voor flHSAÏ, HOSST ®o
UitgeverW. A.
Munckhof, Venray.
Castro, de Beul.
Bruintje de beer.
Zaterdag" 14 November 190S.
29ste Jaargang-
No. 47.
Mengelwerk.
Abonnementsprijs per kwartaal
voor Venray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland by vooruitbetaling 85 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
der Advertentiën:
Prijs
van 1 4 regels 20 c.
elke regel meer 5 c.
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
De politieke gevangenen.
Ik heb beloofd aldus schrijft een
correspondent van de T. uit Curacao,
uwen lezers net een en ander mede
te deelen over het fort San Carlos,
de groote politieke gevangenis van
Venezuela,. Men heeft ze hier dezer
dagen weer herhaaldelijk hooren
vernoemen, daar Gen. Castro weer
eens een opruiming gehouden heeft
onder verdachte personen. Zoo b. v.
was nog slechts zeer kort geleden op
Curasao de heer v. Spinetti die de
functies uitoefende van handels agent
van Venezuela op Bonaire. Deze heer
vroeg 7an generaal Castro verlof om
naar Venezuela te mogen terugkee»
ren. gelijk iedereen zulks tegen
woordig doen moet. Het speciaal ver
lof werd toegestaan en de heer Spi-
neti begaf zich naar La Geayra.
Daar aangekomen, niefs kwaads
vermoedende en sterk door zijn spe
ciaal verlof van den «onverwonnen
veldheer", werd hij nochthans op last
van Castro gevangen genomen en,
zonder vorm van proces, naar San
Carlos gebracht waar hij nu in een
der krotten van het fort zit te betreu
ren, dat hij zich verlaten heeft op
het woord van zulk een man.
Dat is het juist, wat ons, die an
ders gewoon zijn, het bloed naar het
hoofd jaagt van verontwaardiging
dat zulke dingen geschieden zonder
vorm van proces, 't is genoeg dat de
een of ander u beschuldigt van slecht
gezind te zijn jegens de regeering, dat
men een brief aan een vriend onder
schept, of dat er zulk een brief gefin
geerd wordt, waarin op minder vlei-
enden toon over den legenwoordigen
toestand gesproken wordt, dat en
minder, is voldoende om te worden
opgepakt en opgesloten in San Carlos
waar men den ongelukige met kete»
nen van 30 en meer pond belaadt om
hem daarna misschien voor jaren te
vergeten.
Zoo is het o.a. ook gegaan met den
heer A. Boscan, wiens vreeselijk lot
ik u in mijne vorige correspondentie
mededeelde. Hij was een eerzaam
koopman. De eenige misdaad, die
van hem bekend is. is dat hij van uit
Curacao reisde op het zelfde schip
waarop zich ook eenige vechtgene»
raals uit vorige revoluties bevonden.
Zij reisden gezamelijk naar Culumbia
doch door tegen wind gedreven,
kwamen in Venezolaansche wateren,
werden door een kunstwachter ge»
grepen, en zonder vorm van proces
opgesloten. Men weet met welk een
vreeselijk gevolg voor Boscan.
Zoo is het ook gegaan met een
zekere Tailhardat, die in San Carlos
meer dan 24 uren geketend bleef aan
een doode, die met hem dezelfde ke»
tens droeg. De jonge man wiens
moeder nog leefde, is er volslagen
krankzinnig van geworden en waan»
zinnig gestorven.
Wat zou onze «Heemskerck'' eene
weldaad bewijzen aan de beschaving
als hij dat fort eens van de wereld
deed verdwijnen De Duitschers zijn
er in 1903 aan begonnen, maar heb»
ben niet door gezet. Hetzelfde zou I boven het hoofd stond, as men we
de Heemskerck" in porto Cabbello
moeten doen, waar het fort »Li'oer»
tador" zelf door zijn naam een be»
spotting is van de vrijheid en waar»
digheid des menschen.
4 jaar in den kerker.
Generaal Antonio Paredes werd in
San Carlos opgesloten in 1899 en
heeft er gezucht tot 12 December
1903. Onwillekeurig hebben wij,
Hollanders, nog eenigzins mede ge»
werkt tot zijn opsluiting aldaar, 't
Was in October 1899 tijdens het be»
leg van Puerto Cabbello, dat door
generaal Paredes ridderlijk verde»
digd werd. Hij had van president
Anerade het commando ontvangen
aan niemand anders dan aan Andrade
wilde hij het teruggeven. Met helden»
moed en groot beleid, zooals Hol»
landsche marine officieren mij ver»
zekerden, verdedigde hij de plaats
H^t Hollandsche eskader lag voor
Porto Cabbelo. De «De Ruyter", de
»Somme!sdijk" en de «Suriname"
namen de Hollanders, die zulks
wenschten, op en zonden ambulancen
aan land om hulp aan de talrijke
gewonden te verleenen.
Aan Paredes werd aangeboden op
een onzer schepen over te gaan. Tot
zes uur 's avonds werd hem de tijd
daartoe gelaten.
Hij liet den tijd echter voorbijgaan
en toen hij des nachts verzocht om
opgenomen te worden, was bette
laat. Zoo viel hij in de handen van
Castro en werd naar Caracas ge»
bracht en van daar naar San Carlos
waaruit hij eerst ontslagen werd
toen in 1903 de Mogendheden geza»
men lijk tegen Castro gingen optre»
den.
De beschrijving,
die hij van het fort geeft, iokt niet
uit tot kennismaking, 't Is een oud,
Spaansch kasteel, gebouwd aan den
ingang der baai van Maracaibo. Het
beheerscht den ingang geheel, zoodat
geen bootje kan passeeren zonder
onder het geschut van het fort te
komen.
De muren zijn ontzaglijk dik en
worden door het water der zee be-
spoeld. In die dikke muren zijn aan
den binnenkant bogen. Nu 't zijn die
bogen, die den politieken gevange
nen tot verblijf dienen. Het vertrek
onder zulk een boog is4a5 meter
lang en even breed, terwijl de hoog
ste hoogte 2 a 3 meter bedraagt,
Vochtig zijn die krochten in hooge
mate. In zulk een krocht, afgesloten
door een traliepoort, die toegang
geeft tol een binnenplaats, worden
de gevangenen met zessen, zevenen
of achten opgesloten.
Die waar generaal Parades ver
bleef, was zoo vochtig en vunzig, dat
de matten, waarop de gevangenen
moesten slapen, in een minimum van
tijd verrot waren on in stukken
vielen.
Overdag kon men op de binnen
plaats zitten of staan: doch daar San
Carlo's in de tropen ligt, waren er
maar enkele uren van den dag, dat
men een weinig schaduw had. Tegen
don middag, als de zon loodrecht
genoodzaakt zich in het vunzige ho
in veiligheid te brengen.
't Ergste
was het des nachts. Des avonds te
zes uur werden de gevangenen in de
krocht opgesloten. Dan was er niet
de minste ventilatie in h. t hok, waar
zooveel menschen, waaronder grijs
aards en zieken, hoestten, zweetten
enz. enz. De zware boeien, die aan
de voeten het rustige liggen belem
merden, verjoegen ree. s den slaap
maar meer nog het onophoudelijk
roepen der talrijke schildwachten
die elkaar uit den slaap moesten
houden door steeds herhaald lellen,
en boven het bruisen der zee uit
elkander toeriepen Ren twee
drie en zoo verder.
Eens kon generaal Parades het
niet langer volhouden en maakte zich
met behulp van papier, stijfsel en
een bezemsteel een soort olifants»
tromp. Hij legde zich bij de tralie»
poort en stak de romp naar buiten en
trachtte zoo eeu weinig versche lucht
machtig te worden. Eoch wijl het
toestel veel geleek op een helsche
machine, werd het volgenden
dag bij de inspectie mee ionomen en
vernietigd.
Eenmaal werd aan generaal Pa»
rades gedurende 35 dagen verboden
buiten het vunzige hok te korren.
Weer lag er een te sterven.
Hij vroeg een priester. Er was er
een onder'de gevangenen, een eer»
biedwaardig grijsaard, wiens eeDige
misdaad was, zich onvoorzichtig over
Castro te hebben uitgelaten. Hij
werd geroepen; maar moest om den
zieke te bereiken een touw aan de
zware ketenen binden, waarin zijn
enkels gevat waren; zoo met de touw
zijne ketenen oplichtende, kon hij
langzaam gaan en in die houding
diende hij den zieke de H.H. Sac ra
menten der biecht en des H. Oliesels
toe. Intusschen werd de zieke niet
van zijne ketenen ontdaan, en stierf
kort daarna beladen met zijn ijzers.
Tot in de verst verwijderde krocb»
ten drong het geschrei van den
broeder des overledenen, die hemel
en aarde tot getuige riep. dat zijn
broer het niet verdiend had, aldus
na doze correspondentie in handen verontwaardigd. - Zou] iets andera dan
kreeg een Br°°t®. wilde beer in etaat «jjB, me
De diepste en donkerste krocht jOUCl0 en rheumal'ek en belachelijkheid te
zou niet diep en donker genoeg zijn
doen trotseeren, in dit... eh... ellendige
kostuum
Ik hoorde een soort gegrinnik.
Neen zeker niet, oom Richard I zei
een andere stem toen. Maar... eb... zou u
niet u wat gaan aankleeden U kon kou
vatten, en... Annie kan elk oogenhlik
komen.
J Dat zal ik doen, Walter, zei de
booze stem styf. Maar ik zal niet licht
Op een morgen werd ik wakker,.,
terwijl m'n meesters nog sliepen en ik I f8 re aan ,me e8evoe' *®rgeten.
ontdekte tot myn onuitsprekelyke vreugde
stapte 'nuijden tuin binnen, eo zag
dat ik met mijn snuit de deur van den I 80 e6n paar8tr°lken jonge»
stal, waarin we geslapen hadden, kon|Kan.0p 8 grasve zitten, terwjjl ten
openduwen. Ik was wel gemuilkorfd,!,'^ 6 ..\8 lau*e r"g in huis verdween,
maar de zon scheen warm, 't duinzand}. VaQ en'onSen raan beviel me,
was aangenaam om in te rollen, en een I '°e* 'iy V00r m0lnent beel vreemd
goed deel van myn raoigen had ik reeds 'en '°noe vruuw kwam no t hui»
op de prettigste wijze doorgebracht, toen
ik eensklaps op 't strand een kleine witte
tent ootdekte. Er was niemand in de
buurt, en in bedacht dat die tent een
schuilplaats was voor het geval
Walter 1 riep ze „Wat doe je
Ik lach, Annie, zei hy. zwak. Heb
je oom gezien
Ja... Wat is hem overkomen?
myn bazen Henri en Charles me zochten. I°"'moe'fe een heer ia zijn
Rovftndiftn ftftt Ar misschifln ppf.wflsr in I "en Zei ®MIf 6ü verteld®
Bovendien zat er misschien eetwaar in
met wat geduld en volharding kun je
zelfs door een muilkorf heen eten.
Vlak bij 't strand sprong een groot
helblauw zeedier in het water rond het
leek me een zeevarken van een bizondere
soort, maar ik lette er verder weinig
op. Als ik honger heb, voel ik niet veel
voor nattruriyke historie;
De tent was leeg, maar er lagen een
hoop kleeren in en daar hoven op, o
vreugde een papieren zak mei
Annie, ik
sympathiek,
alles wat er gebeurd was.
vind dien beer beslist
eindigde hij.
Dat is niet heel lief, vond Annie.
Toch wel, antwoorde de man, die
Walter heette ik heb altyd een beer
willen hebben als huisdier, en j« weet
dat oom Richard me zelfs belet om een
hond te houden.
Dat is nu toehaal te dwaas, zei Annie.
Hy is toch maar onze gaat.
koekjes. Ik at die dankbaar en met moeite I, t awe maar ooze ^®SIe gMtvrjj-
op, maakte vervolgens van de kleeren een! 161aa em l0r aa'dig don haas
sooit rustbed, en strekte ray daarop zeer
gemakkelijk uit.
I spelen, zei de jonge man droevig,
M'n St. Bernard weg, en de aap
Net toen ik op 't punt was van lekker ''aaf denpdierentuin. alles omdat oom
in te dutten, hoorde ik voetstappen
Richard niet vanjdieren houdt... Oroote
naderen, en kort daarop kwam iets de tent j 8e,1®de, daar komt zijn beer
Ik wandelde bedaard op hen af. Ik
vond die menschen aardig. Die jonge
binnen.
Het drong niet duidelijk tot me door,. - -
dat het iets roenschelijks was. 't Was.het J,Dan. 8 8 y ,66n w'"en hebben,
groote, helblauwe zeevarken, dat ik gezien
had, en in 't eerst wist ik niet, of 't soms
een gevaarlijk dier was en bromde dus
en ik had een huis soodig.
Op een paar meters afstand van hen
hield ik stil, en begon toen plotseling
maar voor alle zekerheid. Spoedig echter myn gebeele «pertoira kunsdjes te
'vertoonen.
ontdekte ik mijn dwaling. Het was een
mensch, een heel dik, roodharig, oudachtig
mensch, dat heelemaal droop, en gekleed
was in een nauwsluitend, helblauw pak.
Het was een beslist verrassend gezicht.
Nu weet ik. dat hij gebaad had. een
gewoonte die Henri en Charles beschouwen
't Is een snoes, constateerde Annié.
't Is een rakker, vond Walter.
Waar zou hy vandaan komen, en aan
wie zou hy toebehooren
Helaas, deze vraag werd onmiddellyk
beantwoord. Ik sidderde hy het hooren
is gevaarlijk voor de teere, me.ischelyke Pr0fa"e P*w,,a,w
als een misdadiger met boeien be»
laden te steiven.
Zoo zou ik nog menig staaltje u t
het boek van Generaal Paredes
kunnen aanhalen, dat eenvoudigweg
ongelooflijk schijnt. Menig Hol»
landsch lezer zal misschien glim»
lachen en zeggen »Ocli, die man
overdrijft, om Castro too zwart
mogelijk te maken".
Stond Paredes alleen men zou
gelijk kunnen hebben. Doch schrijver
dezes heeft menig ooggetuige go»
sproken, die de boeien der gevange
nen gezien, hunne krochten bezocht,
hun lijden aanschouwd heeft en zij
gebruiken nog zwarter kleuren dan
Paredes, die wel een vechtgeneraal
maar tegelijk een stoicijnsche wijs»
geer was en zich liefst zoo onge»
voelig mogelijk toonde, vooral wat
men hem aandeed.
Ai mij, zoo generaal Castro mij
Ik denk, dal hy me dertig seconden
aanstaarde. toen slaakte hy een krei-t en
viel de tent uit. Zöó woest miste hy del
opening, dat de middelste paal met al de
rest van de zeilen en touwen op my neer
kwam. Ik vocht twee minuten verwoed
en daar verschenen Henri en Charles.
De jonge man rasn-kte gauw een einde
aan hun verontwaardiging.
Twee vragen, zei hij. Is die beef
betrouwbaar als hij goed behandeld wordt!
Hemi knikte fel van ja.
Mais oui, monsieur I zei hy, eo
ik hoorde hetn voor het eerst in m'n
Mijn eerste gevoel van boosheid tegen-1 „"J1® "T"'
over het dikke, natte mensch verdween
echter spoedig, en ik kreeg medelijden met
hem. De stumper was naar de duinen
geloopen, maar had zich op het laatste.
oogenhlik bedacht, dat hij eigenlijk niet ®,e"1 861 U»
Mooi 1 zei de man Walter. E» au
Is hy te koop
Henri schudde waardig zyn hoofd.
Deze Brain is ons dierbaar, mos-
en zyn waarde is aiet
gekleed was voor een wandeling ou den I ^ePa^en*
r 1 Jawel, viel Walter iB de rede
maar nu zonder nonsens hoeveel moetje
voor hem hebben.
publieken weg. Menschen hebben nu
eenmaal de gekste begrippen omtrent
kleeding. Die exemplaar raapte nu handen,
Hen» en Charles spraken samen, en
vol droog zeewier op, en drapeerde die j
i.i noemden toen een prys, driemaal zoo
ornat.st.ek over zyn nauwsluitend pa«t,e. groot alg dieQ p
Hy zag er zoo eigenaardig uit, toen hy 5etaaId hadden en na tien ,lijnut0D ViB
klaar was.—zyn gezicht leende zich niet over en weer praten, waarin ik doods-
voor de maskerade, dat mijn hart begon angsten uitstond, betaalde Walter hen
te oioeden, en ik liep snel op hem af. met en verlieten zy. na een zeer kort en
't idee l.era mijn spyt te betuigen. aandoenlyk afscheid van my. den tuin.
Ik merkte echter, dat hy me niet graag Ach, het heerlijke gevoel, dat ze nu geeu
zag komen, want hy verdween hals over macht meer over me hadden 1 Maar m^jn
kop in de duinen. Nu heb ik een buiten- zalige overdenkingen werden gestoord
gewoon volhardende natuur, en dus volgde door een uitroep,
ik hem gedeeltelijk door myn reuk, en Hemel dat vreeselyke beest heeft me
gedeeltelijk door afgevallen zeewier geleid, vervolgd
tot by een open tuindeur en hier hoorde
ik stemmen. i verscheen in de deur.
Denk je dat ik jok? klonk 't heel' WV hete.-kent dit W»
Oom Richard, nu behoorlyk gekleed.
il r
PËÊL
EN
MAAS
I nOOn fmlnannAn n J1 L .11 ■-
D I Ik atnnt.o 'nnlMan k:....
vinuonio ivi uiiiii onui oui oivonj nv
I Kiehorn n i o* n n A iL... AA i
VOli KU V HUI lil n UIOI VII UZUUitiV U UB I
I an Hnnv> i'Cionlinnnn J nik<ri r, P iI
natuur.
om vry te komen.
rorg