nr in Venray. Zaterdag O October 19Q0. 3Qste Jaargang N"o. 41 TWEE Dit nummer bestaat uit BLADEN. Uit het land der vervolgingen. Mengelwerk. Zelf verraden. Abonnementsprijs per kwartaal voor Vknray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. MAAS 'Tt '«Wig Prijs der Advertentiën: van 1 4 regels elke regel meer letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend. 20 c. 5 o. Te Lorient zoo goed als te Parijs te Nantes zoo goed als in het Noor- den waren en zijn de Fransche loeken volgelingen van Sint Franciscus het voorwerp van huiszoekingen, na sporingen, in beslag namen, dag vaardingen, in één woord van all attenties der politie. Dezelfde politie die weinig ijver vertoont legen moordenaar dieven. Maar die het «misdrijf' van zede lijke volmaaktheid niet schijnt te kunnen uitstaan. 't Schijnt nu eenmaal des heeren Briand's voorgenomen taak te zijn de Kerk te vervolgen, hij, wien het tegelijk aan vernuft ontbreekt en die niet vermoedt dat hij welkt tegen Frankrijk en legen Fin,.!.: ij,. uigsten wensch. Die hem in staat achten tot een edelmoedig initiatief of ook slechts tot oorspronkelijkheid, hun ant woordde hij tot heden toe, door di kerkelijke goederen weg te schenken aan een bespottelijken eeredienst. Door tariefverlaging te weigeren aan bedevaartgangers. Door den inboedel van een bisschop te verkoopen aan de slraat. Door prelaten en pastoors te ver» volgen «schuldig" omdat ze de waar digheid van den mensch hooghouden «schuldig", omdat ze zeggen dat onrechtvaardige wetten ons niet in geweten verplichten. Ja, er is nog erger misdrijf: men kan nog levende in de wereld Fran- ciscus regel willen volgen. En ziedaar wat nu de gemoederen in opstand brengt, waarom de haat van 't Christen volk zich begint te openbaren. De katholieke werkman, de ka- iholieke boer, de eenvoudige huis moeder, getrouw aan het heerlijk ideaal des geloofs, zij zijn het, wien men thans schrik wil aanjagen, wien men tot last wil zijn, wie men ver drukken wil. Sinds er een heilige Franciscus van Assisië loefde kennen alle naties der wereld de dorde orde van Fran ciscus. Vele grooten der aarde hebben er deel van uitgemaakt, maar het grootste gedeelte der leden van de derde orde wordt gerecruteerd uit de mannen en vrouwen van beschei den en zelfs arme levensconditie. Wat zijn die menscheu Wat doen ze Wij weten het allen, 't Zijn geen kloosterlingen, ze leven in de wereld. Maar ze leven daar Christelijker dan de anderen, zij plegen meer te bidden, meer liefdewerken te doen, ze doen zich geweld aan soberder, arbeidzamer, kuischer, plichtge- die niet gemakkelijk kunnen klaar te nemen. En degene die in nood schijnt nu Biiand's koraec, die door de een of andere j verkeeren mogen bedenken, dat zij bijzondere gestrengheid waardig teiomstandigheid in tijdelijke ongeIe-'d°or hun toevlucht trouwer te zijn. En dit alles zijn. Als men hem zoo ziet optreden, verrijzen onwillekeurig de slacht offers der eerste Revolutie voor het oog des geestes of beter van die eerste daad der omwent'dingstrage die, die landbouwers, die ploeg- knechts, die wevers, die naaisters die spinsters, die pachtsters, die allen in veel grooter getal dan de adel gekerkerd, vermoord werden uit haat tegon het geloof. 0. daar is niets hatelijkers Maar daar is ook niets nutteloozer dan dat geweld tegen de kleine luiden. Het heeft velen reeds de oogen geopend, het heeft juist verwekt, het zal nog meer juist verwekken den geest van toewijding, van opoffering. 1.aat de vervolgers het bedenken of beter zij zullen 't te erkennen hebben vroeg of laat, dat juist in deze dagen, juist door den haat des geloois duizend maal duizende leden der derde orde het onwrikbaar be sluit hebben genomen hun leven te wijden aan de vorming «ener Christen keurbende, gekozen uit het volk. Slagen zullen ze. l)at zal 't einde der vervolging zijn! Geld leenen en geld wagen. Er zijn menschen zegt de St. Ct die geld Ie weinig en anderen, die geld te veel hebben. Men besluite hieruit niet over haastig, dat wij een pleidooi zullen gaan houden om de gelijkmaking allen evenveel. Wij zijn hiertoe niet genegen reeds hierom niet, omdat, indien vandaag allen evenveel hadden, men over veertien dagen de verdeeling er zou kunnen overdoen, vermits van de gelijkheid r t veel zou zijn ovei gebleven. Indien we spreken over menschen die geld te weinig en menschen die geld te veel hebben, dan willen we vandaag hebben over het geld- leenen en over het vruchtbaar maken van zijn geld en daarbij een waar schuwend woord in het midden brengen. Menseden, die geld w illen leenen en menschen die van hun geld zoo veel mogelijk willen maken, moeten beiden oppassen, want men loert er op om ze er in te laten loopen, om ze te plukk°n. Bij de menschen die geld «illen leenen, denken wc natuurlijk niet aan degenen, die crediet genoeg hebben en bij hun kassier of elders gemakkelijk kunnen klaar komen. Voor dezen behoeft men geen zorg te hebben. Het eenige wat hun zorg geeft, is dal men hen vaak zoo lang op de betaling hunner rekeningen laat wachten, w aardoor men hen verplicht meer soms duur geld op te nemen, dan anders noodig zou zijn. Wij hebben het oog op stumpers. genheid zijn geraakt een onge legenheid, welke Z' dikwijls voor hunne naaste bekenden niet willen weten en nu onderhands, min of meer stiekum, wat geld willen leenen Daar is, als men sommige adver tentiën gelooven wil, gemakkelijk gelegenheid toe, zonder borgstollling of wat ook. Men ga t er naievelijk op in en schrijft aan le nobele men schenredders in de ril- ening dat men per keerendc post t n postwissel of aaogeteekenden brief met hel gewenschte bedrag .zal ontvangen Natuurlijk gebeurt dat niet. Men moet beginnen om gei 1 le storten. Het lijkt een parodie menschen die in de uiterste g«; 1 veilegenheid zitten, nog geld af te persen maar toch gebeurt het, En als men het gsld gestort heeft het w ijst doen zij die niet stoiten en van de leenig atzicn, maar wie in benauwdheid zit doeUmeestal domme dingen wordt i et een of ander voorwensel bedacht, waardoor het menschlicvend i.e...meestal met wijdschen titel, aan de geldleening die nooit ernstig gemeend is geweest ontkomt. Of men krijgt tenslotte het geld ter leen, maar tegen zoo onereuze voorwaarden, dat n geheel onder geraakt. Een gevaar van anderen aard dreigt degenen, die geld te veel heb ben vooral de minder ontwikkelden die in het bezit zijn van een paar spaarduitjes. Af en toe worden zij opgeschrikt inderdaad opgeschrikt uit hun gemoedsrust en in de war gebracht door verlokkende advertenties waar« 111 aandeelen worden te koop geboden 'ieeeu waarlijk reusachtige winst zoogoed als zeker beloven. In plaats van zelfs de winst in Je zak te steken zijn de heeren die achter de adverte»« tie zitten zoo inenschlievenJ," zoo edelmoedig hun eienmenschen :n de gelegenheid te stellen daarvan t« profileeran. Onze kleine burger die uitmaakt dat hij van zijn spaarbankboekje nog drie piecent maakt, of zijn «stukje maar drie en een half of vier, w ordt door de verbijsterende voorspiegelin verblind. Hij haald het sommetje van de spaarbank, hij verkoopt zijn «stukje" en neemt een of meer van de prachtige aandeelen, en in zij ver» beeldig ziet hij al een zak rijksdaal ders zijn huis binnen dragen. Ze komen er natuurlijk nooit. Wie nadenkt begrijpt dat het met de voorspiegelingen geen «echt spul au zijn, zoo min als met de mooie geldaaubiedingen maar mou denkt niel na. De een niet oiodal hij in de benauwdheid zit. de ander niet omdat de begeerigheid hem parten speelt en zoo vliegen maar aldoor de menschen tegen de lamp. Laat men toch in 's hemelsnaam voorzichtig zijn. We mogen beden« ken dat een klein winstje een zoet winsje is, en dat het onveraatwoor» delijk is hun bezit in gevaar te brengen door aan speculatie"! "'cel te nemen tot de «philantropiscbe" bureau's, zich nog meer vastwerken en hun ellende vorgrooten. Met nieuwsgierige belangstelling lazen bewoners van h< t dorp de volgende ken nisgeving welke op den muur van he raadhuis was aangeplakt rDuizend frank bclooning voor dengene, die in staat is over L'go Guinaldi inlich tingen te geven, welke zijne aanhouding ten gevolge hebben." Natuurlijk werd er ampel en breed ov den gezochte gesproken. Eenieder wist lat L'go Guinaldie de man was die jongste revolutionaire woelingen in Lombardic had opgestookt. I let zou geen moeite kosten uw huur tc betalen Hanorina, als ge dat som metje kondt verdienen zeide een oude marktvrouw tot een ernstig meisje, dat in haar nabijheid stond. Ja we zouden het goed kunnen gebruiken, maar ik zou het niet doen. Ik zou liever arm blijven, dan een medemensch aan de galg te brengen. Dal is schoon gesproken, maar ge hebt ook geen geld noodig, als ge met den rooien Tonio gaat trouwen, larhlr de oude vrouw, terwijl het meisje zich met betraande oogen verwijderde. Langzaam ging Honorina been na een poosje veegde zij met haar zakdoek haar tranen weghaar moeder behoefde niet te weten dat ze geschreid had. Plotseling stond zc stil, het was haar ais hoorde zc in het kreupelhout vlak bij haar zuchten Tot haar gedeeltelijke geruststel ling bemerkte ze, dat slechts een enkel man daar neerlag, blijkbaar een gewonde een witte doek. waarop bloedvlekken zichtbaar waren, was om zijn hoofd gebon den en zich over hem heenbuigend, zeide ze Zijt ge ziek, wat scheelt u De man richtc zich met moeite op de ellebogen op en zeide zacht Kom dichterbij in het boschje anders ziet men van de weg af, dat ge met mij spreekt. En wat zou dal hinderen? vroeg lonorina achterdochtig. De man glimlachte even droefgeestig. Wat hinderen? Men zou mij op hangen, dat is alles misschien wilt ge het de lieden wel zeggen en de duizend frank erdienen. Maar ik bid u geef mij een slokje water. Het noemen van duizend frank deed het meisje aan de kennisgeving op het raadhuis denken maar zij zeide niets. Zij ging in huis en kwam een oogenbiik later met een melkkan terug. Toen de man de kan in een teug geledigd had zeide Honorina bedaard Zijt gij l'go Guinaldi, die op de soldaten geschoten en de kazerne te San Onofrio in brandgestoken hebt Een inwendige stem scheen hem te verzekeren ge hebt van haar niets te vreezen. De man zweeg en voor de tweede maal vroeg 1 lonorina, hoe hij daar gekomen was. Ik had mij in het bosch van San Vito verborgen maar was daar niet meer veilig. Toen heb ik mij over de vlakte gesleept en uitgeput viel ik neer. Eerst dacht ik er nog aan naar dat huis te gaan Je barmhartigheid der menschen in te roepen. Gelukkig, dat gij het niet gedaan hebt. Maar ge zijl ziek en h< bi verpleging noodig. Het medelijden dat uit baar oogen sprak bracht een vochtigen glans in dc zijne. Ge deed beter mij aan mijn lot over te laten en de duizend irank te verdienen. Ik heb het aanplakbiljet gelezen op een tuinmuur toen ik hierheen kwam. Het meis.c schudde weigerend het hoofd. Tegen den prijs van een menschcn- Icven wil ik geen geld verdienenmaar hier kunt ge niet blijven. Valt u het gaan moeilijk. Ugo glimlachte even. Een weinig wel. Ik voel dat mijn 'einde nabij is. Bovendien weet ik niet waar ik heen zou gaan. Ik wilde, dat ik u bij ons in huis kon brengen, maar moeder zou dadelijk alles aan de buren vertellen. Ik dank u zeide de gewonde. Laat mij hier liggen, dc melk beeft mij goed gedaan. Ik zal misschien wel wat bijkomen. Neen hier kunt ge niet kinger Wijven Ge hebt al koorts en den heclen nacht hier liggen zou uw dood zijn. Ik ben gewoon 's nachts buiten te blijven, zeide Ugo Guinaldi met een wee moedig lachje. Ge kunt op den hooizolder boven den stal een onderkomen vinden, zeide het meisje plotseling. Kom ik zal u helpen. I lonorina ging eerst den weg op om te zien of er niemand aankwam en hielp toen den man. hem half in haar sterke armen dragend, het kleine eindje naar de schuur afleggen. Er is boven strooi genoeg om te liggen, als ge maar in staat zijt op de ladder te klimmen. L'go Guinaldi's oogen volgden iedere beweging van het meisje alsof ze een L'ngel geweest ware. Nadat ze haar beschermeling verbonden had keerde zij in huis terug Dc oude vrouw verwonderde zich er over. dat ze zoo opgeruimd haar bezigheden verrichtte. Honorina en Ugo Guinaldi vonden, dat de dagen snel voorbijgingen. Met allerlei huismiddeltjes hüd zij zijne wonden ver zorgd maar zijne genezing die goed vor derde was in hoofdzaak aan haar zorg vuldige behandeling tc danken. Toch werd het meisje door «wave zorg ckweld. Sinds twee jaar reeds waren ze de huishuur schuldig en dc huisheer had gezegd dat als ze dezen keer niet betaal den, ze onverbiddelijk op straat zouden worden gezet.. De arme Honorina wist heel goed dat Tonio met beminde. Hoe meer de tijd naderde des te meer drukte haar de gedachte dat haar moeder op straat gezet zou worden. En toch kon ze er met toe besluiten haar jawoord tc geven. L'go Guinaldiedi van dag tot dag meer aansterkte bemerkte haar kommer en vroeg haar wat eraan scheelde. I oen vertelde zei hem haar zorgen en verzweeg ook haar tegenzin in een huwelijk met den rooden Tonio niet. jij zult dien man niet trouwen, zeioe hij met overtuiging, doch dal was ook alles. Honorina had van hem meer deel neming verwacht en voelde zich ccn wei- - nig ontstemd. Toen ze echter den volgenden keer bij hem kwam begon hij er weer over en het werd haar duidelijk, dat hij ernstig over het geval had nagedacht. - Vijfhonderd irank is zeker genoeg om uw schuld te betalen? vroeg hij. Het meisje sloeg dc handen in elkaar. Vijfhonderd frank! riep zc dan zouden wc er tevens een koe bij kunnen koopen en niet zoo gouw meer in geldnood komen. - Ik heb zelf geen geld bij mij, zeide Ugo Guinaldi langzaam maar in San Unufrio heb ik een vriend, die u het geld zal geven, als ik hem een briefje schrijf. En ge zcidet mij dat gij geen vrien den hadt'. riep Honorina de oogen wijd openzettend bij de gedachte aan de moge lijkheid dat ze haar schuld zou kunnen betalen cn nog een koe koopen voor haar moeder. Mijn vriend zou mij met helpen om te vluchten, maar het geld zal htj wel geven. Kunt gc mij aan papier pen en inkt helpen. Honorina ging zeil het dorp een on ander koopen en Ugo Gukialdi besteedde er een geheclcn morgen aan om don briel OJI te stellen. L>es middags gat hij hem aan zijne trouwe verpleegster. Breng dezen brilt bij den rechter Giovanni t ialli en zeg hem dat gc op hot g' ld wachten moet. -Bij een rechter zou dat niet gevaar- '''ly'man schudde ontkennend het hootd. Honorina nam den brict aantoen ze weg ging. drukte Ugo Guinaldie haar 'Nadat' ze Nien volganden morgen den briel bij den rechter had afgegeven, werd zc in een fraaie kamer gelalen waar haar w ijn cn boterhammen w erden voorgezet. Eerst tegen den avond trad de rechter dc kamer binnen en zeide: Uw medödeeiing zijn juist bevonden ill geld tegelijk meenemen

Peel en Maas | 1909 | | pagina 1