongeluk zoor dat een deel dier verjaagde kloosterlingen zich in Belgie hebben gevestigd. Uit handelsoogpunt beschouwd, zooals de heer Caillaux het doet, is het tegendeel een voordeel nu dat is onbetwistbaar. Heeft de kleine wereldburger zijn zevende levensjaar bereikt dan verlaat hij den engen kring van het familieleven, en doet aan moeders hand zijn eerste stappen naar de school. De school neemt nu een flink stuk der opvoeding en de geheele onder wijs voor hare rekening. "Een flink deel", zeg ik, want ook tie familie behoudt hare gewichtige taak, die haar nooit kan worden ontnomen en de school vindt in haar voortdurend steun en voorbeeld. Er is dus geer. lang bewijs noodig voor de waarheid, dat school en huisgezin in de Dauwste betrekkingen tot elkander staan, dat derhalve elke voortgang in de opvoeding en ont wikkeling van het. kind afhangt van de innige samenwerking dezer beide opvoedingslactoren. "Waarin bestaat deze samenwer- king?"vragen wij ons af. "Welke zijn hier da plichten van het ouderlijk huis, van het gezin"? Van zulke plichten kan met alle recht reeds voor het schoolbezoek door het kind sprake zijn. Het ouderlijk huis heeft tot dan toe immers voor de geheele opvoeding van het kind te zorgen, hem alles bij te brengen wat de school hij de nieu welingen onderstelt. Vooreerst komt hier een zekere dosis godsdienstige kennis in aanmer king. Hot kind moet het kruistee» ken maken en de gebeden opzeggen kunnen, die voor hem passen. Eene verstandige moeder zal zich dit tot taak stellen Verder dienen de karakterfouten reeds vroegtijdig bestreden te wor den. Bij 't eene kind is 't koppigheid en eigenwijsheid bij het aodere zucht tot twisten, weder anderen zijn weinig oprecht, leugenachtig enz. Indien moeder vader is natuur lijk niet uitgeslotenverder bedenkt dat zij in hare kleinen ook den zin voor orde, zindelijkheid en netheid moet aankweekeD, kan zij over ge brek aan werk bij de opvoeding werkelijk niet klager,. Zij zal zich daarom van harte er over verheugen, dat zij in de school eene hulp verkrijgt, die baar werk zaam zal steunen. Daarom zal zij ook alles trachten te vermij den, wat er toe kan bijdragen iD het gemoed van het ind angst en vrees voor de school o'p te wekken. Ja, hoe menige moedei bedient zicb van de naam "School" tegenover haar wilde jongeDS altijd als en afschrik kingsmiddel, om hen tot gehoorzaam heid te brengen Bezoekt het kind reeds de school, dan is het van het grootste gewicht dat het ouderlijk huis de schoot niet tegenwerkt. En toch, hoe slecht ziet het in dezen vaak wel uil in ha werkelijk leven. Antoon heeft ztjn onderwijzer oji grove manier belogen, en heeft daar» voor een gevoelige st^if gekregen. De jongen weet echter^hoe licht de moeder hem gelijk gft en thuis weet hij zoo mooi te praten dat moeder in drift naar de® hooi loopt, om don welmeenenden onderwijzer de scherpste eu meest onvero ende ver wijten in de tegenwoordigheid van Antoon naar het hoofd t- slingeren. Zulke dwaze moeder iketop zulke dwaze wijze alles, wat iqthare macht is, om het gezag des o iderv ijzers te vernietigen. Ouders die op de aangegeven wijze de school in baar opvoedingswerk tegenwerken, zou ik K volgend wfflvm toeroepen; 1 Ouders, die in dwaze kinderliefde zonder zwaarwichtige redenen den onderwijzer verwijten doen, omdat dezen hun kind heeft gestraft, beleven heel vaak veel leed en schande van hun kind 1" In plaats van den onderwijzer te kleineeren, moet steeds met hoogach» ting en liefde van hem in huis worden gesproken. Meent men een re len tot klagen te hebben, dan spreke men daarover niet in tegenwoordigheid der kinderen, maar ga tot den ouder wijzer om de zaak op minnelijke wijze te schikken. De vrede des buizes en vooral het welzijn van het kind blijven dan ver zekerd. Eindelijk heeft het ouderlijk huis den plicht, de werkzaamheid van het kind te controlceren. Met zachtzinnigheid en overleg moet hel kind ertoe gebracht worden op tijd behoorlijk zijn icssen te leoren en zijn schriftelijk huiswerk netjes al te doen. Een goed vader houdt zich van alles op de hoogte, wat zijn kind in school en daarbuiten doet. De onderwijzer is bij hem een huisvriend, dien men gaarne ziet komen en die er met onderscheiding wordt ontvangen. Twee vriendinnen waren overeengeko men, datdc eerste, die sterven zou. aan de andere zou verschijnen, indien de hemel het verloofde. Kort daarop rukte een kwij nende ziekte een dezer vriendinnen weg. De andere had van dit tijdstip geen gerust oogenblik meer, omdat zij de ver schijning der overledene vreesde. Hoezeer men haar ook trachtte te overtuigen, dat de dooden niet terugkceren, viel zij toch telkens in zwijm en werd ten slotte beden kelijk ziek. Op zekeren morgen, dat zij sluimerde, liet zij eensklaps een ijselijk ge schreeuw hooren en zette zich in haar bed overeind, terv'jl zij de eene hand st< de andere geklemd hield. Men wekte haar en zij verzekerde dat hare vriendin, schit terend van licht, haar verschenen en haar de hand gedrukt had. Een geestelijke, acht en zeventig oud. had een merkwaardige verschijning 'n de maand December i 801Hij werkte Sedert verscheidene uren in zijn studeer vertrek", toen hij plotseling achter zich jongmensch bespeurde, die hetgeen hij ge schreven had, bekeek. De pastoor keek weinig vreemd op, keerde zich om, maar zag niets meer. Hij begon daarom weer te schrijven, maar dadelijk kwam de jong- ling terug, raakte met /ijn vinger het uit einde der pen van den grijsaard aan. verdween zoodra deze zich voor de twe de maal omkeerde. Nu. blijf als ge wilt, zeide de onverschrokken pastoor, cn ging voort met schrijven, totdat hij uitgeput van vermoeienis in zijn leuningstoel neer zeeg. Nu zag hij er duidelijk vijf mannen van een menigte, kinderen omringd, in alle richtingen door de kamer loopen. D< ze vervolgden hem vervolgens aan tafel te bed, in de kerk, zoolang tot hij eenige geneesmiddelen gebruikt en het overmati; werken vaarwel gezegd had. De uitmuntende herberg „de kroon ii eene kleine stad, werd op eens totaal geschuwd, sedert een wit spook met een sleutelbos en een lamp gewapend, inliet bed was gaan liggen van een reiziger, die zelf gebruik van wenschte te maken Ook de herbergier en zijn stalknecht had den het gezien toen zij in de verdachte kamer waakten. Was het niet beter in .den groene Boom" te gaan logecrcn, dan r te loopen een spook tot slaapka- meraad te hebben? De herbergier uit 'de Krrv.p" lvi.I nim op rl'v/.e r-d.-n.-erinf., zeggen, die hem rumoerde, en hij meende juist zijne herberg te sluiten, toen zekert kapitein zich aanbood in dc kamer te lo geeren, waar het spook zich verscheidene malen vertoond had. Des avonds, toen ie dereen naar bed was, wapende de kapitein ch met twee pistolen, en wachtte het spook af, dat niet lang op zich liet wachten cn naar hedging,na op tafel zijn bos sleu tels neergelegd te hebben. Dat is d scherts wat ver gedreven, zeide de kapi tein en zonder zijne tegenwoordigheid vai eest te verliezen naderde hij het bed aar hij de dochter van den herbergi in diepen slaap gedompeld vond. Zij was eene slaapwandelaarster. Toen de Fransche generaal Marceau in 17% te Altenkirchen, nabij Coblentz, ge sneuveld was. liep het gerucht inde stad dat hij nachtelijke wand dingen aan de oevers van de Rijn deed. Hij was in ja- ersuniform, te paarden met de sabel in de hand door patrouiles en burgers gezien- De Fransche commandant van Coblentz wen hende zijn ouden generaal te zien. ging hem op zekeren avond met cvn detache ment grenadiers t gemot t. Hij was hem poedig genaderd en k^n zich. teen hij ivm staande hield op zijn gemak overtuigen dat het gewaande spo -k t- n schip;. was, die, ten einde de door de ITanw!:. blokkeerde Pruisische vesting Ehren brei tslein van proviand te voor/i n. op het idee gekomen was, dfe Rijnoever in het co>- tuum van Marceau te doorloopen, lerwiji zijne schuiten met levensmiddelen beladen -n stroom overstaken. In de hoofdstraat van het stadje S. staal1 een mooi huis, dat in de laatste helft der vorige eeuw een zonderlinge vermaard heid bekomen had. Men zei namelijk, dal 't er spookte. Van den bouw af was t echter altijd een fatsoenlijke woning geweest, en door dc nobelste burgers betrokken, zon der dat men er ooit iets van spoken ver nomen had- Ten tijde van ons verhaal echter werd dit huis verhuurd aan een schraapzuchti- gen en hierdoor rijk geworden koekebak- ker, die zijn winkel aan kant gedaan heb- nde, nu eens prachtig wilde wonen. Drie maanden ging hét goed. Doch kort nadat de eerste huur betaald was, kwam onze ex- koekebakker met allerlei spookhistorietjes oor den dag, en, hoe dwaas dan ook, werden deze door buren en bekenden gretig aangehoord en geloofd, waartoe vooral dc bevestiging zijner huishoudster met weinig het hare bijdroeg. l'it beide verhalen, zoowel van den heer als van de huishoudster bleek, dat het altijd een zeeman of matroos was, die bij deze nachtelijke vertooningen de hoofdrol speelde. En hoe toevallig! daar herinnerde zich zijn buurman Gerritse, een slimme snijder, wel eens gehoord te hebben, dat, lang geleden, misschien wel vijftig jaren, het verdachte perceel door een zeekapitein was bewoond geweest die zijn vermogen verkwist en tot over de ooren in schuld zittende, de handen aan zich zei ven geslagen had. Nu was er wel in het geheele stadje niemand anders dan Gerritse, dit- van deze kapiteinshistorie ooit gehoord haddoch onze snijder, wiens voorzaten van ouder tot ouder in S. ge woond hadden, werd overal geloofd en niemand vond het nu langer vreemd dat de koekebakker zulke verschijningen ge zien had. Algemeen werd dc goede man dus beklaagd, behalve door drn snijder. Deze, die een slimme vogel was, en den bakker door en door kende, bevroedde snel uit welken hoek dc wind waaide. Hij had gemerkt, dat het mooie huis met den fraaien tuin den koekebakker zoo wel beviel, dat hij er gaarne eigenaar van wil de worden; doch zooals vrekken eigen voor een spotprijs. Het plan van den listigen gierigaard doorziende, besloot hij iaarop het zijne te bouwen, en den koe„ kcbakkcreens fijntjes te foppen. Hij hield zich daarom alsof hij alles geloofde, wat men van de spoken vertelde en had zelfs opzettelijk het verhaal van den zeekapitein er bij verdicht, om daardoor dc zaak nog waarschijnlijker te maken. Zooals de kleermaker voorzien had sprak de koekebakker weldra van verhui., zen; doch de looze vos wachtte hiermee echter zoo lang, fot het huis daarnaast aan :1e linkerzijde -- de snijder woonde aan den rechterkant -- o ponk wam. Waarom hij dit deed zal weldra duidelijk worden. Nu stond dan het fraaie gebouw zoolang een sieraad van het stadje leeg. Ikt begon jen eigenaar eindelijk zoo te verdrieten, ia. fiffc spoken -te trots eeren n er zelfs zijn intrek te nemen: hopende Idus den goeden naam van zijn pand ireer te herstellen. Zoo gedacht, zoo gedaan. De gevel kreeg een kwastjeer kwamen weer gor dijnen voor de glazen en het geheel kreeg zijn oude gedaante terug. Toen alles klaar was kwam, ook de eigenaar en toekomstige bewoner deftig aanstappen tot niet geringe rwondering der buren, die den moedigen man angstig aanstaarden. Daar hij toch wel een beetje bang was had hij iemand meegenomen die hem, in geval van nood, zou kunnen bijstaan. Het was zijn knecht, een beste vent met heel veel moed op de tong, maar bitter inig courage in het hart. Mijnheer had ïësloten, den eersten nacht wakende door brengen, en Jan zoo heette de knecht ad op zich genomen, mijnheer den slaap t de oogen te houden, door veel te ver Hen, iets waarin hij zeer knap was. Alles was en bleef rustig in het huis n omstreeks half twee in den nacht, toen Jan op eens zachtjes oven zich hoorde open. Mijnhc zal al eea we;mg in zijn arm* dutten. Hij stiet daarop terstond r aan, en zi ide fluisterendO vroeg Zij rden r ra beiden zeer opmerkzaam i vernamen duidelijk voetstappen boven ch. Kort hierop hoora -n dc trap kraken, aarop Jan zoo moedig werd. dat hij de deur op het nachtslot draaide, llij scheen niet te welen, dat dc spoken ook tl lor het itelgat kunnen kruipen. En dit gebeurde ook "hier, want niettegenstaande hij de zoo zorgvuldig gesloten had, werd die, toch weldra op zka v,jze geopend. Dit maakt ons heldha; g m ie zoo vlug dat hij met pak en zak in bed vloog, en zijn heer, dien hij tegen het spook be schermen moest alleen voor het gelag liet zitten. Deze had echter moed genoeg het spook af te wachten. Nog was er niemand binnen gekomen en bleet het bij het openen van de deur. Doch in de gang hoorde men dat'i was. Mijnheer, niet geneigd het gezelschap binnen te ontvangen had den moed de deur andermaal tc sluiten, doch met een ruk werd ze weer geopend. Men zag echter niemand, en tiaar om bad Jan de stoutheid eens even door een reetje van het bedgordein tc gluren; doch juist op dat oogenblik scheen een der dansers uit den pas tc geraken, wipt even het vertrek binnen maar verwijderde zich dadelijk weer, na mijnheer ter loops gegroet te hebben. Hoe kort deze visite ook geweest was. hadden mijnheer en Jan echter maar al te wel gezien, dat deafgedwaalde danser een varensgezel was. Het dansen duurde nog eenige minuten voort, waarna het weer zoo stil werd als te voren. Toen men niets meer hoorde, stond

Peel en Maas | 1910 | | pagina 1