Geduld. en UitgeverW. A. Van den Munckhof, Venray. Zaterdag SO November 1909. 30ete Jaargang No 47 Dit nummer bestaat uit TWEE BLADEN. Dure Rijksgasten. Mengelwerk. De schat. PEEL Abonnementsprijs per kwartaal voor Venray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c. afzonderlijke nummers 6 o. MAAS Prijs der Advertentiên: van 1 4 regels elke regel meer letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiên, 3maal geplaatst worden 2maal berekend. 20 c. 5 c. De Burgemeester van Venray Gezien door den Heer Minister van Oor log vastgestelde Regeling betrekkelijk het aanmelden of doen opgeven van lotelingen die wenschen te worden ingelijfd bij een bereden korps, zoomede nopens het on derzoek naar hunne geschiktheid, als be doeld in de tweede zinsnede van art. 103 der Militiewet 1901 Brengt ter kennis van dc in deze gemeente voor de militie ingeschreven personen, die ingeval van inlijving ter vol ledige oefeningen voor inlijving bij een bereden korps in aanmerking wenschen te komen dat zij zich daartoe voor den 30sten November a.s. ter gemeente secre tarie kunnen aanmelden of doen opgeven. De lotelingen worden bij deze er bijzon derlijk nog op gewezen dat zij meer dan van een korps en Garnizoensplaats hunner keuze kunnen opgeven zoodat als zij bij het 1e korps hunner keuze geen plaatsing meer mogelijk is zij nog de kans behouden bij het 2e korps te worden geplaatst bv. A. 2e Regt. Huzaren Venlo of 4e Regt. Veldartillerie 's Bosch. B. 4e Regt. Veldartillerie "s Bosch of 3e Veld tillerie Breda. Venray 5 November 1909. De Burgemeester voornoemd. H. ESSER. Burgemeester en Wethouders van Venray, Gelet op het bepaalde van art. 37 der drankwet, maken bekend, dat door Martinus Tbijssen. timmerman te VenrayOirlo, Wijk L no 1026a, een verzoek is inge diend ter bekoming van een verlof voor den verkoop van alcoholhoudenden drank, anderen dan sterken drank. dat zij, die tegen het verleenen van het gevraagde verlof bezwaren hebben, deze vöór den 27 November a. s. aan hun college schriftelijk moeten kenbaar maken Venray den 12 N >v. 1909. Burgemeester en Wethouders voornoemd. H. ESSER. De Secretaris, STOOT. «Geduld is lijderstroost",-luidt de bekende spreekwijze. Eu daar is wel niemand, die deze waarheid zal ontkennen. Tt gen liet lijden, dat; ons lichamelijk welzijn aantast, ook legen verscheidene kwalen, die op het zieleleven scha delijk of hinderlijk inwerken, baat geen geweld in welken vorm ook. Evenmin als dat lijden in zijn wor ding, in zijn komen afhangt van ons, evenmin hebben' wij de macht het te doen ophouden of te verdrijven alleen naar orizé willekeur. Dooi'mensche- lijke middelen kunnen wij het be strijden, doch dat gaat langzamer dan ons verlangen of begeeren zou wenschen. En in dien tijd is geduld lijdenstroost. Maar 't is een dure troost, die in afdoende mate slechts langs éénen weg, op ééne wijze te verkrijgen is. 't Is een dure troost. Neem eens een lijder, niet een wiens physisch gestel door ziekte of ellende onder mijnd is, dat hij als weerloos daar uederligt, zonder eenige kracht van vrederBtand; neen, neem een lijder id wie slechts eon enkel levensdeel door de ziekte is aangetast. 01 gelijk men dit in de dagelijkscke taal heet: gezond van hart, maar ziek in een of ander levensdeel, zoo ziek, dat daar door het functionneeren, het werken van noodzakelijke organen wordt verhinderd. De andere noodzakelijke organen worden door de ziekte van dat eene orgaan tot werkeloosheid gedoemd. Zij zijn gezond, kernge zond, maar kunnen nietsdoen, om dat zij in hun werkingen geheel afhangen van dat kranke orgaan. Neem b.v. iemand, die niet slikken kan, doch overigens gezond is. Dat is een kwaal, die vooreerst moet bestreden worden met een groot geduld. Maar dat is moeilijk. De keel vraagt om vocht, de maag om voed sel, heel het physisch gevoi I naar voldoening van de natuurlijke eet lust; en zie, dat alles moet geweigerd worden. Absolute rust is voorge schreven. Maar handen en voeten snakken naar beweging; het warme bloed tintelt prikkelend door de aderen; zenuwen eu spieren rekken zich tot ontspanning. Eu men hoort daarbuileo het volle, krachtige, joelende leven; en ligt daar machte loos in de eenzaamheid van zijn leed En wil men dan troost hebben in dat leed, dan zegt men u zijt ge duldig Zeker het is waar, volkomen waar doch het blijft eeu »tour de force". En meer nog; uit zich zeiven kan men dat geduld niet bewaren. Zelfs de vaste overtuiging van de nood zakelijkheid der rust is daartoe niet voldoende. Men moet nu niet nemen een apatische. een gevo6llooze natuur gelijk men die nu en dan ontmoet, ook niet een natuur in de school des levens gehard ot door levens duur tot onverstoorbare bezadigd heid gebracht, neen, gij moet een natuurnemen, waarin de levens krachten in kittelende fiischhéid om gaan, een natuur, die het lijden kent nu ja van aanzien, maar niet van ondervinden. O voor zulk eene natuur is slechts één weg phi zich dat geduld te ver- schallen: dat is de weg uaar Calvarië slechts een middel om zich in dal geduld te oefenen: een blik op het kruis. Ik kan mij niet voorstellen hoe een ziekenkamer zonder krüis zou zijn. Ééns heb ik dat gezieD, maar toen ook eenouoverwinnelijkeu afkeer gekregen van een ziekenkamer zonder in uis. In de kiacht van zijn leven lag daar een man ten prooi aan vreese- lijken kanker. De rechter wang en kaak en halszijde waten letterlijk weggevreten door de vreeselijke kwaal. De reuk, door de onver zorgde en vervuilde wonde verspreid was zoodanig, dat iedereen den kranke ontvluchtte en zelf moest ik mij een oogeubliU verwijderen, voordat ik daartegen kon. En de man lag daar met een trek van matelooze ontevredenheid over het misvormd gelaal; en zijn lippen spraken eeu vloek vao ongeduld; en zijn geheel bestaan was é<-*u troos- telooze uiting van morrend verzet. Maar op de kale, witte mt -en was dan ook geen kruis of godsdienstige afbeelding te zien en de ziekbed-witto handen hadden nog geen rozen krans omvat. Ik heb gezorgd, le dat dit onmiddelijk veranderde en 2e dat de man uit zijn ongunstige omgeving werd overgebracht in een katholiek ziekenhuis. En ik deed iels daarin. Zulke lijders moeten nu en dan een blik kunnen slasn op het kruis. Zij hebben dit onbetwistbaar noodig tot opwekking en tot leering. Tot opwekking, om met dén Chris tus en voor den Christus het kruis te dragen dat God hen overzendt, om in den Christus en door den Christus te heiligen het leed dat zij torschen moeten. Tot leering vooral. Waar le Chris tus. de Schuldelooze en Heilige zoo maatloos veol leed, daar is hot billijk dat wij, zondaren, iets verduren. En nog; wij moeten God danken in de gelegenheid gesteld te zijn reeds hier iets uit te boeten van onze zonden. O, daar is zoo machtig veel te leeren in het kruis, niet j'iieen hoe men lijden moet, me?.' r-llHjlt- heid van het lijdon en de wijze waar» op het vruchtbaar te maken in ver» diensten. Neem alle gemak en weelde weg uit een ziekenkamer, maar laat er het kruis, want dat kan de zieke niet missen. Voor hem vooral is dat kruis de onschatbare rijkdom, dien hij begroet als zijn eenige hope Ave Crux, spes unica. JAN.. Ouder dit opschrift schrijft »Oe Standaard'' Het Rijk heeft als gasten gevange» nen, krankzinnigen en onhandelbare kinderen. En die gasten kosten aan het Rijk hoopen geld. Voor het gevangeniswezen wordt nu weer aangevraagd, twee en een half millioen, voor het krankzinnigen wezen, dat slechts.voor een deel voor rekening van het Rijk komt, drie en drie kwart tonnen gouds, en voor de onhandelbare kinderen bijna ander half millioen. Samen doopt dit tegen de vijf millioen. Nu is het hinderlykste hierbij, dat deze bedragen vooral dan zoo hoog staan, zoo men ze per gast berekent. Zoo is in het Voorl. Verslag op Hoofdstuk 4 uitgecijferd, dat in de Rijkstuchtscholen elke deugniet pet- jaar f 840 aan het Rijk kost en in de Rijksopvoedingsgestichten f 730. En dan is het logies er nog niet eens bijgetekend, want nam men ook de rente en aflossing op van de gehouwen, zoo zou het eerste bedrag stellig over de f 900 loopen. Hoevoel beste, brave jor.gens zijn er nu, voor w ie vader of voogd zulk een som 's jaars apart kao leggen l Feitelijk wordt er alzoo voor de deugnieten beter gezorgd dan voor de patente jongens. Negenhonderd gulden per jaar vooreen kind, het grenst aan over» dadige weelde. Toch is hier in beginsel niets aan te doen. Als ge twee kinderen he'ot, waarvan het eene ziekelijk, het andere flink gezond is, zai bet zieke» lijke kind u per jaar altoos meer kosten; en in zedelijken zin genomen is het niet anders. Maar al geven we dit toe, toch kan men zich moeilijk aan den indruk onttrekken, dat de Justitie op slech» ten voet met de zuinigheid leeft. Voor een verwaarloosd kind, dat aan een particuliere vereeniging wordt toevertrouwd, wordt slechts f 180 betaald en .het Rijk zelf be steedt in zijn gestichten bij de f900. Reeds hierom schijnt afgeven aan particuliere gestichten, wat slechts even kan, stellige eisch, maar ook bovendien zal het Departement de beambten meer op de vingers moeteu zien. Wie in 's Rijks dienst Rijksgeld administreert, beeldt zich zoo licht in, dat er geen opmaken aan is. Het Voorl Verslag vraagt zelfs of er niet te veel beambten zijn. Alleen die beambten verslinden 's jaars over 'de drie ton. Dat gij er in toestemt mijn vrouw te worden, antwoordde de jengc werkman. En toen hij de verwarring en de verle 1 genheid van zijn nicht zag. vervolgde hij Reeds lang hel» ik je die vraag willen stellen... Ik wachtte steeds om een reden, die mijn oom kent, maar gij zin dat het gemeend i>. lui wees gij ook open hartig evenals ik verberg niets van het geen gij voeltoom is daar en luistert naar ons. De jonge man nam de hand van zijn nicht in dc zijne; zijn stem klonk ontroerd en zijn oogen waren vochtig. Suzanna die van vreugde beefde, bleef met gebogen hoofd staan, en de oud sol daat keek hen beiden aan met een half verteederden, half-spoltenden blik. Eindelijk hal hij het jonge meisje bij de hand en duwde haar zacht naar Charles- Den volgenden dag nam de oud-soldaat den jongenman ter zijde en deelde hem mee dat de som, voor hun reis noodig, er was en-dat zijlhans naarSpanjekonden vertrek ken, wanneer zij wilden. Dit nieuws, dat Charles in verrukking had riióeten brengen, trof hem smartelijk Hij 'moest dus'Suzanna gaan verlaferTop het oogenblik dat hun verlovingstijd begon al de moeilijkheden en gevaren van een zooverre en onzekere reis trotseeren. ter wijl het zoet zou geweest zijn, hier te blijven. De jongeman vervlóekte bijna de millioenen die hij zoover moest gaan halen- Zijn verlangen naar fortuin was aanmerke lijk verminderd. Waartoe diende thans zooveel goud om het geliik te koopen Hij, had dit thans immers gevonden. Hij zei echter niets tegen zijn oom, hij verklaarde dat hij gereed was. Dc oud-soldaat belastte zich met dc toebereidselen. Hij ging daarvoor verschei dene dagen uit, in 'gezelschap van Suzanna Eindelijk deelde hij Charles medé, dat er niets meer te doen overbleef dan hun reisbil jetten te koopen. Daar het jonge meisje afwezig was, verzocht hij zijn neef hem te willen volgen om die te gaan halen. Daar de vermoeienissen van de laatste dagen zijn wonden zeer pijnlijk hadden gemaakt steeg hij m< i he;n in een rijtuig. Vincent had de dagbladen, die geschre ven hadden over den schat aan den oever van de Duero, bij zich gestoken. Toen hij alleen met Charles bevond, overhandigde hij ze hem en verzocht hem, ze nog eens nauwkeurig na te kijken, of ze geen enkele bijzonderheid meer bevatten die hen van nut kon zijn. De jongman zag allereerst de bijzonder heden, die hij reeds kendedaarna de weigering der Spaansche regeering en ten slotte een verhaal over eenige vruchtcloozc onderzoekingen, die door de kooplieden uit Barcelona gedaan waren om den schat te vinden. Hij wilde de kranten reeds te rug geven, toen zijn blikken viel op een brief geteekend door zekeren l'ierre Dufoir. Pierre Dufoir herhaalde Vincent, dat was de naam van den fouricr der com pagnie. Inderdaaad, die titel staat achter zijn naam antwoordde Charles. Ik dacht datdc brave jong -n in de and-re wereld was. Laat eens hooren wat hij kan zeggen, hij, die de vertrouweling van den kapitein was... In plaats van te antwoorden, slaakte Charles een kreet. Hij had den brief vluch tig doorzien en was bleek geworden. Wel, wat is er toch vropg de sol daat kalm. Wat is er! riep de jonge werkman uit. Als die Dufoir de waarheid zegt, is onze reis nutteloos. En waarom Omdat de kisten niet geld bevatten maar slechts kruit. Vincent ketk zijn neef schalks aan en barstte in lachen uit. O. was het kruitriep de oud-soldaat uit. Wist gij datvroeg harles. Ja daar ik het zelf gezien heb, ant woordde de grijsaard doodkalm. Maar dan heb gij mij bedrogenriep de werkman uit. Gij kondet niet aan het bestaan der begraven millioenen gelooven en uw belofte was dus spotternij. Hel was een waarheid antwoordde de soldaat ernstig, ik heb j<* een schat be loofd gij zult dien hebben, maar we zullen dien niet in Spanje behoeven te zoeken. Wat bedoelt gij Gij zult bet zien Na ccnigen tijd hield het rijtuig stil voor een winkeldc twee mannen stapten uit en wilden binnen gaan. Charles herkende het atelier van zijn ocgcren patroon, maar mooi gemaakt en opgeschilderd en voorzien van alle noodige gereedschappen. Hij v. 1de de verklaring vragen van het geen hij ig, toen zijn oogen vielen op een naam van den eigenaar, die met groole letters op de vitrine ge schilderd was. Het was zijn eigen naam I Op het zelfde oogenblik werd de deur van den achterwinkel geopend: hij zag een vroolijk brandende haard en gedekte tafel, en Suzanna die hem glimlachend een teeken gal binnen t< komen. Vincent wendde zich nu tot hem en zijn hand nemend zeidc hij. Ziedaar de schat, dien ik je beloofd had. Een mooie positie, die brood ver schaft, cn een goede vrouw, die geluk kig zal maken. Alles wat je hier ziet is door je zelf verdiend en behoort je toe. Thans nu gij weet. waar gelukkig leven isf en gij het gesmaakt hebt, hoop ik, dat gij het niet zult weigeren. Liaudboiiw. liet vetmesten der hennen. Hennen, die voor de keuken gemekt worden, moet men geen m naraeel voede ren, want dit werkt slecht op het vleesch. der dieren. Wel worden de dieren er zwaar van, maar het vleesch ziet er niet Z5o goed do'r uit,'terwijl het vet geel word', en smelt bij het koken. Het oeste meel dat men gebiuiken km om hennen te mesten, is havermeel, boek wei tmeel of gerstemeel. Havermeel dat vooral in Engeland gebruikt wordt, geeft eeDe schoo- witte kleur aan iet vleesch dezer vogels en maakt het bijzonder f\jn van smaak. Men gebruikt het roet afgeroomde Ik en een weinig gegist. Het mengsel woidt 12 uren te voren gereed gemaakt eer men aan de bennen voedert. Koop uwe kuiken* in liet najaar. De .bfste tijd om zicb var»kuikens te voorzien, is het najiar, want vooreerst kan men dan sterke dieren kiezen en i9 de prys lager dan iir het voorjaar. Ver volgens worden de kiekens hi bet najaar en 's winters minder door ziekten aange tast, gewennen gemakkelijker en de

Peel en Maas | 1909 | | pagina 1