m Uitgever Woekerhuizen. Munckhof, Venray, De oude postwagen Zaterdag 23 October 19Q9. SOete Jaargang No 43 TWEE ])it nummer bestaat uit BLAD EX. Mengelwerk. Abonnementsprijs per kwartaal voor Venray 50 c. franco por post 65 c. by vooruitbetaling 85 c. voor het buitenland afzonderlijke nummers 0 c. MAAS Prijs der Advertentiën: van 1 4 regels 20 c. elke regel meer 5 c. letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2tuaal berekend. 't In Februari van het vorig jaar kon men in eeüige couranten, o.a. in de Westlandsche Courant, een annonce lezen waarin 'n weldoener der raenschheid aanbood om personen, die in geldelijke moeilijkheden zaten, op zeer eenvoudige en raenschlieven- de wijze uit den brand te helpen. De voorwaarden stonden er wel niet bij, maar de advertentie wa3 zoo gesteld, dat het niet anders kon of zij was gesteld door mer.schlievenden van het zuiverste water van die edele menschenvrienden, die wél ■wilden doen zonder om te zien, voorj wie het een genot is rust en vroolijk heid terug te zien keeren in gezinnen waar kommer en zorg heerschen. Vol innige dankbaarheid was de reddende advertentie dan ook ge lezen, onder anderen door een paar tuinders in het Westland, die in het jaar 1907 niet gelukkig waren ge weest en «krap an" zaten. Met het uilknipsel van de courant bij zich begaf een zich op den 1 S- ptember naar den Haag, waar vvel willende wegwijzers hem brachten waar hij wezen moestSpui 48 «Nederlandsche Voorschotbank" Klopte. Boertje tikte op zijn pet bedankte den man die hem het laatste eindje had begeleid en belde aan Ken nette bediende in het zwart gekleed deed open en verzocht plaats te nemen. De patroon nog belet maar meneer zou waarschijnlijk binnen een half uurtje wel geholpen kunnen worden. Heel verstandig dat meneer zeer vroeg gekomen was, want 's middags zaten de menschen hier aoms uren. In afwachting dat de patroon hem ontvangen kon, zat onze tuinder een jonge man eens rond te kijken en de eenvoudige degelijke omgeving wekte wel vertrouwen dat moe9t hij eerlijk bij zichzelf bekennen. Na zoowat twintig minuteD ge wacht te hebben kwam de bediende hem uitnoodigen binnen te komen en zag hij zich geplaatst tegenover den directeur en zijn compagnon die wij nu meteen maar willen voor stellen als gefailleerd eierenkoopman uit Deventer en een oude bekende bier, «een makelaar in verzeke ringen". Het boertje werd minzaam uitge- noodigd plaats te nemen en zijn verlangen mede te deelen. Nu, dit was gauw geschied. Hij zat tijdelijk in geldelijke moeilijkheden, had de advertentie gelezen en wenschte acht honderd gulden te leenen. Directeur en onderdirecteur knikten goedkeurend, zoo'n kleinigheid was voor hun bank niets maar dat begreep de man zelf wel hij moest onderpand geven of soliede borgen, want wel was men bereid de menschen te helpen, maai de Bank moet eenige vastheid hobbeD. Dat begreep het boertje volkomen; hij vond het al oen zegen, dat er dergelijke inrichtingen bestonden en was zoo gelukkig onderpand te kun nen aanbieden in een partijtje bloembollen, vertegenwoordigende een waarde van twee duizend gulden en opgeslagen te Bruinisse, Zierikzee en bij zijn broer te Gravezande. 't Partijtje bij zijn broer opzolder was reeds meer dan acht honderd gulden waard, en naar hij meende, reeds voldoende tot dekking. Directeur en compagnon twijfelden hieraan niet, maar beloofden den volgenden dag het partijtje ter plaatse te komen schatten. Per tram kwamen zij inderdaad te 's Gravezande waar de compagnon de schatting op zich nam, terwijl de directeur zich inmiddels onderhield met den broer van den tuinder, d te 's Gravezande een koffiehuis hield Toen de schatting van de op zolder geborgen bollen was afgeloopen kwam de man weer naar beneden en verzocht den tuinder en zijn broer f 42,60 te betalen voor de schattings kosten, waarvoor de directeur kwi tantie gaf. Wel vonden beiden die taxatiekosten zeer hoog, maar een kat die in het nauw zit maakt rar sprongen het geld was dringend noodig dus in vredesnaam. Direeteu en taxateur vertrokken, vriendelijk uitgeleid tot aan den tram, weer naar 's Gravenhage en den 30n Septembe ging ons boertje ook wel gemoed derwaarts, in het vaste vertrouwen zijn acht honderd gulden te krijgen. Arme drommel Weer werd hij allerbeleefst ontvangen, maar geld, ho maar! Ziet u, behalve de taxatie moesten er nog meer vormelijkheden vervuld worden. De Bank was bereid ieder fatsoenlijk man te helpen met de minst mogelijke kosten, maar niemand kon van de directie vergen, dat zij de kosten, verbonden aan de erschillende onvermijdelijke for maliteiten zou betalen, dat begreep de man toch zeker ook wel. Ronduit gezegd begreep de een- oudige tuinder er niets van; wat wist hij van registratie f maar als hel moest, in vredesnaam dan maar eer. Hoeveel was 't nou Twee en dertig gulden voor administratie en twintig gulden twee en vijftig 't erd alles eerlijk tot op een cent toe berekend voor registratiekosten. Teleurgesteld trok de man zijn geldzakje voor den dag, dokte f 52 dacht nu vast en zeker zijn 800 gulden te krijgen. Maar weer was mis. Geld was nog niet hé- maar zou nu zeker binnen as even* wel verstandig genoeg, de rollen om te keeren, de jonge mannen vrij iiit te laten gaan en de oplichters te arresteeren. Wie weet met nog hoewel andere menschen dergelijke schurkenstreken worden uitgehaald. Gelukkig, 't Boertje dacht ouwih te komen inrekenen Deze w lekeurig aan het opschrift van een hofstede in zijn buurt «Lang ge wacht maar toch gekregen' en ging op den bepaalden datum weer nsar het Spui 48. Daar werd hem mtoe gedeeld, dat er den vorigen av tnd bestuursvergadering was gehouden, waarop besloten was hem te helpen door tusschenkómst van de Npdev- landsche Bank, welke echter all >en betaalt met bedragen van f JCM0. Als hij nu een stukje wilde teekenen 'oor f 1000, en twee en dertig gullen wilde bijbetalen voor administratie en registratiekosten, had hij binnen een uurtje het geld. Deze p var honderd gulden meer waren geen bezwaar, want de directie had ♦er- nomen dat hij, de tuinder, een taite had, die ook in geldelijke moeielijk- heden verkeerde en deze kon hij t an slingT zich, ',0 'r 1''««''"W*. die voor hem uiteenwijn en nndigt op het meteen helpen, ft Was inderdt.ad ronde plein voor het grootc waar. dat een tante ran den man in ^oog boven op den berg. de land de Als een geweldige slang kroop d> weg door het enge dal Om dan nVt bre slingeringen den berg op te gaan. Beneden in het dal loopt hij langs d wilden bergstroom, die donderend sehiii mend en springend naar beneden stort. Dan stijgt de weg door hooge donke wouden, die stom en onbe wegelijk staan in het zachter wordende avondlichthij ndigt op het nieuwe hotel Op den weg sukkelt eon postkoets moeizaam den berg op. De zon werpt reode vlekken als vuurbloemen op het grauwe dek, tevergeefs probeert zij zich het glanslooze, geborsten lak spiegelenals met dichte spinnewebben de verf bedekt alleen de roode letters van de namen der dorpen, die op blik ïiii iv7geveeld.. ,n i kamen van anders dan bedragen van f 1000till-1 siin. keert, was er geen keuze. En weer op wage tijdelijke verlegenheid zat, maar i oe| de kerels dat te weten waren ge komen, bleef een raadsel). Nou kon die tante den man be trekkelijk weinig schelen, maar ïls de Nederl. Bank nu inderdaad r^ets - - -gCV -u geren. lichten in feller kleur. Moedeloos beklimt de rammelkast de betaalde de reeds zoo deerlijk gepluk- hdlm--de °udo s«iachiigc h.mm iaat i f o-> 1 "en 'i0P diep hangen, zijn adem perst te' arme diommel i-k en teekende kreunend uit den benauwden borst. Soms een stuk voor f 1000, waarmede de struikelt hij, dan trekt de teugel strak ei compagnon het kantoor verliet om vafjpr Antoine wordt»wakker uit zijn dom Y, -t i i it, meling en kijkt met dolle oogen op den het geld aan de ISederlandsche bank ruigen; schonkigcn paardenrug. Dan zucht te gaan halen (die nota bene al lang bij zwaar en laat het hoofd weer o| gesloten was; het was half vier en de '/orst z,.nkcn' De schimmel lo nt den weg ai twaalf jaar Ned. Bank sluit om een. ,.n vacjer Antoirn- kent den weg o<»k zoo Na verloop van een klein half uur precies, dat het hem ii cgen grooten kop wat langzaam «v... .iv.n is, al zag hij door kwam de "mede directeur compagnon gesloten oogie.irn a;i ïiiu aan hem voorbijtrekt taxateur terug met de boodschap, Ucl sfhuimcn. ruischeq, kletteren van de Nederlandsche Bank op dit de ongeduldige beek klinkt hem als een sluimerlied in de noren. Hi t grijzv hoofd zinkt achterover en de man slaapt vast zooals eiken avond, op den terugweg van dat oogenblik geen geld meer in voor- aad bad, maar over twee dagen zou uitbetalen tegen bijbetaling van 47. Nu gingen toch eindelijk hoe 't mogelijk het spoorwegstation, De oude schimmel knikt met den zwaren kop. booger en hoogcr botst de wagen. En als het dier strompelt bromde vraagt men Zich dc oude Op den bok wat in ijn slaap, en af den man de oogen open en lli' gewoonte tn-kt dc mugi n- hand de begreep hij mot oplichters van het '™g''heTYroud is het «til.;,, h.**. eraffineerdrte soort te doen te dennen rijzen hoog en loudit l«o|,. hebben. Nog evenwel wilde hij een zaam 6»»« ht'' r 1 "d in si. d>n mil, «vt i loozen weg. In het voorbijgaanbafpt hij ■ging wagon. Na twee.dagen ging hlail „j h„ ,ijn h.'nzijn ij met zijn broer nogmaals naar het lange «tle kantoor beweerde slechts tien het schikbaa een paar dagen los komen, 't Speet ons boertje, want hij moest op reis naar Zeeland. O, dat was niet het minste bezwaar. Wanneer bij zijn adres maar opgaf, zon hem het geld per aangeteekeoden brief worden toegezonden. Trouw stuurde de u.an uit de verschillende plaatsen waar hij vertoefde een telegram naar het kantoor der Voorschotbank, en eindelijk ontving hij telegrafisch bericht, dat hij den lOen October zijn geld kon komen halen. tanden, ulden ^:u,r k°mt ViU1 heneden een geruisch, i. if, 'i~ een gedempt morrende toon, als het br, meer tc hebben en zelfs die laatste mcn*ea zi«nen van ecu grootc hommel. rijksdaalders werden door de vam* Het stijgt de straat op st dsnakr pvrs niet versmaad. De tien gulden sneller. i Het geluid wordt sterker, n knallen cn werden opgestreken en om nu den knt.lu,^n kHnkt liaar lus, man toch te helpen, zou de directie zwol, tot een huilend Inwaai. Daar klinkt er tijdelijk zeven en dertig gulden bijleggen, die dan later wel verekend zouden worden. De directeur ging aan zijn arbeid en zijn compagnon ging het geld halen. Twee uren zaten de arme kerels te wachten, maar wleer kwam de onder directeur niet. En toen word er een streek haald, zoo gemeen als denkeD kan. Met voordacht scheen men eenig geld op tafel te hebben laten liggen in de kamer waar de jonge mannen geduldig wachtten. Brutaalweg werd nu beweerd, dat een hunner getracht zou hebben een paar rijksdaalders te stelen, en de politie per telefoon verzocht de dieven uitge- men maar plotseling de helle toon van een hoorn Vader Antoine is in eens klaar wakker dc schimmel is plots blijven staan, sidderend als voorvoelde hij gevaar. De oude grijpt de. zweep voor dc eerste maal na vele jaren, hij rukt aan dc leidsels cn stampt op dc voetplank, maar het paard is onbeweeglijk als stijf van schrik. Alle duivelsDe oude vloekt met nijdige stem „Vooruit, vooruit! Maar dc schimmel verroert zich niet. Kn steeds nader komt het onrustbarende geluid, het klinkt als de faun door de oude bosschen. En daartusschen steeds weer het ^chrillc trompetgciuid. Vader Antoine haasle zich van de bok Met bevende handen trekt hij den schim mel van den smallen weg tot dicht aan den rand van den afgrond. Het angstig dier volgt de vertrouwde hand en drukt den kop tegen den arm van den oude. Het proesten cn snuiven klinkt reeds van dichtbij daar komt het om den hoek de zon glinstert in het schitterende blauwe lak, spiegelruiten werpen lichtflitsen koperen lantaarns blinken en voorop, de band aan het stuurrad, zit een jongmensch met strakke oogen. die rechts nog links zien en geen notitie nemen v nn den armza ligen rommeligen reiswagen aan den kant. Achter hem zitten verscheidene «lie met gelukkige en tegelijk eenigzins angstige oogen van het nieuwe heerlijke gevoel genieten, van op zachte kussens naar boven te suizen. Als een spookverschijning is alles voor. bij, uit de dichte stofwolken wuiven nog eenige bonte doeken en klinkt een honende groet naar den ouden postwagen... Vader .\ntoine staat nog se us t ij den kop van het paard, zijn gestalte nog moedeloozcr. in de kleine matte oogen bijt hei stol. Het paard siddert van angst en schrik, de oude man beeft van kommer en felle smart. Daar i-, het weer voorbij geraas!, het mooie glimmende spook, dat hem en zijn schimmel en den bolderrnden wagen aan den kant gezet heeft, dat hen voor goed overbodig gemaakt heeft! Die duivelsche machine, die nieuwe post-automobick die zijn leven vernietigen gaat Zijn dunne lippen beginnen te triHen. de oogen ioopen hem vol met con moei, hulpeloos kinderlijk gebaar slaat hij de armen om de hals van den ouden schim mel en weent zacht, indroef. wanhopig. Het razen en huilen klinkt weer meer gedempt, zacht als het brommen van een reusachtig insect. En vader Antoine staat eenzaam -p dc straat, steeds vaster drukt hii zich tefi den schimmel aan, die den dieper laat hangen. Het avondlicht over dc bergt ri wordt 'aier boven den hoogen top can den berg staat plotseling een donkere wolk. als een gebalde vuist. Een windstoot drijft een voor zich uit een ver gerommel an den donder klinkt als uit den dicpsten afgrond van den berg. Wilder wordt den muggendans, zwaar der de drukkende zoelte, Vader Antoine heft het hoofd op, de tranen schemeren nat in de diepe voren van "zijn wangen, de oogen zijn on verschil lig op de donkere wolk gericht. Moeizaam klimt hij op den bok, geeft een ruk aan de teugels er. de reis begiat weer. langzaam moeilijk. Waarom zou hij zich ook haasten V Er cn mcnsch in den postwagen, die :ing was voor het weer. De lui uit dc dorpen reisden immers allen met den f nieuwe automobiel, die bracht hen zoo lug en zeker naar het doel, veel vlugger zekerder dan de hottende wagen. Een bitter gevoel van onmacht en haat clt bij den oude op. Ja, vroeger reden ze allen met hem. oor enkele weken nog. Jloog opgeladen zijn wagen altijd, op marktdagen nnmen zij zelfs op het dek en op den ngen zich de jonge meisjes. Hij vergenoegd tusschen gezeten. Ze hadden gezongen en gelachen. Vroeger zette hij dan met vroolijke soldatenliedjes in. en z zongen het refrein mee. Ze mochten hem al!» n graag, hij was een geacht man in het dorp. Toen was hel een niooic tijd. Maar nu er was een postaulomobii.-l. Het was een harde strijd geweest in den Gemeenteraad maar hadden het doorgezet, de nieuwmodischenVader Antoine had gelachen, hij meende dat het hem onverschillig kon zijn, met de duivels- machine zou toch nicumand willen rijden. De anderen hadden met hem gelachen i van dc zekere zitplaats der postkoets uit hadden ze dat nieuwe blauwe ding bespot. Daarna echter hadden een paar jonge nieuwsgierige kerels het gewaagd hadden zich op dc zachte met was doek beklcedc banken gezet - het was niet duur en het zou ook wt i niet direct om het leven gaan!' Met angstige gezichten hadden zij er gezeten, hun blikken waren steeds weder naar den ouden, zekeren postwagen ge gaan, die wat terzijde stond. Kn toen de machine diep begon te zuchten een sidderen door hel geheele lichaam ging. het mach tige machinehart begon te kloppen cn den adem hijgend uitstootte, toen hadden zij het uitgeschreeuwd cn zich aan elkaar vastgcklcmpt als in doodsangst Maar langzamerhand was de spanning geweken lieten elkaar los, bewogen zich en keken vernoegd naar het landschap, dat ze doorvlogen. Gezond en wel waren ze aan het doel van de reis aangekomen. k

Peel en Maas | 1909 | | pagina 1