Geduld.
en
UitgeverW. A. Van den Munckhof, Venray.
Zaterdag SO November 1909.
30ete Jaargang
No 47
Dit nummer
bestaat uit
TWEE BLADEN.
Dure Rijksgasten.
Mengelwerk.
De schat.
PEEL
Abonnementsprijs per kwartaal
voor Venray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c.
afzonderlijke nummers 6 o.
MAAS
Prijs der Advertentiên:
van 1 4 regels
elke regel meer
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiên, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
20 c.
5 c.
De Burgemeester van Venray
Gezien door den Heer Minister van Oor
log vastgestelde Regeling betrekkelijk het
aanmelden of doen opgeven van lotelingen
die wenschen te worden ingelijfd bij een
bereden korps, zoomede nopens het on
derzoek naar hunne geschiktheid, als be
doeld in de tweede zinsnede van art. 103
der Militiewet 1901
Brengt ter kennis van dc in deze
gemeente voor de militie ingeschreven
personen, die ingeval van inlijving ter vol
ledige oefeningen voor inlijving bij een
bereden korps in aanmerking wenschen
te komen dat zij zich daartoe voor den
30sten November a.s. ter gemeente secre
tarie kunnen aanmelden of doen opgeven.
De lotelingen worden bij deze er bijzon
derlijk nog op gewezen dat zij meer dan
van een korps en Garnizoensplaats hunner
keuze kunnen opgeven zoodat als zij bij
het 1e korps hunner keuze geen plaatsing
meer mogelijk is zij nog de kans behouden
bij het 2e korps te worden geplaatst bv.
A. 2e Regt. Huzaren Venlo of 4e Regt.
Veldartillerie 's Bosch.
B. 4e Regt. Veldartillerie "s Bosch of 3e
Veld tillerie Breda.
Venray 5 November 1909.
De Burgemeester voornoemd.
H. ESSER.
Burgemeester en Wethouders
van Venray,
Gelet op het bepaalde van art. 37 der
drankwet,
maken bekend, dat door Martinus
Tbijssen. timmerman te VenrayOirlo,
Wijk L no 1026a, een verzoek is inge
diend ter bekoming van een verlof voor
den verkoop van alcoholhoudenden drank,
anderen dan sterken drank.
dat zij, die tegen het verleenen van
het gevraagde verlof bezwaren hebben,
deze vöór den 27 November a. s. aan hun
college schriftelijk moeten kenbaar maken
Venray den 12 N >v. 1909.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
H. ESSER.
De Secretaris,
STOOT.
«Geduld is lijderstroost",-luidt de
bekende spreekwijze.
Eu daar is wel niemand, die deze
waarheid zal ontkennen. Tt gen liet
lijden, dat; ons lichamelijk welzijn
aantast, ook legen verscheidene
kwalen, die op het zieleleven scha
delijk of hinderlijk inwerken, baat
geen geweld in welken vorm ook.
Evenmin als dat lijden in zijn wor
ding, in zijn komen afhangt van ons,
evenmin hebben' wij de macht het te
doen ophouden of te verdrijven alleen
naar orizé willekeur. Dooi'mensche-
lijke middelen kunnen wij het be
strijden, doch dat gaat langzamer
dan ons verlangen of begeeren zou
wenschen. En in dien tijd is geduld
lijdenstroost.
Maar 't is een dure troost, die in
afdoende mate slechts langs éénen
weg, op ééne wijze te verkrijgen is.
't Is een dure troost. Neem eens
een lijder, niet een wiens physisch
gestel door ziekte of ellende onder
mijnd is, dat hij als weerloos daar
uederligt, zonder eenige kracht van
vrederBtand; neen, neem een lijder
id wie slechts eon enkel levensdeel
door de ziekte is aangetast. 01 gelijk
men dit in de dagelijkscke taal heet:
gezond van hart, maar ziek in een of
ander levensdeel, zoo ziek, dat daar
door het functionneeren, het werken
van noodzakelijke organen wordt
verhinderd. De andere noodzakelijke
organen worden door de ziekte van
dat eene orgaan tot werkeloosheid
gedoemd. Zij zijn gezond, kernge
zond, maar kunnen nietsdoen, om
dat zij in hun werkingen geheel
afhangen van dat kranke orgaan.
Neem b.v. iemand, die niet
slikken kan, doch overigens gezond
is. Dat is een kwaal, die vooreerst
moet bestreden worden met een
groot geduld.
Maar dat is moeilijk. De keel
vraagt om vocht, de maag om voed
sel, heel het physisch gevoi I naar
voldoening van de natuurlijke eet
lust; en zie, dat alles moet geweigerd
worden. Absolute rust is voorge
schreven. Maar handen en voeten
snakken naar beweging; het warme
bloed tintelt prikkelend door de
aderen; zenuwen eu spieren rekken
zich tot ontspanning. Eu men hoort
daarbuileo het volle, krachtige,
joelende leven; en ligt daar machte
loos in de eenzaamheid van zijn leed
En wil men dan troost hebben in
dat leed, dan zegt men u zijt ge
duldig
Zeker het is waar, volkomen waar
doch het blijft eeu »tour de force".
En meer nog; uit zich zeiven kan
men dat geduld niet bewaren. Zelfs
de vaste overtuiging van de nood
zakelijkheid der rust is daartoe niet
voldoende. Men moet nu niet nemen
een apatische. een gevo6llooze natuur
gelijk men die nu en dan ontmoet,
ook niet een natuur in de school des
levens gehard ot door levens
duur tot onverstoorbare bezadigd
heid gebracht, neen, gij moet een
natuurnemen, waarin de levens
krachten in kittelende fiischhéid om
gaan, een natuur, die het lijden
kent nu ja van aanzien, maar niet
van ondervinden.
O voor zulk eene natuur is slechts
één weg phi zich dat geduld te ver-
schallen: dat is de weg uaar Calvarië
slechts een middel om zich in dal
geduld te oefenen: een blik op het
kruis.
Ik kan mij niet voorstellen hoe
een ziekenkamer zonder krüis zou
zijn. Ééns heb ik dat gezieD, maar
toen ook eenouoverwinnelijkeu afkeer
gekregen van een ziekenkamer zonder
in uis.
In de kiacht van zijn leven lag
daar een man ten prooi aan vreese-
lijken kanker. De rechter wang en
kaak en halszijde waten letterlijk
weggevreten door de vreeselijke
kwaal. De reuk, door de onver
zorgde en vervuilde wonde verspreid
was zoodanig, dat iedereen den
kranke ontvluchtte en zelf moest ik
mij een oogeubliU verwijderen,
voordat ik daartegen kon.
En de man lag daar met een trek
van matelooze ontevredenheid over
het misvormd gelaal; en zijn lippen
spraken eeu vloek vao ongeduld;
en zijn geheel bestaan was é<-*u troos-
telooze uiting van morrend verzet.
Maar op de kale, witte mt -en was
dan ook geen kruis of godsdienstige
afbeelding te zien en de ziekbed-witto
handen hadden nog geen rozen
krans omvat. Ik heb gezorgd, le
dat dit onmiddelijk veranderde en
2e dat de man uit zijn ongunstige
omgeving werd overgebracht in een
katholiek ziekenhuis. En ik deed
iels daarin. Zulke lijders moeten nu
en dan een blik kunnen slasn op het
kruis. Zij hebben dit onbetwistbaar
noodig tot opwekking en tot leering.
Tot opwekking, om met dén Chris
tus en voor den Christus het kruis
te dragen dat God hen overzendt, om
in den Christus en door den Christus
te heiligen het leed dat zij torschen
moeten.
Tot leering vooral. Waar le Chris
tus. de Schuldelooze en Heilige zoo
maatloos veol leed, daar is hot billijk
dat wij, zondaren, iets verduren. En
nog; wij moeten God danken in de
gelegenheid gesteld te zijn reeds hier
iets uit te boeten van onze zonden.
O, daar is zoo machtig veel te
leeren in het kruis, niet j'iieen hoe
men lijden moet, me?.' r-llHjlt-
heid van het lijdon en de wijze waar»
op het vruchtbaar te maken in ver»
diensten.
Neem alle gemak en weelde weg
uit een ziekenkamer, maar laat er
het kruis, want dat kan de zieke niet
missen. Voor hem vooral is dat kruis
de onschatbare rijkdom, dien hij
begroet als zijn eenige hope Ave
Crux, spes unica. JAN..
Ouder dit opschrift schrijft »Oe
Standaard''
Het Rijk heeft als gasten gevange»
nen, krankzinnigen en onhandelbare
kinderen. En die gasten kosten aan
het Rijk hoopen geld.
Voor het gevangeniswezen wordt
nu weer aangevraagd, twee en een
half millioen, voor het krankzinnigen
wezen, dat slechts.voor een deel voor
rekening van het Rijk komt, drie en
drie kwart tonnen gouds, en voor de
onhandelbare kinderen bijna ander
half millioen. Samen doopt dit tegen
de vijf millioen.
Nu is het hinderlykste hierbij,
dat deze bedragen vooral dan zoo
hoog staan, zoo men ze per gast
berekent.
Zoo is in het Voorl. Verslag op
Hoofdstuk 4 uitgecijferd, dat in de
Rijkstuchtscholen elke deugniet pet-
jaar f 840 aan het Rijk kost en in de
Rijksopvoedingsgestichten f 730.
En dan is het logies er nog niet
eens bijgetekend, want nam men
ook de rente en aflossing op van de
gehouwen, zoo zou het eerste bedrag
stellig over de f 900 loopen.
Hoevoel beste, brave jor.gens zijn
er nu, voor w ie vader of voogd zulk
een som 's jaars apart kao leggen l
Feitelijk wordt er alzoo voor de
deugnieten beter gezorgd dan voor
de patente jongens.
Negenhonderd gulden per jaar
vooreen kind, het grenst aan over»
dadige weelde.
Toch is hier in beginsel niets aan
te doen. Als ge twee kinderen he'ot,
waarvan het eene ziekelijk, het
andere flink gezond is, zai bet zieke»
lijke kind u per jaar altoos meer
kosten; en in zedelijken zin genomen
is het niet anders.
Maar al geven we dit toe, toch
kan men zich moeilijk aan den indruk
onttrekken, dat de Justitie op slech»
ten voet met de zuinigheid leeft.
Voor een verwaarloosd kind, dat
aan een particuliere vereeniging
wordt toevertrouwd, wordt slechts
f 180 betaald en .het Rijk zelf be
steedt in zijn gestichten bij de
f900.
Reeds hierom schijnt afgeven aan
particuliere gestichten, wat slechts
even kan, stellige eisch, maar ook
bovendien zal het Departement de
beambten meer op de vingers moeteu
zien.
Wie in 's Rijks dienst Rijksgeld
administreert, beeldt zich zoo licht
in, dat er geen opmaken aan is.
Het Voorl Verslag vraagt zelfs of
er niet te veel beambten zijn.
Alleen die beambten verslinden
's jaars over 'de drie ton.
Dat gij er in toestemt mijn vrouw te
worden, antwoordde de jengc werkman.
En toen hij de verwarring en de verle 1
genheid van zijn nicht zag. vervolgde hij
Reeds lang hel» ik je die vraag
willen stellen... Ik wachtte steeds om een
reden, die mijn oom kent, maar gij zin
dat het gemeend i>. lui wees gij ook open
hartig evenals ik verberg niets van het
geen gij voeltoom is daar en luistert
naar ons.
De jonge man nam de hand van zijn
nicht in dc zijne; zijn stem klonk ontroerd
en zijn oogen waren vochtig.
Suzanna die van vreugde beefde, bleef
met gebogen hoofd staan, en de oud sol
daat keek hen beiden aan met een half
verteederden, half-spoltenden blik.
Eindelijk hal hij het jonge meisje bij
de hand en duwde haar zacht naar Charles-
Den volgenden dag nam de oud-soldaat den
jongenman ter zijde en deelde hem mee
dat de som, voor hun reis noodig, er was
en-dat zijlhans naarSpanjekonden vertrek
ken, wanneer zij wilden.
Dit nieuws, dat Charles in verrukking
had riióeten brengen, trof hem smartelijk
Hij 'moest dus'Suzanna gaan verlaferTop
het oogenblik dat hun verlovingstijd begon
al de moeilijkheden en gevaren van een
zooverre en onzekere reis trotseeren. ter
wijl het zoet zou geweest zijn, hier te
blijven. De jongeman vervlóekte bijna de
millioenen die hij zoover moest gaan halen-
Zijn verlangen naar fortuin was aanmerke
lijk verminderd. Waartoe diende thans
zooveel goud om het geliik te koopen Hij,
had dit thans immers gevonden.
Hij zei echter niets tegen zijn oom, hij
verklaarde dat hij gereed was.
Dc oud-soldaat belastte zich met dc
toebereidselen. Hij ging daarvoor verschei
dene dagen uit, in 'gezelschap van Suzanna
Eindelijk deelde hij Charles medé, dat er
niets meer te doen overbleef dan hun reisbil
jetten te koopen. Daar het jonge meisje
afwezig was, verzocht hij zijn neef hem
te willen volgen om die te gaan halen.
Daar de vermoeienissen van de laatste
dagen zijn wonden zeer pijnlijk hadden
gemaakt steeg hij m< i he;n in een rijtuig.
Vincent had de dagbladen, die geschre
ven hadden over den schat aan den oever
van de Duero, bij zich gestoken. Toen hij
alleen met Charles bevond, overhandigde
hij ze hem en verzocht hem, ze nog eens
nauwkeurig na te kijken, of ze geen enkele
bijzonderheid meer bevatten die hen van
nut kon zijn.
De jongman zag allereerst de bijzonder
heden, die hij reeds kendedaarna de
weigering der Spaansche regeering en ten
slotte een verhaal over eenige vruchtcloozc
onderzoekingen, die door de kooplieden uit
Barcelona gedaan waren om den schat
te vinden. Hij wilde de kranten reeds te
rug geven, toen zijn blikken viel op een
brief geteekend door zekeren l'ierre
Dufoir.
Pierre Dufoir herhaalde Vincent, dat
was de naam van den fouricr der com
pagnie.
Inderdaaad, die titel staat achter
zijn naam antwoordde Charles.
Ik dacht datdc brave jong -n in de
and-re wereld was. Laat eens hooren wat
hij kan zeggen, hij, die de vertrouweling
van den kapitein was...
In plaats van te antwoorden, slaakte
Charles een kreet. Hij had den brief vluch
tig doorzien en was bleek geworden.
Wel, wat is er toch vropg de sol
daat kalm.
Wat is er! riep de jonge werkman
uit. Als die Dufoir de waarheid zegt, is
onze reis nutteloos.
En waarom
Omdat de kisten niet geld bevatten
maar slechts kruit.
Vincent ketk zijn neef schalks aan
en barstte in lachen uit.
O. was het kruitriep de oud-soldaat
uit.
Wist gij datvroeg harles.
Ja daar ik het zelf gezien heb, ant
woordde de grijsaard doodkalm.
Maar dan heb gij mij bedrogenriep
de werkman uit. Gij kondet niet aan het
bestaan der begraven millioenen gelooven
en uw belofte was dus spotternij.
Hel was een waarheid antwoordde
de soldaat ernstig, ik heb j<* een schat be
loofd gij zult dien hebben, maar we zullen
dien niet in Spanje behoeven te zoeken.
Wat bedoelt gij
Gij zult bet zien
Na ccnigen tijd hield het rijtuig stil voor
een winkeldc twee mannen stapten uit
en wilden binnen gaan.
Charles herkende het atelier van zijn
ocgcren patroon, maar mooi gemaakt en
opgeschilderd en voorzien van alle noodige
gereedschappen. Hij v. 1de de verklaring
vragen van het geen hij ig, toen zijn oogen
vielen op een naam van den eigenaar,
die met groole letters op de vitrine ge
schilderd was. Het was zijn eigen naam I
Op het zelfde oogenblik werd de deur
van den achterwinkel geopend: hij zag
een vroolijk brandende haard en gedekte
tafel, en Suzanna die hem glimlachend
een teeken gal binnen t< komen.
Vincent wendde zich nu tot hem en zijn
hand nemend zeidc hij.
Ziedaar de schat, dien ik je beloofd
had. Een mooie positie, die brood ver
schaft, cn een goede vrouw, die geluk
kig zal maken. Alles wat je hier ziet is
door je zelf verdiend en behoort je toe.
Thans nu gij weet. waar gelukkig leven
isf en gij het gesmaakt hebt, hoop ik, dat
gij het niet zult weigeren.
Liaudboiiw.
liet vetmesten der hennen.
Hennen, die voor de keuken gemekt
worden, moet men geen m naraeel voede
ren, want dit werkt slecht op het vleesch.
der dieren. Wel worden de dieren er
zwaar van, maar het vleesch ziet er niet
Z5o goed do'r uit,'terwijl het vet geel
word', en smelt bij het koken. Het oeste
meel dat men gebiuiken km om hennen
te mesten, is havermeel, boek wei tmeel of
gerstemeel. Havermeel dat vooral in
Engeland gebruikt wordt, geeft eeDe schoo-
witte kleur aan iet vleesch dezer
vogels en maakt het bijzonder f\jn van
smaak. Men gebruikt het roet afgeroomde
Ik en een weinig gegist. Het mengsel
woidt 12 uren te voren gereed gemaakt
eer men aan de bennen voedert.
Koop uwe kuiken* in liet
najaar.
De .bfste tijd om zicb var»kuikens te
voorzien, is het najiar, want vooreerst
kan men dan sterke dieren kiezen en i9
de prys lager dan iir het voorjaar. Ver
volgens worden de kiekens hi bet najaar
en 's winters minder door ziekten aange
tast, gewennen gemakkelijker en de